장음표시 사용
741쪽
Quod vero .iximus, voluntatem defuncti declarari quoque posse de eo, quod quis praeterea fieri post mortem suam v lit ; ideo additur, quia in testamento etiam dari potest libetis
utor, Vel curator, porest etiam praecipere defunctus, quae de sepulrura sua observari velit, quod monumentum ipsi sit e citandum, quod MSc. quoddam si in lucem publicam ede,
. . dum & si qua alia fuerint hujus vel alterius generis. . . s. 99 s. De revor . A dominium in alterum transfertur ea lege, ut nonnis hos bilitate mortem mmm acceptatro sicra possit; quam. in visit, volun arem translatio- suam trans errasi mutare 'Iest. Quoniam enim ex acceptavi, duminia tione accipienti nascitur ius in re translata l. 3 6 s. part 3. Jur. acceptatim quod inVito eidem rursus adimi nequit j. 336. 't. ne non is a. ' nar. 3; si transferens nolit acceptationem fieri antepos moriem mortem suam, non alio fine hoc velle intelligitur, quam festenda. ne jus quoddam acquirat ante mortem suam is, in quem d minium suum transferre nunc vult. Quamobrem sibi utique reservat jus mutandi voluntatem suam, quamdiu vixerit, si ita visum fuerit. Quodsi ergo dominium in atrerum transfertur ea lege, ut nonniti post mortem Mam accepi tio fieri possit; quamdiu vivir, voluntatem suam transferens mutare potest.
. Naturaliter homini eompetit ius mutandi voluntatem suam, quando mutatio non fit contra jus alterius f 3. 377. 378. Fart. I. Iuri nar. . dc jure quoque inremo licita, s mutata sertur in melius 3. 374. Part. I. Iur. nat. . Quando volum ratem nostram declaramus de eo, quod post mortem nostram. fieri debet; de eo statuimus pro circumstantiis praesentibus, quoniam suturas praevidere non possumus. . Quamobrem cum hae mutari p ar, voluntas quoque nostra non sne r tione mutatur. I o contingere quoque potest, ut circumstantias praeIenter non satio expendcrimua, quae posthac po
742쪽
. nitius inspicere possumus, ut denuo adsit ratio sussiciens ad mutationem. Uoluntas igitur hominia recte dicitur amhula. toria usque ad extremum vitae halitum . quo velle definima inter vivos. Non igitur absurdum est, ut. quis sibi reservet
jus mutandi voluntatem suam, quando disponit de eo, quod . demugi post mortem suam fieri vult.
q. 996. T sator dicitur, qui testamentum facit. Et resari idem ristis, significat ac testamentum facere, seu suam de translatione qain. Mdominii rorum post mortem selictarum voluntatem decla- ρο quanam
rare. Unde re satus decedere dicitur, qui testamento facto altima -- moritur ; intestatus vero, qui nullo testamento condito de- lanias. cedit. Voluntas vero ultima est, qua quis ea vult, quae post niortem suam fieri debent. Ultima nimirum, quae quis velle potest, ea sint . quae quis Post mortem suam fieri vult. I. 99 T. τὸ statis tes amentum mutare potest, quamdis vixerit, imm De mutari testamento alio non facto misatus deceare. In testamento, res
enim de translatione dominii rerum suarum ita disponit ita inevitissator, ut acceptatio demum post mortem fieri debeat I. 994. 996.). EnimVero si dominium in alterum transfer tur ea lege, ut nonnisi post mortem suam acceptatio fieri possit' quamdiu vivit transferens voluntatem suam mutare. potest f. 99 3. . Ergo etiam testator testamentum mutare potest, quamdiu vixerit. αuod erat unum. . . . Enimvero quoniam testamentum mutans voluntatem suam ultimam mutat g. 996. 994. . Voluntatis autem ultimae mutatio permissa unicuique, quamdiu vivit, per δε-
743쪽
monstrata: propterea quod quis testamentum secerat, non aliud facere cogitur. Quamobrem si velit, vel etiam si contingit ipsum alio testamento non tacto mori, alio non facto intestatus decedere potest I. 996. . tauod erat a
Non modo integrum est unicuique vi dominii ris.
Part. a. Dr. nat. , utrum restatus, an intestatus decedere velit; verum etiam haud raro contingit, ut quis intestatus decedat, si vel maxime testatus decedere maluisset, cum mortis hinram praevidere minime liceat. Quamobrem cum necesse non sit, ut quis perssiar in ea voluntate, quam in testamento dein claravit; testamento, quod quis secerat, sublato. res redit in eum statum, in quo fuerat ante conditum testamentum.
g. 998. . Quoniam testamentum mutari potest, quamdiu testator vixerit I. 997.), consequenter post ejus demum mortem constare potest, ipsum in ea voluntate, quam facto testamento declaravit i g. 994.), perstitisse; anIe morrem usatoris testamentum vatidum non es, sed morae demum ejus v lisum e crtur.
Nimirum testamentum non ante validum, nisi quando vo-- luntas testatoris immutabilis essicitur: tune enim actus translationis dominii rerum a defuncto relictarum perfectus est, ut acceptari possit, a
I. 999. Nararasito testamentum facere licet. Etenim vi dominii dominus de re quacunque sua disponere potest pro a bitrio suo g. ri 8. pari. a. Iur. nat. J, ita ut eidem etiam permittendus sit rerum suarum abusus, quamdiu nil facit contra jus alterius s. 369. tara. a. Iur. nat. b. Quam Ob-
744쪽
rem eum naturaliter dominium rerum suarum etiam in aIterum transferre possit ea acge, ut nonnisi post mortem suam acceptatio fiat g. 99 a. 2, in testamento autem dominium rerum post mortem testatoris relictarum ea lege transferatur s. 994. ; naturaliter testamentum facere licet.
Patet linque, testamenta esse juris naturalis. Non valere rationem, quae cum P en dorsio in contrarium affertur, qua
t ea lege nihil transferri possit, ut is, in quem transferri debet, demum post mortem transferentis acceptare possis, antea jam resellimus ncl. 99 a. . Equidem fetienus testamen ra juri naturae repugnare inde infert, quod vero haeredi, hoc est, ei, qui alias ab intestato succederet, auferatur jus suum, quod facere minime licet 64. pari. I. Iur. not. , qu olim erat opinio Germanorum, hodie adhuc nonnullorum animo occupans, unde lenatum est vulgare illud: taee
id est, qui morte beata defungi voluerir, bona sua relinquat haeredi vero; patebit tamen ex sequentibus, deficientibus liberis ac parentibus, nemini ius perfectum ad bona defunct competere, immo non obstante jure liberorum atque paren xum g. 97s. 98a. , omne testandi 'us minime esse ademtum, quin potius legi naturae convenienter non minus inter liberos atque parentes, quam respectu Gliorum extraneorum non uno modo de rebus post mortem relictis disponi posse. Immo ex sequentibus quoque patebit, successionem ab intestato revera non esse nis testamentum praesumtum, seu ean dem niti praesumta defuncti voluntate. Quamvis vero ad mittendum si testamenti iactionem juri naturae non repugna re, immo s recte fiat testamentum, eidem convenire; mo dus tamen testandi naturalis plurimum giffert ab eo, quem Jua Romanum praescribit & qui moribus Germanorum Pa rum convenit, ac contra eos introductus fuit, prouti ex sequentibus elucester.
745쪽
De extare datione liberoruma Euantum scia fuismanitatis ad liberos refringan
tiberi exheredari dicuntur, quibus a parentibus expressa voluntate aufertur haereditas, vel qui ex numero haeredum excluduntur, seu si parentes expresse declarent, quod in bona post mortem suam relicta succedere non debeant
β. 937. 96o.). Quoniam liberi abdicant , si parentes sufficienter declarent, quod eos pro liberis suis agnoscere nolint 987. ) , consequenter eo ipso simul declarent, quod jus alias liberis competens in bona post mortem suam relicta succedendi I. 97s. ipsis competere non debeat ; s liberi abdicantur, eo ipso quoque exharedantur. Quamobrem cum naturaliter liberos abdicare liceat, si scientes ac volentes ea committunt, quae e diametro ipsorum erga parentes ossicio repugnant, vel a Vita scelesta revocari sese non patiuntur 988. , naturaliter quoque liberi exhaere duarι possunt, si scientes ac volentes ea commιItunt, qua imorum erga parentes incis e diametro repetnant, vel a vita scelsa sese
revocari misime pariantur. Abdicationis iis exhaeredationis liberorum idem effectus est: utraque enim iidem privantur jure liberorum, quod alias natura ipsis tribi it. Exempla igitur justae abdicationis supra allata not. s. 933. sunt etiam exempla justae ex reda.
Si purentes absque neglectu tiberorum ossicia humanisatis aliis prae are possunt; at ea Arastanda naturabIer obligantur. Etenim quilibet homo obligatur omnem facere facultatum suarum usum, qui ad perficiendum animam, corpus & statum hominum aliorum & ad arcendum Omnem impersectionem ab eorum anima, corpore & statu requiritur, qua
tenus id absque neglectu ossicii erga seipsum fieri potest β.
746쪽
6 9. Dan. I. Iur. nat.) , consequenter quaevis praestare ossicia humanitatis s. 6s s. put. I. Pri nat.). Quoniam haec , obligatio necessaria & immutabilis est . t 4 a. star . . NIL pra' unis. ἰ ncc ab ea liberantur parentes, quod liberos suos in omnibus ossiciis, quos aliis debemus, ceteris hominibus praeferre dc bcant f. 733. , consequenter per hoc ossicia humanitatis tantummodo ita restringuntur ad liberos, ne cum eorum neglectu praestentur aliis. Quod si ergo parentes absque neglectu liberorum ossicia humanitatis praestare aliis possunt; ad ea praestanda naturaliter obligantur. Obligatio specialis non toflit obligationem universalem ad' idem, sed tantummodo restringit in casu collisonis, quia illa utpote ex duplici causa proveniens sortior est, consequenter hanc vincitas. IO a.
Quoniam parentes, si absque neglectis liberorum ossi- Iiam expencia humanitatis aliis priestare possunt, ad ea praestanda na- diar quoad turaliter obligantur f. io Oi.), ad Oricia vero haec perti--a stu-net aliorum fortunam', quantum in potestate est, promO- na. Vere o. 63 a. para. 1. Pr. nat. ) , aliis benefacere g. a 3. pari. q. Jur. nat. , beneficia occasione oblata reddere g.
4 . Rart. y. Dr. nat.), itemque mendici S atque egenis eleemosynam dare β. allo. a 44. pari. q. ytr. nat. s s paren- res absque neglectu liberorum fortunam alioram promovere, aliis benefaceres beneficia occasone obiasa reddere, item'ue molers atque egenis eleem I iam dare possunt, ad haec Iugula ιbligantur, conkquznter erram m gratIam extraneorum fi menicorum ac egenorum de ianis ps mortem suam relictu sti ponere posunt. Parentes, etsi liberis suis prospicere pro virili debeant, pr Pterea tamen non Peccare, si aliis quoque beneficia exhibeant,
747쪽
qui ea merentur, & mendicis atque egenis eleemosynas dent, pro modo facultatum suarum, nemo in dubium vocaverit. Nec facile quis erit, qui assirmaverit, injuriam fieri liberit, si parentes hoc faciant. Cum ergo de bonis lais in eorum gratiam disponere possint, qui beneficia, vel eleemosynam merentur, quamdiu vivunt; nulla sane ratio est, cur jus hoc ipsis denegetur, quando voluntate ultima disponunt de bonis post mortem suam relictis. Si servetur modus, ne in praejudicium liberorum plus detur, quam dari debebat aliis non habent hi, de quo conquerantur. . IOO3.
Legatum dicitur donatio rei cujusdam, vel etiam certar pecuniae summae ultima voluntate facta. Persona vero, cui legatum relinquitur, Ozatomi vocatur, di qui ultima voluntate quid donat alteri, ut re dicitur.
E. gr. Si ultima voluntate declaro, quod domum meam vel hortum habere debeas; domum, vel hortum tibi lego. Similiter si volo, ut post mortem meam inter pauperes distribuantur centum thaleri; pauperibus centum thaleros lego. Dissert adeo legatum ab Mereditate, quia haee consistit in universitate rerum a defuncto relictarum f. 96o. . legatum vero non nisi in re quadam particulari, aut in rehus quibusdam particularibus, Vel etiam in certa quadam pecuniae si Ama. . IOO4.
Quoniam Ie atum donatio est . roo 3. : quando δε- nationes legi natura conformes Dnt I. a a. N sqq. pari. 47ur.
nat. , legata quP'e eidem conventati. Quemadmodum remere donandum non est . Io 4. pare. 4. Iur. uat. , ita nec temere legandum. Quemadmodum vo. . ro donatio temeraria Valet g. IOZ. Port. q. Jur. nat.)ς ita Ac legatum temerarium valet. Quodsi tamen manifesta fuerit legantis temeritas, idem omnino est legatarii ossicium, quod
748쪽
donatarii circa donationes temerarias. Quota ea perpendas, quae de donatione demonstrata sunt m. π sqq. Part. 4.Jur. nat. facile erit iudicium, quaenam legandi debeant esse motiva, ne labe quadam afficiantur legara. Et si porro ad animum revoces ea, L. ae de danda eleemosyna demonstrata sunt a 3 s. pari. 4. Iur. nae. ; facile quoque judicabis. quandonam mendicis atque egenis legatum aliquod & quam tum relinqui possiti
Si parentes habeant parrimonium amplam, vel liberis sem mando adsint, qua visa necessitati, commovitatι ac fucu'ditati A c gaia amant; legata beneficia merentibus V staveribus relinquere ριφην reaisita, re pro modo facultarum suarum. Parentes pro Virili conferre Minoi, tenentur ea, quae possunt, ad hoc, ne liberis desint quae vi- tae necessitas exigit, & quae ad vitam commode ac jucunde transigendam faciunt j. 736. & eos in iis ceteris hominibus praeferre debent, in casu nimirum collisionis. Quodsi patrimonium amplum habeant, vel liberis iam adsint, quae vitae necessitati, commoditati ac jucunditati sussiciunt, huic ossicio satisfaciunt, etiamsi res quasdam, vel certam pecuniae summam aliis legent, consequenter absque liberorum neglectu legata rclinquunt. Quamobrem cum in gratiam eorum, qui beneficia merentur & mendicorum ac cgeno
tum de bonis post mortem suam disponere possint, si id fiat absque neglectu liberorum f. t Ooa. , consequenter legata relinquere f. ioo 3.); si patrimonium amplum ipsi habeant, vel liberis jam adlint, quae vitae necessitati, commoditati ac jucunditati sussiciunt, legata beneficia merentibus & pa peribus pro modo facultatum suarum relinquere possunt.
Pater legaturus probe perpendere duret, ne leget in praeiu
dicium liberorum. Quamobrem non modo inquirere debet in facinates suas dc liberorum; verum etiam nepotum ac ne
749쪽
ptium rationem habere, quibus aliquando bona sua relinquere debent liberi sui, immo ad animum quoque revocare casus, quibus fortuna hominum obnoxia est, ne ex statu tantum. modo praesenti liberorum fiat judicium. Multa igitur ci cumspectione opus est, ne in legando modum excedat, nec habeant liberi, de quo vel in praesenti, vel futuro tempore j
m resin .n liberi absque neglectu parentum ossicia sumanitatis aliis ossisa huma- 'sunt ei, ea 'astanaea obligantur. Quoniam liberinitatis ad in praestandis officiis humanitatis in casu collisionis parentes parentes reia aliis praeserre debent, conjuge saltem ac liberis propriis, ii stringosar. quos habent, exceptis g. 734. , quemadmodum paren tes liberos suos praeferre tenentur in casu collisionis aliis c . Ii 3. , propositio praesens eodem modo ostenditur, quo
iupra demonstravimus parentes obligari ad praestanda humanitatis officia aliis, si ea absque liberorum neglectu pra stare possunt I. OOa . .
Iam spe, Hinc Porro eodem, quo supra Iooz. , modo in
eis evem stenditur, liberos quoque obligari for nam aliorum promo ere, di is quoad otiis beWfacere fi bexestria occasione Alara reddere es mendicas alis hora fortu que egenis eleemotnam dare, immo eos posse m gratiam eorum, ροι benescia merentuν, es menaecorum ae egenorum de bonis posmorum suam relictis Uflonere. Sane fi quis nonnisi parentum, liberorum atque conjugi
rationem habere deberet, omnis cessaret obligatio humani-tis ossicia praestandi aliis, quae tamen naturaliter non restrimguntur, nisi quatenus ea in potestate nostra non sunt 3. 6 II. Pret. P. Donat. . Tum vero demum in potestate ninstra non esse intelliguntur, si absque neglectu non modo no
750쪽
stri, verum etiam eorum, qui pars nostra esse censentur, aut quorum pars noS furnus, hoc est, liberorum atque parentum praestari possunt. Quodsi vires humanae essent inexhaustae Ossicia humanitatis promiscue deberentur absque ulla restrictione. Enimvero quoniam admodum limitatae sunt, natura quosdam arctiori vinculo inter se copulavit, ut ea sibi invicem Praestent, non tamen exclusis ceteris, quantum arctius hoc vinculum permittit.. g. oo8. Si liberi habeant patrimantum amplum, vel parentibus jam Ebaaxc υ- adsηt, qua vita necessitati, commoditati ac iucunditati inservium ἰgata a lite- . pro modo facultatum suarum legata benescia merentibus S paupe- ris retingiuribus retivaere possunt. Idem eodem modo ostenditur vi β. ριίincroor. quomodo id de legatis parentum paulo ante demonstravimus I. Io O . .
' Pateralius qua talibus non aliter speciali quadam ratioηe Aaatentis aligamur ad Masanda incia humanitatis, quam quatenus an ess eo Meral leneficium redditur parentibus communibus primi, vel ulterioris gra- bus specialidus. Quoniam enim ossicia humanitatis sunt ossicia erga ter obtiganalios, quibus eorum persectio PromoVetur l. 633. 'art. l. sumus ad 'Iur. nat.), actus vero omnis beneficium est, qua perfectio-Wastandanem alterius ac status ejusdem quomodocunque gratis pro- oscia ha- movemus, aut impersectionem praecavemus I. a a. pari. q. manuam.
y . nat. δε ossicia humanitatis, quippe quae gratis praestari . constat, beneficiorum loco sunt. Quamobrem cum beneficium reddat, qui beneficium tribuit ei, a quo accepit, propterea quod accepit f. 3 a. pari. 4. Furi nat.); beneficium alteri reddimus praestando ossicia humanitatis. Quoniam