장음표시 사용
221쪽
cum, modumque mortis, & quadraginta ann rum tempus. Huius itaque filius Quintus Anti-Noct. Attic. stius Labeo stati enim pra nomine ab A. Gellio ιλο ς quantiis falso illi,Marci,tribuat Lambinus citatur.Labeo noster parternis insistes vestigiis duris prudentiae operam nauauit,auditorque Casceiij,
Osilij Tuberonisque L C. sed Trebatij praecipue
discipulus fuit, cuius ingenium, iuris peritiam, autoritatem , & animi magnitudine satis ostendunt extolluntque grauissimi, qui de illo memi-M De Oxi nerunt autores; Poponius .I.C . Posthunc inquit S ' μμ ' maYimae autoritatis fuerunt Atteius Capito , qui O, i sium secutus est,ct Antistius Labeo,qui omnes hos αι Auit, institutus est autem a Trebatis Ex his A teius Uulfiit, Labeo noluit, cum et uberretur ab Augusto
consulatus, quos pectusferet, ct honorem suscipere sed plurimam studiis operam dedit, ct totum annum ita diuisera ut Roma sex mensibus cum studiosis est, sex mensibus fecederet, ct conscribendis libris σι-
ram daret: itaque reliquit quadraginta volumina, quibus plurima inter manus versantur. 8c inserius
idem. Lano ingeni' qualitate, es fiducia doctranas
tus,qui prae caeteris sa lentia operam dederat , plurimai Annali in innovare instituit. Tacitus de Atteio Capitone agens. Consulatum ei accelerauerat Augustus, ut Lmbeonem Antistium iisdem artibus praecedentem digniatate eius magistratus anteiret,namque ida alas duo pacis de rasimul tulissed Labeo incorrupta libertate ob id fama celebratior Capitonis obsequiu do no-tibus magis probabatur. Issi quod Praetur intrast
stit commendatio eY iniuria ic quod consulatum αὐφptus e dium ex inuidia oriebatur. Suetonius in
222쪽
Augusto. Antistius Labeo senatus lectione cum Tri- cap. 1 umuirum legeret Marcum Lepidum hostem olim eius Augusti scilicet ct tunc exulante legit terrogar I beo Augusto ) annon essent ali dignioressuum
quemque iudicium halere re pondit. Quod tamen Dio in Augusto ita narrat. Cum Antistius Labeo lib. s . cuius arbitrio legendum senatum Augustus permis rar in senatorum numerum Lepidum retulisset, per iurium ei Augustus obiecit supplicium s minatus est: at cum is respondisti non videri ibi rem indignam hane a se factam, quod eum virum insenatu retinuisset quem ipse Augustus adhuc pateretur esse Pontificem Maxiamum ram omnem Augustus remisit, qui sane cum β- numero, O priuatim, 2 publico iudicio hoc sibi i-cerdotium expetiisset,non censiit iamen id uiuo Lepido occupandum. Hoc itaque dicitum Antisti' haud impori tune prolatum esse videbatur sicut ne i ud quidem cum
infenatu mentione aliquando illata conuenire ut Aura bim ipsi per ordinem singulicustodirent, neque contradicere ausiιs, neque a sentis sustinensomnolentu stis' excubiis pro eo agendis inhabilem esse dixit.H Dio. Tantum homini ingenij acume,tanta in dicendo libertas,tanta inerat constantia; unde mirum non est si ab Horatio Flacco Principibus blandiri cupiente insanus vocetur.
--Labeone insanior inter satyr l. s. Sanos dicturi Sat7 3.
ut recte ibi notauit Lambinus. Addere ego aliam in causam. Libertino nimirum, ac proinde infimae pene conditionis homini iure quodammodo insimum cum visum, qui summum in Republica magistratum offerente etiam Principe respuerit,
223쪽
r sed cur id fecerit dicetur inferius. Labeonis cera honorificam ab omnibus quantumuis maledicis, vel ipsius parum amicis factam fuisse metionem, Attei Capitonis, tui cum eo de Iuris peritiae contendit principatu,testimonio nobis erunt haec ab - A Gellio relata verba. In quadam epistola istes Cam 'Τ pituis riptum legimus, Labeonem Antistium legum atque morum Populi Romani, iurisque ciuilis doctum
apprime fuisse , sed agitabat, inquit, hominem libertas
quadam nimia, atque vecors,et que eo ut Diuo Augum iam Principe ct Rempublicam obtinente, tum tamen , pensium' nihil haberet, nisi quod iustum, sanctums in Romanis antiquitatibus legisset Ac deinde
narrat,quid idem Labeo per viatorem ribunis Plebis vocatus retonderit cum a muliere,inquit,quadam Tribuni Plebis aduersum eum adisi, Gelbanum ad eum missi sent,ut veniret, ct mulieri restonderet: iussu eum,qui missus erat,redis 2 Tribunis dicere: ius eos non habere neque se neque alium quemqua- vocandi, cum moribu maioria Tribuni plebis prehensione haberet vocationem non haberent posse igitur eos venire, prehendi se iubere : sed morandi absentem ius non habere. Adhuc A. Gellius. Petronius Labeonem Seruio Sulpitio summo viro non dubitauit adaequare sic enim ille. In Sδ Ixi Iurisionsultim Paret non minet. Jem,
Atque esto quicquid Servius 2 Laleo. E Cur autem oblatum ab Augusto repudiarit ille consulatum, quo suffectus fieret, duplicem ego
assignarim causam. Primo enim ominosum erati: iuxta quorundam sententiam, in demortui. vel
. abdicati locum vocari, id enim suffici est, Iiect
224쪽
praecipuAd in Censoria obseruaretur dignitate. Livius.QIulius Censor decessit in eius locum M. Com 'i'neliussu secitas,qua res postea religioni sui: quia eo tu stra Roma capta est, nec deinde unquam in demortuit cum Censorsu scitur Idem. Nisi me sim Rempublicam eo nefario obstrinxeris: quod ominami etiam reformidat Animus,urbs eo lustro capta est,quo demortuo colliga C Iulio Ce ore L. Papyrius Cursor , ne abiret Magistratu, M. Cornelium Maluginensim codegam inrogauit. Secundo, quia minus certe honorificum erat in alterius sussici locum,nam neque t
tae autoritatis suffecti erant Consiles, quantae ordinarij, siue Maiores, neque ab illis anno dabatur nomen,sicut ab Ordinariis. Panuinus. Hierim Consules, qui Κal anuarly magistratum inibant, appellabantur Onseles Ordinari siue Maiores,qui e si toto anno Consi es non essent, quicquid tamen eo a no memoria dignum agebatur,ita sub eorum consulatu notatum erat,acsianno integro Consiles Disenti, cum ipsi anno nomen darent, annorums series ab eorum
Uulatibus numeraretur, quamquam iam antea aliis
Assectis Con=latu abissent. hi vero Consiles, qui Ose inariis abdicantibus in aliquot reliquos anni mensessi rogabantur dicebantur Onμles 'Oecti, siue minores;hi plerunque noti ita nobiles eram, sicut Ordinari ,
si ut dixi in binos terno die, aut plus, vel minus amnim es magistratum gerebat ut Imperatoribus libuisj t. Labeo itaque antiqui moris vir, qui se omnibus eius aetatis hominibus iurisperitia, & animi Rugnitudine anteire nec falso credebat) is esse inoluit Consul, qui minor dicereriir , qui minus haberetur nobilis,qui nomen anno non daret,&
225쪽
OA eundem fuisse cum Iano a t-mat Ioannes Annius Viterbi sis in
. a quo annorum series non numeraretur, ut ante
oppressam fiebat Rempublicam, quando ann Ira erant Consules. quanuis C. Atteius Capito Principibus obsequentissimus huiusmodi conmsulatu contentus fuerit;hic nanque ex Kal. Iuliis cum C. Vibio Posthumo collega Anno ab Urbe condita iuxta Panuinum Consules adnotantur ordinari, , L. Aruntius. Quo aurem obierit anno Q Anti--stius Labeo adhhuc non liquet; liquet tamen an te annum Imperij Tiberij Caesaris octauum vi ta functum ele, & habita ratione temporis , in
quo illius decessit pater, & quiaeo Tiberij anno obiit s ut vult Tacitus 9 Capito , qui Labeonis vi supra ex A. Gellio retulimus in tanquam iam
commentariis ad supposititium ibisBerou lillum suum ipsiusBerou librum,lateque probare contendit, quem l gma. men plane irridet Lilius Gregorius Gyraldus, ridiculum esse dicens asscuerare Noa eundem taecumdano. Verum hisce valere iussis quid hae de
226쪽
re sentiam, paucis diam. Noa inuentorem suisse vini constat ex sacris literis, eundemque generis paratorem humani, ut pote qui uniuersali terrarum inundationi superstes suit,& a cuius filiis, ac nςpotibus totus denuo coeperit habitari orbis. Manifestum etiam est gubernatorem,vel gube nationem , Ianoe dici apud Hebraeos, sicut de Iain, vinu, quae certe nomina nulli potius, quam Noe conueniunt: quis enim potiori iure guber nator λ quis a vino dςnominari aptius quam inuentor potuit Z a Iain autem proculdubio desumptum Graecum verbum Iaeno, quod est exhilaro, tisico ; proprium enim vini laetificare, quod praeter Horatium, & alios Regius testatus est vates. vinum lati et cor hominis .quare crediderim certe ego, s νων prius, deinde antiquata diphtongo sανων Graecis, Ianum Latinis dictum Noa , quod ex Iani attributis plane deprehendiatur : Gemina enim pingebatur facie Ianus, quarum Vna ea, quae ante, altera vero ea,quae post se erant, aperte cernebat, teste Macrobio, quod 3c videre est in aliquot nostris vetustissimis aereis,& argenteis numismatibus; Noa scilicet innuere simili pictura voluit antiquitas, qui primam vidit,ac praeteritam iam mundi artatem, quae diluuium praecessit, & eam etiam, quae subsecuta est diluuiu. Pingebatur etiam baculum tenens dextra , sinistra vero clavem.Ouidius. Me tenens baculum dextra,clauemquesinistra. cuius rei causam ipsemet Ianus reddit apud
Uuispud ubiqui et ides,coelum, re nubila,terras,
227쪽
Ommia sunt nostra clausa patera , manu.' Id e penes est unum vasti custodia mundi,' Et ius vertendi cardinis omne meum est. . .
satur. r.e. s. Cui ctiam consonat Macrobius. Nam ct moclauis ait J ac virga figuratur, quasi omnia po tarum c tis,ac rector viarum. & clauibus certe custodiam, virga vero gubernationem.& imperium designari,vidcre est apud Pierium, sed & in sacris literis , tibi dabo claue i regni caelorum, dixit Salua- Psalm. ios. ror Petro. Virgam NMutis tuae emittat Dominus ex. Psalm. i. Sion. Reges eos in virga ferrea. Non relinquet Domia Psalm.I: . nus virgam peccatorumsupersoriem iustorum mkς ' migilantem ego video;&sexcentis aliis in locis Qui autem Deo auspice aeque generis humani cu- ', ' O stos,quis rector, dc gubernator, ut Noe,qui uni, uersum terrarum orbem in sua progenie Texit, ac gubernavitiunde optime illi quadrat Hebra cum nomen Ianoe, quod Latine gubernatorem significat. Pingebatur in numismatibus antiquis ex aduerso bifrontis Iani nauis quaedam ut in iis quae in nostro asseruantur mus eo apparet) cuius pia i rsti causam refert Naso in aduentum Saturni in Italiam regnante Iano,qui ob hospitis honorem, navim, qua aduectus fuerat, depingi fecit. Plutarchus tamen veriorem attingere videtur inteli alias. ω hoc inquit accommodare est multis se enimc Ei ui Ianus, ander, Eneas mari sunt aduecti. verissima Rom. tamen causa est ob memoriam Noeticae nauium De inuen- inuentionis, quam iure illi Polydorus tribuit. x Ub xexu Arcam enim, qua diuino praemonitus iussu Noel Auli ciuii DCit, uim ppζllauit grauissimus autorBerosusi e teste Iosepho, sicut e contra arca vocitauit Plu
228쪽
tarchus nauigiu illud, in quo Deucalion diluuiudicitur vitasseTheualicu. Posteros ergo Noe cre- dedu est salutis Symbolu navim si in ulcuNoetica ., effigie gestarevoluisse. Adde quod GFuuii dictus - fuit Ianus a coereri ut M acrobius ait)id est an
- pagine generis humani, qua iam autore conseritur.
, Quod quidem mcimum excipias) nulli homi-
, num, praeter Noa, potest conuenire. Amplius. agricolam dicit sacra Scriptura fuisse Noa. Cas, pitque Noe vir agricola exercere terram, erflant γ uit vineam dcc. De Iano autem sic Plutarchus, , agens de Numa rege. Ianumque ad ingentes hono-
i rei prouexisse, ut eum qui politicus fuisset, agricolai risusque qu vn bellandi potius studiosus. Ex quibus
i omnibus bene ut creao probatum est Iani no- mine reuera parentem nostrum Noa significasse, antiquos, licet multa illos latuerint ex ptaecipuis, Noe gestis, plurima de illo finxerint. Neque est, cur dicas Ianum hunc Italum, & indigena fuisse, i cum Macrobio Hyginium citante, qui Protar- , chum Trallianum secutus id tradit, nam ut alibi diximus ex Lucretio, Scaliis) ante Troianum, , ω Thebanum bellum nihil certi reperitur apudi Antiquos, & quidem Plutarchus Graecum facit
Ianum, ac gente Perrhaebum,utrumque ergo errasse iure credetur. Dicendum ergo Noa eunde esse cum Iano, neque lani nomine significari Ia- uari Noe nepotem ex Iaphet a quo nos etiam Hispani originem ducimus filioNoe natu maio-i re ut de Hebraeorum autoritate, & validissima ratione bene probat Genebrardus aduersus quosdam ex nostris quod n ullo argumento cre-
229쪽
Herod. l. 7. Strab. I. 8. Vitruv. l.
didit Constantius Landus; falso enim pro hac sententia citat ille Iosephum, nec non & sacram paginam: Iosephus enim, Hieronymus,eu llido rus, caeterique nihil aliud de Iavan retulere, nisi quod ab ipso Iones Graeci originem trahat, quod hac ipsum sacra eriam confirmare videtur scriptura,
-.lum sub nomine Iavan Graeciam intelligit apud Esaiam, Ioelem, & Danielem. Quantumuis prinyliani scriptores Herodotus, Strabo, Vitruvius, ac Pausinias Iones Graecos snam ab iis deriuausunt Asiatici ita denominatos affirment ab Ione Xuthi filio, ac Deucalionis pronepote, qui cer' te Deucalion ut ex Eusebio & aliis colligit G nebrardus) octingentis ad minimum annis Noa posterior fuit.
Lucanus in enarrandis Massilens tam si eris a Iosephi Sca eri calumnia vi dicatus ue humanis litandi hostiis Gem
Osephus Scaliger hominum nostra tempestatis bonarum literarum cO gnitione postponendus nulli, sed qui immeritam Hispanorum gentem hae reditario prosequutus videtur odio, conciuem
230쪽
i meum Lucanum immortali laude dignum po tam non poetices Otaxat, Astronomiis, ac Ge . graphiae s nam & in hoc iudicio iampride ipsiusi Pater Iulius Caesar ineptierat) verum historiae, exi m, &, quod peius est, suorum fere temporui historiae ignarum, ac nescium praedicat. Eius verba in commentariis ad librum Manilij i. haec sint cinis historia rerum qualis est ut co nos silis ea ait homines immolare, quia sciebat eos esse in . Gallia, ct Gasios eri victimas immolare solitos apud Casarem legeras,sed non meminerar Massiliotas, non GAD,, sed Gracos esse Haec ille. Verum prius qua calumniae faciam satis , Scaligerum vel coram maximis Hispani nominis hostibus iudicio sistam, atque hoc ab illis declaratum velim, vitimator hac in re adhibenda fides, scaliger6ne, qui tot taculorum serie Lucanum subsequutus est, o Lucano ipsi, qui Massiliensium ritus non udisse, sed vidisse, si paulo illi superior contigisset aetas, & manibus, ut ita dicam, potuit co ' trectasse i cum ante Diui Claudij tempora, qui j seuerissimo illas sustulit edicto, humanae mactari hostia non deserint, quod tamen usque ad Adriani tempora omnino abolitum non est: hic enim , teste Eusebio, id fieri prohibuit punituβ- Euseb. de
Pronuntiabunt certe illi pro Lucano. At unica se Praep. Euan poterit exceptione defendere Scaliger, si nimiru lib. 4 cap. 7.
4 Massiliensium hunc mactandorum hominum L I
morem a nullo praeter Lucanum autore memo- i '' ἡ π, ratum fuisse, probauerit. Sed ut ita factitatum Relig. e. ii. I credatur, id iam a Lucano dictum fuisse, omni- bus ut opinor videbitur satis. Ad rem tamen