De cultu sanctorum dissertationes decem, quibus accessit Appendix de Cruce. Auctore D. Joanne Chrysostomo Trombelli Bononiensi ... Tomi 1. pars prior 2. pars tertia .. Tomi 1. pars altera complectens Dissertationes duas, idest 5. & 6

발행: 1740년

분량: 458페이지

출처: archive.org

분류: 유대인

321쪽

quippe dicantur, vetuit auctori, & ut ita loquar. fonti& origini beneficiorum, ideoque ut sacrificia illi in Templis offerantur . Contra honor, qui ex Templorum erectione Sanctis provenit. Dei tantum amicos, & di pensatores Magni Patris familias illos innuit. Porro po. stremus hic honor infinito intervallo ab eo distat quem Deo deferimus. Quicunque vero ille sit, potissimum quidem Deo , sed Sanctis etiam honori vertitur riis tus ille: ad Deum quippe potissimi dirigitur, utpote

auctorem meritorum, & virtutum , quarum causa C

limus Sanctos: ad Sanctos veto dirigitur etiam, quia non leve honorificentiae genus est eos deprecari, & agnosce.re, testarique plurimam a nobis fiduciam in eorum interis cessione , & suffragio collocari. Id certe mihi videor a sequi ex oratione illa, quam in Basilicae dedicatione recitandam proponit Gelatius in primo Sacramentorum Itishro, haec est. ( si Magnificaret Domine Deus nostersi in Sanctis tuis, & hoc in Templo aedificationis apis,, pare, ut qui omnia in filiis adoptionis operaris, laesi se semper in tua haereditate lauderis. Ex ea quoque , quae num. vi. ( legitur hoc modo . si omissi nipotentiam tuam quaesumus Domine, Sanctus tuus si ( ille ) interventor exoret, ut ejus meriti rum hanc E M siam deputatam clementer illustres et quoniam qui disse quid Sanctis honoris impenditur, tuae respicit insigniari majestatis: per Dominum &c. XlII. Quod de Templis in Sanctorum honorem erectis diximus , dicere fere postumus de Templis iaSauctorum memoria erectis: quippe id innuit merito rum celebrationem, encomia, & reliqua his affinia, quae in Templis fiunt, & Sanctorum memoriam comis

mendant maxime . Id porro quod de Templis dixi, diiscere fere potestis de Altaribus in Sanctorum houorem.& memoriam dedicatis.

322쪽

De more consecrandi Nomini, se Virtutibus allativi Sancti Templa. Antiquitas hujusce moris

primo evinitur, tum e li- , catur quid ea locatio denotet.

I. Uod attinet ad morem consecrandi Nomini,& Virtutibus alicujus Sancti Templa, a peditissime eum exprimit Gregorius Turonicus dum haec eloquitur. (a , , Oratorium est ipsius ( B., , Martini & nomine, & virtutibus consecra-- tum . Etiam nomini S. Stephani oratorium apud Urbem Turonicam ab antiquis dedicatum si ali

A bi ait ille ) σ) Eodem spectare videntur illa Gelatii verba. sc) - Praesta quaesumus, ut quod beatois Apostolo tuo ( illi ) & Sanctis Martyribus ( illis ),, famulus tuus ( ille in hoc aedificio deputavit , di-

, , gno Praeparetur ossicio. Per &c. Omnipotentiam, si tuam quaesumus Domine, Sanctus tuus s ille inte M ventor exoret, ut ejus meritis hanc Ecclesiam deis, , putatam clementer illustres, quoniam quidquid Samsi elis honoris impenditur tuae respicit insignia maj

II. His si vis adjunge precem illam , quam ante evulgatum a Clemente VIII. Pontificale , in consecratione Altaris recitabat Pontifex ,& haec erat.(' si Om-M nipotens sempiterne Deus , Altare hoc, quod in ho-M nore tuo, & in memoria Visitationis Sancti tui (N. , , & omnium Sanctorum tuorum indigni dicamus: vir , , tute tuae benedictionis sanctifica &c ,, Quid enim aliud est ea visitatio Sanctorum , quae ibi commemoratur, nisi eorum virtus, praesidium & alia his assinia 3 A qui haec verba aut ipsissima exprimunt quae superi

Dbus capitibus exposuimus , aut adeo amnia sunt iblis, ut peculiarem animadversionem minime exposcant. Non defuere tamen qui paulo aliter explicarent, monerentque his vocabulis commendari Templa tutelae Sanctorum illorum , quibus multam a d Dem auetoniatem, di miraculorum potestatem conin

tisi lib. s. Miraeuis lorum S. Martini cap. 33 ib) lib. r. de Gloria

323쪽

eapite s. vitae Maximiani p. roso

to. g. . g. rerum Iia licarum o

si id est reliquias,

ut saepe explicat idem Gregorius

tri oratione IX. quae inscribitur de

de variis Christiabadoctrina fatis pag. ag s. tomi illius .

qui orationes ac eademicas complectitur a

secutis; ( id quippe indieari aiunt vocibus illis Nomia

ni, O mirtutibus ) veluti concreditur contra Daemonum insidias, & vim defendenda aedes sacra . Audivi etiam qui diceret virtutum nomine in his locis indicari reliquias, plurimarum virtutum, idest miraculorum .esfectrices; his scilicet consecrabantur , & nunc etiam consecrantur Templa, & Altaria. Consuevere autem Veteres Sanctorum reliquias his, & assinibus vocab iis designare. Sic Agnellus, merita appellat Sanctorum reliquias haec de Maximiano Ravennae Episcopo effatus, Collocavit autem hic merita Apostolorum, or Mart rum: ideri S. Petri, O S. Pauli Oc. - Immo Maximianus ipse sacras reliquias meritorum vocabulo fortassi appellavit versiculo illo. Templa micant Stephani meritis, & nomine sacra et Fortasse vero sic appellantur, quia promereri nos se ciunt. At sive haec, sive altera quaepiam harum locutionum explicatio afferatur; liquet sane nullam earum locuti num , quas hostes nostri in malam partem detorquere student, improbabilem diae: quippe serio animadueristibus eadem quae nos dicimus, iam pridem a Viris sanoctissimis, & doctissimis fuisse dicta; ideoque si in rectum sentum illorum verba trahuntur, in rectum similiter sensum trahenda esse, quae nos enunciamus. Nempe test tum omnibus facimus, si in nomi ne,& in honorem Sanct rum Templa construimus, Deo illa construi a nobis : imitamur quippe virtutem , pietatemque praeclarissimi Aredii, qui referente Gregorio Turonico (e) eon rutat Templa Dei tu houore Sanctorum , expetiitque eorum pD

III. Ad haec porro, qui advertet animum, perspicue, intelliget, minime ad nos pertinere frequentes adversari rum Muleos, & acerbissimas reprehensiones, & quanto jure . meritoque haec protulerit Joannes Alphonius Turr tinus, cujus quidem sententiis dum vehementer obfi sto, ei multigenae eruditionis, & ingenii laudem, minime abrogo. (g ,, At vero quod figurae illae,, post in literalem sensum detortae sint, qudd Marty rum animae circa tumulos ipsorum vagari, ibique, si preces exaudire, & miracula patrare creditae, qubdis eorum reliquiae quaesitae, & majori in dies cultu exisA ceptae, qudd Baiilicae, quod Oratoria in eorum hom

324쪽

., qudd eorum denique patrocinium, & apud Deum. , deprecationes studiose ambitae , illa degeneris Chri-- stianismi, & revocati velut postliminio Ethnici ita indicia fuere. , , Nam ut reliqua hic omittam, de quibus alibi copiosi illine disputavi, quis e Catholicis

Martyrum animas circa tumulos vagantes finxit, ibique

existentes afferuit preces viventium exaudire Nonne in Paradiso etlesti beatitudine potitas dicimus Sanctorum animas, e quo quidem loco res nostras conspicere, atque adjuvare facile poterunt (m De Reliquiis porro Sanctorum hic non ago, neque de festis diebus Sanctorum honori dicatis. Agam enim de Reliquiis subsequentidi mutatione, in qua quidem dissolvam ea omnia quae adversus illarum cultum obiiciuntur: de festis vero in Sanctorum honorem actis jam satis diistrui, (i) neque conveniens duco hic ea repetere, quae alibi diximus. Basilicas sane, & Oratoria in Sanctorum honorem extructa Ethnicismi postliminio revocati esse indicia tum evinces, quum ostendes haec vero Deo non erigi, sed fabsis diis. Num falsis diis Basilicas a Catholicis erigi evincis, dum apertissime hi tradunt Deo illas erigi , non Sanctis, quorum honori si eaedem Basilicae vertuntur, Non ea sane ratione vertuntur, qua Deo honori ve tuntur. sed valde dissimili. inam quidem rationem, cum nuper explicaverimus, hic repetere non est ne eesse. bl vide quae tria

to vide quae dixi

cap. g.& sequentibus . hujusce dira fer talioni S a

325쪽

De Peregrinationibus ad Sanctorimi Monamenta institutis.

a libri s. thesauri in ipso limine sarticuli decimi septimi. bl vide etiam quae

de hostibus Sacra rum peregrinatio. num docet Bellaris minus libro 3. de eultu Sanctorum s P. g.

I. mT On est apud me dubium, quin hoc opus, quo

ol non paucos Catholicorum ritus a Protestantium accusationibus ad defendendum suscepimus, quam gratum futurum est nostris , tantum etiam futurum sit adversariis invisum. At hi ipsi, si diligentius ea a tenderint, quae ex valde probabili antiquitate alis legavimus , minus . ut arbitror, erunt nohis in nissi, & demum agnoscent immerito reprehendi nos, Mconsuetudines , qstas ii veluti superstitiosas condemnant, esse a superstitione alienissimas. Inter has haud p stremum sane locum ea tenet, qua consueverunt Catholici Templa, aliaque loca, in quibus aut Sepulcra aut Reliquiae . aut Imagines, aut monumenta aliqua Samesorum extant, tam elli ea longo viarum intervallo qua doque distent, adire, venerarique . En quid Sacrarum peregrinationum vocabulo intelligimus. Has porro si Protestantes oderunt, & carpunt maxime obsincuti monitis, & exemplis eorum, quorum verba Coccius sa) adducit: (b Catholici contra apertissime ostendunt eas valde laudabiles esse,& jure meritoque a n stris probari. Horum argumenta ab antiquitate hujusce moris exorsus hic ego afferre conabor, non cunis P a illa quidem , non pauca tamen ea neque levia inui-hus induci possint adversarii ipsi, si velint, ad agnoscendum non modo non reprehendendos, sed commemdatione dignissimos esse Catholicos . si peregrinationes has devotionis erga Sanctos causa, interdum suscipiant.

326쪽

C A P. XLIT

Verisimilibus argumentis ostenditur , valde probabilies rerum esse opinionem, qui ad Iudaica usque

tempora referunt peregrinationes ad Sanctorum monumen

ta institutas oL HIxi alibi necesse quidem minime esse ad antiquitatem nostrarum consuetudinum ostendendam, ut eam a Judaeis repetamus. Id, rursus fateor, necesse

non est; plurimum tamen proderit, si id consequamur , ad eos revincendos, qui noi ros ritus quasi novitios, &a Gentilibus desumptos acculant. Operae itaque Pretium faciam, si eas, de quibus agimus, peregrinationes, a Judaeis etiam usitatas evincam. Constabit scilicet si id consequar, neque recentem, neque a Gentilibus receptam hanc elie consuetudinem. II. Atque hic non agimus de peregrinationibus, quas ex legis edictione ad Templum Judaei agere jubebantur. Scilicet alterius generis eae erant: hoc tamen commodi ex iis peregrinationibus capimus, ut aperti sesime intelligamus peregrinationes ipsas generatim in spemeias ab improbitate remotissimas e se, longe aliter ac vellent non pauci ex nostris hostibus . Alia ergo producenda argumenta sunt , quibus ad Sanctorum monumenta peregrinationes aliquas ab Hebraeis fuisse iusceptas agnoscas. Haec vero ad duo suprema genera

revoco. Scripturam nimirum, & Patres. Porro ex

Scriptura intelligimus visitata fulife Josephi ossa & ea post mortem prophetasse. Osa ipsius visitata sunt O post

mortem prophetaverunt (a Absalonem quoque, ut Patri illuderet, veram causam profectionis in Hebroto simulata pietate obtexisse, ut scilicet in Hebron vota pro reditu facta soloeret; (B Nimirum licet allegatus Ecclesiastici locus aliter etiam explicari possit, commode tamen accipitur, ut significet ad Josephi tumulum populos accurrisse, ut ejusdem Josephi ossa venerarentur , permoti scilicet non modo ab obsequio, & pio erga Josephum amore, verum etiam ab iis beneficiis, quae ibi recipiebantur . Id sane Chry-

ll. Reg. cap. et se v. s.

327쪽

anno rigo.

ne Chrysostomus innuit, dum haee ait. O Quod

si enim nec divitiae , nec aurum praestare queunt , ,. hoc reliquiae Martyrum praestant: siquidem aurum, H neque morbos unquam depulit, neque mortem si abegit: ossa vero Martyrum utrumque perfecerunt:

, , illud quidem nostrorum majorum aetate; hoc vero,, nostra etiam contigit. Ac de his ita non solum H nos, sed justi etiam, qui ante Christi adventum vi-- xerunt, exacte philosophari noverunt, quo tem p , , re cunctis ex Egypto excedentibus, & aliis quidem M aurum , aliis vero argentum evehentibus, Moyses,, opum quarumvis loco Josephi ossa sumens ea deis tulit, & thesaurum maximum ,& innumeris bonis reis, , redundantem secum domum vexit . , , At quibus, obsecro, honis redundarunt ostia illa, nisi miraculis,& beneficiis, quae Deus populis ad Josephi tumulum confluentibus facile impertiebatur, & quam praesertim ob causam a populis sancti Patriarchae ossa visitabantur 3 An minus verisimile censes fuisse facta ad Sanctorum veteris testamenti tumulos miracula. postquam noveris (d) mortuum prophetasse corpus H usi; idest ingens miraculum edidisse: ( excitavit nempe a mora tuis cadaver in illius monumentum projectum: &vehementer optasse libri Ecclesiastici auctorem, ut si decim prophetarum osa pullularent de loco suo F (e ideli, ut longe, lateque, & ad remotas u sque regi nes diffunderetur virtus ex duodecim istorum propheta.

rum sepulcris emanans , ut hae nationes experirentur eo rum .iam etsi mortuorum heneficentiam , si viventium pietatem noverat, & defensionem perceperat Iacob -

nam corrobaverunt ( subdit idem Ecclesiastici auctor , se redemerunt se in fide virtutis . Quod quidem desidearium expletum fui' discimus ex Epiphanior (si auctor is est libelli, qui inscribitur de prophetis, eorumque obitu, ac sepultura Etenim in Hieremiae vita narrat consueus Se d Iptiui sumpto pulvere ( quo ejus sepulcrum obtegebatur, ut puto o morsibus a i-kum mederi, ae crocodilos fugare: quae sane verba exisscribit Isidorus ille, quemjuniorem appellat Margarinus dela Bigne, (D & cui tribuimus librum, cui praefigitur titulus: de vita , oes c id est & de obitu Samsorum, qui Deo placuerunt. (g III. Neque vero Hieremiae tantum modo inimc lana in

328쪽

Iorum post mortem edendorum virtutem tribuit Deus: Etechieli id quoque fuisse concessum edocet nuper alis legatus scriptor de Cia vel obitu prophetarum, de EZ chiele agens. Quin etiam ad Helisti, Joannis &Abdiae sepulcrum frequentia fuisse miracula testatur Hieronymus; (b, quibus quidem miraculis ad veneranda thin. r3. Epistolae sacra horum Prophetarum cadavera facile populi de- ad Eustochinin olim

ducebantur. Porro cum horum miraculorum nullam . . in v gr*n Duoriginem indicet Hieronymus, non . errabit, ut puto, qui x yn' φρ ille, qui a Judaicae ipsius lepis temporibus peracta miracula repetat . Helissi vero, & Abdiae sacris cadaveribus appositum est sacrum Ioannis Baptistae cadaver, Propheta scilicet novi testamenti veteris testamenti prophetis,& parilem a Deo peragendorum post mortem,ad suum praesertim sepulcrum, mirac

Iorum gratiam consecutus. IV. Alter vero Scripturae locus a nobis commem

ratus haud contemnendam probationem subministrare videtur , qua perlua dearis consuevisse Judaeos ii Hebron pergere precum fundendarum, & solvendorum votorum causa; cujus quidem moris nulla verisiis milior occurrit ratio , quam ii dixerimus a tumulatis in Hebron sanctissimis Patriarchis excitatos fuisse illos. ut illuc devotionis ergo contenderent. Quam suspicionem nostram utique non contemnendam commendat

virorum optimorum. & in iiidaicis ritibus peritissim rum, Lyrani nempe, & aliorum etiam ad hanc lententiam accessio, quorum nempe auctoritate, ea probatior efficitur. -, V. Sed quid opus est ad repetendam sacrarum, peregrinationum, de quibus agimus, a Judaicis uiaque temporibus antiquitatem, tam multa adducere, quando quidem apertissime testatur Epiphanius, aut alius quisquis est scriptor vitae Eetechielis, Judaeos orationis causa ad ejusdem Prophetae sepulcrum comfluere consuevisse ; describitque miracula eo ii

Ioco laeta, quibus quidem quam deo gratum foret

eorum populorum erga sacrum Prophetae cadaver o,

sequium, manifesto innotesceret (r )Tom. I. Para II. Q q CAP.

, Iacet autem vir sanctus in Syrorum regione, ac multi ejus ad sepulcrum orationis causa confluere solebant. Cumque frequens Iudaeorum illic ad ipsius memoriam

329쪽

C A P. XLVI.

Di Ioavtur vovnulla, quae , asserunt adversis sententiam superiori capite propositam o

I. Ccurrunt tamen dictis nostris adversarii, & qu

niam nullas positivas probationes habent, quihus nostram sententiam impetant, ad ea argumenta dissolvenda se accingunt, quibus nos opinionem. n

stram comprobavimus; atque illud in primis, quod aversiculo IS. capitis Ao. Ecclesiastici desumpsimus, in

quo scilicet haec occurrunt. Ossa ipsius ( Jos phi ) visitata sunt, es post mortem prophetaverunt.

Haec porro hi proferunt. Cur ad ostendendam earum, de quibus agimus, peregrinationum antiquit tem versiculus ille affertur, si minus aptus est ille ad

id quod agimus, evincendum Sic illum explica. ADomino visitata sunt, id est Domino approbante, redesiderium Iosephi explente, in regionem illam deducta sunt Josephi ossa, in quam ea deduci idem Josephus o

optaverat. Haec quidem ossium translatio comprobavit Josephum verum esse prophetam, quippe qui stra dixerat ossa sua in terram Chanaan transferenda fore. Sic, inquam, locum hunc explica; ad eum sane modum illum explicabis, quo explicant multi etiam ex Catholicis, quos ad eam explicationem movent alia testimonia, quibus edocemur visitationem Domini ( cujus saepe mentio fit. in Scri-

concursus eget aliquando factus, veriti Chaldaei ne conmtra se consurgerent, impressionem in eos facere, atqu*interficere decreverant . At Prophetae beneficio numminis aqua constitit, ut Israelitae ulteriorem in ripam, transmittentes evaderent. Ex hostibus qui fugien-. em populum ausi sunt persequi, pone ipsum demerssi sunt . Ad haec Propheta sponte susceptis precibus uberrimam piscium copiam suppeditans fame iam con- feelos aluit; ac deficientibus plerisque a Deo vitam impetravit . Idem , cum populus ab hostibus opprimere- t. pag. Uris iur , horum ducibus occurrit, ac prodigiis perterrefactosi i in itiaerario . desistere coegit. ira similia tradit BeniaminTudelensis o

330쪽

go in Scripturis) peculiare aliquod beneficium indicare, set s)di nullum occurrit tuae explicationis , ideoque probationis vestigium. Reliquas porro probationes peculiari aliis quo argumento minime rejicimus, vel quia corruunt laesae per se , ut pote debilibus conjecturis, & levi auctoriis late fundatae, vel quia primaria evulsa probatione , aliae quoque evelluntur illi conjunctae & veluti innixae. Haec adversarii.

posita sententia retrahere. Enim vero tua illa interis luetatio qualescunque habeat fautores, dissicultati non evi subjicitur. An putas visitationis divinae nomine ineram ossum transsationem indicari Sed memin ris Jacobi etiam cadaver vel ipso Josepho id curam te, in terram Chanaan fuisse translatum. (M Ubinam porro a Deo visitatum dicitur Jacobi cadaver Nonne etiam ossa reli quorum Patriarcharum, qui in Agypto obierunt, in eandem terram Chanaan fuere deducta Ecb) Ubinam vero legis horum ossa fuisse a Deo vi-titata

minit sacer Ecclesiastici scriptor, eam quam nos diximus, fuisse, idest peregrinorum ad Iosephi sepulcrum devotionis causa confluentium concursum; vel si vis D mini , non populorum visitationem hic indicari. fatere aliquid praestantius fuisse sola ossium translatione, ideoque mimxacula edendi virtutem, qua quidem ad Iosephi sepulcrum populi veluti allicerentur: quod sane cum nuper dixerim, hic repetere non est necesse.

moratam; or ossa ejus prophetaverunt, cur tam animose ais translationem suorum ossium a Iosepho praedictam iis verbis significari Quum haec pronuncias, ostendis Profecto minime te advertisse, Josephi fratres alloquemhq a tis ,

Genes. x r. n. r. risitavit Dominus Saram: id est ex steriisti faecundam reddidit. x Reg. x. xx. Uisitavit ergo Domam in MI Annam, se eone pit, se peperii tres filios , OdMai silias. Neque fortasse multum absunt versiculus quintus psalmi octaviis PMid es homo , quod memor eras aes , aur miMI hominiI , quoniam vi itas eum & versiis aulus decimus psalmi 6 . Ustasi terram , se imbri si Mae, multiplicasti locupIetare eam .

SEARCH

MENU NAVIGATION