Epicorum graecorum fragmenta

71쪽

Pausan. IV, 2, 3 2): Θεσσαλοὶ δε καὶ υβοεῖς, ηκε γαρ δὴ ἐς ἀμφισβήτησιν των ἐν Ἐλλάδι ταπλειω λέγουσιν, οἱ μεν ως το Εὐρύτιον, χωρίον δὲ ἔρημον ἐφ' μῶν ἐστὶ το Εὐρύτιον πόλις το ἀρχαῖον η καὶ ἐκαλειτο Οἰχαλία τω δε υβοέων λόγω ρεώφυλος ἐν Ἐρακλεία πεποίηκεν μολογούντα. f. tra

donis locos supra laa1datos.

Schol. Laiar ad Soph. Trach. 266: σίοδος μεν

γα δ φησὶν ξ υρυτο καὶ Ἀντιόχης παῖδας Κρεώφυλος δε β .

Sehes ad ur Med. 273 Ῥίδυμος δε παρατίθεται τα ρεωφύλου ἔχοντα υτως την γαρ Μήδειαν λέγει διατρίβουσαν ἐν Κορίνθω τον αρχοντα τότε της πόλεως Κρέοντα ἀποκτεῖναι φαρμάκοις δείσασαν δε του φίλους καὶ οὐ συγγενεῖς πιο φυγεῖν εἰς θήνας, οὐ δε υἱούς, ἐπεὶ νεώτεροι ντες οὐκ ηδύναντο ἀκολουθεῖν, ἐπὶ τον βωμον της Ἀκραίας φας καθιεῖν, νομίσασαν τον πατέρα αυτῶν φροντιεῖν της σωτηρίας αυτῶν. οὐ δε Κρέοντος οἰκείους ἀποκτείναντας -οὐ διαδουναι λόγους οτι η Μήδεια ου μόνον τον Κρέοντα, ἀλλα καὶ τοὐς εαυτῆς παῖδας

ἀπέκτεινε δ).1 ci Schubari in pheni. u. Hal. 1840. 4. 15.

72쪽

σιατρίβων δε παρὰ τω Θεστορίδη ποιεῖ γλιάδα τηνελάσσω καὶ την καλουμένην Φωκαῖδα, ην φασιν οἱ Φωκαεῖς πιμηρον παρ' υτοῖσι ποιῆσαι. ἐπεὶ δετην τε Φωκαῖδα καὶ ταλλα πάντα παρὰ του μηρου Θεστορίδης ἐγράψατο, διενοήθη ἐκ της Φωκαίης ἀπαλλάσσεσθαι, την ποίησιν θέλων του μήρου ἐξιδιώσασθαι καὶ Ου ἔτι μοίως ἐν ἐπιμελεία εἶχε τονυμηρον CL Uelcher Cyc ep. I. p. 248 l. CARMINA IN ORA. Proci Chrestom. Γέγραφε δε πιμηρος ποιήσεις δύο, γλιάδα καὶ δυσσειαν, ναένων καὶ Ἐλλάνικος

αφαιροῶντα αυτου. οι μεντοι γε αρχαῖοι καὶ τον κυκλον ἀναφερουσιν εἰς αυτόν. προστιθεασι δε αυτωκαὶ παίγνια τινα Μαργίτην, βατραχομαχίαν μυομαχίαν, πτάπεκτον αἶγα, Κέρκωπας καινούς. Suid. v. Ῥμηρος. υναφερεται δε εἰς αυτον καὶ ἄλλα τινὰ ποιήματα ' Ἐπικιχλίδες, μιλακτος, ῆτο Ἱαμβοι, Μυοβατραχομαχία Ἀραχνομαχία, Γερα-νομαχία Κεραμίς, .... Παίγνια. Pseudo-Herodot. Vii Homeri p. 12 sq. vesteran Toυς κέρκωπας και Βατραχομυομαχίην

καὶ ναρομαχίην καὶ πταπακτικὴν καὶ Ἐπικιχλίδας καὶ ταλλα πάντα οσα παίγνια ἐστιν υμήρου, ἐνταυθ εποίησε παρὰ τω λ ἐν Βολισσῶ.

73쪽

προ μηρου οὐδενὸς ἔχομεν εἰπειν τοιοὐτον ποίημα so μίμησιν των φαύλων), εἰκος δε εἶναι πολλούς ἀπὸ δε μηρου ἀρξαμενοι εστιν, οἷον ἐκείνου ὁ Μαργίτης και τα τοιαμα, ἐν οἷς καὶ το ρμόττον

ἰαμβειον λθε μετρον ωσπερ δε και τασπουδαια μάλιστα ποιητης πιμηρος ν ουτω καιτα της κωμωδίας σχηματα πρῶτος πέδειξεν, ου ψόγον

αλλὰ το γελοῖον δραματοποιήσας ὁ γὰρ Μαργίτης ἀνάλογον ἔχει, σπερ γλιὰς καὶ δύσσεια προς τὰς

τραγωδίας, ἴτω και υτος προς τὰς κωμωδίας. Hepnaest. p. 112 Gaiss. 122 d. Ups.): Μετρικὰ δεατακτα, σα ἐκ μετρων μεν ομολογουμένων συνέστηκε, τάξιν δὲ καὶ ἀνακύκλησιν ου ἔχει οἴτε κατὰ στίχον οἴτε κατὰ συστηματα, οἷός ἐστιν ὁ Μαργίτης ο εις πιμηρον ναφερόμενος, ἐν ω παρέσπαρται τοις πεσιν ιαμβικὰ καὶ ταμα ου κατ' ἴσον σύστημα. f. p. 119 si 129 Ups.): Μετρικὰ δε ἄτακτα εστιν, περ μετρωμεν γεγραπταί τινι, ἴτε δε μοιότητα χει προ αλ-ληλα ἴτε ἀνακύκλησιν τοιομο εστι καὶ

ὁ Μαργίτης μηρου ου γὰρ τεταγμένω ἀριθμω ἐπωντο ἰαμβικον ἐπιφερεται. ar. Victor. It Grammat. Lib. I. p. 2512 uiscn. 68 ed. In eo carmine, cui

Marguae nomen est, eundem emis neXametris trimetriis iambicos tantorum pares numera siscuisse Viderit.

Cf. UNGI p. 2524 uisen. 9 eil. exametra dactylico trimeter iambicus comparatur, quem latine Senarium notanamis, eluxi exametron sex enim pedeStanidos nabet, ut ille dacblos, cum uterqwe purii ex B

74쪽

CARMINA MINORA.

figuratur ideoq31 dicitur et Homeriis in Margito Suo IIIIScia1sse mos versum inmmaam pares Lib. III, p. 2572 utich. 133 Keil. Hoc genere versuum senario), ut Supra dixtinis, primus usus est Homerus in a te Suo, nec tamen totum carmen ita digestum perfecit Nam duobus pluribusve nexametris antepositis istum suesciens copulavit. - s. Atil. Fori. p. 2692 uison.

De auctore Carmen omero triduunt lato Alc. II p. 147 C. Aristot. l. l. arpocrat. V. Μαργίτης. cnOl. ad Aristopn. V. 13. alii. Cf. Dion Cnrvsost. r. 53

4 II, p. 275 Reisit.) Γεγραφε δε καὶ Ζήνων ὁ φι

λόσοφος εἴς τε την γλιάδα καὶ την δύσσειαν, καὶ περὶ του Μαργίτου δέ δοκε γαρ καὶ τουτο το ποίημα υπο μηρου γεγονεναι νεωτέρου καὶ ἀποπειρωμενου της αυτου φύσεως προς ποίησιν. Cert Homer et Hesiod. p. 31 Goetii 4 Nietzscne Κολοφώνιοι δε καὶ τόπον δεικνύουσιν ἐν φασιν αυτον πιμηρον γράμματα διδάσκοντα της ποιήσεως αρξασθαι καιποιησαι πρῶτον τον Μαργίτην. Suid. v. Πίγρης II, 2 p. 26 Berian.): α ἀπο Ἀλικαρνασοὐ, δελφος Ἀρτεμισίας της ἐν τοι πολεμοι διαφανους, Μαυσώλου γυναικός ος τῆ γλιάδι παρενεβαλε κατὰ στίχον ἐλεγεῖον .... ἔγραψε καὶ τον εἰς et ηρον ἀναφερόμενον Μαργίτην. Gronam. p. ciam. n. Oxon. IV, p. 315 do generi ni artis criticae disserens v supra

1 Proci Chrestom. I. προστιθέασι αυrae Homero καὶ παίγνια τινα Μαργίτην ο δὲ λέγουσι ἐγρητος του Καρὸς margo ruisetca κτλ.

75쪽

RMIN MINORA. p. 16 Ἐκτον κρίσις ποιημάτων πολλὰ γαρ νοθευόμενά ἐστιν, ς ὁ Μαργίτη .

De carminis argument O. arpocrat. V. Μαργί

της Μαρσύας ἐν ε των περὶ Ἀλεξάνδρου στορεῖ λεγων Μαργίτην υπὸ Λημοσθένους καλεῖσθαι τον Ἀλέξανδρον ἐκάλουν δε τους νοητους ἴτω δια τον εἰς πιμηρον ἀναφερόμενον Μαργίτην, περποίημα Καλλίμαχος θαυμάζειν ἐοικεν CL cnol.

Μαργίτης II, 1 p. 695, 1 Beriin. ἀνηρ ἐπὶ μωρία

κωμωδούμενος Eustatn. p. 166 Rom. s. iniri ad fragin. V.) Ουτως ἔγνωμεν καὶ το αφρονα Μαργίτην τον απο ου μαργαίνεινὰ ἐστι μωραίνειν Lucia 11. Philops 3:os δ' αὐουν αὐτα καταγελαστα οντα μη οἴηται ἀληθῆ

εἶναι, ἀλλ' ἐμφρόνως αν ἐξετάζων ταλα οροίβου )τινος η Μαργίτου νομίζοι το πείθεσθαι η ριπτόλεμον λάσαι δια του ἀερος κτλ. uni f. cnol. p. 224.Iacolniet: ὁ δε Μαργίτης μωρος καὶ αὐτος τα κύματαμετρεῖν ἐπιχειρῶν). Id Hermol. 17 ορὰς, πως αυθις ἐωπατα με καὶ ου λεγεις τἀληθές, ἀλλ' οἴει Μαργίτη διαλέγεσθαί τινι, ς πιστεῶσαι κτλ. f. Polydi XI 25 p. 40 Hullaen). XII ' p. 813 Hulisel -Τom. II, p. 72 Bela.). Subsidia. albe De Margita Homerico 1798). Lindeman Meta 1821 I, p. 79 sqq. 'olchor Cycl. ep. I 1835), p. 184 sqq. Goetii in De Marina Homerico Mna e 1863.1 Cf. uataui. Od. p. 1669 46 Rom. 413 Bas. Um. Μ. p. 577, 33.

76쪽

τις εἰς Κολοφῶνα γερων και θειὸς αοιδός, Μουσάων θεράπων καὶ κηβόλου Ἀπόλλωνος φίλης ἔχων ἐν χερσι ευφθογγον λυρην. I Fortunat. p. 2692 uisen. 28 Keil. Scripti rei

metricae p. 342 Gaiss. Seositur de amnico licere deDeamus, cuius auctorem alii Arreniloctium, alii Hippona tem Ollint. Sed primus Homeriis no usus est in Margito. Ηλθε - λυρην. Fragmentiam ,de eroo nexametri in Cod. Berolin. 66, olim anten. Granam. Lat. VI, p. 33 ess): Haec dissultaba veru producta, ter singula faciunt spondeis sex neroum Versum, et IrSum eadem et correptis priorinus utriusquo verti sullanis faciunt iam Dicum senariiam ideoῬ1 dicitur Homerias in Marino suo miscuisse nos Versus tamqDam Pares., Ηλθε - λυρην affert cnol ad Aristopn. ΑV. 13.

Tον es υτ α σκαπτηρα θεώ θεσαν - ἀροτηραου αλλως τι σοφόν, πάσης δ' ημάρτανε τέχνης. Arist. in Niconi. VI, 7 p. 1141 12 sqq. εἶναι δετινας σοφους οἰόμεθα λως ου κατὰ μερος ουδ' αλλο τι σοφους, σπερ πιμηρος φησιν ἐν τω Μαργίτην-τὸν - σοφόν . Cetera servavit Clem. l. Strom.

77쪽

Πόλλ' ηπίστατο ἔργα, κακῶς δ' ηπιστατο πάντα. Plat Alcib. II p. 147 Α ξυμβαίνειν μοι δοκεῖ καὶενταῶθα το του ποιητοs, ο λέγει κατηγορῶν πού τινος,ώς αρα πολλὰ μεν πιστατο ἔργα, κακῶς δε, φησίν, ηπιστατο πάντα, et paullo infra p. 147 C) ου γαρ δήπου πιμηρόν γε τον θειότατόν τε καὶ σοφώτατον ποιητην ἀγνοεῖν δοκεῖς, οὐχ οἷόν τε η ἐπίστασθαι κακῶς ἐκεῖνος γάρ ἐστιν ὁ λεγων τον Μαργίτην πολλὰ μὲν ἐπίστασθαι, κακῶς δε, φησί, πάντα ηπιστατο.

Tgetet Chil. IV, 6 sqq. υκουε τον Μαργίτην, εἰς ον ὁ γέρων πιμηρος ρωιάμβους γράφει ουτος ων γέρων νουνεχης, αυτόχρημα νους, φρένες, ἐξανηρώτα τίς αυτὸν ἐγκυμονήσας βρέφος Ἐκ της γαστρὸς ἐγέννησεν ἄρ' ὁ πατηρ η μήτηρ. Cf. VI, 595 sqq.

τος πανφρονιμώτατος ων γέρων ὁ Μαργίτης κτλ.Niceph. lenim in ad Veri Scripti. OV coli. II. p. 641 διαπορῶν ηρώτα ὁπότερος τῶν γονέων αὐτὸν ἐγέννησεν. CL Suid. v. Μαργίτης infra, ad Fr. ).

Eust. Od. p. 1669 47 sqq. Rom. 413 Bas. Ουτως γνωμεν και τον φρονα Μαργίτην τον ἀπὸ του μαργαίνειν Ἀστι μωραίνειν ον ὁ ποιησας τον

ἐπιγραφόμενον μηρου Μαργίτην ποτίθετα ευπόρων με εἰς περβολην γονέων φῶναι, γήμαντα δε ησυμπεσειν τῶ νύμφη, ως ἀναπεισθεῖσα ἐκείνη τετραυματίσθαι τὰ κάτω ἐσκήψατο, φάρμακόν τε μηδεν φε-

78쪽

UARMIN MINORA. 69λήσειν φη, πλην εἰ το ἀνδρεῖον αἰδοῖον κεῖ ἐφαρμοσθείη και υτω θεραπείας χάριν ἐκεῖνος ἐπλησίασεν ' Suid. v. Μαργίτης II, 1, p. 96, 14 emti.)υνη ἐπὶ μωρία κωμωδουμενος ' ον φασιν ἀριθμῆσαιμεν μη πλείω των ε δυνηθῆναι, νυμφην δε ἀγόμενον

μη ἄψασθαι αυτῆς, ἀλλα φοβεζσθαι λέγοντα, μη τῆ

μητρὶ αυτον διαβάλρ' ἀγνοεῖν δὲ νεανίαν δη γεγενημενον καὶ πυνθάνεσθαι της μητρός, εἴ γε ἀπο τουαυτου πατρος ἐτέχθη. Dio Chrysost. r. II, p. 362 Reislc. Πολύ γε αν εἴ του Μαργίτου σοφώτερος ἀγνοουντος οτι χρὴ γήμαντα χρῆσθαι a γυναικί.

Κερκωπας καὶ Βατραχομυομαχίην καὶ ναρομαχίην καὶ ὐταπακτικὴν ' καὶ Ἐπικιχλίδας καὶ τἄλλα πάντα, οσα παίγνια ἐστιν μήρου, ἐνταυε ἐποίησε παρὰ τωπι εν Boλισσω, στε καὶ ἐν πόλει περιβόητος

εδη γενετο si ποιησει. i. Harpocrat. V. Kέρκωπες

Subsidia. iobeck De Cereop. et Colatis. 1820. Aglaopham p. 296-1308. - Ηvilmannie Cyclop. et Cercop. - Rigleri Herculo et Cercopi is Colon 1825.1826.1 Hane narrationem poetae abiudicat VHWal inst. r. Vol. VI, p. 104 n. I. 2 Cod Maro. 454 fol. I . supri p. 23. 3 Intellige ἐκτάπεκτον αἶγα.

79쪽

70 INCERTAE SEDIS FRAGΜΕΝΤΑ. FRAGMENTUM. εύστας περοπηας μηχανα ἔργα δαέντας ἐξαπατητῆρας πολλην δ' ἐπὶ γαῖαν ἰόντες ανθρώπους ἀπάτασκον ἀλώμενοι ματα πάντα. Suid. v. Kερκωπες Vol. I, 1 p. 222 Bernia.) πανουργοι, δόλιοι, πατεῶνες, κόλακες φασὶ δε τους Κέρκωπας γενέσθαι ψευστα - πάντα s. s. p. 221. Κερκωπες δυο αδελφοὶ σαν ἐπὶ γης, πασαν ἀδικίαν ἐπιδεικνυμενοι, και ἐλέγοντο Κερκωπες ἐκ της των ἔργων δεινότητος ουτως ἐπονομαζόμενοι ὁ με γαραυτῶν Πάσσαλος λεγετο, ο λυκμων η δε μήτηρ Μεμνονις ταυτα ορῶσα ἔλεγε, μη περιτυχεῖν Μελαμ- πυγω τουτεστι τω Βρακλεῖ. Cf. Suid. V. υρυβατος. I, 2 p. 45 erali. Harpocrat. v. Kέρκωψ Ἐν τοῖς εἰς πιμηρον ἀναφερομενοι Κέρκωψι δηλουται ἐξαπατητηρες τε σαν καὶ ψευσται οἱ κερκωπες, unde colligi potest versus a Suida allatos ex Homeri Cercopibus desumptOS SSe. INCERTAE SEDIS FRAGMENTA. Homero tribuuntur Versus nonnulli mi in tu, sifrasis poetae editionibus non reperiuntur. Cf. I ls. I leg. p. 37 not. 7. Velcher Cyes. p. I p. 1334. 153. Bodo Hist poes graec. I p. 289.J

Ω οῖ μεν δαίνυντο βοῶν κρεα, καυχενας Ἀπων

Cercop. Fragm. 1. ἔργ' ἐάσαντας vid. ἔργ' ἀνυσαντας Κsister, ἔργα δῶντας Lol ecit. Sed fortasse lain singularis vocis satirica: fuasi ludere Velia ιργασιῶντας. Bernia. Incert. sed Friignam. I. I. δεῖπνον μειθ εῖχοντο βοῶν κτλ.

80쪽

ἔκλυον ἱδρώοντας, πεὶ πολεμοι κόρεσθεν. θωρήσσον Ἀρ επειτα πεπαυμενοι

πύργων δ' ξεχέοντο, οὐδ' σβεστος ὀρώρει. Aristoph. - 1282-3. 1286-7 Παῖς Λαμάχου, POStNIM Versus omericos l. Γ 15, is 447 - 448 σύν θ' ἔβαλον ινούς τε καὶ σπίδας ὀμφαλοέσσας , 450 laudavit, sic pergit: οῖ μεν - ἐκόρεσθεν

θωρήσσοντ' - πεπαυμενοι πύργων ὁρώρει V. 1, 2 leguntur in Cert Hom. et Hes p. 316 Goeul. 9 Niet2sche.

M. δ' ὁπότ ἀσπάσιον εα ηλυθε βουσὶν λιξιν. Hippocr. de articulis VI, p. 784 Η - 785 B Foes. Toni. III, p. 145 llhn. καλῶς γαρ Ομηρος καταμεμαθήκει τι πάντων των προβάτων βόες οτι μάλιστα πονέουσι ταύτην την ρην sc του χειμῶνος τελευτῶντος), καὶ βοῶν οἱ ἀρόται, τι κατὰ τον χειμῶνα ἐργάζονται ουτοι γα μάλιστα λεπτύνονται ταμεν γαρ αλλα βοσκήματα δύναται βραχεῖαν την πόην βόσκεσθαι, βους δε ο μάλα πρὶν βαθεῖα γενηται δια τοὐτο ουν ἐποίησεν δε τάδε τα ἔπη -ώς- ελιξιν , τι ἀσμενωτάτη τοῖσι αυτοῖσιν η βαθεῖα ποίη φαίνεται.

φεροι οῖ γε δίκαιοι. Plato Gorg. p. 16 C. ουκουν ο γε δικαιοι μεροι