Athenaiou Naukratitou Deipnosophistai. Athenaei Naucratitae Deipnosophistarum libri quindecim ex optimis codicibus nunc primum collatis emendavit ... commodisque indicibus instruxit Johannes Schweighaeuser ...

발행: 1805년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

τους παλαιούς Κρητων και Λακεδαιμονίων αὐλον καὶ ρυθμον εις τον πόλεμον αντι σάλπιγγος εἰκη νομι- Aeradum στέον εισαγαγειν ουδε τους πρωτους Ἀρκάδων εἰς την bὸλην πολιτείαν τὴν μουσικην παραλαβεῖν , ωστε μηNu . μόνον is παισιν, ἀλλα και ἐν νεανίσκοις γενομενοις, ἐώς τριάκοντα ἐτων, κατ' αναγκην σύντροτον ποιῶν αὐτην, τἄλλα τοῖς βίοις ἔντας αυσπηροτατους. παρὰ,

cerunt Graeci . Quare etiam Telestes Selinuntius ait:

22. n Nec vero adnuriendum. ait Polybius Megalopolitanus, id Piod Ephoriis tradidit , favssis caussa ae Hluti ineantamentum intruductam inur homines Musicam δειρf. Neque existimandum , veteres ciet enses & Laceda monios, loco tubae, ad bella tibias & rhythmum temere instititisse; avi priscos Arcadas sine ratione in lin versae rei pisticae ad nistratione Musicam ad hi triti Gla, ita ut non modo pueros, verrum etiam iuvenes adringesimum trique annum necessario ei innittriri volu rint, cum caetermina durissiura vitae ratione utere Diuiti ini ny GOoole

272쪽

ψονται κατά νόμον τους ἴμνους και παιανας, οἶς ἐκ στοι κατά τα πάτρια τοῖς ἐπιχωρίους ηρωας κἀΘεους ὐμνοῖσι. μετα δε ταυτα τους Τιμοθέου και Φιλοξώου νόμους μανθανοντες , χορευουσι κατ' ἐνιαυτον c τοῖς Διονυσιακοῖς αὐληταις ἐν τοις Θεάτροις ' ei μεν οὐν πάδες, τους πα δικρυς αγωνας ' οἱ δε νεανίσκοι, τούς των ἀνδρων. και παρ' ὸλον δε τον βίον ἐν τάις συναυσίαις ταῖς κοιναῖς, οὐ f οὐχ οὐτω τὶς διαγωγὰς ποιου- σι J λ οια των επεισάκτων ακροαμάτων , ὼς Γ αυ-

των , 3 ἀνὰ μέρος αδειν ἀλMIλοις προστάττοντες. κὰτων μεν ἄλλων μαθημάτων αρνηθηναί τι μη εἰδέναι, δεν αυτοῖς αἰσχρόν ἐστι' το δε αδειν αποτρίβεσθαι, αἰσχρον παρ' αυτοῖς νομίζεται. κἀ μην ἐμβατηρια

μετ' αὐλου και τάξεως ἀσκουντες, ετι σε ὀρχησεις ἐκπονῶντες , μετα κοινης ἐπιστροτης και δαπανης κατ'

tur. Nam apti l solos Arcadas pueri a prirna aetate secundum legitimos modos canere discunt hymnos & paea. nas, quibus q-elibet civitas patrio institiuo gentiles h roas & Deos celebrat. Post haec vero Timothei & PhLI xeni modos ediscunt, & choros cum tibiis agunt qhlotannis seriis Bacchanalibus in theatris, pueri puerilia ludicra & certamina exsequentes, iuvenes Verm virilia. Iidem per totam vitam in communi hus conviviis non tarn extrinsecus adscitis acroaniatibus sese oblectant, quam ipsi per se, sibi mutuo alternis vicissitis c. ireme praecipientes. Et caeterariam qui virin visciplinarii in aliqua in si liis se tenere negaverit, turpe non ducunt; sin canere quispiam recuset, id vero riirpe apiui illos habetur. Quin & ad praeliares modulos cuna tibus orisclinata acie s ese exercentes, atque etiam saltationi op gaui diuites, cura suauuquo Pulaico quotannis in thea-

273쪽

, o ATHENAEI PEIPNOSOPH. C. s.

ιαυτὶν ἐν τοις Θεάτροις επιδείκνυνται. Tiam ουν αὐτο dεἴθισαν οι παλαιοὶ, οὐ τρυzης και περιουσίας χάρn, ἀλλα θεωρουντες την εκαστου κατὰ τὸν βίον σκληρότητα , και την των ἡθων αὐστηρίαν, ητις αὐτοῖς παρώπεται διὰ την του περιέχοντος ψυχρότητα και στυγνότητα την κατὰ πλεῖστον ' ἐν τύς τόποις ὐπάρχουσαν , οις καὶ συνεξομοιουσθαι πεῖύκαμεν πάντες αν-

Θρωποι δὲ και κατά τὼς ἐθνικὰς διαστασεις πλειστον ἀλληλων διαCέρομεν ηθει και μορῖαις και χρω- μασι. ΓΠρὸς δε τούτοις συνόδους κοινας και θυσίας ἄν-

δράσι και γυνα ει κατείθισαν, ετι πρους παρθενων eσμου και παίδων σπεύδοντες το της Cύσεως ἀτερα νον 3 δία της των ἐθισμων κατασκε ς ελμεμῖν καὶ πραυνειν. D.ν Κυναιθεῖς ' ὀλιγωρησαντες εiς τελος, καίτοι σκληρότατον παρὰ πολυ της Ἐρκαδας ὀμοῖ τω

tra prodelint ut venes, specimen sine industriae eden- ῆ. Hac iratur consuetudine illos instueriint triniores. non ad luxu in aut animi causia : sed citiint vivissent cunctorii in duritiem vitae & moriam austeritatem, quam illi contrahiint ex coeli frigiditate ac tristi i3 . quae ut- plura in vin loca illa occupat; quum ita coni parata sit hominum natura , ut coelo nos ambienti cons miles fiamus: quam ob catissam etiam, ut locis longissime inter se cli stant nationes. ita plurimum moribus, formis , c loribus, invicem clifferimus. Ad haec vero etiam phthlica convivia & sacrificia viris& mulieribus institueriint.& choros Virginum simul & phierorum : indomitam n tiarae feminem mansuefacere mitigareque sthidentes institutis commode adhibitis. Quae uinim penit ire neotexissent Cynaethenses, qui praesertim Arcadiae solo lon- Dis iligini by Cooste

274쪽

p. 627. LIBER XIV. x trό bκαι τον ἀέρα ἔχοντες , προς αὐτὰς τὶς ἐν ἀλ

ληλοις παρατριβ ας και γλοτιμίας ὀρμησαντες , ἀ- λος ἀπεθηριωθησαν ουτως , - μέγιστα ἀσεβηματα παρὼ μόνοις αὐτοῖς γίνεσθαι. καθ' ολ δε καιρους το μεγάλην σφαγην ἐποιησαντο, εἰς ας ποτε πόλεις ' Ἀρκαδικὰς γ κατα πην δίοδον εἰσηλθον, οι μεν ἄλλοι παραχρημα πάντες ' αὐτους in ἐξ κηρυξαν, Mαντινεις δ και μετω την απαλλαγην αὐτων καίαρμον της πόλεως ἐποιησαντο, σφάγια προαγαγόντες κύκλω της χωρας ἀπασης. Ἐγίας x ὀ μουσικος ἔ*η se τον στύρακα τον ἐν ταῖς ὀρχηστραις θυμιωμενον τοῖς Διοwσίοις, Φρυγιον ποιεῖν οδμην τοῖς αισθανομένοις. Tο δ' αρχαῖον, ἡ a μουσικη ἐπ' ἀνδρείαν προτροπη M. Ἀλκαῖος γοῖν ὀπωπης, c τις και ἄλλος μουσικωτατος γενόμενος ,

ge omnium aspei rimo & coelo inclenientissimo luctan- vir, nonnisi ad minuas offensiones & contentiones conversi, ad extremum ira est ali sunto ut aptita illos solos summae impietatis scelera perpetrarentiar. tempore vero Inagna in illam caedem patra veriint, quaecumvae in Oppula Arcadica flegati illoriim J in transitu venissent, caeteri quidem protinus cuneti pra conis voce egredi eos iusserunt, Mantinenses vero post eorum Siscessum , lustrationem quoque civitatis institiseriant, victi inas per Ioram circunicirca regionem

ducentes. M

a 3. Agias Miiscus vixit, styracem, qium kr orchestris fuse fune fenιs Bacchanaliuus, Phrygium adferre odorem Olficie tu M. Priscis vero temporibus Musica ad fortitudinen fuit aditoriamentum. Alcams qiridem poeta, musices si XXIII.

Asias

275쪽

Aloeus sor titudine ma gis . quam poeticii vir aute omin

tu a

πρότερα τω κατα ποιητικην τα κατα ανδ τοῦ Θεται, μαλλον του δέοντος πολεμικος γενομενος. διοκαι επὶ τοις τοιούτοις σεμνυνόμενος pησί,

miis alius scientissimus, poetime arti bellicam viri utem anteponit, curi magis qtiam necesse erat bellicosus 1 --set. Itaque rebus hellicis glorians, ait:

Adsunt porro chalcitari enses, is pue

276쪽

173 p. 627. LIBER XIV.

τισθ' ὐπο ἔργον ἔσταμεν τόδε. Καίτοι μαλλον ἰσως ἡρμοττε την οἰκίαν πληρη εἶναι

μουσικων οργάνων. ἀλλ οι παλαιοι την ανδρείαν υπε- e λάμβανον εἶναι μεγίστην των πολτικων ἀρετων, και ταύτη τα πολλὰ ' προσνέμειν οὐ τοῖς αλλοις. ID Sie & Arct -

σατο το7 δυνασθαι μετεχειν των πολιτικων ἀγωνων ' δεύτερον δε ἐμνησθη των περι την ποιητικην υπαρχόντων αὐτω, λέγων

Ειμι δ' ἐγώ Θεράπων μεν 'Eνυαλίοιο ανακτος, και ΛΙουσίων. ερατὴν δωρον ἐπιστάμενος.

'Oμοίως δε και Αισχύλος , τηλικαύτην δοξαο ἔχων

- την ποιητικην , οὐδεν ηττον επι τῶ τάτου ἐπιγρα-

balia D entes, O canamstria. Q oram me par est memιns e, qui omnimn yrimum hoc opus res. O inquam magis fortasse conveniebat, plenam musicoraim instrumentorum esse domuin . Ses fortitum nemveteres maximam exiitimabant esse civilium virtutrum.& huic plura inini omnium tribuebant. Igitiir Arellit chus, cum honiis esset poeta, in eo primum gloriatus est quod pro salute rei pii blicae certamina obire posset; secundo autem loco poeticae memnit facillatis, .icens: Sum ego minister Beliatoris Dia . Mallon qne eriam amabile novi donaran. Similiter Asbytiu, tantam ex arte poetica gloriam com

277쪽

xXIV.

Mosea

temperiit Nimili in animor lim im petum

ναι η ίωσε μαλλον την ανδροίαν, ποιησας' dAλκην δ' εὐδοκιμον Mαραθώνιον αλσος αν εἰ ποι, καὶ βαθυχαίται κεν ΝΙ δοι ἐπιστάμενοι. R. Διόπερ και ei ἀνδρειοτατοι Λακεδαιμόνιοι μετ'αυλων στρατεύονται, Κρητες δε μετα λυρας, μετα δε- συρίγγων και αὐλων Λυδὰ , ῶς 'IIροδοτος ιστορῶ.

πολλeι σε και των βαρβαρων τας ἐπικηρυκάας ποιουμται μετ αυλων και κιθαρας, καταπραυνοντες των ἐναντίων τας ψυχάς. Θωπομπος δ' i εν τεσσαρακοστηεκτη των Ἱστοριων is Γέται, Cησι, κιθαρας πτες eκαι κιθαρίζοντες, τας ἐπιορυκείας ποιουνται θis εοικε και Oμηρος, δατηρων την ἀρχαίαν των Ἐλλ -

νων κατάστασιν, λέγειν ' .

qΦορμιγγός 9: ην δαιτι λοι ποίησαν ἐταίρην

ὼς και τοῖς εὐωχουμενοις χρησιμης ουσης της τέχνης.Hνδ , ὼς εοικε, τουτο νενομισμενον, πρωτον μεν, ὀπως

tiatis hellicae monumentum voluit. his laetis versibiis :Praeclaram forin nem Marathonius prae averit tam , O eapillati Medi, pia eam experta sint. 24. Quare etiam foreissimi Lacedaemonii ciun tibiis in bella proficiscuntiir, Cretenses vero cum lyra, &cum fistulis ac tibiis Lydi, ut tretulit Herodotiis. Multa vero etiam ex barbaras legationes de pace cum tibiis &cithara siricipii int, animos tros iu in delinitum. Et The pompus sexto & quadragesimo Historiaruna libro ait rx, ,etae, citi aras Inanibus tenentes pullante te, legationes de pace obeunt. α Unde videtur etiam Homerias, vetus Graeciae institutum servans. dicere: G aramque epularum Deiam mi fere m. significans, etiam convivanti is utilena esse hanc amtem. Videtur autem id prisco more fuisse receptum. - Diu liZe6-t Y i,osilu

278쪽

p. 627. LIBER XIV. 1 s

ἔκαστος των εἰς μέθην καὶ πληρωσιν ὀρμημίνων ἰατρον λαμβάνη της ἴβρεως και της ακοσμίας την μουσικην εἰ ', ori αὐθαδειαν πραυνει. - περιαιρωμένη γάρ f την στυγνότητα , ποιει πραότητα καὶ χαρὰν ελευθε- ριον. όθεν και Oμηρος εἰσηγαγε τους Θεους χρωμένους εν τοῖς πρωτοις της Ἱλιάδος τη μουσικη μετα ' την -- τον 'Aχιλλεα Οιλοτιμίαν. διετέλουν γαρ ἀκροω-

μενοι

σόρμιγγος περικαλλέος, ην ia Ἀπόλλων, Μουσάων Θυ αἰ ἄειδον ἀμειβόμεναι οπὶ κοιλ .

παύσασθαι γάρ ἔδει τα νείκη και την στάσιν, καθ περ λεγομεν. ' Σοίκασιν ουν οἱ πολλοὶ την ἐπιστημην ὰποδεδόναι ταῖς συνουσίαις ἐπανορθωσεως χάριν καὶ LQελείας. Ἐλλα μην οἱ αρχαῖοι και περιέλαβον εθ - σι και νόμοις, τους των Θεων ὐμνους ἄδειν ἄπαντας

primum quidem , quo qLii libet eoriam, quos ad nimium potum citarumque capiendum ferret animi imperiis, In dicina adversus contumeliain & immodestiam uteretrur Musica; riini, quod eadem morositatem mitigarete di Ciniens enim tristitiam , adsere lenitatem M liberalem laetitiam. Quare etiam Homerus. haud longe statim ab initio Illi adis . Deos induxit Mii sica utentes post contentionem, cpiae Achillis caliga inter illos erat oborta. Assulue enim aures praebent pultamimae citharae sono, piam tenuat solio , O Musis elegami voce alternaΓm eanentuus. Sedare enim oportebat iurgia S clissi iun, ut modo dicebamus. Vuleriir igitiar scientia haec a plerisque Vulgo adsignari conviviis, e in eiulationis caussa & utilitatis. Sed veteres etiam institiitis & legibus sanxerunt. ut DeO- Titian hymni in conviviis canerentur ab omnibusὲ ut

279쪽

ὲν ταῖς θεοστιάπεισιν , οπως και δια τούτων τηρηται το καλον και -'ονικον ημων. ἐναρμονίων γαρ οντων τωνασμάτων, προσγενόμενος o των Θεων λόγος ἀπωρω

νύνει τον ἐκάσπων τρόπον. Φιλόχορος δέ Oησιν, ὼς οἱ

παλαιοι σπένδοντες , οὐκ αἰεὶ σιθυραμβο πιν, ἁλά'M οταν σπένδω , τον μεν Διόνυσπν ἐν οἴνω και μέ 3.

τικης ἡ μου κη προηλθε καταρχας εἰς τας εστιάσεις, ωσπεο ενιοι νομίζουσιν, σανερον ἐκ των ει μων. Λα- κυδαιμόνιοι δε , ii μεν ἐμάνθανον την μουσικην , ουδεν

per lios quoque servaretiar honestas nostra & na destia. Cum enim concinna modulatione peraguntur cantica, accedens etiam sermo de Diis compositos reddit uni ita in cuiusque mores. Philochoriis vero ait, veteres non semper. 'quoties libarent. Sithyramiris esse usos; sed Blitantes . inquit, Bacchum quidem Vino madidos t Oilentirique cecinisse, Apollinem vero placide & in deste. ia Archilochvri ipsi lem ait: Mecti reos putatim auspicara eania mnovi dithyrambum, vini f.lmine mentim percussus.

Et Epicharinus in Philoctete ilicit: Non fiet aethranibus, s bibas aquam. Ex his ivriar miae Sicta Rint, liquido constat, non effusae citiusdam & trivialis voluptatis caussa. in arbitrantiirnonnulli, principio in convivia in tuo luctam Miis Cana esse. Lacedaemonii vero erinlitos quidem Musicos sese Disitiroci by Cooste

280쪽

aninia reicitus

λέγουσιν' ἔτι 1ε κρίνειν δύνανται καλως τέχνην . ρολογειται παρ' αυτων, καί φασι τρις ηδη σε -- κίναι tiιαzθειρομενην αυτην.

Και προς γυροασίαν δε και ὀξυτητα δανοίας c συμβάλλεται ἡ μουσικη. διὸ και των Εὐηνων ἔκα-σποι και των βαρβάρων οἱ γινωσκόμενοι τυγχάνουσι φ p πωμενοι. οὐ κακας est λνγουσιν οἱ περὶ Δάμανα τον Ἀθηνάῖον, ἔτι και τὶς ωδας καὶ τάς ορχησεις ανάγκη γίνεσθαι κινουμένης πως της ψυχης' καὶ αἱ μεν

λευθεριοι κὰ καλαὶ ποιοῖσι τοιαύτας' αἱ δ' ἐναντία, τὶς εναντίας. αθεν Mi το Κλεισθενιυς, του Σικυωνίων τυράννου , χάριεν και σημεῖον διανοίας πεπαιδευ

μένης. ἰδων γωρ, ας τασι, cορτικως σρχησάμενον ἔναd των της Θυγατρος μνηστηρων , Ἱπποκλείδης δ' ην ἀἈθηναῖος ἀπορχησασθαι ' τον γάμον αὐτον εῖησε

non profitenmr : sed , posse se recte ivificare lianc artem, vulgo praellicant: aiuntque, iam ter se eam servos

Sed & ad exemitationem & ad aciem mentis confert Alii sica. Quare ea & Graeci populi omnes utrun- thir, & barbarorum quotquot nobis innotueriint. Nec vero niale Damon Atheniensis, tantua O si ιiones ne- Mario ex ere, ait, ubi animu certo quoiam modo fuerit

conuarias. hiare & illint Clisthenis, Sicyonior in tyranni. lepidum est. & culti ingenii inclicium. Qui, ut accepimu&, quum unum e procis filiae suae t Hippoclides is fuit Atheniensis inepte & imiecore saltantem Vidisset, satiano nutus eum excive dixit: ratus, ut vide.

SEARCH

MENU NAVIGATION