장음표시 사용
71쪽
ιo IN EPISTOLAM BENE DICTI XIV
que Cantus genus, Melodicum , & simplex, fuit veteribus usi a. tum , utrumque pro sua utilitate commendatur . Excitandis piis in Deum afleaibus cantus melodicus plano cantui prqstat. spia enim Cantica audientium auimos ad pietatis officia accen- dunt. Dam per Psalmodiam compunctio Gunditur , via nobis is corde fit, per qaam ad Iesum insine pervenitur: ait S. Grego- lrius Magnus ci). Eximia Ecclesiastici Cantus encomta recen- l
doruscet . hanta vero sit Psalmodiae utilitas, pia hominum icorda experiuntur, quorum spiritus mira suavitate repletur, omnique nas rore & taedio ejecto, magna effusus alacritate, ad contemplanda Divina evehitur, pers pe transfixis pr ordiis . Cressolius (8 , omnium Patrum collectis sententiis, totam Psalmodiae vim in intima pietate ac devotione reponit: Sed Eu
si irae ( inquit Psalmodiae fructum praecipuam ego pono cum i
disinis Patribus tu devotione , qua rece non tantum latesilao idulcem animis,sum intima suavitate colliquesentis verum etiam pietatem, compunctiove , ardorem quemdam animi celsi invicti, Deo servire cupientis. Ad Psalmodiae commendandam utilitatem, operam curamque suam ex recentioribus prqcipue impenderunt, Maphaeus Uegius (o Laudensis, Datarii mune- . re functus sub Pio li. in lib. de Perseverantia Religionis; Raba-
nus Maurus (io ; Radulphus Tungrensis (ii); Amalarius (i E ;& religiosissimus Ludovicus Blosius cis) pluribus in suorum
operum locis si qui non posse se sacri melodici Cantus laudes pro dignitate recensere, aperte satetur. In Pr lactione enim Tractatus . l
72쪽
tus, qui inscribitur Medulla Psalmodiae Sacrae, intimam sui an Mani sententiam his verbis prodit: Malti quidem multa is laudem Psalmodiae sacrae praeclare dixerunt ; nuum tamen'o diguitate
merito tuam actis commendavit, nec auguis commendabit unquam . ingenti deinde laudum cumulo Cantum prosequitur , quarum summa hqc est: mirum in modum illum valere , non ad exhilarandos recreandosve tantum auditorum animos; sed, quod caput est, ad corruptos hominum mores emendandos, ad honestatis ac virtutis studium a vitiorum faeditate tradu
ingentes, quas commemoravimus, utilitates ex Psalmo.dia Ecclesiastica eo usque consecutae sunt, donec importuna Musicorum levitas, & improvida auditorum curiositas quoddam harmoniae genus invexit, delicatum , efflminatum , molis le , & theatricum, cuius est aures dumtaxat demulcere, ina.pique voluptate pascere; ac pietatem extinguere, & animum rapere ad terrena . Quo primum tempore contra Ecclesiae mentem liqc vitia irrepsere, statim illata sunt damna gravissimatu Cantus disciplinam , ex quo quidem quam plurima absurda . effluxerunt. ,dversius ejusmodi pessimos abusus insurgit Auctordiotarum ad Can Ines, congestos in Libro, cui titulus et D sectis
Actorum Ecclesiae ci) , vehementi justoque stylo sic scribens rmia tertio quoad canendi methodum hodiernam, eam in E clesia risu potius , quam plausu prorsui esse .gvam , utpoIe quae ncn nisi theatrica profana dici queat. O Equeso Z que Ilo, che i Monaei tanno imparato dat Preti Secolari tam Psalmodiam , quam Monachi a Ciero seculari adoptarunt, praestantiorem deinde reddiderunt Nudam Psal. morum recitationem nonnulli Monachorum imitati sunt, qu bus ideo sola Psalmorum recitatio placuit, quia humilitati, an bmique compunctioni exprimendae magis congruere videbatur. Sed eos etiam Maesidiis delectatos fuisse, Martene (x luculentissimis testimoniis probat. Sancto Benedicto utrumque psal lendi ge
73쪽
nus arrisit. Altamen, a figurato cantu , ct Musicorum voci
bus, seu potius clamoribus, & a Musicalibus etiam cujusque peneris instrumentis , Monachorum disciplina longe abfuit. Liceat, illustre in hane rem testimonium eiusdem clarissimi viri Edmundi Martene ci) proserre: Abhii abborruere, inquit,
quotquot unquamsolidae pietati, in religiose puritati itidum
runt Monachi. Severam veterum Monachorum Psalmodiam accurati recenset Cassianus cx . Sive enim corporis situm, sive silentium, sive modestiam spectes, omnia erant ad austerum orandi genus, & ad auditorum aedificationem composita . Uno stan te, eoque I lmum canente, caeteri humilibus sedibus inside hant, in psallentis verba omni cordis intentione defixi, eorumque sensum animo volvebant atque meditabantur. De vario corporis situ, &an memoriter, vel ex libro psalmos Monachi expedirent, multis alio loco disserit laudatus Martene (s . In frequentioribus dumtaxat Coenobiis certus Monachorum nu interus eligebatur, qui alternis choris caneret, caeteris auditu dumtaxat fungentibus . Haec in remota antiquitate. Successu autem temporis, omnes fere Monachi sensim utriusque Chori Psalmodiam instituere, & alterno cantu divina Ossicia celebrare coeperunt, si paucos excipias, qui veteri consuetudini mordicus adhaerentes, auribus cordeque intimo excipiebant, quae unicus ille Monachus stans e Psalmis recitabat. Nonnulla a
Graecorum Monachorum Coenobia veterem hunc canendi morem etiamnum servant, atque sectantur.
Magno miroque silentio Rei secrae operam dabant veteres illi Monastici ordinis Prosessores. In ingenti Monachorum, imultitudine, ad ossicia divina convenientium, praeter illum, qui stans Psalmos decantabat, alium nullum in Ecclesia adesse crederes. Nnsputare emittitur, ( seribit Cassianus nee exere
ito ιUIrepit , non rassis intersonas , non oscitatio utilenta
74쪽
trabitur , nulli gemitus, nucta suspiria, adflantes is teditor ,
promuntur , Vulla vox auditur. Ad elucidandam veterum Moisnachorum Psalmodiam multum studii contulit Le-Cointe ci) in Annalibus . Sed praestantiora sunt, quae exhibet, vir undequaque elarissimus, Mabillonius cx , qui apud orientales duo praec pua Psalmodiae genera distinguit: unum eorum, qui in AEgypto, di Thebaide: alterum eorum, qui in Palaestina, & in Mesopotamia versabantur. S. Hieronymus (s , cum persectum Monachum describit , recteque canendi praeceptis instituit, eum adhortarur, ut Psalterium memoriter addiscat, Psalmumque ordine suo recitet, in quo non dulcedo vocis sed mentis Atii queritur. Profecto Monachus psallendo non vacabat vocis suavitati, quae audientium aures feriret, sed studio pietatis, quae eorum cor pervaderet. intelligebant enim pii illi Patres, magnam fieri spiritualis gratiae jacturam , cum cantus suavitas
aures dumtaxat demulcet. Hoc cum caeteri, tum maxime S. B nedictus sedulo cavendum curavit. Suis enim Monachis canen-
di disciplinam praescribens, hortamenta geminat, ut id muneris praestent tanta humilitate, gravitate, di tremore, ut auditores ad pietatem ac religionem trahere valeant ( Ad veterum Monachorum exemplar , Psalmodiae discumnam , quantum pro ratione temporum licuit, recentiores O dinum In stitutores exprimere curarunt. Reiectis enim a rioribus nonnullis legibus, vota sua huc omnes intenderunt, ut sui Alumni rectum ducerent Cantum , quo pietas excitaretur, Christi fidelium mentes raperentur ad caelestia, gratusque Deo exhiberetur cultus . Hinc iidem in suis Iustitutis crimini obnoxios fecerunt eos, qui Psalmos praeciderent, qui verba dimidia transilirent, qui non integra proferrent: uno verbo, qui nec mediocritatis, nec gravitatis modum servarent. Inter Ordinis Cisteretensis Leges, praestat hic illam referre, qua vitia, in Psalmodia facile incurrere latita, coercentur: ne ullis
75쪽
opro ante alios incipiat, nimis currat, astpost alios pneuma trahat , se punctum teneat. Et illa deinde et Mediocritatem servandam , quae gravitatem redoleat , , devotionem eo semet . Huc pertinet illustre illud Sancti Bernardi assertum , qui duplici labe Psalmodiam infici posse animadvertens, lasen via , & rusticitate , de utraque cavenda Monachos admonuit; eoque cantu eos uti praescripsit, qui sic mulceat aurer , ut moveat corda. Quam ad rem praeclara ipse recenset ad Psalmodiam recte instituendam , non solum in Epistola s ir. sed etiam in Seris
moneo . in Cantica . Caeterum ad asserendam Cantus simplicitatem majestati conjunctam, quam Monachi a saecularium Ecclesiis ad suas traductam, religiose tuentur, pluribus non necesse habeo. Provoco ad experientiam. Ipsa enim re& ra
tione facile potest quisque veritatem explorare. Si eorum Eraelesias divinis personantes Officiis adieris, incurrit statim in oculos singularis Religioserum virorum ore habituque mom- destia, in aures gravis distinctique modulatio, in cor dovotus
animi sensus, atque compunctio. Hactenus de cantu Monachorum.Nune ad Monalium Psaia modiam convertenda oratio est. Constat ex S. Hieronymo ci),
Virginibus illis, quibus Parentis&Magistrae loco praeerat Paula , morem fuisse, statis cujusque diei horis officii diuini pensium absolvendi. Die tantum Dominico ad Ecclesiam proced bant, ex cuius latere habitabant. Nullae adhuc Ecclesiae in his Virginum Monasteriis extabant. Dominico die cum laicis per .gebant ad communem Ecclesiam et quod etiam ipsum de complurimis illius seculi Monachis teque constat . Non licebat cutis quam illarum Virginum ignorare Psalmos; & non de Scripturis sanctis quotidie aliquid discere. Simul itaque divina officia cantabant in privatis aedibus. In communi deinde Ecclesia Fidelium vocibus suas adjungebant. Ad talem rationem veterum Montalium accedit proprius institutum traditum Sancti Caesarii Arelatensis Regula. Is ad Moniales instituendas Regulam evulgavit
76쪽
Ibaeque Sorori Caesariae tradidit , quae Sanctimonialium Coenobiis praeerat in Gallia. Ubi ergo de Psalmodia agit s. V. divinorum Ossiciorum cantum modumque simul canendi praescribit rPsallant, inquit ,sapienter Quibus quidem verbis hoc significatur, ut reverenter, distincte, devoleque psallant. Concilium Cabilonense II. (il anno sis. Horarum Canonicarum recitationem & cantum Sanctimonialibus commendat. Eadem fere verba deinde usurpavit Concilium Aquisgranense anno Sic. cum Canonicis idem Horarum pensum absolvendum praescria psit. Grancolas ch) veterem, ac recentiorem morem reseri, quo in nonnullis regionibus receptum est, ut Moniales alterno cantu cum Ecclesiasticis, vel Regularium Ordinum professor hus , divina celebrent Ossicia. Cantus vero figuratus musica instrumentalis, sacrarum Congregationum Decretis vetita est
Monialibus: (3 cantus Gregorianus , & organorum pulsatio permissa . Alexander Ull. ( in ea Constitutione, qua Musicam priori tarmae restituere curavit, de Monialibus sic statuit:
lentes, ut Festisitates hujusmodi ( scilicet Montalium ) a que
Musica exteriori omnino celebrentur, a bibito tantum in Oreo intentiori cantu, Gregoriano nuncupato ; sive etiam figurato, quoad Antiphonas Hesperorum, pro currenti Festi, aut Canti. cum Magnificat , pleno tamen Goro.
io. Psalmorum recitatio , & canendi in Ecclesia cura , Cl ricis dumtaxat hodie concredita est . In remota antiquitate aliam viguisse disciplinam, satis compertum habent eruditi. Primis enim nascentis Christianae Religionis incunabulis, Cl ricorum Psalmodiae, saeculares vocem suam , devotique aniami contentionem adjungebant. (s Pro Ecclesia orientali extat
77쪽
luculentum S. Joannis Clirysostomi (io testimonium, qui pro mistuum Populi Clarique cantum sua aetate usitatum a temporibus Apostolicis repetite Conveniebant olim omnes, psa Iebant communiter . Hoc nunc quoque facimui. Ad eamdem consuetudinem in latina Ecclesia asserendam , conspirat illustris Sancti Ambrosii locus cx , ubi ait: Otamorum cantu mirorum , Asculteram, Uirginum, Purvulorum, consonus undarum fragor resultat. Sapienti prudentique consilio Viri tunc temporis Apostolici id permiserunt , cum alias ob causu , tum etiam, ut importunas in Ecclesia loquacitates coercerent. V rum, ut sanistissima quaeque instituta in perniciem animarum versa sunt ; ita in hanc laudabilem disciplinam abusus paulatim irrepserunt. Duo enim potissimum incommoda inde conis sequebantur: Primum , quod delicatae mulierum in tota turba canentium flexiones, virorum potius animos , quam caelum ferirent; illorumque corda, luxuriosa sere dixerim modulatione in templis resonante, reducerent ad vitium . Tradit
haec Sanctus Isidorus Pelusiota ca) , qui saeculo U. claruit.
T mi More p-, .ssirtartas re pri aeris se , et Saavita te eantas ad irretandas libidines abaliutes, nihilo eum sceniciaeantilenti praesantiorem in timavi. Alterum vitium in eo verissabatur, quod in roboanti uocum varietate promiscuoque cantu, Ecclesiarum moderatores saepe animadvertebant praeis
posteram confusionem, di imperitorum ineptias, quae potius ad risum, quam ad fletum, & concipiendam animo religi nem, inducebant . Harmonicam enim illam, de Ecclesiastiacae dignitati congruentem Psalmodiam, incomposito tano corrumpi dolebant, quotquot divini cultus ardebant studio. Ne proinde ejusmodi licentia in tot deflecteret crimina, iussae praecipue mulieres, ut se a publico cantu cohiberent . Psallere
quidem vel legere permissae , sed tacite ita, ut labia quidem
78쪽
loquerentur, vox autem alienas aures non feriret . In anti.
quis Scriptoribus passim prostant huius veritatis documenta Sed contenti erimus testimonio Sancti Cyrilli Hierosolymitatani ci) , qui claruit saeculo IV. Postquam S. Cyrillus mulierum loca a locis virorum in Melesia separanda esse statuit, quod attinet ad Cantum , animi sui sensum aperit his verbis: Mulieris loqui in raesesia sprum permitto: in nupta quoque simulter agat , inores, layia movendo. Satis nimia diligentia expentadit haec verba Theophylus Raynaudus in Trassitu de Sobria alteriur sexas Frequentatione Ox . Renascentem in Gallia abusum Antisiodorense Concilium anni s 8. cs sufi av ; vetuit enim, ne puellae in Ecclesia cantica exercerent . E elesiasticis deinde decretis definitum est , ne omnibus indistinis in Psalmos in Ecelesia recitare liceret; sed per certos in hoc opus adscriptos , de Ecelesiae ministerio alligatos , id explendum esset . Concilii Laodiceni haec sunt verba, circa annum axo. vel ex aliorum sententia circa annum fetet. cele
nicos tantores , qui pulpitum ascendunt, e codice legant, a uis quemlibet in Sues emere. Equidem Cantores, quo ommodius a populo audirentur, in eminentiorem locum ascendebant, &ex libris pro cantu conscriptis, & in suggestu collocatis , canebant. Id scilicet sibi volunt illa verba, qui 'I-pitum ascendan , de Cosce ligunt. Horum sonus pronunciationi magis, quam cantui accedebat. Vocem quodammmdo inflectebant, sere ut hodie in Collectis, Praefationibus, araque Psalmis fieri solet.Hoste Cantores Consetarum & Canonicorum nomine saepe Conciliorum Canones cohonestant . Ideo Canorum os diis Tunt, quia lege quadam constituti sunt; vel quia Canoni, id est, I 1 Ca-
79쪽
. 38 m EPISTOLAM BENEDICTI XIV.
Catalogo Ecclesiae estent adscripti: Confessores item appellant , quia confiteri in Sacris Litteris perinde sit , ac laudes Deo
psallere In Euchologio Graecorum prostat Ritus , quo quis Cantorum numero accenseri sistet. Cantoris,& Lectoris diverissum est apud Graecos officium, quod unus legat , alter psal- lat; sed idem nihilominus Ordinationis ritus, hoc inter utrumque interjecto discrimine , quod alteri liber Epistolarum alteri Psalterii codex praebeatur . Maronitis alia Lectoris, alia Cantoris ordinatio. De Lectoris in latina Ecclesia ordinatione & officio , re quam ob causam ordinibus minoribus additi sint Cantores, egregie Thomasinus ci). Clarus Vir Edmundus Martene(χ censet, Psalmistarum ordinem ab annis circiter trecentis fuisse extinctum , & ad meram insignium Ecclesi rum dignitatem redactum . Crevit quidem in dies dignitas Can- . toris, & eo demum venit, ut in Ecclesiis Cathedralibus pria maria functio esset divinorum officiorum decantatio. Ne R .
. manae Ecclesiae Diaconi Cantorum munere fungerentur, Sa
ctus Gregorius Magnus (s decrevit; sed Subdiaconos, & mi- .nores Ordinum Clericos huic ministerio addixit ; Diaconos vero Eangelicae lectionis ossicio inter Missarum solemnia exsolvendo mancipavit. Gregorii Decretum de solo cantus si dio, & accurata vocii modulatione intelligendum est, non det. publica in Choro Psalmodia ; recte enim animadvertit Sanctissimus Pontifex, plus studii hactenus collatum fuisse in cooptanda Ecclesiae blanda voce , quam in adscribendo Cleric Tum Catalogo , viro bonis moribus ornato. Censitit praeterea, salva decoris lege , assumi non posse Diaconum, aetate a ac dignitate gravem, ad suavissime canendum Cantoris ossiiscium in pueris & junioribus Clericis potius consistere, quos
non dedecet suavi in udulationi vacare.. Sed ad Canonem Laodicenum, unde parumper discessi mus, redeamus. Nec statim, nec ubique eum fuisse receptum, fidem
80쪽
COMMENTARIUS. 'dem faciunt plura Sanctorum Patrum testimonia. Sanctus Joannes Chrysostomus (i , psallentis populi cacophoniam & iin-
inodestiam vehementiori stylo redarguens , non eum admonet, ut silentium agat, ted ut scite modesteque concinat. Idem Doetor, tum Basilius , dc Hieronymus , Festorum solemnium vigilias ex populorum cantu atque frequentia describunt. Sanctus Caesarius Arelatensis (E , ut laicis occasionem adimeret fabulas in Ecclesia effutiendi, inepteque blaterandi , eos compulit ad promendum Psalmos & Hymnos, quos alta di modulata voce , instar Clericorum, canerent . Itaque utari similius videtur, plerasque Ecclesias saeculo VI. Laodiceni Concilii Cauonem adoptasse : ad saeculuin autem usque sextum Cantores , a Laodicena Synodo designatos . , cantum ad mi nus moderatos fuisse, populoque id ea , qtiae canenda erant, praeivisse, ego quidem censeo . Ualida sunt argumenta , quibus evincatur , solos Clericos eo jam tempore ad canendum fuisse adlectos : & quidem de Ecclesia Constantinopoli tana constat ex Divali sustiniani Constitutione ( ), qua Cieri cos ad suum psallendi munus recte implendum , gravissimis verbis urget: quinque enim & viginti Cantores ibi constituerat sustinianus. In Gallia promiscuus omnium fidelium Cana tus describitur a Venantio Fortunato, qui claruit anno scio. . in carmine ad Clerum Parisiacum, his verbis: Antisti monuis, curvi, pZebi 'sauit , di infans . At a plerisque Gallia canis Ecclesiis in fine s eculi Sexti , seu paucis post Caesarium annis , ille Ritus rejectus videtur. Caesarius, qui populum ad canendum excitaverat, obiit anno q r. (s . At Antisiodorensis Concilii chabiti anno s 8. Canone lX. cautum est : non licere in Ecessa CZoros secularium pes paeliarum , cantica exercere . Itaque , vel ante Antisiodorense Concilium