Evangelium secundum Iohannem cum variae lectionis delectu

21쪽

ΡRAEFATIO XVII

nuis otiani I 612 B. III, 19 C. 503 C. V, 136 B. VI, 258 E;

distio es infrin p. XXXII)

ψευστην πεπ0ίηκεν αυτόν, τι si πεπίστευκεν εις την μαρτυρίαν ην μεμαρτυρηκεν ο θε0 περ του λυ αυτου. Num igitur Di quoque τι τε delenda sunt Dele Duntur certe nullo sententia detrimento nempe eadem fere in VerSua Proxime ad eum usum aceedii Gal. 2, 13: στε και Βαρνάβας συναπήχθη, sed ne ibi iidem praecedente υτως. 2 JU. enmid Atticistiua IV, 24 s.

22쪽

XVIII PRAEFATIO p ximo priore XStant, eῬ1 Vel apte et X scriptoris usu dictuna est πεπίστ εις την μαρτυρίαν pro τη μαρτυρία III, 25 γενετο οὐ ζητησις ἐκ το μαθητον )ωάνου μετα ουδαί0 περὶ καθαρισμ0s, και ηλθον πρ0ς 0νγωάνην και λεγουσιν τε Constat εκ τον ut apud Gallos de horinmes et pii nominativo intomi una adhiῖori

I legitur Vulgo post λεγε αυτη ο γησ0sς Λός μοι πιεῖν:0 γαρ μαθηται αἰτ0 ἀπεληλυθεισαν εἰς την πόλιν, νατρ0φας ἀγοράσωσιν, iae id explicant: si adfuissunt disci

non est udium quin dolonda sint, et propter testos tpropter συγχρονται alienum enitia id Ver Dum est a NT'., neq)i χρὰσθαί τινι Valde usitatum. 1rum tamen est, si Εpnesi ae scripsit Ionannes, non ipsum talo iidieci Sse nemp0 alias octoriam eona modo serviens diserto explicat vita illi pariam inullectum ossent velut 2, 21 sq.), neque Scire poterant Asiani nona ines Iudaeis cum Samaritanis inini istitian intorcudoro. Nisi quidem id quod nunquam Dii viscendum est iam alioru111 euangelioru111 lectione mutati orant; non niti sis scripsit Ionannes, qui IeSi remina rudes essunt, sed iam per alia et scripta et

dicta initiatis. IV, 15 μηδε διερχωμαι νθάδε ἀντλειν 16 ελθε ενθάδε. Cur νθάδε attico, non ut ceteris locis 6, 9. 25.11, 21. 32. 20, 27)3 Soluis uda os ενθάδε inter hos Seraptores Itaque v. 16 δε praeuent Cnrysostomo liuen-

23쪽

PRAEFATIO XIXtur accipiendunt 8t, et v. 15 ni lor 1 orsus delenduimns Ver Dium, cum Ver D composito διέρχωμαι logus satis indicatus sit, neῬ10 lectio prorsus constet, sed ἀντλεῖνενθένδε D et Syri legerint. IV, 18 octos o prolix additur τ0ῖτ ἀληθες εἴρηκας, neῬ1e ne agnoscere videtiri Heracleo ab Origen allatus, Supra pro καλος εἶπε exui Den ἀληθες εἴρηκας Suspicor igitur ab origino no additamentum ni nil fuisse nisi alturam formam ad καλος εἶπες adscriptam, tum cum altera io

IV, 23 sq. Est ni locus unus ex eis albus inundant varia loetiones. Drysostonarus 191 B: ἀλλ' ερχεται ρακα νον εστιν, τε ι ἀληθινοι πρ0σκυνηταὶ προσκυνήσ0υσιτ πατρι. y Idoin Dd. C iterum adem afforens habotῬ1idem nunc addita mentum εν πνεύματι και ληθεία v. 24), sod in explicandas octis allatis ni nil id curat; tum pergit ad reli pia και γαρ ὁ πατηρ τε , in albus a vulgata lectione init magnopere differt. Id autem apparet, aegre inter se convenire ι ἀληθιν0 et εν ληθεία, o addita monto in iugi plano vim an in ι ἀληθινοι προσκ inest Nonnus nae εν νεέματι καὶ λ diserto agnoscit, Ottit autem τω πατρί. 0 0liquis idondus Tertullianus Ora t. c. 28) veniet hora, inguit, 'um veri adoratores adorabunt satrem in viritu et veritate. Dequseniis viritus est et adoratores uapue tales rest irit - πνεομα

γὰρ' ὁ θεος εστιν) και προσκυνητὰς οὐ τ0ιούτους ζητεῖ. Meliora nae videntur is in vulgo leguntur: καὶ γὰρ

ὁ πατηρ 0ι0έτ0υς ζητεῖ τους προσκυνοῖντας αυτόν. πν. st, και τους προσκυνοῖντας αὐτ0 ε πνεύματι και λη- θεία δε προσκυνεῖν tamen ut nae prolixa, ita fortasse illa subobscura sunt, cum τοι0έτους non statim pateat

suid in doundus igitur Syrias te visianus και γὰρ ὁ πατηρ 0ι0ύτους προσκυνητὰς ζητει ita etiam Curet.), τους

εν πνεύματι και ἀληθεία προσκυν0sντας αυτόν. Convenit cum Tertulliano in πρ0σκυνητὰς τ0ι0έτ0υς, addRῬ10 aasODScuritatem illam dissipent; adem autem Tertullianu111 quoῬ1 in suo iuro uisso ut amrmari non potest neque enim addit), ita n negari iidem, cum ultra ζητει 1 Cf. IX, 431 Α ξουσιν οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταί.

24쪽

XX PRAEFATIO

loeum non asserat. Sed iod omittit Syrias odit illud πνευμα ὁ θεός, in eo certe peccavit; 00eavit autom id0omitasse, 10 in priori Du p xiniis interpolationem εν πνευματι και ἀληθεία admiserat Iam unusculi odicos duo Dona notae 1 22 post priora, πνευματι και ἀληθεία statim 1 pergunt: πνευμα θεός, καὶ τ0ὐ κτε. omissis illis και γαρ ὁ πατὴρ τ0ι0έτου . . . υτόν, 1ae etiam Tortullianus o loco omisit Iud scripsi a a seripsi, ex Tortulliano atque 3Τo lectione composita, ne si ut aie-

sicut paritor addit in rixi inis 28 εδραμεν pii πηλθεν,

25쪽

PRAEFATIO XXIIV, 44 αυτὸς γαρ ησ0υς μαρτυρησεν τι πρ0φήτης ντο ἰδία πατρίδι τιμὴν υ εχει. Haec ai no loco si Di

Velint, Vereor uia invitam apte explicari possit, nisi foris ea ration accepta astu videmi apud Nonnum 1s nini

πάτρην, si V de suo, si V secundu11 Sui1111 Io annis Xen plur. Nam πατρίς ex usu 'a' certe Nagaret civitas est, non reg10 Ialilaea Lia Dorat in Versu interpretando Augustinus; idom aure seria proximu111 V. 45 silenti praetermittin sequo a Duisse putaratus est Veru111 O raro accidere solet,

coresectioni Dus inductis facile id c loquo edidero potuit IV, 50 sq. sic o et credidit horaio verbo Yod dimit illi Iesus, et cum discenderet corrigas deso. occurrerunt illi serviet nuntiaverunt . q. s. X parte tiam melius Cur010-

26쪽

XXII PRAEFATIO V, 2 εστ ιν δε ε τ0ῖς Ἱεροσ0λύμ0ις H y ρ0βατικηκολυμβήθρα η λεγομενη Ἐβραῖστι Βηθεύδα, πέντε στοας

fuissesin αρτι βλέπω IX, 25 dicitur, ex Sen8u perspicuo

excusationeni a Dei. Neviae Sati possum a11' i, quod sunt qui ulla ration nutu argu montationis vim in fingi POSSe putent. Verum, animo nanium usu tritum est in narrationabu unperfectu 111 Saepe pro praesenti aestu Deri vel o audi elis ot d locis, non ut indicenius ea, iam doleta vel mutata esse, edis diverso ei pore tenor Π rationi rumpatur ita etiam Iohannes passim ut 11 18ην δε η Βηθανία εγγυς των Ἱεροσολέμων. Indo sunt qui

concludant etiani contraria ratione praeSen asini Deri posse

Seripta Sunt. raeterea aut tuin Dest ut consensu

nae lectio tradita sit na Dunt inini quid an in instriore parte, quod toto caelo distat, a Det Syrus Hi0rosolyniitanus ad introiiunm; deni via Sunt qui plane aeuoimittant, Syri Curetonianus es vulgatus et Minus , qui Dus utiῬae obsequendum puto. Addita sunt sive εH τη πρ0βατικὴ sive ad introitura si v in infinioresarte Ἀ noui ini Dus Hoeoru 1 40ritis, recte quidem

27쪽

PRAEFATIO XXIII

polata autem iudico etiana τυφλον χωλῖν ξηρον παραλυτικον uidunt Dis D ): non modo quod parum credi Dd0

Iudaei no neu ferre Vide Dant grauattu111, tollere Onvidorant, eoae fere minus illicitum puta, Da tuae quana toll0r0. Cetoris autem es Dus plerisquo in lection vulgata consentienti Dus, Nonno cum Tatiano ea anticipante qua in V. 12 infernuiuae, unus Augustinus in Ion trae t.

XVII longo moliora et ac si illa sectione Xuiuet non licet tibi, inq iunt, facere quod facis, obtere gributurin

28쪽

XXIV PRAEFATIO

VI, 15. Πάλιν post φεύγει Vulgo additia 111 3, 10

autem Seeundum testes loneos deletiam, non innoxium est ut alias, sed totuna sensum perveritu remini seuntur

utro Divia attributi loeo esse Hama articulus repetitus flagitatur. tma priore loco cum αἰθέρος αρτον haueat Nonnus, idotur doluta praeposition difficultas tolli posse;

29쪽

Singula, antem laevii nulla arte criti ea praestari pos

sunt.

VI, 64 ηδε γὰρ ε αρχῆς ὁ γησους), τίνες εἰσὶν οἱ

μη πιστεύοντες, και τίς στιν ὁ παραδώσων αυτ0ν. Xtrema, καὶ τίς εστιν τε rectissime nititu Nonnias nevit enim

de proditor nic agitur, sed postea V. 70 sq.), et indicium

diversae nanus luculentuna adesse vid0tur participii in futuri παραδώσων, an lanna, uSPIam praeterea hic scriptor utitur.' Etsi noc argumentum fortasse solvi poteSt, nam non modo S pra000 και τίς ην ὁ μέλλωναυτ0ν παραδιδόναι ef. V. 1), sed etia in D παραδιδους pro παραδώσων cf. 13, 11. 18, 2. 5. 21, 20. An diversa est Onim locorun ratio Π0Ῥ10 enim futur eis nabet notionem παραδιδούς, sed praesentis, hic condia futuri, ni Si pro εστιν reposueris σται. Sed turbata, et interpolata esse laedaan hoc loco etiam e latinus, e latinus, Syaei Curetonianus taleavi Sianus arguunt, V. RdΠ erit . VII, 1 υ γαρ θελεν εν τη Ἱ0υδαία περιπατεῖν , τιεζητουν αυτ0 o γουδαῖοι π0κτεῖναι. Facilis os optio inter nunc lectionem vulgatam et altora 1 Donis tosthinoniis munitam: υ γὰρ εἰχεν ζουσίαν εὐκτε. Nempe Offensioni fuit piis nomini Diis, 1od dico Datur a liῬ1id Iesu non licuiss0. Similiter φεύγει de eodem lictum sustulemini e 6, 15.

Nonnus: εἰ τάδε ρέζεις, ποικίλα θαήματα δεῖ 0ν ὁρώμενα μάρτυρι κόσμω. Hi igitur in suo exemplari δεῖ 0ν τα)σημεῖα τω κόσμω 0gisso vid0tur, novia diverse interpretatur en sostonius VIII, 284 ) παρακαλ0υσι γαρ αυτ0ν

30쪽

XXVI PRAEFATIO

nyanus selatrat orphyrius, inconstantiae et mutationis adeusat . Inde factu D est ut Sera Deretur m υκ ουπω, mas lectio multos codices ip8umque Micanum occupgvit. Eam itus pnidenter nunc fugiunt Cur sostomi consimilem υκ αναβαίνω αρτι neglegunt, neque immerito sed immerito neglegitur quod apud eundem et in uno minusqui graeco 69 et latino uno ci desunt verDa εἰς την ε0ρτην ταυτην. Quae si delevoris vid0ntur autome vulgarissina gener interpolationum esse), videlus iam offensionem illam fere vanuisse. Nulla enim ia in nece8s1tas est, ut O αναβαίνω ut o accipiatuae.

batur, utrun Verres propneta esset Iesus, an falsus, non utriam bonus nomo esset an malus. Recte igitur latinus f

non ex Ionanne, qui ne eo Ρ1idem Oea Dulo unquam utitur.

D l. 8 d sententian nae quaestio non emnet, Sed pertinet ad λληνισμόν , id est usum recte graee loquendi. ro Dum Atticum est μεσ0υν, et e praecepto Atticistarum loeutus si aulus Lucanus, ut in aliis, ita in μερας μεσ0υσης A et 26, 13), si quid0111 Attio codidir000 8 aD Eduardo voti de Golt invento fides na00nda est; ceteri eniim illic μερας μεσης aDent, dicit autem