장음표시 사용
241쪽
294. Αἰγίπλαγκτος Mons Megaridis, teste Scholiasta.
242쪽
site sere dixerat ignis πλεcrsii/ην, quod inculpa Rhetor quaSi rciρα- τράγωδον. De metaphora vid. Valehenaei'. ad Eurip. Plioeni Ss. 26 l. Sic apud Liatinos Catullus, Viden ut faces Splendidas quatiant conras'
unde Saronicus sinus pro ici potest. Scholii ista explicat ατόψιον, qua forma utitur Euripides Hippol. 30. Πέγραν aρ αυτην Παλλά coς,xατόψιον Γῆς τη sce. me sinu Samnico vid. Monlc. ad Hippol l l 95. d. Iρων vel Promontoriunt, vel mons quidam in Hermionensium agi sic appellatus, Lissus meminit Pausanias. Hoc putat Is Vossius in Melana. II. 3. Non ego.
303. Λαμπαδηφόρος. Facem gerens. Proprie Sic dicebantur
cursores in certamine Panathenaico, qui lampadas alius alii tradebant, in honorem Vulcani unde metaphiorae vis in hoc loco perspici potest. De re consulendum T. Porti Lexi concioni cum in voce. In eadem autem allegoria perstans, dicit, ic δ' ὁ πρῶτος, es τελευταῖos ρα- μάυν, quod observavit Schutg.
243쪽
3l0. Διανεκῶς. Prolixe Homer. Od. Δ. 836. διηνεxέως αγορεύσω, i. e. proliae e perspicua oratirone Corinna ap. Hephaest. p. 9ὴ διανεxῶς εἴδεις. sed vox in isto loco corrupta est. Satis frequens est, unde ei derivata sit vix liquet sorsan a διά et νείu fero. I iocus Platonis, ad quem iespicit Oeiis, in notis citatus est Hipp. Mai. p. 30 l. E. ita διηνεcε λόγω, Sed reponendum ciai exει Schol.
sorina φυτάλη postea contracti in brλη unde φυταλία et φυταλίζω. 320 Δερη. Colluan. pro pectore, ' ait cli utΣ allusio est ad δουλε ιον ζυγόν, itaque δέ , iis impii accipiendurn V inqvit Butlerus. Ne utei recte. Si impliciter intelligendunt 8 larmentabrunt ur
244쪽
eae ore captivo. Hinc corii gendus est Eurip. Hecub. 367. O δητ' δεφίhμ μμάτων ἐλευθέρων Φέγγο τό c. I legitur ἐλεύθερoi . Sophocl.
32 l. Νυκτίπλαγκτος. id supra v. II. 322. Νῆστις. Jejunius. Adjective, ut in Prometh. 590. Πλαν.
ῆες ebui. Unde in hoc loco cum πόνος capiendum est, non Cum pronomine obs, quod laesunt interpretes, praetermeathium, culus interpretatio a Buller improbata, unice veru St. Ibid. Ἀριστον. Jentaculuim, potius quam prandium, uti Vertunt interpretes. Primus cibus quem mane Sumebant veteres Homer. Od. U. 2. Ἐντίνον αριστον αμ oi Xenoph. Cyrop. I. πρωι μεν ὁ Κυρυς θυετο δὲ ἄλλο σrρατος ρεστ0σας-Capiet atur autem plerunaque circa tertiam horam, teste Suida. Noster in Palamede p.
Schol. Venet ad Iliad. B. 38 l. Schol. in Odyss. B. 20. Eustam. p. 242, 22. 79l, 4. 833, 4. Athen. I. p. l. D. ἐτόν δ' εἰ cέναι
διώρισα, Αρεστα δεῖπνα, όρπα θ' αἱρεῖσθαι τρίa. Ibidem tamen testatur Philemon Grammaticus cibi sumendi tempora fuisse Ῥάτισε ci, ριστον, σπέρισμα, ei ον. Aliter anaen Phrynich. App. Soph. p. 23. τέσσαρα με τροφὰ οἶce ὁ ποιητί - δε Αἰσχύλος τρε is Jcεν, φελων την δειελινην. Οἱ δὲ Ἀττtuo τh μεν ωθινηνὼcράτισμα, την ὁ περι μεσημβρίGν ριστον, θν ε περι σπέραν δεῖπνον,4 aiροὐντες την ειελινην Verum ἁ-ατίζειν nihil aliud erat quam inistuluin vino imbutum primo mane sumere, ad stomachi vires confirmandas, dum teIn pu αρίστου deSSet Vid. Upton ad Dionys. Halic de Comp. Verb. III. p. IS. Troia nocte capta est ideoque captores primo mane προ ἁρίστοισιν τάσσοντο Vecti δερεστάω, cujus auctores poetici in lexicis desunt, exena pla praebent Anacreon p. He-
245쪽
Phoeniss. l447. Cycl. 179. 252. Heiaci l83. Inc Rhes. 473. Aristoph. Ran. 32. Heiodot. I. 26. Thucyd. IV ll. Demosth. l. II 8. Idem fere valet Liatine in partemi, Orat. Epod. II. 39. Recte vero locum explicat clauigius nullo certo distributionis signo observato. Sensum illustrant Thucydidis vecta III. 30. εἰ co δὲ xαὶ τὸ πεζον
324. Ιαλος. Sors. σπασεν, eae urna hausit. Videsis Glos sarium in Theli. 55. tibi rem fusius explicui. 326. παιθριος Stubdinus Eurip. Androm. 226. ρανίδ' ὐπα θρίας δρόσου Plura vide in Glossar. Prometh lj3. Ibi l. 11αγος Gelu. R Os concretu S. το πεπηγμένον δωρ πῖ ψυχoυs ὰπὸ οὐ πηγνυμι. GlOSS. in Εtymol M. p. 646, 49. Apud poetas rarius Occurrit. Opta Antig. 355. δυσαύλων πάγων ui θρια
246쪽
p. 378 ed. Belcher Ἀλοῖεν, ληφθεici/. Simile compositum est 4νθησ- σάομαι. Thucyd. IV. Liex Seguler. p. 26. Conserri potest Esai. XIV. 2. et errant capientes eos qui se ceperant, et sui Hesent eTactores
apud Stob. ILXXII. p. 437. de Xore, quae in domum paternam remigrare cogitat; D a ciαυλός ἐστιν αἰσχύνην χων Alexis Stobaei CXX p. 49 l. τυν γαρ υστατον ρέχων iaυλον os ioυ ζην Οὐ-λομαι Plura dedit pantaenitus in Callim Lav. Pali. 23. cistis non recordatus est Bastius in Epist. Crit p. 267. Hinc rarum compOsitum koia υλος, de quo id Glossar in Peis. 694.336. ναπλακητος. Qui a scopo non aberrat Sophocl. T l.
247쪽
tarnen ira ob eo qu i interiemini reviviscat, etia)n si nihil novi acciderit. Tot hominiani peremtorum caedes Dus merito iram commovere possit; των πολυxrόνων γαρ υ ἄσxoποι θεοί, ait chorus infra v. 446. qui ideo exoptat μη εἶναι πτολιπόρθOS.
337. 'Εγρηγορως. Vigil. Qui non sopitur. Opponi videtiar
τοῖς λωλόσιν Eumen. 703 ευδόντων περ γρηγορ0, φρουρημα γη scαθίσταμαι. iocutionem illustrat urip. Electr. 0. Εἰ γάρ ikεσχεν αξίωμ εχων ἁν- Ευδοι/τ αν ε εγειρε τον Ἀγαμέμνονos Φόνον, cicri τ εξῆλθεν Αἰγέσθω ποτε Id. Suppl. li46. υπω acὐν τόδ' εἴδει. 338. DOσπαιος. Recens. πρόσπαια acli, mala quin insuperfriunt. ΕΑΤ11. In potius rata quo contra friunt, illana enim vim in compositione non habet praepositio πρός quana putat Heathius.
248쪽
μέ. Plura dedi ad Thi . 42 l. exemplis illi assatis adjicias Herodot.
Plura dabunt altae naerii notata ad Chrysostomi rati. p. XXX. 345. Xάοις πονων Priznnum laborum. De Agamemnone et exercitu qui ceperant Trouam recte intelligiti uti erus. 347. Ἐτεατε ρα. In possessionen tradens. A rεci po3-
350. ' περ τελεω Supero. περτελὴς fo Vide Supra 277. 352. Γάγγαμον. Rete. Pollux X. 132. a Stant ei citatus
Αἰσχύλος Ο ὐσλυτον αςόν, a cύσελιπον φη, γάγγαμον ἄτο πανα- λωτου. Oppian Hal. III 80. Γαγγάμαι η υποχα περιηγέεs, ηδ ἐσαγhiat. Quod ad metapla Oram attinet, similiter dictum est in Pro ineste ill4. δεπέραντον δίxτυον ἄτης. Onfer historiam de Timolli eoap. Schol. Aristoph. Plut. 80. Ulpianum seu potius Osimum Ascalonitam, ut ostendit obraeus ad id lii Orsoniana p. 387. ad Demostia. Ol. II. p. 30 A. Ibid. 1Ιαναλωτος. innia copiens. Quod Homerus dixit πάναγρος Iliad. E. 487. a Stant ei citatus. ἁψῖσι λίνου πανάγροιο Fαλόντε Ceterum de adjectivis in os desinentilius, vi activa, vid. Mus au ad Sophocl. Trach. 537. Porson adium p. Hecub. Ill7. δορυπαλτο supra lisi caro: τό 298. In PerSaruni V l08. receptum πυργο calxτου sine cauSa idonea tentavi: vid ibi Addenda, et Ruhnicen ad Xenoph. Mem II 6, 2 l.
357. λίθιος. alius Futilis Plato Alcib. II. p. 453. A.
249쪽
ῆλιθίου τε xa ἔμβροντητουs Herodot. I. 60. o xαὶ δεξιωτερον , αιευηθίη γ λιθίου πηλλαγμένον μύλλοι/. tymol. M. p. 27, 53. ducit ab ἄλios. Minus recte. Advecti u In Homericum λιθα neu trum est plurale M s λιθοις alectivo, ducto ab λος, fatuus Iliad. . I 28. αινόμενε φρένα ηλε. Ab eadem radice provenit verbum ηλαι νειν, Callim. H. Dian. 254. Theocr. VII. 23. Si quis vero ultimam originem spectet, ea sorsan repetenda erit ex monosyllabo
Helbraica H Deus, unde λως, qui apud Phoenices audiebati teste
Biulaeus in Commentariis p. 744. Zeunius ad Viger. p. 455. ValAenaer in Praelat ad Lennepsi Phalarid. p. xviii. Onh ad Eurip. Alcest. 244. 362. Ἀμουμαι. Dignus habeor. Credor. Vid. Glossar in
Prometh. 223. Verte Negavi quidan censendum Deos nortales curare c. Virg. n. IV. 379. Ses licet is silperis Mor est, ea cura quietos Solicitat Mim piisecto nemini huc usque suboluisse, in hoc loco oblique perstringi Diagoram Melium Atheum celeberet Inum; qui, quum olim religionibus fuisset addictus, postea alio nam partibus descivit, quia surtum quoddam ac pe urium a sis neglectum et sine castigatione praetermissum VidiSset. Suidas in v. Διαγόρας.- πε ληθη δε A fleos, διότι τούτο ἐδόξαζεν, ἁν οὐ τε ὁμότεχνος αἰτια
εὐημέρησεν. εντευθεν ὁ Διαγόρας λυπηθείς, γραψε του cαλουμένουs
250쪽
c. de N. D. I. 23. sed ante eum longius progressus erat Diagoras qui aperte de Oium naturaui sustulit. ' Vixit autem circa Ol. L.XXVII. id est circa selayli temporas quae enim Suidas tradit de Diagora qui post expugnatam Melum Athenis Vixit, quaeque ex Aristopla an is Scholiast hausit ad Av. 1074 vix fide digna Sunt nisi alium quendam Diagoram innui putes. Cf. Sext. Inpir. Adv. Math. IX. 53. ubi Callimachi anilius in orationis contextu latet, Γέρων λαζών, αδιcα βίβλια , χω i/. Fr LiXXXVI. De hoc autem Diagora digna sunt a legantur apud Plano demum περὶ τῶν θεῶν quidem ex Herculani ruderibus effossum lupis evulgavit Wal potius noster. Diagorae petas ad epocliam schylo Seriorem plerumque detruditur, nempe ad Ol. XCI. 2. Vid. Diodor Sic. XIII. p. 546. de quo tamen dubitari potest, quia tradit clioliasta Aristophanis adian. 323. vixisse eum των χρόνον ατὰ Σιμωνίc xat Πίν caρον, Id est, circa Sch di tempora. Nisi forte credas duos sui Sse ritis nominis theos, quod negat post alios relisenius ab ariesio citatus ad Fabricii Bil. r. T. II. p. 655 miserte astitana Suidas lotuisse priorem Diagoram Ol.