C. Velleii Paterculi quae supersunt ex Historiae romanae voluminibus duobus

31쪽

VELLEI PATER CULI

BEAT RHENANUMDifficile est Vellei vitam describere, eum nullus

scriptorum quod sciam huius meminerit uno a cito dempto, qui in libro tertio . Vellaeum prae fidem exercitus Philippopolim Thraciae urbem ab obsidione liberasse scribit, de hoc nostro haud dubie loquens. Cogimur itaque sequi coniecturas. At que in rimis mihi sit probabile eum Romae a tum, Patre equestris ordinis, qui fuerit aliquando Praefectus equitum sub Augusto nam scribit ipse in osteriori libro sub finem, se missum in Germaniam cum Tiberio protinus ab adoptione, Praese-Ctum equitum, SucceSSorem Officii Patris sui. Quo loco Vitae suae rationem exponen8, docet e. tribunatu caStrorum ante functum, militem factum Tib. Caes. in Germaniam Proficiscentis, ac Per OVem Continuos annos, aut Praefecti, aut legati munere

fuiSSe semper insignem. Ipse Propemodum initia Stipendiorum suorum fecit Tribunus militum in Syria, hunc militiae gradum ante P. sinici et P.

32쪽

Silio Coss. auspicatus. Quam rem his ipse verbis narrat. Quod spectaculum sub initia stipendio rum meorum ribuno militum mihi visere contigit, quem militiae gra in ante sub patre tuo M. Vi nici et P. Silio auspicatus in Thracia Macedoniaque, mox Achaia Asiaque, et omnibus auorientem Disis provinciis et ore atque utroque ma ris Pontici latere, haud iniucunda tot rerum, o Corum, gentium, urbium recordatione perfruor. Maiores Vellei fuisse Campanos quibusdam argu mentis adducor ut credam. Ipse meminit C. Vellei avi sui, qui Pompei arcique Bruti ac Tyronis praefectus fabrum iam gravis aetate, sibi vim attulit, cum abiret Neapoli Tib. ero. Meminit et Minatii agi atavi sui Asculanensis, qui nepos fuit Decii agit, Campanorum Principis celeberrimi si delisinnique viri. Non praeterii Capitonem atruum Suum Virum ordinis Senatorii, qui Agrippae sub scripsit in C. Cassium. Fratrem habuit Magium Celerem, cuius praecipua opera Tiberius est usus in bello Dalmatico, in quo ille legatum egit, amplissimis deinde honoribus a triumphante Caesare donatus Eum, inquit, triumphum is fuit Dat maticus mihi fratrique me inre praecipuos prae cipuisque donis adornatos viros comitari contigit. Ubi mendose legitur militi, nec a nobis ante fuit animadversum alibi tum forte intentis. Caeterum

honores ipse uos quos Virtutibus emeruit, non tacet, cum inquit Habuit in hoc quoque bello de Pannonico loquitur mediocritas nostra Speciosi ministri ocum. Finita equestri militia designatus

Quaestor, necdum Senator aequatus Senatoribus

etiam designatis tribunis plebi, partem XercituSab urbe trauit ab Augusto, perduxi ad silium eius. In quaestura einde remissa Sorto provin-

33쪽

ciae legatus eiusdem ci eundem missus etc. Utinam autem extaret iustum illud opus, in quod multa dicenda reservat, hic festinans, et veIut res in trans itu tantum indicans. Promittit etiam de bello an nonico iusta volumina ordine omnia narraturus sed addit, ut spero. Proinde coniicimus eum tale quid meditantem mori fuisse sublatum, quae Ierianque gaudet res praeclaras impedire. Alioqui non taciturus erat Fabius, Historicos uiriusque linguae en Sens quem miror huius operis ad . Vinicium non

meminisse. Sed genera tantum ille degustavit, non excussit bibliothecas, id quod ipse ingenue de se testatur. eo sane iudicio nulli secundus est Velleius inter Latintis, tam est castus ac nitidus in dicendo, mira stili iucunditate ac clarissimo candore Praediius, quas dotes T. Livio Fabius assignat. Quod si modus huius operis concione recepiSSet, clarius haud dubie declarasset eloquentiam Suam, cuius tamen hic satis abunde documentum dedit. Nam quid illa digressiuncula qua in . Antonium Ciceronis iugulatorem exclamat, Vel ornatius, Vel graVius, Vel acuitus Tractandorum affectuum dubio Procul egregie eritus fuit. Iam ut constet quis nam . iste Vinicius fuerit, cui suam historiam in scripsit Velleius, adscribam Taciti verba ex quinto libro historiae Augustae. Vinicio oppidanum, in quit, genus Callibus ortus, Patre atque V consularibus, caetera equestri familia erat, mitis ingenio et compiae facundiae. Huic Iuliam neptem suam Germanico genitam ib. Caesar copulavit. Haec ille. Fuit itaque rogener Tib. Caesaris, quos ille quatuor habuit, Huno et Gn. Domitium, Cassium Longinum, et Rubellium Blandum. . Vinici meminit etiam Seneca An vero non est immorialitates donare semper Victurum mpus inscri

34쪽

bere cuipiam Reviviscit nunc cum Velleio M. Vinicius cuius nomen ex hominum memoria nemo delebit, quam diu supererunt Vellei monimenta, etiamsi illum Tacitus nullus praedicasset Paterculorum nomen apud Romanos antiquum est. Sulpitiae a terculi iliae meminit Livius Selestadii, Idibus De cemb. II. D. XX.

35쪽

PRAEFATIO

HISTORIARUM

AMATORIBUS S. Ium Velleium typis excusum vidissem, Casu inspecto receni libro erratululum quoddam deprehendi, leviusculum quidem illud, sed adeo non leve, quindignum rideretur observatu atque ex hoc uno quod aiunt caetera omnia Spectare Coepi, Vetu stum Vellei codicem a Io. Frobent repetens animo conferendi eius. Verebar enim, ne si reddito Velleio, quippiam in tam precioso autore desideraretur, Promptum non fuerit eundem cottidie ebibliotheca tam longinqua repetere. Contuli ita que Velleium a capite quod aiunt usque ad calcem, atque hoc solo studiosorum nomine, cum ni hi aliud spectarem, quam ut studiosos obsequio demererer, iisque Pro mea virili gratisicarer Prae-

36쪽

terea in hunc receniem vetusto Vellei codici conferrem, non modo Versum versui, sed etiam syllabam syllabae, et quod alicui plus quam curiosum ac pene stultum videri queat etiam iteram Iiterae contuli, ne quid non ageretur in rem iudiogorum. Valete.

37쪽

VELLEII PATER CULI

PRO TEMPORUM ORDINE DISPOSITA

HENRICO DODWELLOC

39쪽

g. 1. Ab adoptiones Tiberii anno Marr. I5τ incepit noxennium militias Vellei sub eodem Tiberio.

NATALEM, VELLEII nostri annum ego ita Iiciendum existimo. Finita equestri militia Quaestorem se designatum fuisse dicit, cum deficeret aroboduus, sociosque desectionis, non Germanos modo, sed annonios etiam et Delmatas, adscisceret. Hanc desectionem anno urbis a roniano z59. tribuit Dio. Sic tamen ille, ut plurium annorum geSta in unum eundemque annum conferat. Hoc enim anno ortum belli Germanici memorat, primamque Tiberii in Germanos expeditionem. Sed propria huius anni acta huius belli ultima fuisse intellexit, quae erant eum hoste Maroboduo sociisque eius Pannoniis atque Delmatis. Id quod Verum fuisse, noster nos docuit ipso Velleius, qui in belli huius progressibus designandis Dione certior est testis atque accuratior. Sic itaque Velleius Adoptatum ille iberium testatur V. Kal. Iulias, Iunii nutarum die XXVII. sub Coss. Aelio Cato et Sentio Salu nino, qui anno Varroniano z57. magistratum inibant Mox autem ab adoptione in Germaniam missum esse, idem

docet Velleius ) Non diu inquit vindicem cust

40쪽

demque imperii sui morata in urbo patria, protinus in Germaniam misit. Itaque ipso illo anno, quo fuerat ab Augusto adoptatus, missus in Germaniam est Tiberius. Inde factum, ut illius anni aestiva in menSem usque Decembrem perduxerit Aestiva nimirum intelligit Velleius militaria quae hibernis opponebantur, itidem militaribus. AeSiiVa, inquam, rebus gerendis apta, quae sub pellibus

egerit exercitus, et in castris, pro re nata, mobilibus; cum hiberna in castris soleret agere potius stativis. Nec sane res a Tiberio hoc ipso anno gestae patiebantur, ut, qui post Iunii XXVII. in Germaniam venerat, in hiberna SeSe ante mensem Decembrem recipere potuerit Subactos enim tradit Velleius hoc anno Caninefates, Attuarios, Bructeros, receptos in fidem Cheruscos, transitum Visurgim, penetrata Germaniae ulteriora. Obstat praeterea ne insequentem annum reiiciatur Germanica illa Tiberii expeditio, quod operum eius per annos continuo I se spectatorem suiSSe, aut adiutorem iactet ipse Velleius. Exire illi anni non poterant ante annum Varronianum zG5. quo rediit e Germania ita iberius, ut eo nunquam P0Stea Sit reverSuS; paulo tamen antea quam parem Recipe re cum Augusto in provincias potestatem. Ita Certum est, res iberii in Germania gestas hoc ipso adoptionis anno Toz initium accepisse. Fieri aliter non potuit, ut

vel minimam anni non partem Velleius egerit in militia Tiberii. g. 2. Acta anni τ5S.

Sequitur in Velleio annus alius, cuius Vere ineunte redierit iberius in Germaniam. Iam perlustratam dicit armis totam fuisse Gerimaniam. Iam victas gentes paene nominibus incognitas. Iam receptas Cauchorum a tiones. Iam fractos Langobardos, gentem etiam Germana feritate ferociorem. Iam ad quadringentesimum milliarium a Rheno usque ad flumen Albim Romanum cum signis perductum fuisse tradit exercitum. Haec huius anui

gesta huic aestati tribuit Velleius Certior nimirum ille, pariterque minus confusus Dion testis, qui triennii

Voll. lib. II cap. 105. Veli lib. II cap. 104. Voll. lib. II cap. 106.