장음표시 사용
261쪽
Και ος πάνυ ἐμμελεστατα ἀπαντησας αὐτω , λε- φωνησε τὰ ἐκ του Κλεαρχου Κιθαρωδου τάδε Γόγγρω τε λευκω 3 πῶσί τε ' τοις κολλωδεσι βροχθιζε. τούτοις γαρ τρέφεται το πνεῖμα, κατο Cων-wν ἡμων περίσαργον γίνεται.
λαβων τε την κdάραν, εἰς τοσόλον Φῆς ησεν. πάντας Θαυμάζειν την τε κιθάρισιν, μετἁ της τίχνης ταχίστην οὐσαν, και της C νης την εμμέλειαν. ἐμοι
vis auris I sive, splendoHbus J totum eorpussam orarat, coenae praenuntiam famem mvocans. Quare introgriniere. Ne ciuictare ἰ acrede I Ommι enm mansupaἀ , si sua pariendum nobιs D ἀιφάα ii ille perapte respondit, ista ex Cleareta Citharoedo
Gongro albo , O s qiad aliud in iuran, vesrere. Hu rarim θιῶπι asitur, O sonora si vom nostra. Super his exorto plausu, omni is uno consensu intro elim Vocantibus, ingressus bufit. sumisque cithara ad-co nos delectavit, ut omn s & in pulsanda cithara solertiam liominis agilitatemque, di vocis concinnamiuavitatem admirarentur. Nam milai quidem nulla par-
262쪽
μεν γαι ουδεν ελάττων έἶναι νομίζεται του παλαιου Amoelinus
κον της ἡμέρας λαμβάνειν:Περὶ δε Mουσικης ταν μὲν τάδε λεγόντων, ἄλλαν δ' ἄλλα γ' ὀσημέραι, πάντων δ' ἐπαινούντων Mugae.
ν παιδιαν ταύτην, νασούριος o πάντα αριστος και
σοῖὸς κα γάρ νόμων εἰηγητης οὐδενος δεύτερος, και
περὶ μουσικην Bνδιατρίβων ἀεί' ἄπτεται γαρ και των
πύλον, ἀει τε καινον εξευρίσκει τι τοῖς επινοεῖν δυναμενοις.
διόπερ και Ἐναείλας ἐν Τακίνθω φησίν
te inserior videtur prisco illo Amoebeo , quein Aristeas in libro De Citharoedis ait, cum in ipsa Athenariam ha he prope theatrum trabitaret, si quando cantarii in prodiisset, talennim Atticum in singulos dies ac cepisse. 8. De Minea cuin alii liaec clisputarent, alii vero alia quotidie, omnes autem cum laticlarent hoc genus Ilulicra; turn vero Masurius, vir longe optimus sapientissimus.1e etenim & legum interpres est nulli secundus, & Musicae assulue operum navat; nam & ipse quoque instoementa musica tractat ira infit: Comic poeta Eiapolis, amici, ait: Subtile quinani o varium est Musica: O His, qui in nio pollent, fraudi aliquid suppeditat novi. Quare etiam Anatara in Hyacintho ait:
263쪽
N μουσικη δ' ωσπερ Λιβύη προς των Θεων, s
aliί τι καινον κατ' ἐνιαυτον τίκτει Θηρίον. is Mέγας γὰρ, ω μακάριοι , κατω τον Θεο Γλου ΚωΘαρωδον, Θησαυρός ἐστι και βεβαιος ἡ μου κη απωσι τοῖς μαθοῖσι παιδευθεῖσί τε. Και γ - τα ηΘηπαιδεύει, και τους θυμοειδεῖς και τάς γνωμας διω-gόρους καταπραυνει. Κλεινίας γουν . Πυθαγόρειος, φὼς Xαμαι λεαν ὀ Ποντικὸς ἱστορεῖ, και - βίω και ara. ἡθεσι δια ορων, ' ει ποτε συνέβαινε χαλεπαίνειν αυτὴν δ' οργην, αναλαμβάνων την λυραν ἐκιθάριζε. προς δε τους ἐπιζητουντας την αιτίαν, ελεγ πραυ
νομέι. και ὀ Uμηρικὸς δε Ἀχιλλεῖς τη κιθάρα κατ-
MVαυνετο, ην αυτῶ ἐκ των Pετίωνος λαCύρων μόνηνομηρος χαρίζεται , καταστελλειν το πυρωδες αὐτου M. ;, Αναμένην. μόνος γουν εν 'Iλιαδι ταύτη χρηται τη μου- mederiir σικη. τι δε και νόσους ἰαται μουσικη, Θεότρα-
Ara musica , aedepol, pariter ut te Ga , novum quo nis aliquod Pomnium parit.
Etenim, o optim, secundum Tlreophili Curaroedum , Inpns thesauras O 'Asis est Musi e nata recte doctis erudirisque. Natraque mores instruit, & iracundos & altercames Ienit. n Uinias sane PDthagoreus, ut resera ta amaeleon Pomtietas vir & vita & morabita eximus, si prando ei ac- ei fisset ut ira exasperareriir , lyrium capestediri, eaque canebat; &, si quis cur id saceret rogasset, respondebat, mitso. Pariter Floinetacus Achilles cithara lenie-hariar, quam illi ex Eetionis spoliis Homeriis tribuit. quae una eam vim habet at tu igneam eiiis veheme tiam posset cohibere. Unus ille certe in Iliade hoc genere musices utitur. α Sed & morbis inedera Musicaem docuit Disiligo 1 by Gorale
264쪽
γες πρωτοι ευρον κα μετεχειρισαντο. διο και τους πα-ρα τοῖς Ελλησιν αὐλητας , Φρυγίους και δουλοπρεπεῖς τας προσηγορίας ἔχειν' οάς ἐστιν ὀ παρα Αλαμανι Σάμβας , καὶ Agων, καὶ Τηλος' παρα os 463τωνακτι Κίων, και Κωδαλος , και Βάβυς , ἐφ' ω και ἡ παροιμία ἐπι των αἰει προς το χέιρον οὐλου- ν' Κακιον ' η Βαβυς αὐλεῖ. i x 'Αριστόξενος την ευρεσιν αυτης 'Τάγνιδι τω Φρυγὶ πιατίθησιν. e υρακλείδης δε ἡ Ποντικρς, εν τρίτω Περι Mου- MX σικης' , , οὐ δ' αρμονίαν, C σι , δεῖν καλεῖσθαι την Π ψει
Theophrastus, in libro De Emhusi asino; isti ait, licitia- morbo liberari , si quis adverius eum locum, in itio est inorbi se les, Plirygiam harmoniam tibiis accunat. Istam harmoniam prinii invenere tractu vereque Phryges: quo etiam lainim, ut tusicin is aphul Grai cos Phrygia sint nomitia & servilia: qualia stini apud Alcm.inem, Samiras, & Adon, &Telus; a pini Hipponactem vero Cion, & Collatus, & Babys; a quo obtinuit provectium in hos dici solitum , qui semper peius tibia canunt: Nis. qiu male exercent araena: J Peιus Esum Babys t λά eanu. Aristoxenus vero Phrygiae harmoniae inventionem Hyagnidi plirygi tribuit. xv. Heraclides vero Ponticus tertio libro De MusicarmΝe harmoesam quidem nominari lictere, ait , mrmam, quernadmodum nec Lyssiam. Tres enim esse harinonias. Tria eniin etiam suisse senera Graecomm , Dores, Arules,
265쪽
is τοῖς τουτων ηθεσιν, Λακεδαιμ ιοι μεν ' μάλιστα των αὐών Δωριέων τα πάτρια διατυλάττουσc Θεσ
λευσι μεταδόντες ) παραπλησιον ἀεὶ ποιουνται του βίου την ἀγωγην Ἱωνων δε το πολυ πληθος ηλλοίωται, dδω το συμπερι ερεσθαι τοῖς ἀει δυναστεύουσιν αὐτοῖς των βαρβαρων. Πν οὐν αγωγην της μελωδίας, ην οἰΔωριεις ἐποιουντο , Δωριον ἐκάλουν αρμονίαν εκάλουν δε και A io λἰ δα αρμονίαν, ην Aiολῶς ηδεν Ἱαστι δε την τρίτην εῖασκον , ην ηκουον αδόντων των Doria Ἱωνων. II μεν οὐν Δωριος αρμονία το ἄνδρωσες
εμῖαίνει και το μεγαλοπρεπες , και ου Διακεχ μενον , οὐδ' i ρον , ἄλλα σκυθρωπον και οδρον, ου- Aeolim. τε δε ποικίλον, οὐδε πολυτροπον. το δε των Αἰολέων
ηθος ἔχει το γαῖρον και ὀγκωδες, ἔτι δε - αχινον' a
Iones. Cum vero non exi Dium sit in horiam ingeniis in ribus*Ie discrimen, Lacedaemonii inclem maxirne ali rem omnium Domin pgri tos servant mores: sed &Thessali, a quibus generas originem duxerunt Aeoles. idem fere semper tenent visae institiitiitn: at Ioniam maior pars institiitum mutavit, qiuppe qui ad Voluntatem in petantium sibi barbarorum semper se adcomm dant. Itaqtie melodiae genus, quod sibi Dores statu riint , Doria nominata est hamoniar Aeolio vero nominata est, quam cantabant Aeoles: Ionica denique, qua tua visebantur canentes Iones. Do igitiir hamonia viri- Iem quamdam prae se fere gravitatem & magnificentiam ; non laetitiam aut hilaritatem, sed tristitia in & υ hementiam; neque etiam varietatem aut multipliciratem. In Aeolo vero ingenio inest arrogyntia, tumor, &
266쪽
Δάματρα μέλπω Κόραν τε Κλυμένοιο ἄλοχον Mελίβειαν, s υμνων ἀναγων At ιδ ' ἄμα βαρύβρομον αρμο
sus quidam; q rei & ex illorii in mulio alerusi equos &in ratione qtia excipiunt hospites periticet: sed nihil versuri aut maligni, Veriam elatio quaed ri, ac fidentia. Itaque illis proprium est biberuli studium, & amores . S in omni vita remisito quaedam. Habent iginar illi inis genitun Hyyodo e hamori.ie conveniens: haec est enim, ait Heraclides. qine Arelisa vocatur; quemadmulum etiam Lasus significat Hermionen M in Hymno in Hesensionensem Cererem. ubi ait rcinrem eano Prose*inamque Clymen. uxorem M otam . hymnorum simul tollens Aeolicam gravsoniam hamontiam. Haec autern cantica cantilat Oinnes hypodoria. uum igitur hymulorius sit cantias , merito Aeolicam harmo-mam vicit esse Lasus. Tum vero & diuinas alicubi dicit:
267쪽
λις αρμονία Προτερον μεν ουν , ἰς ετην, ' Αιολίδα αυτην ἐκάμ. aλουν , υστερον δε 'Υποδωριον' ωσπερ ἔνιοί Cα ν, ἐν τοῖς αὐλοῖς τετάχθαι νομίσαντες αὐτην υ πο την Δωριον αρμονίαν. ἐμὰ σε δεκεῖ, ὀρωντας αὐrους τον ἔπικον και το προσποίημα της καλοκαγαθίας ἐν τοῖς της ἁρμονίας ηθεων, Δωριον μεν αυτήν - ου νομίζειν, ' προσεμῖερη ει πως ἐκεινη διοπερ ' 'Υποαριον ἐκαλε- σαν' ὼς το προσεμοερες τω λευκω, μόλευκον , καὶ
Ne intentam saare, nec remissam nisiis Ionream Musam : sed meduran anum - novans solum, Aeotios seqtura modos. In sequentilaus vero clarius etiam ait rL a Glu omnibM , eanere qui votiwrant, Aeolica
Prius .igitiir illani, ut dixi, Aeolicam nominabant. dei de vero Hypodoriam; qt Oniam, ut aituit nonnulli. intibus eam infra Doriam positam existimassent. Milii vero vi seriu. Pium in huius fiat moniae indole gravitatem& speciem qua natiam honestatis viderent inesse, Doriani mutiem illairi non exist inrasse, sed ei al quatenus similem : quare 'podosirm no linarunt, quasi latine Sinoriam diceres; quemadmodum, qtiod carululo simile est, id subeuntiaran; dc quod non est dulce quidem, Disitiam by Coos le
268쪽
p. 61s. LIBER XIV. 161το μη γλυκῖ μεν , ἐγγὸς τούτω , λέγομεν ἰπο-
γλυκυ' οἴτως καὶ ὐποδωριον, το μη πάνυ Δωριον. b ,,Ἐξῆς επισκεψώ- α το των Mιλησίων ηθος, ο XX διψαίνουσιν οι Ιωνες , επι ταὶς των σωμάτων εὐ- 2': εξίαις βρενθυόμενοι, και Θυμου πληρεις, δυσκατά tu ἔλακτοι, Cιλόνεικοι, οὐδεν Cιλανθρωπον οὐδε ιλαρον ἐνδιδόντες, ἀστοργί, και σκληρότητα ἐν τά. ηθεσιν --τανίζοντες. διόπερ ου δε το της Ιαστι γένος αρμονίας ουτ ὰνθηρὴν ολε ιλαρόν ἐστι , ἀλλα αυστηρον καισκληρὴν, ογκον δε ἔχον οὐκ ἀγεννη' δο καὶ ' τη τραγωδῖα προσzιλης ἡ αρμονία. Τα δε των νυν qωνων tior.
sed ad hoc a cedit, id subdulce vocaImus: sic & hypodorium vel DMorium, quod non prorsus sit Doricum. αα o. D post haec Milesioriana consideremus ingenitim, quod in Londus ellicet, bona corporis habitinline superia hientibus, antino S irii plenis , in phicabilibus, contentiosis , nihil humani, nihil laethim alit inite osterulen-
filriis; qiloria in mores nultu in narii ratem amoris ads
Elia in , nil nisi chiritiem anita declarant. Itaque Ioni ninnus haranoniae neque floridia ira est , neque laetum, se rausterii in & durum: gravitatem vero aliqviam habet non ignobile tra : quare etiam harmoniam illam Tragoedia aniat. At nostrae aetatis Iones moribus sunt delicetitioratius, & longe abest illoriim ingenium ata harmonia I nica quae Vocariir. Dicunt a me in , Pythemtim Teium in Iloc genere harmoniae duriuscula fμe, scolla J feci se camina : &, cum esset Ionicus poeta, inde Ionicam
269쪽
ἀκουν καὶ κατὰ τοῖτον ταν λόγον πιθανόν ἐστι, τον Πύθερμον, ἐκεῖθεν aντα, ποιήσασθαι την αγωγην των μελων αρμόττουσαν τῶ θωπι των qωνων. διαπιρ ὐπι- dλαμβάνω , οὐχ αρμονίαν εἰναι την δαστὶ , τρόπον δέ
τινα Θαυμασπον σχηματεε αρμονίας. in καταφρονητέον οὐν των τας μεν κατ' ειδος διασορας ευ δυναμμνων Θεωρεῖν' ἐπακολουθουντων δε τν των Cθογγων ἐπι τητι και βαρυτητι, καὶ τιθεμένων ὐπερροξολύδιον --μονίαν , και παλιν υπερ ταυτης ἄλλην. ευχ ορω γαρουτε την ὐπερτρύγιον πιον ἐχουσαν ηθος καίτοι τινές
annoniam fuisse nominatam. Hic est Pytheranus . cui memnit Ananius aut Hipponax in Iam his . his vellis: Aurum ais Pythemus . ut asia omnia nuria. Dicit autem Pytherinus sic:
HI eram utique asia omnia Praeter aura .
Iraque per eam quam vixi rationem precia tale est , Pytherinum , in sidem oriundum, canticoriam sitoriim i dolam moribus Ionum adcommodasse. Quare existimo, non harmoniam illam esse Ionicam , sed moduim quet darer mi dem sciretriaris harmoniae. Quare spem endi sent, qisi clisserentias specificas non valent perspicere; sed acumen solum atat gravitatem sonoritin intelligen
270쪽
e zασιν αλλην εξευρηκεναι καινην αρμονίαν ὐποτρυγον δεῖ δε την αρμονίαν εiδος εχειν ἐθους η πάθους' καθ. περ η Λοκριστί. ταύτη γ o ενιοι τοὐν γενομενων κατἁ Σιμωνίδην καὶ Πίνδαρον εχνησαντό ποτε, και πάλιν κατεῖρονηθη. ,, Τρεῖς οὐν αυται, καθάπερ ετ πης εἴπομεν εἴναι αρμονίας , ' ἔσα και τα εθνη. την δε Φρυγιστὶ καιτην Λυδιστὶ, παρ- των βαρβαρων ούσας, γνωσθηναι τοῖς Ελλησιν ἀπὸ των συν IΠέλοπι κατελθόντων εἰς την Πελοπόννησον Φρυγων καὶ Λυδων. Λυδοὶ μεν γαof αὐτω συνηκολούθησαν , δια το 'ν Σίπυλον εἰναι της
Λυδίαι' Φρύγες δε, οὐχ ἔτι ἐμοτέρμονες τοῖς Λυδοῖς
εἰσιν , ἀλλ' ἔτι κα. αὐτων ἡρχεν ὀ Tάνταλος . δοις δ'
' οῦν καὶ της Πελοποννησα πανταχῆ, μάλιστα δ' εν Λακεδαίμονι, χωματα μεγάλα , α καλουσι τάτους των μετω Πελοπος Φρυγων. μαθε ν οὐν τας αρμονίας
qiii a se clicant etiam novam inventam esse tiaranoniam Hypophrygiam. Oporiet enim harmoniam habere sp ciem moriam aut anim adfectus: quemadmodum I. Crensis. Hac enim nonnulli Simoni is & Pindari aetate usi sunt aliiqitando: sed rursus obsoleta est. αar. nTres igitiir sunt hae , ut viximus. Harmoniae,
quot siuit etiam populi Graeci. Phrygia vero & Lydia, a Barbaris ortia in ducentes, innotlimine Graecis per eos qui cuna Pelope in Graeciam adpuleriant Phryges& Ludos. Nam Lydi eum secuti sunt, quamloquidem Lydiae oppultina Sipylus erat: Phryo vero, non tam quod finiti nil essent Luctorii ni, illitam quod ipsi quoque sub imperio fuerant Tantilli. Videre a Mena licet etiam ubivis in Peloponneso, niaxime vero Lacedaemone . ingentes tinnulos . quae vocant Sepulcra Phrissan Pelopem secutorum. Ab his igittar harmonias has dissi- xv.