장음표시 사용
111쪽
Ex Gallico in Latinum Sermonem translata in gratiam Veritatis.
maledixerit Patri suo, Sc. Exod. II. IT Principi populi tui non maledices . Exod. 22. . et S. Vere frustra impugnatur , qui apud impioso infidos impietatis arcessitur, cum fidei fit magister. Ambros in Psal. II S. Comparuit nuper audax quaedam declamatio a Talonio tipis vulgata, sententiaeque praefixa, quam Parisiense Partamentum contra Bullam Innocentij XI. dixit; hoc . est contra illud Diploma, quo Pontifex Romanus illos omnes anathemate percellit, qui Asyli aut immunitatum lauas Franchitias vocanto praetextu scem Ieratis, latronibus, proscripsisque patrocinium, & securitatem praestant, & illos iustitiae, meritisque poenis subducunt Plane nisi hoc Talonii solium palam , totaque Lutetia visum esset,ac insuper nomen Partamenti ostentasset; quis unquam credidissiet tam infame scriptiim,
totque in Romanum Pontificem , sedgnaque Apostolicam iniurijs sparsum sub Rege sapientia dc Religione praecipuo aut toleratum. aut Advocati Generalis
112쪽
ratis calamo emissum iri, iam annis , stiriliisque m-rensibus cani de Constat equidem flagrante iuuentute multa ab hoc Togato contra Romanam Ecclesiam ex Launoij scriptis profusa esse, illius,inquΣ,LEunoi j,
cui non alius scribendi scopus quam ut detraheret Pontificum auctoritati . Caeterum sperari poterat aetate annis, & experientia rerum aucta bilem tandem minutum iri, ardoremque iuuentutis, quo tam inulta contra Sedem Apostolicam inconsulte latrauerat. Sed&reuerentia non Ecclesiae tantum Gallicanae debita, sed toti Catholico Orbi cuius caput visibile, Christique vicarium tam indigne inuaserat & metus quoque omnium animos in se prouocam di prohibere eum debuit tam pudendo facinoret, . Nam cum viginti abhinc annis orationem vulgasset erroribus, iniuriisque plenam; continuo Clerus GaIlicanus contra illam querelis supplicique ad Regem libello pugnauit,& schismatis, haeresiique conuicit; quis non crederet cautios progressurum iam semel, tam grauiter ictum p & tamen nunquam insolentius in Pontificem, sedemque Apostolicam, quam in nupero Iibello debacchatus est , nescias sponto sua, nativaque intemperie id fecerit, an ut aulae blam
Sane in tanti momenti negotio, quodque Euro-
pam totam concusserat, nemo non expectabat,ex hiasiorijs ,legibus , ipsisque visceribus causae magnum aliquid a Talonio productum iri, & par tam iniustae, vanaeque moli sustinendae. Nam quantis & quam a validis rationibus opus, ut hominibus persuadeas, licere Gallis in alieno Principatu , inque ipsa Metropoli suprema uti potestate Principe inuito p Et tandem ius illud immunitatum,&Franchitiarum tanta Contentione a Talonio defensum, quid aliud est, quam potestas Principem in suis Prouincijs auctoritate priuandi; alienam iurisdictionem inuadendi; impunia
113쪽
Ex Gallico translata 2 III punitatem omnibus flagitias parandi ; in communi totius Orbis Patria ( sic enim Romam Talonius appel- Iat in qua summa necessitas disciplinae, leges omnes peruertendi; dc denique tot hominum millia,quae ex toto orbe Romam conueniunt, sceleratorum ar-hitrio de licentiae exponendi , nullo iustitiae praesidio pEn tibi egregiam Franchitiarum ideam l de tamen haec ipsa est, cui tanto studio Lauardinus laborat. Si damna de perniciem reputes, quae ex hoc iure Asyli proueniunt, omnino concludas, etiamsi aliqua ratione niteretur, a Rege Christianissimo abdicandum esse , idque ad eius pietatem, di iustitiam pertinerea, ne videlicet tot flagitiorum se reum constituat, quibus usurpatum hoc priuilegium aut causam praebet,
At Talonius in vulgata nuper inuectiva non argumentis , non probationibus causam Asylorum pro- Pugnat , nec saltem pompa illa mendicatae eruditionis, quam alibi ostentante nihil de usu, nihil de possessione Regum Galliae post fundatam Monarchiam, nihil, inquam, istorum ; sed aut Rethoricis figuris contentus, aut fumo Gallicanae libertatis,aut declamationibus in aulam Romanam , aut alijs cantilenis toties auditis, totidsque refutatis; illud unum inculcat repetitque e Ius ADti ad Regem pertinere, nec unquam abaicatum iri. Quod si tanti priuilegii causas & rationes quaeras; non alias affert, quam fidem & auctoritatem suam: Talonius dixit . Contendit: INec Reges , nec Segum Legatos posse excommunicatione puniri: Ecclesiam S.LMAuici iniuste interdicto suppositam . Sed nullam rationem adjungit tantae criminationis ; facilius quippe , breuiusque Talonio visum, si causam non examinaret, non discuteret; sed more sibyllarum oracula proferret nulla cura probandi: Roma potestate sua abutitur, Oma Gallia libertates deflorat: Haec summa
114쪽
-i, Refutarito malonii. . Ouem ergo effectum pariet haec Talonii
elesiasticis Rex Galliae praefecit, & quorum oIra, milaue utitur Romae, non tantum non offen- aesut liet Advocati petulantia, verum etiam ap-Dlaudant, exultentque; imo tam indignae in viam Ecelesiam rebellionis ipsi sint auctores, fabrI-que calumniarum , quibus tanti Pontificis nomems' Caetetum iniuriae toto hoc Talonii libello sparsae,
adeo turbatim,nulloque ordine incedunt,ut isScommonendis nulla mea cura suffecerit; fateor enita
Tnatum me esse, utallas disponerem, quo videt:
clarius apparere , convincique possint: sed ut dixi, Draeualuit Auctoris confusio , ut proinde oppugnarrI me debeant vago certamine, & prout singulae Occurrerint . Nisi forte omnia ad haec capita reducas, videlicet. Primo ad iniurias & conuicia, quae impum denter in Pontificem vomit . Secundo in querelas, Quas de Pontifice male in Gallias animato sparsim accumulat. Tertibin seneen iaS erroneas circa aumatem Ecclesiae Romanae Matris & Magistrae
omnium Ecclesiarum. EP Denique in vanissimas ratiocinationes, ac pue 'agrriarum ciuibus Imaginarium ius Asyli,& Diuino, numanoque iuri contrarium Regi Christianissimo ven-d et e contendit. Haec merces Talonys 3 & quamuis nemo unquam Asienatorum huc usque processie-
115쪽
. Gallico franslata. yrrrit, pIacuit Talonio illos omnes superare adulan
- CPrimo igitur Pontifiei obiectate Iam d pluritas annis Italuisse hoctem si Gallorum profiteri , ami-cim vero omnium , quibus GaIliae potentia aut odio
. exordium tam grandis calumniae: quid porro a laeonio expectas I ut probet 3 ut foedera narret hostibus ab Innocentio percussa p ut Deli', aut saltem machinationes producat in Galliae Perniciem I nihil istorum ; constat enim id maxime ab innocenti' hactenus curatum, ut animos Chri stianorum Principum componeret extinctis disco diss, utque palam testaretur paternum amorem, Siloarem amori aestimatiqnem, quam Christianissimo Regi profitetur , nec aliud ab eo foedus coniunctum, quam innocens illud, Derique tam charum, quo dem Iendae Turcarum potentiae Christianorum vires socruit. En odia& insidias Innocentii. Illud verum si hoc culpae dari debet) doluisse Pontifici, cum
Regem videret perniciosis Ministrorum consiliis nismium tribuere, Principem alioquin pium, iustum que , quoties suis, non aliorum arbitriis agereturo Et vero, quam benigne, humaneque Regem admonuit, ne permitteret Regaliam quatuor Prouinciarrum Ecclesijs imponi, quae semper immunes fuerane huius seruitutis, & qua tamen eius Ministri Eccle-sas opprimebant, Regio nomiue abusi, c cataque IustitiayQuis autem satis dolorem explicet, quo Sanctissimus Pontifex angebatur, com videret tot Episcompos, totque alios Sacerdotes pietate , Zeloque insignes, toto Regno proscribi, &poenas grauissimas dare, nec aliam ob causam, quam quod Romae obem dirent, causamque libertatis Ecclesiasticae sustinerent f idque exemplo ipsorum Galliae Antistitum, qui H octuam
116쪽
octuaginta ab hinc annis eam constantissime defenderant; imo quam ipse Petrus de Marca, quamuis
alioquin Regi addictissimus, egregijs scriptis agnouerat, oppressus, ut credo, mole verItMIS . .
Cum videret Regia auctoritate institutum Resisniosarum Infantiae Christi ab Episcopis, a Pontifici-hus, ab ipsoque Rege approbatum, momenco adoleri, nulla iustitiae, legumque reuerentia pCum videret hinc euerti Charonense Monalterium , inde in aedibus Urbanissarum perpetuas Antis itas intrudi , idque contra omnes Leges,canonumq3 Cum videret arbitrio Iudicum saecularium& Iibertatem ,&iurisdictionem Ecclesiarum turpistimastruitute damnari; iuglimque Ecclesiae Gallicanae a iis imponi, quorum vita nimis quam nota, et illeum .
tio Agna: Ecclesiae inquam Gallicanae, quae cunae singulis fere momentis libertates suas iactet, re apSasaeculari Magistratui ad pedes iacet, seruitque miserrimo ac pudendo ancillatu, ParIamento videlicet rebus sacris&Ecclesiis imperitante et idque maiori factu ac dominatu, quam ipsa Oecumenica Concilia, Romanique Pontifices. DCum videret praecipuas Regni ac deuictarum I rouinciarum Abbatias in Commendas dari: Episcos es ad alienas Ecclesias transferri, suis, quas primo tu sceperant, relictis, commissisque alteri & subornato Episcopo, qui prioris Episcopi vicarium agat et cogi Capitula vacante Ecclesia , vicarios eligere , non quos volunt, & quos Conscientia eligenaes diciat, sed quos Rex imperat, praestribitque : Canonicos exilio pelli, quotquot Gubernatoribus Prouinciam
rum licet modeste obnituntur, recusantque Merce narios Pastores accipere ex aulae praescripto.
Cum videret Galliae Eoiscopos olim Apoitolicae Sedi maiori quam dici possit demissionis & reueren
117쪽
- Gallico translata. Detrae lensu addictos, nunc omnino dissimiles sibi ino Conuentibus annis I68o.& I68a. celebratis classicum aperto bello in Ecclesiam Romanam cecinisset
ac Decreta vulgassie Apostolicae Dignitati plane aduersa ,& ab iis Decretis aliena , quae Ecesesia Gallicanam Comitiis anni I SIG. per Cardinalem Perro- articulis pro reparanda Ecclesiastica Disciplina condiderat. Sed ut credo, alia unc erat ratio Galliae Episcoporum olim entrita Conicientiae stimulis, spirituque Religionis agebantur: nunc metu & factionibus, aulaeque instinctu tquid ergo mirum alijs ex causis alios effectus prodii Lee proInde non nemo ex Episcopis, qui Parisiensi Conventui assedit, amico suo familiariter, reque dixerit : Galliae Episcopos libertatem, honorem,
E conmentiam in conventu Parisens perdidisse ,
em nihil praetered. I I r DCum videret Clerum Gallicanum olim pietate dis
cientia ce constantia Sacerdotali ante alios floren- . t m et nunc adeo marcuisse, ut malit iura &priuilegia Ecclesiarum suarum penitus deleri, quam vel vom Cem, vel querelam emittere memorem pristinae libertatis . Quid miniis facerent, si mancipia essent I . Cum denique videret tot Sacerdotes, virosque doctrina Insignes, exilijs, carceribus, falsis criminatio-mdus, aliasque modis puniri, ac priuari suis benefici is 3 idque nulla iudici j forma seruata, ac sepe suis etiam Episcopis Dioecesanis omnium ignaris,inconsultisque r&si causam quaererent tam Luae persecutionis; haec una reddebaturitiuod Iansmismum redolerent. Hoc nimirum crimen est, quo omnes Innocentes laborant, quotquot videlicet RegiisMinistris adulari non possctunt. Nec refert, si palam pro- te tentur e Se nnonii quinque propositiones ex animo auersari. Nihilominus rei sunt, de velint, novs1nt , oportet, ut inuiti sivit Jansenistae, noua videli-H a cet
118쪽
Pet delicti specie, quando cogunt hae eticos emesa etiam qui nolunt. Sed neque hoc latas, alia subiun-ount Iansenismo supplendo ridelicet esse seditiososcesse nouae Ethices (Principibus tam charae ) iuratos hostes et esse mille titulis suspectos: esse deniquo, ouidquid non sunt: nisi forte hoc unum excipias,cuod illis, qui in aula sunt , & quorum amittio E Hesiae permittuntur, blandiri non possitnt; hoc unum verumque delictum est, quod ne nomine careae,
Mit. Sed si ex una parte progressus attenderet huius Tribunalis , quo videlicet selectu accusationes audiantur a quo studio reorum responsa: quam lente di per moras senrentiae maturenture ex altera Ver Darte , si modum animo reputaret, quo Personae Ecclesiasticae in Gallijs iudicentur , non auditis videlicet reorum responsis, non communicatis dedittiomutibus; non collatis testibus, nec coram constitutis; non Episcopis consultis,quorum subsunt rurit lietioni& potestati ; nullo ordine, nulla fossa iudicis; eiecti, proscripti, spoliati, & squallidissimis
diis afflicti; nullo commeatu, nullo solatio, nulla veniae spe, ac saepe unius tantum Iesultae delatione op-Prem etsi haec inquam omnia cum Romanis I riduna-gibus conferret Talonius . fateretur utique si modo Tanta ori, quanta cordi libertas) plumeum thoinae, ferreum in Galliis iugum portari, & eorum Inquill-tionem, quibus res Ecelesiasticae a Rege committuntur , adeo inclementem, adeo crudelem tale, ut ae
Iitiae sint, quidquid de Italia, & Hispanica seueri a
narratur. Recordetur ergo Talonius, quam Indimenis saeuisque modis in Gallijs habeantur , quo(quotriae non placent, & fatebitur, nullam de Romana Inquisitione querelam superesse ' . . . Enimuero mala & abusus, quae modo
119쪽
Ex Gallico translata. II quae Iongo ordine narranda superessent, Ponti Cem Innocentium non latent ; nec omisi iam fusis ad Deum lacrymis, iam litteris ad Regem datis,humanitate , paternoque affectu plenis, iam precibus per Nuntios porrectis, remedium aliquod quaerere tam pertinacibus morbis. Hoc rotum est odium. Haec persecutio, quae Pontifici imputatur: quod gemuerit, quod rogauerit, quod monuerit, quod medeis Iam aptauerit , quod Immunitati Ecclesiasticae iam in faciem cadenti brachium porrexerit, quod Clerum reformari, iniusteque oppressis quietem optauerit. Hoc, inquam, si delictum, & odium vocari debuit, nemo nocentior Pontifice , nemo Galliae insensior: at pari ratione, & Medicus, cum infirmo medetur, de Pater clim silium obiurgat emendaturus, inter hostes eu persecutores censendi erunt. Opponit secundo ordine Talonius si modo P. Ionsi sunt , quae nullam connexionem habent cum
iis, quae sequuntur, praecedeantque ) Charissimos esse Pontifici, quos constat Iassensi discipulos fuisse, bos landibus, hos mille favoribus cumulari. Non explicat Talonius, qui sint isti Iansenta addicti , & Pontifici Innocentio praedileeli ,t& consulto
tacet , quos non potest indicare , quippe imaocentes;&poenas quoque Calumniatorum verituS , ctim eum
non lateat, enixis verbis , regioque Diplomatet, prohiberi , ne la enistae appellentur, quotquot aue Pontificiis contra Ian senium Decretis se submiserunt, aut a nullo Episcoporum huius criminis damnati sunt. Quod vero adiungit Talonius: Ipsum Pontificem Innocentimi uansent tetrum partes fouere; tam petum lanter, falsoque dicitur, ut ne quidem responsummereatur; illud potius demiror, & Galliam, & Par-
lamentum ferre tam indignas, enormesque calumnias non solii in toto Re no iactari, verum etiam
120쪽
apsius Parlamenti Arresto praefigi. Haec niminam est reuerentia Romano Pontifici debita iustitia ParIamenti tam atrocia simulantis p quid mirum est, , tot Innocentes Epila'pos subornatis accusitionibus , damnari, quando vel in ipsum Pontificem tanta , dctam impunita licentia p
Sed neque satis Pontificem Iansenismi postulasse, Talonius: Tam segnem esse, inertemque, irasulatistarum erroribus profligandis, non somno tantum, sed lethargo correptus Mideatur.
Haec Talonius nota Ad uocatis modestia;& tamen palam est, non potuisse Innocentium maiori Zelo&cura persequi Quietistas, postquam obseruati sunt, eorumque haeresin extinguere . Notum est, quam scuere cum Michaele Molinos huius haeresis infami Auctore eiusque Assecus a Pontifice
actum. Illud verum est, voluisse Innocentium omnium retro Pontificum, Patrumq; exemplo , ac etiam
ex Canonum praescripto discrimen fieri inter haeresis Auctorem, quique huic sponte, obstinateque adhaeserunt; & inter illos, qui licet Religione, ac domctrina exim ij, primasque Ecclesiae dignitates meriti; specie tamen pietatis decepti squam viginti omnino annos egregie Molinos finxerat) in errorem prolapsi sunt; parati tamen ex Ecclesiae sententia illos deponere . Noluit, inquam , Innocentius hos cum obstinatis haereticis eodem fasce inuolui; nam etiam in causa Religionis nihil fieri inconsulto debet, caecoque
impetu & citra rationem , & tamen haec omnia a Patribus exercita, a Canonibus praescripta, somnus Talonio, lethargus videntur . Cum aliquot ab hinc annos innocentius errores Casu istarum, qui moralem Theologiam corruperant, solemni diplomate damnasset; vetuit Partamen- tum vulgari, quod in illo mentio fieret Inquisitionis. Nunc vero cum Ponti sex causam Molinos eiusq; Assecla-