장음표시 사용
421쪽
κνημας μαντων σομετροις εδειγμα τιν, λογκω τε χλανίδος υ τεθωρακι τμενος , Ιοσχ ηρύ αξιοχρεων πικαθεις βακτηρια, αλλότριον , ου οἰκειον, ς ε μοι δοκει,
in hominum congressu haud inconsulte valens dicere: pulcre novacuLἱ rasos capillos habens, pulcre promittens intonsam barbae longitudinem, pulcre in calceo pedem ponens, tibiam inferne acuens corrigiarum gyris aequid antibus, superbaque chlanide pulcre loricatus , habitum gravem innitens baculo alienum, non proprium, ut hi videtur, dixit: γ, O viri terrae Atticae s cc. . .
Sed hic fine si imponamus huic quoque disputationi, carissime Timocrates Proxime vero de iis sumus diacturi, quos luxus mollities famosos reddidit.
422쪽
πάρεισιν κτωκαίδεκ ἀλλοι, και εκα αρριατα συνωρίδες se πεντεκαίδεκα τουτοις si Ai σε ταπιτηδει ἐμβαλειν, ωστ m κρατιστον μηδε καλεσαι μη να. Κ ἀριοὶ δ' ην κράτιστον σιωπαν, και tu, ἐπι τοσουτοις
V DERI tu mihi homo Cyrenaeus esse, mi ita crates, fecundum Alexidis Tyndareum. Nam O ibis quis num ad coenam vocavit , adsunt octodecim alii, O decim vehicula, O fynorides vindecim;
atque his omnibus oportet cibos ingerere: optimum ut si vocare neminem.
Et mihi quoque optimum erat tacere, nec tot dictis alia
423쪽
Ignorat posterius γε s. D. Deest artic edd. Wms A.
adiicere : nisi quod tu sermonem etiam de his qui luxuriae nomine famam sunt consecuti, de eorumque mollitie, a me obnixe admodum expostulas. 2. Nam fruitio videlicet primum ad explendum adpetitum pertinet, deinde vero ad voluptatem. Et Sophocles quidem poeta, cum unus fuisset ex iis qui voluptatem sectantur, ne accusaret senectutem, impotentiam veneri qua languebat, temperantiam interpretatus est dicens, libenter se a rebus venereis, tamquam ab aliquo furioso domino profugisse. Ego vero autumo, etiam Paridis iudicium a veteribus fictum esse tamqhiam voluptati cum Virtute contentionem. Postquam igitur praelata Venus est, ea autem est voluptas, turbata sunt omnia. Ac videtur mihi elegans noster Xenophon suam
de Hercule sirtute fabulam indidem estinxisse Nam, secundum Empedoclem,
424쪽
Non Deus armorum Mars illis , nullaque bella sed me eptunus, nec Iupiter, aut Saturnus: at regina Venus. Quana sacris statuis pictisque animaΓbus simplacabant, varie ti gentis redolintibus, atquessicera myrrhae sustitu ac thuris odore , iactique ad terram flavi libamine estis.
Et Menander in Citharista, de quodam musices studioso
loquens, ait: Philomusum esse eum admodum, O quae auribus voluptatem adferant discere semper. 3. Dicunt quidem nonnulli, secundum naturam esse voluptatem, quoniam ei serviant animalia cuncta. Quasi vero non, ignavia ieriis .aliae adfectiones perinde in omnibus essent; quae tamen improbantur ab his
425쪽
qui ratione utuntur. Igitur Voluptates cupidius sectari. est molestias dolores venari. Quare Homerii probro dignam esse voluptatem ostensurus, maximis etiam Deorum nihil prodesse, ir, suam potentiam , sed gravissima damna eosdem accipere si ab illa se abripi patiantur. Nam , quae noctu Ius iter vigilans curabat Troianorum causa, ea medio die perdidit volii piaris visubactus Et Mars Deorum fortissimus, ab infirmillimo Vulcano colligatus est probro noxaque multatus, cum se illicitis amoribus tradidisset. Dicit igitur iis, cum infitum spectaturi venissent
Non succedunt improba facta velocem adsequitur tardus: sicut nunc Vulcantis, quamvis tardus Martem cepit, velocissimum Deorum Olympum tenentium, claudus illa , artificio. Quare capturae poenam ei debet.
426쪽
Oυδεις δε λεγε τον Ἐριστείδου βίον ἡδυν, ἀλλα τον
Σμινδυρίδου του Συβαριτο , και τον Σαρδαναπάλλου και τοι κατά γε την δόξαν, φη ν ἐν τω Περὶ HAνης Θεοῖραττος, οὐχ ομοίως λαμπρος ἐστιν αλλ' υκ τρυῖησεν , σπερ ἐκε νοι οὐδε τον γησιλάου του Aακεδαιμονίων βασιλεως ἀλλα μὰλλον , εἰ τυχεν, τον 'Aνανιος , οὐτως ἀοράτου κατα δόξαν
μιεξίας ἴσης, υτε των τεχνων διηκριβωμενων ὐδε, πὼς ιν ἐξηρτυμενος προ ραστωνην και προς ἀπολαυσιν, και προς τα ἄλλας διαγωγάς.
Nemo vero Aristidis vitam suavem aut voluptariam .inδυν :unde nonaen ii δοὐ, voluptas adpellat sed mindyridae Sybaritae, Sardanapalli quamquam quod ad gloriam adtinet, ut ait Theophrastus in libro De Voluptate, ita splendida illa fuit, ut cum horum Vita non possit comiferri sed mollitiei non studuit ille, sicuti hi Nec Ag silai vitae, regis Spartanorum , nomen illud tribuerit quisquam sed potius vitae quam gessit Ananis homo, si gloriam spectes, obscurissimus. Nec rursus heroum ad Troiam vitam suavem mollemque vocaveris; sed multomagi eam, quam nostra aetate sectantur homines. Nam illorum vita absque adparatu . ut ita dicam' absque
condimento fuit, cum nec dum commercium existeret, . nec artes subtilius excultae at horum vita omnibus re-biis condita, quae ad mollitiem is voluptatum fruitionem ad omneque oblectationis genus spectant. . Plato vero in Philebo ait: Voluptate quidem nim
427쪽
οὐν οὐχ η του αγεῖν μεχρις γιείας και εὐεξίας ,
hil est insolentius. Et, ut fert fama, in Venereis Voluptatibus, quae Videntur esse maximae omnium , etiam periurium veniam impetravit a iis quippe quoniam, Ut pueri, sic voluptates non habeant rationis usum. Octavo vero libro De Republica idem Plato prior docuit illud deinde ab Epicureis decantatum, cupiditatum alias natura las esse quidem , sed non necessarias alias Vero nec naturales, nec necessarias Verba eius haec sunt: Nonne igitur comedendi adpetentia, Cipsius
cibi & obsonii, quoad pertinet ad salubritatem ad bonam corporis habitudinem, necessaria est Puto equi dem. J. Certe cibi usus duplici de caussa necessarius, quia utilis est,in quia ad sedandam valet famem. Ita est. Obsonii vero ulus, quatenus quidem aliquid ad bonam Athen. Vo IV. C c
428쪽
βλαβερα μεν σωματι, βλαβε, α δε ιυχῆ πρός τε a
zρονησιν, και προς το σωῖρονεῖν, αρά γε ορθως ουκαναγκαία ' αν καλοῖτο ue ρθοτατα μεν οὐν Ηρακλειδης δε ο Ιοπικος, ἐν τε Περι VIAνη , Heraclides ταο λεγει se οἱ τυραννοι και ι βασιλεῖς, των να-
voluptatis πω οντες κυριοι, και παντων ειληῖοτες πειραν, τρο
Ti s apud Plat et η τουτων apud Plat. 3 In ed. Bas.
corporis habitudinem confert. Utique. Quid vero quae ultra haec progreditur, aliorum praeter talia eduliorum adpetitio; tiae, si inde a prima aetate coerceatur, removeri potest, quae autem corpori nocet, animo obest cum ad prudentiam tum ad temperantiam, recte- ne haec minime necessaria dicetur Rectissime
s Heraesides vero Ponticus, in libro De Voluptate, haec scribit di, Tyranni, reges, in quorum potestate sunt bona δε qui omnium experimentum ceperunt, Oluptatem praeferunt, ut quae hominis naturam anim si orem reddat, excelsiorem Voluptati certe quicumque student, luxuriosum vitae genus sequuntur, d-gnanimi sunt magnifici ut Persae, medi. Hi enim cum omnium hominui maxime voluptates delicias
429쪽
a υχότατοι των βαρβάρων όντες. στι γοι το κεν
, Ἀθηναίων πολις , εως τρυῖα, μεγίστη τε , καιμ εγαλο υχοτάτους τρεῖεν ανδρας ἁλουργη με γαρ
δε, ησιν, και μεγίστη δοξαν ἐπι τοῖία χοντες , μεγιστον αγαθον την δον Ἀναι νομίζου . Σιμ ωνίδης
μεν ουτωσι λεγων colant, omnium barbarorum fortissimi sunt animoque excelsissimo. Est enim oblectari Win luxu vivere, hominum liberorum liberat enina animos curis, auget. Laboriosam vero agere vitam, servorum est hom num humilium itaque horum ingenia animique con trahuntur. Et Atheniensium civitas, quamdiu luxu indulsit, fuit florentissima, aluitque maximi viros animi. Purpurea enim amicti pallia, subtus variegatas tunicas erant induti capillis in corymborum formam colliga tis aureas cicadas in fronte cin comis gestabant: plicatiles sellas pedissequi circumferebant pueri, ne te mere utcumque fors ferret sederent. Et hi tales erant illi, qui ad Marathonem victoriam reportarunt, soli totius Asiae copias subegerunt. Atque etiam prudentissimi viri, ait, 'ui sapientiae nomine maximam famam sunt consectili, Voluptatem summum bonum esse censuerunt. Simonide quidem, cum sic ait:
430쪽
εστιν απονους ' σπερ ενδεικνυμενος , έτι μεγιστον εστι των κακων η περι το ζην ταλαιπωρία και ἡ πονος ε Διόπερ ,αι JIεγακλείθης επιτιμα τοῖς μεθ' eoμηρον και 'Hσίοδον ποιηταις, τοι περι ρακλεους
Θνατῶν scripserit Simonides : in dein ζαλωτὸς Σ πολύ τι ms. D. Quae enim voluptate careris optabilis vita mortalium, quaeve rannis 'Absque illa ne eorum quidem desiderabilis vita. Pindarus, ieronem Syracusarum regem cohortans ait: Neque obscure iucunditatem in vita longe homini optimum est, vita iucunda. Atque etiam Homerus gratissimam rem omnium ait esse a titiam, oblectationem, ubi cantorem audiunt OnνIvae, Plenaeque adsunt mensae. Idem, Deos , ait, facile iuere e sonat autem facile, ne labore: quo significat, summum malum esse vitam molestiae laborisque plenam. 6. Quare etiam Megaclides reprehendit poetas illos Homero de Hesiodo posteriores, qui de Hercule dix