Dionysiou Longinou Peri hypsous hypomnema = Dionysii Longini De sublimitate commentarius

161쪽

DE SUBLIMITATE, e. 12o

, ε riδεικτικο , ἁπάντων ἐξη των προειρημενων κατὰ τοῖπλεον αμGιζPq. Ἐνθα μέντοι γελοῖ ' εἰναι βιάζεται καὶ oας φ, ψ γέλωτα κινέ μἀλλον, AE καταγελαυται ' τανδε ἐβγίθει Θέλη τω πιχα ζης εἰναι, τοτε πλέον in αται tenuando resuta : quae hujus in l. l. αερὶ Iaci dicit, αε σαἰ, figurae definitio bene convenit Δηλιακω Υπερίδω rοι κοῦ μαλλον cum iis, quae dicuntur in ecl. καὶ μυθικως deητο iuber.

ως εἰ εῖν. Una ratione puta haec dicta Ibid. o. r. τασθαί τε cita MSti esse nam te Demosthenis Par et Vat. Vulgo ποτε Scripti in genere idem, quod Pro τε hic Longinus, dicit Quinctil.

L. 2O. Ἐνάγξω δεύμο Cum ii Si P. Duo . . . Cum Com- ea, quae humida sunt, iacilius pura Demo Sthenem et Cice- flecti possunt, voce υγρὸν πνευ ronem. Salibus certe et com- μα videntum hic Significare miseratione qui duo iturimum istiusmodi animiana, qui Seria cistrictu valent vincimum et cile in diversas parte trajicit, . . c. 3. P ec videri p0test quique ab altu re ad aliam Ut noluisse Demosthenes cujus postulat occasio in dicendo sauca admodum dicta, nec sane Sine labore transit caeteris ejus irtutibias est ON-L. l. α μὲν περι ηι Λητω cientia, salam istendunt non Unde isthuc t ex Deliaco Hy dis ilicuisae illi ocos, e non peridis Hermogene S nim contrgiκε f.

162쪽

126 DIONYSII LONGINI

L. 28. οοὶ τοι πόρὶ Φρυγίης Oratoris igitur ope absoluta --συνε ησεν viae addidi, quae est. Porro altera ejuSdem ora vulg. Edit absunt, Secutus io, de Athenogene, quanquam, MStos Par Ambr. et Vat. ut et prior illa non Xtet, ta- utrumqueri quibuS ConVeniunt me a veteribus non mediocri-Mstus Dudithii et ditio pr. te laudatur. nisi quod pro Φρυγίης habet ille L. I. Ομως μεγεθη καὶ καρ- Φρυγος. haec vero Φρυγία Cl. δίν νήφοντο, ἀργοὶ MSti Far.

cichuret R. tamen Sententiae ac Ambros et Vat. 3. omittunt

cedo qui censet legendum καὶ habetque Edit prima μως Φρύνης Sensus videtur hic S- μεγβη Ἀαμ, ιηφοντει άργα is : Si Demosthene conatu Forsitan . sic locus emendan-osset scribere orationem de US St, ως ἀμεγες καρδίην νή- Phryne, aut de Athenogene φονlος ἔργα ita enim in Sec. 8. de quibus duas Scripsit Hy Occurrit: τὰ Bὰς κ άσεως ἴργα. Derides orationes Celeberrima Verba καρχην ἡφοέος idem va- plenasque earum dicendi vir lent quod ἡφοέει κατἁ τὰ καρ- tutum, quibus caruit Demo S ci αν sobrii corde Et i secthenes), inferior esset in ii S phrasi opponitur et Ἀοωσιῶν, quam Hyperides, et motum vive divino quodam iurore omnibus fecisset, quantum Fari: quod in Demosthene emineret Hyperide S, quam Caeterisque Sublimibus auctoque ipse ad illud orationis ge ribus Longinus toties laudat. nu matura non factu es Set. L. 33. Φοζήῖται Vide quae Phryne illa quit meretrix dixi in mota ad φοβεῖται Thespiaca, tanta pulchritudi Sectra O. ne, ut ad eius Similitudinem bid. 'χνος ἰλων τοῦ μεγαλοφυε- simulacra Veneri per univer- Ita omne. Sti prosam Graeciam fingerentur quo edidit anulius νοσν λαζω, tandem accusata impietati S, τον τοῦ .c. ut istud τον referre defensa in judicio fuit ab Hy tu ad sequentem OCem τονον;

ipsa esset, quam defenderat: ιήγορίας συ Πίλεσμίνας ἐπ ακ:

163쪽

XXXIV Seet. XXXV.

οῦκρον οἰζετας συντετελεσμένας, ψηγορίας τόνον ἔμψυχα zπαθη, πιζιουσιαν, ἁ χίνοιαν, τάχ', ἔνθεν δ, ο κυφον 35την πασιν προσιτο δεινοτητα os δυναμιν επειδηταυτα, φημὶ, ως λοπεμπτά τινα δωρηματα ί γὰρ sἰπεῖν Θεμ ιτον ἀνθ ρωπινα), Θρόα ες ἐαυτον ἔσπα τε, διοι τοῦτο οἶς ἔχει καλοῖς παντ- έ νικα, καὶ ἡ ων ὐκ ἔχει, σπερέ κατα οντα καὶ καταφέ γε τὰ - 40αιῶν Ἀσορας καὶ Θωτlον α τις κεραυνοῖς φερομένοις ωlανοιξα τα ο μματα δυν το ἀντοφθαλμησα τοῖς ἐπαλληλοις ζείνου πάθεσιν. Ἐπὶ μέντοι του Πλάτων ' καα αλλη τίς ἐςιν ως εφην,οι; Jας c. Ubi vides, Lector, nis in lib. . de Nat Deorum,

συνῆε ελεσμενα et Ἀρύας MoriCC Ue' Sutos eos aspello, quorum dici pro συνγελεσμενης et αρίης CCle' iter mens vergatur Sed Quod mihi fateor vix ferri fortaSA POSSumus rectius vo poSSe videtur, Cum, ne Dori Cena siχίνοιαν, cum derivatu Pce scripserit Longinu S, nec ab α ι et νως, reddere cum usquam alibi ea Dialecto usus Budaeo fraesentiam animi: fuerit Forsitan totus locus Laerti, definitur vaturalia Sic est legendus, 'Eνος Ἀλὼν το facultas invenieridi aut excogi- μεγαλοφυ ατον, καὶ π ακρον ρε tandi quid deceat feri. τὰς συντετελεσμενας, ιηγορ χς τονον, L. 36 Ἀπρόσιτον δ νοτmοι &C. το λεγαλοφυες ατον SUbStan Hinc Scripsit Dion Halicarii. lixe accipitur eodem modo, libellum περὶ τῆς του Θοσθίνους illo ο ὐπερτεταμενον cle quo 1de δμνότηl Notam in ecl. Ι2. ad voces L. 39. Καὶ ὐ os in istam &cd καὶ περτεταμενον et Voce αρε SenSUS est Virtutes scribendi τὰς et ἄκρον συντετελεσμενοι Sig Demo Sthenicae indeo magnaenificant irtutes dicendi ad Sunt, ut fulgore suo omne Siaεlliun terductas, vel uni illaS, quibus ipse caret, Caeteri- me elaborata es dia legimus que auCtore utuntur, virtuteSapud Dion mul. des Struct quaSi obscurent et opprimant. Orat. CCt. 24. αρμούχις εἰς, κρον L. O Urexe Faber bene λα πεποίκιλται et apud NoStrum dicet delendam esse vulgatum in Sect 44. Θαναὶ ω ακρον μεν Vocem καὶ ante σπteuci UM-φύσεις. videtur nata fuisse ex ultima

L. 35. sχίνοιαν Tollius Syllaba praecedenti εχ . explicat hanc vocem per ver Sect 35,l.l. ἴφην Vide, quze .utium, itatque illud Cicero dixit Noster in sine Soci. 32.

164쪽

Seet XXXV.

διαφορα ου γα μεγέΘει των ἀζετων, αλλὰ καὶ τω

το, et alibi Vel si placet lege,

Ibid. μὲν πλHιον τι J Sic Editio prima et omnes Sti, deleto καὶ ante o et in Serto μὲν et M tamen Par. errore, ut Arbitror habet τλὰς .L. 6. Τῆς συΘρα ῆς MS. El. in margine habet συ ραφεῖς. L. 8 Οὐ ταπ&,ον μοῖς ζωον Opinor vocem ημας hinc ejici, et paulo infra post vocem βίον inseri debere quid enim hic faciunt, junctae Prope , VOCES

Sensui satis est Totum locum

Sic emendare velim φύσις, ταπεινὴν ζωον, ὼ ἀγεννὶς κρινε τονα ζωπον, αλλ ως εἰς μεγαλην τινά

&c. Vide quae de vocibus, a distantium prope duarum line-urtim, rem Oti e suo loco in alienum diximus in Emandat. ad Se t. 4. τι λῖ&C.

ανςρωπον Cur non Sententia auCto Pi CX ploranda, Si ας retineamus t Nonne τον ν ωπον interpretari licet, per g C-nus humanum Sensu sigitui

erit : Quo uorsa, humand natur Rroeditos Sive genus humanum statuit esse animal neque

humile nec ignobile. E. L. 9 ΙΠανηγυριν Hoc videtur Longinu Sum pSi S Se X eo, quod dixerat Pythagoras, quodque hi verbis profert Cicero in Tusc. Di AP. . . . 3. Similem ibi ikeri itam

hominum et mercasum eum, qui haberetur maximo ludorum saratu, totiu Graeci Cis et ebritate C.

165쪽

DE SUB LIIIITATE, c. 29

xxxv μμαχον ζωm νέφυσεν μων ταῖς χαῖς πων οὐ Θουμεγαλου, καὶ ως προς μῶς δ μογιωτερου Διόπερ τῆΘεωρία κοί διανοία της ἀνθρωπίνης ἐμολης δ ο συμπας κοσμ' ἀρκεῖ, ἀλλὰ καὶ τους του περιεχοντο πολλάκι 15ορους ἐδαινουσιν αἱ πινο- κώ εἴ τις περιύλει το ἐν κυκλω τον βίον, ς πλέον ἔχει το περιτlον ἐν ἀσι καὶ μέγα καὶ καλον, ταχέως εἴσετο προ α γεγοναμεν. Eν-

θεν φυσικως πως ἀγόμενοι μα ι si τὰ μικρὰ εῖθρα

Θαυμαζομεν, εἰ καὶ δακυγη κοί χρησιμοι ἁλλα τον 20Nεῖλον, καὶ Iςρον Pῆνον, πολυ ν ἔτι μαλλον τον 'Ωκεανον Ἀδε γε το ς ήμων τουτὶ φλογίον οἰνακμομενον,επεὶ καθαρον σωζει το φε, , ἐκπλητῆ Θα των ουζανίων μῶλλον, καίτοι πολλάκις ἐπιι υμένων όδὲ των L. 2. Παίος ἀεὶ e. Ad vocibus auctior est quam Edi- verbium αε vel redundat hic tio Manutii habet enim καὶ

vel ex Suo loco in alium trans μίγα καὶ καλον, unde Tollius fertur et ita apud Longinum legendum CenSuit καὶ το μέγα glegimus in ecl. 44. ιον ἀν- καλὼ Μ S. Par habet καὶ μέγα

ό,τα, et alibi: Addit Schuretfl. ego igitur καὶ μίγα καὶ καλὸν:idem, quod nos in Longino ne vero creda hi opus e SSe observamus, notuSS JOS. Sca Genitivo casu, ut ollio videligerum in Dione Cassio ad tur, vide quae dixi in Emendat. Propertium, p. 203. ad Verba πλεον Ἀνθ A C.

L. I 3. Θόωρία Simile est, ecl. 10. L. 49. notante Tollio quod Seneca L. O. ι καὶ λαυγῆ Ita ex de otio Sapientis c. 2. dicit, Emendatione Fabri, quam ut

cogitatio nostra coeli muni ait Tollius) confirmat et comenta perrumpit, nec contenta de X sed omnes quos vidi)est id, quod ostenditur, cire. Sti et Editione veteres ha-Illud inquit scrutor, quod en ς καὶ .vltra mundum jacet. L. l. I ρον i. e. Danu L. 4. Διαν α τῆς ἀνορωπίνης ium longe maXimum Germati βολῆς Rulliali et oupius nise fluvium cui autem proxi- legunt-λανοια τῆς ἀνοροπινης mus est quoad magnitudinem ἐπιβολη. Lector ipse judicet E in eadem Germania RhenuS. L. 7. Και μίγα, και καλὸν L. 24. λανίων Scit Solem, MS. Vat. 3. Dostremis duabus et Lunam, quibus saepius recci-

166쪽

Mia ποπικμής ἐνίοτε του γενους κείνου καὶ αυτου μόνου προχέουσι πυρος Ἀλλ ἐπὶ των τοιουτων ἀπαντων - αν

εἴποιμεν ως εὐπόριςον - ἀνθρωποι το χρειῶδες, ἡ καὶ ἀνοι&αῖον, Θαυμαςο δ ομως ἀεὶ το παράδοξον. 30dit urnini. desectus, ex eo Hori cis juxta tonat AEt- quod aliquando Eclipses ut a ruinis, vocant Astronomi patiuntur, Interdumque atram frorum- vel quod nubibus eorum lux a fit ad aethera nubem, nostris oculi saepius eripitur. Turbine fumantem trice et Ibid. Καίτο Ita Editio pri candente favillasma et mSti Par et Vat. 2. Attollitque globos fam=na lectionem satis probant. Vul rum, et sidera lambit:

In monte AEtna uti et in e Erigit eructans, liquefacta-suvio is monti parS, unde que axa sub auras evomuntur igni cinereSque, Cum Semitu glomerat appellatur etiam hodie crater: quia cava est, et ad Summum Ubi agina dicitur eodem mo- poculi instar)aliquanto latior do, quo apud Longinum, in- unde illud Laertii l. 8 de Ρy terdum saxa et scopulos effun-thagora notante Langbaenio), dereri interdum vero uolum qui in cratera hosce e prae ignem et globos iammarum. cipitem dedit, L. II. Isάμως Ἐνίοτs c d Faber delenda censet verba Π

167쪽

xxxvi. Ouias ἐπὶ γε των ἐν λόγοις μεγαλοφυων ἐφ' ων 1ἰκέ ἔξω της χρείας και φελείας πίπτει το μεγεθ φ

προοίκει συνθεωρεῖν αυτοθεν τι του ναμαρτηυ πολυάφεςωτες οἱ τηλικουτοι, μως παντες ε τὶ επάνω τῆλητου, καὶ τα με αλλα τους χρωμενους ν λωπους ελε γι, το δ ιν υς αἴρει μεγαλοφροσύνης Θεου, καὶ το μεν - ςον si ψέγεταs, το μεγα δε και Θαυμά- τω τί ei προς τέτοις ἔτι λεγειν ως κείνων των ἀνδρων ἔκας παντα τα σφάλματα ἐνὶ ξωνεῖ sπολλακις ψει, καὶ κατορθωματι καὶ το κυριωτατον, 10

αυτόχθονον προχεωm πυρός. in legit αάντως γ Si qua opus est autem omnes Criticorum Con Emendatione, legerem potius jecturae verae habeantur, lectio αντος vide quae dixi in Nota

germana Semper erit in Certa et ad verba παντος πάνω του ἀκροω- animadversione enim ad infi- λίνου καὐίς ατο SeCt. l.

Longinus dixerat in praeced. dum, et quidem con Structio Sect homines Solere imprimi Sententiae respuit manutia- admirari Solem et lunam, num illud λα ον. quamvis Saeptu Ob8curentur ; bid. Ἐξωνῶπαι Ita utuntur itemque ardentem Linam, ii Latini auctores notante Facet ex suis faucibus nocituram ro verbo redimere r. Iuvenae emittat flammam hic vero lis enim dicit Sat. . . . eum ad Sublime auctore re Monstrum nulla virtudeat, innuit Sublinututem δ' te redemitum gi admirationi e SS Oportere, Alitiis quia non inutilis res Sit, Sed per eam tum ipsis auctoribus, i. e. quod nullas virtutes ha- tum aliis multa commoda im bet, quibus vitia Sua Compen- portari soleant. Set.

168쪽

- DIONYSII LONGINI

L. 15. Δια, ταῖΘ' Ο πας αυτοῖς Ut inter ejus crura mare flue - αιων καὶ βίος, ω δυνάμενος ὐπὸ του et nave Sque maximae transi-

φθόνω παρανοίας ἁλωνα DElocutio rent. frequens et elegan S. Ita Ver L. l. Ο Πολυκύτω ΔορυφόρωJtenda est quamobrem omnia Polycletus hic fuit Sicyonius aetas, Omnesque mortales, quos StatuariUS, qui Statuam juve- De Vis inυidia delirare haud ni arma ferentis ut indicat dixerit, salmam illi detule nomen perfectissimam fecit: runt, quam hodieque retinent, linius illum Do phorum ap-

et semper retinebunt. Ιαρανοίας pellat l. 34. . . iriliter sue-αλ αι est dementitramui. Ou rum, additque, quem canonatius. Arti ces Ocarit, Vineamenta L. I9. Ἐς τ αν δωρ α Ver artis ex eo setentea, velutia sus hic desumptu est e Xmo lege vadam.

merico epitaphio idae et Io L. 27. Ἀνακάμπτει γὰρ αἶcus integer extat in libello de . . idem nunc praeceptum do, vita Homeri, qui vulgo ero quod in initio hujus commen- doto adscribitUr tarii dederam. Respicit hic L. O. Ἀκολοσσος Colo SSU Longinus, opinor, ad Secti 2. suit celeberiima illa Apollinis ubi docuerat artem esse ad- statua, Rhodi ab Ialys locata, utricem naturae, eaSque am- tam immensae magnitudiniS, a Semper conjungi oportere.

169쪽

γένοιτ α το τελειον Τοσαυτα ηο ανα καῖον υπὸ των

L. 29. Πλὰν in ομοτονο J Sti Ἐμοὶ δε φαίνεται ταυτα αλλήλω, Par et Vat. duo, itemque παραλλάHAν, , κελαι et με Edit prima habent πλὰν et εν λάρματι, et ibi paulo post hanc lectionem sensu videtur ταύτη τῆς ar εω διπωσα. POStulare. Vulgo πολλη, M. Ibid. Παραλλάτles vi ε - μηL. 39. Παντ Tollius putat οι καιρα Lacuna hic est duo- legendum παντ=1, sed vox τάντὶ rum soliorum in ΛΙSto Par. a Longino adverbialiter sum uti in Sto etiam Veneto potest, ut etiam in Sect IO. Sed tamen aliquo modo illam παντὶ οιμαι δῆλον C. POSSumit supplere ex iis, Sect 37 l. l. Ἐπανιτεον γὰρ quae Scripserunt Aristoteles Jam longiore illa Digressione et Quinctilianus : ΠαραIλη quam inceperat ad finem Sect. inquit Quinctii, Inst. r. l. 5. 32. finita, in qua quaerebatur, C. l. quam Cicero collationem quis optimus Sit auctor, Sne, vocat, longiu re8, quae O a- qui Sublimitati iii Scriptis rentur, retetere solet e tum quaedam vitia parva immiscet, addit illustre quoddam ex Cic. an is, qui Sublimi non St, orat pro Urena exemplum. sed vitiis omnino caret ad Quod De t 0rtu omentitus ii, sui operis sormam redit Lon qui jam in hortum ex alto in-ginus, aliosque TropoS, qui vehuntur, δε me isere summo Sublimem orationem faciunt, tussis Olent et tempestatum

enumerat rationem, et tradonum, et lo-

I, 2. E ct νη Ita Sti Par. corum quὰ natura ieri, ut et Vat. . nec video cur eam ii aveamuε. qui eadem sericu- vocem Tollius mutarit in κε5ω; a quibus nos sermuncti εwnus, sic enim habemus in Sect it ingrediantur quo tandem me η μεντο λωφερε Me et Sect, 2 animo εse Usrtet, trose jam

170쪽

ex agri jactatione terram Faber non esse Demosthenis videntem, in hunc, cui vides OPUS, Sed Hegesippi, cujus maximas temteθtates reis es meminit DemoStheneS, qui ques subeundas I iaω vero est ei Socius et Collega in adminis- brevior quaedam Comparatio, ratione Reipublicae fuerat. De et traque, tum, αρασυλ, tum lio Vero dicto in diversas sen- ν metaphor eo differt, tentia obeunt Longinus et quod illae pluribus verbis, haec Hermogene Set quod enim Lon- uno Solo Continetur Cum fio ginus nimium et ob eam remeta inquit Aristot in Rhet. l. vitiosum judicat, ab altero lau- S. c. 4. dicit de Achille, ς ε datur in libro τερ ιδεων, p. 250,

ra; quia enim ambosortes urit, που παροριτίον ἔκα πον. Quare Scire

ha exhibentur in Stis Par. Secl. 2. vide etiam Quinctil. et Ambr. et in Edit prima lib. 8. . . Quamvis enim est Lectio Manutii ἴπερ μiet τον Omnis Hyperbole ultra idem,

ἐλεφαλον εν τοῖς κροτάφοις κω μου non debet eas ultro modum.

D ταῖς πτερναις, C. Videtur ab L. 9. IIανηγυρικοῦ λόγ1 Haec est ipso recepta fuiSSe, ut cum celebrata illa, et fere princeps vulgatis Demosthenis Editio inter Isocratea oratio quamnibu Conveniret. Sensus e St alii decem, alii quindecim an- Si non insipientes siti et voces nis elaboratam putant, ampli- vero de Sumptae Sunt e fine ore utique spatio temporis orat. de Halone5o, quam dicit quam Elephanti pariunt Petra.

라틴어 텍스트