장음표시 사용
341쪽
iis Mens Augustini de duplici sutorio,
torium Quo omnino consequuntur non ex alia,
quae inducit Adjutorium fine quo. Nam hoc cum et posse si melit, aequum est, omnibus praesid esse deberet sed illud eum det melleo operari multo quam illud majus est,i non
omnibus datur, cum non omnes operentur,& quibus
datur non aequaliter datur, cum ali multo ali sanctilis, fortius operentur. Quare et in statu integro esset Gratia magna Dei, inquit eodem Lib.
c. ult Augustinus, ubi terrenum animale corpus bestialem tibidinem non habebat, tamen multo in statu ruinae potentior erati fortior, ubi homo eademgratia Dolatus contra infirmitatem pugnans victoriam reportat, Sc triumphat.
Huc redit longa illa disceptatio de peccatis quae
sunt paenae peccatorum contra Julianum id negantem c.3. lib. s. nam ex ea doctrina sequitur. Deum non
dare omnibus auxilium quo operentur, Qquibus negat, eo minus habere, quam quibus datur. Unde apparet quibusdam deesse, quod aliis suppetit,atque adeo distincta duo esse genera auxiliorum,ac mul tum inter utrumque interesse otio satis est ad monstrandum longe diversum quiddam esse Myutorium quo ab Adjutorio sue quo. Nam certe qui permittuntur peccare in poenam peccati,& indurati dicu-tur,non habent illud Adjutorium quo dum in eo sunt statu Quod tamen habent justi cum in gratia sunt &ex gratia operantur: De quo alibi disputabimus. Nam si obstinati illud haberent , profecto operarentur&ab obstinatione recederent: non quod iis inquit Augustinus lib. I. ad Simpl. . a. Deus irroget, quo
342쪽
muli sunt, sed quod non det, quo an meliores.
Acin hoc capite est illa praeclara sententia. Exau. dii propitius, non exaudit ratiis. Et rursus non pareit propitius, parcit iratus. Ut hinc appareat Auxili lim de quo sermo est,esse ει 3, non illud fine quo. Jam vero lib. . quidam ad ipsum Adjutorium
spectantes occurrunt loci iam cap. g. unus est similis ei qui lib. de Corrept. Gratia non semel invenitur. Sispiritu, inquit, facta earnis mortisca dieritis mimetis: ct ut hoc scirent se hoe non facere, nis alia Dei, eontinu) subdidit. ibiquot enim spiritu Dei aguntur, hi sunt Filii Dei. Ac per hoc quicunque agitu im Dei spiritu, sfacta earnis morti Pan piritu, Nempe aguntur, ut agant, non ut ipsi nihil agant;S qui eo Adjutorio quo aguntur,ii omnino agunt& operantur. Offert autem pulcherrimum principium Augustinus unde deducamus Adjutorium Quo esse validum&forte auxilium Sc aliquando ejus vires crescere, prout occasio exigit. Quod certe non quadrat in Adjutorium sne quo Contra sam concupiscentiam, inquit, ehementiks vidua, itum virgo, Nehementi-ks meretrix quando casta esse mobierit, quam quae semper fuit cassa configit, bant amphas in ea superanda πο-luntas laboravit, quantὰ majores ei consuetudo mires dedit. Ecquis non videt Adjutorium illud)bre quo non rejicere, sed esse solum oblatum et indifferens : atque adeo ecquis dubitet ubi major sit voluntatis infirmitas vehementior vis concupiscentiae, opus esse
fortissimo balidissimo Auxilio. Cujusmodi est illud stui; nam certe si voluntas a majore hoste oppugnata cum Adjutorio sine quo resistit ac superat, in atque
343쪽
Mens Augustini de Aiplici adjutario,
atque id a Gratia non accipit,necesse est ut ipse vires eliciat,ac sibi tribuat quod vincat. Sed hoc qui fieri
possit, cuna voluntas infirma, .veteri consuetudini obnoxia vix possit se explicare ac expedires nisi a Gratia moveatur, roboretur Quod per Adjutorium se prorsus fit.
Claudamus hujusmodi caput imagine Adjutoriisne
quo Quam Augustinus contra Julianum proponit Cap. . ubi comperies ejus notam genuinam quam usique Author iniecit: qua perpetuo ab Adjutorio lai distinguit. Hos, linquit,Catholica redarguit meritas, constens originale peccatum, per quod factu iis daemonum ludibrium genus humanum, ct labornifemiseriae destinata propago mortalium. Non autem sae siet,silmnana natiora pertiberum arbitrium, ex quo flatu primiιm condita euperstitisset. Puto hoc audito reminisci oportere quenquam, quod toties Augustinus inculcavit, opera illo Adjutorio cooperante facta libero arbitrio tribuendaci atque adeo humana merita dicenda,non Dona Dei: quod istud Adjutorium, cum vires nullas antecedenti voluntati praeberet, nec eam prius traheret, imo ab ea traheretur,
impetum volunatis ductumque sequebatur. Unde sebat ut in utramque partem, atque diceretur stare per liberum arbitrium, L non stare per liberum arbitrium,cum in manu 'us qui operabatur omnino
esset usus,& non usus illius Adjutoriisne sisto ad utruque indisterentur se habentis . Hujus rei lineam duκ- it Augustinus principio hujusce capitis9. ut ex integro imaginem exhiberet Ait igitur de Diabolo.
344쪽
Hominem occidit perfeminae seductionem, ct in meritate per liberum arbitrium non jietit. Reponit cito Non seti per liberum arbitrium illi per liberum arbitrium
CAP. XV. Ex aliis Epylolarum 6. 7 libri de Perfectione justitiae locus
idendi ostenditur. DUos tantum in his duabus Epistolis, & totidem in libro de Persect justitiae invenio, sed eos aptissimos. Ab his placet initium sumere Objecta sibi discipuloria Cclesii Siciliensium argumentatione pro viribus liberi arbitrii, quam non
paucis utriusque Testamenti testimoniis confirmabant, asserendo hominem post uinam aeque ad bonum ac malum ex libertate voluntatis esse indifferentem, ac potentem, qui erat status Adjutorii sine quos proponit Augustinus suam de infirmitate voluntatis Qvirtute Adjutorii ouo doctrinani, Ne isducas, inquit, nos intentationem sed libera nos a malo. Ut quid enitis orando tanto gemitu petivius, si molentis homi nis
345쪽
ut non quasi exnecessitate bonum ejus esset, sed moluntatarium quas aliter sit Ooluntarium homι-; ψι ιιm Deus operatur in nobis ct melle operari pro bona moluntate. Aut quia in Demeronomioscriptum est Vitam ct mortem dedit antefaciem hominis, bonum malum, admonuit ut eligeret mitam, quas et is ipso admonitio non de misericordia mentat; Sc paulo post Positis ante hominem igne, et agis, qu) et uis quidem porriget manum, sed altiores quietucat abius, quam omnis Dumana cogitatio. Hac ratione hos locos relatat, ut Gratiae priores det partes, quas certὸ in statu integro non habebat. Ut Ouicquid voluntas boni agat a Gratiae fonte proveniat. Unde ad id postea probandum adhibet locum illum celebrem Joannis 6. Nemo, inquit, potest ad me venire, nisi Pater qui misit me traxerit eum. Causam vero veniendi refert ad voluntatem
Praedestinantis Dei. Sciebat enim,ait, ab initio raseos qui essent credentes, e quis eum traditurus esset dicebat, Propterea dixi mobis,quia nemo potes ad me venire, nissuerit ei datum a Patre meo. Quo frequenter utitur ad probandum quanta sit vis, Messicacia Gratiae Christi vocantis. Hinc est ut Epistola 66. doceat, nec nos meritis nostris discerni, Me de discretione, salute ipsam consequente gloriari posse. Id exprobrando haereticis Pelagianis tradit hoc modo licunt Gratiam Dei secundum merita nosra dari, ι qui gloriatur, via tu Domino,sed in seipso glorietur uo vi, in homine, non in Dommo. Quod probibet Aposolus dicens,nemo glorietur in homine . Et alio loco. Qui gloriatur,inquit, in Do mino
346쪽
ti Mens Augustitii de duplici adjutorio,
mitroglorietur. Illi mero haeretici ipsos a se ipsis jusLι feri putantes, quasi hoc eis non dederit Deus, dipsi sit non utique in Domino,sed in semetipsis kriamur. T libus enim ιei ApoIiolus. Quis enim te discemi Pquod ideo dicit, quia de ma Oa illius perditionis, quae octaeu ex dum non discernit hominem, nisi ut eum faciat
dias in honorem, non in contumeliam nis Deus. Et si coibtra Pelagianos haec dicta sint, probant tamen Adiu torii Ouo virtutem nam ed fit ut homo non a se ip-s discernatur, nec in se ipso glorietur. sae certe. duo in Pelagionarum haeresi planissime constant. Nam utrunque discerni&gloriari asserebant: ex opinione tollente Adiutoriumsne etsi obscurius&mitius, tamen sequuntur. Cum illud Adjutorium sne quo relictum in potestate voluntatis, non eam moveat arahat, sed expectet moventem arahentem sequatur. In quo est major vis voluntatis in Gratiam, quam Gratia in voluntatem. Unde ratio Ddiscernendi, & ex eo gloriandi in ipsam voluntatem demum resertur In qua est prima vista terminandi. Quod longe aliter fit in operando cum Adjutorio Quo uti saepe antea ex Augustino tradi
d ola Epistola 6 . uJus plena doctrinae reperitur. Incipit enim meritum removendo humanum. Hac ratiotie in Pelagianorum, inquit, errorem cadit, qui putat aliquo humano merito Gratiam Dei duri. Ubi illudi iubquo indicat non Pelagianorum haeresia, quae
omnimodo illud ponebat, ted molliores opiniones aliquod initium meriti ante Gratiam maliquam
347쪽
rationem operandi in ipsam Gratiam constituentes. Deinde pergens concilia messicaciam Gratiae clunicii ibertate voluntatis, docet ipsem bonam voluntatem per Gratiam Dei fieri, non ex se, aut esse, aut haberi hoc modo. Ipsam enim bonam moluntatem per Dei gratiam consecuti sunn Milod sane dici nequit, si voluntaria opto tantum Adjutorio sine quo operatur nam cum istud nihil antecedenter moveat flectatve
voluntatem,non mutat voluntatem. Iino ab ea tanquam jam bona bene accipitur,m ad operandum applicatur Postea ex Cypriano tradit Omnia quae ad mores nostros pertinent quibus recte mimimus, a Pa- ire noli ro qui in eoelis en esse poscenda: ne de libero praesumentes arbitrio 2 Dimina Gratia decidamus. Quae duo argumenta probant, non a nobis esse initium, aut rationem operandi, sed a Deo. Nam si a voluntate nostra esset primus motus in operando, Mea voluntas Gratiam traheret messicacem redderet, nones et nobis rogandus Deus, ut talem nobis Gratiam daret, qua moveretur voluntas, sed nos ipsi orandi monendi, ut vellemus Gratiam operantem esiacere. Praeterea gloriari possemus in bonis operi bus nostris, si ita ageremus, ut Gratiam non motrirema ductricem sed sequaceni habeamus. Quare
manifestum est ex hujus Epistola testimoniis Adjutoriumsne qui non satis esse, ad munia Gratia Christi efficacis implenda, sed opus omnino esse Adjiitorio Quo potentiore & sortiore, a quo voluntas flectatur, .inclinetur Nam ut optime ex Augustino hic concludituri Inaniter orationes ab Eclesia fierent,
348쪽
Mens Augustini de duplici adjutorio,
nisina crederet, etiam malas atque infidelis hominitiis moluntates per Dei gratiam in bonum posse converti. Quod sane non nisi per Adjutorium Quiessici prorsu, liquet.
Plurima, praeclara ex Libro de strati cπliber arbitrio in eandem rem resimonia asseruntur NUsquam fortasse post librum de Correptione
&Gratia illustriora sunt de virtute Ad3utorii Quo aptioraque testimonia. Aliam partem Sine Ouo hi sane non desideres cum etsi suo nomine non appelletur, satis tamen ex modo 'uvandi suo
Proposita capite x dissicillima quaestione de consensione Gratiae cum libero arbitrio, eoque . a. 3 asserto talidissim confirmato agit Augustinus de Gratia ipsum excitante ac movente aitque tale Adjutorium ponendum quo liberum ipsum arbitrium, ita moveatur, ut omnino operetur ac vesit, ac ita velit Moperetur, ut in eo tamen gloriari nequeat,
349쪽
queat, quod quicquid boni agit, etsi libere agat,
non libero arbitrio, sed Gratiae tribuendum sit. Quod perpetuo hactenus egerat. Ac primum jam in ipsae, quam initio expendie dissicultate consensionis arbitri & Gratiae, satis ostendit Augustinus Gratiam ipsam cui consentit diversam esse ab Adjutorio ne ito: nam in hoc maxim libertas apparet ac ideo Authores nimi um libertatis amantes illud semper inducunt, solum ingerunt, ut indisterentem voluntatem relinquant, cum integra in utramque partem potestate atque adeo removent Adjutorium es nam eo, ut Augustinus ponit opinantur tolli indifferentiam, atque adeo libertatem, quam cum ea confundunt, voluntatis. Hoc sane argumentum perspicuum est, cum .illud Adjutorium ponitur, quo adhibito dissicile intelligitur, quomodo cum eo stet voluntatis libertas , non Adjutorium ne quo sed Quo natan cum illo sine quo maxime libertas con-sstulit. Argumento testimonia adjungamus. IlIud esto
primum c. o. oppugnant Gratiam 'a moluntas humana non tollitur, sed ex mala mutatur in bonam: cκm bona Derua6κvatur. . Cum dixit Oua virtutem Adjutori Quo monstravit cum reliqua ad ididit, officia ejus posuit ac distinxit, et supponendo voluntatem malam n ajus Adjutorium quamsne quo postulavit. Hoc enim ij O ipotens in ordibus
hominum etiam inorum oluntatis eorum α II. Per
350쪽
um tribui non potest futorio sine quo tum quod apud Augustinum supponit restym sanam,' alentem voluntatem tum PQq δ': ψ'se 'ς RWntiano reliquit. De alio Gratiae ossicio . cum g hona voluntas est, is bonum operandum agitur: tracte. mus cum Augustino. Et quanquam ad hos actui bonos factos in Gratia ab homine usio, Gr a i a tantum sene qua ac minor ea quae est ad converten . dum videatur satis esse, cum bonam supponat vo luntatem, tamen e3usmodi vult esse . ugustinus, ut causa sit operis boni principalis, movens agensquς ac ducens voluntatem quae semper sequitur Gratiam ducem, ac praeviam, a qua movetur, trahi-d unde merita quae existunt non humana sint, dona Dei, in quibus ac de quibus homo gloriari non possit, quae sunt notae is signa Afuioruquo. Itaque non audeat homo, inquit Augustinus e. . quando en et ivit bene operatur, et e potius heri mimere aes en operari sibi et Metur in se ipso, sed Domin gloriari is c. . Quando caeperit homo habere merita bona, non debet sibi tribuere illo, sed Deo. Addita causa: Quia si derelictus Derit, nihil boni mutit ipse per se in paulo posthio sua coronat Deus,
non merita tua. Haec enim s talia sunt, mala sunt, Scc. 7. Si ergo, inseri, Dei Dona hunt merita tua, non Deus oronat inerita sua, tanquam merita tua, *d tan quam Donassua. cc. 8. Vita nosir bona charisse