장음표시 사용
761쪽
Cum istiusmodi testamentum invalidum si quoad haeredis institutionem I. Io I s. ; facile pater, ea non subsistere, quae
ad eandem quomodocunque pertinent, nec ad eos, qui prae teriti fuerunt, trahenda esse, quae haeredes institutos attinent. Illi enim quando ad haereditatem admittuntur, suo jure ab imtestato succedunt, non vero in locum haeredis tinstituti sub unt, ac suo jure eundem repellunt. Nulla igitur ratio est. cur 'ea, quae voluit testator quoad haeredes a se institutos. transserantur ad eos, qui ab intestato succedunt. h. IO 24.
D. beatis A legata relicta fuerint in pra judicium liberoram vel paren-
in majudi- tum , naturaliser non valeor, nis quatenus absque eorum prouciam libraba dicio sub istere possunt. Naturaliter enim parentibus g. io os .)ram relictis. ac liberis non Competit jus legandi, nisi quatenus legata non relinquuntur in praejudicium liberorum, vel parentum too 8. , hoc est, nisi parentes, vel liberi habeant patrimonium amplum, vel parentibus adsint, quae vitae necessitati,
commoditati ac jucunditati susticiunt g cit. . Qtiam ob
rem si honis a parentibus relictis maxime indigeant liberi, naturaliter legata plura & majora relicta, quam pro modo facultatum defuncti ac liberorum, aut parentum, non valent, nisi quatenus imminuuntur. Non itaque valent legata in praejudicium liberorum relicta, nisi quatenus absque eorum praejudicio subsistere posIunt.
Quando legata relinquantur in praeiudicium liberorum, vel parentum, ex demonstratione liquet. aestimanda nimirum sunt ex relinquentis & haeredum naturalium facultatibus. Ui. de, quae supra annotavimus not. f. Ioos. . Hinc ortum traxit Legitima liberorum atque parentum, quae est portio haereditatis liberis ac parentibus lege postiva debita: si ita quod legitima civilis non semper juri naturali conveniar. ΡΟΩset quoque in sgnificatu Juri naturae conveniente dici Legitima' portio Diqiti sed by Gorale
762쪽
portio haereditatis liberis atque parentibus jure naturali debita, - cujus quantitas hoc jure non eadem est, seu non eandem ad totam haereditatem in omni casu rationem habet, utpote ex circumstantiis particularibus determinanda per ea, quae diximus. Immo subinde naturaliter legitima totam haereditatem
absorbet, vi praesentis. s. Ioa s. Si nulli fuerint ascendehres, vel descendenres in vivis, to De liberta- sator haeredem ex costiteralibus instituere potest, quemcunque vo- re resandi luerit, immo etiam pratensis coMeralibus omnibus extraneum si d sint c
quemcunque. Quodsi enim desint ascendentes, Vel descen- gnati in li- dentes, hoc est, parentes, Vel liberi β, s 74. I T s. , cum nea recta. cognati collaterales non habeant jus persectum in bona poli mortem nostram succedendi sol a. , quale est parentum ac liberorum I. g. 98sδ, nemo est, qui necessario sit instituendus, aut ob justam causam ex haeredandus I. 1or 6. . Quamobrem cum vi dominii unusquisque de rebus suis disponere possit, quemadmodum voluerit β. II 8. art. 2. Iur. nat. & dominium earum transserre in eum, quem voluerit β. a z. pari. 3. Pr. nat ), & qua lege visum fuerit I. ai. para. I. Dr. nat. , quamdiu scilicet nil committitur, quod est contra jus alterius cujusdam s. 9io. pari. I. 3ur. nat.); si nulli fuerint ascendentes, vel descendentes in vivis, testator haeredem ex collateralibus instituere potest, quemcunque voluerit, immo etiam collatera libus omnibus praeteritis extraneum quemcunque. Libertas nimirum testandi prorsus irrestricta est, si nemo
fuerit, cui ius persectum ad haereditarem competit. Testamentum equidem iniquum esse potest, quatenus non satis convenit ossiciis; non tamen propterea injustum est, cum non sit contra jas persectum ejus, quem ossicia commendabant f. 239. Part. ι. nil. praes. Maiv. i.
763쪽
Zoasom Natu aliter testimentum validum es quoad modum tes-- naturali ιν H, si ' cu 'μe modo coδstet hanc esse voluntatem defunctι. Quo- .d morim niam enim testamentum non est nisi declaratio expressa vo-
,γsthodi luntatis defuncti de translatione dominii rerum suarum polire iurantur. Mortem relictarum ea lege facta, ut nonnisi post mortem suam acceptatio fiet i possit, atque de eo, quod praeterea post mortem suam fieri vult testatot 3. 994); ut valeat testamentum, alia re non opus est, quam ut constet, hanc re vera esse voluntatem deiuncti. Quodsi ergo quocunque m O do de eo certi simus, quoad modum testandi naturaliter validum testamentum.
Naturaliter ad testamentum faciendum non aliud requiritur, quam ut testator voluntarem suam expresse declaret. Quodfiergo certo constet, testatorem hoc modo declarasse volunt tem suam; in modo testandi nihil desideratur, consequenter quoad eum testamentum habet Omnia requisita, quae naturaliter habere debet. Erit igitur quoad modum testandi validum hoc est pro nullo declarari nequit. Non Vero hic quaeritur dem,an te stamento quaedam insint, quae non valent; sed an pro ultima vois luntate defuncti haberi debeat. Solennitates. quas requieit jus Romanum, etsi apud Romanos suas habuerint rationes, nulla tamen ratione nMurali nituntur, nec nostro statui conis veniunt. Merito igitur abrogandae essent, cum contra voluntatem defuncti haereditas deseratur ei, quem in hona sua sucis cedere is noluerat, quando ob defectum solennitatum illarum testamentum pro nullo declaratur. I. IO a T.
MAH i, Quoniam naturaliter validum testamentum quo sanae vita a ni um testandi est, si quocunque modo constet hane rati, μοι. esse Voluntatem deiuncti β. 3Qa6. , de eo vero certo ρυα constare nobis nequit, nisi aut voluntatem suam coram testi- Dissiligod by Cooste
764쪽
testibus declaret testator . ro 34. art. I. Iar. nat. , non vero soli haeredi, cum nemo testis esse possit in propria cau- 'fa, ex qua nempe commodum quoddam sperat, *. io 48. pari. s. Pr. nat.), aut eandem in scripturam redigat, aut ab alio redactam propria manu subscribat, quod pei se patet pnaturati ter ad restamentι factionem non requiruar, quam ut se
sator voluntatem suum declaret υel coram res bus, vel in scripturam redigat, aut ab alio in siri'uram redactam subscribat.
Patet itaque duplicem esse modum testandi naturalem, cum non aliter voluntatem nostram declarare possumus, ut de ea post mortem nostram certo constet, nisi vel per testes, vel per
l. ιO28. Testamentum nuncupativum dicitur, quando testator vO- T stumen-Iuntatem suam declarat coram testibus, ii ve tacres ipse prae- tum nanca. sens fuerit, sive abiens. TestamenIuo Vero si tum voca pari mNtur, quando testator voluntatem suam in scripturam reda- ίων is tam rclinquit. quodnam
Si testator velit, ut testamentum scriptum subscribant testes'. quidam, inter quos etiam esse potest haeres institutus; hoe non novam facit speciem. cum restes non adhibeantur alto fine, quam ut certius conster, scripturam istam non esse suppositiciam os 4. Part. s. Dr. nar. , scuti ex adverso testamentum nuncupativum tale esse non dcfinit. si memoriae causa testes voluntatem testatoris sibi declaratam in scriptu- .ram redigant & singuli eandem subscribant. Quod statui eivili conveniat, ne dubia maneat voluntas a testatore declarata, ex iis patebit, quae suo loco demonstraturi sumus. β. IO 29.
765쪽
menti noras Quoniam enim acceptatio ab haerede post mortem demum esse debeat. testatoris fieri potest g. 994. , non opus est, ut voluntas testatoris haeredi innotescat ante mortem illius. Et cum testes testamentum non alio fine subsci ibant, quam ut per eos probari possit, scripturam hanc continere ultimam t - .statoris voluntatem g. Io I 4. pari. I. Dr. nat. ἰ nulla quo que necessitas exigit, ut qualis ea sit subscribentibus patefiat. Quamobrem si testamentum striptum a testibus subscribitur, vel ipso etiam haerede, opus non est, ut ejus tenor notus sit subscribentibus.
, Testamentum scriptum ideo praesertur nuncupativo, ne de
ultima voluntate nostra cuiquam constet ante mortem no
stram. Quamobrem ipse etiam haerea subscribit non qua haeres, sed qua testis. l. IQ3O.
ata ηon intestitus decedit' non praesumitur voluisse, as bona prasmenis post in tem suam rebrusor res Aialius. Quoniam enim natu aeum a eo, raliter testamentum facere licet I. 999 , consequenter . qai in sa- declarare, in quemnam dominium rerum post mortem notas iaceae . stram relictarum translatum esse debeat β. 994. , non uno autem casu contingere 'possit, ut quis eandem non declaret, consequenter intestatus decedat f. 996. ; ex eo, quod quis intestatus decedir, colligi minime potest, quod voluerit, ut bona post mortem suam relicta nant res nullius. Quamobrem qui intestatus decedit, non praesumitur voluisse, ut bona post mortem suam relicta sint res nullius
I. a 44. par . Iur. nat. . Praesumtio haec naturae humanae adeo convenit, ut veritati aequiparari possit. Non enim puro facile repertum iri aliis quem, cui perinde fit, quinam post mortem suam res a se re lictas habeat, di non volt sar haberi ab eo, quem maxime
766쪽
amat, aut cui non sint radiones, eur hujus potius eas velitie quam alterius. Quando homo moritur, cum nulla re post mortem amplius indigeat; maxime opportuna nascitur Monefaciendi Occasio. Quamobrem cum ad beneficia aliis pra standa naturaliter obligemur, quantum in potestate est a 3. pari. 4. Iur. uae. ; ossicio quopue nostro convenit, ut res post mortem nostram relinquendas demus aliis, quos beneficio nostro dignos existimamus, ut ideo nobis non perinde esse debeat, quinam era acquirat.
Quoniam qui intestatus decedit, non praesumitur vo- Fandamen luisse, ut bona post mortem suam relicta sint res nullius s. eam Iaccessa o3Ο. . voIuntatem tamen suam expresse non significavit u ia Ma g. 996. 994. 3; cujus nam Use voluerat bona post movem reti- testam cta, pr amendum es, consequenrer cum is nullo testamento facto in eadem succedat g. 996. , hoccessio ab inustato nitritur 'asamea defuncti voluntate, seu qui ab intestato haeres aes, ex praesumta desancti volorate succedis Ioar.), aris hareiurassi ita stita. seu is jure suo Accedit, quo in casu non opus est pnaesumtione.
Vidimus in anterioribus, dari haeredes naturales, quos ipsa natura instituit I. 983. . & quibus haereditas auferri nequit nisi tanquam indignis ob justam causam Io I 6. .
Sut cessso ab intestato es ex se memo veluti tacitosuccessis. δε-- Etenim quando ab intestato lacceditur, in praesumta Volun- missis se rate defuncti succeditur g. io 33. , consequenter cum cessis at iso probabiliter saltem colligatur, quem in bona sua succedere testato. . voluerit defunctus g. a 46. pari. a. Iar. nat.), sirccessio ab intestato est quasi tacita declaratio voluntatis defuncti de translatione dominii rerum post mortem suam relictarum. ... Bbb bb a Quam-
767쪽
Quamobrem cum expressa de hac translatione voluntatis declaratio testamcntum sit β. 994. ; successio ab intestato ex testamento veluti tacito successio est.
Hanc propositionem ideo addimus, ut tanto manifestior si disserentia successionis ab intestato a successione ex testamento. Nisi enim testamenta naturaliter non liceret facere; nec naturaliter ab intestato succedere quis posset. Hinc heia dentu cum negaret testamenta esse juris naturalis, recte quo que negavit successionem ab inrestato esse hujus juris. Qui Vero negant prius, ast posterius concedunt, non satis sibi comsentiunt, cum praesumtae voluntati plus tribuant, quam ex pressae. Non est quod excipias, successionem ab intestat omnem aequiparari posse successioni liberorum atque paren tum, ita ut omnes, qui ab intestato succedere possint, ab ipsa natura instituantur haeredes &per consequens collaterales jure pares sint liberis aeque parentibus: reclamant enim ea, quae in antecedentibus demonstrata sunt. Non ita sibi invicem obligantur collaterat , quemadmodum parentes & liberi: ex oblisatione tamen derivatur jus succedendi, quod sine justa cauta adimi nequit, nec aliunde id nasci potest I. a 3. par r. yur. nat.). Ceterum s liberi ab intestato succedant, non modo suo jure succedunt, verum etiam ex testamento tacito succedere dici possunt, quatenus defunctus, qui legata reli quere poterat 3. Ioos. , quando intestatus decedit, voluisse praesumitur, ut sine ullo onere in bona sua succedant. Quidni etiam tacite significasse praesumitur, sbi nullam esse causam, cur quendam ex liberis exhaeredare velit, vel etiam
Descce & quis intestarus deteir, ei succedunt liberi, vel his des
ne ab isto cientibus parentes, ita ut in Meris attendatur jus repraesentatronis. salo iniri in parentibus aurem proximitas gradus. Etenim si quis inte-
nea recta. status decedit de successione in bona siua nihil expresse di- sposuit
768쪽
sposivit l. 996. . Quamobrem cum in linea recta natura deserat haereditatem deicendentibus, observato jure reprae fcntationis, his autem deficientibus parent bus secundum gradus 984.) & jus haereditarium parentum & liberorum perfectum est j. 08s.), quod ipsis invitis adimi nequit g. 986. , si quis intestatus decedit, succedunt liberi, observato jure repraesentationis, his autem deficientibus parentes secundum gradus.
Satis manifesta haec sunt ex antecedentibus, ita ut proposito praesens prorsus omitti potuisset, nisi consultum visum fuisset. ut ordo succedendi ab intestato uni quasi conspectui exhi
I. IO3q. De sciente haerede in tinea recta, ab intestato succedunt oui De succi 1σ-I .ni in familia ρarris vel matris secundum gradus rata, et his ne costar era- defierentibus similiter, qui sunt in famiba ais, vel ευμ, ac ιIa lium ab in porro, ut non sistat tra/stus de familia in famillam. πι mirum de testato. aretiora in iussusorem, inis ubi in uti nutu extet persona, ubivis
nusia habita sexus diss/entia Etenim si in linea recta deficit haeres. nemo est cui haereditas sit debita l. 37s. 98s.), consequenter qui ab intestato succedunt nonnisi ex praesumta defuncti voluntate succedunt g. io 3 i. . Quamobrem cum collateralibus qua talibus non aliter speciali ratione obligemur ad praestanda officia humanitatis, consequenter etiam ad augenda ipsorum bona fortunae 6la. para. I. Pr. nat. , quam quatenus in ipsis beneficium redditur parentibus communibus primi, vel ulterioribus gradus . 1 oo 9.), & naturaliter ossicium aliquod humanitatis potius cognato collateri, quam extraneo praestare velle praesumamur . toro. ; deficientibus haeredibus in linea recta ex praesumta voluntate, adeoque ab intestato I. io 33. ,
769쪽
succedunt collaterales, qui communem quendam parentem habent, ceu propiore gradu eundem attingunt. Is igitur omnino observandus ordo est, quem exigit arctius cognationis vinculum, ut scilicet qui sunt in familia parentis defuncti propioris excludant familiam remotioris & in eadem familia, qui parenti huic tanquam stipiti propiores sunt, excludant remotiores. Atque hoc modo patet, ex collate-ralibus primum admittendos esse eos, qui sunt in familia parentum primi gradus, seu patris, vel matris secundum gradum, quo eidem cognati sunt, deinde similiter illis deficientibus, qui fiunt in familia parentum secundi gradus, veluti avi, vel aviae, ac ita porro secundum distinctionein familiam & gradus in iisdem. diuod erat anum. Quoniam vero tam mares, quam Dominae in qualibet familia & quolibet ejus gradu eodem cognationis vinculo nobis junguntur, prout i satis superque apparet eκ iis, quae de cognationibus prolixe demonstrata sunt, consequenter eadem in utroque sexu adest successionis ratio, per demon-μata; nulla quoque in successione habenda est sexus ratio
I. 3 1 8. Ontol. . Euod erat alterum.
Nulla in re magis variant leges postivae, quam in successione ab intestato. Quodsi vero in ea ratio naturalis attendenda, ut praesumatur id. quod ossiciis maxime congruit; is omnino successionis ordo admittendus, quem in propositione praesente definivimus. Et hoc pacto omnia sunt ph na & expedita, iuri etiam cognationis apprime consentanea. Et naiaturalis ille modus computandi gradus consanguinitatis, quem sequitur jus eanonicum, & quo nos utimur in matrimonialiis bus & criminalibus, inservit quoque successioni tollateralium determinandae, modo is rite intelligatur, nee absurditates sinisgantur, ubi nullae sunt, Proini suo loco jam ostendimus.
Quamvis itaque JCti Romani aliam introduxerint graduum
770쪽
computationem pro deserenda haereditate ab intestato, quam etiam nos sequimur, ex demonstratione tamen propostionis . praesentis patet, nos eadem non habere opus: immo s eur lius eam expendas, deprehendes ex ea potius dissicultates subis de nasci, quas naturalis ille modus gradus consanguinitatis computandi arcet, veluti an patruus, vel aFunculus una cum
patruelibus succedere debeat, quorum illi sunt in familia avi, vel aviae, hi in familia patris, vel matris. Naturalis quaedam inclinatio seu propenso in eos, qui nobiscum sunt in eadem familia, observatur, modo non ex accidente a causa quadam extrinseca supprimatur, & ea major est, prouti caput familiae, seu stipes in linea recta minori intervallo a nobis distat. Et huic respondet ossicium de reddendis beneficiis parentihus in liberis suis. Ut illius voluimus, ut familia, ex qua ortum trahimus, sit quam ornatissima, ac eo nomine homines sbi gratulantur: immo idem in laudem vulgo vertitur, ac iu- ter bona fortunae connumeratur. Unio illa naturalis, quae familiam essicit, in causa est, ut, s qua praeclare iacta sunt ab iis, qui nobiscum in eadem familia sunt, ea etiam ad nos quin dammodo pertinere existimemus, & ex adverso nobis quoque ignominiae ducamus, quae ipsis ignominiam pariunt. Quodsi homines omnes ratione duce uterentur, ut instinctum naturae sequerentur, non aliter in bona post mortem suam relicta suciseedi vellent, quam fert propositio praesens, nisi quatenus pro modo facultatum suarum quaedam legarent iis, qui beneficium
merentur, nec in testamen O praeterirent collateraIem, vel
omnes, nisi quatenus factis suis sese benescio indignos redis didissent, & vinculum cognationis quasi dissolvissent. Et haec omnino probe expendenda sunt ei, qui in testamento alium instituere vult haeredem, quam quem successio ab intestato designat, qualem hic demonstramus, ne quid in rectitudine naturali testamenti desideretur. h. 3O3s.
Si quis intestatus decessit, nec a se, qui ab intestato succe- Ω Lem abdere posit, in satu narur ab hareduas fir occupanris. Rutenim mustato inte- deficiar, c