장음표시 사용
541쪽
namie de hisce potionidias testimonia poetariim , qui eariam ineminissent, citare placuit; quae ipsa nos etiam adponem iIs. Antio ianes igitur in Rusticis ait r
m ossitis nominabamrr Paean canctatur: 'Vnum I Is Servatoris potirium eviebat quisque.
542쪽
Τύχη, τα θνητων πράγματα. πρόνοια A, τυφλόν τι, κάσύντακτον hστίν' ia πάτερ. I, Ἐν δε - ἀυτῶ δράματι και της τῶ ἁγαθοῖ δαίμονος κράσεως μνημονευει, ης και σχεδὸν πάνας οι της χαίας κωμωδίας ποιηταί. ἀλλ' ὀγε Νικόστρατος ολως φησίν' ἁλλ' εγχεασα Θῆττον Ἀγαθου δαίμονος, ἁπενεγκάτω μοι την τράπεζαν ἐκ ποδων. ἱκανως κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῖ δαίμονος δέχομαι. λαβουσ απίνεγκε τώ ν ἐκ ποδων.
sὶς ουν ποτε λ νυσταζειν γε καλὲς αρχομαι, e ἡ τἀγαθοῖ δαίμονος - - συνέσει- μ' ἐκποθεῖσα τιάλη παντελως. ἡ του δε σωτηρος Δίος τάχιστα γε
Res hominin sunt Fontina. Pmvideri , quo Acunt, eae in s Arquia, pater, O tu um. In eodem vero dramate etiam poculi Dod in Boni Dia honorem temperariar meminit, cuius fere omnes memineriint veteris comoediae poetae. Sunt alitem Nicostrarivetri haec: At mox in Boni Des infuderit poeti m , auferat miai Lanc mensam e peGM :
satis viam Dilatus sum. Eo si Dia hoe accipio. Sume hane mentam , O mor e mous. Xenarethus , in Gemellis:
Ut tandem etiam ego inritare civi, Bori Dia pota ti- - - --
543쪽
προσφέρω ν, ῶσπερ αναμιμνησκοντες μόνον τη γεύσει την ἁτχυν αὐτου, και την του Θεοῖ si δωρεά.' καὶ μετα την πληρωτιν διδοασιν, οπως 7 ελάχατον ν ταπινόμενος καὶ τρίτον προσκυνησαντες λαμβάνοtσιν ἄπο της τραπέζης, και ι κτ'ερ ικέτειάν τινα ποιουμενοι του Θεου, μηθεν ' ἀσχημονεῖν, μηδ' ἔχειν ἰσχυρανεπιθυμίαν του πότου τουτου, και λαμβάνω ἐξ αὐτού
Eriphias, Meliboea: Ebibet palegam, vel , Eb is pἀusquam Bonι spriusquam Iovis Sematoris sintβrit. 48. Theophrastus vero, in sibro De rimulentia : n Μειrum Vinum, inquit. quod post coenam dant, quam di- , eunt Boni Dei propinationem esse, illius igitiir & parmina in odiam offeriint, tamquam glistii solum de potionis illi in vi & de Dei beneficio admonitiari; S postquam satiati sunt offeriant, quo pauxillum sit viod bibatiir; &postquam ter adorariant, auferiant de mensa, qtia si supplices Deum rogantes, iaciat ne quid quatri agatu turpiter, nec potionis huius avidiores sint aequo, sed nonnisi Diustigo 1 by Corale
544쪽
τα καλὰ και χρησιμα. Ρ Φιλόχορος δ' ἐν δευτέρω Ἀτθίδα' - Και Θίσμον, φησιν , ετέθη τοτε, προ-
e ρεσθαι μετα - σιτία πασιν ακράτου μεν ἄσον γε μα ' και δειγμα της δυνάμεως του ἁγHου Θεου, τονδε λοιπον-κεκραμένον. x o και τροφους του Διονύσου τας Νέες- ὀνομασθηναι. ' 'Uἰτι A δοθείσης Dion sius τῆς τῶ 'γαθου δαίμονος κρασεως εθος ην βαστά - se l. σθαι τας τραπέζας, εδειξε δα της αυτοῖ ἀσεβείας . Σικελιώτης Διονύσιος. τω γὰρ ἁ ληπιω ἐν ταῖς Συρακούσαις ανακειμένης τραπέζης χρυσης, προπιων αὐτω ἄκρατον Ἀγαθου δαίμονος, ἐκέλευσε βαστανθηναι την τράπεζαν. παρὶ δε τοῖς Ελλησιν οι Θύον- τες Nλίω, - Cησι Φύλαρχος εν Π ι . των Ἱστοριων, μέλs σπένδεικτιν, οἶνον ου φέροντες τοῖς βωμοῖς' δέ, λόγοmς τον - ἔλα συνίππα, καὶ διω
choriis vero, se*ndo libro Rerimi Atticariini: n Etiam lege quadam tunc, ait, sancitum est, tu post captos c hos sumeretur ineri tantiun Plantiam satis esset ad gustatulam & ex specinis ne quoe am cognoscendam Boni Dei vim, reliquum vero deinde temperarum. Quare e iani nutrices Bacchi, rit, nominatas esse Nymphas. M. Post distra uani alitem Boni Dei potionem removeri solitas esse mensis, i inpio suo facto ostendit Siculus Dion usus. cairn enim Aesculapio Syracusis dedicata esset aurea mensa. meriani Boni Dei illi propinavit, continia que mensem iussit auferri. Apud Graecos vero, qui Soli sacra iaciunt, hi ut Phylarchus ait, duodecimo Historiarum libro mel libant, nec vinum ad altaria adferunt dicentes, consentaneinn esse, ut continens cuncta & sua
545쪽
κρατουσα Θὼν, καὶ ἀa πεμπολευοντα τον κόσμον , αλλότριον έἶναι μεθης. Τμέμνηντο δε οι πολλοὶ καὶ των Ἀττικωνεκείνω Σ κολιων' ἄπεο καὶ αὐτα ἄξιόν ἐστί σοι ὐπομνημονευσαι, δα τε την αρχαιότητα καὶ ἀφέλει των ποιησάντων, καὶ των ἐπαινουμένων επι τη ιδεα Rτης ποιητικης, Ἐλκαίου τε καὶ Ἀνακρεοντος' - Αριστοῖάνης παρίστησιν εν Δαιταλέυσιν, λέγων Ουτως' 3'Aσον - μοι σκολιόν τι λαβων Ἀλκαίου και Ἀνακρέοντος.
των σκολιων ποιησM. Σκολια si καλουνται, οὐ
κατω τον της μελοποιίας τρόπον, οστις π σκιλῖος ἡν λέγουσι γko, τα ἐν ταῖς λειμέναις ώἶναι σκελά- ἄλλα , , τριων γενων ἔντων, ως φησιν 'τε ν ὀ Καμ
potentia conservans Deire, totumPae mundum assulueoba nati ulans, alienus sit a temulentia. 49. Iamlue etia in pleraque mentionem fecerunt Ate eonis illoriam S e otio ν di m e quae ut & ritu commem rem operae pretium merit, cum propter Vetrustatem, tum simplicitatem auctoriam, quos inter eminentiali da clob hoc poeseos genias Alcaeus & Anacreon; ut docet Aristophanes in Convivantibiis, ubi ait: cane igitur mihi Dolion quoeMani, seligens ex Alcara cam
Sed & Praxilla Sicyonia componenclis scoliis lati deni haut mediocrem rivit. Vocanriar aluein Smlita, non ob carminis ni-lum . quasi σκολιὸς i. e. tona ostis aut obliquiis ille suisset: nam , quae soliuioribus in His composita sum. ea σκολια esse dicunt. Sed v quum tria genera sint, ut Duiligoo by Goral
546쪽
ρὶ τας συνουσίας ην ἁδόμενα ων το μεν πρωτον ν, ori πάντας αδειν νόμος ν' το δε δευτερον - a si πάντες, μει ηδον , οὐ μηκ αλλά γε ' κατά τινα περίοδον uὐποδοχῆς τρίτον A, και την επι ποῦσι τάξιν ἔχον, ου μετεῖχον οὐκετι πάντες, ἀλλ' οἱ συνετόι δοκουντες ε - ναι μονοι, και κατ, τόπον τινὶ εἰ i τύχοιεν οντες' δι
me,' αταξίαν τινὰ μόνον παρ, τἄλλα ἔχον, τὸ μήθ' ἄμα μήθ' ore γινόμενον , = ἀλλ' ἄπου ἔτυχεν εἴναι, si σκολιον εὐηθη. το δε τοιῶτον μετο ὀπότε
- κοιν, και ποῦσιν αναγκαῖα τίλος λάβοι ν' την καυτα ' γαρ η- των σοφων ἐκαστον ωδην τινα κα-
ait Artemon Cassiandrensis, secondo De Usu Libroriina,
qudnas continentur ea quae in Conviviis canehantur: quorim primum erat, quod omnes simul canere solebant; alteriam, qinia & ipsum Onanes qtiulem canetant, at non sinuit, sed circuitu quodam, ut alius alli oretine siccederet; tentiam Vero, quod postrem in1 omnium t Cum obtinebat. Proci iam non omnes participabant. sed lii soli. qui intelligentiores videbantiu esse, quocumque de iniim loco adclibuissent: hoc igitur, utpote unum praecaeteris nullum certum orisinem seqtiens, nec simul, nec continua cliscumbentium serie ac successione peragi solitum, sed quocumque poco forie contingeret ut adiscumberet aliquis intelligentior, eam ob massam mιελιδν velut, extra ortarem eatu Iositum vocabatur. Tale vero
carmen canebathir, postquam finem nacta erant ea quae trinibus communia erant, & quae a singulis nulla exceptione cantari debebam. Tunc demum ei im Plei ιque
e sapientioribus invitabam, ut pulcram aliq in canti
547쪽
11 6 ATHENAEI DEIPNOSOPH. C. N.
λν εἰς μεσον ηξίουν προσῖέρειν. καλην δε ταυτην ἐν μι ν , την παραίνεσίν τέ τινα και γνωμην ἔχειν δε- eκουσαν, χρησίμην τε εις τον βίον. Των ων δειπναNτιπιων ὀ μίν τις ἔλεγε των σκω ini τόδε, ὀ δε τις τόδε. πάντα δ' ἐν τα λεχθέντα ταλα
ερθου τηνδε πόλιν τε καὶ πολίτας, ατερ αλγεων ' και στάτεων κω Θανάτων α ων, Τ
neni in medium proserret. Pulcram autem tam cens hant, quae videretrur praecepmin habere, aut arsuram aliquam sententiam, essetque vitae hominum utilis. iaso. Deipno phistarum Utur alius hoc, alius aliud reeitavit violion. Erant amem omnia recitata hae e rSCOLION I. Pallas raronia, una Aiarare, 'ΚΓ hanc civitarem civesqιμ, absque calamiliasibus O fessissiondus,mo inque intravestivis: isque o PMGI
Pluti matrem, coel in eans cererem, eo fra hoc itivore r
548쪽
σέ τε, ' παῖ Δίος, ΓΠερσεῖόνη. Seotis. χαίρετον, εἴ A τάνδ' -
d Ἐν Δηλω ποτ ετικτε τέκνα Λατω , Φοῖβον χρυσοκόμαν, ανακτ Ἀπόλλων, γελαῖηβόλον τ' ἀγροτέραν Ἀρτεμιν, α γυναικων
μέγ' ἔχει κράτπ.'Iia Παν, - Ἀρκαδίας ) μεδίων β κλεεννας, ὀρχηστα Βρομίαις οπαδ Νυμφαις
vel et cereram eorun is remittatam Horis: teque, Iovis sita, Prose stura. Sauete; iantaque ham uriam exrara I
In Delo inun p Q si ros Latona,
moestina auricomum , regem Apolitam, cereosque ferientem arstem Dianam , magnum On mulieres : Periam renentem.
549쪽
Vtamus, haud se s ae vol. -υτο νictoriani Dia dederant, frentes a Pandroso ad earam Mimmam
550쪽
'Υγιαίνειν μεν ἄριστον ἀνδρι θνατω δεύτερον δε, καλὰν P αν γενεσθαιτο τρίτον δέ, πλουτεῖν ἀδόλω και το τεταρτον, ἐβαν ' με- των φίλων. Aiσθοῦτος est τούτου, και παντων ἡσθέντων ἐπ αυτω, και μνημονευσάντων ἔτι καὶ ἡ καλος Πλάτων αὐτουμέμνηται ἄριστα ειρημενου' ὀ Mυρτίλος εφη, Ἐνα-
ἔανδρίδην αυτὶ διακεχλευακίνα, τον κωμωδιοπριον , is Θησαυρω, λεγοντα ρυτως'
f V το σκολιὴν εὐρων ἐκεῖνος, ἔστις ἡν ,
ὼνόμαον ὀρθως' δευτερον δ' εiνα καλὸν, τρίτον δε πλουτεῖν, τουθ', όρας , ἐμαίνετο. μετὰ την Θείαν γωα το πλουτεῖν διαφέρει καλος δε πιινων ureis αἰσχρὸν Θηρίον.
Bene valere, optimum est homini mo si r
Hoc Scolio decantato, delectatisque eo cunctis, monenturiisque meminisse eius e tam elegantem Platomeni iupraeclare mim; ibi tum Myrtilita ait. derisisse idem Ana xundri dein cornicum poetam in Thesauro, dicentem: conseri or Dolii eanniaris. cystquι fias , quod bene valere posuit in primo loco, bene fecit. At pulerian esse e n facis alteram, O aerium esse tenium, insanit nimis. itiae, res a sanitate es proxima rnam foedum es animal, pulcher quem vexat sines.