Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

131쪽

430 ενθέμεν ουδείς πω τουτό γ' ἐπεφράσατο, ω τις σώφρον' εθηκε τον ἄφρονα, κἀκ κακοί ἐσθλόν 'εἰ δ' Ἀσκληπιάδαις τοὐτο γ ἔδωκε θεός, ἰῆσθαι κακότροα καὶ ἀτηρὰς φρένας ἀνδρῶν, πολλούς αν μισθους καὶ μεγάλους εφερον 435 εἰ δ' ὴν ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρι νόημα οὐ ποτ' ἰυ εξ ἀγαθου πατρὸς ἔγεντο κακός, πειδόμενος μυθοισι σαόφροσιν ' ἀλλα διδάσκων

ού ποτε ποιοσεις τον κακὸν ανδρ' ἀγαθόν. Νήπιος, ος τον ἐμὸν μεν εχει νόον εν φυλακΓσιν, 440 τον δ' -του ἴδιον ουδὲν ἐπιστρέφεται. 408

ουδεις γὰρ πάντ' ἐστὶν ἀνόλβιος ' ἀλλ' ὁ μΦυ ἔσθλὸς τολμῶ ἔχων τὸ κακόν, κοὐκ ἐπίδηλος ομως

p. 95 E: ἐν ἄλλοις δέ γε ολίγον μεταβάς miod indicio est, hane elegini a non ita longo intervallo separaitani sitisse n. v. 33 seqq.), εἰ δ ην ποιητόν τε ίφζσὶν καὶ ἔνθετον ἀνδρι νόημα, λέγει πως ο τι πολλους ἄν f. κ. μ. φερον οἱ δυνάμενοι τosto ποιεῖν, καὶ ου ποτ'-αγαθos ἀνδρ' ἀγαθόν. Itavio scripserat poeta: Ου δ' Ἀσκλ ιάδαις toὐτο γ' ἔδωκε θεος

ἰῆσθαι κακότητα καὶ ἀτηρὰς φρένας ἀνδρῶν. εἰ δ' ην ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, πολλοὐς ῶν μισθους καὶ μεγάλους ἔφερον κου ποτ' οῦν εξ ἀγαθos κτλ.

Ilio i similat Aristotel. εἰ μεν οἶν ἡ σαν οἱ λόγοι αυτάρκεις προς το ποιῆσαι ἐπιεικεῖς, πολλοὐς δν μισθους καὶ μεγάλους δικαίως ἔφερον κατὰ τον Θέογνιν, καὶ ἔδει ἄν τούτοις πορίσασθαι. Cf. Μiis. Illion. T. III

132쪽

θυμὸν ὁμως μίσγειν ' ἀθανάτων δὲ δόσεις 445 παντοῖαι θνητοῖσιν ἐπέρχοντ', ἀλλ' ἐπιτολμῶν χρη δῶρ' ἀθανάτων, οἷα διδουσιν, ἔχειν. Et μ' ἐθέλεις πλυνειν, κεφαλῆς αμίαντον απ' ακρης αἰεὶ λευκὸν υ δωρ ρευσε ται ἡμετέρης ευρήσεις δέ με πῆσιν ἐπ' ἔργμασιω ῶσπερ ἄπεφθον 450 χρυσόν, ἐρυθρὸν ἰδεῖν τριβόμενον βασάνω, του χροιῆς καθυπερθε μέλας ουχ ἄπτεται ἰὸς οὐδ' ευρώς, αἰεὶ δ' ἄνθος ἔχει καθαρόν. Ωνθρωπ', εἰ γνώμης ἔλαχες μέρος ἄσπερ ἀνοιης καὶ σώφρων ουτως ἄσπερ ἄφρων ἐγένου, 455 πολλοῖς αν ζηλωτὸς ἐφαίνεο τῶνδε πολιτῶν, ουτως ἄσπερ νυν - δενὸς αξιος εἶ.ου τοι συμφορόν εστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι οὐ γὰρ πηδαλίω πείθεται ἄστ' ἄκατος, Οὐδ' ἄγκυραι ἔχουσιν ' ἀπορρῆξασα δε δεσμα 4 460 πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα. ποτ' ἐπ' ἀπρήκτοισι νόον ἔχε, μηδὲ μενοίνα, χρῆμασι, τῶν ἄνυσις γίνεται Ουδεμία.

ἔχων. - V. 443. -τ' ἀγαθοῖσιν ἐπ. Ουτε κακοῖσιν infra omnes, A etiarialite, ubi illi ου τε κακοῖσιν ἐπ. Οἴτ' ἀγαθοῖσιν. - V. 444. ὁμως μίσγειν libra infra, Ho ἔχων μίμνειν. IIartiang eoniecit ὁμὰν μίσγειν. - δὲ, A min et infra omnes τε. - U. 445. ἐπέρrοντ', O infrai επέρχεται. ἐπιτολμῶν, Κ utrolnquo ἐπιτιμῶν. - V. 446. ἔχειν, Naueli et Harturigφέρειν, fort. ὀχεῖν. - V. 447. 448 ast ut Apost Id 70, 1, v. 449, 0 i leni VIII I l subi χρυσὸν oni.). - V. 449. δε με. Α δ' ἐμε. - V. 451. ἰὀς, Καν. - V. 452. αἰεὶ, G αεὶ. - U. 453. ωνθρωπ' A, ἄνθρωπ' be legiiiiiiii, priniis litteris carent m. - ἀνοίης. est ἀνίης. - V. 457-60 affert Athen. XIII 560 A. Stob. I. XXI 2, Apost. XIII 39, 5. Eligiath. II. 1345. 56, priuκilisticli una Clem. Alex. Str. VI 745. - V. 457. ουτοι, h EuSt. οὐ. - σουμ φορόν ἐστι, g συμφερον ἔστι, Allelin συμφρον ἐστι, i σύμφρων ἔνεστι, O quid liabeat inc., Εust. συμφορός ἐστι, Clem. χρήσιμον ἐστι. Possis συμφρων coniicere, sed cf. Tlieoplitium comi una ap. Acten. οὐ συμφέρων νέα 'στὶ πρεσβύτη γυνή. ωσπερ γαρ ἄκατος ουδὲ μικρὰν πείθεταιενὶ πηδαλίω, το πεῖσμ' ἀπορρήξασα δε ἐκ νυκτὸς ἔτερον λιμέν' ἔχουσ' ἐξεvρέθη. - γέροντι, Εust. et epit. Atli. γεραιῶ. - V. 458. οὐ, ap. Atti . Η τί et de indo ἄκοτος. - V. 459. ἄγκυραι, eg ἄγκυραν ut ΑGen. Eust. ot vulgo Stob. sed A Vind. Trinc. ἄγκυραι), l ἄγκυρας. - ἀπορρήξασα, Ap. Stob. Trino. ἀπορρήξασαι. - V. 46 I. ἐπ', l ἐν, oni. og. - νόον, possit aliqliis νόημ' coniicere. - V. 462. χρήμασι coniungendum cum ἀπρή-

133쪽

μαρέως τοι χρῆμα θεοὶ δόσαν ουτε τι δειλον Ου τ' ἀγαθόν ' χαλεπῶ δ' ἔργματι κυδος ἔπι.465 υμφ' αρετῆ τρίβου, καί σοι τὰ δίκαια φίλ' ἔστω, μηδέ σε νικάτω κέρδος, o,τ' αἰσχρὸν ἔll. Μηδένα τῶνδ' ἀέκοντα μένειν κατέρυκε παρ' ἡμῖν, μηδε θυραζε κέλευ' Ουκ ἐθέλοντ' ἰέναι,

κτοισι. non cum proximo prioro verto μενοίνα : Sed haec verboratin traiectio in antiquo poeta offendit: nnni Alox an irini liaue Ileontiam 1 e

istoniant, velut Tlieo r. XXVIII 6: o πως ξεῖνον ἐμὰν τέρψομ' ἰδών, καντι φιλήσομαι, πικίαν χαρίτων γεροφώνων ιερὰν φυτόν, Ῥiae non debebat tentare Alirens. XXIX 3: κεγω μὲν τὰ φρενων ἐρέω κέατ' ἐν

μυχφ, ibi itoni Moinoice emendationem periclitatus est, item Epigr. I9 1:Aρχίλοχον καὶ στῆθι καὶ εἴσιδε τον πάλαι ποιητῶν. Jallimaelitis si . 176r

imitati si int latini poetae, velut Catullius 44,8: tussim, Non tamerenti quam muli meus venter. Divn sumptuo pus peto, dedit. t enas. Quae DX antiquioribus Affert LobeckΛ i. v. 476 ciuibus a Mas Eurip. Phoeriiss. 386 ple 'aque alius generis sunt, iti Ille nescio an lite locias vitii im conti'ax strat, poterat enim

seribi μή ποτ' ἐπ' ἀπρήκτοισι νόον cis eήτε μενοινὴν τρῆμασι', Vel

νόον ἔχε μηδε μενοίνα χρήματα, των ανυσις γίνεται Ουδεμία. - γ

ἐπίδηλον, Hariung δ εινὰν scripsit. - U. 464. χαλεπῶ , I χαλεπόν. - ἔπι

Λ, ἔχει rol. - V. 465. σοι, Λ τοι, mi ut restituit Hariti M. - ἔστω ona. eg. V. 466. o, τ' Η ranatin, v. ox'. - ζη Λ, ἔθει Κο, μι rel. - V. 467-96 integrat olenta vi lotur, mini amian fortasse lite mi omie nonnulla inuretum sunt contracta: RiPIO Etiam oditiones veteres linoe omnia in unum coniiungunt. Sano Bolcher lini id dubio cossicibus suis obsecutus V. 467-68 separavit a fi Pientilitas, citin Pithiis areto cola aerent, cons. PherecrRtos

si vo Nicomaelius in Clitrono ap. Atlioli. VIII 364 C: ὁ δ' ἄχθεται αυτὰς ὁ θυων τω κατακωλυοντι, καὶ ε υθὐς ἔλεξ' ἐλεγεῖα Μηδένα μήτ' ἀέκοντα ἄκοντα ΗΡ) μένειω κατέρυκε κατερύκειν n) παρ' ἡμῖν μηθ' ευ-

Aoντ επίγειρε Σιμωνίδη ' ου γὰρ επ' oi νοις τοιαυτὶ λέγομεν δειπνίζοντες φίλον ἄνδρα. Item ipse in proe Mosi v. 475-92 separnui, id quod etian Hartung secit, nam v. 492-6 iani Bokker segregaverat. Velcher, qui variis poetis liace attri iniit, diremit v. 467-74. 475-6, 477-92, 493-6, sed idem V. 386-92 ab interpolatore aliqtuo profectos esso existimat. Non minor duintatio est de carminis alictore. Ego cuni v. 472 vel certe simillimus Eueno triiniatur vide Euoni fr. 83, in proeodosi hilne certo locum v. 467-74 Pario po isto tribui, id titio 1 iam antea Bacti errat sirspicatiis et postea II artiui et probavit: nam Aristotelem, qui compluribus

locis limne vorsti in Eueni no inino nd lith iErit, non esso incertae niemoriae errore liuetum, apparet. Postea Quin intollexi antiquioris alicuius otii aliae ignobilis poetae liti ne olegi lini esso, rursus Elim suspieionem abieci: existimat ani enim sopitistam Euenum nolsilem iiii ne vorsum ex aritiquior poeta in suum carInon transtulisse. Εtonim vel Pliere oratis illo locus, ubi lineo ologia cuin Hesiodeis vorsibus componitur, Satis Ruperque arguit, anti illum 8se carmen Deoae a Pario sopitista compositum: accedit gravissimuIn argumentiun, quod is, qui liane sullogen con innaVit, vete-mina tantiim poetamina monumenta a thibuit, noviciis poetis, qui circa

134쪽

μηθ' ευδοντ' ἐπέγειρε, Σιμωνίδη, ον τιν' αν ημῶν 470 θωρηχθέντ' οἴνω μαλθακὸς υπνος ἔλst,

μητε τον ἀγρυπνέοντα κελευ' ἀέκοντα καθευδειν'

πῶν γὰρ ἀναγκαῖον χρῆμ' ἀνιηρὸν ἔφυ

τ' πίνειν δ' ἐθέλοντι παρασταδὸν οἰνοχοείτω οὐ πάσας νυκτας γίνεται αβρὰ παθεῖν 475 αυτὰρ ἐγώ - μέτρον γὰρ εχω μελιηδεος οἴνου -υπνου λυσικάκου μνήσομαι οἴκαδ' ἰων, ηξω δ' ώς οἶνος χαριέστατος ἀνδρὶ πεπόσθαι ' 4lo ουτε τι γὰρ νήφω, ουτε λίην μεθυω. ος δ' αν υπερβάλλη πόσιος μέτρον, Ουκέτι κεῖνος

Peloponnesia belli temporis florinorunt, proelii lialutis. At marmis pari inero libile ost, at hic sophista versirinis itini a 3 anti otiore poeta Ilaiul igno-lbili mutuatus erat, id Aristotelem, qui graecae poesis montuno uta diligentissime persemitatus eriit, stigisse: at pie etiam si largIstris, ei liSn Odi errorein in Aristotclem emtore, tamen non est verisimile philosophum tum Pervagatam sententiam sopitistas alicuius auctoritato identide tratuitum ess : sed iure sito Aristoteles Eueni mentionem fecit, si illo unus e pran ip ibiIs gnomeno poesis sitit. Aristotelis igitur auctoritate confisiis iam totam itane olegia in Euono tribuo, nec tamen sophistae, qui Socratis suit aequalis, soci inniora, cui iis notiis sane inceria est: sed cum hic Euenus Simonido in altocli intili , suspicor Amorgini rin iambograpta luim, qui et ipse Elegirιs compositisse sertur, dici. Simonidis bis praeterea in

hae syllogo fit mentio v. 667 et 1349: itavio lii mi ovio loci pariter ex Eueni Elegias vi lentur repetiti esse. Igitiir Euonus ille Arctii lochi popularis sui exemplo excitatus v Hetiir animii in ad elegiae ain poesin applicavisse. His elegiis integris usus ost, ii ii Imine epito Inon corididit, UIRMIidem epitonae faetiun est, lit antiquomina poetamian elegiae Imagis Inagis PIo oblivione obrmercntur: itaque iam Emitosilienis notate Eueni carminum exempla ponitus extincta sucriint. - V. 467. τῶν δ', Phore rates apitii Athen. μήτ', quod lite mioque rostitii omini Schneide vin et Hariun g.

- V. 469. μηθ' A, μηδ' rol. - ἄν adit. ΛΚ, orn. r l. - V. 470. θωρ ζχθέντ', liccintinn θωρυχθεντ', et θυριχθεντ', Hormann θωμιχθένet non re te: veremn θωρήσσειν sinii liter Kdlii bitum est in hae syllogo v. 413. 508. 840. 880, vino diversoriim poetarum sunt, item MI IS Dat Anacreon se. 147. - μαλθακός, Κ μαλακὸς. - ελν A, ἔλοt rel.

V. 47 i. μήτε, bden Κlmn μ' δὲ vel μηδέ. - ἀγρυπνέοντα, et ἀγρυπνέυοντα. - V. 472. ἀνιηρὴν, Og ανιαρ ὀν. - V. 473. οἰνοχοείτω, i Οἰωπι χόειτε. - V. 474. γίνεται, v. δίγνεται. - v. 475. γὰρ om. O. - V. 476. λυσικάκου, n λησικάκου, Κ λυσιν κακου. - V. 477-87 assert Athon. X p. 428 D: καὶ Θέογνις δέ φησιν, neque tamen hoo testimonio abiitendum, ut hi versus a reliqii omini societato dirimantur et Tlieogni li ait scribantur; nam Atlionaeus . nisi ubi aliolia deseripsit, hae tantu in sylloge, non in te Fris Theognidis ologiis usus os t. - ηξω, eg δείξω, Athen. ηκω, Alarens εζω, Emporius λήξω. - πεπόσθαι, et πεπύσθαι. - V. 478. τι, litan Κnin Zοι, Athen. οἴτε τι νήφων εἴμ' ουτε λίαν μεθυων. Aliren Soυτ' ετι δὴ νήφων . . . μεθύων, Hariun g, ciui Alirensii inventum εξω probaVit, τε λίην νεφων Ουτε λίην μεθυων. Mihi scribendum videtur:

E. ξω δ' ως otνος χαριέστατος ἀνδρὶ πεπόσθαι Ουτε τι νήφων εἶμ'

οντε λίην μεθυων, i. e. Drcu ibo neque sobriau proratu neque nimis ebrius, sui vini modus gratissimila est. - V. 479-87 affert Stob. XVIII 14.

135쪽

480 τῆς αυτ γλώσσης καρτερος ουδε νόου μυθεῖται δ' ἀπάλαμνα, τα νήφοσι γίνεται αἰσχρά αἰδεῖται δ' ἔρδων οὐδέν, οταν μεθυΓ, το πρὶν ἐων σώφρων, τότε νήπιος ἀλλα συ ταύταγινώσκων, μὴ πῖν οινον υπερβολάδην,485 ἀλλ' ἡ πρὶν μεθυειν υπανίστασο - μὴ σε βιάσθω γαστῆρ, ωστε κακὸν λάτριν εφημέριον - , ῆ παρεὼν μὴ πῖνε συ δ' ἔγχεε τοίτο μάταιον

κωτίλλεις αἰεί τουνεκά τοι μεθυεις

ἡ μεν γὰρ φέρεται φιλοτήσιος, ἡ δὲ πρόκειται,

490 την δὲ θεοῖς σπένδεις, την δ' ἐπὶ χειρῖς ἔχεις ἀρνεῖσθαι δ' ουκ οἶδας ' ανίκητος δέ τοι ουτος, ἶς πολλὰς πίνων μή τι μάταιον ἐρεῖ. υμεῖς δ' ευ μυθεῖσθε παρὰ κρητῆρι μένοντες, ἀλλήλων ἔριδος δῆριν ἐρυκόμενοι, 40b ἐς το μέσον φωνευντες ὁμως ἐνὶ καὶ συνάπασιν

χουτως συμπόσιον γίνεται Ουκ ἄχαρι.

Αφρονος ἀνδρὸς ὁμως καὶ σωφρονος οἶνος, ὁταν δὴ dii

πωρ υπὲρ μέτρον, κουφον ἔθηκε νόον.

Λ Vimi. Trinc. μεθυωυ Atlion. πρὶν μεθυε ιν μεθυειν δ' VI. in αρξη δ' ita ΑCΡ et ut viil. Η, αρξη γ' VI.) ἀπανίστασο. - μή σε, la μηδὲ σὲ, up. Stob. A. Vind. Tranc. μὴ δε. Hermann μηδὲ βιάσθω γαστήρ σ'. - V. 487. μὴ om. l. - . δ' ἔγχεε A, δ' ἔχε o, δὲ ἔχε talo lini et sine intervallo cla, δ' οἰ ἔχε g, ἀλλ' 6ε Κ. - V. 488. ΚΟ κωτίλλοις, n Pr. κω tύλλεις, g corr. κωτίλης, o κοτύλης. - V. 489. φιλοτήσιος, Milimn φιλετήσιος, ο τηλοτήσιος. - V. 490. δὲ, o μεν, - σπένδεις, hchn σπεύδεις. - ἐπὶ χειρὰς ἔχεις. Conticio ἐπὶ χεῖλος ἄγεις, Hocker τῆω δὲ πρόχειρον ἔχεις, Hartiing ἐπὶ Ιείλεσ' 6εις. - V. 491. ἀρνεῖσθαι , Λ

πολλὰς, Α πολλὸν, Κ πολλὰ, eg πολλοὐς. - μάταιον, I μάταιος. V. 493. εὐ μυθεῖσθε, He ker ευθυμεῖσθε. - v. 494. ζριδος A, ἔριδας rol. - δῆριν ἐρυκόμενοι scripsi, viilgo δὴν ἀπερυκόμενοι, A δῆιν ἀπ ., Selineide vin λῆμ' ἀπ. - V. 495. ἐς, Me Κlu εἰς. - φωνευντες, Κ φo-

136쪽

Ρ0ETAE ELEGIACI. 'Eν πυρὶ μὲν χρυσόν τε καὶ αργυρον ἴδριες ανὁρες 500 γινώσκουσ', ἀνδρὸς δ' οἶνος ἔδειξε νόον,

καὶ μάλα περ πινυτου, τον υπὲρ μέτρον ηρατο πίνων, ωστε καταισχῶναι καὶ πρὶν ἐόντα σοφόν.

Οἰνοβαρέω κεφαλην, υνομάκριτε, καί με βιῆται

μέτρον Stob., υπέρμετρον ΛΚO, ἡπὲρ τὰ μέτρον rol. cf. Panyasis Atti . 137 B: πινόμενος κατὰ μέτρον, υπὲρ μέτρον δὲ χερείων, tibi Cloni. Al.

3πέρμετρος. - V. 499-503 Pios IIecher Soloni vinclicare voluit, affert Apost. VII 16 m, v. 500 ἀνδρος δ' κτλ. Atlion. I 37 Ε. -- U. 500. γινώσκουσ' Apost. , vlligo γιγνώσκουσ', ut Stoli. Post v. 11. distichion intorceptum osse sit spient Ir Harti Ing. - V. 501. τὀν Om. l. - ηρατο, Schnoi te vin ἄσατο, Alirens ῆσατο, eum anto ηρατο πίνειν, i. e. conmmisit con iocissot, II artung denimie βάλε scripsit. Stolino us longe alii ut laena isti-c11iu in exilibet: κακότητα δε πῆσαν ἐλέγχει. Non inelegans Λlirensia coniecturi, ησατο, nee taInstri apta iiiii E loco: ceterito omnes prava ;1sihil omnino ianitanduin: similitei instat v. 976: Uιωνύσου δῶρ' ἐσαειρά - μενος, PIod et ipsu in tentavoriint. Quoil vulgo ilici solebat προσφέρεσθαι velut ap. Xenopli. Cyr. IV 2, 4l: τοιουτον σῖτον προσφέρεσθαι καὶ Τοιουτο ποτόν, coiniciis poetii ii p. Λ ilicii. II 36 Λ: ἰὰω δ' ἴσου χω προσφέρνὶ lectiore vocul ullo αχεσθαι clicebatiir, os. Urninni. Iuirunielius) Boli κ. An. I 358, 2: ἄρασθαι, προσεπέγκασθαι. ματῖνος Tρ φων μ' Ου σῖτον ἄρασθ', ovo' υπνον λαχεῖν μέρος, is uno ilescripsit Suidas. Sopliocles Phil. 701 oodoni Inodo lictivain sol inani αἴρειν nillil-buit, iiii od cum interpretes non intelligerent, varisi continenti Sunt. Sed in reluxtiir otia in αἴρεῖσθαι σῖτον aliiι iit genus, ut nonnini si ania igi possit, titratin αχεσθαι nn αἱρεῖσθαι scriptores dicero ni alii-orint, num n librariis liaee iluo vocabula sox onties conitis a sunt velutay. Theophr. Cniar. 27: καν που κλθθῆ εἰς Πρακλεῖον, ρίψας τὰ ἴμάτιον τον βουν αἴρεῖσθαι, ἴνα τραχηλίση, tibi id alio litia itu ithini αἴρεσθαι restititi, ii quo tit ili epitolio ririn Atticorum planissin e confirmant), non solum poetaΘ, ut Aesetiylus in Palan odo apia Atla. I 11 Λ: υριστα, δεῖπνα δορπα θ αἴρεῖσθαι τρίτα, se i otiani pellestius Oraitionis scripto res velut Thucyd. IV 26: αἱ μὲν σῖτον ἐν τῆ γῆ noοῖντο, ubi saeuis quidem correctio ηροντο, sed idoni II 75: τοὐς δε υπνον καὶ σῖτον αἴ- ρεῖσθαι, quo nandino luna III 49: οῖ δ' ὐπνον ἡροῶντο κατὰ μέρος, ' addo Herod. III 26. VII 120. Xon. Cyr. VIII 1 38. plano mi oma lino iuri apiti Homermna est δορπον ελοντο et υπνου δῶρον ελοντο. - V. 502. καταισχύναι, Stob. καταισχύνειν. - πρὶν, Stob. et ὀν. - V. 503-8 affert Apostol. VII 16 m. Onomicritus non Athoniensis esse videtur, sed Locren Sis, qui Thaletae amicus, Cliarondae et Zalauci sicilitatis, pariterque legibus scriptis clarus fuit: vido Aristot. Dol. II 9, 5: πειρῶνται δε τινες καὶ

συνάγειν, ὼς ονομακοίτου νεν γενομένου πρώτου δεινοὐ περὶ νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δε αυτον ἐν Αρήτη Λοκρον ἄντα καὶ ἐπιδημοὐντα κατα τέχνyν μαντικήπι τούτου δε γενέσθαι Θάλητα εταῖρον, Θάλpetoς δ ακροατην Λυκοὐρrον καὶ Ζάλευκον, Ζαλευκου δὲ Xαρώνδαν ' ἀλλαταῖτα μὲν λέγουσιν ασκεπτότερον τῶ χρόνω λέγοντες : non omnia liae a fide indigna esse censet Aristoteles, sed temporiini iustorii in in licia In inertio perstringit: possis suspicari, Epliorum castigari, qui sortRSse tun iam partem anipli operis ediderat: etenim is, id quod testantur Strabo et Plutarchus sciuian vita LVcurgi Ephorum potissimum smyi itur), I,VeurguuIThalotas institutione usum esse memoria o prodidit: sod in1ne historiarum scriptoroni etiam Zaleucum Thaletao discipulum quod per temporis rationes licuit eundeuuiue Lycurgi aequalem perhibuisse, cuni Locrori ni

137쪽

b0δ ημετερης, το δὲ δῶμα περιτρεχ ει' ἀλλ' ἄγ' ἀνασtὰς πειρηθῶ, μη πως καὶ πόδας οἶνος εχει καὶ νοον ἐν στήθεσσι δέδοικα δε μη τι μάταιον ερξω θωρηχθεὶς καὶ μέγ' ονειδος ἔχω. Οἶνος πινομενος πουλυς κακόν' ην δέ τις αυτόν bl0 πων ἐπισταμένως, ου κακὸν ἀλλ' ἀγαθόν. Ηλθες δη, Κλεάριστε, βαθὐν διὰ πόντον ἀνυσσας, σνθάδ' ἐπ' ουδεν εχοντ' ὼ τάλαν ουδεν ἔχων. νηός τοι πλευoyσιν υπὸ ζυγὰ θήσομεν ημεος, Κλεάρισθ', o P εχομεν χο, διδουσι θεοί.

Epigopllyrioritin civitas Ol. 17 vol noli titultiun ante condita sit, fido in excedur ita uo sortasse in Heraclidem Ponticium haec mota sunt, maen in libris περὶ νόμων talia toin poma in veritato advorsanto prinlidisso noli est in ei editato. Onona aeritii in auteni Thaletas anilemn suisse non Est, cur in probemus: is vero, si poplitari,as anis leges scripsit, eerte non ante Zaloiucium lio miinere functias est, ut pNini R Iegii in nuetor inter Graecos liaberi liis sit: nnni eon sontanorim Oinnino octi, colonos prius rena puhti Cain is gil iis ori innuisse, mi ain patrias vilest verram Zaleuci exemplo excitatus vuletur Ononineritiis vol apimi Opi intios vol npitii Crissaeos L.oeros logum auctor Oxtitisso: lioe ininon vori sinat lius puto, si qui lena Epigopllyrii Crissaeoruin silerenteoloni: Demas vero I.oeri crussae indoo hunianitatis expertes fueriint, quemadmodum pleriqtie existimant: civitates et iis regionis antima itus bono legibus temperatas fuisse arguinento est uti illis Oeantlaiensium sit Chaliensiuin. mi e In olim Ross nina isti horalitor Ea oeulo Oetavo ailscripsissot, Κir liliore non roeto ad belli Peloponnosii te inpora rosert. Igitur si hie Onomaeritus Locrensis appellatur, sortasso M vorsus Thalerae sunt, es. v. 12 11 Aeqq. - οἰνοβαρεω

i tuli eio est liaee in arctum redacta esse. Cum iis, quae sequuntur, uomponas Hom. Od. O 280: αυtαρ κεῖθι φιλησεαι, οἱα κ' ἔχωμεν.

138쪽

ουτε τι των οντων ἀποθήσομαι, ουτε τι μεῖζον

σης ενεκα ξενίης αλλοθεν οἰσόμεθα. ην δε τις εἰρωτα τον ἐμὸν βίον, ωδέ οι εἰπεῖν 'b20 ώς ευ μὲν χαλεπῶς, ως χαλεπιος δε μάλ' ευ, ῶσθ' ενα μεν ξεῖνον πατρώων οὐκ ἀπολείπειν, ξείνια δε πλεόνεσσ' ου δυνατὸς παρέχειν.ου σε μάτην, ἁ Πλουτε, βροτοὶ τιμῶσι μάλιστα η γὰρ siηΓδίως την κακότητα φέρεις. 525 Καὶ γάρ τοι πλολον μεν ἔχειν ἀγαθοῖσιν ἐοικεν, η πενίη δὲ κακῶ συμφορος ἀνδρι φέρειν. Ω μοι ἐγών ηβης και γζραος ουλομένοιο, του μὲν ἐπερχομένου, τῆς δ' ἀπονισομένης.

οὐδένα πω προυδωκα φίλον καὶ πιστόν εταῖρον,

530 Ου δ' ἐν ἐμῆ ψυχῆ δουλιον ουδὲν ἔνι.

V. 515. Hartuno: haee u prioribus separavit. - τἄριστα, codd. τὰ ἄρε- στα. - δέ τις, Α διης. Hartung scripsit ἔνδιος ηλθες ευ, φίλος ων. V. 516. σευ φίλος, g ζευ φίλος, et ἄφιλος. - ἔχεις. Κ ἔχει, Α φιλοτητο ἐχεις. Loeus liaud dubie corruptiis: soriasse legendum: ην δέ τις ἔλθvσευ φίλος ων κ ἀκεῖ o', ώς φιλότητας ζχ η, o υτε τι κτλ. nam videtii amicitin non il O ni, sed in illius navi liospitaliter excipeio vellet φιλότητας ἔχειν similiter dicti ini infra 860. Oliin propositi κατάκεισ', ὼ φιλότης, τότ ἐρῶ, κοὐ τε κτλ. Selitio ille in καὶ κεῖσ', ω φίλ', ἔπος τόδ' ἐρεῖς' Οἴτε κτλ. et a lilingit v. 691-2. - V. 517. τι μεῖζον, h et ιμεῖζον, A τι μείζω. - V. 518. ενεκα, n εῖνεκα, Leutaeli traiecit εῖνεκα σῆς ξενίης. - V. 519. εἰρωτῶ, ἐρωτῶ oti V. 52i. ωσθ', Λ lirens divisiti iῶς - οὐκ, g Ουt'. - ἀπολείπειν, ΕΡkenan Coni. ἀποειπεῖν. V. 522. πλεόνεσσ'. Κbe logi πλεον ' ἔστ', Aonilian πλέον ἔστ'. - δυνατός, et δυνατόν. - V. 52.ι - affert S tota. X UI 1 iii, i l,ro βροτοὶ θεῶν, sed ΑΗ Voss. Vin 1. inarg. Geηn. θ εοὶ, et ou γὰρ ἔζrδ. et Maxini. Cons. II 572. - V. 525-s separavi re prioribiis, nilait Stob. XCI 2, iitu porErrorem coniunguntur eum v. 699 702, n P. Stob. est καὶ γάρ τοι s τοι Λ,

139쪽

421 Αἰεί μοι φίλον ἐτορ ἰαίνεται, ὁππότ' ἀκούσω

αυλῶν φθεγγομένων ἱμερόεσσαν ὁπα. ψω δ' ἐμπίνων καὶ υπ' αὐλητῆρος ἀείδων, 413 χαίρω δ' εὐφθογγον χερσι λύρην ὀχέων.

535 Ου ποτε δουλείη κεφαλη ἰθεῖα πέφυκεν, ἀλλ' αἰεὶ σκολιή, καυχένα λοξον ἔχει. ου τε γὰρ ἐκ σκίλλης ρόδα φυεται Ουδ' υάκινθος, Ουτε ποτ' ἐκ δούλης τέκνον ἐλευθέριον. Oυτος ἀνὴρ, φίλε Κυρνε, πέδας χαλκεύεται αυτῶ.

530 εἰ μη ἐμὴν γνώμην ἐξαπατῶσι θεοί. Aειμαίνω, μη τήνοε πόλιν, Πολυπαῖδ', υβρις, ηπερ Κενταύρους ἁμοφάγους ἔλεσεν. μή με παρὰ στάθμην καὶ γνώμονα τήνδε δικάσσαι, Κυρνε, δίκην, ἶσόν τ' ἀμφοτέροισι δόμεν, ἀV. 531. ἰαίνεται, ἰένεται litat, ἴναιται c u InaniI pr. , ἀγάλλεται g. - ακουσω, ΕΠ perius ακούω. - V. 533-4 separavi a prategressis. - δ' ἐα- πίνων seripsi, nisi δὴ πίνων nialis, libri δ' ευ πίνων, Brun-δ' αυ π. αείδων Pierson, illim ακούωων. Emen illitio necessaria, non P O l Prae cessit iii Odo ἀκούσω id quod corruptelae aiisa In dedit), nan non Ou- itineta olim hiemini liaee disticha, sed propter Orrationis concinnitatem, quae elegiacae Poesis peculiaris est virius; nam ut poeta cithara inpulsat, ita idein D tiarn canit tibieino modos praeeunte, non auscultat: itaqlio iam reiicio, quod olim scripsi, quod pie etiani O. Schneider com-inendavit ὁπ' αυλητῆρος ἀκουων. Versus Arctilochi esse puto, qui pri-Imus iure lia eo de so prine licaro Poterat: cet raIna cf. Archil. D. 122αδων ὐπ' αὐλητῆρος, ubi Selineiae vin I 3iar. Antiq. 1842 p. 683 verbis traiectis scribere in aluit υπ αυλητῆρος ἀείδων, id sto si verax ess t eou-iectura, etiam locuples auctoritas lianc suspicione in firmaret. - V. b34. ὀχέων, Pierson ἐλάων, ego δ ον έων conieci. - v. 535-6 affert Stob. LXU 36 et Pthilo II 469. - δουλείη, δουλίη oelii, δολίη g. - ἰθεῖα A, 'et Stob. εὐθεῖα. - V. 536. σκολιή, Κ σκολιόν. - U. 537-8 separavi a praegressis, v. 537 asteri Arson. 397. Apostol. XIII 76. - σκίλλης, σκύλλης ei. - έόδα φύεται, participium φυόμενος priγHiicitur v. 1134 et Ap. Solon. 4 v. 36, hie possis φύειαι ρόδον coniicere. - Οὐδ' Belcher, librioυθ'. - V. 538. Ουτε Boiser, libri ovδέ. - ἐλευθέριον, ἐλεύθερον bsua. - V. 539. Ουτος A, ουτις η - αὐτῶ, αὐτῶ Actshnan. - V. 510 cancellis sepsit Hartung. - V. 542. -oφαγους, ἁμοφόρους f. - ολεσεν ΑΚΟ, ὀλέση ', viod praeoptavit Hartung. - V. 543. γνώμονα A, ut 6Ickeuaer coniecerat, ' γνώμqν. - δικάσσαι, Κ δικάσειν. - V. 544. Post δόμεν videtur pleno interpungendum ot sequens si isti hum, quod alienum est, separandu In: nam videtur hic quoquo distichum intercidisse.

140쪽

Κεκλῆσθαι δ' ἐς δαῖτα, παρέζεσθαι δὲ παρ' ἐσθλόν ἄνδρα χρεών, σοφίην πῆσαν ἐπιστάμενον. lim του συνιεῖν, ὁπόταν τι λέγρ σοφόν, ὀφρα διδαχθῆς καὶ τ τ' εἰς οἶκον κέρδος ἔχων ἀπίρς. mp τερπόμενος παίζω ' δηρον γὰρ ἔνερθεν γης ὀλεσας ψυχην κείσομαι ωστε λίθος αφθογγος, λείψω δ' ερατὸν φάος ήελίοιο, 5το ἔμπης δ' ἐσθλὸς ἐων ἔφομαι Ουδεν ἔτι Aόξα μὲν ἀνθρώποισι κακῖν μεγα, πεῖρα δ' ἄριστον πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν ἔχουσ' αγαθῶν. Eυ ερδων ευ πάσχε' τί κ' αγγελον ἄλλον ἰάλλοις; 415

τῆς ευεργεσίης ρηδίη ἀγγελίη

b7b Οῖ με φίλοι προδιδουσιν, ἐπεὶ τόν γ' εχθρον ἀλευμαιῶστε κυβερνήτης χοιράδας εἰναλίας. Ῥήδιον ἐξ αγαθου θεῖναι κακὰν ὴ ' κ κακos ἐσθλόν.

μη με δίδασκ' ου τοι τηλίκος εἰμὶ μαθεῖν. 'θαίρω κακον ανδρα, καλυψαμένη δὲ πάρειμι, 580 σμικρῆς ορνιθος κουφον ἐχουσα νόον.

v. 563. Ante fiune versum vicientur plura intercepta esse. - ις, εἰς κ bdelii . - παρέζεσθαι, παρέξεσθαι Α. - U. 565. ὁπόταν, ὁπότ' αν, Abcdglan. - διδαχθῆς, Λ διδαχθηῖ. - V. 566. εἰς, ἐς sm. - U. 567-70sore. Misnnei mi si1nt. - παίζω, Κb leni inii παίζων , tindo παίζοινali ius coniiciat. - V. 568. ὀλέσας, ὀλέξας c. - V. 572. ἀπειρητοι Λ, ' ἀπείρητον. - ἀγαθῶν, Α infra post v. 1104 αγαθοὶ, non male. V. 573. ερδων, g ερδω, δω. - πάσχε' τί Bolcher, A πάσχ' ἔτι, ' πρατzε τί. Soli suspicor potius geribendum: νυ πάσχων ευ ερδε' τί κ κτλ. , rive ευ ερδ' ευ πώσχων τί κεν in alis. - τί κ' , Haretiiug τί δ' scripsit. - ἰάλλοις A, ' ἰάλλεις. - V. 574. ευεργεσίης, Κ ευεργεσίας,

ν' aperto corri Iptium, sed medicitia incertati fortasse ἐπίστιον ἐχθρὰν ἀλευμαι. Hartung edidit μάτην ἐχθροος αρ' αλευμαι. - V. 576. εἰναλίας, Κ εἰναλίους, fort. recto. - V. 577. ρήδιον, ct φάδιον, Laelini Anno ἐτερον, possis cum O. Schnoidero ἐήroν. - 'ου, εκ eg, Om. Α. - κακου. κακοι A. - Post latine Versum nonnulla deleta esse censet Hariun g. V. 578. Τοι, τι E. - et θλίκος, n τηλικουτος. - V. 580. σμικρῆς A, μι-