장음표시 사용
321쪽
ὰνα ρε 2εσθαι Qησιν αὐτόν. Κλεαρχος δ' εν δευτεριο Ἐρωτικῶν, τα ἐρωτικα , Oησὶν, ατ ματα και τα Λοκρικα καλούμενα , οὐδεν των Σαπτοῖς και 'νακρέοντος διατίρειν. ' Ετι AF τα Ἀρχιλοχου και των Dμηρου Ἐπικιχλίδων - πολλα δα της ἐμμετρου
ποιησεως τούτων ἔχεταί τινος των παβων, ἄλλα καiτα Ἀσωποδωρου περὶ τον Ερωτα, και παν το των
Di Geomacho ; qaum equidem nollem mihi ehomm docere ne ad Adonia qssidem. Item in Horis r o- Valeat vero etiam in aeriae AE asealtis Geomaehus, d*ilatrietum habens Momm , hico more velum tim
Teleclides vero, in Rigi iis , etiam in adulteriis vers tum cumdem significat. Cearciriis vero secundo libro Amatoriorum ait , amatoria cai tica & Locrica quae vincantiar, nihil a Sapplasis & Anacreontis carminibus diseferre. Ad haec vero Alethilochi carini ina , & Epici chlidum Homeri maior pars, partem qinamdam eiusdem anitrii adfectionis metrica poesi exsequiintair. Sed & quae
Asopodoriri scripsit in Amorem, sive, in Gipulinem, γ
322쪽
Eρψικων Ἐπιστολαν γένος ἐρωτικης τινος δια λόγου ποιησεως ἐπιίν. h Τοσαυτα τοῦ Mαραουρίου διεξελεόντος, περιη- XLIV. νέχθησαν ἡμῶν και αἱ Δ ET TEPAI καλούμεναι T P Α- SECUNDAE
Κρονίων ἡμεραις , ἐν αiς Ρωμαίων παντιν ἔθος εσαν δ
ἐστιαν τους esικέτας, αυτοῖς τας των οἰκετων ἀναδεχομένους λειτουργίας. Ελληνικον δε τουτο το εθος. εν Saturitalia,n τη γουν, τη των ωμαιων εορτη, το ομοιον γινε- divari. ται, - 211m Καρύστιος ἐν Ιστορικοῖς Υπομνημασιν. υωνυμενων γαρ των οικετων , οι δεσπόται - ρε-
τρυπι προς τας διακονίας. καὶ ἐν Ποιγνι δε, μηνιc Γεραιατί πανηγυρις δὲ τότε γίνεται πολυημερος,
se εν μια, οἱ δουλοι μετα των πολιτων κοινη τε οι τραγαλίζου , και ea κυριοι τους δούλους ἐπιιωσιν, - σαυτός 3 σησι Καρυστιος. Βηρωσος δ', ἐν πρωτω Βαβυλωνιακων, - Λωω Cπὶ μηνι ἐκκαιδεκάτη, αγε-
& totum Epistolarum Antiuortariin genus, poesis quaedam est soluta oratione comprehensa. 44. Haec quum visseritisset Masurius. Cirarum ferebanis tur nobis etiam SEcUNDAE quae UOcantur Μεδε Ag rquae quidem saepius nobis exhibebantur, nec solum Saturnalium Uiebus: qiithiis solent Ron ani servos convivio excipere, ipsi servilia ministeria obeuntes. Estatuem Graecanicus hic mos. In Otid certe feriis Mercurialibus idem faciunt, ut ait Grystius in Historicisci in trientariis. Epulantiar enim servi, & ministrant famulantiarque heri. Idein fit Troeetene, mense Geraestior quo celebrantur plurium dier m seriae, quoriana es riam uno servi unii cum civibus talis liniunt, & hera servos epulis excipiunt, ut illem travit Carystius. Ber sus vero primo Rerrum Bab donicariam scribit, decimo
323쪽
σθαι ἐορτην Σακίαν ' προσαγορευομένην εν Βαβυλωνι
και καλεῖσθαι ζωγάνην. ' μνημονεύει της ἐορτης καιΕΚτησίας, ἐν δνοτερω ΙΙερσικων. Κωοι δε τουναντίον dφωσιν , ὼς ἱστορῶ Mακαρέυς εν τρίτω Κωακων. οταν γαρ τη Ηρα Θυωσιν, δουλοι Ου παραγίνονται ἐπιτην εὐωχίαν. διο καὶ Φύλαρχον εἰρηκέναι Σουριοι οἱ ' μοῖνοι μεν ελεύθεροι ἱεροεργοι 'λφασι προς κείνοισιν , ελευθερον ἀμαρ εχονας' δούλων p. ουτις παμπαν ἐσέρχεrαι οὐδ ' ἡβαιον. XLV. Βάτων δ', Σινωπιυς, α ρητωρ, εν τω Περι εθε j qaeci' σαλ ς και Αἰ-ίας, σαοῦ ως ἐμοῦανίζει την των Σ eium. τουρναλίων ἐορτην Ἐλληνικωτάτην, Cασκων αυτην πα-
sexto ille mensis Lot. Babylone qitinoue semina festium agi, Saceam sive Meaeum) nominari, rn r quibus meruis morium esse ait, ill l eras imperent servi, S dona in praesit ii nus e servis stolam inlitriis regiae sin sena, adpellariore illum Zogano. Memini' eiusdem festi tesias etiam , secumlo Persicor uin. cit vero contrarium iam tint, in narriit Macareus, tertio libro Rertim Coacariini. Nan , qualuto IlInoni sacra iaciunt, servis non licet ad ephilas accedere: quai e etiam Phylarchum , ait , dixisse: bHi. Soli qm n liberi sacris operantur apud illos homines r soli , inquam, Iliari: serνorrum vero nullus in ditur, ne minimum qinon. 43. Bato vero Sinopensis, orator . in libro De Tlies.salia & Hae nronia, perspicue declarat, Satti talium s stum citium niaxime Graecanicum esse, dicitque apini
324쪽
ρα τοῖς Θεσσαλοις IIελωρια καλεῖσθαι ' γράzων ού- τως ,,Θυσίας κοινης τοῖς II ελασγοῖς γινομενης, ἀναρογειλαί τινα τω ΓΠελασγω ανδρα, ω ονομα ἐν ΓΙ - ιος , διότι is τη Αἰμονία σεισμων μεγάλων γινομένων ραγείη τα Tεμπη ορη ὀνομαζόμενα, καὶ δοτι λα τούδιαστηματος ὀρμησαν το της λίμνης ὐδωρ εμβαλλοι in το του ΙΠηνειοῖ 'θρον, και την προτερον λιμνάζου- σαι χώροπ άπασαν γεγυμνωσθαι, και ἀναξηραινομί- f να ν των ὐδατων πεδία Θαυμαστὰ τω μεγέθει καὶ τωκάλλει αναῖαίνεσόαι. ακρουσαντα οὐν τον Πελασγὸν, την τράπεζαν ἀ*θόνως αὐτω κεκοσμημένην - ΓΙε ρω παραθεῖναι. και τους αλλους δε οιλοῖρονουμένους ἔκαστον *έρειν οῦ τι εχοι παρ' αὐτω βέλτιστον, καὶ στα ψιθεναι ἐπι την τραπιζαν τω απαγγsi ντι, καὶ αυτον τον Πελασγον προθυμως διακον. is, και των ἄλ- λών τους ἐν ἀξιωματι ἐντας ὐπηρετειν, καθότι ἐκά- στω ὀ καιρος παρεπιπτε. διόπερ φασιν, επεὶ την χω-
Thessalos Peloria nominari. Vecta eius haec sunt: n Quo ten pore sacrificatim epulumPie publicum celebrabam P Iasei, renunciavit Pelasgo vir quidam, citi nomen Pelo rara erat, vehementibus terrae motibiis exortis in Ha monia disrruptos esse montes qui Tempe vocantur, & per intervallum errumpentem aquam pallulis in Penei alveitin influxisse, regionent te universam quae antea palustristitisset, denudatam esse, & exsiccatis amiis campos ad- paritisse mirae & am,plitibulis is & pilicratiusinis. Qitibus aiulitis, Pelasgus mensa tri sibi laute instriimni Peloro adpos uit, & reliqui omnes; multa comitate adtuleriam singuli mi id quend Pilaque optimum habebat, & mensae nuncii imposueriant, ipseque Pelasgus pronate ei ministravit, &reliquoriam quisque honoratior ni ei lena tarn illat antiar, prout cuique offerebatur Occasio. Quamobrem, po Aiaen. Vol. V. X
325쪽
ρρον κατεισχον, απομιμημα της τοτε γενομενης εορτης,
καὶ Θυοντας ΔΩ Πέλα' ,' τραπέζας τε λαμπρως a
κοσμουντας προτώεναι, και Ουτως 3 Qιλάνθρωπον τροπανηγυριν συντελειν , ωστε και τους ὀίνους απαντας επι την Θοίνην παραλαμβάνειν, καὶ τους δεσμώτας λυειν, καὶ τους οικέτας κατακλίναντας μετα πάσης παρρησίας ἐσπιαν, διακονούντων αὐτοῖς των δὲπππων και το συνολιν ετι καὶ νοῦν Θεσπαλους μεγίστρο εορ-- αγοντας, προσαγορεύειν Πελωρίαν. ΓΙολλάκις ουν, ως εῖν , των τοιουτων ἡμῖν παρατιθεμενων επιδορπισμάτων, isη τις των παρόντων Αἱ δευτεραί πως φροντίδες σοῖωτεραι. b
τί γαρ ποθεῖ τράπεζα ; τω δ' οὐ βρίθεται;
πλήρης μεν οψων ποντίων' πάρεισι δε μόσχων τίρειναι σάρκες, ' χηνεία τε δαὶς,
quam regionem illam occi pariani, ad imitationem , ut aiunt, festi trunc celebrati , Iovi pelori sve, Peloro sacra facientes, mensas splendide in striictas proponunt, tanta mae hiberalitiite humanitateque panegyrin illam celebrant, ut & peregrinos cunctos ad epulas adlaibeant.& vinctos solvant, & servos adcumbere S cum Omnili uertate epulari iubeant, ministeria obeuntibus do nisi & omnino etiam nunc Thessali maxima celebritate sest lini illi rei agi int, & Peloήam nominant. α46. c uin igitur saepius nobis talia adponerentiar bel Iaria , dixit aliquis e convivis: Sec ndae fere citrae Iunι spirassiores. QMd enim istinar mensa p id est, quo non onusast 'plara giadem manno obsonior ades etiam
326쪽
καὶ πεπτα, καὶ Veτητα , τῆς ξουθοπτερ πελάνω μελίπιπης α ονως δεδευμενα
is ταῖς Ἀθήναις' συκα, κλητηρες, ' βότρυς , e γογγυλίδες, απιοι , μηλα, μάρτυρος, ροδα, μέσπιλα, χόρια, ' σχαδόνες, ερέβινθοι, σικαι,πυος, πιφάτη, ' μύρτα, κληρωτήρια,ὐάκινθος, ἄρνες, κλεψυδραι, ' νόμοι, γραῖαίνελλοντος ουν του ΙΠοντιανόῖ λίγειν προ ἐκ του των παρακειμενων' οὐ πρότερόν γε, εῖη ό Οὐλπιανος,
ἀκουσόμεθα περὶ τουτων, ως αν πιρι των ἐπιδορπισμάτων εἴπ'. Τ και ἡ Ποντιανός τραγηματα
adsunsire placentae , O erepitantia Ga flavae - volueris sueta vis lar ragata: Euripidis verta sunt in Cressis. Et, quod Εctulus ait in Fortunata: Perinde simul omnia venalia Athetas: stes, appaἀtores in ius vocanses, uvae, rapa, πω, mala, testes, rosae,mesyila , placentulae, favi. eicer. iudicia , colos ni cum cnsdum, tum igne spissaltim , mi rei baccae , ma ranis sorae creania, hyacintho . apri, et Odrare, i s, accusation .Quum igitiir in eo esset Pontianus, ut de singulis eorum quae adposita erant vicere adgrederetur: Non prius profecto, planus ait, de his disserentem a tui lemus, quam de epidorpismatis vecta fecerit. Tum Pontianus r
327쪽
Πλακουντες, επιδορπίσματ', ὼα, σησαμα. d;λην λεγοντά μ' ἐπιλίποι ' την ἡμεραν. και Διτιλος ἐν Τελεμία Tραγημα, μυρτιδες, πλακοῖς, αμυγδαλαῖ' ω σε ταῖθ' ἡδιστά γ' επιδορπίζομαι. Σωγλος, ἐν Παρακαταθήκη vix γε μετ' ἁνδρων ἐστιν Ελληνων αεὶ συνάγειν το πραγμα χάριεν. οὐχι f γ J δυο κυάθους ανεβόησέν τις ὐπόχει κωμάσαι προς την Ταναγρικην δεῖ γάo . Dαι κατακλιθι
επιδορπισηται τας ονείας ματτυας. Πλάτων εν - Ἀτλαντι κω μεταδόρπια αὐτα καλεῖ, eis τούτοις ' , ,sIάντα τε εὐωδη εῖερε τότε ' τοῖς κατοι-
Bellaria sic nominasse Philippideiri in Philargyro dicit
atra. Poetae verba haec sunt rPlacenis, epidorantamata, ova , Iesama. Si tonis diem νerba furerem, ipse nie dira defectu, e .& Diphilus, in Telem :Bellana , myri baccae, placensae, amygdalae: ego hau Genti me unqια ἐπιδορπιζομαι. Sopli iliis, in Deposito :Suave sane semper es , Graecis tam honianibus
convivari. Iu nda res. Nemo est, qui, va Duos e thos, Hames, adsgnde: eomessari enimn apud Tari raeam oportet, ara ibi ad Mens nepidorpit ι asininas mali f. Plato vero , in Atlantico , ansadoryta eadem ac pellat,
ubi ait: n omnia fragrantia femini tuns tabitanti inra
328쪽
κοὼm ἡ γη, και τον ημερον δε καρπον πλει τον ἰοερε, α οφυων πλῆθος, και ἐινα παραμύθια ἡδο- 'ς ροταδόρπια. Τρύσων δε φησι, το παλαίον , πριν ε ελθεῖν τοῖς δαιτυμονας, ἐπι των τραπεζων κεῖσθαι την ἐκλοπου μοῖραν, μαρον δε πολλά τε και ποικίλα επει ςέρεσθαc δο καὶ ἐπιο ορηματα κλμναι. Φιλυλλος δ ἐν Φρεωρυχω φησἰ, περι των δευτέρων τραπεύων λεγων ARμύγδαλα, κάπια, επιῖο ματα και Αρχιππος εν Uρακλεῖ, καὶ Ηρόδοτος εν προτροκαι επιδορπίσασθαι δ' ελεγον, τα εντραγεῖν καεπιδειπνησαι. ἄπεo Αρχιππος εν υρακλεῖ γαροντι επιφορήματα καλει δα τούτων - ητρίοις επιῖορημασί τἄλλοις γέμουσα.
tenus. & mites fructus plurimos gignebat, & pomorum nucumque omne genus ingentem multitumnem, & qiraecumque Voluptratem demulcem meta torpia. ας. Tryphon vero ait: olim , priusqueiam intrarent convivae, mensis impositam iacuisse cui que porti nem; da inde vero adhuc plura & multifaria postmodum esse illata; επεισφέρωθαι urule ept horemata. quasi possiliata. haec nominata esse. Philyllius qhndem in Puteario, de secunctis mensta loquens, ait: Amradaia , nuces , FIPhoremata. Item Archippus in Hercule, & He lotus libro primo. Et ἐπιδυσκεσθαι dicerim, post coenam manci a re &dentes exercere: quae Atal ippus, in Hercule-ux Tem - ducente, epiphoremata v M. ubi ait: - Iriis ata v έπαφορῆμασε
329쪽
- ειρόδοτος δ' εν τῆ πρωτν , , Σιτίοις δε ὀλίγοισι
χρέονται , επιCορημασι δε πολλοις. To μεν τοι κατα aτην παροιμίαν λεγόμενον ,, Ἀβυδηνον ἐπιτόρημα Ρ τε-
- Το μεν παλαιον , πριν εισελθεῖν τους δαιτυμονας , επὶ των τραπεζων κεῖσθαι την εκάστου μοῖραν , υττερον δε πολλα ποικίλα ' ἐπιφέρεσθαι. δία και ἐπιοῦ ρη rα κληθηναι. Φιλυλλιος δ', ἐν Φρεωρύχω , τα ἐπι ερόμενα μετα το δειπνησαι, λεγων ὐω- Αμυγδαλα, καρύδr, i ἐπιφορηματα. bΠλατων δ', εν Mενέλεω, ἐπιτραπεζωματα αὐτα --λει , Oiον τα ἐπιτιθέμενα ταῖς τραπέζαις βρώματα λέγων ούτως,
- A. Eι τε μοι, ὼς ολίγα λοιπα των επιτραπεζωμάτωνι
Herodotus vero , primo libro : tabis paucis utuntur. ἐπι γρἡ bilussis vero multis. α Quod auteni in proverisio clicitur, Abdenorum epiphoramia, id veEtigal Plocitam est & portorium; ut Aristules ait terito Istiro De Prouciniis. Dionysius vero, Tryphonis cliscipulus . scribit: olim Piidem, pratismiam intrarent conviVae, mensis impositam fuisse cuiusque portionem ; dei Iule v ro alia multa atque varia insuper esse illata . quae Hei eo etiam epiphoremata quasi illata post alta nominata sint. PHlyllius vero in Pineario sic vocat ua quae post
coemtra inseriintur. ubi ait: Amygdalae, nu a, Niphoremata. Plato vero, in Menelao, epit eromata Vocat; Veluti, insuper impositos mensee ei, s ; ubi ait: - A. Die nuhi. mgr tam Pauca ex Furape ominis reliqua p
330쪽
φησι λεγεσθαι ὐπο των αρχαίων τρωγάλια ῶτὰ Troolla. γαρ ' ἐπιδορπαγον Gναι. Πίνδαρος δ' ἐστὶν ο ε ιπων' e Δείπνου ὐε ληγοντος ' γλυκυ τρωγάλιον,
ραι τράπεζαι πολυτελως μῬεριμνημέναι, παράστησου P. Πίνδαρος εν Uλυμπιονίκαις, περι της Πέλοπος κρεουρ. 'dPφsita γίας διηγουμενος' απιζαισι δ' ἁμα δευτατα ' κρεων πιθεν διεδάσαντο και Cαγον. I 'Eμοι δ' ἄπορον ,. γαστρίμαργον
B. Nempe exosus ille Diis devoravit ea. Aristoteles vero, in libro De Temulentia, tr agemata ait ab antiquis tropalia Vocara: esse enim veluti lac in dam coenanK Pimiariis ainem vixit: Sub finem eoenae dulce erogalium , etiam post copiose evium G ιm.
Recte ille qtiulem: J nam adpositim si adipicia inis cmbos , reVera cum Etiri prete dicere licet: mdo bene in illis urensis ouam dulcis si vita. 48. Nam, apud Veteres qm ae magnifice curatas es
se secundas mens is, Pindariis docet in Olympionicis. de Pelopis carne in cibo adposita loquens: In mensai sis sinem fra a torum