장음표시 사용
201쪽
εἰς τὰς ψυχὰς ἡ υMουν ἐπεισγοντα μη παραδέπα Θαι ἀκολουθεῖ γάρ τω ἀμέτρω πλέτω καὶ οἰκολας συνημμένη καὶ ἶσα φασι βοάνουσα πολυτέλεια, rata ἄμα ἀνοίγοντ' 50
τε ινοποι - ἀναλεξον ἔν τι γεννωcta κά τυφον καὶ του-- qti rasiunt incen8ame o τινα c. Vide quae dixi inruntque Emendat. Sec t. 39. ad voces
L. 43. α αδες ζωσινJ meta L. 4. 'Aναλεξον is τι muto Jphora Sumpta a nave tempe S Cum plane vitiosus sit hiccetate jactatara quae, Si Obruatur, locus, Tollius legendum dedit cum ipsis nautis, mercibuS, ἀλαζόνεια, σή, Secutus ut dicit)omnibusque, quae continet, ad Stum Par. Sed longe aliter imum descendit: si cum Cice Se re habet: Voces enim istaerone inquit Tollius loqui Vo in margine codicis Vossiani luerimus, vertemuS, funditu notatae, non X Sto Par sed evertunt. N VOSSii, Pinor, conjectura
Elegans locutio, Sed quam mi legitur, α νάλεξον is τι nus perspectam habuerunt in σι terpretes ἀυτάνδρως δε βίους Si πνοῦσοι et in margine γρ. ναν rem familiarem una eum pata in Sti vero Vat. ναντι et γεω- viris Toupius. σατι Unde nata est mihi sus-L. 50. ΙΠολυτί α, καὶ λα&α Picio, V e. ἀνάλεξον εν τι pro
Omnes Sti et Editiones an glossemate habendas eSSe Ρute Tollium habuere αλλα quod in in quibusdam Stis extum ille mutavit in μαλακία sed ut habuisse γεν σα,inde a doctiori puto, pro ΑΛΛ legendum bus in margine appositum fu- est AMA: et ita Noster loqui isse αντι γεινοῦσι Hinc ignarostri in Sect l6. καὶ αμα παύm Librario Sic ScripsiSSe G γεν-
202쪽
φὴν έ νογα εαυτῶν γεννηματα, δελα κώ πάνυ γνσια. 55Ἐοὶ δε κοί τουτους τις του πλουτου του ἐκγόνους εἰς λικάανελγεῖν ἐάση ταόως δεσπότας ταῖς ψυχαῖς ἐντίκlουσινάπαραιτητους, υ ιν κου μαζανομίαν καὶ ὀναι 'υντιαν. Ταυτοι γὰρ τως οἰναγκη γίνεσλοι κοί μη τι τους ἀν-
Θρωπους ἀναλέπειν, μηδε πέζα φημης εἶναί τινα λόγον 60αλλα τοιουτων ε κυκλω τελεσιουργεῖσ9M κατ ολίγον των
βίων την διαφθοών, φθίνειν δὲ Δ, καταμα ραίνεσθαι τα
νωσασι et αντὶ vo περοι aliquando Sine casus' ponitur, ut apud Platonem in
γεννά- Cum posuit opinor in Tim occurrit, μηδὲν λ ίρα
Ora SuiCosensu esset istud Allo siti, nihil ultra quaerere Edi-Rliqui vero non Satis constaret tio vero prima et Septem Stiquo dicis ἀναλή, s τι ut Signi habent μή τερα Vitiose opinor: sicaret legendum saera τι non quippe Solent itera, et o in M, se unde interjecto tempore Stis ut Saepe vidi altera al- istud οἰνάλεξον emargine, ut ἀί tertu locum occupare. Beua τι prius, in textum ir Ibid. Μηδὶ rhα φήμης Γλαί τινα repsisse videtur. Haec omnia λόγον Euhnkenius legendum conjectura debeon nihil certi putat, μη υς εροφημίας ψαί τινα in tam incerta ro abco, quod λόγον, Nec quam Osinionem de estatuam fi QSteri habituri εint, quidqtiam L. 56. Τύτως Tollius recte cur re. O ius autem res- Iegit,sτους; quod et S. Par. Cribit, μηδὲ περὶ φήμπις εἶναι τινα, opinor, habet): haec enim o λόγον. ne carea ha thenon ad πλουτω, Sed ad ἐκγόνω re Morta δαν of him. Rem acu
ferri debet. . Vulgo s. tetigiSS Videtur oupius, an-L. 56. λικίαν ata Editio pr. glica interpretatione paululum
et Sti Par Ambr. et Veia commutata, Ut verba texturae Vulgo ηλικίως. Sententiae apud Longinum ap-L. 60. Μηδὶ 4α φήμης α te re Spondeant. An that noIta ManutiuS, et sana est Iec One Bould care Ῥhat the mortatio, si jungas miς cum sequen- ays of him. E. te λόγον VertuSque λόγον rati L. l. οάτων Ita Editio pr. Onem, re8tectum, ut loquitur et Sti Par. Et et Vat. duo tDemosth de Cor. εἰ τὼ μελλούει et recte, ut Puto, τοάτων enim Minm ἶχε λόγον ut et o Ster saeculorum talium, qualia uni
in Sect. 6. IV κ λόγον αξιον, ubi ea, quae utra dictis itii lari consule motam Adde . quod orant. Vulgo το αντην.
203쪽
της Dης ἔκας προς της φιλοχρηματίας ηνδραποδιο
L. 64. ΚανόνηταJ Haec est lec decem Oratores ejusdem aetio an utit: sed Sti ar culi Athenis vigentes refert, El. et Vat. 2. habent κα/πανητα, quo quia divite magistratuS- pro quo Ed prima habet κα que urbis ad Suas Cau Sa agen-ηπανητοι Cen Seo igitur legen das pecunia conducebant, ii dum καὶ τ' ἀνοητοι, ins Ilig cratici δικάζω dicebantur, dum alii, que carentes, addita Olum i qui Sua ipsi causas orabant,
terais ex illa Manutiana lecti ἀδίκα οι appellati sunt profertone, et litera majuSculam in Langbaenius et alias de hac I mutata: et Sic Longinus, voce Conjecturas Sed ea vide- contracte loqui amat, in tu Stephano in suo Thesauro Sect. 17. Wκαι ἀμωδροὐφεΘη, Graec. ling. deduci totius et passim fere. Oportere u Verbo δεχομαι. Ibid. UΘα,αὶαlmanutius T. 67. Tae iaci μὲν φαιΛσθα. Jedidit ἀφεl errore. opinor, ty Ita omne si Sti et Editiones pographico, pro 'ντας Sed ante abrum, qui legendum cum Sti Par et El. habent putat τὰ δικαια μὰ c. Sed σὰς αναὶα, a quibus non mul Emendatione hac opinor, non tum abit Ed prima, quae habet opuS St Voce τὰ olati Sig-σα. ανατα meo S. Ambr.qui nificant CaUSam ejus, a quo habet, ανατα); edidi m ἀγάνα- pecuniam accepit: judex enim et immortalia, quae vox bene Corruptu Corrumpentis Cau- opponitur praecedenti Θ,Ulα Sam Suam facit bene igitur L. 65. ΔεκασθεὶςJ i. e. largiti dicit Longinus τὰ olaci M. One corruptus e vox δεκάζω ut L. 69. Ἀλλο ta, rata Suait Langligenius in malam par Par Vat. 2. et El. in margine; tem accipitur, aut eo quod Ju quae lectio melior multo est dices deni ad praetorium con quam illa anulii, ἁλλο ρίαι. Veniente S munera recipere So L. I. Eκας - αρος τῆς φιλο-lebant aut originem suam ad κρημMίας,ηνδοαποδισμενοι ΜSU
204쪽
Ἀλλα μηποτε τοῖς τοι Trοις, οἷοι in εσμὸν μεῖς, αμεινον ἄρχεσθαι η λοέροις εἶναι 'πιίτοι γε αφε joci το συνο- λον, ως ξ εἱρίης αφετοι, κία των πλησίον αἱ πλεονεξίαικῶν inco υ ιαν τοὶς κακοις την οικουμένην. Oλως και δ τ νον φην εἰναι των νυν γεννωμένων φυσεων την ραθυμιι 80αν, , πλην ολίγων, πῶτες ε καταοιοῦμεν si αλλως πο- νουντε η ἀναλαμCάνοίες ει μη παινου καὶ δονης νεκα,
ἀλλα μη της ζηλου καὶ τιμης ἀξίας ποτε φελείας.
Par. Ambr.El. et Vat. 2. habent πτολελi σΘαι quod anuinis et ρος τῆς δαπολσριε- item edidit, Sit Par. et Vat. 2. ha-que Editio pr. niSi quod aste bent, rολελμφθαι.riscum ponit inter se et ειδ α L.75. Κούαρχαιρε mάζε αλιι c.J τοδιο μενοι: Unde OlliuS e XCon Proprie est largitione ab iis, jeCtura edidit ἴκα ος ωρος της α qui magiStratum in comitiis v ηυδροι τολο λεν i. φιλοχρημούίας Petunt, et iecunia quidem Ego vero ejicio vocem αυει, corrumpi; ita ut Catones re- quae a an uti manu prosecta pulsam ferant, Vatinii vero et est, et prorsus otioSa St V monii Strumae in sellis sedecem autem φιλοχρομοι Τίας in an curulibus. Tollius. Textum recipio quia hoc Ut L. 79. Καν ὐπικαία ti J ar simile quiddam constat exci laridus et sumus racribunt disse. ἐπικλύσειαν, ab ἐπικλυζω inundo, L. 74. Αιά, α Portus legen Ita arrae; etiam totum orbem ma- dum recte putavit non ἀγωνα is inundarent. Emendatio sed αἰωνα, cui SSentitur MS eleganti SSima, quae, ni fallor, Par. PleriSque placebit E.
Ibid. Κάδ α ον α οχσλῆφθαι Ibid. απα- Onines libri omnes MSti et Editiones ante scripti et impressi habent λου-
Tollium habent καθεκαςον ille πιανλ: Sed Tollius hanc vocem VCPOCohjectura edidit καδε, οιο - in δα τανυ recte mutavit Sic τον, Pro κώ αδεκα ον, et nori u vo δαπανος cum Genitivo o Neribu cor ustum Porro pro currit apud Athenaeum.
205쪽
CSSe monui; Saepius a Contrac suae Editioni Tollius inseruit te scribitur in Stis pro ἐς ί quete Sane Sensui bene SerViunt, L 85. Eum αξο,1γω κενως&c. et in Te X tum, modo addita- Dubium est, an Longinus hunc mentum AS intelligantur,non
ut promisit in ecl. 3. ad fi incommode recipi POSSunt. nem tractatum de Assectibus Habe tandem, Lector, ea om- scripserit : fallitur interim nia quae ait X plicandum aut Tollius, qui in supra dictu illustrandum aureUm ho Sect verba ultima Longini Sic Longini opus necessaria putavertit, ut videatur en SiSse, vici S3epius hunc Ommentari- Longinum in animo habuisse Una volvaS, non lectione Solum, illum de Assectibiis locum, sed imitatione dignissimum ;quem Promisit, partem ulti non ut intelligas Solum quo-mum hujus Commentarii do modo optimi Auctores scrip Sublimitate constituere mam seritit, Sed ut discas quomodo hoc salsum esse docent verba ipse optimus Auctor fieri Longini hic posita D, υπομ- possis deinde Calamum poῖνη α ι. CaS iis, quete apud Virgil. En . L. 86. πομνημούι τήν τε τῖαλ I. 9. v. 86. dicit Nisu S, cr-7 9 α Editio pr. habet που νη- bi jure USUS, iosi, ως ἀντί&c. ΜSti vero Par. - liquid jamdudum in-Ambr. et duo Vat. ἱπομη assi vadere magnum ὁτην τε c. censeo igitur legeta Mens agitat riuihi, nec fluct-
207쪽
209쪽
CECILII libellum, quom de Sublimitate a Q
COInoosuit, perpendentibus nobis ut et 8, 2 2.2.
una Post humi Terentiane charissime, hia imper te nillioris stili esse visu est quam postularet usire argumenti Dateria, et pr22Cipua res minime attingere, neque mulium utilitatis quam maxime debet scriptor petere legentibus asserre. Deinde cum in omni arti alicujus tractatione duae e requiruntur, prior quidem, ut ostendas quid Sit subjeCtum; Secunda vero, quoad Ordinem Secunda, at quoad vim Potior, ut ostendas quomodo et quibus rationibus hoc ipsum sit a nobis acquirendum), nihilominus Cecilius, quid sit Sublimitas, innumeris Xemplis Lector es, velut ignorantes, Conatur docere hoc autem, C. qua ratione noStra Ingenia XCitare possimus adfaciendos magnos in Sublimitate progressu S, nescio quomodo, velut rem minime necessariam praeteriit. Sed fortasse hunc hominem non tam ob ea, quae mi SS SUnt, Culpare aequum est, quam ob ipsam ejus cogitationem Studiumque laudare. Quoniam vero jussisti etiam os aliquid de Sublimitate, Tu omnino gratia, commentari age, Si quid Sane videamur civilibus viris utile animadvertisse, inSpi- CiamuM: Ipse autem nobiscum, Amice, de singulis
210쪽
hujus commentarii partibus verissim ut natura Comparatus es et te decet judica bene enim ille, qui declaravit quid Diis si inite haberemus, tene- sicentiam, diYit, et veritatem. V Cum autem scribo ad Te, Charissime, literarum studiis eruditum, prope liberatus sum necessitate pluribus verbis P a mittendi; quod Sublimia sunt summum quiddam et excellen in scriptis quodque maXimi et Poeae et rosaici scriptore non aliunde quasi hinc pri-Πias obtinuerunt, suaSque laude immortales secerunt: Sublimia enim non Persuadent, Sed eXtra Serapiunt auditores et ubique id, quod AdmirabileeSt, attonitum animum faciendo, Superat Suadela et delectationi servien genus orationis. Si quidem id, quod persuasibile est, plerumque in nostru potestate eoire assicia miti', necne; hae vero c. Sublimia, quae asserunt vim et impetum inexpugnabilem, Se erigunt Supra omnem auditorem Pis' terea videmus peritiam Inventionis et ordinem dispositionemque rerum non e uno verbs, neque e duobus, sed ex tot verborum truCtura ViX PParentem; Sublime vero, tempeStive Prolatum, re omnOS
instar ulminis quasi jam disjecit, unoque ictu Rhetoris multiplicem patefecit vi in Liberatus sum prope, inquam, nec Sitate haec praemittendi lis cenim puto, et similia tu, mi suavi SSi me Terentiane, potes etiam PS alione eo, quod eXpertu es, d