장음표시 사용
471쪽
i33οπροβαλλομένων, ο μέγας δομωτικος συνεβουλευε βασιλεr, τον πρεσβυτερον 'Ιωάννην ἀποδε αι πατριάρχην, ον τ'ς Ἀπρίων
Bμεν οντα πόλεως πολίτον και ἐξ ἀσημων, περὶ δε τον ἱερατι- κον λειτουργίαν μάλιστα δοκουντα εχειν ευφνως, ο μεγας δο- μέστικος ενέγραφε τοῖς οικείοις και περὶ την ιερὰν ἐχρητο5-υτην λειτουργιαν. υστερον δὲ Ου πολλω χρειας γενομένης , τω βασιλικω ἐνέγραφε κληρl, μηδὲν των παρ' αντου χορη- aia γρουμενων προσόδων ἀποστερησας, ἀλλ' εκειναις τὰς βασιλικὰς προσθεις. και διετέλεσέ γε κἀκεῖ περι τὰ τοιαυτα μάλιστα ευδοκιμῶν και διὰ τουτ' ἀπέλαυε της βασιλέως ευμενειας. io βασιλευς δὲ επηνει τε τον λόγον και ἐπιχειρητέα ελεγεν ειναι,
C εἴγε ἀνυσθοναι δυνατόν. ώς δὲ τοῖς λοιποῖς ἀρχιερεῶσι τον
περὶ τουτου προσηγον λόγον, οι μὲν ευ ς ωσπερ αn ὀ συνθη-ματος πάντες ἀπωθουντο και ουδὲ ηνε χοντο Των περi του--του λόγων βασιλευς ει αυτους -τως ἄγαν ορῶν ἐνισταμ i5νους, τω μεγάλω δομεστικω την περὶ τουτου ἐπιχειρησιν ἐπίτρεπεν. ὁ δὲ Ουειν μελλησας ἐκκλησίαν συνοθροιζεν εκ τωναρχιερέων ἐν του των θειων αποστόλων πρωτου νεω, κώ καταστὰς εις λόγους, ἐπεχειρει πειθειν, ώς δεῖ τον πρεσβύτερον μάννην επὶ το πατριάρχην δέχεσθαι ψηφιζεσθαι' οι δ' ἀντε-χοπεχειρουν, ώς ουτε δικαιον, ουτε λυσιτελἐς ἄν τη ἐκκλ σιαειη του θεου. πολλῶν δὲ ἐξ ἐκατέρου μέρους λόγων ειρωμD νων, τέλος ἀνέστησαν ἀσυμφωνοι ταῖς γνώμαις, τῶν μὲν ου --6. τούτω eoni. ED. P. I 3. προσογε Intpri 8. Ἀποστύλων i. e. Petri et Pauli. Templii in illud Constantini opus, in eoque, ut et Helena mater, sepultiis est; de eo saepius Zonaras lib. 3. ED. P. In sacerdotali ministerio dexterrimum et ad id accommodatissimum, idem domesticus inter suos domesticos aciscripserat, qui sibi a sa-eris esset. Non diu post, cum ita usus posceret, in clerum imperatoris eunt lem cooptavit, pensionem suam ei relinquens et insuper imperatoria pensione cumulans. Ibi quoque semper bene audiit et imperatoris gratiam est consecutus: qui consilium probavit et ita faciundum dixit, si modo perfici possit. Ubi ad episcopos super eo retulit, illi statim quasi conspirassent, ad unum omnes reuitineque audire velle. Imperator usque adeo repumantes termens, negotium magno domestico committit, qui nillil cunctatus, episeo- Porum in sanctorum apostoloriim templo conventum agit; ibi exorsus loqui, impetrare ab illis laborat, uti Ioannem pro patriarcha susci-- Pieri turn decernant. Illi contra asserere, id neque iustum neque ecclesiae Dei migi serum fore. Multis ab utraque parte dictis, tandem surgunt, viscrepantibus sententiis , diim hi nequamiam serendum existimant, vitae cupis implicitum, uxori et filiis cohabitantem, in excelsissimam magisterii cathedram evehere; ille sic eos
refellit: Si alioqui ad hane functionem idoneus et habilis ait, hoc
472쪽
μῶς οἰ- νων ειναι ἀνεκτον, τον ετο τοις του βίου πράγμασι A i 33o
συνισχομένον και γυναικὶ και τέκνοις συνοικουσα, εἰς τονω φηλότατον της διδασκαλίας ἀνάγειν θρόνον του δ' ἀντεπιχειρουντος, ῶς ουδεν αν εἰ η τουτο κώλυμα, καθάπαξ ἀπο- 5σομένου, αν ταλλα ἱκανος τε και ἄρμόζων προς το εργον τέλος δὲ ὁ μεγας δομ έστικος τον εκκλησίαν διαλυων, νυν μὲν μαστον ἐκέλευεν οἴκαδε ἀπελθόντα, ἀναπαυλης τυχειν ουκ
θών, ἴσα τε λεζαι τοὐς αρχιερέας πείθειν επιχειρῶν καὶ ων παρ' αυτῶν ἀκούσειεν ἀντιλεγόντων, και τέλος, ώς --
μετὰ δεκάτην δὲ ημέραν αυλς ἐκέλευεν ἀθροιζεσθαι ἐν τι p. 265I5αυττ ναρ' και επειδο πάιΠες ηθροισμένοι ησαν, οὐκέτι μὲν ἐκ των ὁμοιων ἐπεχειρει πείθειν, tr δει γὰρ συ πεισων,) ἀλλ' εra μάλιστα ωετο υποκλίφειν τον πειθὼ αυτοῖς. ετο γὰρ
το μεν περὶ 'Iωάννου τ0υ πρεσβυτέρου πειθε ιν εις τον πατριαρχικὸν ἀνάγειν θρόνον, ου δ' αυτῶ δοκεῖν ειναι δεῖν, μάλι- moμα βουλομένω τὰ κατῶ γνώμον αυτοῖς ποιεῖν και μηd ἐν α ζεις μῆτ' ἀβουλητον προσαναγκάζειν ' ετέρας δε ἐκκλησιας σκίφα- σθαι εἴγε δικαιον προστάτον ἀποδεῖ ζαι. πάντως δὲ - δ' ἄν εἰ- του τοιουτου κώλυμα, ἔως ἄν μοδεὰ αυττ εχη περὶ της ηιερωσύνος ἔγκλομα ἐπενεγκεῖν. οι δὲ μηδὸν τῶν μελλόντων 25ὐnοπτευσαντες, μηδὸ τουτο ἐννοησαντες, ῶς τοῖς σφετέροις
ei impedimento non futurum, Prandov Idem illo se penitus extricabit. Tandem coetu solitio , cluenusue redire domum et non partim defatigatos, corpus recreare itissit; itcriinaque silpor ea lena deliberatione concilium indixit. Illi domos redeunt. Magnita domesticus imperatori exponit et quae ipse , ut episcopis Persuaderet, vixerat et clitomodo illi contra lixerint: postremoqtie convenerat, tit altero coetu super eadem qiraestione coirent. Post decinium itaque cliena in eodem templo omni biis iam et iis iiissu congres alis, non iisdem usus est argumentis, cum se nillil consecuttiriam sciret; sed undo potissimiam Veliit pcr cliniculiim eo raim animis obreperet: sic enim aiebat: Stiadere illiensi cluani, Ioannena Presbyteraim in sedem patriarchicam extolleti liina, ne silai clii idem placere, qlii ipsis summo pere gratificari vellet, et ait uuiit clito i quulein eoru in animis in. Iucundum esset Iliodque nollent, cogere. Cousiit randitur Vero, an is alitis ecclesiae pastor merato creetur, quod, quo miniis fiat, nihil 'omnino vetare, quamliu in sacer lotium commissum piactili m ne
nio illi obicctare possit. At episcopi non praevi lentes clitora una ille collimaret, neque hoc cogitantes, suis se laqueis irretitum iri,
473쪽
γους οιόμενοι κεκρατηκέναι και ἐπεφ'φίζοντο προθύμως, Θεσσαλονικης ιεράρχην ἀποδειζαι τον 'Iωάννην. ἐπει δε εἰς ἔνσυνζλειν ἄπαντες ταῖς γνωμαις, εκέλευε γράμμασι τὰ ἐφοφισμένα επιβεβαιουν ' οἱ δ' εγραφον το ψήφισμα αυτικα. επει5 δ' εν χερσι τουτο ειχεν ὁ μέγας δομέ-ικος λαβὼν, ,,τουτο μεν''ειπε ,,καλῶς και η προσῆκεν εγεγόνει, καὶ χάριν ἀν ωμιν εἰ-Cδειον καὶ αυτος τούτου ενεκα πολλήν. κυθέσθαι δὲ τμῶν βούλομαι εκεινο ' ἄν ερηται ο βασιλεῖς, ἔτι, ει τοῖς ἀρχιερευσι πολλὰ σκεφαμένοις και τὰ δικαια ποιουσιν εδοξε τὸν ro πρεσβυτερον 'Ιωάννην ψηφισασθαι αρχιερέα και Ουδεμια τις
ἐφάνο αἰτια κωλυσαι δυνατῆ, ἀλλα πῶσιν εδοξεν ὁμου φῆφου κοινῆ τῆς ἰερῶς ἄξιος λειτουργιας ταυτ si' ἀνθ' οτου μὴ και
προς τον πατριαρχικον, -οὐ βουλομένου , ἀναχθει η θρόνον ἰῶν ταῶτα λέγη, τί ἐροῖμεν ῆ τινα ευπρόσωπον απολογίαν ἀποδῶμεν ἄν; διδάξsτε αὐτοί ' Tων δὲ φαμένων, ου ,,ἐπει-- . dii 3δη ψήφισμα ἐπὶ τουτοις ἐποιησάμεθα, οτι Θεσσαλονίκος
μὲν η τινος ἄλλης ἐκκλησίας ηγεμόνα δέχεσθαι τον 'Ιωάννην , D πατριάρχην δὲ μὴ ''' ,,οὐκοὐν εδε ' εἶπε , ,και ἀνάγκον τινὰ προσεῖναι τω λόγω. . εἰ μὸν γὰρ ἄλλην τινὰ χάριν η δύναμινao ἄνωθεν ἐκ ταμίου δωρεῶν δέχεται ὁ πατριάρχης, ῆν ουκ ἔξεστι λαμβάνειν και τοῖς ἄλλοις ιεράρχαις, εχοι ἄν τινα πρόφασιν ὁ λόγος - εἰ δὲ τουτο μὲν ουκεστι, πῶσι δὲ ἐπίσης και τῆς μείζονος καὶ τῆς 'ἐλάσσονος πόλεως ἐπισκόποις μέτεστι δαμ
11benter istuc audierunt, rati se iam vicisset suffragiaque extemplo interiint, ut Ioannes Thessalonicensis hierarcha erearetur. Ut
omnes sententia congruerunt, etiam chirographo decretum suum eos
confirmare voluit. Illi decretum statim conscripseriint. Quod simul in manibus habuit, Piilcre, inquit, decenterque facilina et vobis idcirco amplas ago Matias. Velim autem mihi dicatis, si imperator say loquatur: Si episcopis, re diligenter perpensa et praestito quod
debent ossicio, visum est Ioannem presbyterum in collegium episco- Porum asciscere, nullaque causa apparuit, quae impedire posset et sed ab omnibus concoraliter sacra liturgia dignita est iu licatus, cur non etiam me Volente ad patriarchicum thronum ascendat Z Si hoc, inquam, dixerit, Prid respondebimus, quaeso, a iit quod velum honeste obtei, lentiis p Doceatis licet. elim illi, satis esse, quod de Creto suo effecissent, ut Ioannes Thessalonicensis, aut alterius ecclesiae episcopus, non autem patriarcha, institui posset, Hoc, inquit domesticiis, demonstrare oportet. Si enim patriarcha aliquam aliam gratiam VIrtiitemve ex caelestium donorum promptuario accipit, quam allis antistitibus accipere non licet, valeret aliquid oratio:
I autem sectis est, omnesque et maioriani et minomina urbium ePi-
aevi aequaliter gratiae participes sunt: honor autem ac splendor
474쪽
H τιμαὶ καὶ αἱ λαμπρότητες των θρόνων κεμαιA. c. i 33o παρὰ βασιλεῖ και εξεστιν αυτl καὶ τον μικρας πόλεως επισκοπεῖν α ιον κριθέντα ἐπὶ τον μείζονα ἀνάγειν, τί δεῖ απέραντα πονοῶντας , απολογίας ουτω σαθρῶς καὶ ευκαταλυτους συν-5γείρειν καὶ προσκρουειν εἰκαὶ δοκεῖν τω βασιλεῖ; ἐφ' α μη δέον ἀντιλἐγοντας , αλλὰ μη μικρὸν της φιλονεικίας υπενδόντας ψηφίσασθαι τὰ κατὰ γνώμην βασιλεῖ, καίτοι γε του δικαίου mi ευ λόγου ου μακρὰν ἀφεστηκότα. το γὰρ hμέτερον ἐῶ, εἰ δ' τις χάρις καὶ ἐμοὐ κεῖται παρ' ωμῖν' ιαυτα εἰρηκότος IoΠρ0ς υνους, μόλις μεν, νουν δὲ Ομως επον, ως τοῖς οικείοις εἁλωσαν πτεροῖς καὶ ἀναλῶσαι Ουκ ειαι τὰ ἐφηφισμένα . καὶ προς ἀλλήλους μὲν εώρων ως ῆπατημένοι, ομως δε καὶ ἄκοντες ἐπεφηφίζοντο τον 'Ιωάννην πατριάρχην, πολλὰ του μεγάλου δομεστίκου πρότερον καὶ προς ἔκαστον ἰδίρ καὶ πῶσι 15κοινη διειλεγμένου καἰ πεί ντος, τους μῖν, οτι ησαν ευνοι πρό ερον αυτqi, τους δ οτι καἰ αυτοὶ ἐδέοντο αυτου τοῖς Bπράγμασιν ἐφεστηκότος την εις το μέλλον οἰκείωσιν προμνωμένους αὐτοῖς. ουτω μὲν δο ὁ γωάννης σπουδη πολλη του ειεγάλου δομεστίκου πατριάρχης ἐφηφίσθ', ουδενὸς αν ετέρουαοπεισαντος, εἰ μο αντὸς παρον, καὶ ἐχειροτονηθη μετὰ μικρόν.
ειχενικανῶς, εIIει προς τὰς κατὰ Θράκην πόλεις. ενθα διατρίβοντι ηγγέλθη ως τον Ἐλλῆσποντον διαβῶσα στρατιὰ Περσῶν ἱππικὴ καi εις δυο διαιρεθεῖσα, οι μὲν αυτῶν περὶ Κι
aedium penes imperatorem licetque ipsi paratae urbis episcopatu digniim iiidicatum ad maiorem provenere, quid necesse est sine modo ita putidas solii tuque faciles responsioues congerere: Vi- temere imperatorem ostendere, in quibus non solii In Non contradicere, sed nec paulum adversari, vertim quae ei iit a iustitia et recta ratione non adeo abhorrentia probantur, decernere oportet De me enim nihil dico , si quis honos mei vestriam tangit animum. IIaec ubi profatus est, etsi vix , tamen suis se pennis eaptos iri tel-Iexerunt uecretaque TeVocari non posse; et inter se ut circii inlucilaspiciebant. Nisilo minus, quamvis inviti , Ioannem patriarcharureniantiabant, eum ante magnus domesticus, et eum singillis seorsum et eum omnibus coniniuniter multiim egisset, flexissetque lios, stilia
prius propenso erant in illum animo, illos, quod et ipsi eius, utpote sit nam i rerii In Praesidis, ope indigerent et in futuraim sibi eius amicitiam conciliarent. Hoc igittar modo Ioannes contentione magni domestici Patriarcha decretus. quod sine eo uultus potuisset Pauloque post consecratus est.22. Imperator Postquam Byrantii diu satis mansisse sibi visus est, Thraciae urbes obire instituit. Quod diim facit, nuntiatur, equitatum Persicum transito Hellesponto bipartito vivisum, alios
475쪽
A. c. a 33οινὸν και Πολύβοτον και Ἀκονιτον, πόλεις λακικῶς, ἐπερχλμενοι δηουσιρο ἡ δ' εχώοησε προς 'Pαιδεσrόν. συναθροίσας δεστρατιὰν ὁσον μάλιστα ενον επὶ Ῥαιδεσrον ἐξεως εβούθει. καὶ συμβαλῶν τοῖς τα ταυτη χωρια λζῆομέ Ῥις, εκράτησε Dμάχη , και τοὐς μεν ἀπέκτεινεν αυτῶν, τοὐς δε ηνδραποδισα-5το, διαδράντων τινῶν ευαριθμοτων. η δε κατὰ το Πολιβο- τον λερα μοῖρα των Περσῶν πυλμενοι ώς βασιλευς τοὐς ετέρους ἀνδραποδισάμενος χωρεῖ καὶ κατ' αυτῶν, τον λειαν τάχιστα καi ἴσοι ησαν αιχμάλωτοι λαβόντες, επεραιώθοσαν προς M. βασιλεῖς δὲ ελλον πιστερησεν αυτῶν. Συργιάννης Iota εσπέρας στρατηγὰς υπὸ τοὐ μεγάλου δομεστι κου ἐπιτραπεῖς, ηνικα ὁ βασιλεὼς ενόσησε τον νόσον ἐκεινον την σφοδρῶν, πρῶτα μεν ἐδόκει ευνους ειναι καἰ χάριτας ἄμολόγει' ἔπειταώς ἐπυθετο ώς, ρασαντος απὸ της νόσου βασιλέως, ἄρμ οV. αiέμεν ὁ μέγας δομωτικος αυτὸν παραλύειν τος αρχος, επέ-ISσχε δε ὁ βασιλεῖς, φειδῶς ουτως εἰρημένου, τῶν, μεν P. 267 προτέρων αγαθῶν, δν ην παρ' αυτού τετυχηκώς, ουδενὰς μεμνομένος ην. οργη δε φερόμενος προς αυτὸν διὰ τα εἰργμ
οἰόμενος, ῶς εὰν δύναμιν εαυτω εκ φιλων μώλιστα πολ-2 λῶν καὶ οἰκετῶν συστῆσγαι ἀρκούσαν, ου δυνησομενουτοῖ μεγάλου δομεστικου κακῶς αυτὸν ἄταν βούληται ποιειν- τούτο μεν ουν ώς μάλιστα ἐνον εσπουδάζετο αὐτῶ, εν ἀπορ- ρῆτω δὲ καὶ τῶν μάλιστα οἰκειοτάτων συνειδότων. καὶ διέλαθέ γε αγνοούμενος επὶ καιρόν ἔπειτα ὁπ' αυτῶν τινος τῶν25eireum tarbes Cisson, Polybotum, Aeoniten, urbes Thracias, agros depopulari: alios Rhae lestii ni invadere. Eo quanta Poterat eoacta manu opitulatum occurrit, collatoque pede, prae loncs illos Vincit: Paucis Ille fuga se eripientibus, ceteros partim intersicit, partim
eapit. Pars altera apua Pol inotum , audiens imperatorem captis SO-eiis in se In Vere , stati in cum praeda et captivis in orientein trai eerunt, at lite ita imperator iis mistratus est. Syrgi annes Porro du Toccidenti a magno domestico praefectiis , cum imperator aegrotaret morbo illo gravissimo, amicum prae se ferebat antinum et agebat gratias. Quo iani sospite, ut di licit, domesticum sibi magistratii mal ro are volitisse: sed imperatorem intercessisse quoil tamen salsum et conamentit irim erat) omni ii in beneficiorum, quibus fuerat ab ipso assec iis . obliterata memoria, et ira in potenti subactus sodaliti uin contraliore ac parare coepit; existimans, si ex amicis Plurimis semis Ille domesti eis siissicientem numerum conssasset, suturum , ut magniis clomesticus, qua Hlo vellet, incommodare sibi non Posset. Hoc igitur illi tanto stirinio erat, quanto maximo poterat:
tauio tamen et familiarissiniis tantum eonsciis. Ac latuit videm
476쪽
λερον i. o. qucle nunc dicitur MIermn. ED. P. . res ad tempus ignorata . clonec a Prodam de tuis magno domestico patefacta est. Qiii quamIuam Syrgiarinem ingratissimiam meritorumque iminermorem iudicaret, nihilo minus solitam in malis aequabilitatem at lite constantiam 'servare stirilens, nihil ei vel facieba vel me lita Datiar molestuis: scd et alioqui nilial et Iratus, oecidentia Praesectitrant diti in lulsu. Ille volcus sibi amicos stabilire, tu iurandunt poscebat: idem Ille ipse Praestabat. Iurabatur autem verbis conceptis, Syrgianuein et illiini et illum amicos in fide permansuros: nenii uenaque ulla necessitate adactiin , alteriina procliturum. Quod si sorte in orcretiir ini perator, nullum clii od sibi, sed quoil habito consilio Syrgi anni pro aequo et bono placitisset, id sacturiim et ri minent repugnatii runa: Vertim illi ut conini linitati fructuose consuIturo obedituros. Sed haec prius gesta sunt. Non ni illio post ini peratore apii l Chalci licen Ihraciae commorante, adorant ibidein
rati nias istrati l iis stilagebant tir coinplures, Inter liros et SΤrgiannes. Arsenilis auten i Zaniplaco Imagnus pappias et iis notnen ut persuli adi inperato reni cle tulit: assirmans, ac olim iii licio convicitarum. Symi- annos consesti in inaperatoris vcriba pracveniens, Zaniplaeonem mentiri acque incndacium illi iis sirinis argumentis proliaturiim dixit. Tum Zamplaco non opus esse inanibus verborum ruinis, dum iner
477쪽
A ca 33o ἰσχυράς. o δ' od δεῖν εφασκεν εἰκη λογομαχεῖν ἀλλ λοις diri πάγοντας το φευδεσθαι, ἀλλ' ἐπι τος δίκης καταστάντας εκάτερον ων αζιοι παρέχεσθαι τὰς αποδειξεις. βασιλευς δὲ πρότερον μεν ησυχασεν επι μικρον προς τα εἰρημένα ' ουδὲ γαρην πω πρότερον ουδὲν ἀκοκοώς περὶ Ἀργιάa τ' ' επειτα αχθε-5σθαι μεν ειπε και πάνυ προς τους τοιουτους λόγους. οὐ γὰρ βουλεσθαι αυτ τους υπηκόους, τοὐς μεν αΠιστιας φεύγειν, τους δε διώκειν, αλλὰ πάντας τε αὐτω ευνους εἶναι και μο- δενα μηδ' ὐφ' ενὸς κατηγορεῖσθυι' επεὶ δε εἴρηται τοιαῖτα, ουθ' oύτως εχειν ωστε πάνυ πιστευειν δεῖ, οἴγ ἄοτε ἀπιστεῖν, io
P. 268αλλὰ βασάνω τὸ πρῶγμα δόντας, τἀληθὸς ἀνερευναν. εἴχο
μαι δε Παμπλάκωνα παραχθέντα μῶλλον τα μ' οντα λέγειν η σὲ τοιούτοις ολις αυτός φοσιν ἐνέχεσθαι κακοῖς. Συργιάννης δε εδειτο βασιλέως μόνον των δικαίων τυχεῖν και μ' διὰ συκοφαντίαν ερημον ἁλῶναι ' τοὐς δε μυδεις τουτουσι και i5 πεπλασμένους λόγους ηγεισθαι τε μηδὲν καὶ συν οὐδενι πόνου
οπερ εἰσι ραδιως ἀποδει ζειν. βασιλεῖς δὲ και αυτὸς εφασκε κατὰ γνώμον αὐτφ εἶναι μῶλλον ἀπολυσασθαι τὰς κατηγορίας και μηδ' ἐπι μια αυτῶν ἁλῶναι ἀληθῶς ἄδικον δε φοφον
οὐκ αν ποτε αυτω ἐπενεγκειν, . οὐ μόνον ἄσπερ νον περὶ ψυχοςeto
B ἀγωνιζομένl , ἀλλ' οὐδ' εἰ περι των φαυλοτατων τινὸς ἐλάγχανε την δικον. Παμπλάκωνι δἐ εκέλευσεν ἁ Συργιάννηεγκαλοιο εις μέσον ἄγειν ' ονει γάρ πω ξδει περι αυτῶν ουδέν. I ζαμπλάκων δὲ ἄνωθεν ἀρIάμενος, ολως ἐποιεῖτο τον
alteritin mentiri clamate sed in iudicium Ventemium et ab utroquoad id quod velit ostendendiim, rationes in medium adducendas. Ad haec imperator Primum quidem aliquantisper siluit: nihil enim
hactenus de Syrgianne audierat: deinde permolestos sibi hos sese mones esse dixit: quoniam nollet subiectos suos alios quidem infidelitatis eramen intendere, alios musam dicere: sed amari ab omnibus et neminem ab ulio ullius sceleris accusari. Quae Vero dicta sint, nec talia esse, ut vatile credenda: nec talia . ut omnino credenda non sint: quocirca examinanda et Veritatem inquirendam. optare autem se, Zamplaconem Potius quae non alui obiicere, citiam Syrgian nem obiectorum criminum reum esse. Syrgianues rogare im Peratorem, tantum ut iure secum fgatur, ne per calumniam indicta causa damnetur. Falsis autem hisce et confictis sermonibus nihiI se turbari nullo pie labore id quod essent denaonstraturum. Tum imperator, Sibi quoquc probari masses, uti crimina diluat et notinius quidem vere convincatur. Iniquam autem sevientiam nunquam in eum laturum e nou solum, ut in praesens de Vita in petaraculum vocatum: sed neque de aliqua re abiectissima iudicium auum subeuntem. Tum zan placoni mandavi exponere, quorum
insimuIarce: a uiuo enim ea nesciebat. Iuc altilia ram
478쪽
δῆς και εργον ἐν αυτω των πάντων περισπουδαστότατον ἔταμρειαν συστήσασθαι περι αυτον καὶ πάντας, εἰ δυναιτο, αὐτου5πεῖσαι προσέχειν και εν τοῖς μάλιστα των φιχων αγειν. ημεἶς
δὲ τὰ τοιαῶτα ορῶντες μάλιστα εν ταῖς άρχαῖς, οιὀμενοι αυ- cτον δόξης επιθυμουντα και επαίνων, εις ἁ μάλιστα επτόονταιοι δοκουντες ευτυχειν, τοῖς τοιουτοις ἐσχολῆσ ι, ἐποιονμεθα τὰ πραπτόμενα oύκ εν δεινου ώς δὲ του χρόνου τριβομενον, Ioτὴν - τοῖς τοιούτοις σπουδὴν μείζω του προσῆκοντος γινομένην εωρῶμεν, υποπτεύειν επiει, μὴ ουχὶ ευμβίας ενεκα τὰ
τοιαυτα αυτον ἐπιτηδευειν, αλλά τινος ετέρου χάριν απορρη- fτοτέρου, καὶ περιεργότερον προσείχομεν τοῖς γινομένοις. ώς δὲ τὰ τοιαυτα ἐρευνῶσιν - νυετο, ώς ουδὲ απλῶς καὶ απεριέρ- 15γως αὶ φιλίαι γίνωνται των συνισταμένων προς αυτὸν, ἀλλ' ορκοις δίδοντων πίστεις ἰσχυρὰς καὶ λαμβανόντων παρ' αυτου, τότ' ἐδη εν πλείονι ημεν υποφία του μεγάλα τινὰ κακουργεῖν Dαυτὸν, καὶ τους ορκους εφ' ὁποίοις γίνονται ἀκριβῶς διηρευνῶμεν. ἐμηνυετο δ' υπ' αυτῶν τῶν τὰ τοιαυτα συνειδότων, Σοώς πρῶτον μῖν γίνοιντο οι ορκοι επὶ τῶ αυτοὐς φίλους ει ναο
ργιάννη καὶ αυτὸν αυτοῖς, καὶ τὰ συνοίσοντα ἀλλήλοις ἐκ παντὸς τρόπου πράττειν εκατέρους' ἐπειτα ἄν συμβῆ βασιλέωτρόπω δὴ τινι τελευτῆσαι, μὴ ἔκαστον ἐφ' εαυτοῖ ο,τι ἀνεικη συνοῖσον πράττειν, αλλὰ κοινὴ σκεψαμένους, τὰ δοκουντα
Petens, accusationem sic oratiri: Syrgiannes hie, Imperator, occidenti praesectus, primi in qui dein stiriliose fecit atqite omni ope elaboravit, ut sodalitiit In siDi constititeret ac, si Posset, Omnes eo impelleret, uti se ad ipsum applicarent et inter amicissimos numerarent. Quod cum a principio statim videremus, arbitrati elim gloriae laudum Itie cupiditate cquas homines beati praecipue admirantur et obstupesciino isti occupationi se dedisse, rem haud indigne ferebamus. Cum autem tempore procedente eius in his dili
gentiam ultra aecivum crescere observaremus, incidit nobis suspicio, non ΠlorIae, seu cuiuspiam occultioris rei desulerio in hoc euia operaria ponere: et accirratius ad ea quae agitabantur attemlebamus.
Ut vero negotio indagato comperimus, aggregantes si ad illum non inconsulte in amicitiam recipi, sed fidem suam iuranaculo astringere Ipsumque Vicissim suam illis sacranaento obligare, tum nobis alicta Est stispicio , hominem magna quacdam scelera moliri , diligenterque conditiones et capita in quae iuratum esset, inquisivimus. Narrabatur autem a consciis, primum iurasse Syrgi anni amicitiam et SIrgiannem illis, et omnimodis inter se prolatii ros. Deinde si quisllan peratori humauitus contigisset, non tantinuiueinque citroil sibi eou-
ducibile appareret, sed Piae post communem desilierationem
479쪽
A. C. ιMo Συρροάννη λυσιτελεῖ, ποιεῖν. οτι ἀληθη , μάρτυρας παρέζομαι των λεγομένων. συ μεν ουν ἄν ειδείος, ω βασιλευ, ο,τι χθη ἀποφαινεσθαι περι αυτῶν ' ἐμοι δὲ ἐδόκει των ἀτω. P. 2 69πωτάτων, υπο βασιλέα τM ὰ τελούιτα και δουλειὼν ομολογουμτα οφειλειν, τοιούτοις ἐγχειρεῖν. ἐπυθόμην δὴ και των πρώ-5- των των ἐμῶν εγώ, ως τα τοιαύτα τολμώμενα παρὰ των
συμπράττειν προς τὰ φαυλα το συνειδότα μο ἐλέγχειν εις κα-ro τηγοριὰς λόγον '' Πιαυτα TVαμπλάκωνος διεζιόντος, ἀδικελ
οθαι καὶ συκοφαντεισίλαι διετεινετο ὁ Ἐργιάννος και καταψευδεσθαι Παμπλάκωνα αυτου, πλασάμενον διαβολὰς εχθει B παλαιῶ τῶ προς αυτὀν, ἔτι τους τἱους, βασιλέως ἀποστάντας, στρατος ὀς κατ' αι τῶν ἐκπεμφθεῖς χειρώσαιτό τε καἰ δεσμώτας i5 πρῖς βασιλέα ἀπαγάγοι. T αμπλάκων δὲ τῶν μὲν υἱῶν αυ- τω μέλειν ελεγεν ολιγα η ovo ἐν, ώς ου τε ὀνοσόντων οὐδὸν, ἄν βελτιδυς ἀσιν, ου τε προστριφομένων τινὰ αισχυνον, ἄν φαι- νωνται κακοι ' βασιλει γὰρ μελῆσειν ἔπη ἄν διάθοται τὰ κατ'αυτους, ἔντας υποκόους. εχθει δῖ τῶ πρὸς εκεῖνον κατογορο-aci κέναι, ούκ άν εζαρνος γενέσθαι. ου γὰρ ἄν δυναιτο κακεν γενομένον περὶ βασιλέα μ' ἐχθραι νειν. ἐδεῖτό τε βασιλέως μο-Cδένα αυrῶν ἐlν οἴκαδε άν ω0ειν, ἀλλ' αυrῶν συνδιατρίβειν,
Io. τού συνειδότα Ic ebatur pro τὸ συνειδότα annos pro utilibus Iaabciet, ea donaum lacturos. Haec a me Vere asseverari testes dabo. Tit igitiir, i ruperator, quid cle his pronunties, monitore non eges: mihi cluid cin insolentissimum est Visum, aliquem ituperatori parentem sit Diectuntilite se confitentem, talia Inacti inari. Atrativi etiarn a Inaiori hiis meis sui, litoriani huiuscemodi ausus nesarios, maxilne Onin Hiin eo riam persiti iam desectionemque urguere. Proinite cum tacere non posscim, horuin ipstim apti l te nec usaVir opinatus, Pori ruto esse atque si mala simul perpetres, nisi ea cori scitis accusati lo dclogas. Obi Zainplaco conticuit, SΠ- si annes assi ranare, in iitriana sibi fieri et se calumnioso oppil gnari Inentiri lite Zarn placo nona, qtii ista ex odio inveterato confinxerit; clilia scilicci lutos Zain placo uis, 'iii ab imperatore dc corant, clu TContra eos missiis, captos et Vinctos aci imperatorem ad Ilixerat. Zaniplaco sibi filios parvae aut nulli citrae clixit esset quod nec profuttiri sint qui ct quain. si nictiores e nec maculam sibi aspersuri, si mali fuerint: i inperatori corali scire, quo pacto eos tractet, eum illi subsint. Odio aute in con in otiin accusasse, non tu ficiaturi narure enim Posse, Ilii se tinti rotae erga imperatorem gesserat, non odisse: orabatPie euntilena. no eortim laetuliam donati in diutiue
480쪽
αχρις αν μεταπεμφάμενος τους μαρτυρησοντας τοῖς εἶρημένοις,A. c. I 33o ἀπελθζη διαρρηδον, ως ουδεν αν εῖ' ων κατηγόρηκε πλάσμα και συκοφαντία, ἀλλ' αυτὰ τὰ γεγενημένα va' αυτου. βασιλευς V. ais
δε δικαιά τε 1 ζαμπλάκωνα επεφηφιζετο α ιουν και προσέτατ-5τεν ουτω πράττειν. αζιουντος δε και Συργιάννο προσκαλεῖσθαι τινας, οῖ ἀδικουμενον αυτον και συκοφαντουμενον ἀποφανουσιν, επέτρεπε και αυτῶ παν οπερ ῶν ὴ προς ἀπόδειξιντης ἀληθειὰς ἐξειναι πράττειν. τους μεν ουν συμμαρτυρῆσοντας αυτοῖς ἐπι της δικος αυτικα επεμναν τους κομιουντας' αυ- Ioτοι δὲ συνόντες βασιλει, παρεσκευάζοντο ώς επι δίκον. D
κγ. Tος ημέρας δε ἐκείνης παρελθουσης, ἐπεὶ επεγένετο 4 νυζ περὶ μέσον, ο Σοργιάννης εις την οἰκιαν τον μεγάλου
δομεστικου ἀπελθών, ἐδεῖτο μο περιῖδεῖν υπο συκοφαaτιας τὰ εσχατα προσδοκῶντα πεισεσθαι δεινὰ, αλλὰ χειρα σωζουσαν I5παρασχειν και μ' διὰ το προσκεκρουκέναι ἀφειδοσαι κινδυ-P. πονευοντος, αλλὰ πρόνοιάν τινα ποιήσασθαι αυτου. αυτω μὲν γὰρ ομολογεῖν προσκεκρουκέναι, πεισθέντα φαυλοις ανθρώποις
καὶ διεφθορόσι και φευδομένοις ώς τὰ πολλὰ, και διὰ τουτο
αοεφιέναι ην ἄν εθέλοι δικον λαμβάνειν παρ' αυτου. περ i βασιλέα δὲ μ δἐν ἔαυτω κακω γενομένω συνειδέναι, ἀλλ' ἄκρατον εἶναι τον διαβολήν. ου δ' ἔνεκα αυτου δεῖσθαι συγγνῶναί τε αυτ ο τος περὶ αυτον ἀδικιας καὶ αγνωμοσυνης καi τον προ- 'δοκωμένον λυειν συμφοράν αυτον ει ορκοις οἷς ἄν ἐθέλοι τὸ
ret, donec ipse, testibus evocatis, nihil se calumniatuli libidinescium, sed ipsissima eius facta in accii satione sua Posuisse manifeste ostencteret. Imperator Zamplacouena ae Itium Petere censens, ita facere iussit. Mox et Syrgianues oravit acciri clii Osdam, citii seciam per calumnias iniqire actiina tostarentur. Concessitan est, Iliae ad Veritatem demonstrati lana liceret, experiretur omnia. Subito itaque missi, qui testes in iii licio ii triclite adlaturos adducerent: ipsi interea apud imperatorem liaerentes, ad actionem se comparatianti 23. Silla mediu in noctis sequentis, Syrgiarines in aedes magni dom cstici adventans, orat, ne se ob salsam criminationem atrocissima pertimescentem alipplicia despiciat. sed salii tari ni sibi manum Porrigat; neVe Propter osseusionem animi sui periculo iactatum aspernetur: sed ali lita sui cura taugatiir. Fatera, se ne Itiam et Perditis hominibiis et ut plurimini metitientibus nimis creditium, iue uni deli Itiisse. I loo scin et magnae improbitatis condemnare et aestimationem po oriae in eius arbitratu ponere. At in in1Peratorem nulli iis facinoris sibi conscii tria meramque calli Inniam esse. Quamobrem rogare, iit iniustitiac et ingratitudinis suae
gratiam sibi faciat imminentemque cervicibus suis Oalvinitatem