장음표시 사용
101쪽
quam paucorum , quos odium , metus, vindicta , adulatio peruerterant e . . mTertib. Et qu: d miraris Pariliensem Conuentum errasse, quando constat ob similes fere causas An tiochense, Ariminense, Ephesiinum secundum , de alia Concilia errasse, in quibus longe maior-n merus, & doctrina , quam in nupero Parisiensi: de quis nescit etiam Hereticis suos Conuentus& syn clos esse, in quibusTorte non minor doctrina quam Parisijs , si haec suffceret: non ergo ab istis veritas
quaerenda, sed ab illo, cui Christus dixit: Ego pro te rogavi, ut non deficiat fides tua, ct tu aliquando conu fus confirma fratres tuos. Quarto. Adde & Regaliae, dc quatuor Propositi
num causas ad maiores, imo maximas pertinerect , quae etiam Gallorum tellimonio soli Pontifici rese uamur ; hic ergo solus & unicus Iudex ; at plus va- Iet , magiique obligat unius Iudicis sententia, quam mille aliorum iudicia , quibus nulla auctoritas decidendi. Denique certum est alibi, inuicteque probatum, Concilia a Pontifice improbata nullius esse auctoritatis; quanto ergo minoris auctoritatis Conuentus Parisiensis decreta J Poterit ergo Episcopis Parisiensibus ab Innocentio repeti, quod olim
Ariminensibus a Damam dictum est: (C Numerus Episcoporum , qui erant Arimini Parisiijs congregati , praeiuditu rivim hasere non debent praesertim cum formula illa concepta sit, neque scopo M-mano cuius ante omnia sententia expedianda erat neque aliis ei consentientibus. Vigesimoquarto ; Multa subdit de libertatibus E Uesiae Gallicanae , quas negat Pontificum priuilegiis deberi. Sed cum hoc nihil pertineat ad praesem argumentum , sitque integris libris confutatum , alto Gallorum silentio, nihil habeo quod addam, prae
102쪽
ter ilIud Apostoli : sa) In libertatem vocati et latratres,s tantum ne libertatem iv occasionem delia
que a Pontifice latas ad Principum oratores , eorunaque dimus, & viciniam, seu Quarterium extendi posse. svi Legatum enim Personam Principis, eius ue supremam, b independentem ausoritatem reprarentare rum aedes Legati , esse aedes Principis, nec proinde I'ontificis legihus comprehendi. Haec Letis
. m. Si haec ira habent ; ergo non solum Romae R Riss Legatis ius Asyli, Quarterii, sed omnibus
1 rincipum Legatis, & in omnibus aulis competet, ac praesertim Parisjs Legato Pontificis. Hic enim Udem ratione, qua Lauardinus causari poterit: se 1 ontificis supremam de independentem auctoritatem retrire: aedes suas, aedes esse Pontificis, nullisque, Regias Legibus subiacere, nec a Regiis satellitibus viciniam Luam percurri posse. Quae omnia si nec P rili Js, nec alibi locum habent, cur habeant Romae Iaia vcro soli Galliae Legati Principem suum reprae- tant 3 Et si esse Galliae Legatum est Legitimus titulus Asyla tarterium obtinendi, cur hoc tantum Romae, & non alibi Gentium p Certum initur est omnium Principum Gentiumque exem dici
Ius Asyli, de Quarterij saltem extra proprias de
multoque magis in tota vicinia Legatis Principum nec deberi, nec dari; male igitur a Lauardino petitur titulo Legationis.. Taceo Lauardinum Legatum non esse, cum ut sepe repetitum, non solius mittentis consensus LegatoS iaciat, sed etiam Principis , ad quem mittitur I aceo in nupera Innocentis Bulla non contineti
103쪽
Legem vere humanam, sed Diuinam-naturalem is cui omnes non tantum Legati, sed etiam Principes subduntur 3 videlicet: mn inuadendi, nec retinendi aliena Domino invito . Taceo denique Legatos etiam agnitos, recepto ique multis ex causis remitti pone , praesercim cum f. hostilia moliuntur , alienam Iurisdictionem inuam .dunt, aut invasa abstinere nolunt, cumque Principi, eiusque Ministris Iustitiae insultant, ut nuper Lam
N. Hoc ynicum est argumentum, quod decipi silent simplices , rerumque ignari; dc tamen instar aliorum planc vanissimum: imo tantum abest, praemscriptionem obtendi posse, ut potius hoc ipsum ius immunitatis & Asyli pro exemplo seruiat rerum impraescriptibilium ; adeo ut si in scholis Im is-Consultorum quaeratur e Quodnam sit paradigma rerum, quae nunquam praescriptae funt, ex nunclisam . praescribi possint 8 Respondere debeat et Ius A Jli d1 avardino IZomae petitum , in hoc enim uno omnes defectus Praelcriptionis conueniunt. Piget me ad ista deuolui, sed postquam Gallus hoc argumento uti voluit, in eoque summam rei 'collocare, non possium silere . Nego ergo hoc ius, Astii a Gallis praescriptum esse, aut aliquando potuisse praescribi. Nam primo Praescriptio non est Diuini aut naturalis , sed humani iuris , ac ciuili lege inducta s. Vnde si supremus Princeps, qui Ciuili Lege non
tenetur, dcclaret se nolle , ut res aliqua intra distium Principatum praescribatur, certum est prae- .
104쪽
ae seuerissi vis Legibus professi sunt, nolle se, vi- huiusmodi immunitas tanquam publicae quieti,Gemtium iuit, humanisque commerciis aduersa praestria. beretur: non ergo praescribi potuit.
Socundo. Tota& unica ratio , ob quam Prescrin ptio admissa est, illa fuit; ne iura S: Dominia re,eaum incerta essent, si multis annis , quieteque ab aliquo possessa restitui deberent. At haec ratio in nostro casu locum non habete nec enim incertum esse potest , ad quos pertineat ius capiendi, puniem dique reos in tota Romana urbe,& locis a Lavardino praetensis 3 cum certissimum sit ad Romanos Pontifices pertinere, ab ijsque semper exercitum , ut ex Archiuis , & Protocollis , communi totius urbis testimonio, ac confessione etiam Gallorum constat, quod supra ostendimus, cum de Pisana as
Terrib. Ad praescriptionem requiritur bona fides
in legitimo aliquo titulo siue vero, siue praesumpto fundata, adeo ut sublata bona fide , ne mille quiadem annorum possessio praescriptionem pariat; idque ut Praescriptio a furto, & rapina distinguatur eat in nostro casu, quae bona fides, quisque legitimus titulus aut esse, aut praesumi potest , quando Summi Pontifices legitimi istarum rerum & unici Iudices toties, & tam enixe publicisque edictis haec Asyla prohibuere , imo abusum appellarunt abominabilem , detestandum, publicae pacis perturbatiuum, fomitem rebellionis , pessimi, valdeque pernitios exempli , rem enormem , nimiam corri piem Iam , ausum temerarium , abominabile , CR dete- flandum nomen, fieri ue, inquam, potest, utiona fides ac legitunus Titulus esse vel praesumi possit, in rebus, quas ex Principis edicto constri. , alomi-mbIles , enormes , detestandas esse, Quoa si nec
105쪽
hi ; at vero quid magis repugnat , quam hoc Asylorum ius, quo data flagitijs securitate , & licentia, necesse est publicam quietem proscribi. Ipsi Galli, quando contra Ius Regaliae longissimam Possessio Mem, ac supra omnem memoriam pro Ecclesiis allegari audierunt , quid aliud & saepitis respondere, quam iuribus ad Coronam & Principatum pertinentibus praescribi non posse 3 At vero ius
crimina puniendi multo magis Coronae, supremaeque auctoritati annexum est, quam ius Regaliae nam sine hoc possunt Regna de Principatus consistere, imo si Galliam excipias , nullum Regnum hoc iure potitur 3 non vere conseruari Regna pose sunt sine auctoritate necessaria puniendi sceleratos .
id enim ad publicam quietem, & pacem pertinet, cui
promouendae Principatus instituti sunt. Sexto . Denique Praescriptioni complendae tempus necessarium est nec enim quouis die, aut an no aliena iura praescribi possunt: sed contra priuatarum Ecclesiarum iura quadraginta annorum tempus necessarium est: contra vero iura Romanae Eeclesiae centum annorum. At Legati, quamuis cum
alijs urbis Magnatibus usurpare hoc ius iam Iulii ULaetate conati sint, eo tamen semper expulsi , coactsque cedere, libera iustitia,fomnibus locis exeracita usque ad annum Icisso, quando sub Clemente X. ob causas nuper libatas, non edictis quidem , aut poenis, nec etiam satellitum excursu Asyla Legatorum turbata sunt; sed tantum precibus, querelicque apud Principes actum , ut hunc vliam extingui permitterent. Idque multo enicacius a Moderno Pontifice , quod villim lassiceret impediendae praescriptioni. Demus ergo quamuis ob causam modo allegatam ne hoc quidem concedi possit j duodeuiginti annos elapsos esse; quantum id tem-
106쪽
poris est , ut non dico contra Pontificem , sed ne quidem contra priuatum Civem praescribi possit /nihil ergo Lauardinum iuuat ostentata Praescriptio
XXX. Vigesimoseptimo: Conqueritur, 'violari Pisanam Conventionem . Pisana Conuentione nihil aliud contineri, quam ut Legatis Galliae honor exhibeatur tanto characteri debitus, non vero,ut iure Asyli gaudeant, Iraesertim , quando alij Principes ei renuntiarunt .mo Alexander VII. constantissime negauit auctoritatem suam Asylo praestare , illudque ratum habere, ut ex publicis documentis constat. Aliud est ergo honor Legatis debitus,aliud Asylum, neque hoe ad iura Legatorum pertinc re, omnium , qui de hac re scripserunt, testimonijs constat, patetque alio rum Principum exemplo. Deinde Pisana Conuentio de Legatis loquitur, qualis Lauardinus non est, quando, ut supra iam monui, non solius mittentis imperium Legatum faciat,sed etiam consensus Principis, ad quem mittitur. XXXI. Vigesimo octaube Multis locis conqueri tur Lauardini Orator: Modernum Fontificem Innocentilim male in Gallos animatum esse: idque toto si iPontiscatus tempore multis , magnisque exemplis
N. Posset Innocentius respondere , quod olim Elias similis culpae a Rege postulatus : cum enim illum istis verbis Achab alloqueretur: Tu ne es ille, qui conturbas Israel I Respondit Non ego thrbavi
Urael, sed tu, qui dereliqui si mandatum Domini. Si
Galli iusta petierent, de quae concedi possent, nacrimio & ante alios audirentur. Cum vero illa petant, quae Conscientia non admittit, quis amabo causa
repulsae I qui petit, an qui negat indigna = permit
107쪽
,ant Galli aliquem locum Conscientiae, nec Ini 'etiam aut odium putent Regem soli Deo postponi. Rincensebo, de quibus Galli causantur, se a Pon-- fice exauditos non eme, si ue Lectori iudicium, odium an necessitas dici possit , quidquid Pontifex Callis negauit u is i. - . Primo enim Rex Christianissimus Ius Regaliae
uetopria auctoritate ad Ecclesias duplo plures exten' liit, quam quae antea huic seruituti lubiectae erant, imo etiam ad Ecclesia D regularem, qualis fuit Apamiensis, idque conera Lugdunensis Concilis Decreta.contra Praescriptionem immemorialem, contra
Leges omnium retro Galliae Regum, & deniquo contra ius,& immunitatem tot Ecelesiarum. Vicaris Generales ab Apamiensii Capitulo Canonice electi, Regia auctoritate opera que Ar- .hiepiscopi Tholosani expulsi1 sunt, alisque intrusi, Canonicis omnibus Regularibus Apamiensis E clesiae direptionibus, cisceribus, exilio pulsis, totomoue Capitulo illius Ecclesiae dissupato ; unde funestum schisma secutum, duratque in hunc diem . Tergio . Nominatio in aliquibus Monasteriis vr-hanistarum Sanctimonialium Regi vindicata , sup-vressis liberis Electionibus, intrusisque I itularibus Abbatissis,unde summa ac plena scandali inter sacras
virnines exorta confusio ' A .
Duarib. Oppressio Clumacensis Abbatiae qu allat i Concordatorum ius eligendi sit penes Reliviosos, & ij quendam Patrem Beu veron canonice elegistiunt, hoc tamen renuntiare coacto, puni 'Cue
longo exilio substitutus est Bullonius Cardinalis,
quem nunquam Pontifex adduci potuit, ut confirmaret, quippe contra Canones intrusum, cumquo insigni iniuria, damnoque canonice electi.
Ouinib. Extincta quoque sunt Regia auctoritate
108쪽
quam plurima Leprosoria, di loca pia squorum pluurima ad Ordinem S.Larari spectabant , Regis iussi inualidorum Xenodochio unita , quod noluit Pomtifex ratum habere.
Sexto. Vsurpata quoque nominatio Abbatum in quamplurimis Galliae Monasterijs, alijsque Prouin-xijs bello quaesitis, cum certa clade Instituti & Discliplinae Regularis , quod nunquam Pontifex probauit
Septimo. Nominati quoque sunt ad vacantes E clesias duo ex illis Praelatis, qui anno 16Sa. Conuentui Pariensi assedere, novamque de omnibus Ecclesiae, Galliaeque Patribus aduersam doctrinam inducere moliti; ac etiam pro Regalia deciderunt,excluso Pontifice,cuius tamen iudicio causaS maiores reseruari certissima Patrum Regula est, etiam a Naimburgo, aliasque Gallis admissa. Hos vero a Rege nominatos Episcopos tanquam suspecta , sacri ue Canonibus aduersa doctrina infectos Pontifex respuit; unde Galli animum obfirmarunt,ut nequidem alios Episcopos fere triginta proponerent, ingenti vacantium Ecclesiarum damno. Octaub. Taceo nouam, S: Gallica pietate indignam persecutionem , qua contra Ecclesiae immunitatem tot insignes , praeclarique Sacerdotes, & Ecelesiasticis Dignitatibus aucti, carceribus, proscriptionibus, exilijsque puniti sunt. Haec nunquam In nocentius probare potuit, &: qui posset a sacris Canonibus, ab Ecclesiae Gallicanae institutis, & Legibus Diuinis, humanisque adeo aliena 3 Hinc Gallorum querelae, qui & Pontificem, de Pontificis Ministros, odij accusant,quod non velint, quae non licent quodque non possint Regiorum Ministrorum cupiditatibus adulari; & Deum, Conscientiam, Regemque prodere tam turpi ac indigna conniventia.
109쪽
Contra Apol istam Lauardini. Io XXXII. Vltimδ . Denique sparsim hic Auctorminatur e (quod etiam Lauardinus in fine Apologiae suae fecerato S i quis reuerentuc di honori defuerit Legato tanti Monarchae debito , reum illum foromnium malorum, qua ex irata, elisaque Regis Maiestate prouenire possint. . Iam obseruatum est, Asylum non pertinere
ad honores ac iura Legatorum, nec Lauardinunta
poste Legatum dici, sicque nullam iustam causam praetexi Regiae indignationis . Quod si tamen , ut Lauardinus minatur, Christianissimo Regi placuerit armis hanc causam finire, & quod iure non potuit, vi ac potentia exprimere, nihil aliud Innocentio supererit, quam ut patientia Pontifice digna, quidquid Regi visum fuerit, intrepide patiatur, seque non Achillis, aut Hectoris, sed Piscatoris successorem mcminerit, cui, ut gladio abstineret, ae Christo imperatum est . Non ergo Christianissimo Regi, Ecelesiaeque Primogenito aut arma, aut acies opponet, sed reuerentiam Pontifici debitam . Dicetque Innocentius, quod olim & in simili causa
Ambrosius: sa) Memini lis, quod lectum es, buthem fan tum Nirum possessorem vineae suae interpellatum petitione tigia, ut Mineam suam daret, respondisse: abst ut ego tradam Patrum meorum haereditatem , si ille 'muneam suam non tradidit, nox trademus Ecclesiam Christi J Qucd igitur responsum ess a me contumaciter I Dixi enim conuentus , absit, ut tradam Chrsi haereditatem . sespondi ego quod Sacerdotis es, quod Imperatoris es , faciat imperator ; prius est , ut animam mihi, quam fidem auferat . Si a me peteret, quod meum esset, id est fundum meum , argentum meum , rus huiusmodi meum, non refragarer ; Verum ea , quae Diuina, non esse
110쪽
rog De Aura Franchitiarum . Imperatoris e Tote latis: si Patrimonium meum p sitis , inuadite r si corplis, Occurram , ivltis in vincula rapere , 'vultis in mortem y voluptati est mihi, non e me vallabo circumfusione populorum , nec altaria tenebo vitam obsecrans , sed pro altaribus gratius immolabor . Haec oli in An brosius valentiniano Imperatori. Haec iterum Innocentius Ludo- uico Regi.