Dionysiou Longinou Peri hypsous hypomnema = Dionysii Longini De sublimitate commentarius

151쪽

DE SUBLIMITATE, Ac.

habet οιον τα πιλήματα et Ol-Iue II. 233. ι en σάρκες πιλημμμαλακον. In literis majusculis error tacitis o liter aperta, clausa. Emendatio lucem Platoni asserre videtur Sed judicet Lector E. L. 43. sc τινει νάμαὶ γ ρεοι ἀμαὶα Ita omnes

libri scripti et impressi, niSi quod an utius edidit μων. In-

jectura Tollius Sed quandam anaculam adhuc his verbis hae rere Censeo. Diligenter Per- Iectis Platonis verbi S, UM X

duabus illius Philosophi in Timaeo Sententiis ii, hunc locum coegit Longinus, o Strum Sic scripsisse arbitror, διωχεὶευσαν

rent.

L. 54. υλωνος τοῦ σωματοςI γυ- λων τοῦ σωματος e St pSum corpUS LOCUS autem ita vertendus e St: Alimen si causa Dii riυulas sercorsu duxerunt, canales tanquam in hortis aecantes, ut venariam latices, velut esererini quodam fonte, fer corpus foraminosum manarent. Ἀραιουοντος αυλωνος τῶ σωματος : Cum cor rus ait foraminosum, Sive mea tibiis cateiat. Sta Si vis τλαρ AM Ousius. L. 56. ΛυεσΘαι φησὶ τα τῆς

ret in Somnio Scipionis. Imὀver ii ivunt, qui ex cors O-rum vinculis tari quam ex car- Ceye, evolaverunt: et in Tusc. Disp. l. l. C. O. Cum, Τί oriatura jert, liber animus servenerit.

152쪽

ii DIONYSII LONGINI

ἐγήμη λέγω. Ἐπὶ γαρ τουτοις καὶ τον Πλάτωνα χ

κοὶ : Hac, quam M. Platone L. 66 ἰς ἀκράΤυς α Vide paulo ante adduxit Longinus, quae e Dion Halicaria citavi non inferior est illa Adegoria in ecl. 29. in Notis. sive et uphorarum continua L. 67. γἀ ἐπινοAνJtio, quae in PSalnio 80. v. 8, c. Habent Editio pr. et Sti Par.

occurrit: ubi de populo Judaeo l. Ambr. duoque Vat. ἰ ασινοει sic subΜetaphoia vitiS dicitur, non ννοσοῦν Si notam Interroga- Eduxisti et item ex AEgypto, tionis poS Verbum κεκραμεν me ulisti gerat eε, iat eam mari ponamus, non OPUS erit, mitares e locum illi rarasti, me cum Tollio legamu moX φωτὶν cistique t ageret radicem, et pro ηο ὶν Haec munt verba imflevit terram : osserieban Platonis in I. . de Legibus P. tur montes umhra ejus, et sal 77S. Edit. Par.

153쪽

DE SUBLIMITATE, c. I 17

Edidi lectionem S. Par. ha deus oratorem 'erfectum dicebent etiam Vat. duo πιι Te.-quanquam in Lysicis reet Editio pr. αὐτο vice Manu Sunt etiam lacerti, sic ut eritianae lectioni -- ἐωιχ εῖν. Nihil μεsit alentiu : erum Ομως αυτόος, c. Nihil aliud ea εα re genere toto strigosior.

ipse feci, quam ut mutarem Itemque Quinctiliani Inst. r. modum interpungendi senten l. o. c. l. qui sic dicit Histtiam et Latina mea verSio tale Lysias major, subtilis sensum loci satis, opinor, X atque eleganct et quo nihil, iplicat. Notetur in Super αυτὸ Oratori satis it docere, quaeras

significare id, quod sequitur, seriectius ς nihil enim inane,

sc Platoni praeserendum esse Nihil arcessitum tur tamen Lysiam. Nec aliter Noster fonti, quam et agno fumini, loquitur in Sect 2 αυτὰ τὸ νοτι δεῖ Osior. τίνα των is λογοις - μον τῆ φυσμ L. 79. Υπο φιλονGκία: Post&c hoc verbum vocἰσφαλ Tollio Ibid. Ἐλατ άμασιν Vox ἰλατ- videtur excidis Sera bene ta- Τωμα significat omne orationis men Subintelligere hic possit vitium, quod ex humili et mi mus Voce τω ἀπε2ήνατο, nam nuto animo videtur provenire; VOX αποφρασθαι paulo ante

vel generalius omne id, quod praecessit. defectus sive vitium est in L. O. Ουδὶ τοῦ Θ iniam μολογω- scriptis. μtνα Sic se habent Sti Par. L. 75. Λυσίω Lygias fuit ce et Vat. 2. In Edit vero Robori. Iebris orator Athenien Sis, qui legitur,ti ταμε αβα ομολογω tenui magis quam Sublimi di μενα, quasi deesset aliquid cendi genere valuit de illo ego vero, si quid desit, legen- habemus judicium Ciceronis dum censeo, δὲ τοι Θ μού αυροῖ in lib. de Cl. Orat. Tum inuit ὁμολογύμενα. VOX, aia Signi-

Lysias, isse quidem in caveis ficat ea, quae ab ipso, tanquam moremibus non versatu', ted Vera sunt Posita et duo autem

154쪽

οἶδα. ρον, - αἰ περμεγέθεις φυσεις - καθαραὶ 40

sunt, quae posuit Cecilius : Sic Sti Par et Vat. . nisi unum, Criptorem omnino vi qud hic habet φυσεως et S. tiis carentem praeferri Semper vero Vat. 3. habet αἱ μοί9 et oportere Scriptori vitia quae φύσ&ς. Prorsu eadem locutiodam in suis scriptis habenti occurrit in ecl. 44. ψηλα δὲ alterum vero, LySiam omnino λίαν καὶ υπιρρογέθAς-ίκετι γίνον- vitiis carere et primum illud, αι φυσ9ς. anutius edidit αἱ quod ponit Cecilius, refutat περσολαὶ με γέ ς φυσμ οῦκι α; C. Longinus in ecl. 33 et 34. Sed minus sanum opinor)ho autem poSterius negat in Sensum haec lectio exhibet. Sect. 35. Monendus est etiam Ibid. Ηκις α, αὐαραὶ Prae- Lector Longinum hic ab insti clara in hanc sententiam ut tuto Sermone latius digredi, ait Tollius Plinii junioris et de reliquis Tropis non ante epistola egitur l. 9. P. 26. Sect Sp. dicere. Dixi inquit de quodam ora-L. 82. T r 9 α i. e. ore nostri seculi, recto qui- hoc autem quam longis Sime a ciem et ano, sed harum gran- veritate abe St. di et Ornato, ut sinor ah te Se Ct. 33. l. 4. Ἐν ἐνίοις λημαρ- Nihil teccat, iat quod nihiI τημ νοις Ita Edit prima et M Sti seccat: lebet enim Orator Par. Et Ambr. et Vat. 3. Vul erigi, attolli, interdum etiam go διημαρτημενον efferυescere, Ferri, ac θα re L. IO. Ar ὐπερ λεγna φυσυς accedere ad traeceps c. Mec

155쪽

xx gu. τὸ γαρ εν ποιντ α ιο ἐς κίνδυν' σμικροτητο , ἐν δὲ

τοῖς μεγέθει ν, ἄσπιλεν τοῖς ἀγαν πλουτοις, εἰναί τι χ η καὶ παρολιγωρουμενον Mηποτε δὲ τῆτο καὶ ἀνακαῖον ν το τάς μὲν ταπεινας καὶ μέσας φυ τεις, διατο μηδαμηπαζακινδυνε ειν, μηδὲ εφίεοα των ἀκρων, ναμαρτη 156 ως ἐπὶ το πολυ καὶ ἀσφαλεςέρας διαμένειν τα δε μεγαλα ἐπισφαλη δ αυτ γίνεσθαι το μέγεθ

λα μην δὲ κεῖνο ἀγνοῶ το λη τερον, τι φυ ι πάνΤατλάνθρωπεια απο τοῦ ' ονο δ μαλλον ἐπιγινώσκειται, καὶ των μὲν μαρτηματων νεξαλειπῆ *w 20 παραμενει, των καλων δὲ ταχέως ἀπορρεῖ Παρατεθειμέ-ν κ λίγα καὶ αυτος ἁμαρτηματα καὶ Oμηρου

καὶ των ἀλλων, σοι μέγιςοι, καὶ κις τοῖς πlαίσμασινάρεσκομεν , ομως δὲ χ ἁμαρτηματα μαλλον αυταὶ ἐκου - καλῶν η παροράματα δἰ μέλειαν, εἰκη που καὶ 25

dissentit Quinctil. Inst. r. l. re ummis auctoribus Uitata, IO C. I. Neque id statim in interim vitium ideri potest rquien Shlegenti tersua/um sit in quod aeserncidit etiam Cice-

nam et labuntur aliquando, et se solum igitur illi: judicium oneri cedunt, et indiligent in iudicii simile, judices, nongeniorum suorum olusitati fuit, ' c. nec seniser intendun animum, i. J9 'Aπο τοῦ χύρονεμ c. Jet nonnunquam fatigantur et HiS, quae recte vidit Longinus, cum Ciceroni dormitare interim Similia sunt ea, quae Cicero Demosthenes, Horatio ' ero dicit de Orat . l. c. 25 . Adest etiam Homerus ipse videatur enim fere nemo, quin acutius L. I l. o γαρ εν ποινὶ &C. atque acriis vitia in dicente, Idem dicit Cicero in Partitioni quam recta videat , itemque bus Minuta est omnis diligen illa, quae Idem ibi dicit in c. tia. Tollius. 28. Nihil est enim tam insigne, Ιhid Ἐνδετο μεγεθεσιν, α nec tam ad diuturnitatem me- Quinctil. Inst. P. . . . . moriae stabile, quam id in usmin enim, c. ταίολογία in aliquid Fenderis. quit quanquam non magnose i. 25. Παροράματα δἰ αμ ελμαν,

156쪽

xxY111.ως ἔτυχγν, Gro μεγαλοφυίας ἀνεπις ως παρενηνεγμέ- ναὶ, δυ - 1τlον μαι τας μείζονας ρετας, εἰ κα μη ἐν πασι διομαλίζοιεν, την τοῦ πρωτείου ψηφον μαλλον dcφέρεσΘαι, καν εἰ μη δί ἐνος ἐτέρου, της μεγαλοφροσυνης της ἔνεκα Ἐπείτοι γε καὶ ἀπlωτ ὰ πολλωνιδ 30 των Ἀργοναυτικων ποιητης, καν τοῖς βουκολικοῖς, πλην λίγων των ξωθεν, ὀ Θεόκριτο ἐπιτυυςατ ),&α, me ejusmodi lapsibus Aut humanasarunt cadit πα- subintelligendus est hic Lon tura ginus, ad quos, Cum in Summis Auctoribus ' eos inveni L. 27. e τὰς omnes ΜStimus, pulchritudine et Sublimi et Edit vel habent αἰτίας Sed tale totius operis percUSSi non etra recte vidit legendum e S- Solemus attendere et hinc St, Se ἀρστας nec aliter in initio ut tales maculae orationis non hujus Sect Longinus dixerat, solum iis inter Scribendum, πιότερον ποτε αἱ πιλ δε αρετα τω- sed plerumque nobi etiam mοτ ον; λόγοις, ω mmd ς λκαὶως inter legendum fiant παροοαμα ὰν φεροιsio. σα Et in hoc numero ponen L. O. ωολλωνι Apollo

dum esse censeo illud Virgilii ius fuit Alexandriae matus, in n. l. 9. v. i5. sed appellatus Rhodius, quia Rhodi degeret discipulus fuit Absenti erat inferias Callimachi, et Eratosthenis SUCCe S Sor in praesectura Bibli-Itemque illud in aen. l. 3. v. othecae Ptolema 1 cae : ScripSit 383. Argona itica, quae extant et de hoc Poetu ita judicat Quinctil.

Long hrocul longis vi di Inst. Orat. l. 10. . l. non ta- vidit inῬi terris men contemnendum edidit opus, aes uali quadam mediocritate.

b concursus similium DBQ Aa, Poeta elerum et verborum faceret, eum Fabio

Servandri, Longino hic appellantur Buco Ubi stura nitent in carmi lica, quae ut monet Langbaene non ego saucis Dius eorum olim fuit in Scrip- endar maculiθ, quas aut uos Imo Theocritum ipsum iucuria iudit, βουκόλου nomine a veteribus ci-

157쪽

DE SUBLIMITATE Ac. I 2I

- άνοικονομητα παρασυροί , κάχρειν της ἐδολης τοῦ latum esse probat Heliasius to L. 35. Ἀρχιλόχω Vide Not. Co e Pindari Scholiis udducto ad vocem in Sec lo cui adde Ut et e Servii ad Virg. com quod de illo dicit Quinctil.

mentarii notat veteres agno Inst. r. l. O . l. Summa invisse decem tantinia Bucolica hoc vis elocutioni8, cum validae, Theocriti quae plerumqUe tum breves vibrari te8ςue en versibus ConStunt Bucolrcis, tentiae δε lurimum a riguinis at- i. e. versibus, qui ut docet quem vorum, de ut idea Langi, ius ex Diomed. P. tur quibuεdam, quo quoquam lib. et Probo in Virg. Bu C. in minor est, materiae SSe, non quari res ione habent dacty ingenii ilium. lum uentems temirotionis L. 36. Κακεινα τῆς ἐκζολῆς του

exemplo sit illud in Idyll. l. δαιμον, ω, ύμαΤΟ- γῆ C J V 2. Cum Sti Ambi'. et Vat. . et

tio moti habent ορμη malim L. 3. Aρ' est 'o 111ρξ ιι μαλ legere κακείνη τη κέολγ τύ δαιμο- χι - α Tollius senti hic es et lχαjΟ- ην c. vitium esse, putatque Scrip Ibi l. Κἀκεῖνα της εκβολης τοῦ tum quondam : Longino α δαιμονιου πνεύματος ορμῶ Oupiu Ses Θεόκριτει α μαλλον η Ἀπιολ- vult istud ορμῆ nihil aliud esse λωνιγ εὐελοι γενωθαι, 'Oμηρ ni Si interpretamentum τοῦ μῆ- sed nimis ille a Codicum vet. λῆ Scribit igitur κακDνα τη , lectione, recedit Ego mane ολ τῖ δαιμονίου πνεύματος, ἡν πο ista, quae de Theocrito dicun- νόμον τάξαι δυσκολον. Idque int-tur, dicta e SSe per Parenthe sotu diυini hiritus, quem legi Sin Cen Seo, et pro α ρ ων legen Rubjicere docile est Nonne dum esse αὐὐχ quae Si fiunt, tamen hic Pleonasmum agnos- re te uti procedet Sententia Cere licet i uia enim της ἐκβο- L. 34. Ἐρατοσθεν ης EPuto S λης ρμη CCiPitur Pro ορμη Cm-thenes Cyrenaeus Cullimachi liciter, vel potius pro ορμὴ poetse discipulus inter caetera βίαια. Tales leonaSmi, apud poetica scripsit Erigonem fu optimo auctores, irae Sertimitque ante Apollonium Ptole poetas, frequentes. Ἐκβολη in anuicae iii Alexandria biblio tor alius Significatione S, ex 'hoc 7 pretesectus tum suminis denotat, tho ut

158쪽

ut or dis charge of a riet e r. inllit, sed χυ Versus, quos Nonne igitur recte interpretari composuit, Lyrici ab eo Pin- licet, inrtetu vehemente Uiri darici vocantur No Dem intus dibini R Anglice, i the quit Quinctil. In St. r. l. O. in eivo us hvrεt is a divine, C. l. lyricorum longe Pinda-

L. I9. ' Βακχυλίδης Poeta cista, et velut quodam eloquen-Gi secus, Lyrico carmine Prae tiae fuminea froster quae Hu-cipuus patria illi Julis fuit, ratius eum merit credidit ne oppidum Cese insulae ; Scrip mini imitabilem.

sit Apodemicos, qui Dei cu 40. ω 6 ῖ is Poetu jusdam peregrinationem con Dithyrambicus, qui praetertinent Iulianus Imperator das, dicitur quadraginta sa-

ejus carminibus adeo delecta bula Scripsis se ab Aristotus fuit, ut inde dicitur prae Phane vocatur ἀοῖος ἀ se, Siduscepta vivendi petiisse : imo ea sum, quia tum Scriberet Ρindaricis pr22ferenda SSe dam, quae his vocibus ince- censuit Hiero SyracusanUS, u perit, fato ConceSSit. dicio sane Contrario ei, quod T. 45. 2ίπο - Haec isthic de eadem re Prosert On maxime celebris Sophoclis saginus. Ula, quam omnium fere gen-

poetam non norit, se Stinet ex Su Sceperunt.

lectione Sublimium ejus da i. 46. Eξ Tollius censet

oim, qui et quali fuerit, Scire legendum εξ σης. neque enim Solum apud omni Ibid. outius vult vocem secula clariSSimum nomen Ob λαντα eXcidisse, et legenduin

159쪽

Cen Set, τὰ ωνος παντα αντιτιμη bus clari esse voluerunt, hi- σαιτο ἔξῆς. ProCuldubio παντα que Πενταὐλοι vocabantur tοράματα Subintelliguntur tales his semper fere accidit, ut iiS, nutem voce quae ex Sententiae qui se ad unum Certaminis ge-teXtura lacile Supplentur, ab nus e Xercebant, ii eo genere OPtimis auctoribus saeptu ne inferiores essent. Mues facit

gliguntur mutatione igitur ille Platonis locus ut notat nihil opus E. Faber in dialogo, qui ἐρα αὶ, L. M. Mi τω, ληθσῖ Nescio αερὶ φιλοσοφία in Scribitur, Δοκς ς

&C. et in praeced. Sect ad Viderim tales licere quales quam hi respicit, quaestionem tintPenta thli, cum cursoribus, hanc explicandam propo Suerit, vel retiaθtis con arati etenim moτερόν ωοτο αἱ πλείως ἀρεταὶ το illi ab his in rans quoque is εο πρωτεῖον ἐν λόγοις si αἱ μείζω δικαίως rum certamine vincutitur et αν ίροι,τον adde, quod in hac ecundum locum mat hos te ipsa Sect dicit τοῦ μεν Θατσξω erit ; reliquorum vero athle- καλοῦ, και πολλὰ ἔμως α γοη tarum trimi furit, Ogyiae in-&c de magnitudine igitur vir cunt: additque Faber lecto tutum in oratione, non de veri rem posse e citato latonistate Longinu lii agere vide loco facile videre, qui sint illi, tur qui Paulo infra vocantur ἰδιωται. L. A. V ο Πί,σαθ λει Apud Ibid. 's ς ε των λεν πρωτείων Vetere Graeco S Uinque erant λείπεσθαι, αρωτευ a x Ita praecipua certamini S genera, Edit. prima it Sti Par. jactus disci, cursu S, Saltu S, Ambr. et Vat. s. ut h2e verba jaculatio, et luctatio : in uno non de illo Pentathlo, Sed de quoque genero Singuli excet Hyperide ipso dicantur. Vullere conabantur: nonnUlli Vero go ος γε των μεν ζωτείων ---

in omnibus his simul generi λύπεται, πρωτευὶδ i C.

160쪽

MSta vero Par et Vat. duo enim ait ille Atticorum illius

λαλε ατααφαλείας Legendum aevi dicta in Sulsa erant et inep- est fortaSS λακtῖ, vel notante a Sed Chlleata et venusta et Tollio λαλει με αφἴλείας, ἔνθα Sed ego Vulgatam lectionem χρὰ ita enim habemus λαλm retinui, vertique ita ut voces pio λίγης in ecl. 26. ως ωρος illae κατα τοὐς Ἀτlικοὰς κείνους non μόνον τινὰ λαλῆς. referrentur ad verbum νάγω L. 3. υκτὰρ σολίτικωτατει Solum, Sed ad verba γω- De vocum harum sensu vide γα. Audi Ciceronem in Ora- quae dicit Quinctil. Instit. P. tore dicentem cylii quid est lib. . cap. 6. Adjicitur his alsum aut alubre in Oratione, μυκτ ρομυς, imulatu quidem id profrium Atticorum est sed non laten deris usu naSo e quibus tamen non omne δε- vero Cum plerumque hic de ceti Lysias alia, et Hyperi-Pistis notari soleat, hinc natus des c.

Atticus apud Senecam in Sua L. 6. Διασιθος Diasyr- Soria Primu OCCUPrit pro deri mus est Apud Longinum Su urbano, eleganti, qualique figura, qua Orator ea, quae ab Attici uti solebant. Ad vergarii S objiciuntur, 3X-

라틴어 텍스트