장음표시 사용
131쪽
Ex Gallico translata. Istorum praecipua pars electio Episcoporum Taloniis deam l Quis rogo Ecclesiae Gallicanae vices non merito defleat quae loco sacrorum Canonum , loco 1'ontincis Summi, ex arbitrio , somniisque pendeat Regis Advocati s hoc est, hominis ad nutum aulae faciem moresque mutantis, cui nulla legum Eccle- .siasticarum peritia nisi cum forte ad Declamationes suas faciendas hinc inde aliquid raptimque convasauit nulla honoris, nulla Conscientiae, nulla Edictorum Regiorum cura , sed sola S: unica adulandi, au-Iamque demerendi libido. Merito haec Lectori aliena, nec ad rem spectantia videantur, cum nihil pertineant ad ius Asyli a Gallicis Legatis expetitis sed oportuit vestigia Talonii
um videamus, quid de Iure Quarteriorum dicat.
Primo ingenti digressione in Bullam Coenae vociferatur et Hac nouaui, immensani me Monarchian a Pontimibtis stabiliri. Hac Partamenta iure causas
Lenesciarias squoad Possessbrium ) cognoscendi iniusto
priuari , sint etiam causas cum reales , tum persona- s Clericorum,
Quae de hac noua de uniuersali Pontificum Monarchia Talonius exclamat, plane noua sunt , nec ira Bulla fictae huius Monarchiae ulla mentio reperitura Quod si nomine Monarchiae statum de Hierarchiam Ecclesiasticam Talonius intelligat, in qua Partamentum prohibetur iurisdictionem in causas Ecclesiasticas usurpare, non video, quis merito de Bulla Coenae conqueri ponat; si modo Iudices illos saeculares ex cipias , quibus & antiqua ambitio in Clericos dominandi , & par cupiditas ex eorum litibus quaestum faciendi. Caeterum ex modo, quo Talonius de Bulla Coenae Ioquitur, omnino apparet eam Bullam ne quidem Iectam ab eo esse, sed tantum aliorum narratione ac, ceptam. 1 TD-
132쪽
Trimδ enim supponit Monarchiam aliquam via.. versalem ei Bulla stabiliri, cum tamen nullius Monarchiae illic mentio fiat. Deinde supponit, censurarum , quae in Bulla Coenae continentur, primum auctorem Iulium II. suis. se :& tamen certum est , huiusmodi& ex similibus causis censuras multis iam prius annis Urbani V.
Pauli II Sixti I U. Constitutionibus insertas fuisse. Postea secuti Iulius II Paulus III. aliique Pontifices, quos licet nemo odii in Gallos accuset, constat tamen eodem modo , ij suemque solemnitatibus die Iouis sancti Bullam Coenae, de censuras illa comprehensas publicasse. Nihil ergo apparet, quod i ea Bulla argui possit, nisi, ut dixi, illud Talonio intolerandum videatur, quod Partamentum Ecelesiasticis causis iudicandis arceatur. Transit tandem post longas digressiones Talonius ad interdictum Ecclesiae S.Ludovici: suod contra omnes regulas , formasque Canonicas esse contendit. Suffceret ad hoc re pondere, tam suprema auctq-ritate Pontificem Romae potiri, quam Regem Pari-
si is; hoc solum discrimine, quod Pontifex Romae
utraqne potestate , temporali videlicet de spirituali fungatur, Rex sola temporali; quae ergo Pontifex semel Roniae iudicauit, ea non Partamenti, non Talonis, non vllius mortalium, sed Dei solius examini, & iudicio reseruantur- . Caeteriim nulla causa Talonio irascendi ob neglectas Canonum regulas; nam illae multo seuerius Romae, quam Parisiijs, de in Galliis obseruanturiatque utinam com Regiorum Ministrorum imperio Monasterium Charonense destructum cum Institutum Infantiae IESU abolitum i cum Vrbanissae intrusae e com Cisterciensis, Cluniacensis, Trinitariorum Abbatum electiones sublatae r cum Regaliae ,
aliaeque Ecclesiasticae causae saecularium Iudicum Tribum
133쪽
Ex Gallico translata. IgrTribunalibus submisne; utinam, inquam , cum tam multa contra libertatem Ecclesiarum quotidie fiunt, aeque Galli Canonum, sacrarumque Regularum, ut Pontifex meminissent. Cardinalis ergo Vicarius ideo Ecclesiam S.Ludovici interdicto supposuit, quod Rector, totumqui Ecclesiae .illius Collegium ausum est Lauardinum
quantumuis notorie excommunicatum ad Sacramenta Ecclesiae , commund sque preces recipere 3.
Constabat de Pontificis Bulla iam Regi, iam Minis ris, ipsique Lauardino , iam prios nota, quam Parisi js discederet: nec potest ignorantiam praetexere, cum quinque menses post vulgatam Bullam ideo armatus Romam intrauerit, ut Asylum quouis modo tueretur, inuitoque Pontifice ; & in quamcunquela, faciem se vertat Lauardinus, nunquam persuadebit se ignorasse, quae tot signis ac velut ex industria mundo patefecit. Romam ingreditur bellatoris more, ac victori similis. Uectigalia ad portas soluere recuset. Bellicis instrumentis, Ac apparatu se munit. Palatium Farnesium gladiatoribus, alijsque classia-rijs militibus implete excubiae, circitores Palatium tota nocte obambulant; credas arcem aliquam , castrumque vi expugnatum custodiri ; utque tota Roma intelligat Lauardinum non Legatum , sed militem agere , vigiliae certis horis distinctae campano aere indicantur. Iam rogo , post tot argumenta vio Iatae Pontificis Bullae, quis amplius dubitet Lauardinum non incidisse censuras Pontificio diplomate in- sietas & si haec tam nota & vulgata sunt, ut abscon di non eossint, nullaque tergiversatione purgari;quis neget Clerum, Rectordmque Ecclesiae S. Ludovici, qui Lauardinum ad sacra admiserant, censuras meruisse pLauardinus denuntiatus necdum fuerat. At Talonium Concordati, & Pragmaticae remis
134쪽
nisci oportuit , ubi expressis verbis notatur e quis in rebus facris , ac participatione Sacramentorum cum notorio excommunicatis communicarierit, posse interdicto, aut etiam excommunicatione puniri , quamvis nulla denunciatio praecesserit. Notorium erat incurrisse Lauardinum Excommunicationem et notorium contra Pontificis voluntatem, de edicta ius Asyli usurpasse,idque palam, obstinateque neque hoc a Rectore, Collegioque Ecesesiae S. Ludovici ignorari poterat, quid ergo obstat, ut non potuerint, meruerintque interdicto ligari I nec refugiat Talonius ad locos communes scholarium more, qui Rethoricam discunt; exclametque in damna ex Interdictis nata; nec enim de Regnorum , aut Prouinciarum Interdictis hic agitur , quae olim adeo frequentiai sed de interdicto, unius Parochialis Ecclesiae, ac Romano Pontifici (quippe in Romana urbe plane subiectae ;& quam Interdicto supponi meruit culpa 3c inobedientia illius Collegij. Austra igitur cauillatur Talonius, nec quicquam reperiet, quod huic interdicto siue formam , siue substantiano pectet, solide opponat. t Legatus, alii De Regis Minisser nec peccati, nec excommunicationem msietur, quoties oscio suo fh tur , di Principis mamdata exequitur. Qimro, quam Talonius Religionem profiteatur, dia Euangelio credatynam si credit, negare utique non potest, illis Euangelij verbis: Quacunque ligaueris super teream, erunt ligata Or in Coelis, datam esse Pontifici plenam , nullaque exceptione limmitatam potestatem ligandi, soluendique ; si ergo
Principum Legati, Regiique Ministri Christiani
sunt, si clauibus Ecdlesiae perinde ac reliqui fidelium subiecti; si Euangelium eos non excipit ; si peccaro
Possunt, etiam cum Principum suorum mandata exemquuntur 3 qua ergo ratione sustineri potest . eos pum
135쪽
Gallico translata. niti ab Ecclesia, & excommunicari non posse s Ergo ex Lauardini,& Talonij Theologia poterit aliquis ex Principis sui iussu in Ecclesiae Praelatum manus
inijcere, eumque vita priuare, poterit patrimonium ac bona Ecclesiae,ac etiam Iuriflictionem supremam squae omnia alia pretio superat inuadere:&tamertas quia Principis imperio fecit, censuras effugere a s cris Canonibus latas; at haec tam absurda sunt, ut hactentis nunquam lecta fuerint, nunquam audita. Imo si usum Ecclesii ae, si Canones ipsamque Galliae historiam euoluas, quam plurima occurrent Regum exempla,qui sacrorum Communione prohibiti sunt: si ergo Reges excommunicari possunt, quanto mamgis Regum L ati p Tempus me deficiat, si omnium
Graecorum , Germanorumque Imperatorum, si Angliae , si Galliae Regum exempla percurram. Clotharii quoque, Philippi Augusti, utriusque Henrici IN.& l . notiora sunt, quam ut negari ab aliquo, aut in aliuna sensum explicari possint . Etiam qui in s Sedem Apostolicam iniquissimi sunt, fateri coguntur , sub initium octaui saeculi Leon m Iconoinachum a Gregorio II. excommunicatum eine; eaque occasione Exarchatum Rauennatem in Italia perdidisse. Sic quoque qui maxime se Gallos profitentur , negare haud possunt, Clotharium, Philippum I.& Philippum Augustum Galliae Reges a Pontsce
Romano excommunicatos, coactosque esse, eiectis concubinis , legitimas coniuges Thalamo restituere,
Nicolaus I. Lothari una, quod repudiata Teutberga Iegitima Coniuge, Uvaldradam concubinam duxissset: Urbanus II. Philippum in synodo Claremoniana :& denique Innocentius III. Philippum Augustum , & hunc quidem tanta se iteritate, ut nullus cuin eo societatam iungere , nemo publicis edictis eius nomen, aut Regnum subscribere auderet, sed Diplomata hac formula clauderentur et Ilegnante ,
136쪽
r ad Ilerat. itio Talons Christo . Plura, qui volet , legat solum historias Maimburgi stanti Pontificum accusatoris illic longo numero exempla Henrici I U. Henrici V.Friderici I. Philippi h Ochonis IU. Friderici II. Conradi I. Imperatorum reperiet, ac multa etiam Angliae Regum,
qui sacris exclusi dedignati non sunt, aut Pontificis, aut huius Legatorum genibus aduolui, veniamqui precari. Et quid Pontifices loquor A Ipse Fulco Archiepiscopus Rhemensis anathema minatus est Camrolo simplici Galliarum Regi, si foedus iniret cum Normannis Gente Barbara, de Idolis addicta . Verba Fulconis ad Regem scribentis haec sunt: Sciatis,quod se hoe feceritis , em consitus nostris non acquietieri
tis ; nunquam me fidelem habebitis , sed O quo
cunque potuero , d vestra fidelitate revocabo, omnes vectros excommunicans perpetuo anathemate damnaso. Et libro G. Capitularium squae ipsi Reges approbarunt)-ago. Haec verba leguntur et Huius Consiittitionis forma ferueti r, Ur vellit praevaricam tor Catholicae Fidei execrandum anathema fiat,d Domino reus exsat , quicunque Legum deinceps Canonis huius Censuram in quocunque crediderit esse se violandam, Constat ergo ipsos Reges hanc in Pontifice potesatem agnouisse , ac veneratos esse. Paenituit peccasse et veniam aut ipsi , aut per Legatos deprecati sunt: poenas denique st delicto & scandalo impositas laeti velut remedia acceptarunt. Quod si Talonium consuluisiciat, quid aliud responderct, quam Censtiras esse ignes fatuos Vaticani, qui in fumum resoluantur, neque alij, quam auctori nocere e carceriabus , proscriptionibus, exitu Artae cogendos Sacerdotes Ecclesias pandere, O Sacramenta petentibus daret Pontificem calumniis onerandum esse nullo falsi, aut eri discrimine, modo vit noceant. Denique quoties
Tontificum scntentia displiceant, ab sis tanquam ab abusu
137쪽
Ex Gaelico translata. abusu ad Tartamentum, ad concilia seu futura, seu non futura provocandum esse. Haec inquam, fuissent Talonis se erata c'nsilia . Sed nihil istorum magni illi Monarchae, quippe alia Principibus , alia Aduocatis Conscientia . Agnoscebant se instar aliorum mortalium errare posse , & ideo non mimis moneri corrigique se patiebantur ; neque in eo Maiestatem ponebant, ut Ecclesiam contemnerent, eiusque auctoritatem pessumdarent indignis cauillationibus; sed in eo potitis , ut eius se legibus submitterent, ut suo exemplo docerent, quam oeorteat Ecclesiae censuras timere; & denique ut omnibus reuerentiam Ecclesiae, eiusque Capiti, Romano videlicet Pontifici debitam inspirarent . Uerum quietem est, nonnullos Galliae Episcopos, plusquam decebat, auctoritatis suae anxios, tenaces, que, sibi pro prima instantia auctoritatem arrogasse Reges excommunicandi et unde in illa verba contra Gregorium I U. prorupere: Si veniret excommunicaturus , ipse Excommunicatus discederet. Haec
Talonius exaggerat, aptatque suae causae,quae tamen,
si aliquis huic Tyto pudor, aeterna obliuione delenda , & ex Galliae annalibus plane oblitteranda fuerant. o Qsi enim Episcopi Galliae, ut audeant in Pontificem Romanum , Christique vicarium
sententias, poenas, imo anathemata dictare Inum ergo Episcopi superiores p num Pontifex non solom. Concilio Oecumenico, vertim etiam tumultuario Episcoporum manipulo subiectus . Haec tam absur da, tamque indigna, ut pigeat refutare .. . et
illud ergo verum est, constatque ex Galliae historijs, Capitularibus, Conciliusque , olim EpiscopoAsibi, ut dixeram, auctoritatem adscripsisse Reges ex
ast Ipse Ainroinus, qui iraec verba Episcoporum recenset: Praesuinptaiosos&audaces via cat. Alino inui lib. s. caP. I
138쪽
eommunicandi; cum vero hac potestate aut factionibus , aut etiam Civilibus bellis abuterentur; saepe Pontifices rogati, ut tali id facerent. Quod sit Ta- lonio otium fuisset Clementis VI. aliorumque Pontificum Diplomata euoluere , ac etiam instructionem Caroli IX. ad Paulum IV. pto Regina Naua rae, supplicesque libellos d Angenes, Perronii,& O sati Cardinalium pro Henricis III. de IV. Regibus Galliae ; id solum sussiceret, ut Talonius continuo fateri cogeretur, agnouisisse Reges, se posse a Pontifice Romano excommunicari; dc postquam excom municati sunt, absolui postulasse: ac insuper, ut hac potestate soli Pontifices, non Episcopi uterentur, enixe rogasse . Iuris etiam Consulti, Advocatique prioris saeculi, quamuis haereticorum opinionibus 1ebuti, quae tunc Galliam impleuerantequamuis nemgarint posse primo occupanti Regna exponi, aut in terdicto subijci s de quo nulla modo concertatio semper tamen fassi sunt, posse Principes excommunicari, idque Theodosij, Leonis, Fridericorum,Regumque Galliae exemplis comprobarunt. Hoc ergo tam notum certumque est, ut inficiari nemo possit, nisi qui velit Ecclesiam auctoritate sua priuare, illa, in quam, auctoritate, quae supra Petram, imo supra Christum, eiusque Uerbum immutabile fundata, non locis, non temporibus, non hominum arbitrio moueri potest, euertique . Fixum ergo ratumque sit, posse Reges, posse Regios Ministros Censuris percelli, etiam cum Principis mandata exequuntur; siquidem ea ipsa executio cum aliquo delictorum coniuncta sit, quae Censuras
merentur, ut nuper cum Lauardino contigit.
Quae Talonius narrat de ibs, quae Neapoli se in Simcilia contigerunt, indigna sunt refutatione, quippe
palam & indubie falsi. Constat enim nonnullos ex Consiliariis status .
139쪽
Ex Gallico transliata. My Regiisque Ministris a Nuntio Apostolico excommunicatione percussos sacris abstinuisse,utque Natalitia festa odire possent, prius veniam postulasse, atque etiam obtinuisse, cum clausula tamen de incidentia , nisi a Nuntio imperatis obtemperarent.
In Sicilia quoque cum ob violatam Ecclesiasticam immunitatem , de vice-Regem, dc alios Regis Ministros Panormitanus Archiepiscopus anathemate pcrcussisset, non prius absoluti sunt, quam Archiepicopum adirent, publiceque ac solito ritu veniam
Ea quoque praetereo, quae de Ignorantia Bullae,ueque eius publicatione nunquam in Gallias facta ab aliquibus recitantur,& ipse quoque Talonius ea tan-tdm cursim obiterque perstrinxit. Nam ut eo Pontificis Diplomate ij saltem , qui Romae morabantur, obligarentur, lassicit illud Romae promulgatum e se, Romaeque pependisse . Nolo hic quaerere, Legatus fuerit, aut non fuerit Lauardinus ; quamuis enim multis rationibus euincere possim , non fuisse pro Legato habitum,cum videlicet non lassiciat aliquem pro Legato mitti, nisi etiam a Principe, ad . quem mittitur, pro Legato admittatur: & quoties
ipsius Pontificis Nuntij, clim ad Galliae limites peruenissent , iussi sunt redire , nec Znquam admisti, non alia ratione , quam quod Regi non placerent pSed siue Legatus sit, siue non sit Lauardinus, sui-ficit iani dicere, non ignorasse illum, imo nec ignorare potuisti, sub poena excommunicationis ipso facto incurrendae a Pontifice vetitum esse , ne quis Ius Franchitiarum, Quarteriorum, & Asyli praetendere, multoque mimis usurpare auderet. Sciuit La- nardinus ; usurpauit tamen, nec monitus cessauit;
non celari delictum poterat, non vllo Privilegio purgari; meruit ergo Censuras, incurritque; & quod postea non petita, nec impetrata venia, Parochialem
140쪽
S. Ludovici Eccletiam intrauerit, adiecitque Sacram menta; contemptus de iniuria fuit, Pontificis Ecclesiaeque auctoritatem cum fastu calcantis . .
Postquam Talonius nullo fundamento dixit, a Pontifice non pom Leg3tos excommunicari; adiunes oti, multo minus potuisse ob ius Asyli & Fr chia ristum et Has enim esse ius mer, temporale, sicque iexcommunicationi non subiacere, tantoque magis,quoaillud immemoriali praeieriptionem Regem trian erit .mi, Sed primo quaerimus ex Talonio , qui Partamen atto hanc potestatem tribuerit, inter Pontificem gemque caulam Romanae urbis, deque iure Franchitiarum iudicandit num ergo de Pontifex , de Romina, & utriusque causae ad partamenti, Regiique tribunal pertinent, ut ab isto delegari, ab illo scui lavium causae priuatorum submittuntur, decidi, finir1
Deinde ut rem ex suis principi js examinemus, vim dendum est , quaenam tandem sint illa iura, quae in Romanam urbem sibi vendicant Legati, quaeque eorum rationes; nam si Talonio credimus, potest Rex Galliae in Romanam urbem supremam sibi auctoritatem asserere; potest Pontificem throno mouere,
En nouae Talonij iura , quae nec Pithaeo, nec alijs(Regiorum in diuersos Principatus iurium Collemoribuo in mentem venere 3 nam quod hac aucto- .ritate in Romanam urbem Rex interim abstineat gratiae Talonius&indulgentiae adscribit, sic tamen, et ut quando Regi placuerit, commodumque fuerit,uti possit hoc iure , Romaeque dominari. Potest Rex,, inquit, tota Roma potiri, nunc aliqua tantum eius parte conuentus est , quam Legatis suis cedit, de . arterium vocant ; nam aedes ipsas, Palatiumque a Farnesium, quod attinet, in quo Legati morantur nec Legatorum, nec Regis est, sed Ducis Parmensis.