장음표시 사용
451쪽
is θυμίας. την αταμ ν ουν του σπεῖάνου σημεῖον τουετι is τω λαγωνίζε σθαι ειναι ποιουμεθα. η ὀ Ερως αυτος, οὐκ ἐων καθ' αὐτου σπεῖαπῶσθαι και ανακη- bρύττεσθαι, των μεν ' τον στεφανον περιαιρεῖται τοις δε λοιποῖς ἐνδίδω ν αἴσθη ν, μηνύων οτι ἡτταπται ὁποαὐτου' δ' o ἐραν οι λοιποι τους τοιούτους O-- ι η, σι λύεται μεν παν τα ' δεδεμενον , ὀ Is ερως στεῖ- νουμένων τινων δεσμός ιστι, οὐθένες Ho αλλοι δεδεμένων περὶ το σπι ανουσεαι σπουδάζουσι πλην σε
ἐρωντες ) την του σπετάνου - λυσιν μύον του πε-- τον ἔραπα σεσμου νομίζοντες, ἐραν φασι τους τοιο τους; ῆ, δα το πολλάκις τους ἐρωντας, δα την πτοίη- σσιν , ῶς ἔοικε, στεφανουμίνους προρρεῖν si αὐτων τον στεφανον, ἀντισπρεῖομεν τν ὐπονοία το ποος , ῶς
οὐκ αν ποτε του σπεῖάνου περιρρεοντος, εἰ μη ρων; η,
n liberati sunt mapiditate: viare amissio coronae signtun nobis est . in atrioris cereamine howe adhiκ esse Occuispatos. An sorte Amor ipse , nolens contra se coronari aliquem ac veluti victorem renunciaeri, coronam hisce
eripit, & aliis hunc sensiim adfert illisque significat , hoMe ala amore vinci; quo fit ut illi hos amore --ptos esse dicam An. quonia in solvi non potest nisi
quini ummini fuerit, amor vero vincultura est nonnuulorum coronatoriam, nulli enim alii ex vinctorii in numero coronis magis stlulent quam amantes coronaeclissoliuionem signum esse amoris existimantes, amare hosce clicunt An, quia amantes. inam coronati sunt, saepe ob pereurbationem, ut videtur, defluere stiana coronam sinunt, reciproco ratiocinio Rdfectum illo in suspicamur; cogitantes non defluxuram fiasse eorum- Dissiligini by Coosli
452쪽
, , οτι αναλύσεις περι μόνους μάλιστα τους ερωντας και καταδεδεμένους γίνονται, την δε του σπιοάνω ανάλυσιν καταδεδεμένων τινων εἶναι νομίζοντες, ἐραν φωσι τους τοιουτους ὁ καταδεδενται γὰρ οι ἐρωντες. εἰ μηαρα , δια το κατεστίτθαι - ερωτι τους ἐρωντας, οὐκ d ἐπίμονος αυτων o στέφανος γίνεται. χαλεπὸν γ
μεγάλω καὶ Θείω στετάνω μικρόν και τον τυχόντα Θε,αι. Στεφανό σι δε ' τας των ἐρωμένων Θυρας, ητοι τιμης χάριν, καθαπερεί τινος Θεου , τα πρόθυρα 'εφανουσιν αὐτων' η ου τοῖς ἐρωμένοις, ἀλλα τω Ερωτι ποιούμυνοι την των σrεῖάνων ἀνάθεσιν. τουμεν γαρ Ερωτος τον ερωμενον αγαλμα , τρύrου δεναὸν οντα την eικησιν f νομίζοντες, 4 ' σπεφανουσι τατων ερομένων προθυρα δία ταυτα δε και λουσιν ενιοι ἐπι τα ς των ἐρωμένων Θύραις. η μαλλον, ὐφ' - οῖον-
ndem coronan , nisi amarent An, quod solutiones ma-xtine in ainan tibiis & in .vinoes Iocum trabent, cor nae solucionem vinctoriam nonnulloriam solutionem esse existimantes, amare hos dicunt, qtior m solvuntur c ronae ; quoniam qui amant vineti sunt Ni potius, quontam amore comnati sunt qvi amant . idcirco non stabilis est eo riini corona: dissicile eit enia , mgnae& divinae coronae exiguam & viilgarem qua utarn insuper imponere. Coronant autem ania raran fores, sive honoris caussa; nempe, quasi Dei cuiuinam, siqvestibula illorii in coronantes: sive non tam amastis, cyran An ora coronas illas consectaint. Nam Amoris imaginem an asilina, & templum Atrioris do inim huius esse existimanta's, coronant amastoriam velissi hila : quam ob caussam et ni sacra nonnulli faciunt ad an asorii in s
res. Sive potius , a suibus citi ereptum pinant, atque
453쪽
M ται , κά προς ἀληθHαν τον της φυχης κόσμον ἐσαυ- eλωνται, ' τουτοις και τον του σωματος κόσμον, ὐποτῶ παθους εξαγόμενοι, καὶ σκυλευοντες ἐαυτους, ανα- τιθέασι. παο Ε ἡ ἐρων τουτο δρα μιν παρόντος m, παρόντος δε του ερωμDου, τότε ' ἐμποδων ποιώιται τηνἀναθεσιν. ἔθεν Λυκοῖρονίδης τον ερωπα μεῖνον ἀπόλον-οίησε λεγοντα
λογχίδ επεί μοι νόος ἄλλα ' κέχυται
Ἐλλα μην καὶ ὀ ἱερωτατος Πλάτων, ἐν Mose Νόμαν, πρόβλημά τι προβάλλει ' στεφανωτικον
Detiam revera ipsis ereptiam est animi ornamentum, his. etiam ornMum inrporis, ab adsectu agitati, sese etiam ipsi spoliarites, consecrant. Omnis autem Mnans hoc facit quidem praesente Mnaso: qtii si non coram ad est , in via publica facit ille hanc consecrationein Quare Lycophronades amantem Ultim op iam dicenton secit: mne sibi dediso rosam ,
O galeam, O f- - ocridentem lanceam: quia mihi alio effinus animo est. in aeteream Gnariispiresiam puti unque. αl Io. At cinctissimus Plato etiam, septimo libro L gunt, Praestionem quantilana proponit id coronas spe-
454쪽
ctante ira ; qua in operae pretium fuerit solvere. Dicitatuem plinosophus : n Malonun quorumdam diatrisulanta 6 conosanum inter plures simul O paucιores, ita ut ea in nu-ra semper snt inter se . vales. u Haec sunt veri a Plat nis: sententia alitem huiusmoes est. Unurn vult inveniri numer m talem, ut, si in singillos dividantur usque ad postremum, ut quisque ingreditur, Omnes semper
aequalem pomorrum vel coronariam numerim trabeant. Dico igitur, numerum sexagenarium in sex convivas ita posse clividi, ut aequalitas constanter servetiir. Memini enim initio nos vicere . non debere una coenare plures quan quinque: at nos quidem videlicet arenain aequamus numero. Sexagenarius intur numerus in sex omnino coeuntes convivas dividendus, tale sumet initium. Ingrediriir in coenaculum primus, & accipit coronas sexaginta: is alteri, post ipsum ingredienti, du
455쪽
σι τους ἡμίσεις , και ἐκαστω γίνονται τριάκοντα και τρίτω ἐπεισελ μι ' συνδιαιρούμενοι τους πάντας, hu εἴκοσιν εχουσι. τετάρτω παλιν ὀμοίως κοινωνη- σατες,' εκ δεκαπεντε γίνονται Τ πέμπτω δε, ἐκ δώδεκα, και τω -τω εκ δεκα. και νυτως i της ανα πληρουται των στεφανων .
I Ταυτα εἰπόντος του Δημοκρίτου . ὁ Οὐλπιανος αποβλέψας προς τον Κυνευ γ'
κατὰ το Θεογνητα του κωμωδοποιου Φατμα ἐπαρίσπερ εμ lες, ω πόνηρε, γραμματα αντίστροφίν σου τον βίον - βιβλία si cπεφιλοσότηκας γη τε κ eψανω λαλών , οἶς οὐδεν ἐστιν επιμελες τών σων λόγων. Ποθεν γλ σοι και ὀ των Συρβηναίων ἐπηλθεν χορος;
posuit Casaist. 6 βλία edd. di dein εὐβλis, iidem. di inultum, & habet inerque triginta. Hi coronas omnes cum tertio post ingrediente partiri, habem quisque viginti: min marius cum quario, & habet quisque quindecim : porro cum Plinio, duodecim: cum sexto, decem quis*ae. Atque ita constanter servatur aeviasitra
II. Quae lium dixisset Democritus, Ulpianus Cynaecum intuens, ait: Qualis nis philos viri in eontubernium mis adduxissut ait Theognetus conscus in Phasmate: Miser, perissia ducessi Eseras rwtam conrupit tibι librarum te . Agis eum coelo O Terra veHis philosophis, quibiti m Ea dictis Δ tias eurat:o est. Unde enim tandem tu i venit ille is enaeorum Monust
456쪽
τις των ἁξίων λόγου μέμνηται του μουσικοῖ τούτου χορου; Και κ' οὐ πρότρον, ε , ῶ οὐτος, διδά σε, πριν ἄν τον Mιον παρά σου λάβω μισθόν. οὐ γαρ
εγω τας εκ των βιβλίων ἀκανθας , ὼσπερ συ, ανα γινωσκων ἐκλέγω, αλλὰ τα χρησιμωτατα και αὐης
d ἄξια. Ἐπι τούτοισ ο Οὐλπιανος δυσχεράνας, ἀνεβόροσε - εξ 'Υπονοίας. Ἀλεξιδος οὐδ ἐν Tριβαλλοῖς ταλά γ' ἐστιν εννομα οὐ φασι τον Θύοντα τοῖς κεκληρονοις δείξαντ' ιδεῖν το δεῖπνον , εἰς την αἴριον πωλεῖν ἁδείπνοις απερ ἔθηκ αὐτοῖς ἰδεῖν. - -r, ἰαμβεῖα ' φέρεται και παρ' Ἀντιφάνει εν Υπνω. και ὀ Κύνουλκος' Ἐπεὶ προ στεφάνων ζητη-e σεις ηδη γεγόνασιν , ειπε ημῖν, τίς εστιν ο παρὰτω χαρίεντι Ἀνακρέοντι δε Ναυκρατίτης στε νος ' ia Οὐλπιανέ. φησι -o ουτως ' ο μελιχρος ποιητης'
Qius enim alicuius momenti auctor meminit huius musici chori Et ille . Heus tia, inquit, non prius te laoc locebo . Pram a te dignam accepero mercedem. Non enim, in tu, sic ego ex luγris, quos lego, spinas seligo; sed quaecumque utilissima sunt & scitu cligna. Hi ce offensus Ulpianus, exclamavit illa ex Alexidis Suis
spicione: Ἀ- , Sonano: JNe in Tribassis quidem hoe fri fas est :- aiunt eum qui saera frit, Possquam eonviviseon platendam praui uis comam. postrine incoenaris vendere quae spectanda illis proposurat. Ιidem iambi etiam apud Antiphanem in Somno Ieguntur. Tum Cynulcus ait: Quoniam de Coronis iam motae sunt quaestiones , dic nobis, o Ulpiane, quaenam est illa apud venustiun Anacreontem Naueratia eorona 'Sic enim ait mellifluus luc poeta:
457쪽
εφανοῖται τη λύγω, και τρύγα πίνει si μελιηδέα. ο γαρ της λύγου πιετανος ατοπος προς αγους γαρκαι πλέγματα ἡ λύγος ἐπιτηδειος. εἰπε οὐν ἡμιν τι περι τούτων , ζητήσεως ἀξίων οντων, και μη ονοματο- Θηρα, ' φιλότης. XU. Σιωπωντος δ' αΘου και ἀναζητειν προσποιουμε- Coro vi- νου, ὀ Δημόκριτος ἔμ' Ἀρμαρχος ἡ γραμματι
coronas vero vir quisqvi tres Diubat; s re rosis, teniam Naucratitam.
Et cur apud euntilem podram iniice sive Amrins fallae nonnulli coronantii Dicit enta secundo Cataninum libro rMepsthes vero sile eomis, decim iam menses sunt, ex quo
O massini Esibit talae. Absura a est enim corona e vitice: nam ad vincula solum L ad crates idonea est vi ex. Dic igitur nobis ad haec aliquid quod scitu dignum sit, amice, nec voca-hula solummodo venare. ra. Illo tacente, S quid iaceret anquirere simulante, Den ocritus ait: Aristarclaus , Grammaticorum summus .an ice, interpririaita launc locuna, ait nutrice coronari Diqiti si by Corale
458쪽
λύγοις εροεφανοοῦντο οἱ αρχαῖοι. Τίναρος δε αγροίκων giναι λέγει στεφάνωμα την λύγον. καὶ οἱ ἄλλοι γεέ γηται ἀπροσδόνυσα τινα εἰρηκα ν περι του προκειμένου. Ἐγω er εντυχων τω Μηνοδότου του Σαμίοὐ
σαν , ελθεῖν εἰς Σάρων' θ εασαμiνην δε την της υρας επιτάνειαν, και της οἴκοθεν σωτηρίας χαρα ριον βου-b λομένην ἀποδοῖναι, επιμεληθηναι τῶ ἱερου , του κάινυν υπάρχοντος, πρότερον δε ὐπο Λελέγων καὶ Νυμ-Cων καθιδρυμένου τους δ' Ἀργείους πυθομένους, καὶ χαλεπαίνοντας, πεῖσαι χρημάτων - χεσει Tvρηνους, ληστρικῶ τε ' βίω χρωμίνους, ἁρπασαι το 'Lτας πεπεισμένους τους Αργείους, ῶς, εἰ του rο γένοι - το, πάντως τι κακον προς των την Σάμον κατοικουν-
x Rectius sputo abesset τε pareicula. solitos esse veteres. α Tenariis vero nriistico in cor
namentum esse viticein re scribit. Alii ueni interpretes aestirila mi Rectam. & aliena. super proposita Miaestione dixeriant. Ego vero postquam in Menodora Sami lilirii ni incivi, qui inscribitur Reriini in Samo insula memorabilium Recensus, inveni id quod quaerebam. Ait enim ris Aclinetam Eurysthei filiam. cum Argis profug sset, venisse Samii in : ibi cum ei adparia isset Iunonis species, Admetam gratias reli riiram, quod domo incolumis in ea loca pervenisset, curam suscepisse templi, Piod h dievie exstat, olim vero a Lelegibus & Nymphis conclitiini fuerat. A vos Vero, re cognita indignatos, pacta pecunia persuasisse Tyri henis piraticam facienti inis, in Deae raperent simulacriun; ratos scilicet, id si fieret, Italiae dubie male mulctatum iri Admerant a Sami
459쪽
448 ATHENAEI DEIPNOSOPH. C. 4.
των ἡ Ἀδμητη πείσεται. τους δε Τυρρηνους ἰλθοντας εἰς τον υραίτην ὁρμον, καὶ διαβάπας εὐθέως ἔχεσθαιτης πράξεως. ἀθύρου μ οντος τοτε του νεω, ταχέως, ἀνελέσθαι το βρεως, και διακομίσαντας ἐπι Θαλ-- cσαν, εἰς το σκάτος ἐμβαλὼ αι ' λυσαμενους δ' αὐ-τους τὰ πρυμνησια, και τὰς ἀγκυρας ἀνελομένους, ει ρεσία τε πών χρωμενους, ἀπαίρειν ου δύνασθαι. ἡγησαμένους eὐν Θεῖον τοῖτ' εἶναι, πάλιν ἐγει εγκαμένους της νεώς το βρεως , ἀποθέσθαι παρὰ τον αἰγιαλόν και emma αὐτω ποιησαντας, περιδεε ς ἀπαλλά τεσθαι. της δε Ἐδμηρος ἐωθεν δηλωσάσης, οτι το βρε- τας ἐφανισθη, καὶ ζητησεως γενομενης, εὐρεῖν μεν αυ
τὶ τους ζητουντας επι της ηῖόνος' ίς δ' ἄν βαρβάρους d
Κῆρας, ὐπονοησαντας αὐτόματον ἀποδεδρακεναι, πρός
τι λυγα Θωράκιον ἀπερείσασθαι, και τους εὐμηκε - στάτους των κλάδων εκατέρωθεν ἐπισπασαμένους πι-
incolis. Tyrrhenos igitur ad Iunonis porium adpulsa navi. exstensione fasia, continuo adgressos esse opus; qiuimpie porta clausirin non esset ea aetate templum . protinus abstrulisse simulacrum , & ad uiare transporia in riun navigio imposuisse. Sed solutis ritilenti inis . levatisque ancoris , remoriam summo conariI abire non potruisse. Itaqtie ratos cli vino numine hoc fieri, simulacriini e na-
v io riarius extulisse, in littoreque deposuisse; oblati que ei litas, metu perculsos abiisse. Postri se mane cum indicasset Admeta evanitisse simulacriim, laeta perquisitione, repertiun esse in litore a quaerenti,is: hos autem, utpote tartaros Caras, ultro aufug sse si illacrum opinantes, ad septum aliquod ex vitice illud Miligasse,& attraetis iuriiriqite longissimis ransis inulique illud cim cum volvisse. Adinetam vero expeditum vitaculis puri in Disiligini by Cooste
460쪽
ἁγνίσαι, καὶ στησαι πάλιν Dra τῶ βάθρου, καθ περ πρότερον βρυτο. διόπερ εξ εκείνου καs' μα-ον ἔτος ἀποκομίζεσθαι το βρέτας ἐς την ἐιόνα και ἀφανίζεσθαι, ψασπά τε αὐτω παρατίθεσθαι' και καλέ e σθαι Tόνια την ἐορτην, Dι συντόνως συνεβη περιειλη Θηναι ' το βρέτας -ο των την πρώτην ἀπῆ ζητησπ
,,Ἱστο λαι δ', ω' αυτὸν ἐκεῖνον τον χρόνον των Καρων δεισιδαιμονία περκσχεθέντων, ἐπὶ το μαντεῖον τῶ θ εῶ παραγεννάνων εiς Τ βλαν ,3 και ariυνθανο- μενων περι των απηντημένων, Θεισπίσαι τον Ἐπό λωνα , ποι ν αυτους ὰποδουναι τν Θεω δ' μυτων κού ον, κα χωρις δυσχερῶς συμφορας' ην ἐν τοῖς
ριν της κλοπης τῶ πυρὸς, λύσας αυδεν εκ των χαλεπωτάτων δεσμων και τίσιν ἐκ συον εν ἀλυπία κεμμένην δεῖναι Θελησαντας . ταύτην ἔχειν επιτάξαι τον
fieasse, & in ira si, in ora ante Iocariim fuerat, mrius constituisse. Quare ab illo inde tempore quorannis e conspectu tolli simulamim, & in liuiri deserri, libaque ei ait poni; & Torrea voeari illud festum , quin intentis vinculis συντόνωσὶ eonstrictiim fuisset simulacrrum ab ei&,mai priuilina illud investim titu iverant. α 3. n Narrant Vero, sub ulem temptis Caras . oblata animis religione, oraculum Dei assiisse Hyblami & con siilentibus de his quae acciderant respondisse Apollinem, poenain Deae illos dare debere sponte per se, & citra graviorem calamitatem e qualem poenam superioribus temporibus Iupiter Prometheo statilis et propter ignem furto ablatilin, cum gravissimis eum vinculis solvisset. Cum enim voluisset ille ultro leviorem aliquam susciper. Aueri. Vol. V. F xIII.