장음표시 사용
111쪽
Ea dissoloimus , quae adversias crebram repetitiovem ejusdem precis urgebi; reliquas denique jam objectis faci-
I. AT non tam precatiunculam ipsam, quam repetitionem, ut vidimus . repreliendunt . Porro si proba est precatiuncula, non video, quanam ratione iteratio effetere improbam queat. Sane in re pretenti uti illo fortasse potamus argumento, quod in Tullium olim in- torsit Lactantius: O) Si semes facere optimum eis , quanto magis sapius y si bora prima, ergo es tota die. Si una hostii placabili , placab:liores utiqete hostia plures , quia multiplicata obsequia demereuetur potius, quilin osseudunt . Non enim uobis odios videatur ia D nuli , qui assidui ct frequev-tes ad obsequium fuerint , sed magis rari. Quibus non absimilia tradit Hieronymus num. Io. ( libri adversus Vi
gilantium scripti: Ouod ( inquietis semel fecisse bonum est, norum potest matum esse, si frequentius fiat. Ceterum si quid
aliena exempla juvare nos possunt, tu affer in purgati nem hujusce consuetudinis Orationem, quae Epiphanio a multis adscripta est , inscribae que de laudibus Savctae M riae. In ea quippe si non integra er, de qua agimus , premistio, illius certe portio pluries reperitur .. II. Id si eo faceremus animo, quo faccre nos aut putant , aut se putare limulant nonnulli ex otestantibus , ut scilicet facilius, certiusque audiremur a Virgine, nos reprehentione dignos fateret. At longe meliori animo facimus; nempe ut iteratis gratulationibus eam honoremus, iteratis precibus certius evicaciusque imploremus illius pem. Neque vetuit Christus, J) ne eundem sermonem iteraremus; quippe nos edocens, Oportere nos semper oram re, O von deficere, ( orationum tamen non multas formas tradidit nobis , inimo ipsemet repetitionis cujus-da in visus est dedisse exemplum in horto orans et eundem nempe sermonem ter repetivit. Et oravit tertio euudem sermonem dicens. (c Quis etiam ignorat in veteri testamento non pauca exempla deprecationum extare , in quibus populus repetebat haec verba: Ouoniam in aeternum misericordia ejus aut tres pueros canentes in Babylonicae fornacis igne laudes Domino , ad singulos versiculos
112쪽
repetiisse: Laudate , O superexaltate eam in secula . ('
Quin etiam vocem Sanctus a Seraphim & quatuor animalibus Deum laudantibus saepius repetitam discimus crum . Vetuit ergo Christus tantummodo aut multilo. . quium , & eloquentiam , aut si vis , affectatam serismonis elegantiam , quibus artibus se Numina flectere gentes arbitrabantur et vel potius praetulit interiore et petitionem , ardentemque animi affectum exteriori petitioni. Ille enim semper optimus est, & a Deo auditur, tam & si voce non exprimatur; exterior vero petitiosi a cordis affectu vires atque essicaciam non sumat , minime apta est Deo flectendo. Sane haec ex Apostolo Paulo audivimus. (M Nam se orem lingua ,spiritus meuI orat,
mens autem mea sine fructu est. Nuid ergo est y Orabo spiritu, orabo ct menter psallam spiritu , psallam O meute. Novimus vero in more esse sacris auctoribus, ut comparationes positivis phrasibus, & vocabulis exprimant. Sic in Psalm. so. v. I S. Holacausis non delectaberis. Sacrificium Deo spiritus contribulatus : cor contritum , O humiliatum
Deus nos despicies: hoc est holocaustis multo minus delectaberis, quam corde contrito, & humiliato. Jam reliqua persequor . III. Reprehendis Sanctorum invocationem, propterea quia irrepsisse in eam putas errorem aliquem, quem tu condemnes, cujus modi este dicis, coram imaginibus Mariae virginis orationem Dominicam recitare. Quid si fatear, reprehensione dignum esse quidem morem illum, qui non Ecclesiae, sed aliquorum mos est; sed non propterea invocationem ipsam esse reprehendendam Quid si effatum illud adhibeam, quo Faustum multa in Sanctorum cultu reprehendentem repulit Augustinus: (e) Aliud est quod docemus, aliud quod susinemus ; aliud quod praecipere iubemur, aliud
quod emendare praecipimur , , donec emendemus , tolerare
compellimur F Sed tamen id ipsum , quod illaudabile ais, revera illaudabile non est. Quippe coram imaginibus Sanctorum oramus, non modo ut eos oremuS, ante quorum
imagines oramus, verum ut ad illorum aspectum ad deis votionem excitemur. Ad alium itaque, quam ad Sanctum illum, coram cujus imagine oramus, dirigi potant preces nostrae; & tum imago, coram qua oramus, tantummmodo devotioni excitandae inserviet. Illi etiam eaedem, preces commendari possunt, ante cujus imaginem oramus et ideoque Virgini Mariae commendari preces dire- Tom. I. Pars II. Id elae
113쪽
soctae Deo . Qua in re nihil est , quod merito tu vituo
IV. Cur vero vetas, ne in templis fundantur ad Uirginem Dei param preces 3 An templa nos subducunt ab intuitu, aut auditu Mariae, & Sanctorum aut aliqua lege iubemur, ut Deo tantum, aut Christo preces adhibeamus in templis 3 V. Sic autem postremam objectionem expedio. Orationem Dominicam Rosariis intermiscemus, non quo Vi gini recitemus; sed quod aut illi commendemus preces Patri adhibitas, vel ut a cultu Patris orationem nostram exordiamur, illi veluti primitias nostrarum precum consecrantes, eumque orantes, ut ob suam pietatem precea nostras non repellat.
114쪽
Objectiones primum recensemus , tum ab isdem objectioniabus vindicamus utilitatem nostrarum precum ad Sanctos suorum : easque enumeramus conditiones , quas em equamur oportet, se preces no ras Sanctis adhibitas eventus compotes esse
I adversarii , ut si ea solvere omnino volumus, multo plura, quam ipsi objecerunt, nos reponere necesse sit. Quoad potero, brevitati consulam: non ita tamen , ut dissicultates enodare, ac dissolvere negligam . Sic itaque differunt. In dubium si quis vertat, num inutiles sint nostrae ad Sanctos delatae preces, ad tria haec animum advertat et ad amorem Dei erga nos, ad levem ( si appellare ita etiam licet Sanctorum apud Deum auctoritatem, & ad eventum ipsum. Si ad amorem Dei erga nos spectes, indubitata res est , amari nos ita ab illo , ut alieno interventu non egeamus. Ut se tantummodo admeamus , exposcit, beneficia etiam maxima statim elargiturus; ipse se se ultro offert egenti, ideoque vetat, ne Sanctis veluti delatoribus earundem precum ad se, eas adhibeamus. Venite ad me omnes , qui laboratis, or oner ri esti, es ego reficiam vos. ( ) Non Sanctos, sed se adire Maith. ret. 28 ros iubet, Venite ad me , reficiendos non a Sanctis, aut Sanctorum ope, sed a Deo. Ego reficiam voI. II. Porro levis Sanctorum apud Deum auctoritas e rum preces, si quas Deo funderent, inutiles comprobat. Quaenam enim vero Sanctorum apud Deum auctoritas est ea ipsa, quae servorum est, ideoque ea, qualem nos ipsi habemus, & fortasse multo minor nostra. Quippe non raro majora habent merita viventes Sancti, quam Sancti mo tui. Labores ipsi nostri, nostra indigentia, si auctoritatem majorem nobis non tribuunt, tribuunt certe aliquid auctoritati assine, & easdem preces validiores reddunt. III. Eventus vero ipse inutilitatem precum Sanctis f sarum, aut iis commendatarum ostendit. Saepissime enim preces fundimus, nec propterea id, quod poscimus, o, tinemus; cum vero ad Deum fundimus, statim obtinemus . Id sane apertissime intelligis ex Chusostomo , qui M 1 ad
115쪽
at mim. rt. homi- in homilia de profectu Evangelii (H haec aite Licet per ie-liae, quae in editio- metipsum Deum preceris, omnino tamen voti eris compos; ne- ne Patri Monifau- que evivi tam facile Deus annuit, cum alii pro vobis orant , conuic inscribitur: ut eum coramus etiam si plurimis plani simul malis . Rursus id edocet in Praefatione ad Psalm. q. n. g. se de profectu E. IV. At haec sic dissolvo . Fateor statim , amari nos et angeliato. 3. pag. procul dubio multo magis a Deo, quam a Sancto qu 3Po vis . At non continuo alienas preces, & interventum rejicio. Quippe tam & si fatear, amari me procul dubio multo magis a Deo, quam a viventibus quibuslibet, non continuo viventium preces, & interventum inutiles volo Ad Deum, atque ad Christum pergit , qui Sanctorum interventum apud Deum, & Christum poscit; uti is ce te, qui Sanctorum viventium apud Deum , , Christum preces exposcit, per Sanctorum interventum ad Deum, , ad Chri lium pergit. Pulchre Asterius n. q. orationis in Sanctos Martyres id innuit haec effatus. Ad unum alia quem Marorum adiens, per eum Domino orationem ofert, verbis ejuscemodi compellans eum, quem mediatorem ad ciscit
Lui propter Christum Oc. V. Quam quidem loquendi consuetudinem & indicat,
ib) lib. t. de con- & approbare videtur Augustinus, (b) dum eam adeo insensu Evangelista- valuisse ait, ut is dicatur pervenisse ad aliquem, ad quem rum cap o alias per eonoeuientium personarum interpositionem pertingit. id e)ub. s. in Ludim quod Ambrosius so haud obscure innuit , necessarium.
n. it. & respondet quandoque esse ad Deum Per aliorum interventum confutav. o. cap. s. Lu- gere, ut certius nostrorum criminum veniam consequa-
TN. mur Si gravium peccatorum diss dii veniam, adhibe precatores , adhibe Ecclesiam , qua pro te precetur, cujus contemplatione , quod tibi Dominus negare posset, ignoscat. Neque vero praecepit Deus, ut ad eum pergentes aliena subfidia, atque interventum rejiciamus . Ipse quoque reficit nos, dum Sanctis intercedentibus id, quod poscimus, e- largitur: ab eo quippe ut auctore ea ipsa emanant bona , ad quae recipienda Sanctorum suffragia exposcimus. Eas vero virtutes exercemus, dum aliena suffragia exposcimus. quas alibi exposuimus. VI. Alterum adversariorum argumentum sic refello. Sanctos porro non eo usque deprimo , ut deprimertiis videntur adversarii ; & sane de intercessione agens , pluribus ostendi , multo validiores esse eorum , quam, sint viventium preces . Ibi non indiligenter ea de re
i iis 3. tap.is, disserui. ( ) Atqui ex iis, quae tum dixi , constabit, Disiligod by Coos
116쪽
bit, quanto major sit collocanda fiducia in mortuo. rum, quam in viventium Sanctorum precibus. Porro, quod ad merita attinet, fieri posse fateor, ut is qui vivit, majoribus praestet meritis. quana praestet ille ipse Sanctus, quem deprecatur. At id perraro eveniet, &facile fiet, ut plurimo distemus intervallo ab sanctitate eorum, quos deprecamur. At age: eximia, si vis, sanctitate etiam polleas. sanctiorque sis eo ipso, quem deprecaris: adhuc utiliter Sanctos oras. Nonne Apostolus Paulus, tam & si certo nosset, se sanctitate praestare Christianos eos, quos nuper in fide erudierat, adhuc tamen eorum preces enixissime poposcit, sibique plurimum profuturas ait ( Roma. et s. 3o. VII. Postremam objectionem hac animadversione di hsolvo. Eventus alienus a spe nostra, & precibus adhibitis aut non ostendit inutilitatem precum Sanctis adhibit rum , aut si ostendit , ostendit etiam , inutiles esse eas Preces, quas a viventibus exposcimus, ct viventes pro nobis Deo porrigunte immo facile ostendet inutilitatem precum, quas nos ipsi Deo porrigin us: novimus quippe, Angelum Persidis deprecantem Deum minime fuisse exauditum , neque exauditum Paulum, dum ter oravit Deum,
ut ab eo Angelus Satanae, qui illum colaphigabat, discederet. ( Ceterum testati sunt Doctores fide dignissimi, ('i x. Co. 22. i. promptissimo eventu non caruisse preces Sanctis porrectas. h
Suggere si quod habes iustum, vel amabile votum, in S. Cassianum Spes si qua tibi est, si quid intus aestuas et Martyrem v. 's.
Audit, crede, preces Martyr prosperrimus omnes,
Ratasque reddit, quas videt probabiles. Quid Gregorius Turonicus 3 so de S. Petri tumulo a Rens to in lib. r. demi apertissime testatur , exaudiri eos, qui eo in loco juilam raculis, alias de' precationem effundunt. Nec moratur essectus, (ir quit ille) Flor. Martyr. cap. ' si petitionis tantum ' a proferatur oratio. Si ergo nota, 3
exaudimur, propterea non exaudimur, qudd desint eaec ditiones, quas Deus exquirit, ne eventu caIeant D
strae preces . Porro tam & si hic minime videatur oppo i tunum, de hisce conditionibus fuse, cumulateque dispui tare, aliquantum tamen de iis edisseram. Erit aliquandod tempus , quo Deo bene juvante plenius de iis agemus :/ coir plectar nunc paucis suta ma quaedam capita, quorum
117쪽
enumeratio dissicultati propositae enodandae plurimum
VIII. Pietatem, alienationemque a vitiis exquirere tript .A. videntur Scripturae, & Patres. En Scripturas: Oeuli Do I ' i ' mihi siper iustos , O aures ejus ad preces eorum. (D Iniquitatem fiasiperum in corde meo, non exaudiet Domιnus. Prolat Psal.c s. v. t S. pterea e a a1Pit Deus , , attendit voci deprecationis meae. v Cum multiplicaPeritis orationem, non exaudiam ; manus euim
tu Io. t. et s. vestra sanguine Flanae sunt. (B Si manseritis in me, , verba mea in vobis manserint, quodcunque volueritis, pete (o Ioannis x s. q. tiae ,- set vobis. (o . . IX. Post Scripturas recensendi sunt Patres.sEnim ve-lium ea b itia, io inter ceteros Gregorius Magnus ( hanc sane conisti ij in ed si ditionem exquirit in precibus, quas Sanctis adhibemus P P. S. Mauri n exquirit etiam Ambrosius (o hisce verbis: Non sanguinis x . Mecessitudo, sed virtutis cognatio facit proximos, quia non Ut in lib. de viduis in carne ambulamus. sed in spiritu. Ama ergo propinquitam P y alias n. s . tem Petri, affinitatem Andreae , ut pro te rogent, O recem dant cupistitates tua. Exquirit sive Augustinus, sive alius, quisquis ille est, auctor sermonis olim i SI. de tempore , no extat intom s. nunc de Ombolo (m capite et g. in verba illa Sauctor
operum Augustini communionem haec elocutus. Si igitur cum Sanctis in aetera Pag. xT . iii appen. na Uita communionem habere volumus, de imitatione eorum
cogitemus. Debent enim in nobis aliquid recoenoscere de suis virtutibus. ut pro nobis dignentur Domino supplicare. Hanc conditionem ita explicatam vidi, ut licet saepe non exaudiatur peccator , tum certo tamen exaudiatur, si petat necessiaria fidei Christianae dilatandae, aut conservandae veluti si petat miraculorum gratiam, qua nempe indiget, ut ad Christianam fidem infideles deducate innititur ve- ' --- '' ro haec exceptio dicto illo Christi: (u Si habueritis Fem,Scut granumsinapis, dicetis monti huic: Trauis hinc illuc, O transibit; O nihil impossibile erit vobis. Et certe ad miracula obtinenda sanistitatem non exquisivit D. Paulus, quum haec effatus est: Si habuero omnem em, ita ut montes transferam, cham o) prima ad Co- ritatem autem non habuero, nihilsum. (H Porro peccatorinth. 13. a. rem jussit Deus, ne temere Evangelii praedicationem assumeret, quam dum exsequitur, miracula a Deo e 3poscat: Peccatori autem dixit Deus et Ouare tu enarras iustitias ) Psal. ., is meai , , a mi tectamentum meum per os tuum ( ) Tum' ' 'es' porro etiam exaudiendum fore peccatorem dicimus , quum conducibilia suae saluti, recta, probabilique ratione petit. ' -
118쪽
X. Altera conditio est, ut rem bonam petat: id est rem utilem animae suae, aut animae illius, pro quo pelit. Interdum quippe fieri potest, ut homo. sanAissimus petat, atque ob conditionem hanc neglectam, non impetret quod petit; praesertim cum pro alio petit. Nos enim, inquit Bernardus , sp) quid oremus , sicut oportet, nescimus: sed vi) sermon. s. i ita
miseretur ille super ignorantia nosra, , orationem benigne Quadrago n. s. suscipiens, quod nobis aut omnino non es utile, aus non tam cito dari necesse es, minime tribuit. ., XI. Tertia conditio exposcit, ut quae petimus, convenienti, proboque modo petamus, idest in fiducia, aut certe in se, in longanimitate, in humilitate , in dilecti ne . Fiduciam exquilivit S.Iacobus: Postulet ( inquiens
in fide nihil haestans: qui enim haesitat, similis es fluctui
maris , qui a vento movetur, O circumfertur. Non ergo
.actimet homo ille, quod accipiat aliquid a Domino, sq) Fidu' p 3 eao. t.. cati clam etiam exquirit Apostolus Paulus: Adeamus (inquiens eum Mucia ad thronum gratia . (o Et sane quantam ha- (ri Hebr. . et C. heat vim spes in nobis eripiendis ab iis, quibus obruimur malis, testatur Deus ipse . Ouoniam ( inquiens ire me peruolt, liberabo eum. ( David quoque haud obscure tigni- t Psal. ce. v. id
ficat his verbis. Quoniam iu te, Domine, speraυi: tu exaudies me, Domine Deus meus. ( ) t Psal. 3 . v. 16 XII. Longanimitas, seu perseverantia etiam requiritur, monente nos Christo his verbis . o) Pulfate, or aperietur vo- .. - . ibii. Et clarius Lucae II. S. & o. Et ille perseteraverit pura 'fans: dies vobis, O s nou dabit illi surgens eo quod amicus ejus sit, propter improbitatem tamen ejus surget, O dabit in ii quotquot habet necessarios ( panes ) . Et ego dico vobis: Petite, O dabitur svobis: qu rate, O invenietis: pulsate ,
es aperietar vobis. XIII. Hanc conditionem in precibus ad Sanctos delatis manifesto exquisivit S. Valerianus (t haec effatus : it editus a Sir Oportet itaque primo loco, ut nos huic patronio fre- mondo Iom. r. pag.,, quentibus insinuemus ossiciis, quatenus pro nobis apud 3 s. homil. i .is Dominum peculiaris intercessor vigilet, & vitam nin quae tertia est inisse stram dignationis suae favore commendet. Nihil autem ' 'ise est, quod non possit homo in qualibet necessitate posi-- ρμ',, tus obtinere, si amicis summi imperatoris non desinat supplicare. Exquisivit quoque Chrysostomus in homilia de profectu Evangelii n. In & Is quas quidem homulias. ut legas opto.
XIV. Humilitas quoque exposcitur. An non id indis
119쪽
(t J Lucae t S. cat parabola Pharisaei, & Publicani su cum enim ille
propter tumorem, & in suis meritis confidentiam repulissus sit, hic contra propter humilitatem meruit exaudiri a Optime itaque lic Deum in suis precibus allocutus est(X cap. y v x8. Daniel. - Neque euivi in iustificationibus no Irii proster hi nimus preces ante faciem tuam, ted in miseratiovibus tuis muli
t i g minum, cumsim pulvis O cinis. Etiam in nova lege Jaco-car ' bus: Deus stiperbi, resistit, humilibus autem dat gratiam. Quibus edoctus Bernardus sermonem quintum ete Quadragesima sic concludit. Sit oratio in omni humilitate , praesumens de sola, ut dignum est, miseratione divina.XV. Ab humilitate mansuetudinem non seiunxerim et
quippe vix sejungi illae possunt, & certe eas junxit Sniritus Sanctus, dum Iudith o. io. Humilium, ( inquit
mansuetorum semper tibi placuit deprecatio. Et Prov. S. v. Z aMansuetis dabit gratiam. XVI. Dilectio vero propterea requiritur, quia si de dilectione Dei agas, non ea abest a cultu Dei, ideoque a prima conditione; si vero de dilectione proximi, adest trai Matth. s. a 3. illa Christi sententia. - Si offers munus tuum ad altare,or ibi recordatus fueris, quia frater tuus habet aliquid a
versum te, vade prius reconciliari fratri tuo ; es tunc veniens offeres munus tuum. An vero putas, oblaturos Deo Sanctos preces eas, quas a proximi dilectione alienus iisdem Sanctis commendas quando quidem ii certo noverunt , aversari eas Deum, nosque a Christo fuisse edoctos orare - in hunc modum. Dimitte nobis debita nostra, sicut dimi timus debitoribus nostris. id quod miserationem, per b. cuum dilectionis erga proximum argumentum , efflagitat(bbi cap. 38. 3' ' Isaias iis verbist (bD is Frange esurienti panem, S ege- , , nos , vagosque induc in domum tuam. Cum videris D nudum, operi eum, & carnem tuam ne despexeris et M tunc erumpet quali mane lumen tuum, & sanitas tua se citius orietur, & anteibit faciem tuam justitia tua, MD gloria Domini colliget te. Tunc invocabis, & Domi
Theologi fere exposcunt. Alias utilissimas esse ajunt, tam& si forte non omnino necessarias . Praestat ceteras , si precibus cruciamenta quaedam adjungas, aut certe tot res aequo animo ea, quibus Dominus te affligit, mala. Brna
er Tob. xx. v. 8 est oratio eum se ubio, inquiebat Tobiae Angelus Raphael (cc .
120쪽
' , SI Anna quoque eum amaro esset animo , oravit ad Dominum flens largiter, , exaudita es (dd) . His profecto Scri- i Reg. . v. io. Pturarum locis commonitus HieronJmus haec de se adtestatur . see I ., Ad orationem assino: non orarem , si (- n. x s. Dialogis, non crederem: sed si vere crederem , illud cor , quo Luciiq- Deus videtur , mundarem, manibus tunderem pectus, , , genas lacrymis rigarem; corpore inhorrescerem, ore , , pallerem, iacerem ad Domini mei pedes, eosque fie-M tu perfunderem, crine tergerem, haererem certe trun-M co crucis, nec prius amitterem , quam misericordia tus, impetrarem. Quid vero causae est, quod notissimaea, humilitatisque, & fiducite plenissima verba protulerit David p (fD . Factussum sicut homo non audiens , O non sit Ps. 3 r. v. x ihabens in ore suo redargutiones. Tu exaudies me Domine Deus
meus. Et a Semei improbis verbis Iacessitus, vetuerit, ne poenas de eo sumeret Abisai haec adjungens lag) Si for- teti s Reg. x colla. te respiciat Deus afflictionem meam, O reddat mihi Dominus bonum pro maledictione hae hodiernae nisi quod plane noveverat, Aprecationem Desi exaudiendam fore a Domino , Quam quidem sententiam expressissimis verbis postea scriptam reliquit Ecclesiastici auctor. fg Et eam comprobare videntur ea, quae de semore Tobia cap. 2. v. a g. idest
postremo, & cap. s. v. I. & subsequentibus libri Tobiae legimus , & de Sara illa, quae post junioris Tobiae uxor fuit, cap. g. v. 3, & subsequentibus. Has porro conditiones si quis adhibeat, & Sanctos
deprecetur, eventu irritas non experietur preces suas. Si non adhibeat, non Sanctis, neque eorum suffragationi,
di interventui, sed sibi tribuat, si non exauditur. Tom. Irin D. N CAR