장음표시 사용
251쪽
A.c. i 326θλον πολλά τs καὶ ἄκοσμα κατ' αυτου, καὶ τελευταῖον προσετιθει, ώς ηδ' προς τον προς αυτὀν απέχθειαν απειρηκώς, βουλοιτ' αν αυτὸν συγκόπτειν πολλαῖς ταῶς πλ/παῖς, P. 13lκα, θέη διὰ τουτο καi ἀπολοσκειν' δι' ο και αμυνειν αυTU, εἴ τι μετὰ ταυτα .διὰ τὸ τολμομα ἐπίοι δεινον, εδειτο. ακου-5σας δε ὁ βασιλευς, λόγοις τε πολλοῖς καἰ παραινέσεσι τον πρωτοβεστιάριον ἀπάγειν του τολμηματος επεχειρει' ως δεουκ επειθε , καὶ διαθῆσειν ηπειλησε τα χαλεπωτατα, εἰ μηπαυσοιτο τοιουτοις επιχειρῶν. εφη γαρ, εἰ μὲν πριν μηδενπρος αυτὀν τοιουτον εἰπεῖν τι εἰργάζετο των ἀτόπων, δεινον Io
μεν ἄν ην, ουδεν δε αυτω διαφέρειW επειμ δε αυτρ φανερὰν κατέστοσε τον γνώμην, αδυνατον εἰς εργον την βουλην B προαγαγεῖν. τον γὰρ me τὸν μέγαν λογοθέτην παροινιαν, διοι κητον των βασιλέως οντα Πραγμάτων, εἰς ἐκεῖνον αγειν τροωβριν, ἁ μη δέον αυτὸν συγχωρεῖν. τούτοις μὲν οJν ὁ πραγ-I5τοβεστιάριος επει θετο δείσας, καὶ ἀπέσχετο του τὸν μέγαν λο- νοθέτην τα αἴσχιστα διαθεῖναt. ὀλίγαις δε υστερον. ημἐραις
βασιλευς ὁ πρεσβύτερος, εἴτ' ἐκ διαβολης εἴτε καὶ ἄλλως,
τοσουτον εζώργιστο κατὰ πρωτοβεστιαρίου, ῶς καὶ εἶρξαι θ ε- λησαι. πέμφας τοιγαροὐν προς βασιλέα τὸν νέον τὰν μέγανα λογοθέτην, ἄλλα τε πολλὰ του πρωτοβεστιαριου κατηγόρει, καi ἔτι λοιδορουμενος αυτὸν ου παυσαι καὶ διασυρων, δι' ἄCδη καi μίνα δίκαιος ειναι την ἐσχάτην δουναι δίκηW ου ταύτα δὴ μόνον, αλλ' ἔτι καὶ αποστασίαν ἀ αυτῶν νοεῖ.
magnum logothctam exosus , apud imperator III iuniorem mi illa adversiis iuuin confusius essi init cuIn hac clausula, se iam otiis Oilio fossutia, volle liomiuein Plagis nititias concidere, etiamsi propterea sibi inori cuditin sit. Quare eum rogabat, tit si Propter inna audax faciuiis cliti Ppiarii s ravius sibi impenderet, opean alserret. Imperator longo si riuoue admouitunx a tam praecipiti concilio abduc me nitebatur. . Cuin surdo loclia cretur, inclentinatissinae illum se accepturum minatus est, nisi tali conatu clesisteret. Et ad Iobat: Si me celasses et lutcitin vetitum ali iiii l tu ipsum desiPiasscs, s ravo iii quidi ni fuisset, Inca autem nillil rottilisset: at iam quia menteIn illam Iri usi aperuisti, Iriae Vis opere cona plera ne taliquaIu Possunt. Quo leui tu in maguti tu los obiiciatu In Pirratoris avi vicarium petulantius eoinniittetur , id illum conturnelia assicit, quod qui lem milii pati lin-εluni non est. His cornmptiis Proto vestiarius, timuit et in magnum Ios Otiu tam exena Plum pessi nilim Inoliri ecssavit. Paucis diebus interanissis , senior i inperator au caltininia, an alia ratione induetiis , sic in i ,ri,tovcstiarium exarsit, ut cum in carcerem compingere cogitaret. Mittit igitur magnilni logothetani ad uopolem, et hominena cum de aliis crianinibus auultis accusat, tuni quod sibi male lica litigua obtrectare uou ileaiuat: Ob extremum supplicium merea
252쪽
τουτων οδν ἔνεκα πάντων εις δεσμωτήριον αὐτον ἐμβαλεῖν A.c. i 326 δέον ειναι οἰηθεις, και αυττ τον γνώμον δηλουν, ώς αν εἰ-δει ζ τε και αυτος αμα και συνεπιλαμβάνοιτο προς το εργον.
πρὸς ταυθ' ὁ νεος ἀπεκρινατο βασιλευς τοιαυτα' ,,θειότατε 5βασιλευ, το μεν πρωτοβεστιάριον τον εμῖν θειον ἀκόλαειόν τε ειναι περ ι τον γλειταν και πρὸς λοιδοριας ευχερο, κώαυτος συνομολογῆσαιμι αν δῶ και αυτὸς συνεπιφοφιζομαι τιμωθιας α ζιον εἶναι τος προσηκουρος. τοῖς γὰρ επιφανεστ ρους μῶλλον των ἀνδρῶν. και προσηκοντας βασιλευσι τά τε D
της ιδέαν ἐπιτηδείους, και τον γλῶτταν προ γε των αλλων
φημους, οἷα δο τοῖς ἰποδεεστέροις gς τινα παραδείγματα
κοινὰ και τύπους κειμένους, πρὸς οἴς ὁρῶντες οι πολλοι, ρυθμιζοιντ' αν πρὸς τὰ βέλτιον: αποστασιαν μέντοι Ουτ' αυτὸς I5κατέγνων αυτου ποτε, ουτε παρ' αλλου σαφῶς ἀκήκοα ειδότὴς ου δ' δικαιον λόγοις αμαρτόντα εργω την κόλασιν υποσχεῖν,
αλλα μῶλλον ἐφ' οἷς ημαρτε τυχόντα συγγνώμης, λουοις σω
φρονιζειν του λοιπου και ἀπειλεῖν, εἰ μο παυοιτο τοιαυτα
ἁμαρτάνων, ώς και ἀν ἀφιεται νυν ὁμου πύaτων εν τῶ τότεαουφέζοντα τὰς δικας '' ουτω γὰρ προπομπιάριόν τε αν se P. 132 φρονέστερον γενέσθαι, χαυτόν τε Ου ζημιώσεσθαι ἄνδρα τῶνεπιφανῶν και καθ' αἷμα προσοκόντων. τοιαυτα συμβουλευων ἐδεῖτο πείθεσθuι και τον οργον πρωτοβεστιαρι ω υφεῖναι. εἰ
tur; 'praeterea titioil ab ipsis desic 'ro meditetur. Ob haec existimaro se, illum coniicionillim in elistodiam : et hanc sentcntiana sua ni ipsi indicare volitisse, ut Pariter sciret sc lite ait elim coIn Prini emtum ad iiivaret. Nopos ita respondit, se Ilioque protOvestiarium magnae amitae suae iiiiii in intomporanti lingua et ad convitia facilem esse, libenter confiterit Plocirca et suo iii licio po rnae comineritae subHeieri litin. Etenim ceteris illustriores et imperatori tuis cognatione devinctos, in Itiit, Etiam priviciates ac modestos et ad omne gentis Virtutis habiles et lingua prae aliis bene omitiata esse condocet, inferiori biis vellit corninuuia clitae iam exemplaria formasque Pi OPO- sitos, tu citias plebeii intuentes, Vitam ac mores stros quasi ait certos numeros componant. Voraimtamen clesectio non illlim agitare animo, neque ego tau piam it Micavi, neque ab alio, cili id constaret, audivi. Non itaque iustum est, illii Vorbis dilutaxat Peccavit, eum rebus poenaru lii 're et tinnio Potitis erratorum veniam dare et Verbis in Viam redi Cere oti In oportere. Ninae Procliae intentandae, nisi tali ruis modun1 secerit, sinuit omni uni, euatu quae nunc illi dimittuntur, in Diti iro supplicia subiturum. Sic proto vestiarium Probiore ni sorit, et virum nobilitate conspicii tam ac sangliaue i in Pera tora cotiiunctum liatrii niale nitillaturn iri. IIO coiis iliti in nepos itabat, et ut atrali retiir ira lue Poueretur rogabat. Siu ad Veuiam in-
253쪽
AT. 3326 δ ' αρα ανενδότως εχει και μο βουλοιτο συγγνώμης ἀξιουν,
V. iosi κυριον οντα πάντων Ο, τι δε εθέλη εζεῖναι ἐλεγε ποιεῖν. συν- . - ηρατο δ' αν και αυτὸς προς τὸ τιμωρήσασθαι τον υβριστον,
εἴγε ἐνδεῶ της δυνάμεως εώρα τον βουλησιν κεκτημενον επειδε οσα ἄν ὴ βουλομέντ και δυνατός ἐστι καταπράξασθαι,5
BI ραινέτω την βουλήν. Tαῖτα του μεγάλου λογοθέτου προς βασιλέα τον πρεσβύτερον ἀπαγγειλαντος, εἴτε τοῖς βεβουλευμένοις ώς λυσιτελεσιν ὁ βασιλευς πεισθεῖς, εἴτε τὴν του νέου καλοκἀγαθίαν αιδεσθεις, του κακῶς ποιεῖν. τὸν πρωτοβεστώριον ἀπέστη. ουτω μεν ἀμφοτέροις ὁ νέος βασιλευς, τον μενι του μ' πληγαῖς προς τω ἀτιμασθῆναι συγκοπῆναι, του δὲ τουμο διὰ μου - δεσμωτῆριον οικεῖν , αἰτιώτατος ἐγεγόνει. αυTOἰ.δε μετὰ μικρὰν ἐκ του ἄκρως ἐκπεπολεμῶσθαι εις φιλίαν συνελθόντες καὶ ο ρκοις ἐμπεδώσαντες ἀλλήλους η μην φρονήσειν ταυτὰ, προς τον κατὰ του νέου βασιλέως πόλεμον αυτοί τε isCεζηρτυοντο καὶ τον βασιλέα παρεκάλουν, ἀπάταις χρώμενοι καὶ διαβολαις κώ τῆς ευεργεσίας ἀπεδίδοσαν χάριν τὸ μέχρι
θανάτου πολεμεῖν. αλλ' ἐκεῖνοι μἐν ουτω' βασιλευς δε ο πρεσβύτερος τον πρωτοβεστιάριον ἄρχοντα καταστήσας Βαλαγρύ- ων, προσονῶς τε καὶ ὴμέρως. ὁμιλήσας καὶ πολλὰ ἐπαγγει-ao λάμενος ευ ποιήσειν, ε ἐπεμφεν, οσων ἔν δέοι προς τον πόλεμον εἶναι παρεσκευασμένον παραγγείλας, ώς ἄμα τω δέξασθαι γράμματα παρ' αυτου βασιλεῖ τω ν- τὸν ἐκ τῆς ε-
4. scripsi ex coniectitra Intpr. , cum antea osset ἔνδεῶ τειβουλήσεως ἐωρα τον δυναμιν κεκτημένον. - exorabilis maneret, . ipsi ut rerum omnium domino licere sacere quod Iiberet. Se quoque iniuriosiana illum Plinienduru a Hiitorem essct Voluisse , si videret deesse facultatem ei, cui volti uias non deesset. Nilnc Pila quaecumν e Vollet, praestare posset, saceret 'tioil vellet. Haec post liram magnus logotheta seni renuntiavit, ille sive eo consilio talitii uam utili persuasus, sive nepotis probitatem reveritiis, in Protovestiarium antimadvertere supersedit. Ita liinior imperator uni maximo Prosilii, ne cum insanaia verberibus contunderetur, alteri, ne aeterius vinculis amandaretur: qui non inu post ex infestissimis odiis in i ratiam rediemini. Cumque ad idem sentiendum iiis iurandum coms ranationis ergo adhibuissent, ipsi bellum instruxerunt dolisque et ca Iuniniis senein incenderatnt, et beneficia bene meritiim usque ad mor' tena oppiignando pensaverunt. Atque hi quidem ita se gesserunt. Im-Peiator aviis Protovestiari uim Balagra loriam praesidem creavit, beni-gue tractatii In cii in multoruni beneficiorum pollicitatione emisit cum Praecepisset, ut quibusciinque ad belliani opiis esset parata habe Tet, quo statim at lite a se litteras accepisset, ex occulento copias in uepotem itu cerct. Cui scriptum est ab amieis Byzantio, avona propalam bellum a tot nare. Qiiamobrem ei et magno domestico, nec
254쪽
ἡνικον ηκον γράμματα παρὰ των φιλων, σαφῶς ἀπαγγέλλον
τα, τον πρεσβυτερον βασιλεα προς τον πόλεμον παρασκευάζε-Dσθαι. διο και ἐδόκει δεῖν αυτου ἄμα τω μεγάλου δομεστικω καἰ 5πρωτοστράτορι βουλευτέα ειναε περι του πολέμου. βουλευσα--μένοις δε μεγαλοφυχια ἄσπερ και ἐπι των προτέρων πολέμων ἐδόκει χρησθαι και μο προεξανίστασλι, αλλα τον απὰ των πραγμάτων δεεγχον περιμένειν, ἄμα και ἐλπιζ.ντες περιγενησε-
σθαι του πολέμου, ἀμύνοντος αυτοῖς και του θεου. παρασπον- 1οδουμένοις αυτοι γὰρ -τε λόγτ αιτι αν παρασχεῖν του λελ--
σμι τὰς σπονδάς. πείρας δε χάριν εδόκει προς Βυζάντιον ἀπελθεῖν ώς η φανερου γενησομένον ἄμα ττ αυτους ἀφικέ
σθαι του πολέμου η διαλυθησομένου, των κινουντων κατωπλο-.ξαντων. βασιλεῖ παν Ουν τω νέω και τοῖς φίλοις ουτως ἐδόκει.
I 5 μδ'. πιι υστερον - ολλαις ημέραις κατὰ τὰς ἀρχὰς P. MOκτωβρίου τος ἔνδεκάτης ἰνδικτιωνος ἐκ ιδυμοτείχου ηλθον A. C. ιδυ εἰς Σολυβρίαν, στρατιὰν μὲν ουκ ἐπαγόμενοι του μη δοκειν κερεπίτηδες προς πόλεμον χωρεῖν, ἄμα δὲ οἰκέταις και των φίλων Ουκ ὀλίγοις. ώς δε ἐπύθετο ὁ πρεσβυτερος βασιλευς,
uoτον τε δικαιοφυλακα Γρηγόριον τον Κλειδαν και Ni φωνατον ἐπίσκοπον Μογλαίνων προς το ν 6γονον ἀπέστειλεν εις V. io γ
αττου τον εἰ σοδον παραχωρῆσειν, ὁτι τὰς προς αυτὸν Gnονδὰς παραλυσειε και τους ορκους καν τι περι αυτὸν συμβῆ Bis. Pro δεκάτης scripsi ἔνδεκdrne, eeriissima emendatione. Nam Cum ex iis, qliae noster supra c. 4 a. narravit, tum ex Nicephoro L. VIII. c. 35. 4. Patet, non aurium I 326, sed aequentem iam agi. Error librarii est, non CantacuZeni. non protostratori bello in consilium Ire Placuit, Visumque ad lit-bendam , ut Prioribus heliis, animi magnitudinem, nec pratis iusti r-gendi tu, feci ilia id tempus moneat, exspectandum. Spes etiarn Vi-Ctoriae Praeclara illos sustentabat, quou Deum sibi fracto foedere Iaesis succursurum considerent; ad quod frangendum ipsi nec re, ii reverbo in causa uiso motio fuissent: experiundi tamen gratia Con- stantinopolin procedon Iulii, quod belli Inolitio, simul ac eo accesissent, clare apparatura , aut perterrefactis , qui ilhul suscitaraui, iunihilum recasura esset. Haec consiliantium sententIa suit. 44. Dies pauci intercesserunt, eum ineunte Octobri, Indictione tin lecima, Dicta inolicho Selybriam sine exercitu, ne dedita opera ira hellum Viderentur Proficisci, servorum amicorummie stipati catervis veneratnt. Quod ut comperit senior, Grego restim Clidam dieaeophγυ- cena et Niphonem Moglaetiorum episcopi in Selybriam mittit si is verbis nepoti mandatilin, ne Byzautiuin adeat: non enim trigredi permissurum, quandoquidem foedus in postreinis habuisset. Proinde
255쪽
παρεσπονδηκότι. τουτων ἀκουσας ὁ νέος βασιλευς, ηλγησε μὲν χ ηκιστα ἐπι ταις ἀγγ ελίαις μικρον δὲ ἐπισχῶν, ,,ἐβουλόμην'' εἶπε ομο τοσούτον ἀμνήμονα τον ἐμον κυριον και βασιλέα ης εργοις αὐτοῖς ευπειθ ειας και δουλειας προς αυτον ἐνεδειξάμνεο φθοναι νυν ἐπει δ' ὴ των ἐμων αμ τημάτων πληθυς ἐπιορ--
κον και των προς αυτὰν συμβάσεων ἀθετο ν και οἴεσθαι ἀνέπεισε και λέγειν, δέον ευγνώμονα και φιλοπάτορα και αυτροC υπείκοντα λογίζεσθαι πάντα, πρῶτον μεν ἐν καιριτ οἴγαι την προς ἐμὸ υμῶν ἄφιζιν γεγενns ι, συνετῶν οντων και δυναμομένων μάλιστα απὰ τῶν λεγομένων τα ἁλμο και τα δέοντα συνειναι. ἔπειτα ἐρωτῶ, ει και παρῶ του ἐμου κυριου και β , σιλέως ἐπιτέτραπιαι υμιν, ἁ τε η δίκηκα ἐγκαλεῖν και τουτωντον απολογίαν δέχεσθαι διεξιόντος. ελπίζω γὰρ εκ πολλου του
περιδιτος ἀπολυσασθαι τὰ ἐγκλήματα ' τῶν δε ειπόντων μη-I5δεν πλέον ἐπιτετράφθυι η οσον μο εις Βυζάντιον ἀπαγγείλαντας. ηκειν, αυθις ἀναστρέφειν, ,,ἀnαγγείλατε τοίνυν'' ἔφη ,,τῶ - δικορίQ και βασίλεῖ, οτι τὰν ἔφορον της ἀληθείας ἐπιμαρτυρ
τερον, ου τ' ἐν τω νυν ἀδίκως κατ' ἐμοὐ κινουμέντ πολέμω, οὐτ'ao ἔργοις οντε μην ἐν ρομασιν ἐμαυτεῖν τι σύνοιδα πεπραγμένον κατὰ σου. G και ικέτης γίνομαί σου προς αυτοὐ του θεου TOP. 134 ὀργίζεσθαι ἀποθέμενον, συμπαθεία χρησασθαι και πραὀτοτι, και του δικαίου και λυσιτελοῖντος ἔξω ποιεῖν μηδέν. εἰ δ' ἄρα
- 5. αdrδς lcgcbatur pro αδrois et I 5. ἀποδύσασθαι. si mi id ei obveniret mali, non illi, sed sibi culpam adscriI cret,
qtii foedus violasset. Dolii it Valde lioc riitutio Depos, Patilumque cunctatus, Voluissem, inquit, domi nunt Incitim et imperatorena Subiectionis Ineae , quam erga eum factis ostendi , non adco leposuisse Inemoriarn. Sed quia peccatis meis tactum ut huc prolaberctiir, Ine Ilio Periitrum et Pactoruni contemptorern itidicaret ac diceret, cum Pro Dum, patris amantam sibique subiectum replitare debuisset, primit In Diidem opportune vos huc Venisse arbitror, Viros pru lentes Itiique facillimo cx orationc naca Veritatona et officium intellcctiiri sint. Dciuile interrogo, ecliui I ab avo nico in mandatis acceperatis, ut de inittriis -illi a me illatis mecum expostuletis Incamqtie contra deseris io item ait liatis. Etenim ad obiecta depcllcnila clito 1 dicam si Perstitii mim, ne itim de si Ituriam spero. RespOIulentibus, non Pliis sibi Prac :cptuni, clitana ut ci clenuntiarent, ne Byrantiu in ingrederetur, statiniquo Teucrterentiir: Boi irritiato iotiir, ait, clomino meo ct imperatori, Ino Ι cum vi ritatis vitulicem atque adco ipsam veritatoria, ipsoarii ina et si Et nominatur Veritas,) testari, me ne lite antea, ne ille modo
bello tant iiii Ilio appctitu ui, ni illi alicui iis in i suIn cruniuis , geu reficii Verbo a linissi, couacium case aut suifro. Quare illum per Deum
256쪽
του δαιμονος ἡ δυσμένεια, δι' ον πολλάκις ώ κακοῖς τεταλαι- A. c. 13a
πώρηκα , της, δουλειας και ευπειλιας, ην εργοις αντας ἐπεδειζάμην εν παντὶ τl παρασχόντι, παρεσκευασεν επιλελῆ σθαι, τοῖς διαβάλλουσι δὲ και συκοφαντουσιν ἀνέπεισε προ 5έχειν και τον κατ' -- πόλεμον κινεῖν, δέομαι αυθις μ' ερ- ρον ουτω καταφοφισασθαι, αλλα τά τε εγκληματα δολωσαι και τόπον απολογίας παρασχεῖν. εἰ μὲν ουν διαφυγω τον δι-B
κῶν ἁλω και παρα--δων, ουδεμιῶς αζιῶ τυχειν σνπνώμος, roἀλλὰ παν 'τιουν πάσχειν αυτὸς τιμῶμαι ' βασιλευς μὲν ουν ονιος τοῖς πρέσβεσι τΨ πάππφ τοιαυτα ἐκέλευεν ἀπαγγέλλειw οε δ' ἐπυνθάνοντο αυθις, εἰ μηδὲν ἔαυτ a συνοιδε τους προς β σιλέα τον πάππον γεγενημένους ορκους παραβεβηκὼς, οιῶμενον
πεῖσαι ἀν βασιλέα ραδίως δαμυσασθαι προς τον ἔγγονον, εἰ
a μηδὲν ἐπιορκουντα πυλιτο αυτόν. του δὲ ἰσχυρισαμένου αχρι τότε παρεσπονδοκέναι μηδαμως, χωροντες εις Βυζάντιον ἐπα- Cνηκον, ἐλπίζοντες τον πόλεμον των βασιλέων καταλύσειν' τO '
δ ' ἐναντίως ἡ ἀπέβη προσεδόκων. ἀπαγγειλάντων γὰρ ὁσα βα
σιλευς ο νέος προς το μη παρεσπονδοκέναι παραιτεῖται, ου-
aoδὸν μῶλλον ὁ πρεσβυτερος υ φῆκε τῆς οργῆς, αλλ' ἐκείνοις μῖν
ἀπεκρίνατο ουδέν' τω πατριάρχη δὴ 'Hσα ει το μνημονευεινεν ταῖς ιεροτελεστίαις του ἐγγόνου μῆτ' ἐν τοι τῆς του θεου
Σοφίας νεω, μήτ' ἐν τοῖς ἄλλοις ἱεροῖς ἐκέλευε συγχωρεῖν και αυτῶν γὰρ των ἐν μοιχείοις ιερῶν ἀπεληλακέναι IMIInmortalem obsecro, ut iuxta Ineclina miseriam meam sentiat, seque. rid lenitatem det, ac ne Pi id practer acquuin et honiam attentet. Quod si caco lacinonis malignitas, propior quam multas toties ne- mananas Pertii li, paratana ad eius nutum voliintatem meam, Stam, quotiescunilite occasio fuit, prae me tuli, ex animo illi excussit, obtrectatoribus autern et sycopliantis auros dare et aranis Ine Perse-mai persuasit, ueriam oro , ne inclicta causa me CondeInnet, sed Cra' . .
. mina Proferat, defendeuili locum relinquat. Si, renitatis illis , cla-Iuuationem effugero, bone habet: sin perfidus et foedifragos inventus fuero, ne Veniam consequar, et Vel me iudice, PlantlimVis mal nosupplicio multer. Haec nepos avo. Quaercutibus adhuc legatis, ec- quia iuramentii na, quod avo iurarat, nullam partent violarat, rati, non difficile reconciliatum iri senem, si iurisiurandi tenacem esse audierat, eonfirmanteque illo, sis ad id tempus usaue nihil lac teri Contrarium ePsso, lactantes ac bene sperantes, bellum sopituim ira, Byzantium repetivere. Verum aliter accidit, Ilian sperabant: ex Positis namque quibus itinior rupti foederis culpam ab se amolitus easci, nihilo mauis senior iram posuit. Et Ies alis quidem nihil respondit: patriar ac Vero Esaiae praecepit, ut inter sacroriam, sole nia neque in Sophiae , ite iue in aliis templis eius nomen odi sine-
257쪽
Dτι των ἀλλοτρίων τῆς εκκλοσίας εζώκειλε δόγμα, ου δ' οἴτω προ πάσης παραινέσεως καὶ πείρας των ιερῶν εκβάλλειν χρὴ, ἀλλ' αυτον υπο του λου τῶν ιερῶν τῆς εκκλοσίας προστάτην5 ἀποδειχθέντα δογμάτων καi κηδεμονα φυλῶν, οὐκ ρι
γίου μὀνον, οπου βασιλεύς ὁ νέος διατρίβει, ἀλλα καὶ εἰς
ἐσχατιὰς γῆς υπερ φυχῆς κινδυνευουσης ὀφείλειν τε καὶ προθυμεῖσθαι βαδίζειν. διὰ τούτο δέον εῖναι πρῶτον προς αυτὰν ἀπελθειν' κἄν μεν, θεοῖ συναιρομένου, πολλὰ διδαχθεῖς καiro νουθετηθεὶς τον κακοδοξίαν ἀπόθηται, τον ἀλήθειαν ἀσπασμμενος καi το υγιαῖνον τῶν δογμάτων ἐπεγνωκώς, πανταχόθεν
ἄν εχοι καλῶς, τῆ τε ἐκκλησία, τοὐ κατὰ πνεῖμα, καὶ σοὶ, τούσωματικου παιδος, τοῖς τε Ῥωμαίοις, του βασιλεως σεσωσμένου.
P. 135αν δ' ἐθελοκακῶν φανῆ καὶ προς τὰς αυγῶς τῆς ἀληθείας καμ- is μυων ἐκοντὶ τοὐς οφ -οὐς, καὶ ουδὲ μικράν τινα παρέχων ἐλπίδα του ἰατρευθῆναι ἄν ποτε, ου τῶν ἐν Βυζαντίω ιερῶν μόνον αυτοὐ την μνήμην εκβαλῶ, αλλὰ καὶ τοῖς ὁποιδήποτε
γῆς πριστιανοῖς εο ρυκrον αυτὸν ποι σω ' ἀποκριναμενου δὲ τοὐ βασιλεως, ου διαστροφὴν τῆς πίστεως του ἐγγόνω ἐγκα-χολεῖν, αλλὰ τῶν εἰς αυτον ορκων ἀθέτησιν καὶ τῶν συνθηκῶν,
Βεσι τε αυθάδειαν καὶ απείθειαν, καὶ διὰ τούτο νουθεσίας καὶ παιδείας χάριν το τοιουτον ἐπινενοηκέν&ι, πάλιν δε αυτουτον διόρθωσιν ἀξίαν ἐπιδε. ζαμένου τῶν ημαρτνένων, αυτὸν τὰ δέοντα ποι σειν' ,,ουκοὐν'' εἶπεν ὁ πατριάρχης ,,δέομαί σου,25 κράτιστε βασιλεῆ, μίαν ἐμοὶ χάριν ταυτην καταθεῖναι με
rei r nam et in palatio eius memoriam e sacras eiectam esse. Patri archa huius rei causam sciscitara : nam si vel in dogma aliquod ab ecclesiae placitis diversu in praecipuasset, ne sic quidem citra admo- , nitionem et conatum eius sanandi e sacris eiectit in illius nomen oportuisse. Quin se ipsum, a Deo sacrora in ecclosiae dos malit in antistitem linimarumque Procuratorem institutum, non Rhegium modo, ubi iunior Esset, sed a d utrinias terras etia in pro anima in sallitis periculo Versante et debere et velle alacrator proficisci. Quare iacie iratum, ut primit madeatur; et siquidem, Deo favente, longa disputatione ac monitis victus , clogmatum nostror ina siticeritate PersPecta, Pravam . opinionem deseruerit veritatemque amplexatus fuerit, qii id melitis optari posse eum et ecclesia s euudum spiritiam, et is secundiim carnem sitiam, riRomani imperatorena suum recuperaverint. Sin se in in probitate obfirmaverit atque ad radios Veritatis octilos clauserit, noc cI talem Itia Iem spem sutiarae sauitatis secerit, non solum e sacris ByEantinis eius nomen expuncturiam, sed Christianis per orbem univcrsis etiarn ut Piorum communioue seclusum Promulgaturum. Tum imperator, non se Pra-
258쪽
στην, το προς αυλν ἐπιτρέφαι ἀπελθεῖWV ἐλπίζειν γὰρ βα-Α. C. 13a
σιλέα τον νέον πεισειν, εἴ τί τε ημάρτηται πρότερον , ἐπανορθώσασθαι και ασφαλως εις το εζος τα δέοντα Ποιειν, τά τε μεταξυ προσκόμματα και τὰς αἰτιας του πολέμου ποιοσειν.
5ἐκποδων. ἀηδῶς δὲ ὁ βασιλευς επὶ τοῖς εἰρημένοις διατεθεις,
,,ἐχρην'' εἰπε δετοῖς ἐμοῖς ἀπολυπραγμόνως πειθεσθαι λόγοις, καὶ το κελευόμενον ἀντιλέγοντα μηδὲν ποιεῖν ' επεὶ δ' ουκίοἶδ' Wτινι χρωμενος λογισμω τἀναντια καὶ λέγειν καὶ πρά- τειν προ ροσαι, ἐμοὶ δέον συνεργειν, αυτὰς αν εἰδείης α δέον
νοι ταῖς γνώμαις ησαν. διὸ καὶ εν μῖν βασιλειοις την του νέου βασιλέως ἀπειρητο ποιεισθαι μνω in εν δὲ τοῖς κατὰ Βυζάντιον λοιποῖς ιεροῖς καἰ εν αυτω τω τος Σοφιας του θεου τεμώ-
νει τω ἰερω, ώς εθος ην, ὴ μνῆμ' των βασιλέων ἐτελεῖτο. Da 5 με. Βασιλευς δὲ ὁ νέος ἐν τl περὶ τὰ Ῥήγιον πινακό
σια προσαγορευομένω χωρίεω απὸ τῆς αρχῆς μάλιστα Oκτωβρίου ἄχρι καὶ Αεκεμβρίου διατρινων μονὰς, ἐδεῖτο του πρε-RI σβυτέρου ἴασιλέως, μο αυθις τὰ Ῥωμαίων πράγματα εἰς φθορὰν καὶ ταραχὴν ἐμβαλεῖν, ἀλλ' ελεον των υπηκόων σχόν-αοτα, μο επὶ πλέον τὸν πόλεμον ἐξάγειν. ώς ὼν δὲ αυτὸν την εἰρήνην πείση μἄλλον ἱλέσθαι, καὶ τοιοῖσδε πρὸς αυτὸν διὰ P. 136
πρέσβεων ἐχρῆτο λδγοις' ,,τῆς εμῆς, ἁ βασιλευ, σπονδῆς τε
vitatem in capitibus nepoti obiicere, sed iii risiurania Rederi ΠΙ- que contemptum, superbiam insit per et eontiimaciam. Atque idcirco illius commonefaciendi et castis anili causa istuc exeogitasse. Si marsus ememtationem . Pro Portione peccatorum ostenderat, se, quod aut muneris sit, non neglectitraim. Ergo, subiicit Patriarclia, oro te, imperator optime, uti hoc maxinium apud me hones citim ponas meque, illum abire sinas. Etenim effecturiam me divinat animus, et iit nepos , si qia id antehac peccavit, id corrigat atque in post rum qiiod suarum est Partiti in fideliter praestet, et Osinclicula hel-Ii quo irritamenta o medio auserantur. Hic sermo imperatorem Pt ptigit: Atqui oportebat, in itiit, omissa hac supervacanea in negotio alieno sollicitudine verbis meis obtemperare et itissa non reptagnanter exsequi. Sed quoniam nescio auomodo ratiocinatus, contra et dicere et facere maluisti, cum mecum facere deberes, ipse noveris mi id conveniat. Hoc it Itie molio imperator et patra arma sententiis dissidebant: uncte in Palatio vii leni interdicta erat nepotis mentio; in reliquis a item Per urbem Byzantinam sacris, etiam in ipsa aede Sophi ae , sacrorum tempore solenni more uterque iInperator Dominabatur. 45. Iunior imperator in castello Eunacosia , non procul Rhegio a principio Octobris usque ad Decembrem sedens, avum Precabatur, ne rem Romanam rursus in tumilitum pernicientitue coniiceret, sed misericordia suorum civium motiis, bellum inhiberet. Quo autem
Ulum ad pacem necteret, sic per legatos egit: Sedulitatis et volunta-
259쪽
κουμενων και οσον ου πω ἁλώσεσθαι προσδοκωμένων δια τὸ τον σῖτον παντάπασιν επιλελοιπεναι, πυθόμενος αυτὸς αυτ sκλητος εις Βυζάντιον ηκον, δεόμενος τε ἄμα και συμβουλευ- ων, τοῖς πολιορκουμένοις τον δυνατον πρόνοιαν εἰσενεγκεῖν. αυτο δ' ον τὸ εμε ἄμα τη στρατιῶ ναυσi προς την Hi γλει--B αν περαιωθέντα, επει ου πολῶ Προύσης διέχει, τοις τε βαρ- ροις, ην μνωμαι, ἐπιθέσθαι και Προυσnνοῖς τα ἐπιτήδεια Io ἐσκομίσαι ' τούτου δὲ γενομένου , ελπὶς αυτοῖς χρόνον πολῶν προς την πολιορκίαν ἀντισχήσειν τἄλλα γὰρ h πόλις ἄπαντα κατεσκεύασται καρτερῶς. πώ μεν ουν - τω προθυμίας εἰχον προς τὸ Προυσηνοῖς βοηθεῖν αυτὰς διακινδυνεύων, σου δε μ' ἐφιέντος, ακων κατεσχέθηκ' ο και μάλιστα αἴτιον εδοξε γε-r5 γενησθαι τού Προύσαν υπὸ τοῖς πολιορκουσι βαρβάροις γε-Cγε ο ι. et αὐτα δε διολλ' Ora D' απλῶς οἴτω φιλοτιμ aωμαι, ἀλλ' D' επιδείζαιμι ἐκ πολλοὐ τοὐ περιόντος, οτι εἰμιυς ενεκα πόλεως κινδυνευούσης ουτω περιεκαιόμην και δεῖν ἐνομιζον η βοηθεῖν αυτη η και αυτὸς σνγκινδυνευειν, πολὐa μῶλλον αν ἀλγοίην νῶν, ὁμού Ῥωμαίων σύμπασαν την ηγεμ νίαν κινδυιεύουσαν ορῶν. τὸ γὰρ ημῶς, τους ἡπερ αὐτος προς - τοὐς εζω πολεμίους πολεμεῖν δικαίους οντας, συρρορο υσθαι ἀλλ4λοιςI οὐκ ἄλλο τι η καταστροφον αὐτος τελεωτάτην οἰ-
meae. Imperator, ad providenda ae tuenda Romani In petii conam da practer te i loueum testem laudare alium non queo. Manet enim in memoria tibi, ciuo Pacto , cum Pruseni a Persis olbstitione vallarentur, et iam iniDi esset, tit penitus desecti clinariis, in liostium manus ten Irent, ego, re comperta, Byzantium non vocatus adVolarim, loque rogando et hortando impulerina, ut qua Posset providentia ictus importaretur. Poterat autem sic, ut ego cum Inilitibus Tri- Eliam Praisae vicinam traiicerem, barbaros, si liceret, invaderem, et Priisenis alimenta inscrrem. Quo Piidem modo obsidionem diu i Ieraturam sperabatur, quando undiquaque simiter Comininita est. Cum igitur ego Prusenis quamvis cum capitis mei viscrin ine stiecu rendi desiderio a relerem, tu me invitum cohibuisti: ill qiioci potissimum videtur in causa suisse, cur Priisenorum barbari potirentur. Haec narravi, non ut gloriarer tantummodo, sed ut ex ea, quae mihi suppeditat copia, quod volo uno argumento demonstrarem. Si enim propter unicam urbem lautum coiciabar eiciue aut serendiim auxitium, aut cum ea omnes casus natha subeunuos existimabam, quanto uiagis nunc cruciarer, si universum imperiunt Bornanum simul in viscrimen vocatum aspicerem ' Nam quod nos, qui Pro eo adversum extiros Propugnare sumno iure debelaunus , hello concurrimus, hoc
260쪽
22Iσθαι-. διὸ δ' καὶ σφόδρα σου δέομαι, βασιλευ, εἰ μὲν οἷόν τε, καταλύσαι την εχθραν καὶ τον ειρήνην μαλλον ἐ
τον πόλεμον ελεσθαι. εἰ δ' επὶ τοσοῖτον οι των συκοφαντῶν
ισχυσαν λόγοι, ἄστ' mὸ πολλῶ περὶ εἰρξr ς δεόμενον ἀννειν 5μηδὲν, τό γε δεύτερον ικετεύω , ini σου ἄμα δύο ἡ κώ τριῶν D
ἐλθόντα δικασθῆναι. κἀν μεν ἀπολύσωμαι τὰς αἰτιας, καλῶς αν εχοι- αν δ' ἀδικῶν άλω καὶ επιορκῶν, των μακρῶν ἀπαλλαγήση πόνων, εχων εν χερσὶ τυν ἀδικουντα, καὶ μ' φειρο, προς αυτου θεου, ἀλλα κόλασον ἀξίως των αμαρτημάτων. εἰ tota μ' τοντό σοι αρεστόν, τὸ αυτὰν εμὲ εώ σου ελθόντα δι
κασθῆναι, ἀλλ' ὁ μέγας δομἐστικος γοῶν ελθων δικαζέσθω
τως δε οὐδὸν ηττον ἀλγῆσω, ξ εἰ αυτὸς εν τω σώματι υφιστάμην τα δεινά. ' Πιαῶτα μεν βασιλευς ὁ νεος επέστελλsa5πρὰς τὸν πάππον καὶ βασιλεα ' καὶ ὁ μέγας δε δομιστικος
τοιαύτα εγραφε, δεόμενος περὶ των αυτῶν ,,κράτιστε βασι- P. 137λεν, αμφότερά σε οἷομαι σαφῶς πεπεῖσθαι περὶ ἐμοὐ, οτι τε ευνοῖκῶς διάκειμαι καi φὶ ως περί σε καi ουδενός σοι μυ-
χευειν ωπον αἱρουμαι, τούτων αποδείξεις σαφῶς τῶν πρω- aoγμάτων ἐν πολλοῖς παρασχομένων, καἰ υτι την κοινον τῶν Ῥωμαίων ευδαιμονίαν ου τῶν οντων μόνον, αλλὰ καὶ αυτῆς
ζωῆς προθύμως ἀλλαξαίμην αν. νυνὶ δέ σε ορῶν εd ουδεμιῆς Βαιτίας λύοντα μὲν τὰς σπονδὰς, ἁρμημένον ει πολεμεῖν, σφλ. δρα μὲν ἀλγῶ καi παραπλήσιον θανάτου, τὰς συμφορὰς, a
prosecto non aliud. quam ultimum illius exiti lini par rat arbitram. Quare te Imagnopere quaeso, ituperator, si potes, itiimicitias depone, Pacem bello autepone. Sin callinaniatorum Vocretae apud te tan turi Valuerunt, iit quam saepius petivi pacem, nondum obtinuerim, salicin hoc mihi largire, prccor , ut dii obus aut tribus eoinitatus, apud te causa tu dicain. Si crimina rosellero , bene liabebit: si periurii iniustitiaequo lamnatus fuero , tu diuturna molestia liberaberis, reum mavisus tenetis: cui ut ne parcas , sed Pro eo ac scelera eius nicrcntur illii in priuias , per Deum te oro. Sin alitem non placet, ut ipse praesens abs te praesente tu licer, at maguo dornestico sit fas se loco meo sistere. Qiii si et ipse damnabitur, atrocissitnam
poeuam exsolvat: qtia Plane non rninus dolebo, quana si eorpore meo Illani excepissem. Haec inis oriator ilinior ad avum scripsit: ilitibus g rniana etiam nia niis ito inesticiis lais verbis : Utrumque tibi, im- Perator optirne, Persuasissimi in credo, et benevolo atque amico osse me orga ac animo, ad obsequia lita paratissimum, qliod rebus saepenumero clare deIIIonstravi, et pro continuui Roniano 'in felicitate non saeuitates iliantaxat Ineas, veritia et ipsam animam perlibenter im- Pensurum. Ni uc quia cerno, te sine causa foectus solvere et ad arma Prorumpere , inere libilis me dolor propemodum exanimat, . eo ide-