A first Greek reader; with notes and vocabulary

51쪽

κην εἰναι πασιν σοι αν εις αυτ ἀνα-βαίνωσι,

τοσαυτα ουν ὁ με γερων ητησε. γελάσας δε ὁ Θάνατος και ει το δενδρον ἀνα-βάς, μηλά τινα κατ- βαλεν ὁ δε γερων λαβων αυτ ηρχετο οεσθίων. ὁ δε Θάνατος -μελλε τότε κατα-βαίνεινε του δενδρου ου μεντοι -δυνατο, ἀλλ' εν-είχετο εν αυτω. και πολλὰ στρεφομενος μως προσ- κολλῆτο προς πους κλάδους ,στε γελοιότατον

52쪽

ταυτα και ἀπ-ηλθεν ὁ δε Ιόνος δια ταυταἀ-θάνατος εν ανθρώποις στίν. 62. I. A HUNGRV ΕΑ MEET A CRAUT FOX, λεγουσί τινες των π αιων μυθο-λόγων ως ἄρκτος ποτε εν χειμωνος ρα ηπόρει δια το δει- σθαι τροφης. τότε δε ἀλώπεκι κατὰ τυχην επι- 1 τυχουσα εροβουλετο ταυτην ἁρπάσασα κατωφαγεῖν.

η δε ἀλώπηξ φοβηθεῖσα -κελευσε, τοῖτο μεν μη

1 δε τάδε ποιης α ν τω παρ-όντι εχ ειπεῖν, πο λαύσει αὐτίκα δίστου δείπνου. η μεν οὐν αρκτος επι τουτοις μορολογει οε λωπης 'φη Οεινεκείνην κατα-βαίνειν προς τον ποταμόν, και διαρ- ρηξασάν τι του κρυστάλλου, την οὐρὰν καλιεναι '

α εχ γαρ χθύες, ἔ-φη, ' ελθόντες ξονται της οὐρας συ δε δυνησε αυτοῖς ἀν-ελκειν ταν βούλη ην δε τι δάκνωσιν, οὐ δει σε ταραχθηναι, πειδὰν δε πολλοῖς χθῖς χης, τότε δὴ ἀν-ελκειν πάντας. '

53쪽

στρατηγός τις ἄλλως τε ν φιλό-καλος καὶ περὶ o

ζω-γραφημάτων μάλιστα--σπούδαζεν Oπότε ουν πόλιν τινὰ των πολεμίων πολιορκησα ελοι, εἰσχειου μόνον εις οικίας ιοιωτῶν αλλὰ και εις ἄδυτα καινεῖ, ζητων τὰς καλλιστα των ν ουσῶν γραφων. οσας δε αυρο ευθυς εις την αυτου οἰκίαν ἀπιε Isπεμπεν. εστιῶν δε ποτε παρ' εαυτὴ ξενον τινὰ ε-δειξεν αὐτή την οἰκίαν πῆσαν γὰρ ἀξιοθεατος. χισ-ελθὼν Ουν ὁ ξένος ει το ικημα εἰδεγραφὰς πολλὰς κρεμαμενας. καλαι μεν ου ησαν

και αἱ ἄλλαι μία δε ην βια-φερόντως λαμπρά, o

54쪽

36 FTEST GREEM EADEK. εχεις. ὁ δε στρατηγος γελάσας, ναί, ἔφη, καὶ γω-γε τήνδε την γραφην ορῶν μάλιστα δο- μαι δια γαρ ταυτην ανδρα γενναῖον εὐθανάτου ποτε -σωσα. Q μεν ουν ξενος - θαυμαζεν ἀκουων ταυτα ὁ δε στρατηγός, Ἀλπιθη, ε-φη, λεγω πυθόμενος γαρ ταυτην την γραφην ἐν νεω τινιε Ουσαν, ευρειν ου ε δυνάμην. ηπείλησα ουν ἀνα-σrαυρώσειν τον του νεω φύλακα, ην μη

Io ποίησε το κελευόμενον, καὶ την γραφην ἀπο-δοῖς δια ταυτην εὐθανάτου--σώθη.'

επει ὁ Δωρίας νομο-θετης ερογενετο υ εχθρων τινων πολλάκις επ-ε-βουλευθη δείσαντες ουν οἱ πολῖται Ῥη ἀριστου 'ρχοντος στερίσκωνται, ν 15 νω εἶχον πυργον εν μεσθ' πόλει ικο-δομεῖν ναἀ-σφαλεστ αν κεῖνος την οἴκησιν χοι πυθόμενος δε ὁ Δωρίας ταυτα υκ επ-θνει αλλὰ κατ-ελ-

θων ει το βουλευτήριον--λεξε τοιάδε ' εἰ ἄνδρες, τί ποτε ποιεῖτε; δοκειτε γάρ φοι 'κεῖνα συμ-a βουλευοντες περ της μης ὐσφαλείας φροντίζειν μαλλον η περὶ της μετερας ελευθερίας ευ γὰρ

ιστε τι ν κεινον τον πυργον οικο Οομητε, κατα

σχών ποτε αυτόν τις την πόλιν αδίως δουλώσει. κελεύω ουν μὰ μηδαμως ταυτα ποιεῖν, μη σωζον a τες με την πόλιν δια-φθείρητε. '

55쪽

Σόλcae ποτε κώ Θαλῆς δι-ε-λεγοντο περὶ εὐδαιμονίας. -φη ουν ὁ Θαλης βελτιον εἷναι μηγαμεῖν, μηδε παῖδας εχειν βουλόμενος δε και

Σόλωνα τουτο πείθειν, τοιάδε δεμηχανησατο ' αν θρωπόν τινα παρ-ε-σκευασεν ὁ φησει ξενος ων

ε 'Aθηνων ἀρτίως ἀφ-ικεσθαι πυνθανομενου δετο Σόλωνος περὶ των ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος δε-διδαγ- μενος α χρ λεγειν, χυδεν καινόν, ἔ-φη πλην

εκεῖνος, δεφη ὁ Σόλων - τίνα δε οἱ πολῖται νόμαζον αυτόν; ὁ δε ἄνθρωπος, 4κουσα, 'φη, το νομα, ἀλλ' ο μνημονεύω. i

τοσαυτα δε κείνου εἰρηκότος, φόβος το Σόλωνα is ε-σχε μη ὁ εαυτου παῖς εἴη βραχύ τι υ σιωπη- σας πιηρώτα τον ἄνθρωπον ει ὁ πατηρ νομαζετο Σόλων καὶ κεῖνος ἀντ-εῖπεν ευθύς, Ἀληθῶς,

ξενε, δοκεῖς μοι μάντις τις εἰναι αυτ γαρ τόοε, σπερ εἴρηκας το ὁνομα ν' γὼ δε γε αὐτου π-ε αλαθόμην. ὁ μεν ου Σόλων ἀκούσας αὐτα -οάκρυσε τε καὶ την κεφαλην - τα τε γελάσας δε

αὐτίκα ὁ Θαλης, Ῥάρρει,' φη, εἰ φίλτατε ' ου

γαρ αληθεῖς εἰσιν ἴτοι ι λόγοι 'λλα νυν Ῥαι

56쪽

περὶ μεν ουν των θεῶν οἱ παλαιοὶ ραψωδοι πολ- λοὐ καὶ ο δει λόγους δροηγοῖντο ελεγον γὰρ ἰς επὶ γη φαίνονται πολλάκις, ου μεντοι θεῶν χοντες εἴδη, ἀλλ' εις τὰς τῶν ανθρώπων μορφὰς αυ-

τούς μετ-αλλάξαντες. τούτων δε τῶν μύθων εις τις εστ περὶ του 1. Ερμοῖ δες, πορείαν ποτε ποιούμενος εν τ βαρβάρω, δια το μηκος της δου -καμνεν. βούλετο ουν ἀνα-παυεσθαι παρὰ πλουσί τινι ἀνθρώπω, ουπερ η οικία τυχε της ὁδου εγγύς ούσα. ὁ δέ, ῶς γλίσχρος ων καὶ -γνώμων, τον ξενον ἀπιγis θει ου γὰρ -γνω αὐτον θεον οντα ἀγανακτη-

σας ουν ὁ Ἐρμης ἀπηει.

προβὰς δε εντεῖθεν λίγον ὁ θεος εἴδε καλύβην

πενητος οὐ πόρρω ἀπ-οῖσαν ταύτη ουν προσελθὼν την θύραν κοψε και ηρώτησε τον εσπότην et ει ξεστιν κεῖ ἀναπαύεσθαι προσελθὼν γάρ,'εφη προς κείνην την οικίαν, την καλην καιμεγάλην, και δεηθεὶς παῖτα παρα τῶν εν αὐτ9,

57쪽

FLEST GREE READER. 39 ξενισεως ου ετ χον. στε ἐκειθεν ἀπ-ε-ωσμενος ενθάδε ἀφικ υμαι οἰδα γαρ πενητας πολλους ἐλευθεριωτερους οντα των πάνυ πλουσίων. ελπίζω δε και σε ταχεως τοιουτον φανησεσθαι. 'ἀκουσας δε ταῖτα ὁ πενης φιλο-φρόνως τον ξενον ἐδέξατο δεῖπνόν τε αὐτω καὶ κλίνην παρεχων. και εἰσελθων εἰς την καλύβην την νύκτα κεῖ δι-ηγεν

ὁ θεός.

ἐπειδὴ δε μερα γενετο. μελλεν ὁ Ερμης ἀπιεναι καλεσας δε τον δεσπότην φη θεος εἰναι. o και βουλόμενος αὐτω ἀμοιβην τινα τίνειν δῶρα εφη, τρία σοι δώσω α αν αυτος κελεύθς. εἰπεοἶν μοι τίνων μάλιστα επιθυμεῖς. ὁ δε πενης

ἀντεῖπε προς αὐτα. . μεγιστε θεων δυο με των δώρων ων κτησασθαι βούλομαι, αὐτίκα σοι εἰπεῖν is εχω περὶ δε οὐ τρίτου ἀ-πορῶ τ μεν οὐν πρωτόν εστ τοῖτω βούλομαι ταν τελευτησω, ελθωνει το 'Hλύσιον μακάριος εἰναι το δε δεύτερον,ευ πάσχειν και ν τω παρόντι βίω το δε τρίτον, ου οἰδα τί χρη-π-αιτεῖν.

ἀκουσας δε ὁ θεός, βούλει οὐν,' φη ' δω σοι

οἰκίαν νεαν και καλην ἀντι τησδε της καλύβης '

58쪽

4 FLEST GREEA READ . ταῖτα ' φη καὶ ἄμ α δειξεν αυτ οἰκίαν λαμπροτάτην κεῖ ἔστωσαν, που προ ου ην η καλυβη. μεν ουν Ερμης τοσαυτα εἰρηκως ἀπίει ὁ δεπεν ς εἰσελθων εις την οἰκίαν τον λοιπον βίον μακαρίως διροηγεν.

πυθόμενος δε α γενόμενα ὁ πλούσιος θύμησεν. εκελευσεν ουν την γυναῖκα ταχεως θεῖν

καὶ τον ξενον πείσασαι ἀπ-άγειν εάν πως δύνηται εφη γαρ βούλεσθαι καὶ αυτος κεῖνον εστιαν ὁ δε1 Ἐρμης ἀκουσας- η γυν λεγει, πρωτον μεν Ουκεπείθετο, τελο δε φη εἰσιεναι δειπνησας μετατων πλουσίων τρία δωρα και τούτοις προ σχετο.

σθεὶς ὁ ἄνθρωπος, εἰ γυναι,' φη βούλομαι τον ἀλλἀντα I, ρινὶ εμ-φύεσθαι. ὁ δε εος εὐθύς, εστω ταῖτα, Vφη καὶ των δώρων το δεύτερονα εχεις τόδε. αλλ' υδ ταυτα κείνω ρεσκεν εφοβεῖτο γαρ μη κατα-γελαστος εἴη την τοιαύτην γυναῖκα εχων. ηναγκάσθη οὐ τὰ τρίτον εῖσθαι του θεοῖ ἀ-φανίσαι αυθις τον ἀλλἀντα τοῖτο δεποιησας ὁ Ἐρμης καὶ αὐτος -φάνιστο.

59쪽

αὐτω ἐν γ πόλει συγ-γενης ανθρωπος και φίλος Oνόματι Καλλικλῆς αὐτω ουν ἐβουλετο ὁ Διότιμος χαρίζεσθαι και λαβών ποτε πάγη λαγων διαφερόντως καλον κελευσε τινα των οἰκετῶν τουτονεις την πόλιν κομίσαντα ἐν κίστη τω φίλω ουναι. διψησας δε ὁ οἰκέτης ν η ὁδω και πανδοκείω τινι o ἐπιτυχών, κατέθετο την κίστην και ἀν ε-παυετο. 76. II. IN THE SERVANT' JOURNEU IT BECOMES A CAT, ετυχον δε πίνοντες τότε ε τω πανδοκείω αστεῖοί τινες ἄνθρωποι και αἰσθόμενοι τον ικέτην αγροικον οντα και εὐηθη δι-ε-νοουντο παίζειν προς αυτόν. προσελθόντες υν τινες τούτων προς το ἄνθρωπον 15ε-πινόν τε με αυτου και ει λόγους αυτ αφροικοντο.

αλλοι δέ τινες ε τω μεταξύ την κίστην λάθρα ἀνοίξαντες τον με λαγων αιρουσιν, αιλουρον δεεν-θεντες εις αυτην τα σημαντρα αὐθις προσάπτουσιν. ὁ δε ικετης υ αισθόμενος α κεῖνοι οποιοῖσιν, πινε τε ησυχη και τοῖς ξενοι διελεγετο.

επειδ δε ε δοξεν αυτ ἄλις τούτων χειν ἀναλαβὼν αυθις την κίστην ἀπ-ηλθεν κεῖθεν καιταχεως ἀφίκετο εις την πολιν.

60쪽

προσελθὼν ου ὁ οἰκετης προς την του Καλλικλεους οἰκίαν λεξε τοιαδ κυριε, κω σοι

δῶρον φερων παρα του μου δεσπότου Διοτίμου ro δε δωρόν Ἀστι - λαγώς. τοσαυτα εἰρηκως ἀν-ε-ωξε την κίστην καὶ υθυς η αἴλουρος ἐξ αυτης ἐξεπηδησεν. ἰδων δε την αἴλουρον ὁ μεν οἰκετης εἰς ἀπορίαν πολλην -πεσε, γελάσας δε ὁ Καλλικλῆς, εἰ ανθρωπε, εφη, ε δοκεις μοι η μωρος

εἰναι Τ πανουργος ούτει γαρ 'κεῖνο το ζωον 1 λαγώς εστιν, υτε ὁ Διότιμος πεμψιε σε φεροντα μοι το τοιουτον δωρο ου γαρ δε μαίνεται. 'εκελευσεν ουν τον ανθρωπον ἀνα-λαβόντα την αἴλουρον ἀπιε,αι ευθὴς εκ της οικίας. VB. IV ARRIVED AD HOME, IT IS A MARE. δι-ε- ειτ ου ὁ ο ικετης οἴκαδε πάλιν ἀπιεναι.is ἀναπαυσάμενος δε αυθις εν τω πανδοκείω, τοῖς αυτοῖς ἀστείοις αυθις επι τυχε και το πραγμαδροηγησατο. οι δε ἀκούσαντες ελεγον τι ρ φιλεῖ τα τοιαυτα γίγνεσθαι ν τη πόλει ὁ γαρ κει

ἀηρ δύναμίν τινα εχε τοιάνδε ἰστὰ λαγὼς ἀεὶ

et εις αιλουρους μεταπλάσσειν. δια-λεγόμενοι δεπερι τούτων, λάθρα αὐτου αυθις την κιστην ἀπο- φερουσι καὶ τον λαγων πάλιν εν-τι θεασιν ε ελόντες την αἴλουρον ὁ δε ικετης τούτων οὐδἐνενόησεν ἀπηλθεν ουν ε του πανδοκείου λαγων