장음표시 사용
351쪽
Meus Augustini de duplici adjutorio,
Causam radicem hujusce essicacis ex se a Deo Gratiae motionis, quae Ad utorium Quo dicitur, inquirens Augustinus, etiam in homine jam sanctificato reser ad necessitatem nostram, quia cum inmortali corpore concupiscentiae terturbationibus passionibusque obnoxi simus, & voluntas nostra imbecilla saeph ac infirma existat, necesse est a Gratia ita moveri,' agi, ut vincat internos illos hostes, a quibus, nisi ea ratione moveatur, planὰ vincetur . Quare cap. 7 Qui muli facere Dei
mandatum,' nore potest, iam quidem habet voluntatem bonam,sed adtae paroam ct invalidam ' poterit autem chm magnam habuerit, se robustam si n-do enim Martyres magna illa mandata fecerunt, magna sitique moluntate', magna ebaritate fecerunt. Eant nunc isti solius Auxilii sine quo assertores, ac dicant aut nos semper habere validam voluntatem, aut certe invalidam nunquam habere, cum volumus mnullam est differentiam in nobis voluntatis 4otestatis, sed cum eadem omnino oblata gratia, imo N parata tantum, semper emcaciter esse volituros. Nulla facta in auxilio mutatione, aut accessione, .cum Augustinus contra sentiat doceat, .nos manifesto in nobis experiamur voluntates languidas, ac remissas, infirmas, parvas, quibus tantum
. conantur, Vesideramus, non tamen vincimus, bene operamur.' Multum certe interest inter vol-Jeitates, quas appellant, Mimpersectas voluntates,.sua in medio cisnutu deficiunt, inter illas quae cilicaces sunt robustae, fortiter agunt ac invicte operantur. Unde apparet ditarentia gratiae ad Gratiam
352쪽
ad Gratiam, cum ad illas velle itates sussciat parva quidem excitatio, Minotio, ad istas vero mcaces magno sit opus auxilio, essicaci nisi fori velint ab illo parvo auxilio Messicaces oriri: iiod quid
est quam auxilium accipere vires a voluntates Quod sane etsi tutum ac Semipelagianum QArmini. num non foret, est omnino impoisibile voluntatem, quae supponitur infirma cinvalida gratiae vim ac virtutem tribuere. Unde Augustinus c. s. Qui mo-luerit, o mimaotuerit nondum se plene velle cognoscat, oret ut habeat tantam moluntatem quanta su et adimplenda mandata sic quippe afuvatur, ut faciat, quod jubetur tune enim utile es melle cum pos9umus
tune utile es posse eum et olumusci nam quid prodest, si quod non possemnus volumus, aut quod possumus nolumus λ Jam apparet quid sit opus, scilicet Adjutorium Dei, quod ideo postulamus, quia non
habemus: nam si haberemus, quid opus esset a Deo postulares Pergit c. 16. Ideo ΙDeus jubet aliqua quae
non possumus, ut no verimus quid ab illo petere debeamus. Se postea. Certum es nos mandata seriare, smolumus, sed quia praeparatur moluntas a Domino, ab illo petendum es, ut tantum Nelimus, quantum sit citis malendo faciamus, ergo non quaevis Gra tia sussicit. Certum est nos melle im molamus, sed ille facit ut melimus bonitin, de quo disium si quod paulo ante posivi, qu)d pr. paratur Noluntas a Domino citio autem de Martyribus adducit Augustinus, convincit virtutem maximam Gratia inesse quae secundum occasiones ac dissicultates rescit,
353쪽
o Mens Augustini de duplici adjutorio,
augeturque, atque pro magnitudines praestantia actuum, ad quos debet praeparare& excitare augetur. Quid est enita illud; Marures, tagna illa mandatasece ruini magna mobivtate, magna charιtate fecerunt, nisi docere iis majorem gratiam datam fuiste ad Mat. tyrium subcundum quam alia, vel iisdem, vel aliis qui Martyres non sunt,ad minora peragenda data esset. Qiiod omnino consonum est ei quod dixit Lib. de Corrept. Grai. c. I a. Hoc sanctorum Mar Uria docuerunt,in caetera quae ibi E Gratia Martyribus collata diximus, & infra dicemus cum ad objectiones venerimus Rationem qua in nobis nobiseum Deus operatur, tum parvo adjutorio in parva infirma voluntate, tum magno in magna robusta apud eundem eodem cap. 7. videamus. Ipsam, inquit, Charitatem Apostolus Petrus nonduis habuιt, quando timore ter Dominum nega vit: Timor enim non est in Charitate, sed perfecta Charitas foros
mistis timorem tamen quam diu parva imper
se ita, non deerat quando dicebat Dominori Animam meais pro te ponam. Et quis istances parvam dare caeperat Charitatem, is ille qui praeparat moluntatem P seo- operando perscit quod operando incipit. Quoniam ipse ut metimus operatur incipiens, qui molentibus cooperatii persciens. Propter quod ait Apostolus : Certus sum quoniam qui operatur in diobis opus bonum, perficiet usque in diem Christi 'suci ut ergo melimus sne nobis
Eperatur: cum autem volumus se molumus: utfaciamus nobiscu cooperatur; tamensne illo me operante ut melimus, vel cooperante cutusolumus, ad haec pietatis opera nihiI
354쪽
male ιs. De operante illo it metium H luis Ir: Deus se enim qui operatur in nobis ct melle. De eooperante illo cum jam molamus, ct et/olendo octinus, scimus,inquit,quoniam diligentibus Deum omnia cooperautur in bonum. Quid se omnia Pisistio ipsas terri
biles se iasque passiones λ Ubi non modo apparet
Deum concurrere ad actus efficaces, quibus omnino robusti invicti volumus ted ad eos etiam quibus inessicaciter ac remisi volumus ad utrosque juvari nos a Deo sed diverse sane modo juvari, atque adeo diversa adjutoria esse adhuc cum existit operatio voluntatis quod nos postea ad explicandas Auxiliorum differentias, quae sussicientia Messicacia appellantur expendemus. Illud praeterea ex hoc loco plane constat, Excitari nos gratia, .motus qui ab ea sunt seri in nobis sine nobis. Ac ex ea
Gratia provenire operationem liberam nostram, cui Deus cooperatur adjuvando. Ac esse hoc in loco Paradigma utriusque Gratiae Excitantis et Ad-3uvantis praeclarum.
Consentit huic de adjutorio auo doctrinae, illud
quod ei perpetuo adnexum vult Augustinus ue vi-boriam esse a Deo, uti c. . docet Victoria quis peccatum mincimus, nihil est aliud, quam Donum Dei in isto certamine adju-antis liberum arbitrium. Quod iterum ac tertium repetit nec illud aliud desidera tur non omnium hujusmodi Auxilium esse:
quemadmodum eodem cap. ait Augustinus non omnes capiunt loquitur de Dono Pudicitiae merbumboe, sed quibus datum est quibus enim non es datum,
355쪽
Mens Augustini de duplici a lutorio,
aut nobιnt , aut non implent quod volunt seu busai iem datum e si ita volunt, ut impleant quod volunt.
Tandem Hillud vendicat ex eo ad)utorio seri, ut homo cum recte agit, ac vivit, non in se, sed in Domino gloriari debeat. Nam nisi ita motus ac ductus operaretur, aliquid siet ii quo jactare se posset quod profecto non licet. Undo initio Cap. q. cum multa pro affirmanda humani arbitri libertate testimonia adduxisset Sed metuendum, inquit, II, missa munia Dimina testimonia quaecunque alia sunt in defensione liberi arbitru se intelligantur, ni ad vitam piam ct bonam conmersationem cui merces aeterna debetur, lutorio ei gratiae Dei locus non relinquatur, di audeat miser homo quando bene. Dimi bene operatur, v potius bene qui ere bene operari sibi midetur , ' in se in , non in Do imino gloriari.
356쪽
Eae aliis locis hinc inde Collectis eadem adjutor orum diversitas statuitur.
BReviter ac properantis more locos citabo, Madtraditam doctrinam referendo confirmabo. Primum, Statum primi hominis intueamur. Lib. i. delibero arbitrio c. I. in fine. Quanquam credamus hominem tam perfecte conditum a Deo, in beata vita consitutum, ur ad aerumnas mortatis mitte inde ipse propria moluntate delapsus sit. Et l. I. contra Julian impers. Adam Deo suo a quo erat conditus ectus, illo prorsus Nitio depramatus astabat. Idem habet sol. 96. c. i. 7. S c. 6. libro De en ad Litter. c. a O. Fecit Deus hominem ad imaginem Dei
qui natura scilicet mi intellectualis est, sicut illudi P e propterea hoc est eiseri quod est agnoscere merbum Dei addit Ita ire ipsa agnitione creatus es antequam delicii veterasceret, unde rursus in eadem nitione renovatur. In Enchir. c. T. Factus est homo rectus ciae. O . tiam primum hominem Deus in ea salute iis quamnitus erat. e. 9. Deinde liberum ejus arbitrium cum integra in utramque partem potestate, 9 in arce quada donii ni constitii tum consideremus. 3 Concione
357쪽
Λgens Augustini de duplici adjutorio,
Concione I in Psa'. o. Fecilli hominem dedis ei liberum arbitrium, in Paradiso collocasi. In Enchir.
c. et s. Sic eum munerans libero arbitrio, ni tamen regeret imperio, terreret exitio c. Io 6. Sic oportebat prius hominem fieri, ut O bene velle possetis male. Et lib. . de lib. arbitrio. c. s. Potestatem utrum et eLlent dedit. lib. I. per impers ibi. 226. Addo num opus libero Adam condidit. Et in Psal. 1 . Quid illi deerat uisi quiasna potestate uti moluit Rurice tum rumpere delectavit ut nullo sbi dominante feret sicut Deus. Sern . . . de verbis post Magnus arbitr0 tiberi vires homo ei in cenderetur accepit, sed peccando amisit. lib. 3. de lib. arb. c. 19. I aninaturam aliter dictu, cum proprie loquimur, naturam hominis, in qua primismi suo genere inculpabilis factus
ese, aliter mitam in qua ex illius damnati poena o mortales ignario carnis subditi nascimur. lib. r. Retract. C. O. Pos it quaereresimilem latebram, nisi hoc dictum ad naturam talem referatur, qualis sine mitio pri miths eondita e lib. I. de Genesi ad Liti. 2. . Cum in nari raposse, ct in potestate haberet melle Serm. 3Α. de Divers. c. a. ut subrimm Diabolo seductori fuit in ejus libero arbitrio, quo ad inferiora declinando superiora deseruit. Et constitutis inter praeceptorem seductorem, magis seductori, quam praeceptori obtemperare elegit.
De necessitate Adjutori Gratiae in hoc statua inliac summa libertate Arbitri in Enchir coo6. Eis peccatum in solo libero arbitrio erat constitutum, non tamen usitia retinendae susticiebat liberum arbitrium,
358쪽
nise partie aliove immutasilis boni divinum alatorium
praeberetur. Ac iterum, ab eo te retur ita)ustitia,
parum erat melle, nisi ille qui uin fecerat ad iuvat, et , c. io 7. Si ergos ii 1 homo rectus, manere in ea rectitκaene posset 'on sine lutora Dimino, suo feri permersus arbitrio ' utrumhlet horum feesset, Dei moluntas fere aut etiam ab illo, aut certe de ilis. lib. ii de Goae Ad Litter. Cum in natura o se, in potestate haberet et/elle, non consentire suadensi, afumante tamen asso, qui superbis revit, humilibus
aurem dat gratiam. Et Sermo A. de divers. c. . Deus medicus opus etiamsanis, ut sanitas ipsa Meatur. Et lib. i . de Civit. C. 7. Bene vi Dere sue lutorio Dei, etiam in Paradiso non erat in hominis potesate. Et Epist. Io Natura humana etiamsi illa integritate, in qua condis est permaneret, nullo modos ipsam Creatoresuo non adyMνante sermaret. Et tande in in Enchir. Hanc es acceptu pergratiam, quam fuerat,si non peeta sic acceptura per meritum quamvis si aegralia nectunctissum meritum esse potuisset. Jam vero ad dii ierentiam Adjutori dati in statu naturae lapis, ejusque virtutem 4ssicaciam accedamus, ac illud non esse tantum sne quo sed Sio
monstremus. Ac primum de eo Generaliter Epist.2oa Deus haec omnia quibus animus humanus a vinae seietati ad inhalitandam aeternam caelestemque ciet sta-- instituitiιr,e aptatur, non solumbubet aggredienda, verum etiam donat implenda. Hac nota assicit Augustinus Adjutorium milib. a. contra Julianuntioper impers. Ol. o a. . Profecto bene vivere apparebit t
359쪽
Agens Augustini de duplici adjutoris
rebit opus esse Di vim . lib. de Dono Persevcr. c. ult. Satis dociιisse me exsim Dona Dei se et incipe
re in Dominum credere, et 1 ιι insnem in Domino permanere. .etera veryad vitam piam qua Deusrecte.
Colitur pertinentia etiam ips propter quos ho agimus Dei dona esse concedunt. Eadem ratione lib. de gest. Pelag. c. 23. Gratiae tribuit in operando victoriam vincat iram, tandem aliquando postulat gratiam, ut veram consequatur illo afumante Dictoriam.
Et tradi. s. in Joan. Ab ipso quicquid boni est donatur. Ergo quia hoc'boismis,ab ipso utique donatur: ut siciatur quo bonum omne donetur, ut omnin) de nibus bonis qui gloriatur, in Domino glorietur olla etiam ejuinem Adjutorii nota est lib. I. Oper. Impers contra Julian fol. 336. Non ut nolentes credunt, quod burdissime dicitur , sed ut molentes ex nolentibus sanici non scut facit doctor homo δε- eendo hortando, minando promutendo in sermone Dei, quodstusfrasitvis De intus operetur melle per in euigabiles .ia uas. Cum enim verbis doctor plantat rigat,possum dicere forte credit auditor, cum merydat incrementum Deus, ne dubio credito profert.
Homilia item. I . loquens de Patientia dicit: In Patientia disra, sed unde mestri NoITrum est quodanobis habetur, nos, umess, quodnobis donatur. Patientia mea ab ipso est. Tuum scit donando noli ingratus esse tibi assignando. Ille autem praeclarus cillustris est locus,in quo Augustinus formam Adjutorii Euo contra Pelagium diserte proponit lib. de gest. Pelag. . . qui sane observandus est. Dixerat Pelagius
360쪽
Pelagius Omnes propria motustate regi Eum hoc modo refutat Augustinus. Procii di bio plus est agi, quam regi. Qui enim regitur aliquid agit, ct a
Deo regitur ut recte agat. Qui autem agitur agere aliquid ipse mi intelligitur. Et tamen tantum praesa moluntatibus nostris Gratia salmatoris, ut non δε-
bitet Apostolus dicere stu quot spiritu Dei aguntur hi Filii Dei sunt. Nec aliquid in nobis libera moluntas melius agere potest, quam ut illi se gehda commendet, qui male agere non potes: hoe chm fecerit ab illo se ut faciat alutam non dubitet, cui dicitur in
Psalmo, Deus ineus misericordia ejus praemeniet me. Tria in hoc loco sunt quae rem continent. Primum error Pesa i3 Omnes propria moluntate regi aientis,quo Gratiae Adjutorium omnino excludebat:
secundum: doctrina Augustini de Adjutorio sine quo significato per id quod est regi a Deo; et de Adjutoriosis significato per id quod est Agi a Deo. Tertium: germana utriusque natura, ct inter utramque disterentia. Primum opus non est probare. Secundum monstro. Quia regi a Deo per gratiam tribuitur ab Augustino Adam in statu Innocentiae. in quo crat Adjutorium sine quo Patet ex loco
Enchir. c. s. Sic eum, inquit, munerans libero arbitrio, ut tamen regeret imperio, terreret exitio. Nam
cum liberum arbitrium posuisset gratiam ad bene operandum adhibere voluit eam alitem in regendo collocavit is ideo regebat ut recte ageret nec enim uti supra diximus ex Augustino sine Gratia agere recte quicquam posset. Id vero erat Adju-T torium