Athenaiou Naukratitou Deipnosophistai. Athenaei Naucratitae Deipnosophistarum libri quindecim ex optimis codicibus nunc primum collatis emendavit ... commodisque indicibus instruxit Johannes Schweighaeuser ...

발행: 1805년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

471쪽

μακον. Τούτω ουν βοηθηματι προς το ' πότους χρ μενοι, τί. παραπίπτουσι - την κεφαλην ἐδέσμευον' dκαὶ ἐπι τον κίσσινον στέταπιν ηλθον, αὐτόματόν υκαι πολυν οντα. καὶ κατα παντα τόπον γεννώρονον,

ἔχοντα και πρόσοψιν οὐκ ἀορπη, χλωροις πετάλοις κδ κορύμβοις σκια κω το μέτωπον , καὶ τως εν πω σφίγγειν τόνους υπομάνοντα, προσέτι δε οἴχοντα -- ρις οδμης καρου ς. και ταυτν μοι δοκῶ Διονύσω ὀ βίκὰrium τό στέῖος, τον εὐρετην του πώματος και τῶν δ' αὐτο ελασσωμάτων ἁλε- η ρα ' βουλόμενος εἶναι.

ἐντεῖθεν δε εἰς ἡδονην τραπέντες , το μεν συμφ-ον si καὶ τοῖς εκ μέθης παραβοηθουν 7 ελαττώμασιν ἀμ- e

dium. Hoc igitur praesulio in compotationibus utentes, quodctunqtie vinctili genus in proximo erat, eo caput oiai Mirante adeoque in hederaceam imuletrant coronam. cum & sponte & copiose utaque nascarii rliedera, & speciem habeat non iniucii alim. viriditnas solus & corymbis frontein ot Imbrans, & valute adfrangi se patianar, denique refrigeret absque odore gravedinem adserente. Atque ea caussa mihi videnriir h mnes Baeeho lateram fecisse coronam, inventorem p tionis intelligentes euaulem propitiatorem esse incommodorum ex illa nascentium. Inde vero ad Voluptatem conversi, utilirarem & incommulorrum ex ebrietate remedium nitru ris iacientes, exteriorem speciem & odo inris suavitatem magis curariint. Itaque myrtea quidem

somna , quae vita habet adstringeadi & vini exhalati

472쪽

οἴνων ἀναθυμίασιν αποκρουόμενον, ετι δε ροδινον, ἔχοντά τι και κεφαλαλγίας παρηγοstικον συν τω καταποσον ' πειν, προς δε τοῖς δαφνινει, οὐκ ἀλλότριον

τοῖς πότοις ἡγητέον. λευκεῖον δε , κινητικον οντα κω λης, και αμαράκινον, και απαντας τους καρουν δυ

των, ω ἐταῖροι, ταύτα.

ἄνθην, ' πολλα ἀναζητησας, και πολλων πυθόμενος, '' - ουδεν εμαν ανον , ενετυχον ο ε ποτε Ilολυχ-μου

Nαυκρατίτου ἐπιγραφομενω βιβλίω Προ Ἀτροδίτης, ἐνω ταυτὴ γέγραπται ,, Κατα δὲ την τρίτην προς τούς εἰκοαν 'Oλυμπιάδα ὀ Uροστρατος πολύτης ἡμέτερος,

ἐμπορία χρωμενος, και χωραν πολλ/ν περιπλέων ,

τοίου olt maletan . a παραιτητέον Epit. Ἀπολλώνιος vulgo vocatur insea. 4 τὴν ἀρχὸν corrigunt mei docti.

nes reprimendi, item rosea, quae praeterqiram quod nonnuul refrigerat, capitis etiam dolorem aliquatenus levat, Mi haec laia , compotationibus contino e ex stimandae sunt. Sed ex leucoio corona, & amaracina ,& Piaecumque vim qii anulam habent sopierusi alit quovis modo caput gravanis, reptusiamlae. α Eadem, ad verinim, dixit etiam Apollodoriis in libris De Ungue tis & Coronis. Et haec quidem, amici, hactenus. I 8. De Nauerarita vero eo a , qualita sit quod ad genus florum spestu, postqua in multa perquisivi, & pem nauus silui e multis, cum nihil didicissem, sero ra deni incidi in Polycharini Naucratirae libriim, De V nere inscriptiam, in cimo haec ad vectum scripta Ieguntur e nol3 inpiade vigesim tertia Heros ratus, civis nostras, peregre profectus, multi, rearis circumnavi Ptis,

473쪽

προσχων ποτε καὶ IIάφω της Κύπρου, αγαλμάτιον aἈτροδίτης - θαμιαῖον, α αἰαν τῆ ἀπον, ἀνησώριμνος φει φέρων εἰς την Ναύκρατιν. και αὐτω πλησών φερομένω τῆς Αιγ σου, ἔπει χειμων αιτνίδον ἐπέπεσε , και συνιδῶν οὐκ οπου ' ρος ἐσαν, κατί - γον ἄπαντες ἐπὶ το της Ἀτροδε ς αγαλμα, σωζειναυτους αυτην δεόμενοι. ἡ δε Θεος, προστιλης γαο τοῖς Ναυκρατίταις ἐν , αιφνίδιον εποίησl πάντα τα παρα-

κείρονα αὐτη μυρρίνας χλωρας πλήρη, ὀδμῆς δε ἡδί

στης επληρωσε την ναυν μη απειρηκόσι τοῖς ἐμπλέου- hσου την σωτηρίαν δι- την πολλην ναυτίαν. γενομένω δεφέτω πολλου, καὶ ἡλίου ἐκλάμψαντος, κατιδόντες τους ορους, ἡκον εἰς- Ναυκρατιν. καὶ ο Ηρόστρατος ἐξορμήσας της νεως μετ- του αγάλματος , εχων καιδες αιῖνίδιον αὐτω ἀναῖανείσας χλωρας μυρρίνας ,

nave ad Paphum Cupri adpula, emtam ibi imagianet Iam Veneris magnitutine spillianaae . vetusti operis , s cum Naucratim reporinurus erat. In redirii cum pro pe Aegyptum navis verseretur, iubito ingruente tempestate & tinae aspestium adimente. ut ubi locoriani essent nescirent, confugerunt omnes ad V eneris in agunculam, salutem sibi ab illa precantes. Et Dea benevola quippe erat in Naucratiras subito omne cireum. circa spatium viris myrto replevit, & per totam navem sitavissimum odorem spariit, clun ialutem iam desperassent vectores ob multam nauseam. Sed nihilto secuto vomitis, cum sol eis rediret, conspeetis suis finibus Naucra in perveneriim. Et Herostrariis e navi pr siliens cum linam ne & cum viridibus myriis. quae subito exstiterant, Deae omnia consecravit. Itaque per Diuiti rod by Cooste

474쪽

p. 6 6. LIBER XV. 463

U μεν οὐν Πολυχαραος ταλα. οἶς κα- πιίθομαι,

ἡγούμενος οὐκ αλλον τινα cuia Ναυκρατίον σπεz- ν, η τον ἐκ Της μυλλίνης, - καὶ μετα των ρόδων ὐπο του Ἀνακρέοντος φορέῖσθαι. καὶ ἡ Φιλωνίδης os εἴρηκεν, ὼς ο τῆς μυρρίνης 'Θανος την εκ των οἴνων λαθυμίασιν ἀποκρουεται, και o των λόδων ἔχει τι κωφαλαλγίας παρηγοριῶν προς τω καὶ ἐμψυχειν. Γ λοῖοι ρυν εἰσι καὶ οἱ λέγοντες, Ναυκρατί ν ίἶναι στέ-d φανον τον ἐκ της βίβλου της στεφανωτρίδος καλουμένης παρ' Αἰγυπτίοις σπεῖόμενον , παρατιθεμενοι Θεοπόμπου ἐκ της τρίτης των Ἐλληνικων , ος φησιν,,Ἀγησιλάω τω Λακωνι παραγινομενω εἰς Αἰγυπτον

assis sacris, & imagine Veneri dedicara, convocati que ad epulum in ipso templo propinquis & lainiliaribus , coronam cuique ex myrio dedit, eatrique coronam Naveraritam trunc adpellavit. α Haec igitur tracti PoIycliarinus. Quibus fidem equidem habens, non aliam esse Naucratiram coronam existi ino, nisi ex myrto; cum praesereni apius Anacreontem sinit cum rosis illa ge stetur. Atqtie etiam Philonides vixit, myrteam coron mexhalationes e vino reprimere, roseam vero , praeter quam maint refrigeret, vim quantilani habere levandi capitis dolores. Quare ricticuli sunt qui dicunt, Na rati tam coronam, illam esse qirae e Panno comna , quae vocatur, quae apini Aegyptios in usu est, nectitur; adponentes Theopoinpi verba ex terito libro Hellenicoriun. ubi est, n Agesilao Lacedaemonio, quum in Aegyptum

Papyrus

coronarin.

475쪽

δωρα πεμψαι τοῖς Αἰγυπτίους αλλα τέ τινα, καὶ και την σπεῖανωτρίδα βίβλον. σε οὐκ οἶδα , τίνα ώτέλειαν η ἡδονην ἔχει το βίβλω - σαῖανἄ- σθαι μετα λόδων, πλην si μη οἰ τούτοις χαίροντες σπιψονται Φοῖ σκορόδους καὶ ροδα. παμπόλλους δε οἶδα λέγοντας τον ἐκ της σαμψύχου στέφανον εἶναι τον Ναυκρατὶ ν' πολυ δε το ἄνθος τούτο κατα την Apeγυπτον. δι-ορος δε γίνεται κατα την ὀδμην ἡ ἐν AD πτω μυρρίνη παρα τας εν ἄλλαις χωρας , ὼς καΘεόχαστος ἱστορεῖ

Eτι τούτων λεγομένων, ἔπεισηλθον παῖδες σπις άνως σεροντες των ακμαζόντων κατα τους καιρούς. και ό Mυρτίλος' Λέγε καλε, έιπιν, Οὐλπιαn, --φάνων ονόματα. οἱ γαρ παῖδες, κατα τον Xαιρημο-

νος Κένταυραν, στεῖάνους ἐτοιμάζω ν, οῖς εὐφημίας

pervenisset, dona insisse Aegyptios . minx alia. tum e ronariam papyrum. α Ego vero nescio, quem usirin , quamve Voluptatem habeat Papyro coronari cum rosis r nisi forte qui his Mudem , iidem etiam allio &rosis coronari arnent. Novi verra etiam vicere permultos, ex sampsucho ita est, amaraco esse Naucratiram coronam: qui ire quem flos est in Aegypto. Sed od ris suavitate in Aegypto, prae aliis omniinus region hus. excellit myrius, quemadmMlum etiam Theophrastus vadit. r9. Adhuc haec ascebanrur, Pium intrariam pueri, eo ronas ferentes e floribiis ea tempestate vigentibus. Et

Myrii liis r Me nobis. inquit. Ο praeclare Ulpiane. c

ronarum nomina. NEm pueri, ut Rit maeremonis Ce inimis.

476쪽

κηρυκας εὐχαὶ προὐβάλοντο δαιμόνων. f και ἐν τω Διονυσω δε ὀ αὐτός ἔ ποι στεφάνους τεμόντες, αγγέλους εὐφημίας. συ δε μη τα εκ των επιγραῖομένων Aiλίου Ἐσκληπιάδου Στεφάνων φέρε ἡμῖν, ὼς ἀνηκόοις αυτων, ἀλλ' αλλο τι παρ ἐκ να λεγε. δειξαι γὰo οὐκ ἔχεις.

οτι διαλελυμενως τις εἴρηκε ρόδων στέ ανον , καὶ Ιων στέφανον ' το γαρ παρα Κρατίνω κατα παιδιαν εἴρηται. M ναρκισσίνους ολίσβους. ος γελάσας'

Πρωτος ἐν τοῖς Ἐλλη- στέῖανος ἄνομάσθη, - φησι Σημος ἡ Δηλιος ἐν τετάρτω Δηλιάδος , το παρα

a μεν ἡμῖν στεῖος, ' παρα δέ τισι σπέμμα προσαγωρευόμενον. σιο κα τρυτω πρωτω στεφανωσάμενοι, δεύτερον προτιθέμεθα τιν δάτνινον. κέκληται Τ δε στέῖνος απο του στέzειν. ' Συ Οε οἴει με, ἔτη, Θετταλε

praetendunι preres Diu o ualde. Idemque poeta in fabula Baccho ait: Coronas absitamant, fausti ominis nuncias. Tu vero non illa ex Aelii Asclepiadis Orcinis, quae t scribuntiar, nobis profer, quasi nobis incognita essent rsed aliud quidpiam praeter illa prome. Nec eni in habes dicere, solutian & visereti in quempiam dixisse ros amm e ronam aut υιolaman eorunam: nam istini aptui Cratinum , nares nos olistus, per iocum victum est. Et ille ridens, ita infit : Gmna στέφανος apud Graecos, ut ait Semus Delius quarto libro Deliadis, primun nominariim est id quod apud nos σπε ς. velanien , apud nonnullos V m στωμα insiti, vitta Vocatur. Qitare etiam hoc primo cinfiti, deinde demum lauream imponimus. Ν Ininat us est autena στέφανος, a Vecto στέφειν. tegere, velare, cinrere. α Tu Vero, incivit, multiloaue Thessa-

477쪽

66 ATHENAEI DEIPNOSOPH. C. 6.

ποικιλόμυθε, των κοινων τουτων και κατημαξευμένωνερεῖν τι; διά δε τὴν σην γλαασαν της ὐπογλωττίδος μνησθησομαι, ὸς Πλάτων ἐμνησθη ἐν Διι κακουμἐνω Καί τοι φορεῖτε γλωσσαν υ ὐπύημα στεφανοῖσθε oπογλωττίσιν, ' ἐταν 3 πίνητέ

κάν καλλιερητε, γλωτταν ἁγαίην πέμπετε. si bΘεόδωρος δ' εν ταῖς Ἀττικαῖς Φωναῖς, ως zησι Πάμ

τιλος ἐν τοῖς Περι 'Oνομάτων, πλοκης σπεῖανων γένος τι την ὐπογλωττίδα ἀποδίδωσι. Λαβε αν παρ'

ἐμου' κατ, γαρ τον Κυριπίδην,

'ess. . - Ἐριστοφάνης μηρος ἡξίωσεν ἐν Tαγηνισταῖς, λέ-

le. putas-ne Vulgarium horiam tritoriamque aliquid me victum in t Sed propter ritam linguam hypobotadia menti nem faciam, cuius Plato meminit in Iove niale-adfector At aris linguam in caI- :eomniamini vero hypoglotti M. Misi eompotaclis: O quum caesa victima titaris, bona verba γλῶτταν ἀγα- ρηνὶ mittitis. Τlieodoriis vero in Vociuiis Atticis, in ait Pampnitus in lituo De Nominibus, hypoplouissem interpretari r ne-xsis quoddam genus coronarii in. Accipe igitur a mernam secunduna E ip talem, In ιι ramque pararan Diale est ia re qualibet disserere, si quis valeat eloquia anUM. dici. I mia n. Sic nominatam hanc coronam Aristoph nes in Tagenistis commentorare ilignatus est, tibi ait: Di0jt Zin1 by le

478쪽

p. 6 7. LIBER XV. 46

του ' κόσμου. λέγω δε τὸ ' επι του zρίατος και του ἐγχειριδῖου ἴσθμιον. Tιμαχίδας δε καὶ Σιμμίας οἱ 'Ροδοι αποδι δόασιν εν ανθ' ἐνός' , , ἴσθμιον, σr ἱῖανον' ου μνημονεύει καὶ Καλλίξεινος ,si i Ρόδος Τ και αὐτος it γενος , ἐν τοῖς Προ Ἀλεξανδρεάας. γράφων ού s

Ἐστὰ δε Ἀλεξανδρείας εμνημονευσα, οἶδά τινα ἐν

τν καλη ταύτη πόλει καλούμενον στί ανον Ἀντινόειον, γινόμενον - εκ του αὐτόθι καλουμένου λωτοῖ.

Quid erg' sacramus' Laenam opo-ebat albam furerere: deinde i uniuea sumenus, veturi chori. eanamus laudes heri. Silenus in Glossis ait: I miam eoronam. Philetas vero ait : n Corona. Nempe ambiguitas utrimque. velivi capitis & primi munis. Dico vero ishmium in puteo & in gladiolo. α Timachillas verra & Sinimias Rhodii alteriimper alteriun rellaunt: n Iphanivm, coronam: cuius mensinit etiam Callixeniis , ipse liomie Rhotius, in libris De Alexandria, ubi ait: ' uar. Quoniam vero mentionem laci Alexandriae, memini etiam in pulcra hac urbe Antinoeam nominari coronan quamdam; quae fit ex toto qiu ibi vocatur. Na-

Corona Antinoea , . ex toto.

479쪽

Admanus imperator.

68 ATHENAEI DEIPNOSOPH. Q S

Cύεται δ ουτος ἐν λίμναις , θέρους ωρα , καί εἰσιν αυτοῖ χροιαι δυο, ἡ μεν τω ροα ἐοι ια' εκ τούτου δ' o πλεκόμενος στετανος κυρίως Ἀντινόειος καλῶται' u er ετερος λωτινος ὀνομάζεται , κυανεαν εχων τηροχροιάν. καὶ ΙΠαγκράτης τις των ἐπιχωρίων ποιητης, ω καὶ ημῶς ε γνωμεν. 'Aδριανω τω αὐτοκράτορι ἐπι- eδημησαντι τη 'λεξανδρύα, μετα πολλης τερατάμ πέδειξε τον ροδίζοιτα λωτον, τάσκων αυτον δύν καλῶν 'Aντινόει ον, λ λαπεμ Θεντα ἡπo της γης,

τα την πλησίον τη Ἀλεξανδρεία Λιβυην εν κυνηγίωκαταβεβληκει ὀ ἁδριανος , μεγα χρημα οντα , καὶ πολλω χρόνω κατανεμηθεντα πῶσαν την Λιβύην, ης και πολλά ἀοίκητα ἐπεποιηκει οὐτος ἡ λέων. ἐσθλων ἐπὶ τη της ἐννοίας εὐρέσει και καινότητι την εννουσων αὐτω σίτησιν εχειν ἐχαρίσατο. Και Κρατι- f

scitur autem hic in paludibus, metha aestate. Floris duplex color : alter rosae similis, e quo nexa corona proprie Antinoia UO ture altera Corona lotina non inutiir, CReriit eum tave, ut eom mi nonnulli, niveum J habens colorem. Et Pancrates quidam, in sigena poeta, quem etiam nos cognitum laabui rus , Adriano Imperatori , Alexandriae versenti, rosemn loriam veluti Graculum qii oti tam ostentavit; dicens debere illum Antinctam non ii ara, editum thinc e terea , cum sanguinem illa accepisset Mauri leonis, quem Ad manus in L va Alex-aiulmae finiti tria , cum venareriir, prostraverat; ingenteiri institiain, quae diu Libyam itii Vastaverat, ut magnam eius partem desertam' redvississet hic leo. Delectatus igi mr Adrianus commenti inventione ac novit te, concessu poetae ut publico lanitu in Meseo Hereriir. Dis ligeo Y Cooste

480쪽

p. 6 8. LIBER XV. 469

Sed & Cratinus in Ulyssibus eo amensam dixit lotum rquoniam foliosa & herbosa omnia ab Atticis eoronamen-ra dictintur. Pa rates Vero in illo carmine havit in v nuste dixerat:

O rosam vernis Ufrenum Zephyris rme dirare enim Anirinvi florem diliderat tellus. 22. Pyleon. Sic vocatur corona, quam Iunoni tuis ponunt Lacedaemonii; tu ait Pamphilus. Novi vero etiam Deciam dictam coronam quampiam

apud Sicyonios, ut Timachidas ait in Glossis. Philetas vero ita serilsit: n Iaccha, in Sicyonia, corona fragrans r rit prope patrem, fragranti comae

SEARCH

MENU NAVIGATION