장음표시 사용
231쪽
immutandam hil.ita tame.27. Quoties.vers. plan&Tad senat. Tre bell.neque loci illius sententia admittere ullo modo negatione, trai positionem, quam ille inuehere conatur Quod cum inter caetera eo comprobarem,quod illa transpositio supponeret ucrba illa,non iam, significare,non i-,Latini sermonis proprietate id minime admire tin utrovis modo iuxta illorum ingeniosam correctionem legas, siue recepta exemplaria ita subsequendo, Si no iam tam bonorum possessionem accepit inae demas posterius istud verbum, accepit, ut quidem in Florent.non extat. Nam & tunc id vel subintelligendum, vel suprplendum esse idem nominatim scripsit, & nullo apud probatum au
thorem loco isto sensu verba ea non iam sumpta rei' iri,arbitrari me scripseram. Veruinis ut contrarium adstruat, Terentij locum istum ex Andria profert, Vxorem iam non dat Chremes .que quo minus inepte ad obtegendum errorem a se admissum accommodare possit, non iam amplius in illo versic. aut legit,aut intclligit, aut suppici ita verbum accepit sed accipit,vi sic lcga Plane es compellendus adire , non iam
filius bonorum possisonem 4ccipit. Callidum hominis ad cffugia ingenium vide. Sed tamen utrovis modo legas, nihil eum iuuat ille Terenti; locus:quin omnino ab co quod probare contedit, alienuscst,. ut mirer Grammatistam ex recondita sua penu id quo nullo ctiam. indicate inscitiae damnari possit,deprompsisse.Verba enim illa uxorem iam non dat Chremes,vel ad prsiens tempus solum referuntur: sic Uiis significat mutatum Chremetis animum, filiam suam uxorem dare tunc noletis vel quod verius cst simul ad futurum, hoc est nec tunc,nec postea uxorem daturi,quasi illi constitutum omnino esset
nunquam Pamphilo eam uxore dare:quia bi illic inquit Donatus)addito,iam,sit plena securitas, sitque haec particula renunciatio per petuitatis.Sicque non video qui inde collisi & probari possit verba illa Marcelli,si non iam flim liquidem ex illius sententia ita cum negatione legi debent vel ad praeteritum restim,&significare, Si nondum filius bonorum possessionem accepit,vel etiam si legas, accipit, qui inde artus sensus aut ad praesens, aut etiam futurum relatus elici possit.Quo enim illud pertinere si filius ciuit bonorum possessione
accepisse non iam accipit,aut etiam accepturus est,hoc est amplius non accipere,accepturumve esse constituitλSic in eam multo magis reprehensionem incurreret, quam mihi acerrime adeo ingerit, ut
omittere siue repudiare bonorum possessionem cum dica qui lames
232쪽
eam qiosiuetit.Praeterea obstaret illa quae sequuntur verba, Omissa a filio Duorumptis lane, cpaae proculdubib ad omissam posteriore
loco bonorum possessionem reserenda sunt,quasi antea omissam canon proposuerit,sed tantum acCeptam. Rectius itaque habet non vulgata tallina receptaque, sed & quorumcunque etiam manu scriptorum exemplarium testimonio comprobata lectio,iuxta quam & interpretationc a nobis antea proposi- iam intelligemus,ad id quod initio eius 6.a Iuliano generaliter & in istincte propositu fuerat,quoties filius emancipatus praeteritus bonorum possessionem accepit,heredem scriptum non esse compelle- dum hereditatem restituere nulla distinctione facta sitne fideicommissiim filio an extraneo relictum: id nota sua addere Marcellu plane heredem scriptum ne adire quidem compellendum, si filius iam bonorum possessionem accepit:nec ca quidem ratione ad id esse vrgendum, i, periculum sit ne intercidat fidei comissum interueniente scripti morte,ac omissa deinde a filio bonorii possessione iuxt. l. ille a quo. I35 i. in fi. F.ad senat.Trebell. Sed enim huic interpretationi duo obiicit,st sic fiat ut illis addat Iulianus,cum eo, quod is dixisset
scriptum heredem non compellcndum restituere,fatis inferretur ne adire quidem eum cogendum: quia inquit remota aditione & restitutione remoueri necesse cst,ut retro posita aditione cofestim & restitutio sequitur.Quorum ut illud prius quadamtenus verti sit, fallax tamen est ncc cnim conuerti potest. Postcrius aute plane falsum esse constat.Prius inquam illud catenus tantum verum est, quatenus ut ad politione consequentis necessario sequitur positio antecedentis, ita de ad remotionem antecedentis sequitur & remotio conssequetis. l. illud dubitari. 76.F. de acq. hered. Quo fiat,ut non adiis hereditatis restitutio ab herede scripto fieri nulla ratione dici queat: neque tamevt idcirco verum sit,haec duo ita connexa csse,ut alterum sine altero eκistere non possit. Nam si ita esset,&sic quoque idem illud couerti deberet,remota restitutione & aditione remoueri necesse esse: quod tamen tam falsum est,qua illud posterius codem fere spectans, retroposita aditione confestim & restitutione sequi:nec enim aut remota restitutione semper remouetur aditio,aut posita aditione idcirco ponitur restitutio.Quid enim vi cu Vlpiano loquar si de viribus fideicomissi tractetur,quae cognitio prolixiorem tractum habeat3Quid si
longinquo petenda sint verba fideicommissi 3 Quid si iusta deliberatio
233쪽
ratio de quantitate fideicommissi incidatZAn non compellendus est heres adire,ne prius decedens fideicommissariu intercedente fidei
comisso frustreturZiuxta d. l. ille a quo.I3.5. I. .cogi. I 6. circa princiffad senat.Trebell. iuncto isto vers.plane,ut alios casus omitta,quil,
qui adierit,non tantum confestim iideicommissum ab ipso relictum restituere cogi non possit,sed nec ullo tempore postea. d.l. ita tamen. S. si patronus.Quod aute addit,in ca specie & testamento hereditate adire scriptum heredem ob id cogi non posse,quod accepta bonora possessione contra tabulas res perducta sit ad causam intestati,no est mimpliciter verum,nec probatur l.ut liberis. C.de collat. luem unam incam rem citat. Nam ea id quidem probatur,testameto, bonorum possessione cotra tabulas pctit aut inoriciosi querela mota, sciso, ad intestati quidem causam rem perduci:at no ideo sola aut bonorupossessionis petitione,aut inofficiosi querelae institutione id fieri ibi
probatur,sed testamcnti rescisione,quae mediante super his motae ibtis exitu fit: chm alioqui ut exheredatus inofficiosi querela mota, &in ca lite vinci,& ab ea desistere potest,tuncq; Ppter mota inofficiosi querclam non rescinditur testametum,l. Papinianus. 8.*.si quis post.& f. meminisse. 5c l. nam & si. Is. S l.eum quL2I. in prin. 5 l. si ponas. 23.S. vlt. is de inofficios. test.Ita & qui bonorum possessionem petii cum ab ea ad bonorum possessoriam hereditatis petitionem trasitus
quod somniat de ratione illa,ne intercidat fi deicommissum,me ea faccre remotiua,quae ut aliis locis,ita & hic positiva sit. Atqui ea ego clausulam rationis in eo locum obtinere scripsi nunquam, ac multo misius remotiua quam voca vim habere.Quid enim hic remotu volui,qui id tantum ponam iuxta Marcellum,ne ob id quide in ea specie cogi scriptum heredem adire,s causetur scriptus heres periculucsse ne intercidat fideicommissim,si iuxta casum ibi propositu cc tigerit scriptum heredem decedereZAgnosco tame ind. l. ille a quo.
S. I. ob eam rationem cogi heredem adire:quo referri possit d.l.cogi. Non tame ut ob id sequatur asserere me in d.vers. plane, Iuliantiscnsisse ob id no compelli heredem adire, ne intercidat fideicomissum:
234쪽
sed ne ob id quidem eum compelli adire,quod peticulu si ne inte cida cum longe validior ratio subsit,quae obstet ne compelli possit, quippe quod filius bonorum possessionem acceperi quam quidem
illi per me remotiuam vocare licebit,at non illam alteram. Extremum improbat, quod omissa bonorum possessionis verba eo retulerim,quod filius petitam bonorum possessionem, aut forte institutam etiam inde bonorum possessoriam hereditatis petitionem persequi destiterit,quia omittere sit tempore excludi. Et quide eos, qui tempore a petenda bonoru possessione exclusi sunt,non inficior recte dici bonorum possessionem omisisse,ut & hereditate illos omisisse dicimus,qui heredes vel pure scripti adire noluerint, vel sub cOditione instituti coditioni no paruerint,iuxt.tit.ffisi quis omis .caustest.Neque tamen ut inde sequatur dictionis omittendi non patere ulterius acceptione,ut & qui repudiet,sitPrve desistat,omisiste quoque dici ponit. prob.d.l.I., si quis ex nepotibus.ffide coniung. Cum
emanc.lio.l.Unic.in verbo,omittentibus.&ibi GloK.C.quand.non pet.parripet. accrest. Sic & mulier accusationem omittere dicitur, quae a coepta accusatione desistit,ini. mulier.fLad senatuLTurpil.SN
militer &illi,qui instituta actione legis Aquiliae iureiurando ipsi delato aduersus inficiantem iurauit,dicitur omissa parte edicti quo tu iurandum Praetor tuetur qua tame viam iam amplexus fuisset dupli actionem integram manere,in laeum qui.3o .in .F de iureiur. Sic &Symmachus praefectus urbiIpist.lib.I.epist.vit.ad Valet. Theod. &Arcad.scribens,significat Africanum agentem in rebus, qui accus i , tionem instituisset aduersus Campansi& Higinum viros clarissimos, quibus violentiae crimen obiiciebat, tandem desperatione victoriae ab accusatione destitis his verbis: Eores rediit,vi a parti eam accusitionu Omissio de rationanteretur.Quo sensu in aliis consimilibus probatos authores saepe usos comperias.T. Liuius lib. 3. belli Macedon. parari ue inquid egnito vium Prolomo, nauigandiquidem in Aestutam omissum est eonsilium. quod tamen ante dixerat acceptum, suemitu Caesar lib.i de bello Guili.Itaque sinquit inpraesintia Pompe inprouendi rationem omittit: esim tamen eius insequendi deliberationebra cessisse dixisset. Ac ita quicquid reliquitur & dimittitur id omitti dici potest quo pertinent Nilla apud Virgil. lib. 2. aeneid. Priamib ad Sinonem verba,
235쪽
C T I s s I M E docuisse me eiTore praetermissam fuisse a librario negationem in exemplari Florentino,in Pap.ro.)sponso,t. clim illud. 2s.f. heres.vers.si Seius. F.quand.dies meg.vel fideic.ced. nec eam ab illo loco abesse ullo modo posse,illud c5probat,quod obseruator, cum omnia accuratissime expenderit, quibus nostra vellicans illi errori succurreret,plane nil habere se testetur, quo in errore obtegendo admissum imprudentius a se errorem tueatur.Quid enim aliud posteriore scripto quam latibula & effugia quaeritat Z nisi quod addita ex more in digna verborum petulatia in nos inuehitur,id nimirum inde se apud sciolos saltem consecuturum sperans,ut confidentissime S. sine teste asserenti,despicienti,conuitianti,fides adhibeatur. Sed enim du i tibulis & effugiis se tutum fore confidit, hoc assecutus est, ut in alia praecipitia maxima rueret,quq qualia sint,nos veritatis lucem exqui- retes,quae callide quo breuitate incautos falleret paucioribus perstrinx it,pluribus explicare cogimur.Scripserat primum ille, tuo loco ibidem in Florentino exemplari legitur,si Seius popidus sine tutoruasthoritate nummos accepissis ocupletiorfaetin est: quem locum mutiluesse vel ne ationen vel istiusmodi aliud quid ibidem deesse, ipsa per e orationis series aperte indicat: in rcceptis vero cxemplaribus sic cum negatione,nu nrnos accepisset, locvletior factus esi, In illo timquam exemplari Florentino scripserat,vel repetita postrema syllaba precedentis verbi Accepisset,ita potius le9endum,vel oc υ, - ii telligendum,acre t es locupletiorfactus st. Quorum illud prius cueiusdem Florentini exemplaris quod hic tuendum suscipit testimonio pugna posterius plane insultum est.Nam Vt nonnunquam probatis authoribus obrui 3IεIας aliqua in oratione ponere viuueniat,ita frustra id ab iis fieri non competias, sed emphasis alicuius causia, ad praecipue ut eo magis una in re multa concurrere ideantur,ut quidem recte Donatus apud Terentium in Adelph.illo loco,cui id conuenit,interpretatus est, Persiuasit nox mor,vivum,adolescentia. At hic quid simule3imo vero cuiusnam rei causa id actum coniicer queas
236쪽
tiose disssmulare,sicque responsa sua & scripto quoque comprehe-
saturi abrogato accomodar isto aliove ullo loco contigerit: ut quidem eo quod ab eodem Papiniano idem actum asserit in l. cum tale. 7I.S.I. ff. de condit.&demonstr. cae codem illo contextu falsum detegitur, clim ibidem Papinianus nominatim eius costitutionis meminerit, qua legati & fideicommisit cautio remittitur,iuxta l. pen. C. ut in posscis.legat. seu fid.no m. luippe in specie illic proposita,& ante constitutionem illam dicat exemplum Mutianae cautionis locum habere no potuisse,quonia vitio eo cui fidei comissum relictu est,co-ditio impleri potuerit.Non igitur locu illii tractat,& nulla habita ei csistitutionis ratione, & subiicita prorsus eius mentione,ut interpretatur fieri in d.S. heres,non tantum non habita constitutionis D. Pij
ratione, sed omnino contra eius constitutionis tenorem, praetermisisa omnin5 eius mentione.
Quod autem de precario addit,ad rem nullo modo pertinet.Nec enim de eo costitutionem ulla edita fuisse comperias,ut neq; neces se suit,cu no sine c5uctione fiat precariis,& quide e in qua rei traditio interueniat. Itaq; cu subsit causa,nec eius pactu dici queat nudu, tametsi in nome cotractus minime traseat, omnino absq; vlla cost, tutione ex iuris regulis inde adtione dari necesse semper titit,cui' deficiente nomine,ut & conuentionis ex qua oriatur, quaena alia prae terqua praescriptis verbis actio ex eo copetere potuit uxta l. a. S l. duo. I9.g.vlt.ff. deprecar.arg.l.iuris gentiu. 7. in princ.vers.&ideo. T. de pact.iuncta l. I. cum 3.seq.ifide praescia vem. Et quod quasi repugnans adfert cx l. intcrdictu.I. .is.deprec. l. eum qui .I .g. is qui pro cario. 1 f. de sua. ad ciuilem nominatam actionem referendum est, quam eκ precario nullam esse proditam costat,ut ibi recte interpro 'tatus est Accuris cui in eo assentiuntur frequentiore calculo &alij.
Id vero eo addo,quo magis ille triuialis scientiae magistrum me vocet , quem nec ab aliis recte prodita comprobare pigeat, nec per quos profecerim profiteri pudeat. Nec supradictis repugnat, quod illa bonae fidei actio dicitur, constitutionum autem esse contendat bonae fidei iudicia facere, atque ideo comprobare nititur, quod constitutionibus nonnunquam actiones bonae fidei esse declarei tur: luasi vero non id& citra constitutiones contingat in illis, quae enumeratis inter bonae fidei iudicia actionibus accedunt, ac propter adfinitatem siue similitudinem earum naturam adscisciit,iuxta. I.in
237쪽
tat.An autem propius conuentionem ullam ad aliud ullum bonae fidei iudicium accedere dicemus, quam istam precari; ad commodatum3cum dissicillime alterum ab Litero secerni queat.l. I. Versic. d est simile.cum l. quaesitum.8.g.eu quoque.sLdeprccar.arg.l.ret. 8.e t seq. cum l.in commodato. I7.f.sicut.st.commod. Zoopense a Plinis dictum sit i Arisonem antiqua iura ut recentia tractasse. CAP. 22.
AL LAcius &callidius longe id est,quod Aristonis ex Plinio mentionem sit pradictis admiscet, tum ait, ita P iniano quandoque libuisse, ut de Aristone Plinius scribit,sic antiqua iura ut recentia tractare: quas Vcro iuXta illam ipsius lententiam eo id significare Plinius voluerit,sic Aristonem antiqua iura ut recentia tractasse, hoc cst ut vult non verborum modo,sed & sentcntiarum apertissimarum inuers br se de iure Aristonem scripsisse,ut quae iuris antiqui cssent, nulla recentioris iuris habita ratione tradiderit, ac ita de iure scribendo, ad id quod antiquo iure obtinuisse scripta sua conformarit, recctioris iuris nulla habita ratione & mentione.Quod quam alienum sit a Plbnis mente,cuiuis Latinum sermonem vel mediocriter intelligenti ex illius Plinii iunioris lib. 8. Epist. ad eundem Aristonem epistolae loctione manifestissimum fiet. Is enim illo loco ab Aristone circaquς- stionem de qua ambigeret,consilium expetens, simulque rationem, qua adductus sit ut illum imprimis consigeret, perstringens: Deinde, inquit, medearis scientia tua, cui superfuit curae seu iura publica vi privata,
fr antiqua vi recmtia e rara via sidua tractare atque arbitror istos etiam, quibus plurimarum rerum agitatio siquos nihil ignotum esse patiebatur.
Quibus verbis nisi calumniari volumus non aliud significare dici potest , quam Aristoni aeque curae & studio, atque etiam facile & expeditum fuisse , publica iura ut priuata, anti qua vi recentia , rara & a quotidiano usu alieniora ut assidua de quotidiana tractare & agitare , quod & illis contigerit, quibus Plurimarum rerum tractatio siue fori disceptatio nihil quod adivis
238쪽
iuris antiqui recentiorisque cognitionem pertineret, ignotum esse se sinebat: illud nimiru indicans tantam in Aristone totius iuris cognitione fuisse,ut nullo reru tractandarum delectu, de quacuque iuris publici priuative,antiqui recentisve, raro qntingentis aut v sit ii parte sententiam rogatus,aptissime doctissis , respodere posset. Quod quam ab illius Obseruatoris propolito alienum sit, quis non
perspicitλSed quid aliud agat,qui veris falsa ab ipso impru deter iani
tradita nec adstruere,nec reuocare queat oe quo vel infantiae vel pubertinti prox mi in iure discernautar. C A P. 23.
Os TREMvM illud furerest excutiend u,quo isse asserit se pupillum,unum,sine aetatis illius distinctione facere simulq; improbat duos a nobis constitui, unum infantiae,alterum pubertati proximum,ac tandem semestri tempore proximitate illam finit:tametsi is antea diuersa,& cum istis pugnantia asseruerit,quippe N pupillum in fantiae proximum cum qui cgressiis sit infantiam constituerit,& pubertati proximum cum dixerit,qui annali vel semestri tempore a pubertate abest,iuxta d.9.pupillum.Prius illud,quo pupillum unu simpliciter sine statis distinctione ficit,primum eo falsum doceo,quod aetate illam, quae ad decimumquartum annum usque cxtenditur, in duas nominatim discerni,eorum qui infantes, hoc est septem annis minores sunt,& impuberes, qui infantiae tempora cxcesserint,quos simpliciter impuberes lex voce probatur cxpresse l. sed & si quem cunq;. .versi. sed & si infans & vcr.quod si impubes.ffad leg. Aquit. f.pupillus.de inutil. stipui. in Instit.iuncta l. si infinii a8.C. ivr.d lib.Deinde quo magis ille urgetur no tantum pubertati proximosa iuris nostri authoribus costitui,sed & infantis proximoS:prob. l.f. pupillos.de inutii stip.in Instit. LI.S.I.vcrs pro iis autE.F. de administ. tui.arg.l.3.C.de acq.possiuncta l. luamuis.32.f.infans.ffide acq.vel amitt.possessAddo authoritatem Theophili in d.f.pupillus,qui aetatem pupilli nominatim in tria diuidi est,nempe eorum qui infantes,& vel lactantes adhuc,aut iis paulo maiores sint,alios qui proximi dicantur infantiae, ut qui recte loqui incipiant, alios qui proximi sint pubertati roximos aute infantiae eos ait esse,qui in timu aut Oct
239쪽
uuiri annum agunt,proximos autem pubertati eos,qui ad pubertate accediit,quod cum eadem ratione ac pene clausula cum illis supradictis subiicia proculdubio eadem ratione intelligit pubertati proximos dici qua&intritiae proximos dixerat eos, qui septimum aut Octauum annum agla nimirum illos qui indecimo quarto aut decimo quinto aetatis anno cxistant: Sicque illo modo Theophilum interpretamur ab utraque parte,5 anteriore M posteriore, proximos existimandos iudicare,quod alioqui generaliter proximus in iure is dicatur,quem nemo antecedit,hoc est,inter quem dc id cui proxim dicitur,medium nihil intercedat,ab utrauis parte id continga .Sich
gnat.&g.repetitis. de seruili cognat.in Instit. Vnde fit, ut proximi appellatione & is contineatur qui totus sit,tametsi proximus proprie
s.ff. de Verb. signific.d.l. 2.9. legitima.Sicq; eo posterius illud simul refello quod solo semestri tempore proximitatem pubertatis finit,
de seruat ita accurate,quod dicitur in l.non tantum.ff. de cxciis. tui. ut cum in eo nihil plane accuret,& vlla probabili ratione fulciat, simul quid seruare sese existime omnino non intelligere apertissime testetur. Patet enim manifeste tum subiecta materia,tum S ex co. teXtit,ael .non tantum. in princ.non eo illic spectare Callistratum, ut
in uniuersum definiat, quinam pubertati proximi sint cxistimandi:
rum ut quod in uniuersum a lege minime decisum reperitur ex facti varietate constitvcndum doceat, id qualianam tutelarum trium Oncra a quartae susceptione excusatione praebeat,& quidem ad qualis quartae tutelae excusatione illud proficia cum & non lusuis triututelarum onera ad hoc sufficiant,& unius plerunq; tu ictae onus triti loco sit.Trium sin quam onera nonnunqua minime sussiciunt,si vel earum aliqua affectata fuerit. Affectasse autem cX co tutelam quis intelligitur,si ea sit cXigui patrimonij,atque ideo in eo patrimoniorum magnitudinis ratio habenda sit,i spadonem. I7.9. vlt. st de excussitat.
vel quod inter eas sit una fili j cmancipati,iuX.l. si quis intcrii 8. ff. de caecus tui. vcl q, earum plurium,&qui tu trium .pupilloru etiam non fratrucausa,ratio administrationis pariter reddeda sit,iuxta l. si is qui
tres.3q.Verineq; igitur.sfide excus tui.Vnius aute tutelae onus in hac re triu loco nonnunqua est,nec secus excusatione praebet, si ea tam
240쪽
diffusa & negotiosa sit,ut pro pluribus cedat, ut ait Paul in d. l. si is
qui tres. ver.caeterv.Ex quibus collisi tu in eo quod dicitur tria tutelae onera ad excusationem prodest eius ratione haberi, illaru tutelaru,quae iam delatae susccptaeque sint,onus vel leue,vel graue sit, S: cui vel facile vel diis culter tutor unus suificere possit:quod no totum ex magnitudine patrimoni j aestimandum sit,sed & eo,quod vel alicuius tutelaru illarum trium onus tutor breui depositurus sit, vel eius,quae quarta desertur,administratio haud diu duratura:ut quide ex aetate vel illoru trium pupillorii, vel istius, haec dignosci explicat Callii tr. in d. l non tantum,prout ea modico tepore a pubertate alta est siue ut ille est prope pubertatem est:quod in eo tunc interpretatur censendum contingere,cui solii semestre deest tempus,ad hoc ut
pubes effectus dici possit, ut apertissime patet illo contex tu non ibi simpliciter determin. ri aetate quς prope pubertate sit,sed eo casu i qui,in quo pupilli aetas prope pubertate sit,ita ut tantummodosemestre rempus reliquum fuerit: ut qui de haec sunt Callistrati illic verba ex eius Cognitionu lib. . desumpta:quo magis intelligimus illu de facti co-trouersia in iudiciu deducta id pronunciasse,non aute in uniuersum, quis pubertati proximus sit existimadus, plane dcfinire voluisse, ut quide nusqua illic de proximo pubertati loquitur qua proximitate
ut Sc infantiae pubertatisq; tepori iuris auctores no cκ semestriti me suve, sed annoru numero tantii costituisse reperiutur) verum de eo tantum loqui qui prope pubertate sit, quiq; cade propemodum ratione prope pubertate cile dicitur,qua trientj,quo cremodicium cotrahitur, meta prope fine esse dicitur,in l. properandu . H.S. & siquidem. C. te iudic. no autem ' illic pubertati proximi meminerit,aut
eius rationem habeat: quod in his quae ad obligatione spectat, imprimis disquiritur,an animi iudicio valeat pupillus,& ut doli iniuriaeq;, ita de consensus capaces esse incipiant.Itaq; quod de aetate quς pro-l, e pubertate sit,illic ait Callistratus,ad illud trahi no possit,quod toto cis in iure de proximis pubertati dicitur, quasi regula aliqua circa
eos costituenda, tua eos,ut animi iudicio valere incipietes certo po simus dignoscere,ut in d.S.pupillus.l. heredibus. I . f.vit. U.de dot malu. pupillum. II1.ff. de reg.iu .g.in summa. de obligat.quae in delict.in Instit.Vnde & quod de iis dicitur qui prope pubertatem sunt, in ea re quae iudici j est eo etiam referendum est,in l. excipiuntur. I f .adienat. Syllan. &larpud Celsum. S. si quis non tutor. V. de do