장음표시 사용
321쪽
6 sens Augustini de duplici a lutorio,
in nobis de quo gloriemur. Iterum si justiti uni odem capite audiamus iam multi inimici Chri- si quotidie libito Dei occulta Gratia trahitntur ad
Christum sessu'd merbii is non ex mangelio posuissem, quanta de me propter hoc ipse dixisset, cum etiam obluctetur non mihi sed illi qui clamat.' Nemo potest
dienire ad me vis Pater qui risit me traxerit eum. Non enim ait Duxerit, ut illi aliquo modo intelligamus praecedere moluntatem. Scrupulosissimὸ ac minutissi me agit, ne quo modo per illum aliquem modum irrepat in locum Gratiae natura. Namsi haec locum usurpetrae operetur a semota ante pulsum Gratiae,
quod moveri incipiat, ab illa inchoetur opus, prosecto verum non est illud Pauli, Quis enim te difffcernit docente Augustino Lib. I. c. 7. Quis te discernis Et tanquam respondistiet discernit me fris
mea, propoystum, meritum meum. Hoc verbum rem Continet, nani meritum humanum vocat Augustinus, meritum vitio fit cum Adjutorio quo Quid enim habes inquit, quod non accepi si 'Si autem o accepisi, quid gloriaris quas non acceperis ρ hoc est quas de tuo sit inde disicernaris.' Ergo ille discernit, qui unde discernaris impertit. Ecquis negat Ad3utorium sine quo ton discernere cum undisserens sit. Igitur illud quod discernit, aut est arbitrium, aut Adjutorium sisto Arbitri una certe nequit esse restat ergo Adj litorium siu'. Quapropter, in liti Augustinus eodem lib.c . Multa Deus ocis in homine bona, quae non facit homo ni Pa ver)facit homo,quae nou facit Deus tuti uetui homo Vide quid dicat. Quae nonsacit eis ut D- fiat, ut semper Deus sit author, non comes an '
322쪽
tum Qtiod sane ad Adjutorium γ' refertur. Consentit Lib. q. c. . ubi reprehendens adversarios ait opus bonum Patientiae de quo cum Cypri alio agebat. A Deo capiti, ab ipso origine ut sit ere. Scc ult ait Gratiam Deisuper liberum arbitrii vi veantecedere veteritum. Itaque C. 6. Cos carpit iis quolimi
priores dare quodlibet ex libero arbitrio nam tollens quodlibet omnem profecto modum praecedendi Gratiam tollit ac nihil quod ab ea non sit relinquit, quod nos Filios suos docet sancta Mater Ecc si orat. Dominicae vi post Pentecosi, Deus cujus ea totum
quod est optimum. Nec illud quod idoneum est maxime ad horum
differentiam auxiliorum probandum . nempe non dari omnibus Adjutorium istud Quo desideratur in his libris. Sic enim ait c. 6. lib. . Cur autem ibi acipiat, ille non accipiat, cum ambo non mereantur accipere, quisquis eorum acceperat indebit accipias mire fuas metiantur, fortiora se non scrutentur. Hoc vero quadrare in adjutorium sine quo,Cum omnibus multorum sententia meratur non posse, omnes, opinor, intelligunt. Claudamus caput eo quod mentem praecipue no stram praepedire ratiocinando solet, ignorantia modi quoa Dus operatur in nobis hasce motiones Gratiae cfficaces , quibus antecedenter movemur Sc trahimur illa se libertate , sed inclinata voluntate. Huic ergo quaestioni Augustinus re spondet. Lib. . ad Bonifac. c. 9. Trahitur ergo miris modis ut metit ab illo , qui novit intus in ip so hominum
323쪽
Mens Augustini de duplici a lutorio,
hominum cordibus operari, non ut homines quod feri non potes nolentes credant, sed ut olentes ex nolentibus1iant.
adducuntur ex libro de piritu cir Lite ra, ex libris de nuptii concupis centia ad Valerium qu dum huc facientes loci.
LIbro de spiritu liter cap. a. proponit u stitiam, id est ustificationem, opus esse Divinum. gamvis, inquit, ad hominem id agere pertineat, hoc quoque esse diminum, atque ideo non dubitare opus esse Diminum. Deus est enim qui operatur in nobis ut ait Apostolus. Quo loco et phrasi declara resolet rationem emcacem Adiutori quo. Illud hic adhibet, ut eo fieri in homine justitiam significet; mox utitur termino genuino hujusce Adjutori Quo aiens Accipiat Spiritum an sum sit 'fut iis animo Jus delectatio dilectioque summi boni. Ac id quomodo fiat, magis explicans addit, quod mirdi Uanducit. Iam neque liberum arbitrium quicquamnis,
324쪽
nisi ad peccandum malet, si lateat meritatis via. Et cum id quod agendum, in quo nitendi m es caeperit non latere, nisi etiam dae Te ct ametur,non agitur, non suscipitur, non bene Divitur ut autem diligatur bari-ias Dei dissunditur in cordibus noseris. Qua vero ratione id per Spiritum banctii in agatur, facit in rem. Inspirans pro concupiscentia mala concupiscentiam bonam. Apparet nihil est antecedens in voluntate boni, atque adeo immittendam est in eam rationen operandi bonam. Unde adscribit. Ipsum hinnianam jusitiam claret operationi Dei tribuendam esse, quam is non sat sine hominis moluntate. Accurate observa praecipuas conversionis justificationis hu'manae partes Gratiae esse, quod ex modo loquendi patet: non enim sine quo tribuit Auxilio, sed moluntati cui applicat sine qua Inverso plane ordine: nam quod erat Gratiae in statu integritatis, voluntari attribuit in statu ruinae: quod erat voluntatis in primo statu, refert ad Gratiam in secundo. Nam voluntas tunc operabatur tanquam
domina,sequente gratia, atque ideo non fine Gratiaci nunc Gratia praecipua operatrix est, Movens voluntatem agit, sed non sine voluntate. Juvat hic locum aliunde vocareis adnectere, Serm is de
verbi Apostoli stu'tquot Spiritu Dei aguntur, histin Fili Dei. Diei mihi aliquis : Ergo agimur,
non agimus: Respondeo imo agis, ct ageris tunc bene agis,si a bono agaris Spiritus enim Dei qua te
agit agentibus afutor en . ipsum nomen Adjutorij praescribit tibι, quiae tu ipse aliquidetis.
325쪽
66 Ibus Augustini se duplici adjutono,
Hic, quod erat nomen Si munus Gratiae adjuvantis ii ominem in statu integro adscrabit homini in statu cadente, quia hic agit voluntas quod ibi agebat Gratia. Illa tunc Adjutorium erat in quo non operabatur Arbitrium hic voluntas veluti Adjutorium, sine quo non operatur Gratia. Ibi tunc primas habebat Arbitrium, secundas Gratia r Hic nunc primas vendicat Gratia, secundas relinquit arbitrio. Ibi summa erat libertas, sed locum tamen dabat Gratiae. Hic summa est gratiae virtus, sed admittit servat arbitrii libertatem. Illic arbitrium non destruebat Gratiam Hic Gratia non evertit libertatem. Illum jam advocemus locum ex libro de Corrept. Gratia. c. o. Velie se operari Deus opera
iur tu nobis Intelligunt Spiritu Dei se agi, ut quod agendum agant, ct cum egerint illi a quo aguntur gratiasaeant aguntur enim ut agant, non ut ipsi nihil agant.
Non potuit melius ac explanatius quid ego hic sentirem, ac interpretari molirer Augustinus dicere. Pergo Ceu hi se loci mutuo Mintelligerent, Minvitarent, accurrit ex libro subjecto de spir. Litera. c. 9. Alius omnino germanus: ut sificat oratis per grati ami ius. Non itaque jusjicati per legem non justicati per propriam voluntatem, sed istificati gratis per Gratiam ipsius non quod sine voluntate, ira sat sed voluntas nostra senditur infirma et e.
Locus non erit interpretandi, ubi alter alterum interpretatur locus Belle omnino cecidit illud in fine moluntate Nec minus belle aliud causam continens voluntas infirma. Prosequitur'. ii Justitia Dei
326쪽
I ei dicitur, quod impertiendo eam Deus jusosfacit ac in rem aptissime repetit. c. a. Ina voluntas no prasin qua bomm operari non iras, ad iuvatur, est erigitur impertito Diritu Gratia . Concinit . i5. citisd. lib. Spiritus cujus dono usi sica murci quos in nobis ut non peccare delectiet. Cet respiceret Adjutorium auo dixit Et infra addit Spiritu, per que init Tectricem causam indicet. Idem pondus habet illud. c. 7. Qua gratia nec enim dicit fine qua Sed qua congruenter ad Adjutorium go. Cujusimodi autemst ista Gratia scribit c 28.
In spirat Deis Grati e sua vitate per spiritu uim Aurufuci plus dele Aure quod praecipit quam deleritat, quod
impedit. Ut anima sanata operetur bonum. Otiae con- deleo alio secundum interiorem hominem ait lib. i. de Nup Sc concup. c. 3O. de magna vobis et eni Gratia Dei. Puto magna Gratia non est illa sne quis. Sed qua Neces uia est autem magna Gratia ubi illo magno peccato est natura noΠra in deterius commutata. Quemadmodum inquit. lib. a. de Nupt. concup . . . Et am Noluutatem Gratia sanat quis justitia libere Gigatur. Ut ait de Spir. Lit. c. 29. Rursum ingeminat istac igitur sunt opera bona. Esae dona sunt Dei, tradit. cap. 28. ynde hab)ι quo leunque habet si iisquis enim inde se habere negat, aut non habet aut id quod habet auferetur ab eo. Cujusmodi sunt, qui non ius credunt operari eum. Qua ratione autem operatur Deus in nobis istam voluntatem, quae donum ejus est docet Augustinus. c. 3. Bonis suasionibus agit Deus, ut Delimus ut
327쪽
o Mens Augustini de duplici lutorio
ut credamussime extrinsecus per Emangelica exhortationes bive intrinsec ubi nemo habet in potesate uidelmeniat in mentemsed consentire, melissentire propria mo-Iuntatis es. Hi ergo modis cum Deus agit cum anima rationali neque enim potest credere quolibet libero arbitrio si nullasu suaso vel moratio ut credat, profecto et ipsu et credere Deus operatur in hoine, et in omnibus Vericordia uspraevenit nos consentire aut vocationi me dissentire sicuti Hxι, Propriae Doluntatis est. Aptissime Augustiniis describit modu&operanti l ei .cosentientis homi- iris, ut Dei sit vocatio, hominis ad vocatione consensio asserendo Gratia praeveniente, astruendo libertate Aciae quis putetissa vocatione estasne qua dicit eam Donum De/iane videatur consensioni voluntatis plustribuere quam Gr.itiae vocanti ait: Quid habes quod non accepi' Accipere meryct habere Anima non potes dona,de quibus hoc audit,nis consentiendo, ac per hoc quod habeat, quod accipiat Dei est, accipere autem tu habere uti is ct accipientis habentis ese Ohio exposuit consensionem ipsam arbitrii esse, sed causam
in vocante donante omnia, non tamen tollente libertatem. Quod autem maxime inquirendum est Unde fiat, ut ex duobus audientibus unus credat alter non credat' trum credens de ocredat quia ita Vocatur aut quia vult accomodare consensum vocationis in disterent ac expectanti ut veniat atque adeo utrum sit ratio credendi in Gratia, vel in
arbitrio P ita componit Augustinus. Quis ad illum
profunHIatem scrutandam qui uam nos coarctet cur ιβι ιta suadeatur, ut persuadeatur, illi autem non ita: duo
328쪽
duo sola eriιrrunt interim quae respondere mihi placeat.
O altitudo dimitiarum di Nunquid Est iniquitas apud Deum P Cui responsio ista displicet, quaerat doctiores, sed
eaveat ne inveniat praesumptores Tacite dixit, quod a Deo sit causa latio cur credat, dum ait: se ilii itissuadeatur ut persuadeatur. Illi autem non it i. Quod praeeipue dicit lib. de Praedessinat sancti. c. 8. Cum igitur E Pangelium praedicatur, quidam credunt, quι dum non credunt, sed qui credunt Praedicatore forinseri sinsonante , intus a Patre audiunt atque discunt qui
autem non credunt, foris audiunt, intus non audiunt, neque dis it Adhuc obscurius est ' posset aliquis tergiversari sed addit quo nihil manifestius. io est, illis datur, illis non datur. Quia nemo menit ad me nisi Pater qui misit me traxerit eum. Ergo trahi a Patre ad Christum, o aurire ae discere a Patre, ut mentat ad Chri- fui, nihil aliud eli,quam donum accipere is Patre quo credat in Chri Tum Hoc autem nulla ratione ad Adju- rorium sine quo pertinere posse, ecquis non videt Alias hujusce rei probationes habet Augustinus, quidem perspicuas exploratas, sed in locum objectorum eas reservamus. Verum ut absolvamus hujusmodi caput, doctrinis hoc in libro content observo hanc questionem, De voluntate credendi. Un-d ci ana Deo, Dei Donumsi late ac luculenter tractari ab Augustino. c. i. a. 33. hujus libri de spiritu Littera Ac confici moluntatem crodendi in Deo ac Dei esse nec obstare, quod si id dicamus objiciant Infideles atque impii, une se excusando P ideo enim non ereditisse, quod dare illis Deus noluit
329쪽
io Mens Augustini de duplici adjutorio,
hanc voluntatem Chii objectioni ita Augustinus respondet, ut primum adducat responsionem faventem arbitrio ac semi Pelagianam, quam Propo nit c. 32. deinde eam oppugnet. c. 33. confirmat suam, vere Catholicam responsionem cujus finis est ea , quam supra retuli ad illam profunditatem sententia. Ouae sane idonea est ad virtutem diversitatem Adjutori Quo explanandam cujus munere si, ut unus ab alio dicernatur. Juxta
illud Pauli, mis es quis e discernit Quid autem habes quod non aecepisti Quo se munire solet Augustinus. Sed haec alias sunt opportunius ac perosius disputanda.
330쪽
C A P. XIII. Sonnusia ex libris de iratia Christi, orde Peccat Originali teIlimonia
proponuntur. MAgna est ac densa libro de Gratia Christi Augiistino cum Pelagio disputatio circa Ad)uto rium Gratiae. 3ente Pelagio Deum juvare possibilitatem nostram auxilio Gratiae atque hoc ipsum pii, te, Dei donum est, non autem juvare adtionem Sc eflectum. Ita ut posse Dei esset Delie ac operari nostrum id incipit proponere Pelagi ver bis Augustinus . . t multis deinde capitibus prosequitur i. s. concludit. Ideo non afumat, ut agamus, sed tantum afumat, ut melle agere maleamus. Augustino negante nostrum esse Delle Scope. rari sine Dei agente ac movente gratia ,3uxta illud Pauli. Deus enim es qui operatur in nobis ct melle operari. Unde quia Pelagius in ea pollibilitate pocnebat Gratiam, videbatur naturam in eo statu intcgritatis ponere, ac ci forte Adjutorium congruum fine quo concedere, nec ulterius Gratiam aliquam moventemia agentem id,est, Adjutorium uo pone re. Quanquam enim ali in hac sententia inessent