Historia rerum anglicarum Willelmi Parvi : ordinis Sancti Augustini canonici regularis in cœnobio Beatæ Mariæ de Newburgh

발행: 1856년

분량: 304페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

LIB. ll. 4 HISTORIA ANGLICA ΝΑ.

CAP. V. De bello malensium, et quomodo in gratia m regis

redierurit.

ERUII non multis diebus elapsis, inter regem et Walenses, gentem inquietam et barbaram, discordia oritur, dum vel ille aliquid insolitum Per potentiam ab eis exigeret, vel illi silvosis montibus vallibusque Suis pluS juSto Confisi, tanto principi y per insolentiam solita denegarent, Sive etiam propter eorum inquietudinem et clandestinos in vicinos Anglorum fines CXCurSUS. Rex Vero, immensies ex tota Anglia Copiis Congregati S, regionem Walliarum, qua sucilior aditus videbatur, ingredi statuit. Porro illi convenientes, excubabant in terminis; et in planum progredi, vel aperto bello cum loricatis congredi, levis armaturae homines caute declinantes, delitescebant in silvis, et viarum unguStius Observabunt. Sane Valenses reliquiae Britonum eSSe nOSCUntur, qui hujus insulae, quae nunc Anglia dicitur, Olim Britannia dicebatur, incolae primi fuere, HVS demque nationis et linguae esse probantur Cujus et Britones trunsmarini. Cum autem gens Britonum a Supervenientibus Anglorum populis exterminium pateretur, qui eVadere potuerunt refugerunt in Wallias, contra irruptionem hostium naturae benefiCio tutus, ibique haec natio perSeverat USque in praeSentem

112쪽

ProSpectum Hiberniae super mare Occidentulo ju-Cens, alio latere regionibus Anglicis jungitur, et fere tota vel Oceano Vel inviis Saltibus aliisque

dissicultatibus cingitur; ideoque dissicillimos habet

tricabiles quosdam noscitur habere reCessus, ita ut quam periculosum est potenti cuilibet eam cum exercitu ingredi, tam impossibile sit eam interius Cum exercitu pervagari. Gignit autem pro Suinatura homines moribus barbaros, audaces et infidos, alieni sanguinis avidos, et proprii prodigOS, rapinis semper inhiantes, et tanquam transsuSO a natura odio genti Anglorum infestos. Habet quidem, Pro eo quod Saltuosa est, uberrimus utendis Decoribus pascuus, Sed plani parum habens et 1rugum insincunda, alendis propriis non susticit siliis sine invecto ex vicinis Angliae Pi OVinciis Commeatu. Quem nimirum inuoniam Sine beneficio vel permissu regis Anglorum habere non PoteSt, HUS-dem cogitur ditioni subjacere. Et si forte per latrocinules eXCurSIIS, a quibUS propter effrenatum barbariem vix temperat, eum irritaVerit, iram ejus diu non SuStinens, Cogitur eum plaCare. Igitur rex fines hostium, cum natura et malitia locorum multum luctando, ingrediens, infausta negotii initia habuit. Pars enim exercitus per loca Silvosa et

humida incautius gradiens, deliteScentium juxta viam hostium excepta insidiis, periclitata est: ibi quo Eustachius filius Iohannis, Vir magnu S et grandaeVUS, atque inter primos Angliae proceres divitiarum et sapientiae titulis resulgens, Cum HO- horto de Curci seque nobili viro aliisque pluribus, interiit. Qui vero evaSere periculum, regem, qui

t Quoniam . H. L. R.; omitted in C.

113쪽

jam Deo propitio eruperat et in tuto Consistebat,

Cum Caeteris OCCubuisse putantes, HuSque interitum adventantibus adhuc et properantibus ad unguStias Ordinibus nunciantes, non ParVRm CXOrCitUS partem, rumoris atrocitate attonitum, enerViter

iugere compulerunt; ita ut MIenricus Essexensis, Vir inter primos inclytus, et jure haereditario Sig

Ob quod delictum postea a quodam Viro nobili, proditionis ei dedecus publice Opponente, regii Vigore judicii, duello addictus est, et ab eodem de-Vi Ctu S. Quem tamen reX de misericordia judicio

mortis subducens, apud Redingum monachum fieri juSSit, amplisSimo autem patrimonio ejus fiscum auxit. Sed hoc postea. Cum ergo rex ΟCiUS B d- Volans turbatum exercitum proprio exhilaraSSet aSpectu, resumptis illico animis et viribus confusi Ordines in Ordinem Coiere, seque udVersus hostiles de caetero insidias cautius instruxere. Cumque rex hostes etiam a mari invadendos duceret, et

ClaSSem non modicam praeparari jussisset, Iegati hostium cum verbis pacificis assuerunt, moxque illorum reguli supplices ad eum Venerunt. Quicum, ob promerendam tanti principiS gratiam, quibusdam finium suorum munitionibus traditis, hOminium illi cum sacramentis praestiti SSent, paciSSereno post belli nubilum gratius arridente, exercitus ad propria cum gaudio reverSus, et rex ad alia negotia sive delicias est ConVerSUS.

114쪽

AN E anno primo regis Henrici Secundi obiit AnastasiuS PRPR, SUC-CeSSOr Eugenii, cum fuisset pontis X anni unius. Cui successit ΤΝicholaus Albanensis episcopuS, * mutanS nomen Cum omine, dictusque est Adrianus. De quo dicendum est quomodo tanquam de pulvere elevatus Sit, ut sederet in medio prinCipum, et nPOS-tolicae teneret solium gloriae. IS enim, natione Anglicus, patrem habuit clericum quendam non multae facultatis, qui, relicto cum seculo impubere filio, apud Sanctum Albanum factus est monuChus. Ille vero adolescentiam ingreSSuS, Cum Proster inopiam Scholis Vacare non ΡOSSet, idem monasterium quotidianae stipis gratia frequentabat. Unde pater erubuit, Verbisque mordacibus socordiam ejuS increpitans, omni solutio destitutum cum gravi indignatione abegit. Ille vero sibi relictus, et sorti necessitate aliquid audere coactus, Galli Canus adiit regiones, ingenue erubescens in Anglia vel 1 Odere Vel mendicare. Cumque in Francia

' Mutans nomen, &c. l H. L. R.; cum homine vel Domine '

mutans nomen cognomine dictus,

115쪽

minus ProSperaretur, ad remotiora Progrediens, trans Rhodanum peregrinatus est in regione quae Provincia dicitur. Est autem in illa regione monasterium nobile regularium clericorum, qUOddicitur, Sancti Rufi, ad quem locum ille Venien S, et subsistendi occasionem ibidem inveniens, quibus potuit Obsequiis eisdem se fratribus Commendare curavit. Et quoniam erat Corpore elegan S, Vultu jocundus, prudens in verbis, ad injunCta impiger, placuit omnibus: rogatusque Canonici Ordinis suscipere habitum, annis plurimis ibidem resedit, regularis inter primos disciplinae λδ mulator. Cumque esset acris ingenii et linguae eXpeditae, frequenti et studiosa lectione ad scientiam atque eloquentium multum profecit. Unde factum est ut abbate defuncto fratres eum concorditer utque Solemniter in patrem 'eligerent. Quibus Cum aliquandiu praefuisset, poenitentia ducti atque indignati quod hominem peregrinum 'IeVassent Super Capita sua, facti sunt et 'de caetero infidi atque infesti. Odiis itaque paulatim crudescentibu S, ut jam graViter aspicerent in quo Sibi paulo ante tam

bene complacuerat, tandem Consectis et propositis contra eum capitulis ad sedem eum aDOStOlicam provocarunt. Piae autem memoriae Eugenius, qui tunc arcem pontificii tenebat, cum rebellium filiorum contra patrem querelaS audiSSet, et HIIS pro Se allegantis prudentiam modestiamque udVerteret, PuCI Inter eos reformandae destica Cem Operam dedit, multumque β imperans et saepius inculcans

lator exi Sten S, C.

y Eligerent. H. L.; elegerunt, C. R. γδ Lerassent. J H. L. B.; elegissent, C. 3 Decrefero. Η. L. R.; Omitted in C.' 'seucem. J H. L. R.; Caritative, C.' Imperans. J H. L. R.; im

116쪽

Utrique parti, ut partes esse desinerent et unitutem Spiritus in vinculo Pacis SerVarent, reCOI Ciliatos ad propria remisit. At non diu quievit nescia quietis malitia, grandiusque intonuit rediviva tempestas. Interpellatus est iterum idem Venerabilis pontifex, cujus jam aures fratrum illorum querelis et susurris tinniebant. Utrique ergo parti pie et prudenter prospiciens: Scio,'' inquit, fratres ubi sedes sit Sathanae : scio quid in vobis suscitet procellam istum. Ite, eligite VobiS patrem, Cum quo paCem habere possitis, vel potius velitis; iste enim ulterius non erit vobis oneri. Itaque dimissis fratribus abbatem in beati Petri obsequio retinens, Albunensem Ordinavit epiSCOPUm, RC non multo post sumptis industriae ejus experimentis, in gentes ferocissimas Dacorum et ΝOrrensium cum plenitudine potestatis direxit legatum. Quo illo officio in barbaris nationibus per annos aliquot

sapienter et Strenue administrato, Romam Cum salute et gaudio remeavit; SUSCeptu Sque a Summo pontifice et cardinalibus cum honore et gloria, evolutis diebus non multis, Anastasio qui Eugenio SuCCesserat decedente, omnium in eum votis Concurrentibus, Romanae urbis Pontificatum Suscepit, ex Nicholao Adrianus. Qui nimirum Suorum non immemor rudimentorum, Ob Paternum maxime memoriam, beati martyris Albani ecclesiam et donariis honoravit, et perpetuis in insignivit privilegiis.

117쪽

LIB. I l. J HISTORIA ANGLICA ΝΑ.

CAP. VII. Qua de causa Gaufridus regis frater descivit ab ipso,

et quomodo reconciliatus rat.

UM igitur Anglia, sedatis et 'subactis Walensibus, in pace et securitate

suum Gaufridum tumultuari in partibus transmarinis. Causa εVero motus fraterni haec erat. Illustris ille comes Andegavensis ex Mati de Olim imperatrice tres βsusceperat liberos, Henricum, Guilfridum, Willelmum. Cum ergo ad Henricum primogenitum paterni maternique juris spectaret integritas, idem Comes proVisionem reliquorum noluit in totum ex gratia fratris pendere, nesciens qualem ille ad fratres soret habiturus assectum. Itaque in extremis agens, medio filiorum comitatum Andegavensem testamento

reliquit. Sed quia tunc Anglia Sub eventu pendebat ambiguo, cum Hemicus,' inquit, plenitudinem Obtinuerit juris materni, id est, Normannium cum Anglia, fratri Gaufrido jus paternum integredimittat. Interim vero idem Gaufridus tribus castellis non ignobilibus, scilicet Chinone, LeOdian O, Mirabello sit contentus. V Et quoniam Henricus tunc sorte uberat, mature assuturUS, CPiS-

I ero. J II. L.; omitted in R.; enim, C. β Susceperat. J II. L. R. ; SuScepit, C.

118쪽

CODOS et nobiles, qui aderant, adjuravit, ne CorPUS Suum Sepulturae traderetur, niSi prius Prae Stilo Sacramento a filio, quod paternum minimo violaret testamentum. Denique illo mortuo, ad celebrandus exequias mox filius assuit, adjurationem illam paternam audivit, diu haesitavit, tandem conclamantibus omnibus, ne ad sempiternum et inexpiabile dedecus corpus patris Sineret inSepultum tabe Corrumpi, Victus SuCCubuit, et SaCrumentum, quod eXigebatur, non sine fletu praestitit. Sepulto patre testamentum designatum est. Ille Vero Pro tempore dissimulavit dolorem. Cum autem regnum eSSet adeptuS, Romano pontifici, ut dicitur, qua necessitate quod nesciebat jurasset, intimare curavit. Et quoniam extorta SaCrumenta Vel vota non obligant, nisi forte ex Subsequenti ConsenSuCOHValeSCunt, facilem, ut dicitur, ab illo Sacramento absolutionem impetravit. In gesta enim necessitaS jurandi, Sive VOVendi, neCeSSitatem non ingerit quod juratum votum e QSt adimplendi, sed sola λ voluntatis hanc necessitatem parit libertas. Ea ratione tutus, nec Paterni teStamenti, nec proprii juramenti contemplatione, fratri Satisfacere voluit. Unde illo indignatus, tribus praenominatiS CuStellis, quae pater ejuS ei reliquerat, Contria omnOS, ut putabat, CaSuS munitiS, Vicinus turbabat provincius. Rex autem exercitu Propere Congregato, *Chinonem, castellum scilicet Sic dictum, quod tantae erat firmitatis, ut in eo muniendo

tuendoque natura et operatio humana Concertare Viderentur, Obsedit, et in brevi per δ dedi-

tas, C. R. - Chinonem . . . obtinuit. J Henryreduce I also ille casiles of LOudun und Mirabeau. IVenil Ver,

Onem, L.

119쪽

tionem obtinuit. Fratri humiliato et supplici

veniam dedit, castellisque nudato, ut OCCasionem superbiae tolleret, terram planum COI COSSit, ex qua fructuum utilitas proveniret. Cumque 'idem moerore Contabesceret, et nunc fratris duritiam, nunc fortunae Cum gemitu accusaret invidiam; felicior eum subito exhilaravit eventus. Cives enim praeclarae

placeret, dominum non habentes, ejus industria et strenuitate invitati eum Sibi in verum Certumque dominum elegerunt, utque accersito civitatem Cum adjacente provincia tradiderunt. At non diu hac felicitato functum mors immatura Su Stulit, moXque eandem civitatem comes Richemundensis, qui tunc transmarinae Brittanniae magna eX parte praeSidebat, tanquam veru S POSSessor intro Vit. Quibus auditis rex, dato mandato Richemunden-

Sem comitatum fisco applicari, illico ex Anglia

ribus ita praestrinxit utque infregit, ut vix tepide

Obluctari conatus, civitate resignata inSistentem placaret.

120쪽

HISTORIA ANGLICANA. LIII. l I.

Destruction

CAP. VIII.

i De subversione Mediolani, et Magorum reliquiis. ISDEM 1 ore temporibus Fredericus

Teutonicus atque Italicus imperator 'Mediolanum, urbem opum Viriumque suarum fiducia diu rebellem, eXPUg

naVit, Cepit, eVertit. Et quidem Longobardi gens inquieta et bellicosa, immoderatae

libertatis aemula, et tum numero urbium qUam magnitudine virium Superba, ante annos plurimOS ab imperatore Romano magna ex parte deSciverat: sed dum inter se amplissimae civitates de prioratu disceptarent, atque aliae aliis imperare Cuperent, imperatorius Contra Se VireS auxerunt. Denique Mediolanenses opibus Viribu Sque praecellenteS,

totius Longobardiae assectabant imperium; jamque

aliquot urbes Subegerunt, quasdam etiam rebelles everterant, Cum PapienSeS Viribus quidem impareS, sed tamen eorum imperium RSpernanteS, ad parte Simperatoria S Se transtulerunt. Quorum CXemplum Secutae urbes caeterae, in foeduS imperatori S venerunt. AggreSSurus ergo Mediolanenses, desectu Omnium Sociorum remi SSiUS jam agenteS, impe

rator vires imperii contrahebat. Illi quoque dominandi libidinem in tuendae libertatis constantiam

Convertentes, totis Se opibuS adversus imperatorios

SEARCH

MENU NAVIGATION