장음표시 사용
181쪽
Ρ0ETAE ELEGIA CI. εὐδει συν καλῶ παιδὶ πανημέριος. Ουκέτ' ἰρῶ παιδός, χαλεπὰς δ' ἀπελάκτισ' ανίας, μόχθους τ' ἀργαλέους ἄσμενος εξέφυγον,εκλέλυμαι δε πόθου προς ἐυστεφάνου Κυθερείης 1340 σοὶ ὁ , ω παῖ, χάρις ἔστ ουδεμία προς εμοὐ.Aἰαῖ, παιδος εγῶ ἀπαλόχροος, ἴς με φίλοισιν
πῆσι μάλ' εκφαίνει, κουκ εθέλοντος εμου τλησομαι Ου κρυψας αεκούσια πολλα βίαια
ου γὰρ επ' αἰκελίω παιδὶ δαμεὶς εφάνην. 1345 Παιδοφιλεῖν δέ τι τερπνόν, επεί ποτε καὶ Γανυμήδους ξρατο καὶ Κρονίδης, αθανάτων βασιλεύς, άρπάξας δ' ἐς πιλυμπον ανήγαγε, καί μιν εθηκεν δαίμονα, παιδείης ἄνθος ἔχοντ' ἐρατόν. ουτω μη θαύμαζε, Σιμωνίδη, ουνεκα καγωl350 εξεδάμην καλου παιδὸς ερωτι δαμείς. YZ παῖ, μη κώμαζε, γεροντι δε πείθεο ἀνδρί' ἀου τοι κωμάζειν συμφορον ἀνδρὶ νέω.Πικρὸς καὶ γλυκύς εστι καὶ ἱρπαλεος καὶ απηνῆς, ὁφρα τέλειος is, Κυρνε, νέοισιν ἔρως IJbb ῆν μὲν γὰρ τελωρ, γλυκυ γίνεται ῆν δε διώκων 452 μὴ τελεουρ, πάντων τοὐτ' ἀνιηρότατον. Αἰεὶ παιδοφίλρσιν ἐπὶ ζυγὸν αὐχένι κεῖται
δύσμορον, ἀργαλέον μνῆμα φιλοξενίης. ὴ γάρ τοι πεqὶ παῖδα πονούμενον εἰς φιλότητα
V. 1336. εἴδει Behicor, εοδειν A. - V. 1341. Αἰαῖ seripsi, αἴ cit A. - V. 1313. ἀεκουσια IVel chor ot Boissona te, A ἀέκουσι. - U. 1345-50 Eueni Purii mnioris esse videntur. - V. 1350. ἐξεδάμην, orelli ἐξεμάνην, Sauppe εξεδάην i. e. urori, in proeodosi ἐξεφάνην seripsi, cui odotiani Haitor et Alirens eoni. - V. 1351. ἀνδρί, Hormann φωτί, Α lirens δ δηὶ ἀνδρί, fort. γέροντι δε μοι πιθευ. - V. 1355. γίνεται, scribe i,atur γίγνεται. - Ceteratim pro τελέση conieci bis τελέσης scribendiitti esse. - U. 1358. δύσμορον, Abrens δύο λοφον. - ἀργαλέον, conieci ἀργαλέης, sed praeterea φιλοξενίης vix aptii m. fort. φιλημοσυνης , VEIμνήματα δοviοσύνης, Eniperius μνῆμ' ἀλιτοξενίης, Hariung μνῆμα τι-
182쪽
1 360 ῶσπερ κληματίνω χεῖρα πυρὶ προσάγειν. Ναυς πέτρy προσέκυρσας ἐμῆς φιλότητος ἀμαρτών, ω παῖ, καὶ σαπροὐ πείσματος ἀντελάβου. ODδαμά σ' Ουδ' ἀπεὼν δ λήσομαι ' ουδέ με πείσειουδεὶς ἀνθρώπων ωστε με μή σε φιλεῖν.
136b Ω παίδων κάλλιστε καὶ ἱμεροέστατε πάντων, στῆθ' αυτ καί μου παίρ' ἐπάκουσον ἔπη Παιδός τοι χάρις ἐστί, γυναικι δὲ πιστος εταῖρος ουδείς, ἀλλ' αἰεὶ τον παρεόντα φιλεῖ.
Παιδὸς ἔρως καλὸς μὲν ἔχειν, καλὸς δ' ἀποθέσθαι 13z0 πολλὸν δ' ευρέσθαι si ξτερον ῆ τελέσαι.
μυρία δ' εξ αυτοί κρέμαται κακά, μυρία δ' ἐσθλά ἀλλ' ἔν τοι ταυτn καί τιk ενεστι χάρις. Ουδαμά πω κατέμεινας εμην χάριν, ἀλλ' υπὀ πῆσαν αἰεὶ σπουδαίην ἔρχεαι ἀγγελίην.i 375 Ολβιος ὁστις παιδὸς ἐρῶν Ουκ οἶδε θάλασσαν, Ουδέ οἱ ἐν πόντω νυξ ἐπιοίσα μέλει. λος ἐὼν κακότ qtι φίλων δειλοῖσιν ὁμιλεῖς ανδράσι, καὶ διὰ τοὐτ' αἰσχρον ονειδος ἔχεις, ῶ καῖ' ἐγὼ δ' ἀέκων τῆς σῆς φιλότητος ἀμαρτών, 4bai 380 ωνήμην ἔρδων οἱά τ' ἐλευθερος ών. Ανθρωποί σ' ἐδόκουν χρυσῆς παρὰ δῶρον ἔχονταελθεῖν Κυπρογενους.
183쪽
Ρ0LTAE ELEGIACI. Κυπρογενους) δῶρον ἰοστεφάνου γίνεται ἀνθρώποισιν ἔχειν χαλεπώτατον ἄχθος, l38b ην μὴ Κυπρογενης δῶ λύσιν εκ χαλεπῶν. Κυπρογενες Κυθέρεια δολοπλόκε, σοί τι περισσόν Ζευς τόδε τιμήσας δῶρον Dωκεν εχειν δαμνὰς δ' ανθρώπων πυκινὰς φρένας, Ουδέ τίς ἐστινουτως ἴφθιμος καὶ σοφὸς ἄστε φυγεῖν.
iit errore factiun videtur. Mimina oinnino est praeter pallea ilisticlia a Stubaeo set Allieliae Oservata, lilae supra 1221-3' in or linent recepta sitiit, nihil stx Tlaeoptulis elemis asserri. miod non in Iaac ipsa sylloge reperiatiir: ac Stola amis qlioque nihil nisi lianc colleetionena novit. co lice tantuni ususnaagis littegro; nec Allienaeus ipsa Tlieognidis carinina lis tirpasse vide-tiir. Εvii lena censeo a luto lum antiqvam esse iii lac sullogen. Plae culiliti omnium esset inanilnis, effecit. hit naatiare ste inuina TlieoPirilis cai'-ntina Olili viola se oliriterentur. Isocrates qui dein cuna scripsit ad Nicocleni
S 43: Σημεῖον δ αν τις ποιησαιτο την Ησιόδου και Θεόγνι ὁος και Φωκυλίδου ποίησιν. καὶ γαρ τούτους φασι μεν αρίστους γεγενῆσθαι συμβούλους τω βίω τῶ των ἀνθρώπων, ταυτα δε λέγοντες αἱμυνται συνθιατρίβειν ταῖς αλλήλων ἀνοίαις μἀλλον η ταῖς ἐκείνων ωποθ - 4b καις. Eτι ὁ εἴ τις ἐκλέξειε τῶν προεχόντων ποιητῶντας καλουμενας γνώμας, ἐφ α εκεῖνοι tibάλιστ ἐσπουδασαν, ομοίως δν και προς ταυτας διατεθεῖεν. ηδιον γαρ ἀν κωμωδίας τῆς
φαυλοτατης η τῶν Ουτω τεχνικῶς πεποιημένων ἀκουσαιεν. non it untatis snloge extat at. Sed nillil prohibet, quominus existinaeinus n0n ita multo post in usilui scito latii ni has eclogas ex poetis elemacis factas
mera coaluisse et Λυπρογενους iteravit, Hariung δῶρον ἰοστεφάνου le levit. - V. 1384. γίνεται, fieribebatiir γίγνεται. - V. 1385. ὴν Solinoido-win, A αν. - U. 1386. Rυπρογενες Belcher, κυπρογενες A thoc uno ut videtur loco, Miat imaa In tonosis Κυπρογένης per so valde placet. - Rυθέρεια Helcher, A κυθειρα. - V. 1388. δαρτῆς δ', Hecker δαμνῶν, ut suspensum sit a prae essis, Hariung δαμνας aeleta δὲ pateticula.
184쪽
esse. Erant auteni illo ipso teinpore illai nnia ut priore aetate litoris fuerat linius alici utis poetae carmina prraeter cetera pueris e lisce luta colia inenda reiit, se i potitis selecta ex pi'iticipitriis poetis capita proporterent: viii. Plato ite Leg. VII 810 Ε: λέγω μην ὁτι ποιηταί τε ημῖν εἰσί τινες επῶν εωμετρων πάμπολλοι, καὶ τριμε τρων και πάντων δ' των λεγομένων μέτρων. οἱ μεν επὶ σπουδῆν, οἱ ὁ επὶ γέλωτα ωρμηκότες. εν ola φασι δεῖν οἱ πολλα κις μύριοι τους ορθῶς παιδευομενους των νέων τρέφειν καὶ διακορεῖς ποιεῖν, πολυηκόους τ' εν ταῖς ἀναγνώσεσι ποιοὐντας καὶ πολυμαθεῖς, ὀλους ποιητας ἐκμανθάνοντας ' οἱ δε ε κπαντων κεφαλαια ἐκλέξαντες καί τινας ὁ λας - η σεις εἰς ταυτο ξυναγαγόντες εκμανθάνειν φασὶ δεῖν εἰς μνήμην τιθεμένους, εἰ μέλλει τις αγαθος ημῖν καὶ σοφυς ἐκ πολυπειρίας καὶ πολυμαθίας γενέσθαι. II inc repet eiula o iugo luit tun clogarum.
185쪽
Μνῆμα τόδ' Ἱππάρχου στεῖχε δίκαια φρονῶν.
Μνῆμα τόδ' ειπάρχου ' μὴ φίλον ἐξαπάτα.
' Π ip p a re loIs. Fr. 1. 2. Iriato Hippatello 228 ct inti δὴ δὲ αὐτῶ Iππάρχω) οῖ περὶ τὰ αστυ των πολιtῶν πεπαιδευμένοι ησαν καὶ ἐθαυμαζον αυτόν ἐπὶ σοφία, ἐπιβουλευων αυ τους ἐν τοῖς ἀσοῖς παιδεῖσαι ἔστησεν αυτοῖς Ἐρμας κατὰ τὰς o Gὐς ἐν μέσω του αστεος καὶ τmi δῆμων ε καστων, κἄπειτα τῆς σοφιας αυτον se τ' ἔμαθε καὶ ἡν αυτὴς ἐ εὐρεν, ἐκλεξάμενος ἶ νγεῖτο σοφώτατα εἶναι, ταῶτα αυτες ἐντείνας εις ἐλεγεῖον, civi οὐ ποιήματα καὶ ἐπιδείγματα τῆς σοφίας ἐπέγραφεν,. α πρῶτον μεν τὰ ἐν Λελφοῖς γράμματα τὰ σοφὰ ταὐτα μὴ θαυμάζοιεν οἱ πολῖται αvxosi τό τε Γνῶθι σαυτόν, καὶ τὰ μηδὲν αγαν καὶ ταλλα τὰ τοι αὐτα, αλλὰ τὰ 'Iππάρχου ρήματα μαλλον σοφὰ ῆγοιντο, ἔπειτα παριόντες ανω καὶ κάτω καὶ αναγιγνώσκοντες καὶ γεῶμα λαβόντες αυτ οὐ τῆς σοφίας φοιτῶεν ἐκ των αγρῶν καὶ ἰπὶ τὰ λοιπα παιδευθησόμενοι. ἐστὴν δὲ δύω τωπιγράμματε ' ἐν μὲν τοῖς ἐπ' αριστερὰ tos Ἐρμου εκαστου ἐπιγέγραπται λέγων ὁ Ἐρμ'ς, ὁτι ἐν μέσω τοὐ αστεος καὶ τοὐ δήμου εστηκεν, ἐν δε τοῖς ἐπὶ δε ire' μνῆμα τόδ' 'Iππ άρ - ου' στεῖχε δίκαια φρονῶν φησίν ἔστι δε τῶν ποιημάτων καὶαλλα ἐν ἄλλοις Ἐρμαῖς πολλὰ καὶ καὶ δ ἐπιγεγραμμένα ἔστι δὲ καὶ eosto ἐπὶ τῆ πιειριακῆ ὁδῶ, ἐν ω λέγει ' Μν. r. 'Iπα. μὴ φίλον ερα
πάτα. - Ceteritim ex Hipparcheo aliqlio Epigranania te linii l diibio servatus est versus in titillo Attico in Cori . Inser. Vol. I 12 cuius uondum certa Drnendatio sextat: Iloechii scripsit:
Eν μέσσω γε Θρίης τε καὶ αστεος, ανερ, ο θ E0μῆς. Franet ἐν μέσω εἰμὶ D. τε καὶ ἄ. α. o δ' T. Froolioli τῆδ' εστ hκε ωρίης τε καὶ αστεος ἐν μέσφἘρμῆς, similiter Satippe, nisi quod Di κα. Sedes. Ross Κoenigsreison II 73, cimi ad eurulern hune lorini nitin pertinero acturatur fragmentii in tituli: ἀ)ν.κα πιστὰς ἔφυς. .
186쪽
Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληωδεω Αχιλῆος, Μουσα, συ γὰρ πάσης πείρατ ἔχει οφίης. XVI. 456
Εἰμὶ νεκρός, νεκρὸς δε κόπρος, γῆ δ' η κόπρος ἐστίν, εἰ δέ τε γῆ νεκρός ἐστ', ου νεκρός, ἀλλα θεός.
Pigro S. Suid. V. Πίγρης . . . δς τῆ Ἱλιάδι παρενέβαλε κατὰ στίχον ἐλεγεῖον, ουτω γράψας' μῆνιν κτλ. Cf. Eudoc. 358. - V. 1 post 'Arιλῆος add. ΛBin Ουλομένην. - V. 2. συ γαρ, Eud. γὰρ σν. Epicli aranus. Schol. Ιl. X 414: κατὰ κόπρον. ἀντὶ τοὐ κατα τὰ Scr. τον) συρφετὀν τῆς γῆς' ἔστι δὲ καὶ επιγραμμα, ο εἰς Ἐπιχαρμον ἀναφέρεται' εἰμὶ κτλ. - V. 2. εἰ δέ τε Leid. , ἡ δὲ BV, sed videtiir scrim. εἰ δὲ νεκoὀς γῆ 'στ', εἰμ' οὐ νεκρος, ἀλλα θεός, antea sus lyicatiis
oram εἰ δ' ἡ γῆ κόπρος ἐστ', Hariung εἰ δ' ἡ γῆ κόπρος, εἰμ'. Cetorianili Oe παίγνιον uirit in ipεo Epicliarino an ab alio quo Sit compositum ambigus: potoriit enim huic poetas tribui, quoniam ille in coinoediis a leti Irile In nio dum accumulatione uti solebat. Non recto Haupt, qui de lio cepi σr. disputavit in Leci. Herol. prooena. 1861, in sepulcro inscriptu insuisse existini ut, clii oti ab antiqiii et uaporis consuetii lino abliorret. qilnin tiuain saeculis novissimis o iugna odi Iusus tralaticio In ore monumento addi poterat.
187쪽
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙ ΤΕΘΝΗΚΟΤΑΣ.
Pli0 t. diiaest. Syuip. I 10, 3: Γλαυκίας δὲ o ρήτωρ καὶ τὸ δεξιον κερας Αιαντίδαις της ἐν Μαραθῶνι παραταξεως αποδοθVναι, ταῖς Αἰσχυλου εἰς την μεθορίαν ἐλεγείαις πιστούμενος, ηγωνισμένου την μάχην ἐκείνην ἐπιφανῶς, uia scribetulum videtur εἰς την Μαραθωνίαν μάχηνὶ, Xylander τοις Αἰσχύλου μετὰ την ἐξορίαν ἐλεγείοις scri-liere voliti t. llecher II 52 τοῖς Αἰσχύλου εἰς το μεθόριον vel ἐν τῶ μεσορίω)ἐλεγείοις, intei pretatus in epigramimate qtioil inscripturn suit terinino. Pio Aea illularii in trilnis a tritui conterinina seliingelottir, Wolcher Syll. 144 nillil vitii sui besse censet. Sclinei te in ista lui ec ver m εἰς την μεθορίαν plane de nae lio tollentia arbitratur. Goetiling in coi n. actute in . IM9ὶ μεθορίαν interpretatur peregrinationem, litore ita putat Grinen eles; iactini inscriptitua sitisse, tincte onanes hae reli pilae . etiarn epigi'. 4. sint petitae. Ail lianc elegiani spectat scriptor vit. Aesci . p. Iis e l.
Vesterin.: κατὰ δ' ἐνίους εν τῶ εἰς τους Μαραθῶνι τεθνηκότας ἐλεγείω ἡσσηθεὶς Σιμωνίδn το γὰρ ελεγεῖον πολυ της περὶ τοσυμπαθες λεπτοτητος μετέχειν θέλει, o του Αἰσχυλου, ως εφαμεν,εστὶν ἀλλότριον. Velcher et Hecker epigrantina, non elegiam fuisselioc carmen existi inant. Ita etiam i oeuli lig. ne lite hiro ad ino numenti ina Maralli uitilina resert. seid ait talnilam pictain in porticu ποικίλp. lillic alite in picturae fuisse sui,scriptii in Sitnonulis epigr. 9 I, cui postlial, illis sit Aesclivius, citi iis epi i attinui fuerit: 'υνδρες Ἀθηναῖοί τε
Πλαταιης et ἐν Μαραθῶνι μυσοφορων Μήδων ἐστόρεσαν δυναμιν.
Tυρσηνῶν γενεάν, φαρμακοποιον ἔθνος.
Acts hylus. Fr. 2. Tlheophrast. Histor. Plant. IX 15: καὶ γὰρ Αἰσχύλος ἐν ταῖς ἐλεγείαις ώς πολυφάρμακον λέγει την Tυρρηνίαν, Tvροηνὸν γεν. κτλ. scripsi Tυρσηνῶν, Schnoide in I υρσηνὰν. Cf. Plin. IIist. Nat. XXV 11: ,,ut Aesetiylus o vetustissimis in poetica reseria in Italiam liectariun potentiu Proderet.
188쪽
Κυανέη καὶ τουσδε μενεγχέας ωλεσεν ανδρας μοῖρα, πολυρρηνον πατρίδα ρυομένους. ζωον δε φθιμενων πέλεται κλέος, οῖ ποτε γυίοις qbT τλήμονες υσσαίαν ἀμφιέσαντο κόνιν.
Αἰσχύλον Eυφορίωνος 'Aθηναῖον τόδε κευθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γελας αλκῆν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον αλσος αν εἴποι
καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.
Βριθυς ὁπλιτοπάλας, δάως ἀντιπάλοις.
προμαθεσσαλῶν, ita cod. Pal. Selineide vin videtur Aesetiylo ut, romiro. - V. 1. μενεγχέας Pal. recto, legebatur μενέγχεας. - V. 3. ζωὰν, in Pal. supra ωοί. -υσσαίαν Pal , logebatiir υσσείαν. Callirn. in Diliti. 52 πρ όσιν οσσαίοισιν recte rostituit Meinelce pro 'Oσσείοισιν.Fr. 4. Atthen. XIV 627 C: ομοίως δε καὶ Aισχολος, τηλικαυτην δόξαν ἔχων διὰ τqν ποιητικὴν ου δὲ νηττον ἐπι τοὐ τάφου ἐπιγραφῆναι ἡ ξίωσε μὰλλον τὴν ανδρείαν, ποιήσας' αλκὴν δ' εὐδόκιμον κτλ. I i-tegrum extat epigrium ma RP. Ruet. vit. Aes h. p. 120 ed. Wost. qui dicit Goloos inseripsisse, et v. 1. 2 ap. Pliit. do exit. c. 13: ἀκήκοας δι' ἐπῶν καὶ τουτὶ τὰ ἐπιγραμμάτιον ' Αἰσχυλον κτλ. et ap. Eustrat. ad Aristot. Etli. Nicom. III 2 uiri est et Oδε σῆμα κευθη απ. πυροφόρον Oui. Γέλας).
Respicit Pausan. I 14, 5: ὁ δὲ τo τε ὀνομα πατρόθεν καὶ την πόλιν ἔγραψεν καὶ ως τῆς ανδρείας μάρτvρας ἔχοι τὰ Μαραθωνι αλσος καὶ Μήδων τους ἐς αυτὰ ἀποθάντας. - V. 2. καταφθίμενον, r καταφθάρομενον. - πυροφόροιο, LN πυροφόρον. - Γέλας, BCDGar πέλας, LN σέλας - V. 3. εἴποι, I Lo εἴπη. - V. 4. καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος vita Aescii. nisi quod G βαθυχαιείης, Oa δῆμος, G ἐπιστάμενον) ot sic ap. Allieu. VI., sed ABΡ καὶ βαθυrαίται κεν P βαθυχαῖται om. κενὶ Μῆδοι ἐπιστάμενοι. Ceterarui non deeriant, via ab ipso poeta hoe epigramna profectum e88B negent. Fr. 5. Plui. do fort. Alex. e. 1: καὶ κατὰ τον Αἰσχύλοπι βριθυς κτλ.Ιnisi in affert etiam S rinpos. Quaest. II 5, integrum versum sine posetnen. de sortit. Rom. c. 3 et Compar Cie. et Domosth. e. 3, deni imo Eust. Il. 513, 33 ubi αντιμαχοi σινὶ . Ad epigrammata revocavi propter doricain dialecitim. - Quod Servitis dicit virg. Aen. X 737: ,,Tamen Paean Rcarmen esse victoriae Aeschylus docet, Maod ideo Apollini dicatiun est, quia maloriun avertemio Nun potens est. nequis reserat ad Aescitvli Paeanem do quo vid. ad Tynniclii fr. I), Inonen itura est, locum aliquon ex tragoeilia, fort. Sept. 635 respici.
189쪽
Αρχέλεως ην γὰρ σύμμετρον ωδε λέγειν.
2. 158 Ilarpocratio 36, Ib: Aρχη ἄνδρα δείκνυσι, Λημοσθέν ς προοιμίοις δημηγορικοῖς ' Σοφοκλης μεν ουν ἐν ταῖς ἐλεγείαις Σόλωνός φησιν αυτο εἶναι απόφθεγμα, Θεόφραστος ὁ ἐν τω περὶ παροιμιῶν και Ἀριστοτέλης Βίαντος E pro lais ex liniet: Σίλω νος δε εἶναί φασιν αυτὀ απόφθεγμα . De lioc proverisso cs. Diogen. II 04 il)iq. interpr. Apostol. IV l. XVIII 32 et Leuiscli T. II p. 401. Cetemini
Letitsela oli in Harpocrationis totaina non integriun esse existimavit: Λη
μοσθένης Προοιμίοις δημηγορικοῖς, Σοφοκλης Aντιγόνηὶ
tοιουτον δε καὶ τὰ 'Αρχέλεως ἐν Tραχινίαις. Ea autem Verba, qllibus Hepti aestio utitur, si non Sophoclis sunt, certo ex illi ita poetae loco R l-hibita: ἐγχωρεῖν ου τ' εἰς ἔπος ου τ' ἐλεγεῖον. Ceteriam et lio ol r. et si in iliter fr. 2 et 3 solent referri ad Sophoclem minorem, MIena elegias compositisse auctor est Sui las: Σοφοκλῆς 'Αρίστωνος, υἱωνὰς δετου προτέρου Σοφοκλέους' . . . εγραψε καὶ ἐλεγείας. Sed ignobiloin hune poetam a graniniaticis diligentibus testem adhiberi praesertim non adclito ὁ νεώτερος paruna est verisimilo, noe fide caret, Soplioclem tragi- cortim principem elegias scripsisse, certe ipse Suidus: καὶ ἔγραψεν ἐ λεγείαν τε και παιῶνας, qui VIod singulari numero usus ἐλεγείαν dixit. eo non est ut litendiIm, ut complura carmina Elegu en tragicum clarissimum reliquisso negemus, sima idem ipse Suidas Si inoni dein Anaorginum dieit scripsisse ἐλεγείαν ἐν βιβλίοις β ita enina ipse scripsisse censendus est, quanWDia in fortasse a vero ab ora ans: hie autevi etiam librarii no-gligentia ἐλεγείαν pro ἐλεγείας potuit substituere. I ariun racto Leuis h
existimat, ita tuo D. 3, ubi ἐν ἐλεγεια legitur maiora, contra fr. 1 et 2 minori vindicare vult.
190쪽
ex Ant*one 175 seq. respexerit et ile inite alitis poetae nonien exei terit, qui linc a popili egina Soloni trit, uerit: postea videt Iir ipse liTine coniectit-ralla, Piain Asclierson proliavit. retractare. cf. Plii lol. XXI TT. 225.681.
Erotian. 390: χάριτες, αἱ χαραί, ως και Σοφοκλῆς ἐν ελεγεία.
eo l. Vindoli. εν ἐλέ, unde M. Schnii it coniecit ἐν Ελένη. I letii vero volitii Elegiis alii ut DV mentum vitulicare: scliol. Pindari e l. Montingen
p. 9: διὰ καὶ σοφός τις ἔλεγε ' ψυχῆς γὰρ ἀγαλλομένης θάλλει πρόσ
ωπο ν ' litu coniecit Σοφοκλῆς ίενὶ ταῖς ἐλεγείαις' . .. πρόσωπον. . . . ψυχῆς θάλλει ἀγαλλομένης. At liaec Bygant in i lio minis sunt, qui expressit Proveri . Salomonis XV I3: καρδίας ευφραινομενης πρόσωπον θάλλει, ἐν de λυπαις Ουσζς σκυθρωπάζει. aninia tueriit lioc etialii
Hλιος ἐν, ου παῖς, Ευριπίδη, ος με χλιαίνων γυμνδυ ἐποίησεν σοὶ δὲ φιλοίν θ' ετέραν Βορρῆς ώμίλησε ' συ δ' ου σοφός, ος τὸν φωτα, ἀλλοτρίαν σπείρων, λωποδύτην ἀπάγεις.
'uιδὴν Ηροδότω τευξεν Σοφοκλῆς ἐτέων ων
Fr. 4. Attian. XIII 604 Dr Ααὶ Ιερώνυμος δ' ὁ 'Pόδιος ἐν τοῖς ἴστορικοῖς υπομνήμασί φησιν, ὁτι Σοφοκλῆς ευπρεπῆ παῖδα ἔξω τείχους ἀπήγαγε, χρθσόμενος αυτῶ ὁ μὲν ουν παῖς τὰ ἴδιον λάτιον ἐπὶ eqπόα ἡπέστρωσε, την δε του Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο ' μετ' ουν την ομιλίαν ὁ παῖς ἀρπάσας τὰ τos Σοφοκλέους χλανίδιον ωrsto, καταλιπών τῶ Σοφοκλεῖ τὰ εαττοῖ παιδικὰν ἰμάτιον οἱα δὲ εἰκὰς διαλαληθέντος τοὐ συμβεβηκότος, Eυριπίδ ης πυθόμενος καὶ ἐπιτωθώζων τὰ γεγονός, καὶ αυτός ποτε ἔφη τουτω κεχρῆσθαι τῶ παιδί, ἀλλα μn-δὲν προσθεῖναι ' τον δε Σοφοκλέα διὰ την ακολασίαν καταφρονηbῆναι. Καὶ ὁ Σοφοκλῆς ἀκούσας ἐποίησεν εἰς αυτὸν τοι οὐτον επίγραμμα, rρθσάμενος τῶ περὶ του Ἐλίου καὶ Βορέου λόγω, καὶ τὸ προς μοιχείαν
civetos παραινιττόμενος ' πιλιος κτλ. - V. 2 P φιλουντι ετέραν, Is φιλοῶντι εταῖραν. - V. 3. BΟὐ0ας, B βορῶς. - V. 4. σπείρων, Ilochor πειρῶν. - Hieronymus peripateticus, ex mao LMaenae iis thaeo deserit sit, non videtiar satis locuples auctor esse, quaro si quis ot lanrravi iunculani fictam et opigraurina liosi subditicium censeat, traiul Rdversabor. Fr. 6. Plui. nn seni sit resp. gor. c. 3: τουτὶ δI ὁμολογουμένως Σοφοκλέους ἐστὶ τὰ ἐπιγραμμάτιον Ωιδὴν κτλ. Sint numeriis si, iit veri- sinatio est, ait poetae aetatem pertinet, do vitio si aspectus est, nam de sena Sophoclo sermo sit, necesse est; cium olim πέντε καὶ oγδώκοντα coniecissem, postea proposui: