Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

221쪽

γνώμρ τε κτήσει τε ' καλῶς δ' εἰς ἔργ' 'Aφροδίτης,20 πρός θ' ὐπνον ῆρμοσται, τον καματων λιμενα, πρυς τqν τερπνοτάτην τε θεῶν θυητοῖς Γγίειαν, καὶ την σεβίζς γείτονα Σωφροσυνζν.

. in

αι γὰρ ὐπερ τὸ μέτρον κυλίκων προπόσεις παραχρῆμα

τέρψασαι λυπουσ' εἰς του ἄπαντα χρόνον 25 η Λακεδαιμονίων δε δίαιθ' ὁμαλῶς διακειται, 482εσθειν καὶ πίνειν συμμετρα προς τὸ φρονεῖν καὶ τὸ πονεῖν εἶναι δυνατούς Ουκ εστ απότακτος, μέρα oiνῶσαι σῶμ' ἀμέτροισι πότοις. ΕΙΣ ΑΛΚlΠΙΑΔΗΝ.

Και νυν Rλειν υ υἱὸν Ἀθηναῖον στεφανώσω, λκιβιάδην νέοισιν υμνήσας τρόποις ου γάρ πως ην τοὐνομ ἐφαρμοζειν ἐλεγείω νυν δ' ἐν ἰαμβείω κείσεται Ουκ αμέτρως.

Γνωμη δ' η σε κατήγαγ', εγὼ ταυτην ἐν ἄπασιν

φερόμενα συγγράμματα εἶναι, Aς Ἀλέξανδρος λέγει ' τὀν γὰρ τῶν τριώκοντα μηδὲ γεγραφέναι ἄλλο τι, πλὴν πολιτείας ἐμμέτρους' Ου- τος ουν την ψυχὴν ἔλεγεν αυα εἶναι AIμα- φθσὶνὶ ανθρώποις περικάρδιον ἐστι νόημα. CL ib. A p. 4, videtur error subesse, nam hic Einpedoclis est vel sua v. 317ὶ, MIamqtia in Placitum ipsiun Cratiae non RMiuliennc lina. Cf. Galen. do Hippocr. ei Plat. plac. II T. I p. 264: αἷμά φησιν εἶναι τον ψυχήν, ὼς Εμπεδοκλῆς καὶ Αριτίας ὐπέλαβον. a Ue HeraniaIn Miv. Gentil. e. 1.3. IIopli Rost. p. 22: ωσπερ Κριτίας ἐν τῆ εἰς Ἀλκ ιβιάδηνε λεγεία ουκ οἴετο ἐγχωρεῖν τὰ ona. Λὶ του Aλκιβιάδου ἄνομα ' φησὶ γὰρ ἐν εκείνη Ουτως haec tria vocaritia. Om. A ' Ιαὶ νυν κτλ. - V. I. Αθηναῖον ΒΡ, 'Aθηναίου Turn. ES, utria uirine L. 4. Plui. Alcit . c. 33: N μεν ουν ψήφισμα τῆς καθοδου πρότερον ἐκεκυρωτο, Κριτίον τοὐ Rαλλαίσχρου γράψαντος, ῶς αυτὰς ἐν ταῖς ἐλεγείαις πεποίqκεν ὐπομιμνῆσκων τον Ἀλκιβιάδην τῆς χάριτος ἐν τούτοις ' Γνώμη κτλ. - V. 1. γνώμη, Valgiconaer γνώμην.

222쪽

εἶπον καὶ γράψας τουργον ἔδρασα τόδε σφραγις δ' ημετέρης γλώσσος ἐπι τοῖσδεσι κεῖται.

Πλουτον μεν Σκοπαδῶν, μεγαλοφροσυνθν δε Κίμωνος, νίκας ὁ ' Αρκεσίλα του Λακεδαιμονίου.

κ μελέτης πλείους η φυσεως αγαθοί.

Tον δε γυναικείων μελέων πλέξαντά ποτ ωδάς ἡδυνυνακρείοντα Tέως εἰς Ελλάδ' ἀνῆγεν,

συμποσίων ἐρέθισμα, γυναικῶν ηπερόπευμα, αυλῶν αντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ηδυν, αλυπον 5 Ου ποτέ σου φιλότης γηράσεται Ου δὲ θανεῖται, εστ ' αν υδωρ ol νω συμμιγνυμενον κυλίκεσσιν παῖς διαπομπευλὶ, προπόσεις επιδέξια νωμῶν,

V. 2. ζδρασα colla. , v. 'ραψα. - V. 3. γλώσσης Sohaeser, v. γλώττης. - τοῖσδεσι, Fia tota δε σοι, Ε τοῖς δέ σοι Aeὸ cora. σι. - κεῖται, fori. κείσθω. 5. Pliit. Cimon. c. 10: Ἐτι τοίνυν Γοργίας μεν ὁ Λεοντῖνός φησιτον Αίμωνα τὰ rρήματα κτῆσθαι μέν, ῶς χρῶτο, χρῆσθαι δέ, Aς τιμῶ ro. Κριτιας δε τῶν tot άκοντα γενόμενος ἐν ταῖς ἐλεγείαις ευηεται Πλουτον κτλ. - V. l. Σκοπαδῶν Cornes, V. Σκοπάδων. - V. 2. Αρκεσίλα scripsi. cf. Pnus. VI 2, 1, idein Pie vesterin ann coniecit, vulgo Aγεσιλάου, ΑΚ R Arqσίλα, Hartiing νίκας Tισαμένου Tισαμενοὐ), quod minilisplicant aliis Itonii nihils, tu in propter asynti Aton lite ferri ne Diit.

6. Stob. Florii. XXIX 10: Κριτίου. 7. Aulon. XIII 600 R: ον Ἐρωτα) ὁ σοφὸς ὐμνων ἀεί ποτε υνακρέων πῶσίν ἐστι διὰ στόματος ' λίγει οὐν περὶ αὐτos καὶ ὁ κράτιστος Αρ ιτίας τάδε ' Toν κτλ. - V. 1. ἐπερόπευμα, Ρ ὐπερόπευμα. - V. 4. φιλοβάρβιτον, P φιλοβάρβοτον, B φιλοβάρετον. - ξδυν, foret. ἡυν.

I oinclo interstiti lim feci, ciueIn ad modiim etiarn Me in eice et IIartiine: nam ipse Atlionaeus aliquot vorsus praetermisisse videtur, itaqiae non opus est Hermanui cor rectione v. 5, tDii et o υ voluit scibere, tibi Hi, rionanes σου exilibent. - V. I. διαπbμπευθ ABC, διαπομπευση PUIL, Osanti διαποιπν Dy, Hariling διαπορθμευρο. - προπόσεις PVL, προ- πόσις Α, πρόποσις Η, προπόσιν C. - ἐπιδέξια νωμῶν AC epit. Hoes cli.,

223쪽

Ρ0ETAE EI EGIAU. παννυχίδας θ' ἱερὰς θηλεις χοροὶ ἀμφιέπωσιν, πλάστιγξ θ' η χαλκου θυγάτηρ ἐπ' ακραισι καθίζω 10 κοττάβου υφηλαῖς κορυφαῖς Βρομίου ψακάδεσσιν.

καθίξει libri Casaiib., καθίζοι Ρ . - V. 10. ψακάδεσσιν AC. πα- κάδεσιν B, νεκάδεσσιν PVL. - Iniuria Hertzbore lioe D. in suspicionem vocavit, e . quae dixi Coni ent. Crat. III p. 7, ubi conieci particulam liano strisse nititoris alleuius carininig, in quo Vitas poetamini descripserit,nt thuc referendum sit fr. 33) Mall. ΤΙHM, lor. p. 537r ,, Metririn dactylicum hexametriιm inventu ρι primitius ab Orpheo Critias adis l. V Porro tr. 343 Philostr. vit. Sopli. I'iaes. οἱδα γὰρ δο καὶ Εὐιτίαν τον σοφιστην Ουκἐκ πατέρων, ἀλλα Ῥμηρου δη μόνου συν τω πατρὶ ἐπιμνησθέντα, επειδὴ θαυμα δηλώσειν ἔμελλε πατέρα Ομήρω ποταμὰν εἱναι. cf. TE etB. Exos . I l. p. 8 et 131 et fort. otiain sis. 36ὶ Sel ol. Eiirip. Hipp. 263: τὰ δὲ μηδεν ἄγαν Οἴ με ν Xίλωνι τῶ Λακεδαιμονίω ἀνατιθέασιν, ώς Κριτίας - Ex Enrin inibi is sort. potita stini, quae exilibet Poll. II 122: παρῶ δὲ Κριtία και λογευς ὀ ἐήτωρ, et II 118: ευχειρ, ταχυχειρ, ῶς Rριτίας.

II 367 Ε a illibilit: καὶ ἐγὼ ἀκουσας αεὶ μὲν δὴ την φυσιν τοo τε Γλαυκωνος καὶ et ou Ἀδειμάντου ἡ γάμην, ἀτὰρ ουν και τότε πάνυ γε ῆσθον καὶ εἶπow os κακῶς εἰς υμῶς, ω παῖδες ἐκείνου τοὐ ανδρός, την αὐχὴν των ε λεγείων ἐποίθσεν ὁ Γλαύκωνος ἐραστής, ευδοκιμήσαντας περὶ την Μεγαροῖ μάχην εἰπών Παῖδες Ἀρίστωνος, κλεινου θεῖον γένος ἀνδρός.

ut liaec primit fuerit Cratiao olegia. Niliit iuvat Aristules ΙΙ 98, cpii dicit: ταυet α λέγει Πλάτων, ὁ του επιγρωματος μετέχων, καὶ δι' ὀν τὰ Ἀρίστωνος γένος θελν ώς ἀληθῶς. ria in nillil nisi inino ipsiam Platonis locum novit, eodenriiue loco iititur schol. Arristi l. III 420: ἐπίγραμμα γὰρ qν του πατρὸς αυτ οὐ του 'Αρίστωνος λέγων scr. λέγον) ουτως ' ω παῖδες

'Αρίστωνος κλεινου θεῖον γένος. vors tum Ex Platono petiit, ea quRedo inceps a Uit, suo poriculo nugatur. Qucul ἐπίγραμμα Aρίστωνος ilicit, non tam ipsi Aristoni tribuit, se ii opimratnnaa in Aristonem compositum significat. Cotoriani liae e Soli Ieiorari noli era coniectura incertissima, nam ne die ConStat, quani piignti in Mogarens an Plato ilient, nolime Aristo otus quo filii cliai sint: sed hane quaestionem expedire non ost luiius Ioci, cf.

Susciuilii Plillos. Plat. Is 76 seqq. et in I lii lologo Suppl. II 114 seq.

224쪽

XXXI.

Κρύπτω τῶδε τάφs Σοφοκλη πρωτεῖα λαβόντα, τῆς τραγικῆς τέχνης σχημα το σεμνότατον.

Iophon. Epigramina legitur in vita Sopliocl. 131 ed. Vestorin.: φασδ' ἐπιγεγράφθαι τω αυτου et άφω ταδs ' κρύπτω κτλ. sed PI λαβὼν δέ φησιν ἐπεγραψε τω τάφω αυτου om. I) τάδε. Soeundum Inlinium ccl. Sopli. Electrae p. i I codices omnes λαβὼν exliil ont; φησι antiquiores, φασὶ recontes, deniqDe ἐπιγέγραπται F, ἐπιγράψαι GR, ἐπέγραψε CI, ceteri ut videliar ἐπιγεγράφbαc tuenti ir. Ego olim conieci scribe Iidum ess o Λόβω ν δέ φησιν ἐπιγεγράφθαι, de Lobone AmtVo cogitans, quem περὶ ποιητῶν scripsisso in Epimenidis vita testatur Diog. L. I 112, eodem ῬIo auctore utitur I 34 in Tlialetis vita: τὰ δε γεγραμμένα υπ'αυτου φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος εἰς ἴπη τείνειν διακόσια ' ἐπιγεγράφθαι δ' auton ἐπὶ τῆς εἰκόνος tis ε' Tόνδε Θαλῆν Mίλητος 'Iὰς θρέΦασ'

ἀνέδειξεν Ἀστρολόγον παντων stρεσβύτατον σοφίst, quae ex eodem libro de poetis Petita esse apparet. Loguntur alia epigrammata passim in libro I, quae Diogenes dicit vel in statuis vel in monumentis pliilosophoriam inscripta esse, quae probabilitor Schneido vin Philol. I 2Iὶ suspicatur ex eodem LObonis opero petita ossa; nani omnes illi pariter musicae artis sit tuo sapientiae lavd inclaruerunt, ita pio Lobon tuos haud duino in libro do poetis recensuerat: epigrani nauta Rutern ista, et uno Diogenos libro I reconset nam quod legitur II 15 in Anaxagorain plillo-

sopnum at hae societate segregandum censeo), non solum ab aetate viroruna, in UIONIni t Onorem Et memoriam compositis Sunt, aliena essa apparet, sed etiam singula laniani sinitium inean prae se suerunt, ut omnia ni, eodem auctore prosecta esse videantur. Lotion autem si liace Onania in Iu ro suo do poetis extii bilit, etiam ipso ista epigro inania condidisse videtur. Igitur si recte olim Lobonis nonaon in vita Sophoclis restitui, otcomprobaveriant hane meam coniecturum O. Iulin et Benndors, hoc mio quo epigramma, quod sane illis non magnopere dispar est, in eundem Iaumamin referendum , neoae omnino inscriptum fuit in tragici monumento. Sed tam on dubitationem iniicit Valerii Maxinu testimonium, qui epigramma ab Iophonte in patria memoriam sepulero insculptum esse narrat VIII 7, 12: , , Sopho los quoque gloriositan cum reriarm natura certainen halniit, tam benigne illa mirifica opera sua Exiiibendo, qua in illa operibus eius tempora liberaliter Subministrando. Propo enim contesimum annum attigit, sub ipsum transitum nil moriem Oedipodo Colon o scripto; cINR sola satHIta omnium eiusden Atudii poetarii in praeraporo

gloriani potuit: idmio ignotuni osso posteris filius Soplioclis Ioption ua Pimus, libri Sophonin noluit, sepulcro patris νιae retuli Discrimendo IIaec Valerium vel alium quem eo in mentuni esse, non est eradibile: sane

225쪽

a iiii ne illo refert, non iii sunt in laoe disitelio. sed videli ir tantia ira primor limn stuperesse, reliqua intereidomant. Igitiir eius rari epigrana - nate si rovera sepulcriini tragiei ornatiana erat, audax adni luna facinus fuit, ni in id plano comininis i. uare postea pristavi, quod Vsat rara ann

coniecit Ἱo τῶν δέ, νασίν, ἐπέγραψε, sive Lentsch Philol. Isai; 'Ioτῶνδε, ως φησιν . . επέγραψε. Sod do line n inbigua ro apti l alios sitimi uium. - V. I. Σοφοκλη S ut vi detur et sortasse alii libri ap. Ialiri. vulgo Σοφοκλην. - V. 2. λαβόντα, τῆς τραγικῆς τέχνIς σχημα scripsi. legobatur λαβόντα τῆ τραγιιῆ τιχνη, σχῆμα, nisi iiiioci PI Is τῆ, I καὶ σχῆμα. Sanogenitivus quo sit resolen dias ana bigi potest: πρωτεῖα si inpliciter itiei poterat, 'non item σχῆμα. Se i si epigra Natis hoc o At exoriti irin, fortasso eonunii atur σχῆμα τὰ f. πατριδος ἀρχαίης.

226쪽

Αἰσωπός ποτ' ελεξε Κορίνθιον ἄστυ νέμουσιν, μη κρίνειν αρετην λαοδίκω σοφίst.

Ahai ' υπολλον χαῖρε καὶ Αρτεμι, παῖδε κλεεινω.

οῖ δε χοροῖς κάλλιστα θεους τιμωσιν, αριστοι 485

λων. - κλεεινω, Cod. Cant. Ar. Mon. κλεινω, Vind. κλεινά. 3. Acton. XIV p. 628 F: οθεν καὶ Σωκράτης ἐν et οῖς ποιήμασι τους καλλιστα χορεύοντας αρίστους φησὶν ειναι τῶ πολέμια, λέγων Ουetως οἴ-κελ. Folet. ex prooemio in Apollin in . Soerati etiam trihil eitilos censeo versus, simos ex Hor ulleo Cmitote odeseripsit Atlionaeiis V 219 C:

227쪽

,, Σώκρατες, οὐκ ἔλαθές με ποθω δηχθεὶς Ψρένα τqν σήν παιδὸς Λεινομάrης καὶ Κλεινίοw ἀiλ' ὐπακουσον, εἰ βουλει σοι ἔχειν ευ παιδικά, μηδ' ἀπιθήσης ἀγγέλω, ἀλλα πιθos' και σοι πολῶ βέλτιον ἔσται. Λαγῶ οπως ἐκουσα χαρὰς ἴπο σῶμα λιπαἴνωίδρῶτι, βλεφάρων δὲ γόος πέσεν οὐκ ἀθελήτως.

- Στέλλου, πλησάμενος θυμὀν Μούσης καToroto,n τόνδ' αἴρήσεις ωδῶν δεινο σι πόθοισιν.

αυτόν, προσβάλλων ἀκοαῖς ὀπτήρια θυμos. ot deinde: ,, Tίπτε δεδάκρυσαι, φίλε Σωκρατες; ῆ σ' ανακινεῖ στερνοις ἐνναίων σκηπτος πόθος ἔμμασι θραυσθείς παιδὸς ανικητου 8, τον ἐγὼ τιθασόν σοι ἡπεστην

ποιῆσαι. Aspasino hos versus tribuit Allienaeus: 'Aσπασία μέντοι, η σοφd του

Σωκράτους διδάσκαλοε των ρητορικῶν λόγων ἐν τοῖς Ψερομένοις ώς αυτῆς επεσιν, ἄπερ ' Ηρόδικος ὁ Αρατήτειος παρεθετο, φησιν

Ουτως. APparet Soerat na at Aspasilina sorinonos gerere de Λl cibiadis timor o conciliando: atmii Soeratos refert, quid Aspasia sibi praeceporit, v. 5-6. Igittir non Aspasia, sed Socrates illud collocati turn vorsilnis lio. roicis exposuerat: videtur autem Athenaeus anstigua Oratione, tima Herodicus usias orat, in ea rorem inducitis esso, neque enim Alfieri acti verbii corra1ptelaIln Ontraxisso Pillo. Ceter Im illud carmen nequo ab Aspasiano tuo a Socrato profectum, seci uini a Dalido aliquis sutriecit: ne Uae anticii in viil otiir tratis osso, id quod inprimis us Is Sin Mutaris vim H κα Σοχος, qui recens nil modi III est, urg Iem vi letur: etiam γόος v. 6 satis insolentor lacrinano dicuntur. U. 8 nondum in integriani est restit 1tus . Poetnvidetur Om Pthrationo tistis esse, I τόνδ' αἴρήσεις ωσεὶ δεινὴ πόθοισιν, niIn rolivia necimeo probiIbiliter emoII duro. Item versu etintepaeIIulti ino σκηπτος πόθος singularo est, nee tsimen coniecturis tentiumlum, sed Pro θραυσθεὶς videtur poeta θραχθεὶς scripsisse -I enique monendiarn est Socrati disti clion tritniere Maxim. Cons. II 649, sed est Palladae, vid. Λntliol. Pal. X 34.

228쪽

XXXIII. ANTI MACHIUS.

Φεύγοντας γαίης εκτοθι Λωτιάδος.

Γενεὰ Καβάρνους θῆκεν ἀγακλέας ὀργειῶνας.

Εἶπε δε φωνήσας' Πόλυβε, θρεπτήρια τάσδεῖππους τοι δωσω δυσμενέων ἐλάσας. - 4. Τότε δη χρυσέω ἐν δέκαr μέλιον πόμπευεν αγακλυμένη μυθεια.

39. Disis do Corale

229쪽

. T. Scliol. Apoll. Illi. I 211: Ζήτης καὶ Κάλαις τούτους ἐκ διαφόρων τόπων συμπλείσαι τοῖς Ἀργοναύταις φασίν ' οἱ μὲν γαρ ἐκ Θρακης, ώς Απολλώνιος, φόdωρος δε ἐκ Λαυλίδος, Λουρις δε ἐζ Υπερβορέωπι καταλέγει δε τούτους και Αντίμαχος.

Seliol. Αpoll. Illi. III 409: Καὶ 'Aντίμαχος ἐν τy Aυδῆ Ηφαιστοτεύκτους sco l. Par. χαλκόποdoςὶ τους ταύρους ἀπεφήνατο. A lite Selaol. Pin l. Pulli. IV 39S: τοῖς πυρίπνους ταύρους Αντίμαχος ἐν Λύδνηφαιστοτεύκτους λέγει. Foriasse illic pertinet spioil ex Anti inaclio pro

ρυφῆσι Μοσύχλου. Ilixerat igitur soletasse poeta, latilos illos ex lia lasso spirituin sit nilein igni. Piem viilcanus in Mosvclito edit:

Fr. 5. E in. M. 375, 40: ἔρκτωρ, ο πρακτικός, υντίμαχος ' των κτλ.U os τῶν, unde Vale Icenner οσσοι scripsit, fort. ατῶν καὶ μεγάλων κτλ.. Ur. G. Seliol. Apoll. Rh. I 1008: Bύπeto ντες κεφαλάς . . . Uυ

πτειν δέ ἐστι τὰ δύνειν ῶς παρὰ Καλλιμάχω donet αι δ' ἐξ Aλος ἐρrόμενοι. πρότερος δὲ Ἀντίμαχος ' ἐυτε τις καύηξ δύνη ἐς αλμυρὸν πέλαγος,

sic cod. L, ut vulgo, sed Par. Vin 1. 81 oni. τις at ilei ivlo exhibent δύπτει εἰς vinit. ἐς) αλμυρὸν δδωρ, tinclo Wolf I, exametriim restituit δυπτων εἰς αλμυρὰν ὐδωρ, cum iam anteiι Rii te orsius δυπτησιν ἐς αλμυρὼν oIδμα coniecisset. Heran ann transpositu δύπτει καύηξ, contra Me inelio καύηξ δυπτος εἰς coniecit, ne sano Antimaclius non verbo δύπτειν, Aedno ne δυπτης vicietur usus esse; scholiasino vorba hilne in niculii ni fiant

redintegrandar δύπτειν δέ ἐστι τὰ δύνειν, δύπται δὲ α θυια ι, ῶς παρὰ Καλλιμάχω. cf. Ε in. M. 291, 19: Uύπτ ς' δύπται λέγονται lαι αἴθυιαι, καὶ ὁ δυπτης. Ααλλίμαχος ' δυπται τ' ἐξ ἄλὀς ἐρχόμενοι ἐν διοι καύηκες. unquo inde ἔνδιος petii a d Antimii clietina locum restituen- illini ξυτε καύηξ ἔνδιος dvπτhς ἁλμυρὰν εἰς πέλαγος. Ex Lydo autona

potitus videtur versus, quoniam Apollonia solioli asta lioc sollini Carnion videtur in manibus lint,misse.

230쪽

δαίμων ἀκροτάτης ἐν κορυφῆς Μοσύχλου.

. 10. Schol. Apoll. Illi. IV Ib6: Ἐν τουτοις καὶ τοῖς εφεζῆς φησὶ την

Μήδειαν ἐπιρραίνουσαν ἀρκευθω το lioc otu. cod. L) φάρμακον κοι- 48Tμίσαι τον δράκοντα μάδουσαν καὶ ουτω το κῶας ανελέσθαι, καὶ χωρισθῆναι αμφοτέρους επὶ την ναῶν κοιμωμένbυ του θηρίου, συμφωνως τω ΑντιμάχF.

Scliol. Apoll. Rh. IV II 53: Τιμαίου λέγοντος ἐν Κερκυρα τους γάμους ἀχθῆναι Λιονύσιος ο Μιλήσιος ἐν δευτέρφ τῶν Ἀργοναυτικῶν ἐν Βυζαντί' φ σίν, Ἀντίμαχος ἐν χυδν ἐν Κόλχοις πλησίον του ποται οὐ μιγῆναι τῆ Μηὁεια τον ΙάσονH. 12. Seliol. Apoll. Illi. IV 25 3: 'Ησίοδος ὁ ε καὶ Πίνδαρος ἐν Πυθιονίκαις καὶ Αντίμαχος ἐν Λυδ ν ὁιῶ τοὐ Ωκεα νοῶ φασιν ἐλθεῖν αυ- τους τοὐς Αργοναύτας εἰς Αιβυην, και βαστασαντας την Αργω εἰς το ἡμέτερον πέλαγος γενέσθαι. 13. Scliol. Apoll. Rii. II 296: Στροφάδας φησὶ κεκλῆσθαι διὰ τοτους Βορεάδας αυτόθεν υποστρέψαι, στραφέντας εἰς τουπίσω, λαβὼν παρὰ Αντιμάχου ' ίουτω γαρ εκεῖνος ἐν τῆ Λυδν περὶ αυτῶν μεμνηται) illaec oniissa in cod. LJ. οἱ δὲ Στροφάδας φασὶν αυτὰς κεκλῆσθαι.

καθo ἐπιστραφέντες αυτόθι ηυξαντο τῶ inr καταλαβεῖν τὰς Αρπυίας. τα δε Hσίοδον καὶ Ἀντίμαχον καὶ Ἀπολλώνιον ου κτείνονται. CLdi. ait v. 29T: Aἱ Πλωταὶ νῆσοι μετωνομάσθησαν Στροφάδες ' μέμνη