Dionysiou Longinou Peri hypsous hypomnema = Dionysii Longini De sublimitate commentarius

131쪽

Πὰ Ornnes ruere, ac totur1ὶενι vulgatae ditiones habent tantare reductis Arei καὶ πειτα ἀπίξεαι. Convulsum remis 'oatrisque Ibid. Longinus Attice scrip- tridentibus aequor. Sit ἀφιξη Herodotus donico Alta fietunt telago cresias in USU Sermone CPiPSit απησαι. nare revulsa Tousius Sequitur Herodotum; cla ε aiat montes concur Sed nihil opus. E. rere montibus ait Oct. L. l. Iλεύσεαι υ μερας, καὶ

επm ηος Ita ditio pr. et Ubi, cum narrationem Poeta Si Par Ambr. et Vat. s. aderepente intermittit, Suosque quibUS non multum abest lec- Lectores alloquitur, mira arte io Vat. 2. δυο μίρας ρος hanc ossicit, ut illi pugnae ipsi inter cum dico lectionem esse S- esse videantur ut res ibi es torum, Scio eum non e SseMetas non amplius legant, Sed rodoti, in hodiernis saltem ejus cernant ut denique non tam ditionibus ibi enim habe Poetae quam pugnantium o mu δί - μέρας πλευσεαι καὶ Diite Sint. resτα ιξεαι, Seu potiUS4ξ ς, ut L. 8. ποδὶ Ἐλεφαντίνης α in Herod. Sto ed. sed in Haec desumpta Sunt ex Hero incerto relinquo, Sitne haec dodoti l. 2. c. 29. Sed non Conti numero dierum Longini, an il-nuo ordine, multa enim de in la Herodoti codicum lectiodustria a Longino omiSS AUnt: Verior. Et haec fortasse erspicuitati L. 4. Προς αὐτα Grερμδο ιενα magis, quam Sublimitatis, gra- α i. c. quae ad eos, qui letia laudanda sunt, quamvis ali gunt, dicuntur, quae ad legente judicare Longinus videa tium persona diriguntur et

tu P. applicantur. L. . Aνω πλευσεαι, καὶ π/α .l5. ω πρόσωπα J anutius

ἀφίξ, Ita Editio P. et Sti edidit σμγματα, Sed πρόσωπα Ρar Ambr. duouue Vaticani: Ystat in Editiones et Stis

132쪽

L. l. ζεγ ρόωνον Qta Faber legendum conjecit, et ita legitur in Vat. duobus Stis: melior, opinor, est haec lectio, quam illa ἐξεγ&ρό λενο , excitariS, quae extat in anulii Editione et Robortelli, et in Stis Par. et El. Si scripsisset Longi-

Sect 27. l. 3 Eic Ita Tollius ex conjectura, et S. Par.eju Conjecturae fidem facit: sic infra ecl. 3. habemuS

L. 4. 'Eκlωρ δ' C. Versus hi sunt desumpti ex Iliad. o. v. 346. Virgilius etiam eadem Figura saepius istis est, ut in aeri. I. . v. 633. de Ascanio Remulum interficiente dicit,

αυ tempora ferro Trajicit: I, erbis virtutem illud auterbi3. Et in En l. II. v. 729. Ergo inter caedes cedentiaque αgmina Tarchon Fertur equo, variisque netigat vocibus alaS, Nomine quemque Uscano, rescitque in oraelia huis OssQuis metus, O nunquam colituri, O emser inertes Tyrrheni qetια tanta animis ignavia venit In priore Xemplo Summum

133쪽

DE SUBLIMITATE, c. 9 7

nens periculum non tantum taSSelegendum CS ειυχετο γὰρ mors permittit Poetae, Ut ad αν, &c. Certe αν Subaudiri dedat sic dixit Ascanius, et sic et. Tarchon sed, cum Poeta in I l4. Δια χόλλα, Ita di- ceperat narrationem rerum ab tio P. et Sti ar et Vat. 3. illis gestarum, derepente cur quod Significantius est paulo sum Uum mutat nec Se, Sed quum id quod Manutius odi. Ascanium aut Tarchonta O dit λα λειμν. quentem inducit. L. 6. Παρα τω κατα&, me in His etiam vicina sunt Solo cataeum Milesium intelligit, monis verba in Prov. . . . Historicorum, qui solutu Ora- et 4 ubi de Sapientia loquitur, tione ScripSerunt, Primum, ut Clamat illa ad latus hortarum, ait Suidas Langb. in aditu urbis, in ingressu os Ibid. Κηυξ Manutius edidittiorum Ad os, O homines, Κηρυξ Sed monuit olim Victo- loquor, meaque vox dirigitur Pius Var Lec t. l. 27 C. 3. le- ad illos hominum C c. gendum Κηυξ, et in antiquiS-L. 6. Θελονὶ νομω citarim simo Codice ita scriptum fu- prcssi auctoritate Edit primu isse te Status est ex Apollo

et Storum Par Ambr. et dori addit ollius libro se

Vat. duorum illud Manutian cundo liquet sic restituendum Um τερωθι in πω St, lateor, in esse : Stu Vat. . legit Κη- Editionibus Homeri sed si tξ vitio librarii, opinor, Pro M'λονὶ VOCem esSe Significantio υξ, et Stus Par plane habet rem arbitror. Κ Q.

134쪽

qui post nati sunt filii eoium, L. 20. ποίχσα ι Ita Edi

qui ad Theba pugnarant, o tiones omnes et Sti ante Fa- Cantur ἐπίγον u pari igitur mo brum, qui legere jussit ποί- do eos, qui e filii Herculi χss cta temere, nam Ione Per oriundi essent, Hecat:zus o Enallagen modi utuntur Infini-

lNubet ἀπόλασθε, α μὴ τρωπέε, Sed Subita personarum mutatione verior est illa, quana recepi, ullUquitur:

lectio, quia me causeus Ionice

135쪽

Nec minus pulchritudinis a quod probamus. E. bent illa, quae Cicero in Bruto L. 35. ;ἱρυξ, τὶ πῆ δή σε c. c. 76. de Ennio et ud Ennium Hi versus sunt Homeri in loquitur, Sed inae dicit, cur id OdySS. I. v. 68l ubi postquam sciat acrissere inquit alii Penelope de iocis in tertiu

136쪽

πο των προσηκούων ' Oυκουν τον Θια, νατον εἰπεν loco non dissimile videtur illud Cum tanta auctoritate nitere- Virgilii Tn. l. 3. v. O8. tur, eam denuo recepi; forsi-- c, telagi tot tempest tan λ ίζειν, g recte vertamus

a cibus actus dubitare, Necne.

Heu i genitorem, omnis curae i. I. Διὶ των 'παραφωνων casu θque i Uamen, POSSUnt παράφωνοι φοόΘοι ita a Amitto Anchisen hic me, a Cipi, ut Sint voculae istae, inter optime, ieεsum qua VOX integra cantando sol- Deseri8, heri tantis me quic vitur: nam Sic demum institu-- rtam restes sericlis ta Cum ii Periphras eos com-Itemque illud, quod occurrit paratio recte procedet ut in Poetico Jobi libro c. l6. v. 7. sequentibu mox blatebit); ubi, cum de Deo sic dixerat, Periphrasi 'nim rem unam Sed nunc labore me stetit, ad pluribus verbis exprimit Vi- Deum ipsum convertens ora detur Cicero de r. l. 3. c. tionem addit Desoldεti totum 23. hacialia voculas vocare, caelum meum, L e privasti me Quanto molliores inquit et omnibus meis filiis servisque delicatiores in cantu exiones L. q. Καὶ μεν οι Ισρίφρασις et falsae oculis Tollius. Ita Sine και η iante aΙερίφρασις, I. 8. Eργωμεν ρον c. Ver-

137쪽

rigit. μ ρο πορείαν ' το δε τετυχηκένα ι των νομι μένων, ' προπομπη τινα δημοσίαν πο της πατρίδ VAρα δη τέτοις μετρίως ω κωσε την νοησιν ' ψιλὴ λα- ζων την λεξιν ἐμελοποίησε, κωθάπερ αρμονίαν τινα τ' η 15ia της περιφράσεως περιχεαμεν cis μέλειαν. Καὶ Ξενοφῶν Πονον δε γον δεως γεμονα νομίθετε καλλι

utpote cujus sensus in prima L. I 4. 'Αρα δὸ est Editio pr. sententiae parte jam contine et Sti Par et Ambr. Vulgo

batur Adeo autem non e αρα n. rum est Dion Halicaria han Ibid. Ωλωσε την νόησιν Ita

Platonis Periphrasim mire ut lego et interpungo Sententiam, Faber dicit cavillari, ut eam, sensu ut opinor poStulante:

postremis verbi e XCeptiS, P antea nota Interrogationis pau- pellet admirand3m materia, lo infra ad VOCem μελειαν ap-que dignam Ornatus, gravita posita suit, et tro 1 vulgataetis. harmoniaeque verborum ditiones vitiose habente. Si gratia. Ulterius emendatione hic opus L. I. Eργωρον η V1μῖν Sit, Censeam legendum esse, eleganter rubundat.' Sed has ει ιλλααζων, τὼ λεξιν Θελοποίησgvenustate non SSequitur lin- c. quem Sensum chm acce-gua tutina ousius. Imo serit nudum dictionem modu- vero pronomina latina quae latus est C. primum secundam perso L. I 5. Tyτη - τῆς περιφρά- nam reprae Seniant, Saepe ele σσως Istud τοῦ reperitur in ganter apud optimo Auctores Stis Palti Ambr. et Vat. duo- Latinos abundunt,praeSertim in bus: PonitUr Opinor, Pro ταυ- Casu tertio, scit tibi, mihi, ali τη C. λεξει de Uo modo Io- quando etiam nobis, vobis; non quendi vide quae dixi in E autem eodem in loco, ne Sim mendat ad voce που δὲ την do iliter semper Sita sunt pronom τηι, ecl. O. P. 43.

in abundantia apud Graeco L. t 7. II νονδε τοῦ :ν, c.' Videatque Latinos. E.

138쪽

Xenophon l. de Cyropae diu. . non Suis qui Squesin tant PCl. p. 54. d. XOn riculo faciendum vellet, . et L. 23. Των Σκυθόων, Q. Sperare deberet. Verba sunt Herodoti in l. l. c. . . orta ob Ita Edit pri-105. Is morbuS, qualiscunque ma et Sti Par Ambr. Et et fuit, proprius seminarum ab Vat. duo in quibus omnibus Herodoto ut conjicere par exceptis Vat paulo infra inest credebatur eum vero enitur συμμέτρως imh in Vat. modestiae gratia non nominat 2 legitur, , ταων. Vox πί- sed cum vellet dicere Deam κηρον Significat ναί Sive fatali- illo Scythas in poenam affecis bus morbis Obnsmium et fieri- se, periphrasi USUS Ode Sta uissuma Vulgo legitur ἐπλα oum appellat femineum OP- ρον et α μετρως.bum. Interim, licet an He L. 3. Παχυτατον Ita di-rodoti periphrasin Longinus io P. et Sti Par et Vat. S. censeat vix imitandam CSSO, Ulgo πια χυτητο .ausim tamen ei Opponere id, L. 4. Δεινος α In urtiquod Cicero in P. Pomi formanda si αδ tat Plato quan-lone dicit de morte Clodii oc quam in usu heccat. Nulla vox cisi a servis Milonis Fece in omni Grcaeiu ei filures et

runt servi Milonis, Neque mola Curidiores elegantia gignit. ferante, Neque Cirrite, Neque ait ousius recte.

praesente domino, id quod Θuos Ibid. Καν τισιν καίρως Μa- qui, que seret os in tali re facero latita edidit εἰ καί τισιν καίρως υοltiisset. Non diXit Orator I, δοκῶ sed secutus Sum lectio-terfecerunt Clodium, hoc enim nem Edit primae, et Sto- in invidiam odiumque Miloni rum Par. Vat. . et 3 quibus cessisset imo, felici hujus accedit S. Ambr. nisi quod Periphrasis ope, auditoribu habet ει ante καν omne qui-pei Suadere voluit, Servo illo dem delent vulgatum illud δό- nonniodb nihil criminoSUm se κ*ῖ vo contracta καν ponitur isse, sed et nihil seci S SC, quod pro octo, et D moῖν significat

139쪽

L. i. Ἀσὰ ἀργυρU c T. V. 'πις, tD πρόδιlά, φησιν Locus hic extat in Platonis de Vulgo Και, sici sed in hac lec- Leg. l. 5. p. 74 l. d. ar tione, quum CXhibeo, Secutus Tal est illud quod Fam sum vestigia Codicum vete-Strada in Prol. Academ . . . rum Editio enim pr. et Stiprol. 6 prosor Sub persona Par Ambr. et Vat. duo habent Archi poetae Claudiani stilum s u. S. vero El. ως εἰ Porris imitantis: Editio tr. et Sti lar et

Anibi . labent φησὶν qUC VOT-Coelum ex Cyclose diurno reddi potest dicit aliquies usi- octurnumtunc Argus erat clatum est Longino ho modo loqui, ut diximus in Emendat Ubi cum diurnus Cyclois o ad ecl. 2. γεννῆτα γαρ,: π ὶ, C. natur pro die Solem exhiben Judicet etiam Lector, an non te, et nocturnu Argus pro Voce καὶ ς hi inter 2ησὶν et nocte Stelli innumeris splen ἐκώλυε e XCiderint, Se i lithii enim dente Periphrase illo mo inio Steriore ementige Parte dum valde excedunt. Sic a καὶ βόειον.

pud Athenaeum lib. 2. De L. . 'Aλλὰ ναο Illud γ mades ille Sophista ephebo in Tollius maluit mutare male vocavit ἔα τὼ s er quia ut videtur putaret γα

fouerili, moenia autem ἐσθητα της Semper debere rationem Pre- πόλεως vestes civitatis, tubici Ced Cntis cujusdam rei post sonem item κοινον Ἀθηναίων λDU ορα, haberC Sed monendu e St Le sublicum Atheniensium gal tor particulam γὰρ OS ἀλλω

140쪽

σθαι, κενζαν φίλτατε πάνl γα τα υτ παΘητικω- ρους καὶ συ κεκινημένους ἀποτελεῖ τους λογους. os δὲ υ ιους μετέχει τοσουτον, πόσον Θρο ηδονῆς.

habemus ἀλλα γαρ in eodem sensu ecl. 9 et 29 et 3. Possis Latine vertere sed enim gnam eodem modo Latini edenim utuntur, quo hic Longinus ἀλλα γαρ - sius ex quo Tydides ae enim, celerumque inυentor Uly88e c. Virg. l. 2. v. l6s. Non laudis amor, nec gloria cessit Pulsa metu sed enim gelidus tardante senec id Sanguis hebet.

Virg. l. 5. V. 394. Ibid. 'Aλλὰ ναρ Sed enim. Nec

ἀλλὰ ne ille γα e XPletiva, SiVeprorSUS otiosa Sunt ἀλλα Utem pote Statem adversativam retinet, et γαρ Sua vi propria causam indicat. Locutio Utem S Elliptica, et sic latine Supplenda sed ne ab argu mento iter tu digrediamur, Metam, C. Hae aliaeve Uaedam voces, ad idem Spectantes, Subintelliguntur: quasi dicamus Anglices ut et tiano deῬiate arther rom thematu ubject for c. Similiter tuntur Graeci καὶ Ol, et

Latini etenim : m enim, Semper, Ut Solet, Grinectit, et γαρ particula ' eausalis remanet.

Sententia igitur erit elliptica, CX en Su auctoris facile intelligenda. Πελλολογῆσθαι etiam revera infinitivus est, ἐς poSt αλις si ibintellecto. E.

tem Edit primae, et Storum Par et Vat. . et . quibus fere convenit Sti Ambr. le tiOωεμλολογεῖσθαι scilicet Infinitivus modus hic Dialectice ponitur pro Imperativo νεφιλάλωγήσει ut in initio secundi Fragmen. Longini, ex Porphyrio in vita Pjotini, habemus

εμπειν Ct κομίζειν Pro σωπε et κόμιζε lo O QCCς περεντιανε φίλτατε in te X tum recepi, URS, cum in omnibus ante eum

Editionibus extarent, Ollius

e Sua excidere a SSUS est: sati e St Semel monere Lectorem, Tollium tale quid saepius

o. . Hunc vero OCUm X-plicantista, quae Tollius Citavit, verba Ciceronis in Oratore ad Brutum C. 37. Duo urit qua bene tractata ab Oratoreacmirabilem eloquentiam faci