장음표시 사용
261쪽
scriptore reperiatur. 475. Φηλοω. Fallo Hesych. 'Ε ηλωσεν. ηπάτησεν et φηλω-0eia. ἁπατηθείς et φηλον ἁπατηλόν, ληθαργόν, αxοὐργον, πίβουλον. Eurip. Suppl. 243. γλώσσα πονηρῶν προστατῶν φηλουμενοι.
482. Ἀποστεργω Mersor. Proprie vero, nare desino. Theocrit. Ep. IV. 13. αι ἡ χαρέεντε Προ που Ευχε ἁποστέρξαι τοῖs Δάφνὰό με πόθους ut amare desinani. dyli XIV. 50. εἰ μεν ἁπο- στερξα με, α πάντα εν ε έον ἔμποι. Nescio quis apud Suid in v. ὁ δέ, τροφην ου προσιέμενος, ἁλλ' ὐποστέρξας, εὐγενῶ τον se κατέστρεψεν. 488. Ραγεις. Fractus optime Schosiasta; ἡ λέξι εα μετα- φορβ των αγxυρων, ων πολλῶν μαγείσων εἰς το δωρ, μέ τι περισώζει την asi . Opilocl. Ed Col. 146. απὶ σμε ois μέγα ορμουν.
Aristoph. q. 24 l. citatus a Phrynich App. 80ph. p. 49 27.)
262쪽
λεπτὴ is ελπί εστ εφ'4s χουμεθα. Dedi ac metaphora vid Porson. ad rest. 8. Auctor Epistolae ad Hebr. VI. 8. ρατησα τη προκειμένη ελπίδος, hi os αγκυραν εχομεν τρο υχη ασφαλη αι βεβα αν. 489 Αὐχεω. Consedenter dico. Vid. Glossar in Prometia. 7l0. Ceterum aptus est, quem contilli Stanteius, Plauti locus, Bacch. II. i. Herilis patria salve, guan ego biennio Postquam hinc in Ephesuu abivi conspicio lubens, Saluto te, vitane Apollo qui cedibus Propin plus nostris accollis, veneroque te. Idem conser Senec. Agum 782. Plitra
263쪽
502. Θακος. Sedite. legis scilicet, maod in loco publico ante
IX. 4. Xenoph. Hier. VII. 2. Cyrop. VIII. 7, 0. Aristoph. Nub. 993. Tyrtaeum I. 39. Sed in hoc loco regiam sedem innui patet ex
508. Κατασκάπτω S dio Uid Glossar ad Theb. 46. et conse Lesbonaci. Reislc. r. r. VIII p. 3.
264쪽
fertur ob ren debitarn id Bruncte ad Sophocl. Ant. 858. 520. ρίζω pro θερίζω. Meto. Schol. θρισεν. θέρισεν,
265쪽
ineth. 453. Herodot VIII lli. eoυ δύο χρηστους Ουx xλείπειν σφέων την νησον, ἁλλ' αἰει φιλοχωρεeii , Jeνίην τε αἱ 'Aμηχανίην' και τούτων των θεῶν ἐπηβόλου ἐόντα του 'Aνδρίους, ου δώσειν χρὴματα.
527. 'Aντεράω. Mutuo amo. Bion Id. VIII. l. λβιοι οἱ φε-
Ibid. Ιαρηξις A luentus ad terrana scilicet. Sic interpretantur Schulgitis et clinei deriis Aliter Schol. - , δε παρὴ ζεις, ἁντὶ
266쪽
267쪽
αναλόω in praeteriti teniporibus cum augmento Scribi debere censent Elin fletus et Hermannus. Oeris, Ἀνηλωμενον Ἀττιxῶς ἁναλώμενον Ἐλληνι cisis ubi Hudson lectionem, νειλ. . νηλ. . Probat Vulchen aerius ad Eurip. Phoen. 59l Tholma M. p. 55. Ἀ ἁλωσa,ica ἁνάλωxα Ἀττιxoί το δε μετὰ αυξli σε os afra λέγειν, io ἁ νη- λωσα α ἁνὴλ oca, coινόν. Et hoc qui lena de tragicis et Alistophane vere dictuni existimo, non item de recentioribus Atticis qui augmentum certe huic em adlaibebant. Nescio an veteres pronuntiarint ανάλωσci, ne consumteretur cum ἁνηλωσα, ab λύω.
Ibid. Ei PVφω λεγειν. Ad calculum recensere. Poetice pro ψηφίζειν. 554. Ιαλιγκοτος Contrarium habens indoleam Pindar. l.
tortunan adversam. De genitivis sic positis, ubi subaudi dicitur ενεca, id Matthiae. . . . 345.
555. Πολλὰ χαίρειν καταξιω. Multun valere ju beo. i. e.
calainitatibus valedico Hesych. Πολλὰ χαίρειν φράσαs. ποταξάμενος. Exempla in notis videas.
557. Ἀντιρρεπω. quilibris sum. Vid. Glossar. In PerS. 352. 56l. Λάφυρα. Exuriae Gloss. in laeb. 264. Vid. laesi locum in noti Eurip. El. 7. de Agamemnone, qui Troia apta, ψη-
268쪽
565. Παντ εχεις λογον Nil praeter habeo quod dica n. Sophocl. M. 480. πάν kchcocis λόγον. s. alchen ad Herodot. p. 469. 566. ναι νομαι. Instior. Cum participi loquentis Onstruitur Eurip. Iph. A. 1512. θανΟὐσα 'ου ἁναίνομα i. erc. F.l235. ευ ράσας Os υι ἁναίνομαι. quae contulit Abreschius. 567. βαω. Juvenis sum. Sensum loci non percepere tan-leius et clauigiusu est autem laico nulla est senectus discendi meliora. Nemo adeo senex est, qui se docendum meliora praebere possit.
569. ' Συμπλουτίζω. Simul duo. Nola tmesin quam
liaud raro patitur apud Atticos praepositio σίν. Choeph. 458. ξυνδε γενου προ εχθρους. 906. εγώ- ἔθρεψα, συν δε γηρῆναι θέλω. sic legendum. Euii p. Hel l05. at ξύν γε πέρσας. On. 808. συνγάρ σοι νοσῶ Scholium ap. Athen XV. p. 695. D. συν μοι πινε,
συνηβα, συνέρα, συστεφαν φόρει Σύν μοι μαενομένω μαίνεο, συν σώ-
ρρον σωφρόνει Plato Phaedr. p. 99. ed Bas. 2. ξυν μοι λαβέσθε του μυθου Thucyd. III. 3. B. Porson indicatus ξυν-αxω ποιεiν. Callim. Ep. I. 5. εἰ δ' ἄγε, συν μοι Βουλευσον. Xena plum tmeSeOS est Supra V. 437. υπ' ἄλγος ἔρπch. Eurip. Hippol. 342 589.rali 0.et, pluribus vectis interpositis, Sophocl. Phil. 1l87. ed. Musgr. ἁπὐ γὰρ lo αυτίκα λείψω. 207. π νυν με λείπετ ηδη Quum tmesi saepissime utatur Herodotus, rara tamen sunt exempla ubi duae voces vel plures inter praepositionem et vectum occurrant, ut in VII. 165. ἄπο πάντα τα χρηματα ἄγον qui locus fuset Matthipeum in Gr. r.
269쪽
ἔνιπτε. tymologus p. 342. vectum ducit ala ἐνέπω. Tinxerim Potius ala ἔπτω lardo. l. A. 454. μέγα ' ἔψαο λαον Ἀχαιῶιν. Ab eodem sonte ενισί et ἐνιπάπω.
d. Φρυκτωρος id supra 32. 575. Ιρος γυναικος. Eae niulieris consuetudine. s. v. 467.
580. Θυηφάγος. Thura consunmenS. Ibid. KOίμαω. Sopio. adem metaphora utitur Plirynichusap. Athen XV. p. 700 Polluc. VII. 78. Eπειτ επειδαν τον λυχι/Oνxατα coῬίσxi Virgilii sopitos Gestat ignes contulit Stanteius. 58 l. Μάσσων Glossar in Prometh. 440. Pers. 444. 588. ιρασμιος Amabilis. Vocem apud veteres poeta ViXalibi inveneris. Simonides, sive quis alius Simonide recentior, περὶ
270쪽
595. Δαλκου βαφαι. Eris tinctura Schol. σπερ υ Οἶcατὰ βαφὰς οὐ σιδίφου, ἴτω oυce coνην ἐτερου δενδρός. Abreschius interpretatur, no) nia is novi voluptatem eae alio viro, quin cis eris tincturam, i. e. rem quae fieri nequit vel, si χαλxό legatur, magis quam res tincturam ferriim enim aqua tinctum στόμωσιν ac-c it, non item pes etiam si Proclus in Hesiod. p. 42. et Eustath. ad Iliad. A. 236. tradunt se apud veteres calidum in aquam rigidam im Iners una fuisse, quo durius fieret. Schulgius reddit χαλco βαφάς vulnera ferro inflicta, cui minime assentior Bullerus vero tincturarmoeris h. e. qua ratione aes ad instar metue colore in aliquen bdat et
sitiendum qui dena est βαφά in plurali de lanae tinctura usitate poni; e. g. Supra 230. insta 33. Choeph l0l0.
605. Κανος Fotistiis. Infra 63 l. Gloss. in Theb. 62. Cum Thucydidis loco in notis laudato conferri potest Cicer Plail. . . st enum pleragnique uti, qua boni quid volunt a ferre, .ngmu aliφιid, quo faciant id, quod nuntiant, laetius. Sed aptissim uni est quod adtulit Abreschius ex Terentii Hecyr. V. 4ll. Vide nia Parmeno etiam sodes, ut mihi me certa et clara adtuleris, Ne me in bret cor iesus tempus gaudro frui. 6ll. κρος. Ercellens. Vid. noti infra l099. γνώμων GUOS. Herodot VI l 22. os ἁνηρ cρος ελευθερων την πατρί ca. UOS Satis accurate verteris Anglice, capuat. Demosth de Comn. 40. o xa- λον ἁνδρέαντα,αι τριταγωνιστην ἄ-ον ξέθρεψε σε. Vid. esseling. ad Herodoti vecta V. 24. ψυχθν ὐx uinos.