장음표시 사용
331쪽
66 Mens Augustini de duplici adyuorio,
conamur. Tollebat igitti Pelagitis Gratiam quis De fa Oua , alga eri reat, ut 'ittomodo cunque Adjutorium aliud inducat, in quo anceps vafer, c haereticoruni ingenio fuit. Qtiare cum confutans Augustinusci sed nos, inquit, C. O. eam Gratιam, et o ius isti ai quando fateantur : quas turae gloriae magnitudo non solum pro ititur, et erumetium creditui speratur: nee sotum re elatur sapientia, Pervivetiam amatur nec suadetur solum omne quod bonum es, verum e persuadeti r Rcm praestitit
Augustini,s definiens, Ad eoi nim si inc illud onuntino e vigens nam discnte Pelagi satis esse legem, doctrinam ad operandum, negavit Augustinus S cujusmodi gratia eius foret, docuit;Atque id arguimcntando addidit, quod lindigitatis troia sumat Adjutorium stu Non enim, ait Ibid. . Omnium vi Fides, qui audiunt per Scriptisasci aut omnib- per suadetur quibuscunque suadetur Quorum autem sit Fides, i ιιbin persuadetur, sit ovem ant, satis ipse demo rami uti ait: Nemo poteIn menire ad me nisi Pater, qui misit me, traxerit eum. Eodem argumento, is loco utitur, quo proximis capitibus usiim uni diximus ad asserendum Adjutorium eis, ut videat Lector quasi sibi consentiat Pelagius aiens propo sit Fidei obiecto duobus hominibus, ausam ventia cndi in arbitrio non in motu intimo Gratiae est. atque adeo rationem discernendi non osse a Deo movente, si d ab homine velatente S iquam με Augustinus consentiat, doccnsi a Glatia provenire quod ille veniat, sed tamen liber libens que veniat:
332쪽
atque adeo rationem disconendi ad Deum pertinere. Et quidem id manifestius Augustinus tradit. c. i . Omnis qιι auctivit, ct Hdicit penit iis se. uiui ergo non .enerit, non de illo recte λοι acidi diuquιdem Haecit, sibi esse veniendum, sed facere non vult, quod didιcit. Prorsus non re te dicitis, de Eo docendi modo Per Gratiam docet Deu . i ME b serva. mum Deus vocat per Gratiam tuam, sitia vocat, ut veniat cum prorsus velle, venire Eumvero quem per doctrinam vocat, quani Gratiam Mon putat Augustinus, tutabat .lagius cum quidem non velle nec taenire: ut constet Gratiae virditus, qua semper fit, ut quis discat, xeniat Pergit:
Quis autem non videat, venire quenqua non .euire
nit, Et se afutum, ut non solu quod faciendum stscset, quod scierit , etia faciat. Ac per hoc quod Veiis docet. ιν per Legis Litteram, sed perspiritus gratj ita docet, ut quicunque adicerat, non.
iis cognoscendo ideat, sed etiam volendo appetat, ageu, doque persolui. Non quid in Pelagi rescitat, sed quid statuat , expendo nempe Dcuna ita audiuntem intus docer i ut dii te docendo faciat,
ac proinde veniat. lilia sic didicit; it; discat quia sic
docetur. Unde cap. II. Hac Gratia, s do Arina di- cerada si cerse si dicatur, ut altias ct interius eam Deio cum ines abdi suavitate dicatur busevdere, ut uouolienda lant. nodo veritaιen , sed iii impertiatcbaritatem. Sic enim vim 's, qui se udum P a propo
333쪽
io Mens Aligustini de duplis a lutorio,
propositum mocati sunt , simul donans, , quid agunt scire, ct νω sciunt agere. Et iterum adversus Pelagium. c. I . concludit. Omim qui didiei a Piere non solum potes menire , sed venit ubi jam ct possibilitatis profectus, moluntatu lectus, ct acti. onis sectus IT. Et cum Pelagius in tui siet oculorum exemplum. c. t 3. Quod 1funius Didere oculis nolirum non est, quod vero bene aut mali midemus hoc non, umesi. Suscepit Augustinus 'Respondeat Pi Psalmus, ubi Deo dicitur : Ameri culos meos ne videant Davitatem. Quod etsi de oeulis mentis dictum es, unde utique procedit in hos ocidos earnis et benemidere , me male non quemadmodum diruntur eue idere, fanis oculis intuentes, ct mole lippientes sed bene Didere id subvenieniam, male Didere ad concupiscenduis Euan is enim per hos exteriores oculos Di deatur, di pauper cui sub enitur , ct mulier, quae concupiscitur , tamen ex interioribus ad male me bene mi lenia misericordia De libidoprocessit. Cur ergo dicitur Deo erte oculos meos ne Dideant vanitatem P Cur petitur quod ad nostram pertinet potestatem,si Deus non afu a moluntatem' Adjuvat autem Deus eo auxilio quo melle operari operatur in nobis. Non quia nos non molumus, aut non agimus, sed quia sine ipsius alutorio, nec volumus aliquid boni, nec agimus. Ex
quo lique genus adjutori tale esse, ut necesse sit
libertatem munire ac tueri, ne quis putet eam illo inducto, cum tam si testicax, periclitari. Tanta quippe virtus alis est , ut per eam Deus cor nostrum
v vo et ii ipse declinet, quod ait c. q. Hujusce
334쪽
virtutis exemplum affert, c. et . clarissimum, Scanobis proxime exhibitum loco si ieri Hesterisque inducto Con vertit, ait, Deus e transtulit indignationem ejus in lenitatem. ιι antem non Dideat miti Jma us esse indignationem a contrario in levitatem con Dertere atque transferres quam cor neutra Uectione praeoc patumsed inter utrumque medium in aliquid declinareβPuto Adjutorium sine quo hac virtute caruisie, cum cxpectaret voluntatem, S ab ea regeretur, ab eaque
Cujusmodi Adiutorium induxiste videtur Pelagius c. 6. opponens illud Adjutorio Gratiae Quo quale statuebat Augustinus. Possibilitatem no stram, inquit
Pelagius, Gratiaesuae fumat semper auxilio ut scilicet in dioluntate is sione non ideo Lius sit ei, hominis quia se misit homo, is tamen eyus Doluntati Deus ardorem dilectionis inspiret. X co quod non vult Pelagius apparet quid velit non vult ut Adjutorium sit antccedens .essica non ut sit Quo. Nec enim vult ut eo inspiretur ardor dilectionis, ne Deo actio teritum tribuatur, quod maxime vult Augustinus. Non negat tamen Adjutorium, imo assirmat quod hujusinodi non sit ncc multum putat interest inter alia Adjutoria, modo is ud, Quo excludatur quod horrebat cane pejus angue. Unde subdit Augustinus. Non est hie apertum mel quam dicat Gratiam, vel quatenus natiιram sensi atafumari. Perinde ac omne aliud Adjutorium si spectum siet ni foret hoc quo ita juvatur voluntas ut antecedenter L moveatur, agatur. Cum
praesertim illud Adjutorium a Pelagio invectum csset
335쪽
- em Augustini de duplici a tutaris,
ad posse non ad esse atque adco simile Adjutorio sine quo. Nam diserte ait Deus ad iuvat possibilitatem
nostrum. . Ac idcirco Augustinus C. . queritur e- uiri aliam Gratiam introducere. moiqiιa donat, atq;
afumat ut agamus. M is quid eui est genuina Gratia Adiutori hanc fateri oportebat, Dad faciendam iιstitiam deliberi arbitra qua' propriis et iribus praesumeretur Mare ait c. g. onsolum Deus posse nostrum donavit atque adymvat In quo est Adjutorium sine quo, sed etiam melle ct operari operatur in
nobis io Adjutorium et, perspicta continet.
Est autem illud expressum c. 33. Credat, inquit, aliquod afutorium bene agendi a uufium naturae, atque doctrinae per inspirationem luminosissima e flagrantissurae Charitatis. In quem belle quadrat illa sententia Augustitii l. a. d. Peccato Origin . . contra Celestium c. I . Charitas si dissi a per spiritum fansium; qui ubi vult, spirat , non merita sequens, sed merita faciens. Viden λ ut iisdem vestigiis insistat impugnans Pelagium Gratiam prorsus tollentem, quibus institerat asserens Alutorium Quo, ut confutarct eos qui solum Adjutorium sit quo astruebant ac eadempli rasi utatur defendens Gratiam adversus Pelagium, ac utitur opponens Adjutorium libo alteri Adjutoriosive quo Perinde ac idem peue sequeretur merendi modus ex Adjutorio ictagii, ac ex Adjutorio fine iιo. Nam hoc merit humana faciebat, quae collata Gratia Perseverantiae sequebatur. Illud vero Adjutorium Pelagii similem rationem meriti invehebat, cui ulterior Gratia reddebatur, atque adeo
336쪽
adeo utrobiqtie Gratia meritorum equax erat crya re quorum idem erat affectus, corum quoque similem naturam esse oportcbat. Unde illud Adjutorium integrae naturaei hoc quod inducit Pelagius
germana videntur. Ne mirum cum is negaretis a. turam humanam este peccato vitiatam . eamquCValentem Lia nam ac in statu integro asini maret. Quod
impugnat cum alibi saepe Augustinus tum L a. c. 35.
In determ quippe vrastata natisri u inmenit primi illius puritatis exemplitin. Hic fons erroris , nam quinaturam in statu intcgro ponebat, non aliud post ii,
labat Adjutorium quam sive qιιo. Id quippe statui IIi
congruum erat. Atque adeo sanantem, roboram tem n ouentem gratiam, quae propria Chriisti erat prorsus negabat. Unde ligustinis L 29 C a quis humanam contendit iis qualibet etare visu iniuno Ludigere messieo secundo Adam, via non eu mitiata inprimo Adam,non est in aliqua quaestione in qua dubitari salma fide poteIf, sed in ipsa regula Fidei qua Christiani sumus Gratiae Dei conmincitur inimicus. Itaqueponcndum est tale Adjutorium, ut voluntatem aegrotam sanet, languentem excitet, lapsam erigat, resistentem vincat, repugnantem trahat. Ut omninofateamur, inquit Augustinus, interna atque occill-ta mirabili ae instabili potestate operari Deum in cordibus hominum nonsolum meras re elationes, sed etiam bonas Doluntates. Ac ne quis de modo dubitaret, Paradigma illustre proposuit c. a. sitim pia sententia Ambrosii, illustrata : Respexit , ait Dominus Petrum. Intus actum est, in mente actum est Misericordia
337쪽
ii δε gens Augustini de duplici a lutorio
cordia Dominiιs latentersub emi, cor tetigit, memoriam re voca it interiore Gratiasua . itavit Petrum interioris hominis usque ad exteriores lacrymas Movit,
produxit assectium. Observaratinii ippe circa conversionem Petri A ligustinus. Illud respexit Dominus Petrum intelligendum non esse de aspectu corporali: cum Christus citet intus coram Principe sacerdotum, Petrus vero foris in Atrio cum servis sederet. Inde
autem collegit aspectum illum Christi interius quid dam fuiste, quo Petrus a Christo tactus doluit re sipuit luem cum ex Ambrosio respectum adduxisset, ac uti proxime diximus, explicasset clausulam hujusmodi adhibuit. Ecce quemadmodum Deus almuando de moluntatibus actionibns nostris.
Ecce quemadmodum ct Delie , operari, operatur in no- scilicet subυeniendo , cor tangendo, memoriam revocando lacrymas movendo producendo affectum. Quae sane Adjutorii Quo genuinae ac germanae notae.
338쪽
Eadem ex sex libris contra Iulianum
doctrina confirmatur. PAuciora hic sunt, quam pro mole operis,
copia rerum testimonia, quoniam diversum argumentum disputationis, Id est, Peccati Originalis, Mox eo natae concupiscentiae veritas erat. Sunt tamen quaedam incidentia, quaedam Vocata, quaedam respondentia quae pondus habeant. Ac primum ipsius Peccati originalis assertio Fons estis celsitatis singularis auxili Gratiae, quod sublato Peccato Pelagiani auferebant. Deinde ipsius concupiscentiae affirmatio secum aster multa .graves causas postulandi a Deo Adjutori validi ac potentis ad resistendum tentationibus quaeex iis oriuntur. Itaque omnia quae Augustinus lib., et hac de re congerit rem profecto continent. Nec sunt alia ena,quae libro tertio jam propius inuasi collato eum Juliano pede de concupiscentia, nuptiis disputat.
339쪽
a gens Augustini de duplici adjuorio,
In lib. egregium testimonium de Gratia Christi
esticaci et opera trice habetiir. Bonam inquit Augustinus, dicis hominum natisram, quia talis Gratiae opitulationem meretur Quod gratanter audιrem,s hoc propterea quia rationalis si natura diceres. Nesue enim Gratia Dei per Um Christum, Dontinun no-srum lapidibus aut lignis pecoribusve prinatur, sed
quia imago Dei es, veteretur hanc gratiam non tamen ut Uus bona et oluntas praecederet gratiani , ne mel ipsam prior et ut retribuatur illi, ac si gratia jam non sit gratia, dum non datur gratuita, sed redditur debita.
Hoc altius ductum, illud propius. Itane oblitussu
eras vos O m scriptura diceret contra Pos Praeparatuit ivoluntas a Domino, vel quod in nobis Deus operetur
melle . Apparet cujusmodi sit Adjutorium quo praeparatur uoluntas plane esticae operans, atque adeo suo. Id manifestius patet Cap. 8 ubi hoc nona ine calumniantur Augustinum Pelagiani, quod videatur co Adjutorio ponere necessitatem, S vim alibi re voluntati Dicitis quM appellatione Gratiae bonos fieri homines fatali necessitate dicamus. Et quodna ducto eo genere Auxili nihil omnino voluntas ad salutem praestaret Nihil stiri expectari ab humana et Ohsutate debere. Quae Augustinus restitans, Vos, inquit, ponere jam e sis merita gratiam praecedentia, quod es petere, quaerere, pulsare tanquaw gra-hia ni tu praecesserit, edi cor tetigerit: Quomodo autem tangat, jam subjicit Frustra nos pro inlinicis nos, is ubet Deus orare, si non es ejus a versa. - fa conmertere. Et inducta responsione uliani rixa loco Pauli male intellectori ur res qui non Deniunt ad Deitva ideo non venire, quia . arbitrio no
340쪽
lunt confutans adducit exemplum Infantium qui sine baptismo decedunt: dicere, inquit. Deus non potetici Volui ct noluisis,qui si voluiset quis eorum qui nondum habent moluntatis sub arbitrium mo.
luntati ejus omnipotenti Finae restitisset Unde patet non esse in salute consequenda, nec in auxiliis ad eam applicandis primas 3 praecipuas partes huma- δε arbitri j, quemadmodum foret, si solo Adjutoriosne Quo uteretur Sed Dei Adiutoriosume decreto emeaci praestito voluntatem juvantis, moventis, atque eam ad salutem aeternam dirigentis. Huc
facit, quod post prolixam disputationem concludit Deum quibusdam melle, quibusdam nolle sub dieni re, quod alienissimum est a doctrina de Alutoriosus
quo nam hoc ejus cst conditionis, ut nemini om nino desit, imo pateat womeratur omnibus. Id nimirum eo loco volebat Iulianus ut omnibus Prorsus Deus aeque praesto esset, pares vias ad salutem praestaret. Itaque s hoc profundius esse persticis, quam ut abs te matia in veniri Ohoe es de Infantibus aliis sne baptismo atiis eo suscepto pereunti bus uirique o frum profundum si , cur in
m oribus minoribus Deus melit alteri , o nolit alteri sub enire, dum tamen certum immobile teneamus non esse iniquitatem apud Deum, qua queΠquam sne mutis meritis damnet es bonitatem apud Deum qua quenquam sine malis meritis damnet,demon frare in eis quos damnat quid omnibus, debeatur tu hinc discant quos tiberat, quae sibi paena debita relax tur, o quae indebita Gratia condonetur. Haec omnia otia Augustinus docet ex sententia ponente Adju- in a tori-