장음표시 사용
731쪽
rem in aliud ius succedere nequeunt, quam quod patri suo, vel matri competeret. si adhuc in vivis esset, avo vel avia morienrc. Quotquot igitur in liberorum ulterioris gradus fuerint, ii smul in locum patris sui, vel matris subeunt, i c in capienda haereditate ejus personam repraesentant. Nihil itaque magis naturale est, quam ut nepotes ac neptes in locum Pa rentis praedefuncti succedant, mortuo avo, vel avia. s. 98 .
De fore re- Ius subeundi in locum parentum seorum, quod comis rasentatim petit liberis ulterioris gradus cum liberis primi gradus con-
nii. currenti buS, Vocatur Ius repraesentationis. Atque ideo patet. yas repraesentationιs se naturale, seu burι natura comemre s. 98o. . Dicitur ideo jus repraesentationis, quia liberi ulterioris gradus repraesentant parentes suos quoad ius haereditarium, quod in iis conjunctim subsistit, quatenus morte parentum in ipsis fuit transmissum. Probe nimirum notandum est, aliud esse transmissionem, aliud translationem juris. Jur transmittitu in aliquem, quod ipfi debetur, quam primum in habente ex .Pirat, cum non transferatur nisi voluntate habentis g. ra. para. y. Jur. nat. . Quemadmodum vero jus, quod unus haber, in plures tanquam commune transferri potest; ita nec
repugnat, ut in plures tanquam commune transmittatur. Jux nimirum commune acquirentes unam reP sentant personam moralem.
982. Si quis improles moritur, naturali ex bona se relinquere deis ber p irentibus suis primi gradus, aut, his deficioribus, gradus tiLtertoras, ns quatenus conjugis superstitis hasenda ratio. Etenim liberi non modo parentcs inopes alere tenentur. nisi eadem
inopia laborent, vel vix liberis suis alendis sussiciant g. 7 3 s. , verum etiam ad beneficium iiSdem reddendum, o casione Oblata obligantur s. l. 743. 3, & in praestandis ossiciis
732쪽
humanitatis, consequenter etiam in promovenda eorum fortuna s. 6ra. ara. I. Iur. nat. , ipsos p ferre debent aliis, conjuge saltem ac liberis propriis, si quos habent, exinceptis I. 734. , immo pro virili conserre ea, quae vitam eorum commodam atque jucundam faciunt s. 7s6. . Quamobrem cum mortui non amplius rebus sivis indigeant. quod per se patet; si improles moriuntur, nec conjugis superstitis habenda ipsis ratio sit, naturaliter utique parentibus suis primi gradus bona sua relinquere debent. Σαώ
Enimvero non modo parentes gradus ulterioris, veluti avus & avia, sunt vitae nostrae autores, quatenus spectantur tanquam causa remota ejusdem, consequenter etiam eorum, quae inde dependent, quod in rerum natura existimus, quod per se satis patet; verum etiam nepotes ac neptes educare tenentur, si parentes moriantur, antequam
educati fuerint . Rar.), immo vivis adhuc parentibus, si hi vel inopes fuerint, vel educationem negligant, & in omni casu ad eandem conserre, quicquid possunt ἔ 83a . Quamobrem his quoque ad beneficium reddendum obligantur nepotes atque neptes Occasione oblata g. 4r. 8art.
q. Fur. nat. , perinde ac parentibus primi gradus . 4iJ, quemadmodum iisdem non minorem, quam his, reverentiam exhibere debent h. 8ar. . Quodsi ergo quis improles moriatur, nec conjugi superstiti prospicere teneatur, de ficientibus parentibus primi gradus, quibus in eo cassi ho-na relinqui debent per demonstrata, ea relinquenda sunt parentibus gradus superioris. de Fod erat alteram. Non par omnino ius est parentum primi ac ulterioris gradus. Quoniam enim p rentes gradus primi sese habent per
modum causae proximae eorum, quae ipsis quodammodo a
733쪽
repta ferre debemus, parenses autem 'gradus ulterioris per m dum causae remotae; ac ideo in praestandis ossiciis in loeum p rentum primi gradus non succedunt, nisi his vel deficientibus, vel ea praestare non valentibus; liberi quoque in praestandis ossiciis erga parentes eos, qui gradus primi sunt, praeferre de hent illis, qui sunt gradus ulterioris, nisi utrisque simul idem ossicium exhiberi possit, quale reverentia filialis est ga . . Nec est, quod excipias, parentum superioris gradus majorem esse posse indigentiam, quam parentum primi gradus, confinquenter aequius esse, ut in eo casu illis potius, quam hisce r inquantur bona, quia tum parentes nostri illorum indigent . . am sublevare tenentur 3. 7ss. , ac commoditatem & j cunditatem eorundem pro virili promovere s3. 736. , di nos h a nostra parentibus nostris relinquentes ad hujus ossicii praestationem concurrimus. Quod si hi non satis faetant ossi. eici suo, id ipsis, non nobis imputandum. In Jure naturae sequentia ex praecedentibus deducenda, conlequenter ex iis, quae fieri debent, inferenda quae porro iacienda. Quamo, rem in parentibus ulterioris gradus recte supponitur animus ea faciendi, quae facere deberent, nis eadem praestarent P xentes primi gradus, R, quando desunt vires, supponenda r men voluntas est. Ac in utroque casu voluntas facto aequiparatur. Quibus haec paradoxa videntur, hi intimam philos phiam moralem nondum penitus perspexerunt.
q. 983. ID IMMP- uaerens naturales dicere lubet eos, quos ipla naturabus natara- constituit: volantarus vero, quos deiunctus voluntate sualibus B -- sive expressa, sive tacita, aut praesumta, instituit. Quam-ώ--iis. obrem cum natura constituat liberos haeredes parentum & vicissim parentes haeredes liberorum im- prolium. j. 98a. , oberi suor haredes naturales parentem M
axentes haeredes naturales tiberorum improbum. Laberi qua haeredea parentum suorim dicuntur haeredes sui
3. 979. . Atque ideo Pater, haeredes sios esse speciem
734쪽
quandam haeredum naturalium. De haraedibus autem viau tariis agitur in sequentibus.
g. 984. Quoniam liberi sunt haeredes naturales parentum & Raamad parentes haeredes naturales liberorum improtium c . 98 3. , haeretaura parentes vero sunt cognati ascendentes & liberi descenden- ά rasantes in eadem linea recta i l. sscsI6.s78. , in recta
natura defert haereaesarem Effendentibus, ob emato fure reWasem
yis hared Iamiam parentum is tiberorum mutuum est,sper- Exace δει feram. Etenim jus haereditarium parentum & liberorum si jus his mutuum oritur ex mutuis eorundem Officiis erga se invicem, est aratim prouti ex demonstratione ejusdem luculenter patet j. 97 s. parentam essen7. at e f. 98 a. b. Enim Vero incirias paterna, gluti raram. inter parentes & liberos contracta intelligitur g. 6 3. ,&, cum homines generentur atque educentur generis humani conscrvandi causia g. 2 64 , etiam ad parentes & liberos gradus remotioris extenditur, quasi pactum est 3. 63 4 2, co sequenter ossicia mutua parentum eaque liberorum & inde orta jura quasi pacto nituntur. Quamobrem cum ex quasi contractu nascantur obligatio S, quales ex contractu vero nascinatur 3. 3 s. parι. F. Dr. nat.), eκ contractu autem nascantur obsigationes perlectae g. 793 8art. 3. In nae. , consequenter tura ipsis respondentia . a 3. 8art. I. Pr. Mat. . etiam sint persecta β. 23 s. a 36. stari. f. Phil. Haῆ. unm. ἔjus haereditarium parentum S: liberorum mutuum est jus persectum.
Nemo non agnoscit arctiorem esse Obligationem, qua Pa rentes ac liberi sibi iuvicem tenentur, quam qua natura ce X x xx a ter
735쪽
teros homines sbi invicem devinxit. Unde multo magis reprehenduntur parentes atque liberi, si desint ossicio suo, quam alii, qui ossicia erga alios insuper habent. Et quo magis parentes student fortunam liberorum promovere, eo magis Pa rentis partes omnes adimplere censentur. Ac idem est de li- heris judicium. Ipsa itaque ratio hominibus dictitat, ea, quae parentibus a liberis & liberis a parentibus debentur, magis esse necessitatis, quam voluntatis, scuti ea, quae ex conrractu deinbentur, seu ad quae perfecte nos alteri obligavimus. Quamvis vero vulgo non agnoscatur obligatio, quae ex quas contractu venit, & naturalem obligationem firmiorem essicit; ubi tamen rationem reddere volueris, cur arctius vinculum si illa parentum ac lἰberorum obligatio, quam qua homines alias inter se copulantur, ea tandem distinctius explicata nos deducet ad quas contractum, ita ut qui animum ab eo alienum habet non juxta praescriptum legis naturae generationi prolis operam det, atque ideo quasi contraxisse nolens volens intelligatur, qui Prolem a se genitam agnoscit. 986.
Quoniam jus haereditarium parentum & liberorum jus. persectum est I. 98s. ) , jus vero istiusmodi acquisitum nemini invito auferri potest . 336. yart. a. Fur. nat.)ἰ jus
quoque hineolanum flarenidas ac liberas invisis auferri nequIt. Naturalem hane justitiam agnovere Romani, qui liberos &parentes in testamento necessario haeredes instituendos esse viluerunt, ita ut invalidum sit lestamentum, in quo praetera
g. 987. Liberi abditari dicuntur, si parentes sussicienter declarent, quod eos pro liberis suis agnoscere nolint.
Abdicatio liberorum apud Graecos usu recepta fuit. Quamovis vero moribus nostris non conveniat; ea tamen a Jure na
736쪽
turae minime abhorret quemadmodum ex sequente propositione intelligitur. Ceterum abdicatio liberorum intelligitur
tam de parentibus superioris, quam primi gradus. . 988. Si hieri scientes ac vetrates ea commisiunt, eua e diametro tauando ea ipsorum erga parenres umio repugnant, vel a visa scelesti sese re- naturaliter vocara non pariantur naturaliter eos abdicare luer. Eteniin si titua. liberi scientes ac volentes ea committunt, quae e diametro
ipsorum erga parentes officio repugnant; ipso facto declarant, quod sese tanquam liberos erga ipsos gerere nolint. Quamobrem indigni sunt, quos parentes pro liberis suis agnoscant, consequenter nec eos pro liberis suis agnoscere tenentur. Lege igitur naturali ipsis datur jus declarandi, quod eos pro liberis suis agnoscere nolint 338. 8arr. I. Phil. Wact. umv. . Quamobrem cum ista declaratio sit abdicatio liberorum g. 987.), si liberi scientes ac volentes
ea committunt, quae e diametro ipsorum erga parentes officio repugnant, naturaliter eos abdicare licet I. Iro. 8art. r. Phil. pra I. uων. . diuod erat unum.
Quodsi vitae scelestae dediti ab ea sese avocari minime
patiantur, per se patet, quod continuo contristentur parcntes. Quoniam itaque liberi parentes contristari minime debent g. 748. , ossicio liberorum erga parentes e diam tro adversatur, quod a vita scelesta sese revocari minime patiantur, sed in ea perseverent. Quamobrem cum liberos abdicare liceat, si scientes ac volentes ea committunt. quae Cdiametro ipsorum erga parentes officio repugnant, per demonstraran. I. eosdem etiam abdicare licet naturaliter, si a vita scelesta sese revocari non patiantur. απια erat alterum. Qui ossicia liberorum erga parentes in superioribus demonstrata perpendit, facile animadvertet, quaenam sint facta, per X x x x 3 quae Diqitigod by Go dile
737쪽
quae illa tolluntur, ita ut quis personam filii exuisse dicendus fit. Ita ferire parentes, aut iis maledicere reverentiae filiali ediametro adversa, fine qua tamen filii persona concipi nequit f. 7sa. . Haec igitur justa abdicationis causa est, consequenter multo magis talis erit, si ipsi vitae patris, vel matris infidias struan Similiter amor filialis tollitur odio, seu inimico in parentes animo. Quamobrem qui inimicitiam irrecon- .eiliabilem fovet, filii personam sustinere nequit. Exemplum
vitae scelestae est, fi filius praedonibus se societ, vel filia mer tria sit. g. 989. Nutarali re liberi omnes ejusdem gradus aquale jus ad lar ditatem ρarentum habent, ac vicom parentes ejusdem gradas adhaerediatem liberorum. Etenim liberis jus ad haereditatem parentum competit, quia liberi sunt, pro uti ex anterioribus patet, consequenter quia a parentibus suis per generati
nem descendunt g. 378.2. Quoniam itaque cadem est ratio sufficiens hujus juris in singulis liberis, quorum ceteroquin eadem supponitur conditio, nimirum ut omnes vel jam sint educati, vel non educati g. 36. Onio ): idem quoque esse debet singulis jus j. ιιου. Ontia. . Naturaliter itaque liberi omnes ejusdem gradus aequale jus ad haereditatem parentum habent. αuod eras amam.
Similiter parentibus competit jus ad haereditatem liberorum, quia parentes sunt, pro uti similiter ex antcrioribus patet. Unde denuo ut ante colligitur, parentes ejusdem gradus ad haereditatem liberorum aequale jus habere.
uod erra alterum. Natura liberi omnes aequales sunt, quod idem de parentis bus respectu liberorum intelligitur: neque enim ulla adest diis versitatis ratio est. Quodsi ergo uni illorum praerogativa quaedam seu jus potius prae ceteri. comPetere debeat; ex acis ciden Diqitia oo by Cooste
738쪽
eidente aIiqua adesse debet ratio, qualis est, s quidam liberi
nondum fuerint educati, quibus tamen perinde alimerita d hentur, ac ceteris debebantur & praestita suerunt, fructibus ta-mcn ejus, quam accipiunt, partis sumtus educationis sustentari nequeant. Nisi enim in eo casu admitteretur aliqua praerogativa quoad jus haereditarium, non amplius natura serent aequales, cum conditio illorum deterior foret, quam ceterorum.
g. 99 . Quoniam liberi singuli ejusdem gradus naturaliter ae-De dim=ηequale jus ad haereditatem parentum habent s. 989.2, ω hereditarii
beras Nub haereduatem aqualiter inter se dis dere debent, B si . inrer liberari militer qui iure repraesentarionissuccedunt g. 98o. . eam patrrem, g am parens 1 orum accepisset, si adhuc in v is fuisset. Dicuntur liberi, qui proprio jure succedunt, in levita seu
cedere, quia personae singulae aequales capiunt parier; qui autem succedunt jure repraesentationis , seu jure parentum morte eorundem in ipsos transmisso, in flιτυ sueeedere dicuntur, quia quotquot eorum numero sint nonnisi unam tamen personam, defuncti nimirum parentis sui, repraesentant, ac ideo nonnisi unam portionem capiunt, parenti scilicet suo debitam, si adhuc viveret, inter se porro aequa Iiter ob aequa. Iitatem jurix dividendam. Faci Ie autem patet, si omnes fuerint liberi ulterioris, sed ejusdem gradus, veluti nepotes ac neptes, eos jam jure proprio, non vero jure parentum succedere, consequenter cum cesset disparitas juris, quo succeditur, eos in capita succedere, non autem in stirpes. Non igitur opus est, ut hisce demonstrandis ulterius immoremur.
g. 99 I. Ex eadem ratione intelligitur, haereditatem filii, vel filia Ded sine
inter Patrem V matrem, haereduatem neposis, vel nepIis inter a- sareditatis vum paternum S metremum, S a iam parernam atque maternam liberoram. Maaliter esse δυιdendam.
739쪽
mortem transferentis facienda.
Parentes enim, cum in bona defunctorum liberorum nunquam succedant, nisi qui sunt ejusdem gradus I. 978. , consequenter finguli eodem jure succedant; nonnisi in capita succedere possunt, nunquam vero in stirpes t. 99o. .
Ceterum naturale non est, ut attendatur, unde bona venerintrint liberorum, num paterna fint, an materna, vel noviter acquisita. Quamprimum enim quis essicitur rei dominus, ressit eius propria, nec amplius quaeritur, quomodo ea acquisiverit, cum Per se eidem nullum adhaereat onus ex modo acinquirendi. Si enim tale onus adhaereret, ex quo alteri jus aliquod nasceretur, de eo disponere non poterat in hujus praejudicium. Et nonne contingere potest, ut quis bona materna, vel paterna consumat, postea vero, ubi ad meliorem statum pervenit, alia acquirat ' Quods ergo mortuus fuisset, antequam alia acquisivisset, nulla prorsus fuisset haereditas.
s. 99 a. Dominium in aberum ιransferri stotest ea lege, ut nonnisi
post mortem suam acceptari 'st. Etenim a domini voluntate unice dependet, quomodo dominium rei suae in alium transferre velit β. r. pari. 3. Pr. nat. . Quamobrem etiam ea lege transferre potest, ut nonnisi post mortem suam acceptari possit.
Nulla est necessitas, ut consensus trans serentis cum consenis su accipientis eodem rempore & simul existant. Actus transferentis absolvitur soli declaratione voluntatis suae, & quam- diu i, subsistit subsist i autem tamdiu, quamdiu voluntas non mutatur , acceptatio quocunque tempore accedere potest. Quamobrem cum moriens inter vivos velle desinat, consequenter quam primum quis moritur certum sit eum voluntatem suam non mutasse; quin post mortem ejus acceptatio adactum transferentis accedere Possit, ad quod tempus a translarente fuit restricta, dubitandum non est.
740쪽
g. 993. Si decipiens ante acceptare non potest, quam post mortem modb-
ransferentis; necesse non est, ut ante mortem transferentis vo' lanias
tantas ejus Usi innotescat. Voluntas traΠSserentis. accipienti iras,seram innotescere debet, ut accipiendi voluntatem declarare POL iis lane in sit, quod per se patet. Quamobrem si non ante hoc mescere dri possit, quam post mortem transserentis, ter ly th. I necesse luas aeri quoque non est, ut voluntas tranSserentis ante hujus in Or-ω-ii. . tem ipsi innotescat.
Quamdiu aeceptare non potes, notitia voluntatis transs rentis nulli tibi usui est. Sussicit igitur, hanc tibi innotescere eo tempore, quo acceptare Pores: E. gr. si Titio committo ut tibi notum faciat, me tibi aliquid promississe in certum diem, salvo tamen jure revocandi promissum, antequam dies . ste venerit; is demum tibi voluntatem meam fgnificare potest, postquam dies venerit. nisi expresse aliter fuerit dictum. Quamobrem si acceptario fieri debeat post mortem transferentis, ac interea promisium lesse revocabile; is tibi voluntatem transferentis demum post mortem ejus fgnificare poterit, immo si transferens ita voluerit, non ante debetierinde vero est, sive per te, sue per scripturam defuncti ejus voluntas illi innotescat. Nihil in hisce absurdi est, modo dominii δέ libertatis naturalis, unde exercitium ejus dependet. notionem satis distinctam habueris.
. 99q. pressa declaratio voluntatis defuncti de translatio- Testamenis dominii rerum post mortem suam rclictarum, & de eo, tum quid quod praeterea post mortem sua in fieri velit, ea lege facta oli. ut nonnisi post mortem suam acceptatio fieri possit, T sumentum dicitur. Intelliguntur hic res ram corrimes, quam incorporales, cum etiam Lae snt in dominio I6.part. a. Furi nat. .