장음표시 사용
51쪽
ereatura, sub antia ct accidensis pr Ieor ens est univocum respectu Dei, & creaturae, substantiae & accidentis. Ita Seo. l. c. cum suiS Communiter teste Goudin & Arr a contra Thomistas, Suarios RR. Probatur Primb: univoca sunt quorum nomen est idem , & ratio importata per nomen est eadem, sed DeuS, creatura, sib- stantia, & accidens non tantum habent nomen , quod sint ens, sed etiam vere a parte rei sunt ens, Ergo Sin Respondent Distinguendo Minorem .iunt ens realiter & dissimile. C. formaliter Proeciism & persecte simile N. Contra et non minus est verum dicere qubd Deus βens, creatura fit ens &in reliquis paribus , quam quod timo sis animal, & brutum fis animal, & tamen realiter homo & brutum non sunt similia,sed conveniunt in ratione animalis precisa; Ergo Deus & Creatura ConVeniunt positive in ratione entis distincta ab inserioribus. Confirmaturi enuin medium demonstrationis, & habet papsiones; Ergo univocum dici debet ; de-
Claratur: omne ens est unum,omnis Cre
52쪽
Probatur secundo: ens non est requi- vocum, & licet analogum seret, cum tali analogia stat univocatio; Ergo&c.' Prohatur Antecedens prim6 : qubis non sit aequiVocum, ab inductione : quia plus eonveniunt membra assignata quam canis terrestris& stella, homo pictus & Verus,
ac caetera aequivoca, deinde nulla harum . propolitionum est vera: Deus tantum habet nomen emis, creatura tantum habet nomenentis Eri ambo habent & nomen, & rationem entis. Ita sentit. Arist. 7. Metaph.
Respondent Recentiores: esse univo eum improprium. C. proprium N. Meuxisse vero , Mastriuq &Compendiatores di- , Cunt esse univocum analogum, id est un, vocatione in infimo gradu, & analogum analogia attributionis, id est, quod unum dicit ordinem ad aliud. Contra ponentes analogiam inaequalitatis quae fit, quando unum periectius participat issamrationem Communem, V. g. calidum ut sex, respectu ealidi ut duo sed praescindendo ab authoritatibus forte nec una, neC altera analogia admittenda est, non inaequalitatis, quia haec non cadit super terminum substantia- .lem vel transcendentalem, sed super minus di magis recipientia: nec analogia attribμ-
tionis, quia quod creatura sit ensi est seque . D 4 Pro
53쪽
so. propositio aeternae VeritatiS, achaec: Deus es ens , Nec dicaS, falsium esse , quia Cre tura est ens dependens a Deo contingens, Deus vero independens & necessarium, Contra: hoc est loqui' de creaturis Physice , non metaphysice, unde non est ita un, vocatio phystica sed transcendens , Caelin rum Volens Cum univocatione quam praecisse probavi, analogiam, consulat Autho- res ci: & Faventinum in Phisosophia naturali theorem. 88. es aliis cap. unico Obijcies I. ensfiqitum & infinitum , d pendens & independens , contingens dc necessarium, non eonveniunt in ullo uni-Voce , sed talia sunt creatura & Deus; Ε go &c. Probatur Major : illamon ConVe- niunt univoce quorum unum subordinae lux alteri, sed finitum subordinatur infinito ue Ergo &c. Respondeo Negando primam Majorem, alteram Distinguo : in illa
ratione, qua subordinantur. C. in alia rutione quae non subordinantur. N. Majorem . sic histinguo Consequens dc Nego
Conlequentiam. 'Instabis : ens creatum & finitum non tantum subordinaturDeo in ratione finiti, sed etiam in ratione entis; Ergo in nulla
ratione convenit univoce cum Deo.. Ali ex nostris hoc Antecedens temere nimis, negant, praestat sic distinguere: subordina-
54쪽
-M 4s sis. tur in ratione entis physice. C. in ratione entis metaphysice. N. hinc dixi, non esse univocum physiCum , sed logicum videontonium Andream 4. Metap. q. I. Instabis: nec ens est univocum logiCum respectu Dei & creaturae. Probatur: illis quae sunt totaliter sub extremis contradictionis nihil est univocum, sed; Εrgo. Respondeo Negando. Minorem: nam inquit. Sco. ad hoc argumentum Henrici, Deus nec est sola negatio dependentiae, nec Crea tura est negatio ita independentiae: vel Distinguo Maiorem: quae sint totaliter, si Comprehendas & praedicata communia &distinctiva. C. si sela distinctiva. N. Majo- xum, sic Distinguo Minorem, S plura alia sic etiam dic esse diversa.
Instabis: esto ens sit terminus communis Deo & creaturae, nec tamen aequiVΟ-cus, nec uniVocus censeri debet, sed analo-. gus. Probatur : quando effectus non adae- quac causam, nomen utrique communa 'non est univoCum , sed creatura est effectus, Deus causa, quam non adaequat esse
do Minorem : croatura physice consside rata est eflectus. C metaphysice & sub ratione entis. N. & per talia infertur negatio univocationis physicae. Si dicas: Ergo erit necessaria, aeterna, hoc de esse ideati - D s omnino
55쪽
-8 46 omnino teneo & teneri dehet. si dicas, sequi Deum & creaturam esse similia, in ratione entis. C. in alia N. Obijdies II. si ens esset univocum his membris foret genus, posset definiri, imo& substantia cum accidente, Deus & Creatura convenirent in illa definitione, Contra Arist. 8. Metaph. Respondeo Nega do sequelas, & dico, genus significare i malitatem componentem , id est limitatam ac impersectam, quod transcendenti non convenit, deinde nec definiri proprie, sed intelligi ut conceptum communissimum obiectiVum. Instabis: haec siunt verba, sicut enim an,
mal est senus & definibile, licet sit
Iitas, ita& ens licet conceptus objectivus sit, posita praediCatione univoca & univo ce, sequelae tenebunt aequaliter. Respo deo esse verba subtiliter metaphysicam emponentis, &bene consequentiam a paritatem negantis, nam nec genus, nec de nibile est, non quia Ermalitas est, sed quia transtendens est , cum alijshabet, Fbd sit Communis univoce, at qu6d transcendat finitum, infinitum, quantum,&c. quia i Ie est, ex natura sua habet, hinC nec Deus nec creatura dicuntur indifferentia ad ens, sed absolute iis competit.
Obῆcies III. ens est proprie analogum,
56쪽
non eodem modo ConVenit ut decem praedicamenta suis inferioribus; tum quia nul- .lum univocatum definitur per aliud, ut accidens per substantiam et tum quia Deus absolute dicitur enS EXOd. c. δ. Ego sum uisum. Respondent alij Scotistae, quod si eanalogum analogia attributioniS , quae compatitur uniVocationem. C. aliter. N. sed hoC transeat, cum Tho. velint esse ana logum nullo modo uni vocum. Respondeo
ad singula: prius dici de Deo siubjective Sphysice, non objective et deinde eodem modo ut praedicamenta dici, praeter rationes se alitati vel gradui qua transcendenti repugnantes: acCidens tertib definitur sic in ratione accidentis. Et Deus diciturens & physice,& metaphysice necessariumens, adeoque per antonomasiam. λ
QUAESTIO III. De quibus ens praedicetur Θ
T Ieor ens non praedicat se aliter de modis intrinsecis, differentijs, ac passesionibus. Ita subtilis Sco. cum sutu. c. q. R. contra I homistas, RR.& Nominales, ex quibus tamen illi deberent assentire qui praecisiones objectivas admittunt. Probatur primo: Vel differentiae, modi. c. includerent aliquid praetre ratio- nem
57쪽
Respondent aliqui: ens non praedicari de modis ac differentiis in quid C in quale. N. & hinC voc3nt haec membra entia qua-lificativa, ita nuper tradidit Lalemandet alij quondam. Contra: vel per illud ens quale intelligunt rationem entis positivi, quae est gradus univocus, vel aliud ; si secundum, non est cum ipsis disputatio, &quid amabo illud Z sit primum, vel eam imcludunt quiddilative, vel non; si incundum, coincidemus 3 si primum, arguam
Resipondent alij: non praedicari de disserent ijs ultimis. C. non praedicari de non ultimis. N. Contra : nec praedicatur de non ultimis, v. g. rationalitate, nisi stupponat pro differentia physica, V. g. anima Tytionali, nam illa quae ph ce sunt incompleta, metaphysice possunt habere rationem totius, materia enim ens sore t&actuentitativum haberet.
Obijcies : illud est formaliter ens cui convenit definitio entis, sed horc Convenit differentiis, modis, &c. Ergo sunt i maliter entia. Probatur Minor: illae differentiae neque sunt nihil ,neque negationes, sed habent actualitatem positivam; EP go,&c. Respondeo Negando Minorem: Probationem Distinguo: non sunt nihil, id est, sunt aliquid in obliquo, vel determi-
58쪽
nativum gradus superioris. Q id est limeontia in recto & formaliter. N. ita com
, Instabis: modi sunt determinativi entis& differentiae contrahunt genus 3 Ergo sunt entia in recto. Probatur Conseque tia: per ens in recto intelligitur aliquid habens rationem metam Cam actualis positivi, sed haec ratio convenit determinati vo vel contrahentis Ergo,&c. Probatur
Minor et quomodo potest: intelligi quod contrahat, si non existat. Respondeo Ne gando Consequentiam, S Probationis Minorem, & dico, hoc intelligi, eb quod sintentia identice&realiter, id est aliquid entis, sed si nihil addatur vix solves, hinc Instabis : quomodo genus diCitur ensita οἱ differentia, non enim melior est praedicatio haec : genus es ens, ita & disserentia
olens, Vel animales ens, animalitas est ens, a tionale, rationalitas. Resipondeo: haec esse argumenta, sicut illa 'trus est indimiduum,nulus es individuum, sicut homo es animal, brutum es animal, S tamen priores propositiones non inferunt rationem communem in Petro & Paulo, fallem non a porte . rei ut fatentur alis, nec per intellectum uti
in Logica doceo de individuo; bene posteriores; ita licet de gradibuS Communi ibus in abstracto permittatur pr dicatioe
59쪽
entis, non de gradibus contrahentibus. . Et si quaeras, cur de his non de illis ξ Respondeo sicut ab individuis nequit abstrahi r lio communis, ed quod sint ratio qua Coremune fit incommunieabile , ita nec ens
potest includi inditarentijs, quia illae sunt rationes differendi, & quando devenitur ad quaestiones similes, ultima ratio est , quia
individuum est talis naturae,differentia vero, moduS,&c. talis: ex quo VidebiS quomodo multi Scotistae sibi contradicant, neque enim omne opuS longum, neque Omne opus breve aestimandum est, sedi quod sine luco veritatem impartialiter an
Instabis i sunt aliquid, existunt a parte rei, non est medium inter ens, & nihil, &c. synonime; Ergo sunt ens. Resipondetur ut sepra: siunt aliquid in obliquo. C. & ensin obliquo esse medium inter nihil & ensin recto, imo Poncius inquit, quod ipsis conveniat ratio formalis entis, sed non ex ratione formali differentiarum, at hoc pe- lriculosum est,nisi putet quod identico haec ipsis Conveniat, & formaliter conVeniret, nisi ex ratione speciali differentiarum re Pugnaret, sicut ego dixi, & docui utique individuum posse abstrahi, nisi ex sipe riali ratione individui implicaret. hac domina semel observata & cavendo ne contradi
60쪽
remate admittuntur iacile Victor eri,
intrinseris. KEquitur ut agam de proprietatibus en- QtiS , quarum potissimas ac primas hic CXaminabo, additurus quod, & quid sine modi intrinseci, ut dignoscatur quomodo ens non sit genus vel universale.
Quot, ct quaenam stat proprietares em
tis, ct quomodo distinguantur Θ : C ICO: dantur tres primariae passiones vel proprietates entis, scilicet unitas, veritas, bonitas, inder se & ab ente forma- iliter distinctae. Conclusio habet duas partes, quarum Prima de numero & assignatione proprietatum communis est in omni schola reali, licet alii Platonicis, alii Va-squegio imponant, quod dixerint unum latius patere quam ens, Vel quod unum sit passio siub disjunctione, ita ut omne ensvel sit unum, vel multa: altera parS Conclusionis de distinctione formali est Scoth&suorum, contra Tho.&RR. uti ge-