장음표시 사용
31쪽
non intelligo, quasi non daretur ens rationis in intellectu, sed quia implicat a parteret. Ita conformiter ad priora, imb sic plin rima evincam, nam docui qubd Metaph sca, licet non ageret de existentia entis rationis per se, tamen de ejus impossibilitate sparte rei, & quomodo poterit ipsium ti ueri impossibile, nisi& declaretur ubi vides qubd media via incedam inter Scoti- stas, pro vel contra defendentes. Instabis: enti simpliciter,& enti seCundum quid habenti rationem entis nihil est
commune, sed primum reali, alterum rationis enti convenit; Ergo, &c. Respondent rursus retorquendo de animali, imo S conCeptu entis positivi univoco ad De- lum & creaturas; sed fateor non aeque com lcludere paritates, cum entia rationis sint,
quasi homines picti dicerentur animalia, . nisi consideretur eorum impossibilitas. Instabis: tali modo effli rationis & reali non dicitur conceptus univocus, sed possi-hili ac impossibili, quod tamen nec Verum est ; quid enim nomine entis significaretur, quod utrique competereti Respondeo Distinguencio Assumptum : enti ra- tionis quatenus est considerationis cujusi Cun'ue. C. quatenus ad metaphysicam lpertinet. N. sicut enim licet ipsum intellectum actuale illius sit fictilium, tamen i
32쪽
iaeterna veritate dicitur ipsem debere per intellecturin fieri, ita & a parte rei implicare. Ad illud, quod additur, dico: enisignificare e praescinden quia est hirco-Cervus tam vere a parte rei impossibilis, quam antichristus possibilis. Nec dicas,
Conclusionem probatam esse, quasi daretur conceptus in lensiu aliorum Scotistarum , minime , doceo enim quod Met
physiCa agat directissime de impossibilitateta intelligibilitate entis rationiS, adeoque S de ipso, si non per assenim saltem disefensum; conditionem pono,quia intelligibilitas eius plus est metaphysici examinis, quam privatio , Sophisma, &c, physici vel logici.
obiicies II. contra alium sensum: omne intelligibile est reale, atqui ens, quod solet vocari rationis , est intelligibile; Ergo purum rationis non datur. Probatur Major : omne intelligibile debet prius esse, quam possit actu intelligi; Ergo est reale. Respondeo: & hic applicari posse Majori
per assensum. C. secus. N. nam quod enS
rationis sit intelligibile , per intelladium fabricabile,hoc est verum a parte rei, ipsius verb actuale intellectum Objectivum, iquod resultat, nullo modo. Instabis: nequit dari ens rationis per intellectum et, Ergo, &c. Probatur Antece-- C a dens:
33쪽
eedens: nihil est in intellictu nisi in sensu, sed hoc nullo sensu percipi potest; Ergo, &C. Resipondeo Negando Antecedens et &quamvis axioma retorqueri possit de Deo, Angelis, formalitatibus, &C. Distinguo: nisi in sensu vel per quandam similitudinem, Vel propriam speciem. C. necessario per se, & propriam speciem. N. Ma. sic Distinctii Minore. N. Consequentiam. Instabis: ens rationis licet posset figurari ad modum sensibilium,tamen nequit esse objectum intellectus, cum illud sit ens poGsibile. Respondeo: ens possibile esse o jectum motivum, impossibile tamen peristinet ad oblectum terminativum. Si dicas entia intellectds dari a parte rei; verum est de hs quae stat & subjective, &obiective, entia autem rationis simi mereobjective in intellectu.
A ras bene d idatur in Negasioum
9 P risum pr Ico: quod ens bene dividatur in Ne- gativum & Positivum. Conclusio ista quoque habet duplicem sensum; primus est, quod ens dicat conceptum his membris univocum, ita sentio contra Mastrium& plures Scotistas; alius est, qubd privationes, & negathones dentur a parte rei,
34쪽
Proindeque nec nihil,nec entia rationis disci debere, & hic sensus est contra varios RR. imb & nostrates in suis Metaphysicis sibi nimium contradicentes, at meum est aliorum errores non sequi duntaxat. . Probatur quoad primam declarationem ut quaestione praecedenti; imo a sortiori, Cum metaphysica formalitates istas assentiendo edoceat; porr5 privatio est caremtiaforma in subiecto apto; negatio in subjecto non apto V. g. in homine caeco est privatio visos, in lapide negatio ejusdem; jam arguo breviter ς vere simi a parte rei, alias illico dicam in te esse privationem intelligentiae, si privatio est ideo quia fingitur;
Ergo contrahunt rationem entis. Nec
obstat, qu5d sind tantum entia secundum quid, nam certe plus disserunt finitum &rnfinitum,siibstantia& accidens, licet comveniant in ratione entis positivi univoce,
quam privativum & positivum; Ergo licet
deficiat privativum, sicut finitum Vel acci- .idens, tamen habet rationem ςntis quam& habet positivum. Confirmatur non est aeqRivocum, quia plus quam stolum nomen habent, & si analogum voces, jam erit univocum imperiectum , quia in Ante- praed: haec confundam, & in praesenti mis,me laboro, quod non sint entia rationis,
35쪽
-. Probatur in altero sensiue quando Sinae reg& alij docent privationes esse eritia 1.-tionis, vel intelligunt cle iis consideratis admodum positivi, vel secundum se & tunc quaero, Vel quaestio est de privationibus subjectatis in ente reali, vel rationis; quis quid dixerint arguam contra, Ergo &C. . Probo & declaro Minorem sic: angelius Vix potest intelligi saltem materiali modo nisi concipiatur ad modum corporei, qualis tamen nec est nec esse potest, & in se tamen non est rationis ; Εro etiam licet priVationes aegre percipiantur nisi ad modum positivi, quale nec sunt, nec esse Liunt, tamen in se non siunt ratione factae. Respondent et eas esse entia rationis, quatenus ab intellectu considerantur, puta per modum positivi , cum aliter perciplnon possint. Contra ait Poncius, nullum esse habent ab intellectu ut de caecitatep tet, & ctiam Angelus nequit concipi pro statu isto, nisi ad modum corporei, sed mirumque saltan puto, quod neC privatio nisi ad modum positivi, nec Angelus hisi ad modum corporei concipi possit ;: licet
enim sic commodius declarentur, tamen
bene capio quid sit posse videre, & ob dei
ctura aliquem organi non videre, Vel carere
visu absque imaginatione alicujus positivi malis. Deinde licet illae negationes,
36쪽
v. g quae sebiectantur in entibus rationis ut negatio lupi in chimaera &c. sint entia Tationis, non tamen illae, quae fundantur in realibus, nisi ut positiva redupliCativo
Obijcies I. contra primum sensum: ratio abstrahens a positivo & privativo , vel esset positiva, vel privativa, vel aliquid , vel nihil. Respondent alij: quod praec, sum abstrahat, sit quidem ens, id est, alia quid a parte rei utrique & quoad nomen,&quoad rem conveniens ue sed de se indisse- rens ad utrumlibet. Instabis: Ergh aliquid praedicaretur de ente positivo, quod de negativo ς quodnam illud Z non genus,non aliud. Re ondent facile r quod ratio entis omnino dicatur de utroque t non quidem ut genus ficut nec de Deo & creatura, sed ut gradus transeendens, qui contrahatur per modori vel disterentias in larga ac illimitata siumptione, & sic solvi haec & similia posse approbat Meldula, sed videamus quid ipse. Obsiciat II. non datur tale ens reale negativum; Ε*b nequit ens reale siC dividi. ἡ Probatur Antecedens: ens reale, ut sic, ex suo Conceptu Brmali diCit quid positio; Elgb implicat in adiecto dicer e ens reale negativum. Probatur Antecedens: po stivum & negativum contradictorie op-
37쪽
. pontintur ; Ergo opponuntur non tam- tum in ratione positivi , & negativi, secletiam in ratione cntis. Antecedens mul-
tipliciter probat: sied quia argumentum falsa supponit.. Respondeo Distinguendo
AnteCedens: non datur tale ens negativum in subjectis realibus. N. extra siubjercta& in communi , Subdistinguo: physsico. C: metaphysice. N. deinde falsum est, quod eos ut sic sit positivum in silo conceptu sermali et prim6 enim intelligiturens; secundo rationis & a parte rei; te tib illud a parte rei in reale di Armale , re te in positivum S privativum, deinde po- ' sitivum in finitum &c. dividitur, adhu magis veritati repugnat, qudd privativum& positivum contradictarie opponantur,
clim iss sit commune nomen entis & ratio saltem analogice juxta alios. Tandem sicut in quaestione praecedenti recessi a doctrina communi, non quia non sussicit responsio Authorum nostrae sententiae, sectquia mea potior est, ita & hic dico illa entia , quae Vocamus negationes , S privationes subjectatas in entibus realibus physicis, metaphysice importare conceptum Iositivum; volo dicerer sicut irration itas importat conceptum objectivum positivum, ita & privationes; cum hoc itat, quod physice maneant,& sint privatione
38쪽
scutquod essentia hominis sit aeterna, non facit hominem physice esse aeternum,& sic ad omnia argumenta Nego suppositum: quod conceptus priVationum non sit positivus, si metaphysice considerentur : simillies mireris quomodo positivus erit, cum explicite dicantur, & sint privationes, ac negationes positivi; Respondeo, sicut proprium ut sic est commune , ita Conceptus metaphysicus ille, quod aliquid sit independenter ab intellectu carentia sormae physice loquendo , est positivus. Nec dicas, conceptum formalem quidem esse positivum& a parte rei, sed oblectum
nequaquam. Contra: quando dico, em rationis est i qmile,vel accidens inhaeret, ha-BVO pro conceptu objectivo entia meta-
physi diminuta 3 Ergo & quando dico ,
privatio escarentia sima. Circa aliam paserem quae obsici solent conciliabis ex dictis in probatione ejusdem.
res bene dividatur QTantum, ct
T Icor ens positivum realabend dividi icise Quantum & non Quantum. Ita sub tilis Sco.cum suis contra omistas ac R R. vide quaest. quodlia'. Scoli. & rursium d plici sensu,' primus jam ex dictis& di-h C I cendis
39쪽
Sciendum est primo, multiplicem eritis transcendentis esse divisionem, priusquam ad summa genera deveniatur, quas tali or
dine com ector. I. Ens latissime in ens
ex natura rei & rationis. a. Illud rationis
eumfundamento &sinὸ fundamento. 3. Illud verb ens ex natura rei in reale & formalin. 4. lReale in varias classes ad metaphysicam impertinentes. s. Formale in positivum Scnegativum. 6. Negativum aliud m subjecto apto aliud in non apto. 7. Positivum ita quantum & non quantum. 8. Quantum iri itum & infinitum, dependens & indepe dens e c. s. Finitum in praedicamenta. IO Haec in Varia genera, & species subau ternas , ac denique omnes gradus metae physicos, vel conceptus objectivo Sciendum est: secundb, quantitatem Hyam dici molis, aliam virtutis; prima est,qua Corpora extenduntur: de qua in praedic mento quantitatis dicam i alia est virtutis lctyerfectionis qua unum ens aliud excedere videtur, ut inquit Rada, ciuem gratis impugnat Mastrius, volens este ipsam bonit tem entis transcendentalem, & hinc etiam
assignans pro membris hujus divisionis modos , disserentias &α quae non laneontia in recto, ut dicemus, licet enim so
40쪽
Qq ρὶ Etrb evitaretur petitio principi), falsum en fiet, ludo haeC quantitas non conveniret Telationibus divinis , unde haec Conclusio est dependens 1 Theologia supernaturali., Quibus praemissis. Probatur ex regulis bonae divisionis: deinde sic eas applico, dantur entia quanta,& non qφnta 3 Ergo bona est divisio. Probatur Antecedens , quoad secundam partem, de prima libenter conCedunt et quantitas virtutis est illa, qua unum ens videtur aliud excedere, sed dantur entia sine tali virtute ; Ergo&c. Probatur Minori dantur relationeS Originis, ut stuppono ex theologicis, sed illae tali virtute carent , ETO&c. Probatur Minor: alias iri una Persona esset perfectio, quae non foret in alia, quod de Deo Trino in Perisnis, ac Uno in essentia dici non potest. Respondent varia ad hanc ultimam seia quelam infringenda ubi de Deo Trino; &communiter arguunt Scotum petitionis prinCipii. Contra: Sco. non probat relationes nullam perfectionem dicere, quia datur ens non quantum, sed considerans Bbtiliter Trinitatem colligit debere illasielationes sino persectione esse, atque ita dependenter a Theologia instruit Quodli-hetis divisionem entis in quantum non quantum, quam aliuS nemo agnovit, ne ' larte