Herodoti Historiarum libri 9. curavit Henr. Rudolph Dietsch

21쪽

διὰ τῆς Θρηλης, πῆσαν πόλιν καὶ παν ἔθνος των --Ποἰκημένων ἡμερουμενος βασιλές' ταυτα γάρ οι ενετέταλτο ἐκ Λαρείου, Θρηῖκην καταστρέφεσθαι.

a DPΗΙΚΩΝ δε-ως μέγιστόν ἐστι μετά γε υδο- πάντων ανθρώπων. εἰ δε υπ' ενὰς ἄρχοιτο ῆ φρονέοι κατὰ τἀυτὀ, ἄμαχόν τ ἀν εἴη καὶ πολλῶ κράτιστον πάντων ἐθνέων κατὰ γνώμην την εμήν. ἀλλα γὰρ τουτο ἄπορόν σφι καὶ ἀμήχανον μη κοτε ἐγγένηται εἰσὶ δὴ

κατὰ τοsτο ἀσθενέες. ουνόματα δε πολλὰ ἔχουσι κατὰ χώρας ἔκαστοι, νόμοισι δε ουτοι παραπλησίοισι πάντες χρέονται κατὰ πάντα, πλυ Γετέων καὶ Tραυσῶν καὶ 4 των κατυπερθε Κρηστωναίων οἰκεόντων. υτων δὲ eὰ μὲν Γέται οἱ ἀθανατίζοντες ποιεsσι εχηταί μοι, Παυσοὶ δε τὰ μεν ἄλλα πάντα κατὰ ταυτὰ τοῖσι ἄλλοισι Θρήαι ἐπιτελέουσι, κατὰ δε τον γινόμενόν σφι καὶ ἀπογινόμενον ποιεῶσι τοιάδε ' τον μὲν γινόμενον περιιζόμενοι οἱ προσήκοντες ολοφύρονται, ὁσα μιν δέει ἐπεί τε ἐγένετο ἀναπλῆσαι κακὰ, ἀνηγεόμενοι τὰ ἀνθρωπήωπάντα πάθεα, τον δ' ἀπογινόμενον παίζοντές τε καὶ ἡδόμενοι γῆ κρύπτουσι, ἐπιλέγοντες ὁσων κακῶν ἐξα-5 αλλαχθείς ἐστι εν πάσy ευδαιμονίη. Οι δὲ κατυπερθε Κρηστωναίων ποιεsσι τοιάδε ' ἔχει γυναῖκας ἔκαστος

κολλάς ἐπεὰν ἁν τις αυτῶν ἀποθάνν, κρίσις γίνεται μεγάλη τῶν γυναικῶν καὶ φίλων σπουδάὶ ἰσχυραὶ περὶ τοsδε, ῆτις αὐτέων ἐφιλέετο μάλιστα υπὸ ras ἀνδρως ἡ δ' ἀν κριθῆ καὶ τιμηθῆ, ἐγκωμιασθεῖσα υπό τε ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν σφάζεται ἐς τον τάφον υπὐ τοs o κηζωτάτου εωυτῆς, σφαχθεῖσα δὲ συνθάπτεται τῶ ἀνδρί αἱ δε ἄλλαι συμφορὴν μεγάλην ποιεsνται ' ὁνειδος γάρ 6 σφι τοsτο μέγιστον γίνεται. Tῶν δε δη ἄλλων Θρηῖκων ἐστὶ oδε ὁ νόμος πωλεsσι τὰ τέκνα ἐπ ἐξαγωγῆ. τὰς ob

22쪽

L I B. V. C A P. 2 - 9. .

παρθένους Ου φυλάσσουσι, ἀλλ' ἐῶσι τοῖσι αυταὶ βούλονται ἀνδράσι μίσγεσθαι. τὰς δὲ γυναῖκας ἰσχυρῶς φυλάσσουσι, καὶ ἀνέονται τὰς γυναῖκας παρὰ των γονέων χρημάτων μεγάλων. καὶ το μὲν ἐστίχθαι ευγενὲς κέκριται, τὸ δ' ἄστικτον αγενές. αργὸν εἶναι κάλλιστον, γης δὲ ἐργάτην ἀτιμότατον. τὸ ζώειν απὀ πολέμου καὶ

ληωτυος κάλλιστον. Oυτοι μέν σφεων οἱ ἐπιφανέστατοι νόμοι εἰσί. Θεους δε σέβονται μούνους τουσδε, υρεα καὶ Aiό- 7νυσον καὶ ' ρτεμιν ' οἱ δὲ βασιλέες αυτῶν, πάρεξ των ἄλλων πολιητέων, σέβονται Ἐρμῆν μάλιστα θεῶν, καὶ ὀμνυουσι μουνον τουτον, καὶ λέγουσι γεγονέναι απὸ μέω ἐωυτους. Ἀφαὶ δὲ τοῖσι ευδαίμοσι αυτῶν εἰσὶ 8αῖδε τρεῖς μεν ημέρας προτιθέασι τον νεκρὸν, καὶ παντοῖα σφάξαντες ἱρή- ευωχέονται, προκλαυσαντες πρῶτον ἐπειτεν δὲ θάπτουσι κατακαυσαντες η ἄλλως γllκρύψαντες, χῶμα δὲ χέαντες αγῶνα τιθεῖσι παντοῖον, ἐν τῶ τὰ μέγιστα ἄεθλα τίθεται κατὰ λόγον μουνομαχίης. ταφαὶ μὲν δη Θρηῖκων εἰσὶ αῖδε. N δὲ προς βορέω ἔτι τῆς χώρης ταυτης ουδεὶς ἔχει sφράσαι τὸ ἀτρεκὲς, ολινές εἰσι ἀνθρώπων Γοδε οἰκέοντες αυτὴν, αλλὰ τὰ πέρην ήδη τοs 1στρου ἐρημος χώρη

φαίνεται λῆσα καὶ ἄπορος. μουνους δὲ δύναμαι πυθέσθαι οἰκέοντας πέρην του Ἱστρου ἀνθρώπους, τοῖσιουνομα εἶναι Σιγύννας, ἐσθῆτι δε χρεομένους Μηδικῆ. τοὐς-ῖππους αυτῶν εἶναι λασίους ἄπαν τὸ σῶμα, ἐπιπέντε δακτύλους τὸ βάθος τῶν τριχῶν, σμικροῖς δὲ καὶ σιμοὐς καὶ αδυνάτους ἄνδρας φέρειν, ζευγνυμένους δὲ ὐπ' ἄρματα εἶναι ὀξυτάτους άρματηλατέειν δὲ προς

ταυτα τοὐς επιχωρίους. κατήκειν τούτων τοὐς ουρους

ἀγχου Ἐνετῶν τῶν ἐν τῶ 'Aδρίη. εἶναι δὲ Μήδων σφέας ἀποίκους λέγουσι ' ὁκως δὲ Ουτοι Μήδων ἄποικοι γε-

23쪽

πῶν ἐν τω μακρῶ χρόνω. σιγύννας δ' ἁν καλέουσι Αιγυες οι νω υπερ Νασσαλίης οἰκέοντες τους καπήλους,10 Κύπριοι δε τα δόρατα. Mς δε Θρήῖκες λεγουσι , μέλι-

σαι κατέχουσι τα πέρην του Ἱστρου, καὶ υπο τούτωνο- εἶναι διελθεῖν το προσωτέρω. ἐμοὶ μεν νυν ταῶτα λέγοντες δοκέουσι λέγειν ουκ οἰκότα ' τα γὰρ ζῶα ταῶτα φαίνεται εἶναι δύσριγα ' αλλα μοι τα υπο την αρκτοναοίκητα δοκέει εἶναι διὰ τὰ ψύχεα. ταεια μεν νυν της

χώρης ταύτης πέρι λέγεται, τα παραθαλάσσια δ ῶν αυ- της Μεγάβαζος Περσέων κατηκοα ἐποίεε.D Aαρεῖος δὲ λ διαβὰς τάχιστα τον Ἐλλησποντου ἀπίκετο ἐς Σάρδις, ἐμνήσθη τῆς ἐξ Ἱστιαιου τε τοs --λησίου ευεργεσίης καὶ τῆς παραινέσιος του Μυτιληναίου Κωεω, μεταπεμψάμενος δέ σφεας ἐς Σάρδις ἐδίδου αυ- τοῖσι αῖρεσιν. ὁ μεν δη Ἱστιαῖος, ἄτε τυραννεύων της Μιλήτου, τυραννίδος μεν ουδεμιῆς προσεχρηαε, αἰτεειδε Μύρκινον την Nδωνίδα βουλομενος ἐν αυτὴ πόλιν κτίσαι. ουτος μὲν δὴ ταύτην αἱρεεται, ο δε ης, oiti τε Ου τύραννος δημότης τε ἐὼν, αἰτέει Μυτιλήνης τυραννεῶσαι. τελεωθέντων δε ἀμφοτέροισι ουτοι μεν κατὰ 12 εῖλοντο ἐτράποντο, Λαρεῖον δε συνήνεικε πρῆγμα τοιόνδε ἰδόμενον ἐπιθυμῆσαι ἐντείλασθαι Μεγαβάζω Παμ- νας ἐλόντα ἀνασπάστους ποιῆσαι ἐκ τῆς Eυρώπης ες την Ἀσίην ἡν Πίγρης και Μαντύης, ἄνδρες Παίονες, οῖ, ἐπεί τε Λαρεῖος διέβη ἐς την Ἀσίην, αυτοὶ ἐθελοντες Παιόνων τυραννεύειν ἀπικνέονται ἐς Σαρδις αμααγόμενοι ἀδελφεὴν μεγάλην τε καὶ εὐειδέα. φυλαξαντες di Aαρεῖον προκατιζόμενον ἐς τὸ προάστειον το των Λυδῶν ἐποίησαν τοιόνδε ' σκευάσαντες την αδελφεηνῶς εἶχον ἄριστα ἐπ' s3ωρ ἔπεμπον ἄγγος ἐπὶ τῆ κεφαλὴ

ἔχουσαν καὶ ἐκ του βραχίονος Ἀπον ἐπέλκουσαν καὶ

24쪽

5κλώθουσαν λίνον. ώς δὲ παρεξή ἡ γυνὴ, ἐπιμελὲς τῶ

χαρείω ἐγένετο ουτε γὰρ Περσικὰ ἡν ουτε Λύδια τὰ . ποιεύμενα ἐκ της γυναικος, οὐτε προς των ἐκ τῆς 'Aσίης ουδαμῶν. ἐπιμελὲς δε ώς οἱ ἐγένετο, τῶν δορυφόρων τινὰς πέμπει κελευων φυλάξαι, ο τι χρήσεται τῶ -πω ἡ γυνή. οἱ μεν δὴ ὁπισθε ελοντο, ὴ δε ἐπεί τε ἀπίκετο ἐπὶ τον ποταμὸν, ηρσε τον Ἀπον, ἄρσασα δε και τὸ αγγος του υδατος ἐμπλησαμένη την αυτὴν Οαν παρεξή , φέρουσα τὸ υδωρ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καὶ ἐπέλκουσα ἐκ του

βραχίονος τον Ἀπον και στρέφουσα τον ατρακτον. Θω- 13μάζων δε ὁ Λαρεῖος τά τε ῆκουσε ἐκ τῶν κατασκόπων καὶ τὰ αυτὸς ῶρα ἄγειν αυτην ἐκέλευε μυτῶ ἐς ἄφιν.ώς δε λθη, παρῆσαν και οἱ ἀδελφεοὶ αυτῆς Ου κρ πρόσω σκοπιὴν ἔχοντες τούτων. εἰρωτέοντος δὲ του Λαρείου, ὁποδαπὴ εἴη , ἔφασαν οἱ νεηνίσκοι εἶναι Παίονες και ἐκείνην εἶναι σφέων ἀδελφεήν. ὁ δ ' ἀμείβετο, τίνες δε οἱ Παίονες ἄνθρωποί εἰσι και κου γῆς οἰκημένοι, καὶ τί ἐκεῖνοι ἐθέλοντες ἔλθοιεν ἐς Σάρδις. οἱ δέ οἱ ἔφραζον, ῶς ἔλθοιεν μεν ἐκείνω δώσοντες σφέας αυτοὐς, εχ δὲ ηΠαιονίη ἐπὶ τῶ Στρυμόνι ποταμῶ πεπολισμένη, ὁ δε Στρυμὼν οὐ πρόσω του Ἐλλησπόντου, εἴησαν δὲ Τευκρῶν τῶν ἐκ Ποίης ἄποικοι. οἱ μὲν δὴ αυτὰ ἔκαστα ἔλεγον, ὁ δὲ εἰρώτα, εἰ καὶ πῆσαι εἴησαν αυτόθι αἱ γυναῖκες ουτω ἐργάτιδες. οἱ δὲ και τομο ἔφασαν προ - μως Οὐτω ἔχειν αυτοs γὰρ ῶν τούτου εῖνεκεν και ἐποιέετο. ' θαμα Θαρεῖος γράφει γράμματα προς 1 Μεγάβαζον, τον ἔλιπε ἐν τῆ Θρηtκη στρατηγὸν, ἐντεμλόμενος ἐξαναστῆσαι ἐξ ήθέων Παίονας καὶ παρ' μυ- τὰν ἀγαγεῖν καὶ αυτοὐς καὶ τέκνα τε καὶ γυναῖκας αυτῶν. αὐτίκα δὲ ἱππεἰς ἔθεε φέρων την ἀγγελίην ἐπὶ τον Ἐλλήσποντον, περαιωθεὶς δὲ διδοῖ τὸ βιβλίον τῶ Μεγαβάζω. ὁ ἐπιλεξάμενος καὶ λαβὼν ηγεμόνας - τῆς

25쪽

Η Ε B. 0 D O Τ II5 Θρηῖκης ἐστρατευετο ἐπὶ τὴν Παιονίην. Πυθομενοι δὲ οἱ Παίονες τους Πέρσας ἐπὶ σφέας ἰέναι, ἁλισθέντες ἐξεστρατευσαντο προς θαλάσσης, δοκέοντες ταυτη ἐπιχειρήσειν τους Πέρσας ἐμβάλλοντας. οι μεν δη Παίονες ἐσαν ἔτοῖμοι τον Μεγαβάζου στρατὸν ἐπιόντα ἐρυκειν, οἱ Πέρσαι πυθόμενοι συναλίσθαι τους Παίονας καὶ την προς θαλάσσης ἐσβολὴν φυλάσσοντας, ἔχοντες ηγεμόνας την ἄνω οδὸν τράπονται, λαθόντες δε τους Παλ- νας ἐσπίπτουσι ἐς τὰς πόλιας αυτῶν, ἐούσας ἀνδρῶν ἐρημους οἷα δὲ κεινῆσι ἐπιπεσόντες ευπετέως κατέσχον. οἱ δὲ Παίονες ῶς ἐπύθοντο ἐχομένας τὰς πόλιας, αὐτικα διασκεδασθέντες κατ' ἐωυτοὐς ἔκαστοι ἐτράποντο καὶ παρεδίδοσαν σφέας αυτο ὐς τοῖσι Πέρσησι. ούτω δη Παιόνων Σιροπαίονές τε και Παιόπλαι καὶ οἱ μέχρι τῆς Πρασιάδος λίμνης εξ ὴθέων ἐξαναστάντες ήγοντο ἐς την 16 Ἀσίην. οἱ δε περι το Πάγγαιον ουρος καὶ Θόβηρας καὶ ' ριῆνας καὶ 'οδομάντους καὶ αυτὴν την λίμνην την Πρασιάδα οὐκ ἐχειρώθησαν αρχὴν υπὸ Μεγαβάζου. ἐπειρήθη δὲ καὶ τους ἐν τῆ λίμνη κατοικημένους ἐξαιρέεινώδε ε ἰκρία ἐπὶ σταυρῶν υψηλῶν ἐζευγμένα ἐν μέση ἔστηκε τῆ λίμνη, ἔσοδον ἐκ τῆς ηπείρου στεινὴν ἔχοντα

μιῆ γεφυρη. τοὐς δὲ σταυροὐς τοὐς ὐπεστεῶτας τοῖσι ἰκρίοισι τὸ μέν κου ἀρχαῖον ἔστησαν κοινὴ πάντες οἱ πολιῆται, μετὰ δὲ νόμω χρεόμενοι ἱστὰσι τοιῶδε ' κομίζοντες ἐξ Ουρεος, τῶ οὐνομά ἐστι 'υρβηλος, κατὰ γυναῖκα ἐκάστην ὁ γαμέων τρεῖς σταυροὐς ὐπίστησι ' ἄγεται δὲ ἔκαστος συχνὰς γυναῖκας. οἰκεsσι δὲ τοιομον τρόπον, κρατέων ἔκαστος ἐπὶ τῶν ἰκρίων καλυβης τε, ἐν τῆ διαιταται, καὶ θύρης καταπακτῆς διὰ τῶν ἰκρίων κάτω φερούσης ἐς τὴν λίμνην. τὰ δὲ νήπια παιδία δέουσι τοs ποδὸς σπάρτω, μὴ κατακυλισθῆ δειμαίνοντες. τοῖσι δὲ Ἀποισι καὶ τοῖσι υποζυγίοισι παρέχουσι χόρτον ἰχθsς.

26쪽

LI . V. CAP. 14 - 18. τῶν δὲ πλῆθός ἐστι τοσωτο, ῶστε οταν την θυρην την καταπακτην ἀνακλίνy, κιγίει σχοίνω σπυρίδα κειρον ἐς την λίμνην, καὶ ου πολλόν τινα χρόνον ἐπισχὼν ἀνασπα πλήρεα ἰχθύων. τῶν δε ἰχθύων ἐστὶ γένεα δυο, τους καλέουσι πάπρακάς τε κῶ τίλωνας. Παιόνων μὲν l7

δη οἱ χειρωθέντες Θοντο ἐς την Ἀσίην, Μεγάβαζος δε

ῶς ἐχειρώσατο τους Παίονας, πέμπει αγγέλους ἐς μακεδονίην ανδρας επτὰ Πέρσας, οῖ μετ' αυτὸν ἐκεῖνον ησαν δοκιμώτατοι ἐν τῶ στρατοπέδω. ἐπέμποντο δὲ Ου- τοι παρ' Mμύντην αἰτήσοντες γην τε καὶ υδωρ Λαρείω βασιλέr. ἔστι δὲ ἐκ τῆς Πρασιάδος λιμνης σύντομος κάρτα ἐς την Μακεδονίην. πρῶτα μὲν γῆρ ἔχεται τῆς λίμνης το μέταλλον, ἐξ ου ὐστερον τούτων τάλαντον αργυρίου

Ἀλεξάνδρω ἡμερης ἐκάστης ἐφοίτα, μετὰ δὲ τὸ μέταλ-

λον Λύσωρον καλεόμενον οὐρος υπερβάντα εἶναι ἐν Μακεδονίη. Οι ων Πέρσαι οἱ πεμφθέντες ουτοι παρὰ 18τον Ἀμύντην ώς ἀπίκοντο, αἴτεον ἐλθόντες ἐς Oψιν την , 'Aμύντεω Λαρείω βασιλέῖ γην τε καὶ υδωρ. ὁ δὲ ταυτά τε ἐδίδου καί σφεας ἐπὶ ξείνια καλέει, παρασκευασάμενος δὲ δεῖπνον μεγαλοπρεπὲς ἐδέκετο τοὐς Πέρσας φιλοφρονοος. ώς δὲ απὰ δείπνου ἐγένοντο, διαπίνοντες εἰπανοι Πέρσαι τάδε ' Σεῖνε Μακεδὼν, ἡμῖν νόμος ἐστὶ τοῖσι Πέρσyσι, ἐπεὰν δεῖπνον προτιθώμεθα μέγα, τότε καὶ 'τὰς παλλακὰς και τὰς κουριδίας γυναῖκας ἐσάγεσθαι παρέδρους ' συ νυν, ἐπεί περ προθυμως μὲν ἐδέξαο, μεγάλως δὲ ξεινίζεις, διδοῖς τε βασιλέΓ Ααρείω γην τε καὶ ὐδωρ, ἔπεο νόμω τῶ ἡμετέρω. Εἶπε προς ταυτα Ἀμύντης -Πέρσαι, νόμος μὲν ἡμῖν γέ ἐστι O- ου' τος, αλλὰ κεχωρίσθαι ἄνδρας γυναικῶν ἐπεἰ τε δὲ υμεῖς ἐόντες δεσπόται προσχρηαετε τούτων, παρέσται υμῖν καὶ ταυτα. εἴπας τοσαυτα ὁ ωμύντης μετεπέμψατο τας γυναῖκας. αἱ δ' ἐπεί τε καλεόμεναι η λθον, ἐπεξῆς ἀν-

27쪽

HERODOTI τωι ῖζοντο τοῖσι Πέρσησι. ἐνθαυτα οἱ Πέρσαι ἰδόμενοι γυναῖκας ευμόρφους ἔλεγον πρὸς Ἀμύντην φάμενοι τοποιηθὲν τομο οὐδὲν εἶναι σοφόW κρέσσον γὰρ εἶναιαρχῆθεν μη ἐλθεῖν τὰς ρυναῖκας η ἐλθούσας καὶ μέ παριζομένας ἀντίας ἶζεσθαι αλγηδονας σφι οφθαλμῶν

αναγκαζόμενος δε ὁ Ἀμυντης εκελευε παρίζειν ' πεμ O-μένων δε τῶν γυναιχῶν αυτικα οι Περσαι μαστῶν τε απτοντο, οἷα πλεόνως οἰνωμένοι, καί κού τις καὶ φι-

I9 λέειν ἐπειρῆτο. Ἀμύντης μεν δη ταῶτα ὁρεων ἀτρέμας εἶχε, καίπερ δυσφορίων, οια υπερδειμαινων τους Περ- σας, Ἀλέξανδρος δε ὁ Ῥμύντεω παρεών τε και ὁρεων ταsτα, ατε νέος τε ἐων καὶ κακῶν ἀπαθὴς, ουδαμῶς ἔτι κατέχειν οἷός τε ην, ῶστε δε βαρεως φερων εἰπεπρος Ῥμέντην τάδε Συ μεν, ὼ πάτερ, εἶκε τη ηλικίΓ, ἀπιών τε ἀναπαύεο, μηδὲ λιπάρεε τn ποσι, εγω δε προσμένων αυτοs τηδε πάντα τὰ ἐπιτήδεα παρέξω τοῖσι ξείνοισι. Προς ταῶτα συνεὶς ὁ Ῥμύντης, οτι νεώτερα πρήγματα πρήξειν μέλλοι Ἀλέξανδρος, λέγει ' παῖ, σχεδὰν γάρ σευ ἀνακαιομένου συνίημι τους λογους, ὁτι ἐθέλεις ἐμὲ ἐκπέμψας ποιέειν τι νεμερον ' εγὼ ων σευ χρηῖζω μηδὲν νεοχμῶσαι κατ' ἄνδρας τούτους, ἴνα μη

ἐξεργάση ἡμέας, ἀλλα ἀνέχευ ὁρέων τὰ ποιεύμενα ' ἀμφιγ δὲ ἀπόδω τη ἐμη πείσομαί τοι. Ως δὲ ὁ Ῥμύντης χρημως τούτων οἰχώκεε, λέγει ὁ Ἀλέξανδρος προς τους Πω-

σας ' Γυναικῶν τούτων, es ξεῖνοι, πολλη ἐστι υμῖνευπέτεια, καὶ εἰ πάσησι βούλεσθε μίσγεσθαι και Oκω σιῶν αὐτέων. τούτου μὲν πέρι αυτοὶ αποσημανέετε ' νυν

δὲ, σχεδὸν γὰρ ῆδη τῆς κοίτης ῶρη προσέρχεται υμω

καὶ καλῶς ἔχοντας υμέας ὁρέω μέθης, γυναῖκας ταύτqς, εἰ ἡμῖν φίλον ἐστὶ, ἄπετε λούσασθαι, λουσαμένας δὲ ὀπίσω προσδέκεσθε. εἰπας ταλα, συνέπαινοι γὰρ ησαν οἱ Πέρσαι, γυναῖκας μὲν ἐξελθούσας απέπεμπε ἐς τὴν

28쪽

γυναικη ν, αυτὸς δε ὁ ωλέξανδρος ἐσους τησι γυαιξὶ αριθμὸν ἄνδρας λειογενείους τst των γυναικῶν ἐλθητι σκευάσας καὶ ἐγχειρίδια δοὐς παρηγε ἔσω, παράγων δὲ τούτους ἔλεγε τοῖσι Πέρσησι τάδε ' AZ Πέρσαι, ο&ατε πανδαισίη τελέη ἱστιησθαι ' τά τε γὰρ ἄλλα, οσα .Qομεν, καὶ προς τὰ OH τε ην ἐξευρόντας παρέχειν, πάντα υμῖν πάρεστι, καὶ δη καὶ τόδε τὰ πάντων μέγιστor, τάς τε έωυτῶν μητέρας καὶ τὰς ἀδελφεὰς ἐπιδαψιλευ μεθα ἡμῖν, ώς παντελέως μάθητε τιμεόμενοι προς ημων των πέρ ἐστε ἄξιsι, προς δε καὶ βασιλέῖ τῶ πέμψαντι ἀπαρογείλητε, ως ἀνηρ Ελλην Μακεδόνων ὐπαρχος ετ υμέας ἐδέξατο καὶ τραπέζη και κοίτη. ταυτα εἴπας 'Aλέξανδρος παρίζει Πέρση ἀνδρι ἄνδρα Μακεδόνα ως γυναῖaα τῶ λόγω οἱ δὲ, ἐπεί τέ σφεων οἱ Πέρσαι ψαύειν ἐπειρῶντο,

διεργάζοντο αυτούς. καὶ ουτοι μὲν τούτω τῶ μόρω διεφθάρησαν, και 2Iαυτοὶ καὶ η θεραπη αυτῶW εῖπετο γὰρ δη σφι καὶ Οχηματα καὶ θεράποντες και η πῆσα πολλη παρασκευη 'πάντα δη ταῶτα ἄμα πῶσι ἐκείνοισι ηφάνιστο. μετὰ δε,

χρόνω ου πολλῶ ὐστερον, ζητησις τῶν ἀνδρῶν τούτων μεγάλη ἐκ τῶν Περσέων ἐγίνετο, καί σφεας Ἀλέξανδρος κατέλαβε σοφίη, χρηματά τε δοὐς πολλὰ και την ἐωυτοs ἀδελφεην, τη οὐνομα ην Γυγαίη ' δοὐς δὲ ταυτα κατ

λαβε ὁ Ἀλέξανδρος Βουβάρη ἀνδρὶ Πέρση, τῶν διζημέ

νων τοὐς ἀπολομένους τῶ στρατηγῶ. ο μέν νυν τῶν Περσέων τούτων θάνατος ολω καταλαμφθεὶς ἐσιγήθη. Ἐλληνας δε εἶναι τούτους τοὐς απὸ Περδίκκεω γεγονό- πτας, κατά περ αυτοι λέγουσι, αυτός τε ούτω τυγχάνω

ἐπιστάμενος, καὶ δη καὶ ἐν τοῖσι ἔπισθε λόγοισι ἀποδέξω, ῶς εἰσι Ελληνες, προς δε και οἱ τον ἐν υλυμπίρδιέποντες αγῶνα Ἐλλη νων ούτω ἔγνωσαν εἶναι. Ἀλεξάνδρου γὰρ ἀεθλεύειν ἔλομένου και καταβάντος ἐπ'

29쪽

HERODOTI αυτ τομο οἱ ἀντιθευσόμενοι Ἐλλήνων ἔξεργόν μιν, φάμνοι Ου βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τον αγῶνα,

ἀλλα αλήνων. Ἀλέξανδρος δὲ επειδὴ ἀπέδεξε, ῶς εἴη

Ἀργε δες, ἐκρίθη τε εἶναι Ελλην, κα ὶ ἀγωνιζόμενος στα

23 Πεγάβαζος δὲ ἄγων τους Παίονας ἀπίκετο ἐπὶ τον Ἐλλήεποντον, ἐνθευτεν δε διαπεραιωθεὶς ἀπίκετο ἐς Σάρδιε. ἄτε δὲ τειχέοντος ήδη Ἱστιαίου του Μιλησίου την παγὰ Θαρείου αἰτήσας ἔτυχε μισθὸν δωρεὴν φυλακῆς τῆς σχεδίης, ἐόντος δε του χώρου τουτου παρα Στρυμόνα ποταμὸν, τω ουνομά ἐστι Μυρκινος, μαθὼν ὁ Μεγάβαζος τὸ ποιευμενον ἐκ του Ἱστιαίου, ώς ὴλθε τάχιστα ἐς τὰς Σάρδις ἄγων τοὐς Παίονας, ἔλεγε χαρ. τάδε ' βασιλεs, κοῖόν τι χρῆμα ἐποίησας, ἀνδρι Ἐλληνι δεινω τε καὶ σοφω δους ἐγκτήσασθαι πόλιν ἐν Θρηλη, ῖνα ἴδη τε ναυπηγήσιμος ἐστι ἄφθονος καὶ πολλοὶ κωπέες καὶ μέταλλα ἀργυρεα, ομιλός τε πολλὰς μὲν Ἐλλην περιοικέει, πολλὸς δὲ βάρβαρος, οῖ προστάτεω

ἐπιλαβόμενοι ποιήσουσι τοsτο, τὸ αν ἐκεῖνος ἐξηγέηται καὶ ἡμέρης καὶ νυκτός; συ νυν τομον τον ἄνδρα παμσον ταλα ποιελτα, ῖνα μη οἰκηω πολέμω συνέχη

τρόπω δὲ ἡ πίω μεταπεμψάμενος παsσον ἐπεὰν δὲ αυτόν περιλάβyς, ποιέειν, οκως μηκέτι ἐκεῖνος ἐς Ἐλληνας 24 ἀπίξεται. Ἀμα λέγων ὁ Μεγάβαζος ευπετέως ἔπειθε Θαρεῖον, ώς εs προορέων τὸ μέλλον γίνεσθαι. μετὰ δὲ ἄγγελον πέμψας ὁ Λαρεῖος ἐς την Μυρκινον ἔλεγε τάδε Ἱστιαῖε, βασιλεὐς Θαρεῖος τάδε λέγει ἐγὼ φροντίζωνευρίσκω ἐμοί τε καὶ τοῖσι ἐμοῖσι πρήγμασι ουδένα εἶναι σεs ἄνδρα ευνοέστερον, τοsτο δὲ Ου λόγοισι, ἀλλ' ἔργοισι οἶδα μαθών. νει ἄν, ἐπινοέω γὰρ πρήγματα μεγάλα κατεργάσασθαι, ἀπικνέεο μοι πάντως, ἴνα τοι αυτὰ

30쪽

LIB. V. C A P. 22 - 27. υπερθέωμαι. τουτοισι τοῖσι ἔπεσι πιστευσας ὁ Ἀστιαῖος,

και ἄμα μέγα ποιευμενος βασιλέος συμβουλος γενέσθαι, ἀπίκετο ἐς τὰς Σάρδις. ἀπικομένω δέ οἱ ἔλεγε Aαρεῖος τάδε ' Ἱστιαῖε, ἐγώ σε μετεπεμψάμην τῶνδε εῖνεκεν ἐπεί τε τάχιστα ἐνόστησα ἀπὸ Σκυθέων καὶ συ μοι ἐγένεο ἐξ οφθαλμῶν, ουδέν κω ἄλλο χρῆμα ουτω ἐν βραχε ῖ ἐπεζήτησα, ως σὲ ἰδειν τε καὶ ἐς λόγους μοι ἀπικέσθαι, ἐγνωκὼς, ὁτι κτημάτων πάντων ἐστι τιμιώτατον ἀνὴρ φίλος συνετός τε καὶ ευνως, τά τοι ' ἐγὼ καὶ ἀμφότερα συνειδὼς ἔχω μαρτυρέειν ἐς πρήγματα τὰ ἐμά. νυν ἄν, ευ γὰρ ἐποίησας απικόμενος, τάδε τοι ἐγὼ προτείνομαι Μίλητον μεν ἔα και την νεόκτιστον ἐν Θρηtasi πόλιν,

συ δέ μοι επόμενος ἐς Σοῶσα ἔχε τά περ ἶν ἐγὼ ἔχω,

ἐμός τε συσσιτος ἐὼν καὶ συμβουλος. nsτα Λαρεῖος 2b εἴπας, και καταστήσας 'Αρταφέρνεα ἀδελφεὸν ἐωυτουομοπάτριον υπαρχον εἶναι Σαρδίων, ἀπήλαυνε ἐς Σουσα ἄμα αγόμενος Ἱστιαῖον, υτάνεα-ἀποδέξας στρατηγὸν

εἶναι των παραθαλασσίων ανδρῶν, τοὐ τον πατέρα Σισάμνην βασιλευς Καμβυσης γενόμενον των βασιληων δικαστέων, ἔτι ἐπὶ χρήμασι δίκην ἄδικον ἐδίκασε, σφάξας απέδειρε πῆσαν τὴν ἀνθρωπη ν, σπαδίξας δὲ αυτοs τὼ δέρμα ἱμάντας ἐξ αυτοs ἔταμε καὶ ἐνέτεινε τον θρόνον , ἐς τον Κων ἐδίκαζε ' ἐντανυσας δὲ ὁ Καμβυσης

ἀπέδεξε δικαστὴν ειναι αντὶ τοs Σισάμνεω, τον ἀποκτείνας απέδειρε, του παῖδα τοs Σισάμνεω, ἐντειλάμενός οἱ μεμνῆσθαι, ἐν τω κατίζων θρονω δικάζει. Ουτος 26ῶυ ὁ υτάνης, ὁ ἐγκατιζόμενος ἐς τομον τον θρόνον, τότε διάδοχος γενόμενος Μεγαβάζω τῆς στρατηγίης Βυζαντίους τε ειλε καὶ Καλχηδονίους, εἷλε δὲ υντανδρον ' την ἐν τῆ Πωάδι γῆ, εἷλε δὲ Λαμπώνιον, λαβὼν δὲ l παρὰ Λεσβίων νέας ειλε Λῆμνόν τε καὶ Iμβρον, αμφοροτέρας ἔτι τότε υπὸ Πελασγῶν οἰκεομένας. οἱ μὲν δὴ 27