장음표시 사용
31쪽
Pauli illi risioni convenit, non etiam Ionanni, et cu111 sit vulgare et ioniciani μεσάζειν, o praeferendum esse visum est, etsi μεσου etiam apud LiXX Occureens ortasse ne ipsunt quidem a Vitagari sermone plane alienum fuit. SHquitur ibi dum ἀνέβη γησ0υς ει τ ιερὸν και δίδασκεν.IIa00 0ctio si reet s nabet, putanduim est Iesum etiana priori Dus Mobus adfuisse te 80ly1- , Sed clam populo. Contra si ni ittondi sunt εἰς τὸ ἱερόν cuna Cn Sostonio, ἀνέβη eundent sensum habere videtur quem in prioribus
uv. 8. 10), dictumvia est ut alias t in no euanguliost alibi do ditior Hi 0 solyma ad diem festum facto. Ita etiam Epipnanius diserte ἀνεβη εἰς Ἱεροσόλυμα, et Augustinus adscendit ergo postea Dontinus ad dien festum nrediante die festo, et docebat. Tanie in semplo Iesum docuisse per so pro Dabit os et postea v. 28 otiam itiditur tuu ἀνεβη stiana d 00 adniberi ai ex oppidi parte inlarior ad 0mplum asceniti negari non potest: v. et 3, 1 Πετρος ὁ και ωάνης ἀνέβαιν0 ει τι ερόν. Si igitur statuo: νεβη o. 7, 14 duplici 1modo aestipi posse, sed εις τὸ ιερόν non magis esse a scriptore inumquam ει Ἱερ0σόλυμα Epipn. Vel εις την ε0 τήν August.). Nempe id quoque accedes , quod apud Nonnum tena pli
πρ0 τον πέμψαντά με. Haec και πάγω τε non cum
Iuda uis loquonti adicio da orant, sed postea cum discipulis V. 16 5 νυν δε πάγω πρ0ς 0 πέμψαντά με, eque illis ipsis stativi diei v. 13, 33 τεκνία, τι μικρον μεσυμῖν εἰμι, και καθως εἰπ0ν 0ις Ουδαὐις' υπ0 εγω
' μῖν εἰμι, και ζητήσετέ με και υ ευρήσετε. In a111 autem nomiliam, in de ipso no Ionan ne capit a i
32쪽
Ἐνταυθά εἰμι, ἀλλα μεF μῖν εἰμι τουτ εστι, καν διώκητε, καν λαυνητε, μικρ0ν χρόν0ν υ παυσομαι τα περυμῖν οἰκονομων και τα πρ0ς σωτηρίαν λεγων και παραινον
33쪽
34쪽
XXX PRAEFATIO convoniat). Quidus ille respondit: Την ἀρχὴν τι και λαλῖ μιν id st Idne mini Dicitis io omnino την
ἀλλ' ὁ πεμψας με 26 comparaverim 15, 21 ἀλλα - πλην)
nami itissimilis alter loeus, 4, 31: τι . . . και καθως ενετείλατό μοι ὁ πατήρ, υτως π0ιQ. Recte Matem ποιο in c. 14, nam Di actumis est Iesus contra in sermone capitis VIII. t λαλ tunsebunius et cum eo a te coniunctum εδίδαξε f rtasso etiam antea praestat λαλῖ pro π0ιο, secundum nrysostomum Terinallianum. Cf. V. 25 sq.; recte ποι V. 29. VIII, 39. 44. Est fortass0 v. 39 delendum τεκνα ante
principio sententia diei. Sed utriun id voca Dulum deleatur necne, pro et non magnopere refert. At in consimili versu 44 refert utrum maneat εκ ου πατρbς υμῖν)ante του διαβόλ0 an tollatur quippe quo manente manet etiam species absurdissima, iasi de patre dia Doli scriptor loquatur. Ita antiquis tempori Dus multi putaverunt et ipso nostro nonnulli nempe accedit quod in eodem .
3 18 ): λέγων τι υ μόνον του Ἀβραὰμ ο εἰσίν, ἀλλ'
35쪽
Iudasi dicant apud Ionannem πεντηκ0ντα τη Uπω χεις, Π0 τεσσαράκοντα ODloquuntur alia, et concedendum si no πεντήκοντα di si modo, etsi non nimis apte, una Liuea testinionio 3 23 eo mentar posse. EXStat antem apud Ionannem altera lecti τεσσαράκοντα. Quam e correctione reputer valde proclive est, quippe Irenae ignO- tam sed cum inii fastilius iam numerorum notae inter
autem argumentum vi sua, non careat, denique conclusio
ad iam ille puruoni utiquo a Dsurda sit neque enim dii Ditari potest ii Liueas set tradat) tutius videtur
36쪽
οτι και ι νεμοι και η θάλασσα αὐτω πακ0υ0υσιν, aliaque 1 Ion XI, 5 πρ του πάσχα Vulgo, πριν το sic π.2 Aucta in illius exemplari fuisse videtur vectis μη ὁρώμενος post δια μέσου αυτον insertis. Dicit enim Nonnus ὰπροὶ δης πεφόρητο quae recte uto, Jansse contulit cum Tneodori Heracleotae vectis v. se .) μ' ὁρώμενος ἐξηλθεν.
37쪽
Euang. Iohannis est. Ula A s. C
38쪽
X, 7 sqq. Ἐγώ εἰμι η θυρα των πρ0βάτων. 8 πάντες σ0 ηλθον πρ εμου, κλέπται εἰσιν και λησταί αλλ' ου ηκ0υσα αυτον τα πρόβατα. 9 εγώ εἰμι η θυρα ὁ εμ0 εάν τις εἰσέλθη, σωθήσεται, και εἰσελευσεται καιεξελευσεται, και ν0μην ευρήσει. 10 ὁ κλέπτης υκ ρχεται
ponuntur ono pastori fit adena oppositio rursus 10 sq. Collocandus igitur . 9 ant 8, 10 laeto nullus erit v. 'naec enim eadem plane vecta sunt atqu0 in . Hic autum ipse est Chrysostonii omio v. 348 λυε λ0ιπ0ντην σάφειαν, υτ λέγων Ἐγώ εἰμι η θυρα δι εμ0 . . . ευρήσει Θ) - - Πάντες σ0 . . . πρόβατα Θ). o κλέπτης . . . χωσιν 10). Verrem nondunt nania attuli
εμου εἰσερχόμεν0 εἰσέρχεται εἰς την ζωην. Similiter Naassent apud Hippolytuna naer V 6 Iesum dicentem adiunt: εγώ εἰμι η ἡ λη η ἀληθινή. Sed versio sani die in v. Tna Dei εγώ εἰμι ὁ π0ιμην των πρ0βάτων ita intorse congnaunt, eviae id tantum, sed etiana nexus artissimus
fit inter nasio atque priora 1 - ). 0et ab initio Iosias
locutus erat, Opponens pastore111 ovium ei ii in alienuni ovit furtini 110pat addit autem scriptor v. 6 narisaeos eam παρ0ιμίαν non intellexisse. Iam igitur porto dicendum fuit: ego sun pastor ovium. Sed quoniana de ostio
opinari, προ μου deletum esse a eis qui nollent Iesiana propnetas antiqlios sires et latrones appoda re ad eumenini sensum aeretici quidam nec Vecta converte Dant.
39쪽
quod in V. 11 0petitio vor Dorum ὁ ποιμην ὁ καλός vitatur in unam sententiam omnia contrasti sunt. X, 13 τι μισθωτός εστιν και υ μελε αυτ περὶ των προβάτων non videtur legisse drysostonaus Nonnus autem haec aptior loco post φείγει v. 12 nabet. Similia sunt illa mim interpolationuni, de labiis supra ad 3, 18 dixi, neque, i absint, possunt desiderari. X altera parte conferendus loeus 12 6 ἐχ τι περι ων πτωχῖν μελε αυτ ἀλλ' υτι κλεπτης ν. Tum 61ta τι τε et minu inutilia sunt et loco a in plerisque leguntur magis Onveniunt, si uni e latino unana Voculam miseris: τι
μισθωτός εστιν, υ μέλει αυτ περ των πρ0βάτων. 14 εγώ εἰμι ὁ π0ιμην τε CL 1, 50 τι εἰπον ἰδόν σε - , πιστεύεις; 8, 45 γὼ δε τι την ἀλήθειαν λεγω, ου πιστεύ
responsiit, uti, Vulgo legituae: εἰπον μῖν, και υ πιστεύετε. At nuna quam professus os se Messiam esse, nisi coactus apud Synnedrium, formula usus συ λεγεις, 1 indica Dat non Sua sponte Se id proferre. Ita vii multo rectius Dal. λαλῖ μιν και et πιστ. id est neque sermonibus ni eis
creditis equo laetis τα εργα α ποι κτε ), scilicet quia
40쪽
XXXVI PRAEFATIO του λε0O), και ἡ δύναται λυθῆναι 0im. ἡ γραφή in ), ὁ πατὴρ ἡγίασε και ἀπέστειλεν εἰς τ0ν κόσμον , μεῖς
geranus , empe erant omisit post eris ). Maia laetum Ῥiod Syriis Li0Wisianus no loco laeunosus est nae autem dispieiunium tris σημεῖον in fine orsus, uni in pro-Xinii initio . . . n, id est εδειξεν ita die Syriis otia in
aliis locis VII, 31. XX, 30 v. infrii ad XX, 30 1100
ὁ τουτ0 γωάνης ἐπεν πάντα ταυτα. XI, 1 sqq. Inter locos pessime a Ditos euangelii Iona mei nutus Iovia capitis principium si Admodum
insulso statim initio 1 vulgo lemur: ν δε τις ἀσθενον Λάζαρ0 ἀπ Βηθανίας, ε τῆς κώμης Μάρθας και Μαρίας τῆς δελφῆς αυτης Ῥia hic primum int
Nempo haec res in ipso hoc euangelio narrabitur e XII), postea enim accidit; at ν ἡ λείψασα nilui est nisi ,0rat