장음표시 사용
152쪽
στιν υπερ πολεμου , και ommunem consideremus pam ,
quae est peculiaris ac perpetua nota, propterea hoc a nobis dictum osse censendum est; sed rovera etiam
docipiuntur omnes, qui in sophi stas pecuniam insumunt. Quando onim illi istos audiorini in declamationibus, ot panegyribus, inquit Epicurus, atque obloctati suorint; quia de aliquo consilio in otio do sermo non est, utiquo nihil utilo est ; uti in concionibus publicis , ast iudiciis sit. In istis enim, quae
do aliqua urgenti ro dicuntur , auditoros, dum in poriculo sunt, aliquando quidem orationis argummento , aliquando autem ipso tu r iurando excitati , mentem iis , quae dicuntur, intoridunt: in panegyribus autem , ac declamatio nibus Sophistarum noque ob iusti randum solliciti sunt, quia non iuraVerunt se quidpiam iudicaturos, neque ob ea, quao dicuntur, num scilicet ipsorum prosit momoria; Non enim sermo est de bello , et
153쪽
Lm. . 1 ινον ta ται μενον) Si logendum mavi S κοινον πιι 1παι, vel κω αι nocine iuerae suPerstites, neque SPatium Interpositum, Hequo sensus ipse vetabunt. Nostram viroleCtionem idcirco ceteris Praetulimus , quod κοινθοι Mν in activa Θεσει nusquam invenimus immo vix ipsum κοινοποιειψαι in reCentiorum Scriptorum libris , quod sciamus , occurrit Pariter κοινον πο ησαι TCSP Imus quum hoc satius Vertendum videretur profanum recidero.
At contra να,1 G ταγαπον apud EPicurum Philodemi Magistrum legimus : ου ναρ εγω νεδυναμαι rii παι τρυγαθον, αφνρων μεν τας λα-; quod Cistero ita reddit non onιm habeo , quoa ι ratem m bonum iuves, cotrahens fas Moluptalos , ouae Sano precipiuntur. Quaest. TUS . L. III. N. 46. Porro μενον potius scripsimus, quam αεν ον, quia
τεκμ ον ex Arist. RhCt. L. I. C. 2. εστι σημειον αναγκαιον . . . τι δεδενμροὴν, και περασμενον ... κρυ αλυτον : ac Propterea μενον, constanter mansus iure inerito tuo a Philodemo voratur. Quintilianus etiam τεκμ ια ν9cat ar menta nec sania , Qtiao alit' hahores sesnon possitnt... suntque si ra Sosibilia. Inst. Orat. L. V. c. s.
L. 5. πλανωνται ) Ut cum praecodenti usitatissima phrasi ταις αλβε αis quaedam antithosas haheretur , utquρ sententia Epicureo Ρhilosopho Sophistas contemnonio di inciolucesceret, hoc vortium restituimus. Cur autem docjiantur ii, qui poetiniam in Rho ortis pondunt, perspicuo colligimus ex hisce Sexti Empirici verbis : οἱ Q κ βωκοσει εm ηλειον.
Lin. 1o. φηθιν ο Επικουρος ) Quonam in libro hanc sententiam protulerit Epicurus , is audoat divinare 2 Is nimirum γεγονε πολυγραφωταθος, παντας υπερβαλλομενος πληθει
ristidino cunctos si errani stine Epicrari sotimina tot, clo fiantia , μα quistis hiaoc optima stini esto. Diog. Laort. Lib. X. s. u6 et u . Nemo itaque corto noverit , unde Philodemus hace Magistri sui verba excerpsorit praesortim quum neminsem fosso Omnia pernoso se , quias scripsserit Epicurtis perspectum sit ex Origene Contra Coistim L. I. g. 1 u. Cotorum si hac in re coniecturis indulgeres fas est , autumamus, ea Epicurum scripsisso
in Libro nuper indieato περι D'η Ορ κης. In hoe onim Sophistas oxagitatos suisse minimo diabitamus , tum ob ea , quae de Epicuri in Rhetoras sententia exposuimus , tum ob alia , quae citis sidissimus adsecta Metrodorus Contra Sophistas in Libros IX. eongessit: do qui hiis consule Laertium Lib. X. c. 24. Plutarch. in Libro Vtioci non sisitur inerando socrandum toti m p. 1o91. Frcinc . 1699 , et Galenum Do Libris pro riis cap. 1 .Lin. vi. δια λογου θεσιν ) Hatisimus hoc supplementum ex illis Tullii verbis: σον,στευω enim ., simul tis rus decrario, rasque in Esecursu Θίσεις mons commonitiri non quis
starum Orationibus non υποθεσεις , sed Proponebantur λσεις ; siquidem de causis circumstantias non praeserentibus agebatur. Cuius rei praetor Quintilianum Instit. L. III. c. 5. et Senecam Gulmi ors. L. I. in prosom. testis locupletissimus est Tullius. Ait enim: quaestionum duo sunt Ronora , altortim in ilum, alterum domitum: de itum ost, quod λαοθεσιν G nosti, nos caussam dicimus: in ilum, quod σιν illi a ollant, nos propositum possumus nominares. Topic. Cap. XXI. n. 79. Et alibi: Omnona cipium Orationis in alio gro gonen Osersari, aut do ita controversia certis ictu oribus, ac resis, hoc modo: placeatno a Camthaginensibus captis os nostros, redditis suis, rescuPorari; aut in ito reo tini reso genere
154쪽
in ilia, et quasi pro Osita, consutiratio nominatiar. Do Oratoro L. III. 1o Lin. ua. αυτον) Ex ingenio hane vocem supplevimus , et postmodum legimus ουδ' ὐπερορκου φρὴν τι οντες, ὁτι Ουχ ομωμοκασιν : sed sensus ipse, et verborum collocatio huiusmodiloeti otio in inelamabant. Novimus enim Athenis , dum caussae agerentur , iusiurandum fuisse datum a iudieihus in loco sumini Ilisso contermino, qui dicebatur Αρειττος. Vido Etymol. Magnum, Pollucem, Suidam , Hesychium , et Isarpocrationem h. v. Immo tum accusator, lum defensor per σεμνας Θεαι iuratiant so veritatem dicturos, dirisquo imprecationibus
iuramenta sua confirmabant. Vide Polluc. Onona. L. VIII. c. 1 O. Testes quoquo ad iurandia in adigebantur , idque ad altare summa cum celebritato sobat : quom ad finem omnibus insoris origilantur altaria. V. Pottor. Archae L Grnocti Lib. I. o. ua. Porro o Solonis sta into Athenienses in pnhlicis causis iurare consuevertini per triplicem Deum , nempe Iκεσιον , Καθαρσιον, et Eξακεσσηριον. Logendus Polluet L. VIII. c. au. Quanta vero religione votores iusiurandum reveriti fuerint , es pluribus Scriptorum locis colligi poterit , ac praesertim ex Macrob. Salum. L. IV. c. I s. undo Est ρκος pro Ευσεβης sumitur apud Hesiod. ON. et Dior. v. 188. ot apud Aristoph. FIul. Act. I. Socia. u. Contra vero pro ασεβης etiam επιορκον legimus a pDd eumdem Λ 5. Αct. I. So. 4. Hisco igitur rationum momentis permoti ad supple menta, quae nuper exscripta sunt, proponenda devoti inius. Lin. 25. et seqq. Γν δε σαις πανηπυρεσι , καὶ δε ξεσὶ σων Σοφιστων ) Ex Voce τανηγυ-
ρεσι , quid sibi volint δειξέ ς Σοφ σσων, iametsi ad eas intolligondas Lexicographi parum luminis adserant, satis eruimus, ipsas scilicet suisse doctimationes, quibus Sophistae Artem suam Osto iliares satagebant. Nimirum ait Cicero : at quis ost hio 3 Nnni Sopriis es ' Sio enim ad 'ellantur hi, Vni titit ostentationis, ratis Vtinos us cratissa pRilosoPhantiar. Acad. L. IV. n. a. . Alibi vero ab eo lom Molor adpellatur magostor Eo Iamrandi. In Ant. II. n. 42. an de ρητορευειν est cloelami raro , quasi Rhotornm mores. Ad Artio. L. IV. Epist. 16. Ab hac autem accusatione lihorat so Hippias Sophista apud Platonem , innuens sibi esse Propo
situm, non ut vanas ostentationes, spd ut pulchras orationes elucubret, dum inquit: εκεινοκαι καλον, και πολλου αξιον si ον τ' ειναι , ευ, και καλως λογον καταστησαμενον εν δικαστηριω, η εν βουλευτηξιω , η εα αλλι, σιν αρχη , τρος ν αν ο λογος η , τοι ησαν τα ριχεσθαι, φερον-
χρηματων, και φιλων. LItid soro ptilchrum, est multi otiam iaciendtim osso, ne grais possit recto, et pii Ichro ortitionem flaboro in indiciis, sol in soniam, sol in nito Leo, tibi nusilia liquis magis riatus; nitio ita aptici iratim dicoro, ni idem itioins s ne proinde non mi nima , soci longo maxima prnomia rosor raro, stii i litis si licet, et stiarum rortim , ramicorumqtia saltissem, set incoliamAntoni. Hipp. Miai. T. III. p. 5o4. Od. SI A. Do Pans gyribus autem , et setis caussis , quas agebant Sophistao , plura habes in Hermogene DoIEois lib. II. Porro Oxcolluit in iis Gorgias Leontinus, testo Philostrato Do Vitis Sophisin tum L. I. c. s. pluresquo alii, quos recenset Fabricius in Venerio Oratorum, Rhetortiniquo celebriorum, ac Sophistarum. Bibl. Grti . L. IV. c. 54.
158쪽
pace , do quibus nocesso ost ipsa liquando docorni: quod si otiam do bello , ot paco agatur , non modo aliud ost , quod in publicis concionibus aliquando dictum est, quum Non adsit quis Periclos, qui ad tota dat ; sod ot nullus ost in praesenti sermo do iis, quac pro
sunt, quum omnino extraneum sit,
quod oos ducit ad panegyros. Si nutem ita audiunt , iis quidem ,
quac dicuntur , non adtendunt , Ut iudiconi, utrum ipsa utilia sitit, an inutilia, et utrum omni DO Vera, an salsa: ab ipsa autem vocis modulaticino, ot periodis, et membris a sequalibus , vol permutatis , et similitor positis oblectati nequa quam expoetarunt, Dum isti Sophi stae possent in publicis concionibus, ac iudiciis bono so gerere ; non considerant os, quod non rodargUerentur , si in conciono, ac iudicio P. Fr. V I. IV.
159쪽
I in. R tit seqq. ου Πε ικλου Uχονσος τινοι ) Prae ceteris supplementis , quae spatiolis hiantibus congruero videbantur , quaequo antinum diu fluctuantem in varias distratio Lant sententias, hoc praecipuo adhibuimus, cui mons Philotimi facilius iniendoro potuit ,
ut argumentationem suam magis magisquo obfirmaret. Quum enim totus in hoc esset, ut
ostenderet Q Sophistarum orationibus nullam oliet utilitatem , quippe quae de umbratili aliqua contentione , non de negotiis re vera urgentibus habebantur recte adiecit , eas, tametsi ad argumentum por se grave, uti ad pacona, vel ad bellum ineundum, pertineatit,
nuinquam tamen esse adeo absolutas, ut forent Περικλους επεχονσος τινος. IIuiusmodi nutem
loquutio ad duo rospicere videtur, ad Perielis videlicol ineomparabilem in dicendo peritiam,ot ad olus in robus de stico, ae bolio disputatis auctoritatem. Ad primum quod adtinet, παγ ων ελει σα σού εις et ην P'ητορικην suit Pericles, ait Plato Phaour. p. 554. immo fulguraro, fontino,iac pormilcero Grosectram dictus est, Aristoph. Aohnrn. Α t. II. Sc. V. v. 55o. Vido Cio. Do Ortiforo L. III. D. au6. Plutarch. Via. ILI. Ferictis T. I. p. 161. Franc. 1699. Athon. Din. L. XIII. g. 6. Diodor. Sic. AihI. L. XIII. 11. 156. Quintiliam Instit. Gyni. L. X. c. a. ot Plin. Epist. XX. ubi do maiestate , et suavitate Orationis Peri Joao plura inuontes. Ad alterum vero quod spectat, audiendus est Tullius, qui hunc, ait, non ora maior rahqtiis Da clopo iam mitraro doctiorat; sed, ut nccminatis, C et monius itio
Ancire ortis, Uir sum ratis in maximarum roram scientia. Iliaque hic doctrinia, consilio , oloquontia Oxcolions Vraratim intra annos praesiuit Arhenis , oi urbanis eodem temporo, set hollicis robus. Do Orator. L. IlI. n. 15D. Et rursum : Huius sua pilatct maximo himrnino sunt Athesnties, Initis tibortialem, et co iam es ira no o usuom sim dicendi, tortoremqtior uortitit. Do Gar. O l. n. 44. Quuin itaque tanta pollerot auctoritate , Ut ros pracis , et festi eius decernerentur arbitratu, eumquo Atheniensos admodum timerent; factum ost,
iit ipso die retiar I seris Athonionsitim coroicisus in n imposui aso; Gil senim iritim n, sena , Mi Dorsaoil arbitrio suo. Val. Max. Exempl. L. VIII. e. s. Quare homines publice quidpiam
ruratis ciuiuti iam origoba . Thucydides Histor. Lib. II. p. 34 a. Francos. 1614. Qua moti rem
Athonienses ei permiserunt σπονδας, δυναμιν, κρατος, ειρηνην, πλουσίν τ', ευδαιμονιαν σε,
ioo Arra , solera iam , imperium , pacom , opulsentiam , et felicitatom. Plutarch. FannIDI. Vit. Foriolos T. I. p. 161. Triano. 1599. Sive igitur vorbum επεχειν vertas, uti nobis placuit, iacti dore, sive mavis obstrare , reprimores, Cohiberes , sententia oodemia recidet , et plura suppetent utri usque significationis esempla apud Budastu in Commoniar. Lin esse Graeetio P. 4O6. ot 555. Lin. 15. αναγουντοι ) Ita fortasse pro αναγον οι, erroro librarii. Quum hoc verbum adhi Boatur intorsum pro simplici αγειν testo Eustathio in Ilinil L. VIII. vers. vo5., listic facili Dogotio explicatur, uti vides in nostra vorsiono. Si vero vertero placeat suffoliores , sursum diacoro, stir sum s hora, cuius significationis oh via sunt exempla ; Ρhilodomus utiquo innuet oditum Joeum, ex qrio concionos habebantur, quemque Graeci αναβαθρον, Latini sti ostiam
adpellabant. Vide Potior. ArchaooIoma Graclea Lib. I. cap. 1 , et Manutium Do LMgibus Cap. 55.
Lin. 17. et seqq. ει εστ i κ. λ. ) IIosce versus haud dubitanter restituimus, tum litteris adline sextantibus, tum aliis innixi argumentis. Nimirum Orator tisilin, et sorti, non inutilia et salsa didoro ot, ni os imo dictit ait Quintilianus Inalis. Ortit. Lib. II. c. 35. ut Lib. IV . u. Contra vero Sophistuo ea potissimum de caussa mulse audi bant , quod hanc regulam
minimo servarent: ac propterea docuit Plato illos nihil aliud , nisi nnms venditare Euthoe l. T. I. p. 5o4. odi . SIoph. immo et ipsos carpit, quod in concionistis , in thoratris, in foris , ol niihi orationibus sutilibus nati iluinnom tinores tr Do Rosti I. Lib. VI. T. II. p. 492. Denique Aristo toles porspicue dicit ψευδομενον τι ξαι , καὶ ωον λογον εις αδοξονα γαγειν ειναι το δευτερον της Σιριστικης προαιρεσεως , Istim Vtiidpiam oston loro, ct Orci rionem nes inopintihilo ducere sociandum ossis proposiliam Sophistieast intonsionis Dorim rehension. No hist. L. I. o. au. Non immerito itaquo Nostor animadvortit auditores Sophistarum orationis suco oblectari, nec in toro a exquirero, num tititia, ct sera, an inutilia,
ac stitia, quod utique plerumque contingehat, ipsi proponerent.
160쪽
I in. 92. es. seqq. παρισων κ . λ. ) Do Itoo schemato, ac de reliquis a Philodemo recen fatis, in quibus gloriam Sophisiae quaerebant, consulendi sunt Alexander Sophisia Do filioris εonsus, et dictionis p. 58 . odii. AM. atque Hormogenes Art. Rhot. p. 5 u. et seqq. Qitis mcciitionis. Porro hisco administulis , ac vocis modulatione , periodisque pulchro concinnatis ficti Sophistae studebant delectate, et adlicero auditores suos , qui idcirco ψυχαγωγουμενοι a Jostro Au loro dicuntur. Quamobrem Plato Socratoni inducit ita loquentem Hippiae
OphlStae αλλα Alrα ρκεια , et su ακριβεστατα επιστασαι ανθρωπrων, διαιρειν περι τε γραμμα ταν δυναμεως , και συλλαβων, και αῖμονιων, και ρυθμων ; . . Aλλα τινα μεν εστιν , α ηθεως σου ακροωνται , και επαινουσι; At Viaraoniam fiant i stra, quase ru raetitissimo omnitim
nominum nosti , es tinguoris sollieol littoriartim , otiabGrtimqtio sim , risthmortim , har moraiarumquct naturias p . . . Onnonam sunt ista , quortim audisti liti desectantur olquorum nomino Io commondiant2 Vpp. xvii. Τ. 1 II. p. 285. odit. Sush. Prodorit etiam au illustrandam Philodomi fontoni iam Pliotii auctoritatem in medio ponoro: οἱ πταλα. 'P, Q ορει
γαρ το ολον πφ σε συ λεξιν , και τον σαυτης κοσμον. Antiqui Rholores s is roslol Groi tria antur insoniaeo on/bmonati a , of phriasi eximia pronunciti toli senim circa ulcitionem sociaueasnntiar, oius Vtio ornestiam. hJAM. v. Aνii φων. Vides igitur, quam culpam Deic d mlociemus an Sophisiis notet quum enim tria sint, Vtiae priaestaro debet orator , tit uoceat, mo cit, Eo oret, ex Quintiliano Inst. Ornt. L. II. c. 5. quumquo Agricola R/ol. L. li. probo animadvortat potissimum olus miantis osso do oro, et alia duo esse tantum Uac Monos; Sophistae, quod ultimum ost , primo loco immo unice curabant.
Lin. uo. ) Margini huius columnae dextrorsum adpicia eornitur littera H , cui supor posita est Brevis linoola. Ρtitamus hoc osse adversitim seiunctivum , Orthographi opera a luitum; qui et lineolam signavit, ut locum indiearot, Unde illud in textu Exseriptoris
ancuria exciderat. Idem signum detegor mus pariter ante vorbum αλλαττονΨαν, nisi importunus papyri hiatus obstarest. De huiusmodi Notis marinassistis vide Monis Deoia piam reo Πνυδε. Gra . L. V. cap. 5. et Villoison M'oi. in Nomor. Ilind. Prolou. s. LIX. et seq. Vonol. 1788. di L