Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

201쪽

ρημένοst ἐόντως, ουκ αν ουτω μιν δοκέειν ηπίως χρησθῆναι, ἀλλα ἄδε, ra σχετλίη Σαλαμὶς, αντὶ του 'n θείη Σαλαμὶς, εἴ πέρ γε ψελλον οἱ οἰκητορες ἀμφ' αυτη τελευτησειν. αλλὰ γὰρ ἐς τοὐς πολεμίους τῶ θεῶ εἰρῆσθαι τὸ χρηστηριον συλλαμβάνοντι κατὰ ia ορθὰν, ἀλλ' οὐκ

ἐς 'Aθηναίους. παρασκευάζεσθαι ἄν αυτοὐς ώς ναυμαχησοντας συνεβουλευε ώς τοήτου ἐόντος του ξυλίνου τείχεος. ταυτη Θεμιστοκλέος ἀποφαινομένου 'Aθηναῖοι ταυ- τά σφι ἔγνωσαν αἱρετώτερα εἶναι, μὰλλον η τὰ των χρησμολόγων, οῖ ο- ἔων ναυμαχίην ἀρτέεσθαι, τὸ δε συμπαν εἶναι Ουδὲ χεῖρας ανταείρεσθαι, αλλα ἐκλιποντας χω- 144 ρην την Ἀττικην αλλην τινα οἰκιζειν. μερη τε Θεμιστοκλέr γνώμη ἔμπροσθε ταυτης ἐς καιρὸν ηρίστευσε, οτευθηναίοισι γενομένων χρημάτων μεγάλων ἐν τῶ κοινῶ, τὰ ἐκ των μετάλλων σφι προσῆλθε των απὸ Λαυρείου, ψελλον λάξεσθαι ὀρχηδὸν ἔκαστος δέκα δραχμάς. τότε Θεμιστοκλέης ἀνέγνωσε Ἀθηναίους της διαιρέσιος ταυτης παυσαμένους νέας τουτων των χρημάτων ποιησασθαι διηκοσίας ἐς τον πόλεμον, τον προς Αἰγινητας λέγων.

Ουτος γὰρ ὁ πόλεμος συστὰς ἔσωσε τότε την Ἐλλάδα, ἀναγκάσας θαλασσίους γενέσθαι Ἀθηναίους. αἱ δὲ ἐς τὸ μὲν ἐποιηθησαν, ουκ ἐχρησθησαν, ἐς δέον δε ουτω τη --

λάδι ἐγένοντο. αυταί τε δη αἱ νέες τοῖσι 'Aθηναίοισι προ- ποιηθεῖσαι υπῆρχον, ἐτέρας τε ἔδεε προσναυπηγέεσθαι.

ἔδοξέ τέ σφι μετὰ τὰ χρηστηριον βουλευομένοισι ἐπιόντα ἐπὶ την Ἐλλάδα τον βάρβαρον δέκεσθαι τῆσι νηυσὶ πανδημεὶ, τῶ θεω πειρομένους, ἄμα Ἐλληνων τοῖσι βουλω

μένοισι.

145 Tὰ μεν δη χρηστηρια ταυτα τοῖσι 'Aθηναίοισι ἐγεγόνεε. συλλεγομένων δὲ ἐς τἀυτὸ τῶν περὶ την πιλάδα f Κλλήνων τῶνJ τὰ ἀμείνω φρονεόντων καὶ διδόντων σφίσι λόγον καὶ πίστιν ἐν υτα ἐδόκεε βουλευομένοισι αυτοῖσι

202쪽

O B. VII. C A P. 1 3 - 147.

πρῶτον μὲν χρημάτων πάντων καταλλάσσεσθαι τάς τε ἔχθρας καὶ τοὐς κατ' ἀλλήλους ἐόντας πολεμους. ἡσαν δὲ πρός τινας κα4 ἄλλους ἐγκεκρημένοι, ὁ δε ῶν μέγιστος Ἀθηναίοισί τε καὶ Αἰγινήτησι. μετὰ δὲ πυνθανόμενοι Σέρξεα συν τῶ στρατῶ εἶναι ἐν Σάρδισι ἐβουλευσαντο κατασκόπους πέμπειν ἐς την Ἀσίην των βασιλέος πρηγμάτων, ἐς 'Αργος τε αγγέλους ὁμαιχμίην συνθησομένους προς τον Πέρσην, καὶ ἐς Σικελίην ἄλλους πέμπειν.παρὰ Γέλωνα τον Λεινομένεος ἔς τε Κέρκυραν κελευ- σοντας βοηθέειν τst Ελλάδι, καὶ ἐς Κρήτην ἄλλους, φρονήσαντες, εἴ κως ἔν τε γένοιτο τὸ Ἐλληνικὀν, καὶ εἰ συγκυψαντες τἀυτὸ πρήσσοιεν πάντες ώς δεινῶν ἐπιόντωνομοίως πῆσι Ἐλλησι. τὰ δὲ Πλωνος πρήγματα μεγάλα ἐλέγετο μναι, ουδαμῶν Ἐλληνικῶν των Ου πολλὸν μέζω. Ως δὲ ταῶτά σφι ἔδοξε, καταλυσάμενοι τὰς ἔχθρας πρῶτα Ιἀμεν κατασκόπους πέμπουσι ἐς την 'Aσίην ἄνδρας τρεῖς. οἱ δε ἀπικόμενοί τε ἐς Σάρδις καὶ καταμαθόντες την βασιλέος στρατιὴν, ώς ἐπάωτοι ἐγένοντο, βασανισθέντες υ τῶν στρατηγῶν του πεζοs στρατου ἀπήγοντο ώς ἀπο- λευμενοι. καὶ τοῖσι μὲν κατακέκριτο θάνατος, Σέρξης δεῶς ἐπυθετο ταυτα, μεμφθεὶς τῶν στρατηγῶν την γνώρομην πέμπει τῶν τινας δορυφόρων, ἐντειλάμενος, ἐν καταλάβωσι τους κατασκόπους ζώοντας, ἄγειν παρ' μυ- τόν. ῶς δὲ ἔτι περιεόντας αυτοὐς κατέλαβον καὶ ηγον ἐς ὀφιν την βασιλέος, τὸ ἐνθευτεν πυθόμενος ἐπ' οἱσι ἡλ- θον, ἐκέλευσέ σφεας τοὐς δορυφόρους περιάγοντας ἐπιδείκνυσθαι πάντα τε τον πεζὸν στρατὸν καὶ την Ἀπον, ἐπεὰν δὲ ταυτα θηευμενοι ἐωσι πλήρεες, ἀποπέμπειν ἐς την ἀν αυτοὶ ἐθέλωσι χώρην ἀσινέας. Ἐπιλέγων δὲ τον Is λόγον τόνδε ταυτα ἐνετέλλετο, ώς εἰ μὲν ἀπώλοντο οι κατάσκοποι, οὐτε ἐν τὰ μυτου πρήγματα προεπυθοντο οἱ Ελληνες ἐόντα λόγου μέζω, ου τ' ἄν τι τοὐς πολεμίους

203쪽

HERODOTI μέγα ἐσινέατο ἄνδρας τρεῖς ἀπολέσαντες ' νοστησάντων δὲ τούτων ἐς την Ἐλλάδα δοκέειν ἔφη ἀκούσαντας τοὐς Ἐλληνας τὰ λυτοs πρηγματα προ του στόλου του γιν μενου παραδώσειν σφέας την ἰδίην ἐλευθερίην, καὶ ου- τω ουδὲ δεήσειν ἐπ αυτοὐς στρατηλατέοντας πρηγματα ἔχειν. οἶκε δὲ αυτοs αυτη η γνωμη τῆδε ἄλλη ἐὰν γὰρ ἐν Ἀβύδω ὁ Σέρξης εἶδε πλοῖα ἐκ του Πόντου σιταγωγὰ διεκπλώοντα τον Ἐλλήσποντον, ἔς τε Αἴγιναν καὶ Πελ- πόννησον κομιζόμενα. οἱ μὲν δη πάρεδροι αυτοs ώς - θοντο πολεμια εἶναι τὰ πλοῖα, ετοῖμοι ἡσαν αἱρέειν αυτὰ, ἐσβλέποντες ἐς τον βασιλέα, ὁκότε παραγγελέει, ὁ δὲ Σέρξης εῖρετο αυτοὐς, μοι πλώοιεν οἱ δὲ εἶπαw Ἀτους σους πολεμίους, ω δέσποτα, σῖτον ἄγοντες. V δὲ ἡπολαβὼν ἔφη ' οὐκ ἁν καὶ ημεῖς ἐκεῖ πλώομεν, ἔνθαπερ καὶ ουτοι, τοῖσί τε ἄλλοισι ἐξηρτυμένοι καὶ σίτιμ; τί δῆτα ἀδικέουσι ουτοι ημῖν σιτία παρακομίζοντες ἔοἱ μέν νυν κατάσκοποι ουτω θηησάμενοί τε καὶ 148 ἀποπεμφθέντες ἐνόστησαν ἐς την Εὐρώπην, οἱ δὲ συνωμόται Ἐλληνων ἐπὶ τω Πέρση μετὰ την ἀπόπεμψιν τῶν κατασκόπων δεύτερα ἔπεμπον ἐς Αργος αγγέλους. 'A γεῖοι δὲ λέγουσι τὰ κατ εωυτους γενέσθαι ἄδε' πυθμσθαι γὰρ αὐτίκα κατ ἀρχὰς τὰ ἐκ τos βαρβάρου ἐγειρόμενα ἐπὶ την Ἐλλάδα, πυθόμενοι δὲ καὶ μαθόντες, ῶς σφεας οἱ Ἐλληνες πειρησονται παραλαμβάνοντες ἐπὶ τον Πέρσην, πέμψαι θεοπρόπους ἐς Λελφους τον θεὸν ἐπειρησομένους, ῶς σφι μέλλει ἄριστον ποιεsσι γενέσθαι 'νεωστὶ γὰρ σφέων τεθνάναι 1ξακισχιλίους υπὸ Λακεδαιμονίων καὶ Κλεομένεος τοs Ἀναξανδρίδεω, τῶν δη εῖνεκεν πέμπειν. την δὲ Πυθίην ἐπειρωτῶσι αὐτοῖσι ἀνελεῖν τάδερχθρὲ περικτιόνεσσι, φίλ' ἀθανάτοισι θεοχι, Εἴσω τον προβόλαιον ἔχων πεφυλαγμένος ἡσο, Καὶ κεφαλὴν πεφύλαξο κάρη δὲ τὸ σῶμα σαώσει.

204쪽

L. I B. VII. U A P. 147 - 150.

sτα μὲν την Πυθίην χρῆσαι πρότερον, μετὰ δὲ ῶς ἐλθεῖν τους αγγέλους ἐς δη τὸ υργος, ἐπελθεῖν ἐπὶ το βουλευτηριον καὶ λέγειν τὰ ἐντεταλμένα. τους δὲ προς τὰ λεγόμενα ὐποκρίνασθαι, ώς λογοί εἰσι υργεῖοι ποιέειν

ταλα τριήκοντα ἔτεα εἰρήνην σπεισάμενοι Λακεδαιμονίοισι καὶ ἡγεόμενοι κατὰ τὸ Οισυ πάσης τῆς συμμαχίης' καίτοι κατά γε τὸ δίκαιον γίνεσθαι την ἡγεμονίην εω- τῶν, ἀλλ' oμως σφι ἀποχρῆν κατὰ τὸ ῆμισυ ἡγεομένοισι. μα μεν λέγουσι την βουλὴν ὐποκρίνασθαι, καί περ Iis ἀπαγορεύοντός σφι του χρηστηρίου μη ποιέεσθαι την προς τους Ἐλληνας συμμαχίην. σπουδὴν δὲ ἔχειν σπουδὰς γενέσθαι τριηκοντοέτιδας, καί περ τὸ χρηστήριον φ βεομένοισι, ἴνα δη σφι οἱ παῖδες ἀνδρωθέωσι ἐν τούτοισι τοῖσι ἔτεσι. μη δὲ σπονδέων ἐουσέων ἐπιλέγεσθαι, ῆν ἄρα σφέας καταλάβη προς τῶ γεγονότι κακῶ ἄλλο πταῖσμα προς τὸν Πέρσην, μὴ τὸ λοιπὸν ἔωσι Λακεδαιμονίων υπήκοοι. των δε αγγέλων τοὐς απὸ τῆς Σπάρτης προς τὰ ἐηθέντα ἐκ τῆς βουλῆς αμείψασθαι τοισίδε, περὶ μὲν σπονδέων ἀνοίσειν ἐς τους πλεsνας, περὶ δὲ ἡγεμονίης αυ- τοῖσι ἐντετάλθαι ὁποκρίνασθαι, καὶ δη λέγειν σφίσι μὲν εἶναι δυο βασιλέας, Ἀργείοισι δὲ ἔναρ οὐκ ἄν δυνατὸν εἶναι των ἐκ Σπάρτης ουδέτερον παῶσαι τῆς ἡγεμονίης, μετὰ δὲ δυο των σφετέρων Ομόψηφον τον υργεῖον εἶναι κωλυειν ουδέν. ούτω δη οἱ 'Λργεῖοί φασι οὐκ ανασχέσθαιτων Σπαρτιητέων την πλεονεξίην, αλλ' ἐλέσθαι μὰλλον-δ των βαρβάρων ἄρχεσθαι si τι υπεῖξαι Λακεδαιμονίοισι, προειπεῖν τε τοῖσι ἀγγέλοισι προ δυντος ἡλίου ἀπαλλάσσεσθαι ἐκ τῆς Mργείων χώρης, εἰ δὲ μη, περιροέφεσθαι ώς πολεμίους. -τοὶ μὲν ωργεῖοι τοσαυτα τού- I50των πέρι λέγουσι, ἔστι δὲ ἄλλος λόγος λεγόμενος ἀνὰ την νελλάω, ῶς αρξης ἔπεμψε κήρυκα ἐς υργος πρότερονῆ περ ὁρμῆσαι στρατεύεσθαι ἐπὶ την Ἐλλάδμ. ἐλθόντα .

205쪽

ἡμετέρους προγόνους ἐκστρατευεσθαι, ουτε ὐμέας ἄλλοισι τιμωρέοντας ἡμῖν αντιξοους γενέσθαι, ἀλλα παρ' υμῖν αυτοῖσι ἡσυχίην ἔχοντας κατῆσθαι. ἐν γὰρ ἐμοι γέ νηται κατὰ νόον, Ουμμους μέζονας υμέων ἄξω. Tαυτα ἀκουσαντας Ῥργείους λέγεται πρῆγμα ποιήσασθαι, καὶ παραχρῆμα μεν ουδὲν ἐπαγγελλομένους μεταιτέειν, ἐπεὶ δέ σφεας παραλαμβάνειν τοὐς Ἐλληνας, ουτω δὴ ἐπισταμένους, μι ου μεταδώσουσι τῆς αρχῆς Λακεδαιμόνιοι, 15I μεταιτέειν, ῖνα ἐπὶ προφάσιος ἡσυχίην ἄγωσι. Συμπεσεῖν δὲ τουτοισι καὶ τόνδε τον λόγον λέγουα τινες Ἐλ-

λήνων, πολλοῖσι ἔτεσι ὐστερον γενόμενον τούτων, τυχεῖν ἐν Σουσοισι τοῖσι Μεμνονίοισι ἐόντας ετέρου πρήγματος Hῖνεκεν αγγέλους Ἀθηναίων, Καλλίην τε τον Ιαπονίκου καὶ τους μετὰ τούτου ἀναβάντας, Ἀργείους δὲ

τ- αυτὸν τομον χρόνον πέμψαντας και τούτους ἐς Σου-- αγγέλους εἰρωτῶν Ἀρτοξέρξεα τον Σέρξεω, εἴ σφι ἔτι εμμένει την προς Σέρξεα φιλίην συνεκεράσαντο, ἡ νομιζοίατο προς αυτos εἶναι πολέμιοι. βασιλέα δὲ Ῥρτοξέρξεα μάλιστα ἐμμένειν φάναι, και Ουδεμίαν νομίζειν πόλιν152 υργεος φιλιωτέρην. ει μέν νυν Σέρξης τε απέπεμψε ταμ τα λέγοντα κήρυκα ἐς Αργος καὶ Ῥργείων ἄγγελοι ἀναβάντες ἐς Σοὐσα επειρώτων Ἀρτοξέρξεα περὶ φιλίης, ονκ ἔχω ἀτρεκέως εἰπεῖν, ουδέ τινα γνώμην περὶ αυτῶν ἀποφαίνομαι ἄλλην γε ἡ την περ αυτοὶ Ῥργεῖοι λέγουσι. ἐπίσταμαι δὲ τοσοsτο, ἔτι εἰ πάντες ἄνθρωποι τὰ οἰκήωκακὰ ἐς μέσον συνενείκαιεν ἀλλάξασθαι βουλόμενοι τοῖσι πλησίοισι, ἐγκύψαντες ἀν ἐς τὰ τῶν πέλας κακὰ ἀσπα-

206쪽

σίως ἔκαστοι αυτῶν ἀποφεροίατο ὀπίσω τα ἐσηνείκαντο. ουτω δη ο- ωργείοισι αἴσχιστα πεποίηται. εγῶ δε ρογει- λω λέγειν τα λεγόμεvα, πείθεσθαί γε μην ου παντάπασι oφείλω, καί μοι τουτο το ἔπος ἐχέτω ες πάντα τον λόγον,

ἐπεὶ καὶ ταῶτα λέγεται, ώς ἄρα Αργεῖοι ἡσαν οἱ ἐπικαλεσάμενοι τον Πέρσην ἐπὶ την Ἐλλάδα, επειδή σφι προς τους Λακεδαιμονίους κακῶς ἡ αἰχμὴ έστήκεε, παν δη βουλόμενοί σφι εἶναι προ τῆς παρεουσης λυπης. N μὲν περὶ Ἀργείων είρηται, ες δὲ την Σικελίην 353 ἄλλοι τε ἀπίκατο ἄγγελοι ἀπὸ των συμμάχων συμμίξοντες Γέλωνι, καὶ δη και απὸ τῶν Λακεδαιμονίων μαγρος. τοῶ δὲ Γέλωνος τούτου πρόγονος, οἰκήτωρ ὁ ἐν Γέλῖ, ἐυ ἐκ νήσου λου τῆς ἐπὶ Πιοπίω κειμενης, ος κτιζ μένης Γέλης υπὸ Λινδίων τε τῶν ἐκ Ῥόδου καὶ Ἀντι μου Ουκ ἐλείφθη. ἀνὰ χρόνον δὲ αυτοs οἱ απόγονοι γε- νόμενοι ἱροφάνται τῶν χθονίων θεῶν διετέλεον ἐόντες,

Τηλίνεω ενός τευ τῶν προγόνων κτησαμένου τρόπω τοι-

φδε ε ἐς Μακτώριον πόλιν την υπὲρ Γέλης οἰκημόνην ἔφυγον ἄνδρες Γελωων ἔσσωθέντες στάσι. τούτους ών o'λίνης κατήγαγε ἐς Γέλην, ἔχων ουδεμίαν ἀνδρῶν δέ- ναμιν, ἀλλ' ἱρὰ τούτων τῶν θεῶν. οθεν δὲ αυτὰ ἔλαβεῆ αυτὸς ἐκτήσατο, το6το ουκ ἔχω εἶπαι. τούτοισι δ ων πίσυνος ἐὼν κατήγαγε, ἐπ' ω τε οἱ απόγονοι αυτοs ἱροφάνται τῶν θεῶν ἔσονται. θῶυμά μοι ἁν και τομο γέγονε πPος - πυνθάνομαι κατεργάσασθαι Τηλίνην ἔργον τοσοsτο ' τὰ τοιαsτα γὰρ ἔργα ου προς τos ἄπαντος

ἀνδρὸς νενόμικα γίνεσθαι, ἀλλα προς ψυχῆς τε αγα ς και ρώμης ἀνδρησης ' ὁ δὲ λέγεται προς τῆς Σικελίης τῶν

οἰκητόρων τὰ υπεναντία τούτων πεφυκέναι θηλυδρίης τε καὶ μαλακώτερος ἀνήρ. Ουτω μέν νυν ἐκτήσατο τομο τογέρας, Κλεάνδρου δὲ τοs Παντάρεος τελευτήσαντος του Ib βων, ος ἐτυράννευσε μὲν Γέλης ἔπτα ἔτεα, απεθανε δε

207쪽

HERODOTI-ὁ Σαβύλλου ἀνδρὸς Γελώου, ἐνθαλα αναλαμβάνει την μουναρχίην Υπποκράτης Κλεάνδρου ἐὼν ἀδελφεός

ἔχοντος δὲ Ἱπποκράτεος την τυραννίδα ὁ Γέλων ἐὼν T. λίνεω του ἱροφάντεω απόγονος πολλῶν μετ' ἄλλων καὶ Αἰνησιδήμου του Παταίκου, δς ην δορυφόρος Ἱπποκράτεος μετὰ δὲ Ου πολλὸν χρόνον δι' αρετην ἀπεδέχθη πάσης τῆς Ἀπου εἶναι ιππαρχος ' πολιορκέοντος γὰρ Ιπποκράτεος Καλλιπολιήτας τε καὶ ξίους καὶ Ζαγκλαίους τε καὶ Λεοντίνους καὶ προς Συρηκοσίους τε καὶ των βαρβάρων συχνους ἀνὴρ ἐφαίνετο ἐν τούτοισι τοῖσι πολέμοισι ἐὼν ὁ Γέλων λαμπρότατος. των δε εἶπον πολίων, τούτων πλὴν Συρηκουσέων Ουδεμία πεφευγεε δου-/ λοσύνην προς Ἱπποκράτεος. Συρηκοσίους δὲ Κορίνθιοί τε καὶ Κερκυραῖοι ἐρρύσαντο μάχη ἐσσωθέντας ἐπὶ ποταμω ρλώρω. ἐρρυσαντο δὲ Ουτοι ἐπὶ τοῖσδε καταλλάξαντες, ἐπ' ωτε Ἱπποκράτεῖ μάριναν Συρηκοσίους π 155 ραδουναι Συρηκοσίων δὲ ἡν Καμάρινα το ἀρχαῖον. N ς δὲ καὶ Ἱπποκράτεα τυραννεύσαντα ἴσα ἔτεα τῶ ἀδελφεῶKλεάνδρω κατέλαβε ἀποθανεῖν προς πόλι Yβλη, στρατευσάμενον ἐπὶ τους Σικελοὐς, ουτω δη ὁ Γέλων τῶ λόγω

τιμωρέων τοῖσι γπποκράτεος παισὶ Ευκλείδη τε καὶ Κλεάνδρω Ου βουλομένων των πολιητέων κατηκόων ἔτι εἰ-

ναι, τῶ ἔργω , ως ἐπεκράτησε μάχη τῶν Γελωων, ἐρχεαυτὸς ἀποστερήσας τους Ἱπποκράτεος παῖδας. μετὰ δετοsτο το ευρημα τους γαμόρους καλεομένους τῶν Συρηκοσίων ἐκπεσόντας υπό τε του δήμου κα4 τῶν σφετέρων

δούλων, καλεομένων δὲ Κυλλυρίων, ὁ Γέλων καταγαγων τούτους ἐκ Κασμένης πόλιος ἐς τὰς Συρηκούσας ἔσχε καὶ ταύτας. ὁ γὰρ δῆμος ὁ τῶν Συρηκοσίων ἐπιόντι Γέλωνe

156 παραδιδοῖ την πόλιν και έωυτόν. 'O δὲ ἐπεί τε παρέλαβε

τὰς Συρηκούσας, Γέλης μεν ἐπικρατέων λόγον ἐλάσσω ἐποιέετο, ἐπιτρέψας αυτὴν Ἱέρωνι ἀδελφεῶ μυτου, ὁ δὲ

208쪽

I. IB. VII. c A P. 154 - 157.

τὰς Συρηκούσας Hράτυνε, καὶ ησάν οἱ πάντα αἱ Συρηκουσαι. αἱ δὲ παραυτίκα ἀνά τ ἔδραμον καὶ ἀνέβλαστον ετομο μεν γὰρ Καμαριναίους ἄπαντας ἐς τὰς Συρηκουσας ἀγαγὼν πολιητας ἐποίησε, Καμαρίνης δὲ ia ἄστυ κατέσκαψε, τομο δὲ Γελωων υπερημίσεας των αστῶν τἀυτὸ τοῖσι Καμαριναίοισι ἐποίησε, Μεγαρέας τε τοὐς ἐν Σμκελίη, ῶς πολιορκεόμενοι ἐς ὁμολογίην προσεχώρησαν, τοὐς μὲν αυτῶν παχέας ἀειραμένους τε πόλεμον αὐτῶ καὶ προσδοκέοντας ἀπολέεσθαι διὰ τομο ἀγαγὼν ἐς τὰς Συρηκουσας πολιητας ἐποίησε, τοτ δε δημον τῶν Μεγαρέων οὐκ ἐόντα μεταίτιον τοs πολέμου τούτου Ουδε προ δεκόμενον κακὰν ουδεν πείσεσθαι ἀγαγὼν καὶ τούτους ἐς

τὰς Συρηκουσας ἀπέδοτο ἐπ ἐξαγωγρ ἐκ Σικελίης. τώ τὸ δὲ τοsτo καὶ Εὐβοέας τοὐς ἐν Σικελίν ἐποίησε διακρίνας. ἐποίεε δὲ ταsτα τούτους ἀμφοτέρους νομίσας δημον εἶναι

συνοίκημα ἀχαριτώτατον. Tοιουτω μεν τρόπω τύραννος

ἐγεγόνεε μέγας ὁ Γέλων, τότε δὲ λ οἱ ἄγγελοι τῶν Ἐλ- 157

νων ἀπίκατο ἐς τὰς Συρηκουσας, ἐλθόντες αὐτῶ ἐς λόγους ἔλεγον τάδε ' Ἐπεμψαν ημέας Λακεδαιμόνιοί τε καὶ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ τούτων σύμμαχοι παραλαμψομένους σε προς τον βάρβαρον ' τον γὰρ ἐπιόντα ἐπὶ την Ἐλλάδα πάντως κου πυνθάνεαι, ὁτι Πέρσης ἀνηρ μέλλει ζευξας

τον Ἐλλησποντον καὶ ἐπάγων πάντα τον ηῶον στρατὸν

ἐκ της Ἀσίης στρα λατησειν ἐπὶ την Ἐλλάδα, πρόσχημα μὲν ποιεύμενος, ῶς ἔπ' 'Aθήνας ἐλαύνει, ἐν νόω δὲ ἔχων πῆσαν την Ἐλλάδα ὐπ' εωυτῶ ποιήσασθαι. σὐ δὲ δυνάμιός τε ηκεις μεγάλης, καὶ μοῖρά τοι της Ἐλλάδος οὐκελαχίστη μέτα ἄρχοντί γε Σικελίης. βοηθει τε τοωι ἐλευθεροsσι την Ἐλλάδα, καὶ συνελευθέρου. ἀλης μεν γὰρ γενομένη πῆσα η Ἐλλὰς χεὶρ μεγάλη συνάγεται καὶ αξιόμαχοι γινόμεθα τοῖσι ἐπιοsσι ' ην δὲ ημέων οἱ μὲν καταπροδιδῶσι, οἱ δε μη ἐθέλωσι τιμωρέειν, τὸ δὲ υγιαῖνον

209쪽

mς Ελλάδος ἡ Ολίγον, τομο δὲ ἡδη δεινὸν γίνεται, μηπέση πῆσα η Ἐλλάς. μη γὰρ ἐλπίσει, ἐν ἡμέας καταστρέψηται ὁ Πέρσης μάχη κρατήσας, ῶς οὐκὶ ῆξει παρὰ σέ

γε, ἀλλα προ τούτου φύλαξαι. βοηθέων γὰρ ημῖν σεωυτῶ τιμωρέεις ' τῶ δὲ ευ βουλευθέντι πρήγματι τελευτη158 ῶς τὸ ἐπίπαν χρηστὴ ἐθέλει ἐπιγίνεσθαι. οι μεν ταυτα ἔλεγον, Γέλων δὲ πολλὸς ἐνεκέετο λέγων τοιάδε '--δρες Ἐλληνες, λόγον ἔχοντες πλεονέκτην ἐτολμήσατε ἐμὲ σύμμαχον ἐπὶ τον βάρβαρον παρακαλέοντες ἐλθεῖν. αυτοὶ δὲ ἐμευ πρότερον δεηθέντος βαρβαρικου στρατ

συνεπάψασθαι, οτε μοι προς Καρχηδονίους νεῖκος συνῆπτο, ἐπισκήπτοντός τε τον Θωριέος του 'Aναξανδρίδεω προς ' εσταίων φόνον ἐκπρήξασθαι, υποτείνοντος τε τὰ ἐμπόρια συνελευθερουν, απ' ἄν -ω μεγάλαι ἀφέλειαί τε και ἐπαυρέσιες γεγόνασι, ουτε ἐμευ εινεκεν ῆλθετε

βοηθήσοντες οὐτε τον Λωριέος φόνον ἐκπρηξόμενοι, τότε κατ' ἡμέας τάδε ἀπαντα υπὸ βαρβάροισι νέμεται. ἀλλ' ευ γὰρ ημῖν καὶ ἐπι τὸ ἄμεινον κατέστη, νυν δὲ ἐπειδὴ περιελήλυθε ὁ πόλεμος καὶ ἀπῖκται ἐς υμέας, Ουτω δηΓέλωνος μνῆστις γέγονε. ἀτιμίης δὲ προς υμέων κυρη- σας οὐκ ὁμοιώσομαι υμῖν, ἀλλ' ἔτοῖμός εἰμι βοηθέειν παρεχόμενος διηκοσίας τε τριήρεας καὶ δισμυρίους ὁπλίτας καὶ δισχιλίην Ἀπον καὶ δισχιλίους τοξότας καὶ δι χιλίους σφενδονητας και δισχιλίους ἱπποδρόμους ψιλούς. σῖτόν τε ἀπάση τη Ἐλληνων στρατιη, ἔστ' ἀν διαπολεμήσωμεν, υποδέκομαι παρέξειν. ἐπὶ δὲ λόγω τοιῶδε τάδε

ὐπίσχομαι, ἐπ' ω στρατηγός τε καὶ ηγεμὼν των Ἐλλήνων ἔσομαι προς τον βάρβαρον ἐπ' ἄλλω δὲ λόγω Οὐτ159 ἀν αυτὸς ἔλθοιμι Ουτ' ἀν ἄλλους πέμψαιμι. Tαυτα ἀκούσας οὐτε ἐνέσχετο ὁ Σύαγρος έἶπέ τε τάδε H κε μεγ' οἰμώξειε ὁ Πελοπίδης 'Aγαμέμνων πυθόμενος Σπαρτιήτας την ἡγεμονίην ἀπαραιρῆσθαι υπῖ Γέλωνός τε και

210쪽

LIB. VII. CAP. 157 - 16I.

Συρηκοσίων. ἀλλα τούτου μεν του λόγου μηκέτι μνη-

σθης, μως την ῆγεμονίην τοι παραδώσομεν. ἀλλ' εἰ μὲν βουλεαι βοηθέειν τη Ελλάδι, ἴσθι ἀρξόμενος -δ Λακωδαιμονίων, εἰ δ' ἄρα μη δικαιοῖς ἄρχεσθαι, συ δὲ μη βοηθέειν. μος ταυτα ὁ Γέλων, ἐπειδὴ ῶρα ἀπεστραμμέ- 160ωoυς τους λόγους τοs Συάγρου, τον τελευταῖόν σφι τόνδε ἐξέφηνε λόγον Σὸ ξεῖνε Σπαρτιῆτα, ὀνείδεα κατιόντα ανθρώπω φιλέει ἐπανάγειν τον θυμόν. - μέντοι αποδεξάμενος ὐβρίσματα ἐν τῶ λόγω Ου με πείσεις ἀσχήμοναμ τη αμοιβη γενέσθαι. ὁκου δε υμεῖς ουτω περιέχεσθε της ηγεμονίης, οἰκος καὶ ἐμὲ μῆλλον υμέων περιέχεσθαι, στρατιῆς τε ἐόντα πολλαπλησίης ηγεμόνα καὶ νεῶν πολ- λδυ πλευνων. ἀλλ' ἐπεί τε υμω ὁ λόγος ουτω προσάντης κατίσταται, ημεῖς τι υπείξομεν του αρχαίου λόγου. εἰ του μεν πεζοs υμεῖς ηγεοισθε, του δὲ ναυτικos ἐγώ,

εἰ δὲ ωμῖν ηδονὴ τοs κατὰ θάλασσαν ἡγεμονεύειν, τοὐπεζos ἐγω ἐθέλω. καὶ ἡ τουτοισι υμέας χρεών ἐστι ἀρκέεσθαι ἡ ἀπιέναι συμμάχων τοσῶνδε ἐρημους. Γέλωνμεν δη ταυτα προετείνετο, φθάσας δε ὁ 'Aθηναίων ἄρο l6Iγελος τον Αακεδαιμονίων ἀμείβετό μιν τοισίδε ' βασιλεs Συρηκοσίων, ουκ ἡγεμόνος δεομένη ἡ Ἐλλὰς ἀπέπεμψεν ημέας προς σε, ἀλλα στρατιῆς. σὐ δὲ ὁκως μὲν στρατιὴν πέμψεις μη ἡγευμενος τῆς Ἐλλάδος, ον προ- φαίνεις, ῶς δε στρατηγησεις αυτῆς, γλίχεαι. μον μεν νυν παντὸς τos Ἐλλήνων στρατοs ἐδέεο ἡγέεσθαι, ἐξήγκει ημῖν τοῖσι Ἀθηναίοισι ἡσυχίην ἄγειν ἐπισταμένοισι, ῶς o Λάκων ἱκανός τοι ἔμελλε ἔσεσθαι καὶ - ρ ἀμφ τέρων ἀπολογευμενος, ἐπεί τε δὲ ἀπάσης ἀπελαυνόμενος δέεαι τῆς ναυτικῆς ἄρχειν, Ουτω ἔχει τοι ' ουδ' se ὁ Λ κων ἐπίη τοι ἄρχειν αυτῆς, ημεῖς ἐπήσομεν. ἡμετέρη γάρ

ἐστι αυτη γε μη αυτῶν βουλομένων Λακεδαιμονίων. τουτοισι μεν ἄν ἡγέεσθαι βουλομένοισι ουκ αντιτείνομεν,