장음표시 사용
51쪽
L selus cupiens imperare, o Bledam fratrem dolo interemit: Vt quidam tradidere , Venen ; alii percustaribus immissis, qui eum continuo interimerent. Sed, licet de specie mortis in historiographis dissensio sit de nece insidiis faeta, nulla discrepantia est. Regnum igitur Hunnorum , intere into fratre Attila dosolus obtinuit.
, 9 Diuersas alii fraterna mortis ea si referunt, aut, quod mitioris ingenii vir, formido-Iosas expeditiones inbiberet, aut, quia cum eo saepe contenderet, ' liberius argueret, quod Gepidarum lytrogothorum reges, in societatem adscitos, pro ubditis ille tractaret, aut, quia se cum Scytbis immitius ageret. ANTON BONpi N. Dec. I. Lib. III. Annales ungarorum propterea, manu fraterna interfectum perhibent : quod imperium Hungaricum solus, excluso fratre, occupare voluerit. Cuius rei indicium fuisse, THvROTEius Chron. P. I. cap. 17. MLAHus in Attila Cap. Xl I. adserunt : quod arcem, quam Attila prope Sicambriam aedificari, , e suo nomine Attilam vocari iusserat, spreta voluntate fratris, Budam adpellauerit. Ceterum , quaecunque demum internecionis fraternae caussa, sin ea uinci potest, adferatur ince ita est. Procliue tamen est e I ORNANDE,
Maliis colligere, Attilam regni cupiditate flagrantem, Bledam, uti subiugatis eius populis, solus imperaret, ex insidiis interfecisse. c Quonam mortis genere leda interierit, Manne ab Attila interfectus fuerit, nec ne , PRISCus Rhetor haud prodidit, I ORNANDE tamen de Reb. et Cap. XXXV. Bledam, Attilae fratris fraudibus peremtum scribit, quem TtRo RosΡΕ in colle Cr. Canisi . I7a URsPERGEN sis ad an q49 ALBERT Stadensis ad an q*9 sequuntur. EX
insidiis occisum COME MARcELLIN vcl. c. tradit. Cui BED MOLA H v s adsentiuntur. Sunt , qui veneno vel a percussoribus interemtum , apud CALLIMACH v autumant. PROSPER nihilominu AQvi TANI Cus, cum HERMANNO Contracto, MARi AN SCOΤΟ&S GEBERTO, ab Attila quidem peremtum refert, at mortis genus non indicat. Prudenter proinde CALLIMACilvs in Attila , inter tot varias historiographorum sententias, Bledam omnino ante expeditionem Thracicam interiisse , adfirmat , di quia mors acciderat subita vulgo dictum fuisse, a fratre veneno necatum, tistit socium regui, aut aemulum submoueret. do Haec ex IORNAND de Re Get Cap. XXXV. scida fratre fraudibus peremto, qui magna parti regnabat Hunnorum, nitiersum sibi populum subiugauit Huic suffragantur PRosΡΕR Aquitanicus in collech. Canisi T. I. p. I 7. TtRO PROSI'ER, ibid. p. 72. HER-ΜANNvS CONTRACM. ad an . qq. MARIANvs SCOTvS Lib. II. et. 6. an. ψεS. SIGEBERTus Gemblacens ad an q*9 SIGONIus, Lib. XII ad an . qqq.
Otitus igitur solus Hunnorum regno, reliquarumque finitimarum gentium, a quas antea cum fratre domuerat, h)Dacorum,
a Attila, cum fratre Bleda, ampli imos, Scythiae, Daciae δε annoniae, populos subegit, atque imperium orientale perdomuit. CuRON1C ALEXAND Olymp. CCCV. Ind. X. SlGEBERTvs emblac ad an 7. Ut igitur esset, qui suo nomine, tam vasto Iudam fratrem toti illi regioni, quae a Tisi eo , sque ad Tanaim am-
52쪽
116 Iuuenci Coelii Calan Dalmatic Pannoniorum, d Nigorum, e Curatorum s Arorum, go Turcilingorum Germanorumque ain pene totius
Get Cap. . seqv. confundit, probe discernendus, imperante rege Roua sub Hunnorum venerunt potestatem. Iam enim, Otum, Hunni, ut tradit RIs Cus Excerpt. Legat sedes in Dacia Ripensi, regione Ia Zygum Metanastarum posuerant. uando Pannonii, inter Danubium, auum, montem et tum, Hunnorum subiecti fuerint imperio, ambigitur. Nisi geminam Pannoniae occupationem statueris: latentibus, in rebus Hunnorum, dubiis, nullo modo explicaberis. Hunni profecto, Gothis permixti, Pannoniam parte quadam, circiter annum CCCCXU. vel CCCC. Arcadio monorio imperantibus, potestati suae subiecerant. Eam enim , imperante Gratiano, cum Gothi, Hunnio Alani, Dacia in Thraciamque iam possederant, in ditione Romanorum fuisse , ex Di ACON Historia Miscella Lib. XII in
Gratiano elucet Sententi ze nostrae suffragatur etiam FRANC FORis ΤRonorsius Orig. Hung. P. I. cap. 3. g. 8 seq. geminam tamen Pannoniae occupationem inficiatur. Unius perseque occupationis Annales ungarorum meminere , quam illi ad an CCCCΙ. Si GoNius auteni ad an CCCCXI. refert. Quocunque demum anno, Pannonia, parte quadam, ab Hunnis fuerat occupata e profecto, circiter annum CCCCXXVIII. rursus est deperdita. Hac etenim tempestate, uiani , accepta a Burgundionibus clade, amissoque in praelio rege Octare, facile, armis Romanorum Gothorumque ut Si GEBERTus ad an . qa8. tradit , de Pannonia depelli potuerunt. Ea propter sub initium regiminis Attilae, quod mortuo demum Roua' octare, subsequebatur, Hunnorum domicilium, non in Pannonia , verum in Dacia,& a Zygum et an astarum regione, a PRISCO RHETOR in Excerpt. Legat describitur. Re cuperatam ab Hunnis Pannoniam , tum demum existimauerisu cum vastato oriente, Thraciam Moesiamque inuaserant cons ad Cap. v. n. f0do Pro Niconiorum, Nuortim seu Nieorum, contra te scribit CALANvs Nieonia seu Niconium, urbs est, Ponti ad Istri ostia. TΕΡΗΑNus in Diction Hist. Geograph. Niconiam hoc tractu, ΤRΑBo quoque Lib. VII ad Tyram loca fluuium Niconitim vero PTOLEMAEus in Moesia inferiori. Niconiam itaque, ad Istrum, ambientes Scythiae populi, Niconii dicebantur, quos CALANus noster, contracte, Nicorum , in casu genitivo exprimit. e Curalli vel Coralli gentes barbarae ad Istrum pontum, in Sarmatia Europea Horum meminere OvIDivs Pont. Lib. IV. Ep. II. v. 3T FLACCvS Argonaut Lib. VII. v. 89 STRABO item OPPIANus cons. ABRAHAMORTE LIus in Thesauro Geographico voce
Coralli. f Pro Arorum . Aroterum legendum censuerim. Hoc nomine, Aroleres procul dubio Scythas, ΑΓΑΝvs intelligit, qui circa Dionysopolim Thraciae urbem, ad Euxinum agebant, de quibus HERODOTu MPLI Nivs. Erant Mos Scythiae quoque, circa Tanaim, incolae. PTOLEMAEus Geogr. Lib. III. Tab. VIII STRABO item Phisius noti item Thraciae versus Istrum populi. PLIN lv S. D Turcilingos, inter populos Germaniae AvLLvs ARNEFRIDus de est Longob.
Lib. I. cap. I te fert Gothi siquidem Vandalique , Rugi, Heruli, atque Turcilingi, ne nouetiam aliae feroces, Garbarae nationes, e Germnnia prodierunt, quo ORTELI v propterea,
quod in Scythia commorabantur , ex JORNANDE, mist. lSCELLA , Scythiae gentes adpellat Eos, Sciris merulis , sub rege Odoacro immixto JoRNAND de Reb. Get cap. XLVI. recenset Thuringos vocant HvRoΤZivs Chron. P. s. cap. q. ANTON BONFINivs Dec. I. Lib. I v. SinoNivmnisi fallor CAssi ODOR vΜ sequutus, qui Thuringorum, inter subiectas Atritae gentes , meminere. Tungros seu TurlingoS,
h Germanos, qui Attila subiecti parebant, Si DONIus pane g. Carm. VIII p. S. enumerat. Fuere vero praeter Gothos Gepidas, Quadi, Marcomanni, Rugi, Heruli, Turcilingi, seu Bructeri, Burgundiones, Thuringi , Saxones, S qui in Germania remanserant, Franci cons. DIACONvS.
53쪽
Attila, Caput XII. rasi orientis fultus auxilio, potentissimus i intrauit Italiam:
ut narrat mo Priscus hiltoricus, ut eam sibi cum Romano imperion subiugaret. Erat autem Attila rex, Vt narrat o) Iordanis,
, Eadem tempestate, Hunni imperium orientale, in Asia inuaserant quinii ii in Europa, Daciam, Thraciam moesiam adfligebant. Obseruat id S. H1ERONYMus T. I. Epist in Epitaphio Fabiolae Eeee, inquiens, subito diseurrentibus nuntiis, oriens toltis
intremuit, ab vltima Maotide erupisse Hunnorum examina. Orum progressus in orien te, describit Pili LosTolis ivs Lib. I. g. 8 Hunni autem orientales, traiecto amne Tanai, in orientis prouincias effusi, per maiorem Armeniam, in regionem, qua Meliten dicitur, iris raerant. Exinde Euphratensem adgressi, ad coeles riam usque penetrarunt, y pereusa cilleia, ineredibilem hominum eadem perpetrarunt.
Attilam, interfecto fratre, non minus potentem, quam insolentem factum suisisse, ex JORNANDE de Reb. et Cap. XXXV. constat. Is enim nitierstim Misoptilum
subiugauit, aliarumque gentium, quas tune in ditione tenesar, numerositate collecta primas mundi entes, Romanos Vesegothasque subdere peroptabat, euius exercitu siti ingentoriam miLItam esse numerus ferebatur. Insolentiam eius, BED Hist. Eccles Lib. I. Cap. 13. descri. hit Q muis uda Attila fratris sui fit interemitis insidiis, Attila tamen ipse adeo intolerabilis reipub remansit bosis ut totam pene Europam , excisis inuasis eluitatibus, atque easeia
Ib Hunnos, Italiam, duce Attila repetitis vicibus, ante .post cladem Catalaunieam intrauisse, FRANCIsCvs FORIsOTRO Kocs Orig. Hung. P. I. a IV. g. I ostendit Bellum nihilominus, quod Attila , adparatu magno, aduersiis Italo susceperat, in annum CCCCLI. incidisse , ex COMITE MARCELLINO elucet. Ita enim ille : Aquileia ab Attila deletur Ind. V. Dunatio meretilino Cog. vel , ut alii legunt, Asporatio &Herculano Cossi qui anno CCCCLII, urbi Romanae praefuerant. Ceterum, PRIs Cus Rhetor in Excerpt. Legat. p. 6q. expeditionem hanc, paucissimis verbis exposuit : t- sila, a sata Italia , ad sua se retulit.
in Priscus Rhetorin Sophista a Pol. , imperante Theodosio iuniore vixit, admis
susque in partem curarum imperii, cum legatis imperatoris, apud Attilam , in regione Jagygum Metanastarum fuit. Is a LNRiC VALEs Io in Notis ad Priscum p. a Io. meiarito, seriptor alde bonus ' utilis dicitur, quem BARTHIus quoque Aduers. Lib. I. c. 32. hoc nomine commendat. Quando enim Attilam regem vidit δε cum eo epulatus est , Excerpt. Legat. p. Ι2S. seq. non potuit non omni ulli optime, cum in genium iores , tum vero corporis habitum eius describere. Prostant eius ex cerpta legationis ad Attilam. Reliqua, qtiae, de bella aduersus Attilam conscripta fuere, non sine insigni reipub litterariae intertrimento, inter deperdita connumerantur. JOAN ALgERT FABRl Cius Biblioth Graecae Vol. VI. Lib. . . S. n. q.
is Caussa susceptae in Italiam expeditionis, eadem fuit, quae in Gallia ad Cap. V.
n. M obseruatur. Scilicet: ut Honoriam eum ingentibus diuitiis , parte imperii, in uxorem acciperet PRIs Cus Rhetor in Excerptis Legat. p. a. 63. O Jordanis nomine, ORNANDEM Gothum, CALANus intelligit. ARTHivs Lib. LVI. e. Is Fuit is, regibus Gothicis in Italia, a secretis primum, posthac imperante Justiniano Seculo VI episcopus Gothicus, Rauennae. Scripsit de Rebus Gothicis θ' de Re gnorum successone, quae prostant in Bibliotheea Patrum, Scin Collecto. Script Gothicorum UvLCANI , HvGONis Rorii, inter MuRATORi Scriptores rerum Italicarum. Ceterum, fabulas eum narrare, cumprimis de Hunnis, BEAT RHENANvs Rer. Germ. Lib. I. CLvvER. Introd. Geograph. Lib. III. c. a. obseruant Minime igitur credibilia esse, ea, quae de Hunnis conscripsit, propterea, quod a homine ea gente oriundo, qui minime sisterat, Hunnorum rebus fauere , profecta sunt, ΒΑ ΤΠ ivs Adv. Lib. LVI. c. I S. existimat, cui ut nostrum adiiciamus calculum, conceptum auctoris, in Hunnos Attilam.
54쪽
nue Iuuenci uelii Calani Dalmati
praefatus Priscus, historici, superbus incessu, huc Cillud
circumferensis oculos, ita in omnibus suis arrogans, ut eius iactantiae superbia, e r)corporis gestibus quibuscunque etiam incognitis facillime cognosceretur. Bellorum quidem amator erat, sed consilio 'emperantia circumspectus, ingenio sagaci L simus, propitius M XOrabilis his , quos semel in fidem recepisset. Sin autem fidem irritam aliquis ei secisset, numquam ei parcere volens detestabatur enim ut immanes belluas, qui vel
H Ambitionis Miracundia documentum est , superbus incestus. ARTHivs Lib.
XLVIII. cap. 3. Hinc ΜΑΝvEL PALAEOLOGus Cap. LXX. iracundorum celsitudinem hoc modo describit : Superbos Gracundos mores, quales adunt in homines iniuriosos , equorumque more calcibus petentes, Musolentes nee ssus, O aliorum contemtiones, ct ina leaeas tibique ceruices, y quos delicatos vocant gressus ab Vregiis θ' probis moribus alienos dueit. Ceterum , superbus Attilae incessias, teste RisCo, cum grauitate fuit coniunctus, qualis ineessas ad malefatem compositus, IOANNE BARCLAI Done AnimorMm cap.VHLin viris Hungaria nobilibus, laudatur. b Motum oculorum in ArULA, cum quadam grauitate fuisse coniunctum, id, quod est maiestatis documentum, ex PRISCO elucet. Nos, ex moribus actionibusque ATriLIE, quando veram eius imaginem, haud licet contueri, natiua in tanti principis indolem, praemissis certis animi indiciis, elicimus. RisCvs RHETOR, qui Attilam in regia conspicatu est, eonfantem ultus gratiitatem, cum ambitione,seueritate, Graeundia coniunctam , in eo obseruat, praeterea humanitatem , cum quadam comitate Massabilitare , in eo admiratur Excerpt. Legat. p. 119 129. 2O. S. 6. Haec vero certa sunt compleXionis cholerico sanguineae, qua hodie num gens Hungarorum potissimum gaudet, documenta. Vid. I pua MANN. No
sce te ipsum p o. v NDLiNGivs Discurs on dem heutiqeu uitant de Suropoetidien taaten Cap. XIII. s. 8. Talem ORNANDES de Reb. et Cap. XXXV. describit.
Erat namque superbus incessu, buc atque ita circumferens oculos, Ut elati potentia , ipsoritio ψα motu eorporis adpareret pellarum utilem amator, sed ipsi manu temperans, eonfilio a
lidissimus, supplicantibus exorabilis, propitius in file eme receptis. Eam animi indolem, Bossis ivs quoque, Dec. I. Lib. III in Attila adnotauit Quamdiis nimia seueritate atro Y, ae iras viaeretur: enignius tamen externos admist y non modo suos , verum etiam ali nos, prae nimia liberalitate sibi conciliauit. Quanto formidolo or hostibus, tanto suis arior erat. CALI IMACHus sane , ipsi tractabile , mi teque ingenium fuisse scribit, ravguri Nus Lib. II. Annal. Boicorum f. I 6s auctor est, complura se vidisse de virtutibus At tilae carmina, patrio sermone, more maiorum conscripta,& quidem in bibliotheca B. H. Metani, de Rebus ab Attila gestis reperisse opus, heroico versu, latina lingua, non inelleganter factum, ex quo duos istos versiculos descripsit: Foederasupplicibus donat , flernitque rebePes;
Vltra miPenos , fertur dominarier annos.
Inique igitur Gothici Romanique scriptores , Attisam non superbum Iolum, sed& saeuam adpellant bestiam. Ita ERYCivs vTEANvs Hist. Insubr. Lib. I. I. edit Hel m. stad p. 9 ad Attilam, dum bella in Italia gesta recensuisset Quo ruis immanissima
Ab L ad erudelitatis famam ac iam satis. Ceterum , ea singula, quae iurati nominis Hunnici hostes , de vitiis, horridoque Attilae ac Hunnorum animo, confinxerant, concepto Gothorum Romanorumque odio, cum BARTHI Aduers. Lib. LVI. c. I S. Ru DoLpH Ronaei in Attila f. 8. tribuendum putauerim. Multa , profecto , animi bona, CALLiMACHus in Attila Obseruauit erat enim prudens, grauis, temporibus e Pi- dissime parens, peritu bessi, religioni sua eumprimis addictum, frugalis pratere , laboriosus,
O ii luxu ictu insensiissimas, Sed de his alibi in fusco Ris Erohs.
55쪽
patriam, vel se superantem, lusione quadam decipere satagebant. s Corpore fuit breuis, i ita tura tamen prope iusta, u lato pectore , - capite grandi, o oculis minutis o longisque acutisque auribus hirsutis hispidis crinibus , ut fere ab omnibus ad caninae dicerentur e rara , barba, sed mores ho
, Habitum corporis Attilae, CALANVS ex JORNANDE de Reb. et Cap. XXXV. verbis
quodammodo immutatis delineauit. Ita ver ille : Forma breuis , ato pectore , evitetrandiori, minutis oeulis, rarus barba, canis is fersus , simo as , feter colore, Giginis sua
sena resiluens. Eum, iisdem fere verbis VRSPERGENSIS Chron. ad an. 377. CALLiMA euus in Attila, Bo Npi Nivs Dec. I. Lib. 3. OLAHus Cap. 3. depingunt. Fragmentum hoc CALA si, quo habitus corporis Attilae describitur , BARTHavs Lib. LVI. Cap. XU. emendauit, verba, ut ab omnibus fere canina dicerentur, non de crinibus , verum delabiis pendentibus, explicuit. Ita ero ille : Erat autem ttila rex superbus incessa hueo ita circumferens oculos, ita in omnibus suis arrogans, is eius iactantiae sive bia , meor poris gestibus, quibascunque etiam incognitis facile cognosceretur. Corpore fuit breuis sa sura tamen prope iusta, lato pectore, capite grandi, oculis minutis , longisque in aetitis auri
βαι, hirsuti hupidis erinibus , rara barba, sed more suo demissa , canis quidem assersus
simius naso , olore subrufus , moribus ferus, audacia pronus, risera originis sua barbarae, signum et lineamentis demon frans, ore paruo latis tamen labiis, ut fere ab omnibus, canina dicerentur, no dentitim, qui ris eminebat , plus ius faciem dehone sante. to I ORNANDEM, Attilam Orma breuem LCALLIMACH vs ,satura corporis infra medioerem OL Rus vero cum ΑLΑΝ , flatura media fuisse scribit. Haec vero Hungaris est potissi
mum propria, eaque ad perficiendam rem bellicam, aptissima. EuΤΜΑNNvs Nosce teipsum . . a. 38 seq.ti Non minus pectus, quam humeri lati, robur corporis insigne , cum fortitudine significant.. Ita IORNANngs, CALLIΜACHus, Io Np1NIus , de capite Attilae. Illud tamen ce- teris corporis membris proportionatum fuisse, La Husii Attila Cap. 3 obseruauit.. Orbes oculorum , in Attila ad Sauromatarum speciem paruo suisse, CALLi ΜΑ-cuus auctor est. Minutiores quidem culi teste LEvΤΜAN l. c. excessum in vitiis denotant adspectus nihilominus grauioris , qualis in Attila deprehenditur, mode ratam animi indolem testantur.' Acutas aures , acre iudicium, quale in Attila fuerat, designare, BAATH ivs Ad. vers. Lib. XI. C. VII. X CALPvRNII ccloq. I. obseruat.
α Crines promissi laxique, signum sunt mollitiei. BARTRivs Lib. XXIV. C. XXV. hirsuti contra iis pidi, animi duri, cinexpugnabilis.
an Vocem hanc, BARTHius, ad labia Attilae reiicit Caninas namque buccas, Mariatialis Lib. X. epigr. s. in rogatoribu notat, S ADAMANT1vs SopilisΤ Physiognomi Lib. II. Cap. 17. labia pendentia, canina adpellat.bbo Barbae, apud plures gentes, magnam fuisse venerationem' religionem, BAR-juius Lib. LI. Cap. 6 indicat. Apud Othos' Francos veteres, cum in foedera arctiora, durabiliora conuenire volebant, veluti pignore sacro interueniente, barbam alter alteri tangebat. NONYM. Hist. Franc. Lib. III excidatio. 1Mois de Gest. Francorum Lib. I. C. O. Apud orientales quoque populos , in tanto barba tuit pretiora ut pro pretiosissimo pignore, eam Oppignorauerint. BARTHivs l. c. Inter Hunnos, barbam pariter, in magno honore positam fuisse, vel inde colligere licet :quod, dum reliqui Hunni, teste AMMiΑNo, imberbes fuerant, solus Attila, eam alere consueuerat. Ad cultum proinde regium , eam pertinuisse , haud leuibus auctoramentis inductus, existimo.
56쪽
DI Iuuenci Coelii Catini Dalmatae
suo demissa, canis quidem adspersus , cc simius nil colore subrusus, es moribus ferus, j audacia pronus, iere
originis suae barbaraeum signa vel lineamenta demonstrans ue
ee loRNANDEs habet, simus raso, seu depressa nare ita legit BARTH G quoque, in fragmentis Calan l. c. Est vero nasus simus plerumque, magni animi documentum. Hinc MARTIALI 6 epigr. 39. Sima nare, turgidis labris. ad 9 Forte sabfustus, IoRNΑNnsis namque habet, reterreolore ς ONpiNius olore subniager; LAR v fusea faeie Colorem hunc, qui genti Hungaricae, propemoduin natiuus est, agres Attilae originis genus indicauisse, minus recte CALΑNus adnotauit. Ceterum BARTHius , in emendatione CALANI l. c. olore subrufus seruauit. een Repugnat ALANO PRiscvs RHATOR , qui In Attila vultus grauitatem constantem, comitate ciuilitateque temperatam, cumprimis commendat. Ita vero ille in
Excerpt. Legat. p. I9. Attila, inquiens, egressus habitatione , grauis vultu, omnium oculis quaquauersus in se conuersiis, incedens eum Onesegio sedit pra aedibus. Et alibi p. 96. Attila ιomis y blandus visas esset item p. 13a. Per totum onuiuii tempus, nos landis sermoni-hus adpellans. Haec vero, non ferox, sed cultos Attilae mores subindicant, de quibus in PRisCo prolixius.1 9 Magnanimum, quam audacem, rectius dixeris. VIRG. Aen. 6. v. 6 7. magnania
mos heroes v Io Trist. 3. S. v. 33. magnanimos leones, Cl C. E. I. I9. viros fortes magnanimos adpellant. Audacia vero , interdum in malam partem accipitur. CIC. de Inuent. I. 3. Cum adguῖernaeula reip. temerarii atque audaces homines accessserant &Cat. . .
in ludo gladiatorio pati P ad facinus sudaeior Magnanimum fuisse Attilam , non minus ex PRISCO, quam ex IORNANDR elucet. Ita vero iste Qui quamuis huius esset natura, ut semper magna ooderet Testatus id est, cum vultus gestuumque grauitate, tun vero incessu quoque composito. Vnde apud Romanos, Gothosque, teste CALLlΜACHO,
superbissimi animi contraxerat infamiam. II mores Hunnorum feros, cultumque Hunno Scythicum, AΜMiANvs MARCELLivvs Lib. XXXI. describit. Certe Romani, eos, non pro hominibus, sed pro monstris centauri habuerunt eo, quod equis prope affixi muneribus consuetis, teste ΑΜΜiANo fungebantur Hinc CLAvDiΑNvs Lib. I. in Rufin.
0 genus exirema Scythiae Mergentis in oras Trans gelidum Tanain, quo non deformius sit . Arctos alit, tripes habitus, obscoenaque Tyre,
Corpora mens dura, nunquam cessura labori. Ex istorum allorumque traditione, IORNANDEs, nominis Hunnici hostis acerrimus, hune in modum, habitum corporis, faciemque Hunnorum, in Reb. et Cap. XXIV. delineat: Hunni, quos bella, forsitan minime superabant otiistis sui terrore nimium, pauorem ingerentes, terribilitate fugabant: eo quod erat eis, speetes patienda nigregine, sed velut quaisdam si dici fas es deformis offa non facies habensque puncta , quam lumina. Quorum annm fdueiam , toruus proait adspectus, qui etiam in pignora sua, prima die nata desaviunt.
Nam maribus ferro genas seeant, i antequam lactit utrimenta percipiant, ulneris Vantur
subire solerantiam. Hine imberbes senescunt, edi sine venustate ephebi sunt quia faeies ferro sulcata, tempestuam pilorum gratiam , per eleutrises Humit Exigui quidem forma , Iedarguti, motibus expediti, O ad equitandum promtissmi Senpulis latis, 'ad arcus sagittasque parati, frmis eruicibus, ct in superbia semper eremi. Hi ero sub hominum fgura , vivunt beluina saeuitia. Iisdem verbis Hunnorum speciem, Si GEBERΤvs ΕΜBLACENSIS
Chron. de Reg. Hunnorum, Collea Pistor T. l. f. 69 . ad an I726. VRSPERGENS J Chron. ad an. 377. p. m. 98 describunt. Quam Orro FRisiNG. de gestis Frid. LImp. Lib. I. c. 3 I. ungaris quoque , iure suo attribuit. Hungari, inquit, fici tetr , profundis occulis , satura humiles, moribus O lingua bambari, feroces.
57쪽
Attila , Caput i L nybbo ore paruo se latis tamen labiis, Vno dentium , qui foris eminebat, plus iusto si faciem dehonestante quantillum.
hb hos paruum, ad venustum corporis habitum , referunt nonnulli. Verba haec, de pro nisi CALANus , ex ADAMΑΝrio Sophista physiognoui. Lib. II. c. 17. ubi paruum os in feminis commendatur. H BARTilius Animadu. Lib. LVI. c. Is locum hunc ita emendauit latis tamen Dabiis, ut fere ab omnibus, aninae dicerentur. Haec vero X ADΑΜANT SOPHIST. Physiog. Lib. II. c. II. Calanum emaculauisse, idem existimat meminit enim is oris parui S eaninorum labiorum. Ceterum Canis, obseruante BARTHIO Lib. XLI. cap. 9. Opprobrium est hominis sanguinarii. Hinc etiam purgius Lib. VIII per animos canum iracundiam bestiae indicat. Haec vero de Attila quem PRisCvs,b uva humanum vocat, accipi nequeunt. ita, BARTHius quoque, in fragmentis CALANI legit. Tacent ea de re, IORNANDEM alique rerum Hunnicarum scriptores. Lb Attila ex singulari corporis vultusque, quam descripsimus symmetrix, non deformatus, veluti CALANus autumat, verum forma grauis Qvenusta , cum maiestate quadam deprehenditur. Iniurii proinde sunt in tantum principem , qui eum, facie prodigiosa, tamquam immanem quandam confingunt belluam. Fuit omnino , Attila, teste BONFINIO, forma egregia,& praeterea, vultu grauis, proptereaque hostibus terribilis. Ea propter AvLLus Jovius, Illust vir Elog. Lib. I. Attilae imaginem, terribilem manem Hunnorum saeuitiam spirantem descripsit. Talis profecto, in nummo triumphali adparet , quen MARTINvs SCHOEDELIus in Notit. Hung. P. I. ad 3. 38. ex cimelioLvCKiANO, vDoLpilo RoΗr in Attila ex mulae Bosiano, de proria sere. Eam nos quoque, Exercitat de et Litt. Hunno Scyth. Seci. III. Tab. IV exhibuimus. Iconliae Attilae anaglyphice sculpta, figura circulari, Argentinae in vertice portae, lapidi iri eisia, teste SCHOEDELio conspicitur. Anne vero, imago Attilae in nummis, inuae, inter heroas Hungariae, in Mausolae regum fol. 7. alibique pingitur, gellinam eius faciem habitumque corporis repraesentet, alii disquirendum relinquimuS.
HI , Ut idem historicus refert leda fratre interemto,
Dacos , Sarmatas, Pannonios , multis praeliis G superauit, collectoque , suariam, ear Um, Ua Vicerat, gen
a' Ante mortem Bledae, Dacos, Sarmatas,d Pannonios superatos fuisse, ex PΑvLLO D1ACON constat. Ita enim ille Hist. Misceli. Lib. XV: Mae Hunnorum Attila, qtium etim fratre leba Bled ab regniam intra Pannoniam Daciamque gereret Germanum Juum, reonique consortem interemit. Sarmatae autem ante deuictis Alanis , Gothis, Gepidisti Burgundionibus, quam, vel Daci, vel Pannones, in potestatem Hunnorum perue
, Verba haec, CBARTH1vs Adv. Lib. XIX. cap. XII. f. 9 q. exqvvΕΝCo adducit: Processit in Scythiam , cetera Scythiam intellige Europaea Istro adiacentem, de qua HERODOTu Lib. I U. Ceterum Scythiam quoque, ante mortem Bledae, armis Hunnorum subactam fuisse, ex RisCo Rhetore in Excerpt. Legat euidenter elucet Pace cum Romanis facta nempe circa annum q28. Attila se Budari ad subigendas gentes Scythicas profecti sunt eontra Sorouos bellum , communibus opibus , ct viribus moue
Decad. I. Monument. III. His Q Scy-
58쪽
ro Iuvenci Coelii Calani Dalmatico regemque Scytharum sibi tributarium reddidit. d Apud quem inuenit gladium Martis, qui fingitur J DEus fuisse bellorum , eo quod truculenter bellator Scythas perdomuit, apud eos regnasse perhibetur. Cuius gladii munere gratulatus Vtcrat magnanimus, quasi sibi totius orbis gyoflerretur imperium,
eo Scythas intelligit ALANvs Europaeos, istri accolas, Amaidauras, inquam, Ithamaros, Tanetisos , Boisicos, ceterosque Istri accolas, quos Attila mortuo Roua, cum Bleda stat re bello adgressus, Hunnorum subesse imperio coegit. RisCus Rugro in Excerptis Legat. p. O. a C. BARTuius Aduers. Lib. LXIX. cap. XII. f. 9 Bellieomsimi quondam Thraetim xvis ludium fuisse, obseruauit. Martis ille fuit simulacrum , quod teste HERODOTO Lib. IV. c. 76 77. ni soli Marti solebant erigere Sub hoc , inquit ille anesu, aetnaees ferreus, qui singulis, cui vetusus es, satuitur, idque es Martis simulaeram , ut an-ntias hosias userunt. Cum HERODOTO, consentit CLEMEN ALEXANDR1Νvs , Admonit ad Pagan. p. m. 29. a. 43. Deperditum tandem lapsu temporis,' multis seculis haud visum suisse, ex eadem PRisCi narratione constat. Ne e parua, inquit, illi Attilae)potentia acetis contigit , em eo , quod Martis ensis erat deiecitus Hie tamquam sacer , O DEO Henrum prodi dedicatus, a Scythartim registis , olim eolebattir, Θ multis antea sectilis non visus, ouis miniserio fuerat, itine temporis rutus. BARTHI v vero, usque ad tempora Attilae, apud Thracos conseruatum fuisse opinatur. Tali autem occasione repertum fuisse in Scythia, JORNANDE de Reb. Get Cap. XXXV. ex RisC RHETORE refert: tiuum pasor quidam gregis, nam buculam eo piceret elatidieantem, ne cauisum tanι vulneris inueniret: officitus vestigia eruoris insequitur , tandemque enit ad gladium, quem, depascens herbas bueula, incaute aleaverat effostimque protinus ad Attilam defert. Ensem hunc sacrum , ab Hunnis ad Abares, Mab his, ad Hungaros transmissum, utrinque Cultum fuisse, ex prisca eorum religione lucet Chaganus enim rex Abarum, fidem Romanis stipulaturus, per ensem , ritu Abarico iusiurandum praestitit Ense eddicto, o in alitim oblato, sibi O Abarorum genti, dira es imprecat As si qti id mali comminiDeretur manis. MENANDER in Excerpt. p. Ia8. Haud secu Hungari, qui, quoties expeditionem, populo indicebant toties, circumlat per castra ense, cruore adsperso, vox populi vox DEI, conclamabant. HvRO TZ Chron. Part. I. cap. IO. Eum, interuallo temporis, ut SCHA FNAgvR de Reb. Germ. ad an Io7I. Colle a Pist. T. I. f. 3Α8 edit. I 726. adnotauit Regina garorum. mater Salamonis regis, iaci Baioariorum Ottoni dono dederat, eum, eo suggerente atque annitente, rex, flium eici in regnum paterniam resiluisset. cumque eam Dux Otto, flio Dedi Marebionis Dedi iuniori, in argumentum pignusqtie inisaiuiduae dilectionis, ad tempus praesitisset, in v pradictiam es, peremto, egi O per regem Lupoldoratiis due de Merspurg, casu obuenerat , quo etiam ruentem de equo, transfossum
ebranter Deos,& idola veterum Scytharum , qua HERODOTus in Melpom. Lib. IV. c. 9. describit, potissimum, Mars colebatur. Hinc etiam , nulli, praeterquam Marti, simulacra, raso delubra putabant exstruenda. Onc FRANCISC FORI OTRoKOCs , Orig. Hung. P. I. cap. I. g. S. 6.s Scythiae nomine, CALANus Thraciam intelligit. Muc enim Mars arte Vulcani, a Veneris amplexibus solutus, teste HOMER Lib. S Odyssis concessit.
Hioque , hi si ni illis durissima vincla luti, Diseduntsubito. Thracas mox illa petivit Ipsa Venus Cyprum petit, alma nata Dione.
Ea propter Mars, ut LYCOPHRONI enarrator ait Deus fuit Thracum, a quibus ille , eximie colebatur NAT COME Myth. Lib. II cap. 7. g. PRIsCus in Excerpt. Legat. p. I 23. Neque parua vi potentia neeesso eontigit ex eo: quod Mariis ensis erat detectus. AEDIORNANDE de Rob. et cap. XXXV m iri mu
59쪽
Attili, Caput XII mMartis gladium V prae se , quocunque iter arripuisset, serens.
Aquilonis iam magna parte domita, Vt r)Romanos opprimeret, ad partes Italiae, sestinus conscendit. Cumque )Thracias, a Pannoniis veniens, Momne lylllyricum depopulatus esset, P Aquilegiam snere gratuiatus , t erat magnanimus, arbitra)atur se totius mundi principem consistittim, d per Martis gladium potestatem sibi oncessam sis bellorum. Cur autem Attila ex detecto ense Martis , hunc animuni sumserit, ΕΙΗ vs in Attila Cap. III hunc in modum tradit Dum quadam nocte, per quietem idiisset, se a Marte armari: sero die, quidam ex gregariis militibus, detulit ad eum ensem, in eampo patenti repertum. Huic accedit, obser uante BARTHI Aduers. Lib. LXIX. Cap. XII. f. 9S . veterum regum religio, qui lateranas bustas , gladios, velut sanctorum vice, seruabant.b Tacent ea de re, PicisCvs IoRNANDEs, IJungarorumque Annales. Ceterum gladium cruore adspersum, quotiescunque, expeditio bellica, indicebatur populo, petcastra Hunnorum fuisse circumlatum, EvRogius Chron. P. I. cap. X refert, quod nunc diximus. io Haec fuit Attilae expeditionem in Italmm molientis, intentio uti, cum Honotaria, sorore Valentiniani imp., partem imperii occidentalis occuparet. Exponit rem hanc RisCvs RHETOR in Excerpt. Legat. p. 64. Sed Attilas, antequam in eam expeditionem ingrederetur, rursus legatos in Italiam misit , qui Honoriam poscerent. Etenim secum matrimonium pepigisse , euius rei, ut fidem faceret annulum ab ea ad si missum, per legatos, quibus tradiderat , exhiberi mandauit. Itaque , imperii parte sibi Valentinianum edere, aquum censebat , quam pater Honoriae reliquisset, sed ba iliam frater , qua eius erat auaria
0 Attila bellum quidem Marciano imperatori minabatur, propterea, quod promistum a Theodosio II tributum, cum consuetis muneribus, sibi negaretur non prius tamen Illud Thraciae Mimperio orientali, quam, dum vastata Italia, in Pannoniam
I Expeditione Italica, Hunnos, Illyricum quoque, subuersis urbibus, de uastauisse , non minus X eorum prosectione, quam ex oppugnatione Aquileiae, euidenter constat. Praeterquam enim , quod Callimachus atque Bonfinius, Attilam prius in Illyricum, quam in Italiam penetrauisse, diserte adfirmant pronum etiam est colli. gere, si non uniuersum exercitum, saltim delectam Hunnorum manum, ab oppugnatione Aquileiae, ad deuastandum Illyricum emissam fuisse. Illatam ab Hunnis Illyri eo calamitatem, prolixe describit, ANTON BONpiNivs Dec. II. Lib. III. ubi etiam com plures ab Hunnis expugnatas Illyrici urbes, enumerat, Trigurium , inquam, Scardonam, Belgradum, Sicum, coronam , Salonas, Iadram aliaque Dalmatiae oppida. Ex Illyrico
in Iapydiam Istriam , hinc, in Camos, ad Aquileiam penetrasse Attilam, IDEM
- Aquileia, antiqua Romanorum colonia, cuius originem, Livius Lib. XL. cap. 3 deseribit Aquileia colonia latina, eodem anno, in agro Gallarum es deducta, STRAvo. Lib. V. p. 168. Opus Romanorum es Aquileia, munitum, aduersu, supra illam habitantes bam baros Aucta coloniis nouis post aliquot annos, teste Liv IO, Lib. XLIII. cap. 17. celeberrimum fuit emporium. HERODiAN. Li VIII. Cap. II. PRAEpΑT. Novell. XXIX. AusoN. de claris urbibus Nomen IvLIANus orat. II de Gestis Constantii ab aquila augurio, quum conderetur, impositum dixit. IsAACus ossius ad Melam, ab isqαartim copia, quasi Aquil iam Portum enim habuit in Nati sonis ostio , LX stadiis ab urbe distantem. MEL Lib. II cap. . cuius fluuii JORNANDE quoque de Reb. Get. Cap. XLV. meminit. Urbs fuit ampla, & sede Patriarchae clara, de quo PAvL. AR-NEpRiD Lib. II. a X. hunc in modum : Aquileiens quoque civitati, eiusque populis,
beatas Paulus Patriarcha praerat.
60쪽
12 Iuuenci Coelii Catini Dalmatilegiam, quae n Venetiarum o Metropolis est, si tam si in littore maris Adriatici, sibi rebellem neque obsequentem inuenit: ubi is eam in deditionem acciperet,is castra metatus est.
n Venetia regio est Italiae, quam Veneti , antiquus Italiae populus, inhabitabant. Livius Lib. XXXIX. cap. 22. Li N. Libri I. cap. 72. Jacuit ea , a Pado, usque ad Histriam protracta, cuius limitem , CLvvERivs in Italia antiqua , in Tilauentio Carnorum fluuio, quaerit. o Aquileia, teste STRAHONE Lib. V. extra Venetorum fines sita es. Hinc UNivs Lib. III. c. I 8 post narrata , ita uentum , Alsam, Natisonem fluuium,&Aquileiam coloniam , carnorum hae , inquit, regio cunctaque Iapydum Carni etenim , Alpina gens, vel partem hanc orae ulteriorem , Venetis eripuerunt, vel a victoribus Romanis, in eam deducti fuerunt regionem. CELLARIus geogr. ant Lib. II. . . p. 69q. pyAquileia a portu, quem in Nati sonis ostio habebat, LX stadiis seiuncta iacuit. STRAA Lib. V. MEL Lib. II. c. q. ρ Modus castra metandi, apud Hunnos peculiaris fuit, longeque a consuetudine Romana diuersus Roma fit namque castra vallo ex aggere di sudibus congesto,&pedes tres vel quatuor alto, muniebant, valloque fossam plerumque nouem pedes altam, duodecim latam, praetendebant. LIPSius de antiqua Romanorum militia. Hunni contra stativa sua, quae propter celerem expeditionem, haud diuturna esse poterant, plaustrorum ordinibus sepiebant, id, quod ex castris Catalaunicis, apud JORNANDEM MFRECvLΡΗvΜ, luculenter elucet cons ad cap. X. not. in Communiendis igitur castris, Attilam decem millia falcatoriam curruum habuisse , TH vho TZIus Chromc.
ERat autem , cibi, in finitimis ciuitatibus Romanorum a
praesidium ab Valentiniano Theodosio transmissum, quo, ab ingressi Italiae, quantis fieri potuerit, Attila, Viribus arceretur Attila tamen, saepe, sepius Aquilegi enses, ciuitates finitino Non a Theodosio, iam enim teste PAvLLO DiACONO, de gestis Romanorum Lib. XU. p. m. 37 I. anno CCCCXLIX. vivere desierat, verum a Marciano, qui ei in imperio successerat , auxiliares copiae submitti poterant. Nullam tamen submisi ex Oriente auxilii, mentionem facit PRO Comus, Gothos, ducibus Alarico Anthalamo, ad solita Italiae munimenta, a Valentiniano imperator euocatos fuisse tradens. Hoc itaque modo Ualentinianus , prout Si GONivs Lib. XIII. p. 3as obseruat, concussisstrepidatione Italiae fines, communiuit Alpes Iulias per quas e Pannonia, in Italiam traustus, nouo praesidio communiuit, Aquileiam , tiae prima erat superatis Alpibus , oceursura, rursus militibus , turribus, ommeatibusque frmauit , neque ceteras, per quas ad Padum iamnem rectus es altus rebus necessariis communire neglexit Aetium autem ad urbis Roma defensio, em y ad omnem arripiendam , a2uersus Attilam occasionem , citra mam pararum, eum alidissmo adesse exercitu iust, atque ipsi se in Drbe continuit., itinere, Attila Italiam inuaserit, triplex est Historiographorum sententia. CALLiΜΑCHus cum La FIO contendit, Attilam , superatis, Norici, Rhoetiaeque asperis montibus, cum iam Italiam exiguo seiunctam interuallo, vidisset aditu interclusum, in Illyricum primum, cinde, iuxta mare Adriaticum , per Carnos, in Foro Julium irrupisse. ANTON ivs BONFINivs Dec. I. Lib. VI contra ea , ne a tergo a Graeci Urgeretur, redituque, si quid aduersi pedem referre cogeret, intercluderetur Pannonia in Illyricum primum, inde ad mare Adriaticus penetrasse perhibet. Iter