장음표시 사용
221쪽
I 83. ΓΙερ a. Terra e mone sua. Substanti vias. Suppl. 26 l.
Aoris γαρ ἐλθὼν ε πέρα Ναυπα ursas, eae terra Naupacti e regione Iacente. tum Ol. . p. 79. de ulverbiis ex obliquis nominum casibus deductiS, α η πέρα, se πέραs, τῆ πέρρ, rq πέραν. Recte : nam πέραν clicitur pira ατὰ πέραν. Infra H 70. Πόντου πέραν τραφεῖσαν. Herodot VI. 44. ει με ὁ θ ά σου citiβαλόντες πέρην Nec dissitum
222쪽
pH πέρα fuerat dativus diisdem vocabuli, anglice, on the ther fide; et hinc patet causa, quare ultima eju Syllaba pi ducatur. Ibid. Ιαλιρροθος Resuus. i. e. quem resti undo lavant. Epithetum minime otiosum Euripi reciprocationes quae p. Strab. IX. p. 403. septies quotidie fieri narrantur in provecti una abierunt. Vid. Hesych in v. υρ irros. Antiphilus in Anthol. p. 73. υβoi Γ
πo xέλαις μεταβολαῖς γινόμενα παρειληόαμεν. Sic optime acobs Animadu in Stob. p. 298 pr ευρε τον τρόπον. Et Porsonus Opusc. p. 277. tque hinc explicari potest oraculum apud Pausan V. 7. p. 27. ed. Fac. ρεναςίης αθύπερθεν, ν' Ἀλ ,εios στόμα βλύζει Mισγόμενον πηγαis ευριπείω Ἀρεθούσω ubi laborant interpretes.l84. υλιδος τοποι. De hac locutione vide notata ad Prometh. 426.
185. ΙΡΟαὶ ἄπο Στρυμονος. Venti Boreales Anglice,
223쪽
Ibid. Δυσορμος. In portu via se detinens. Sensu insolito. Alibi significat impol tuosus Pers. 53. ησos αεί, οὐ ρμο ια- θέν. In his epithetis vini activam inesse observavit cliuir. IS 7. λη. Error Ou hon ne errare cogit. vlit Mattitiae Gr. r. h. 429. Schol. x ros 'Oμηρε s. Od. M. 330. xii δὸ
rm ὰπ ῆόνων ἄλγ. Synes de Provid. I. p. 07. D. - της ψυχhsτην ἄλην παραμυθεῖσθαι. αλυν Pierson ad Moerin p. 60. Sed frustra sunt, ut opinor, IVesselingius et chaeserus in Appeii l. tui Basili Ep. Crit p. 4. quum ἄλυν vel λην reponere volunt in in-
l88. Πεῖσμα. Navis retinaculunt. Illustratur ad Pers. I p. Idem valet πειστηρ. Theocr. XXI. 58. Ceterum recte monet SchOliusta respici ad Homer Iliad. B. I 35. Και διὰ Οὐρα σέσηπε νεῶν, xcit σπάρτα λελυντai Thucyd. VII. 2. νὼν δε ζ τε ne διάβροχοι,
224쪽
δηλοῖ ABRAso A. Sed de hoc dubito. Vid infra ad 378. Sophocl. Til Col l 609. I90. Tot JOς. Via. Multun teinporis, iitinere ponentes. Interpretes vertunt morani, qui sensus ad τριβῆ pertinet Hesych. ρiβος.
225쪽
l95. Βακτρον. Baculuim Sceptrunt. Nam Sceptra tunc temporis bacula erant, clavis distincta vid Iliad. A. 245. unde haec imago petita est. Ω ro ΙΠηλείδης ποτὶ ἔ chπτρον βάλε γαίθXρυσείsis λοεσι πεπaρμέ i/oi/. Conon Narrat. 38. in historia, quani imitatus est Cervantes, ubi Sanctii sapientiam in jure siceiulo descri
οπλα, περιοργVS εχωρει ἐπι-ΙΠελοποννησίου s. Longus III. p. 76. αὶην ε πῶν εργον περιεργότερος. .egendum Puto περιοργέστερos, Vel etiana περιοργότερος, nam περίεργος de uinositate tantuna dicitur, ut
226쪽
2I2. Tροπαια. c. αυρα. Ventus qui converrionem fert. Gentus, qui satu converso e mari in terram revertitur Aristot. Probi. XXVI. 5. ἔστιν η τροπasa io αναστροφ τη ἁπογείας. Plin. II. 43. qui uiden citu e mari redeunt tropaei vocantur: si pergunt, apogeti. STANI EIUS. heb. 703. λῆματο ε τροπαία, in conversisne propositi ut in hoc loco φρενος τροπαίαν υσσεβη, conve Onem an inii ininpiun prOPOSuum.
Notior forma est πάντολμOS. Ibid. Μεταγιγνώσκω. Sententian niuio Suppl. 209. πανc ἁπατα μεταγνους Eurip. Med. 4. μετέγνων α τὰ πρόσθ' εἰρημεν a. i. e. indicta velini. Iph. A. 425. Ομω c' ἔσω γε cli μεταγνοίης sic e Xenoph. Analb. II. l. 3. μεταγνόντε πω οἱ Eφοροι. Thucyd. III. 42. Fu μεταγιῶναι τὰ προcεcoγμένα. Sensu mutem loci, de quo mite laallucinati sunt interpretes, hic est: erinde se. eae prava an inu con Persione audacia ρου παντότολμον sapientianι eruit. φρονei μετέγνω, ita φρονεῖν ponitur pro τὸ φρονεῖν ut σω φρονεῖν pro O σωφρονεῖν, Supra l73. nan prinius error calamitosus, prava consilia a merens, nὶOrtales audariores facis. Sic lucida sit sententia. In alia omnia abeunt critici
227쪽
esse, i=isania quae eae prima calamitate Oritur. Sic in heb. 358. αινο-πί μων, est recenter calantitate a cta.
Ibid. Θυτηρ. Sacrificus Onan in sallitur Heathius, qui ob θυτηρ primam produci astitanat quae apud Sophoclen i is correpta legitur in narii agoedia, Trachin 670 l 200. UT LERUS.2l8. Γυναικοποινος πολεμος. Belimn ad poenas ob mulierem rapian eaesequendas susceptuam. Vide supra i 50. Ibid. ρωγη. Autilium. Vid. Supra 46. ρωγάν autem rese. rendum ad θυγατέρα. Nam recte monuit Heathitis, quum θυτηρ γενέσθαι θυγατρos idem Sit quod θύσαι θυγατέρα ad lao postremum respicientem poetam appOS utSSe αρωγάν et προτέλεια. 2l9. Προτελεια ναῶν. Sacri a pro classe oblata. Vid. supra 64.220. Κληδων Appellatio. Quo sensu occurrit umen. 396. Ibi l. 4lι Γένος μεν οἶδα, ληcόνας τ ἐπωνύμους, amellationeS vestras. Ut ἁ ηδων est id quod ἁχθei, μεληδων id quod μέλει ὰλγγψών aod ἁλγεῖ c. sic kληδὼν est id quod λέει vel ea λε tu et hinc interdum
Son ut rumor, fanla, OT. ληcόνες πατρύοι sunt appellationes non nispaterni. Sed insolita est constructio. Aliter, ut videtur, intellexerat haec vecta Liucretius I. 4. Nec riserae prodesse in tali teinpore qudat, Quod patrio princeps donorat risu ne regent. Apponi merentur Plinii verba XXXV. 0. Hus Timanti ais est Iphigenia, oratorinnlaumbris celebrata qua stante ad aras peritura, quiιn infestos pinaeisset Onὶnes, Praecipue patriιuni, et triStitio Omnem imaginen consumsisset, patris ipsius vultum velavit, gen digne non poterat ostendere. Cf.
Quintil. Inst. H. 3. Miror tanaen IVulce fiet dium, qui ad Luci et . I. 88. sic ait, Simile in tabellam nominatim haudat Eschylus, Agam. 249. hunc ipsum Iphigeniae mactatum destens, πρέπουσα ' os ἐν γραφα ες. in istius locutionis non stitis intellexit. 22 l. Ιαρ' ουδεν τίθεμαι. Nihili pendo. aρ υδέν, Anglice, Uno account Suid. IIus obc ἐν θέμενο roὐro ἁντὶ τοὐ κατα-
228쪽
naer. Diatrib. Eurip. P. . A. 222. ραβευς Arbiter. Duae Illustratur ad Pei S. 307. Totus locus conferendus cum Luci et Ι 85. 223. Αοζος Popa Sacerdotum minister qui victimas serie-
229쪽
226. Ιαντὶ θυμῶ. inni alacritate Pindar. Nem. V. 57.
227. ' Καλλίπρωρος Pulcrum habens faesenι. heb. 29.
ubi vide Glossarium. Ibid. Φυλακα. Custodia Pers. 597. υο επι γλῶσσα βροτοῖσιν Ἐν φυλα cais ubi vide Glossarium. 228. 'Αραῖος. Qui diras inprecatur Eurip. Med. 08. Καισοῖς δεραία γ' υσα τυγχάνω δόμois. Iph. T. 778. Ι σοῖς ραία ω- μασιν γενησομαι. Soph. Trach. 203. εἰ ὁ μὴ μενῶ 'γὼ cit νέρθεν ἄν, ραios, is de βαρύs. In utroque Euripidis loco reponendum suspicor ἁραως, in priore misso γ'. Apud Soph. Antig. 867. Antigone de se loquens, ραῖος, ἄγαμος. Alibi significat hoc vocabulum, diris obstrictunt. De activo sensu vid. Onlc. ad urrip.
229. Ἀναυδον μενος Vis voceri conlpriinens. C Olim recte explicui ad Theb. 892. Hoc non perspeXerunt interpretes. Noster in Lycurgo apud Schol ad Aristoph. q. l47. ci τούσδε ημους στόματος Anglice, Muzzles, quo in hoc loco χαλινοῖς vocat Psalm. XXXVIJ I. l. εθέμην τω στόματί μου φυλαxην. Sic LXXII viri. Pmpius ad Eschulum accedunt Hebraica cohibebo os retian capistro. quibuscum conserendus Schyli locus ex Liycurgo citatus. 230. Κρόκου βαφάς. Croes tincturas. i. e. DEStetu croco tinctant. Virginis vestitus Eurip. Phoen. 505. Antigone de Se, στολicci ροκόεσσαν νεῖσα τρυούς. Vide plura etapud pantheni ad
230쪽
Callim. H. Apoll. 83. Sed, ni fallor, emccus vestes morabat aevum Homeri, qui ocόπεπλο nunquam niSi de Auroia posuit Minus recte de sanguine intellexit Abres latus post Stanteium. Vide tamen V l090. ut I xρoxoβcish σταγὼν de Sanguine ponitur. 232. Φίλοικτον βελος Telum n serieordiae amore' injiciens. φιλοι xτίρμων occurrit iniurip. I pla T. 345. Inseri l9. μαλ- faxo oμμάτων βέλos. Suppl. 00 l. Has τι παρελθων μματος θελ
525. Ballu ad Opp. p. 294. Boissona l. ad Philostr Heroi c. p. 640 233. Γραφη. Pictura. Muta erat Iphigenia, eademque venusta, atque adeo pictae similis, διὰ τὸ ἀλλos, ἡ ια το φωνητεῖν, Schol. Eurip. Hecuti. 564. μαστούς τ εδειξε, στέρνα θ a ἁγάλματο Κάλλιστα Plato Charin id. p. i54. C. ἁλλα πάντes, σπερ ἄγαλμα, ἐθεῶντ αυτόν. Chaeretnon Athenaei XIII p. 608. B. τῆς Θυ χόρεια λαγόa α θν ρεστέρην Ελυσε γυμνη δ αι θέρος θεαμασι Ζωσαν
Auroi σι βοστρύχοισιν εxπεπλασμένοι Σουθοῖσιν νέμοι ἐνετρυφων φορούμενοι Petronius . t 26. citatus a Musgravi ad Hecubae locum, in ulter onin ιbris simulacris eniendatio)L Hinc matres dicebant de filiolis, s xii λυ ἁνcρίει μου, vir Pretti Mnages teste Lex. Segulei'. p. 394, 29.