장음표시 사용
581쪽
inustini, narrat, se dedisse universis Eremitis Tu siciae Regulam ejusdem Augustini. Demum Alexander IV. anno i. Pontificatus , Idibus Iulii,suis litteris inserit alias sui Dra deeetatis Innocentii, directas Priori Generali , & universis Fratribus Eremitis de Tuscia Ordinis sancti A gustini, in quibus ait, se illis concessisse Regulam sancti Augustini. DL ploma hoe Alexandri habes apud Empolum constit. 9. Alia pleraque
instrumenta, quae peculiaria Monasteria Etruriae ab ordine sancti Beneis dicti ad Augustinianum translata concernunt, adduxissem, nisi sit perflua judicassem, ubi tam aperta habentur Pontificum testimonia , quae omnes Etruscos Eremitas diversam ab Augustiniana Regulam observasse confir
XIV. Hinc etiam obiter nullo negotio rejicitur commentum illud Critanae, Nicolai ab Alexandria ,& aliorum asserentium, licentiam hane, quam alii ex Pseudo-Henrico dicunt, Franei sicum petiisse a Priore A qu vivano , ut arctiorem subiret normam vivendi impetrasse a fratre Ba
dino PrioreMonasterii sancti Salvatoris de Sil va-laeus ordinis sancti Augustini prope Senas . Etenim praeterquam quod ex jam dictis appareat, nullum tune in tractu Senensi, in Tuscia notissimo, fuisse Coenobium Augustinianum, hoc ipsum, de quo agitur, manifeste constat hujus Instituti tunc minime fuisse; quippe post plures annos ab Episeopo Senecisi Reguliam aerepit sancti Augustini, ex Gregorii IX. indulto. Diploma ipse exseripsisti ex Empolo num. aia. 8c praeclarum effugium excogitasti ex alia Bulla Alexandri IV. dicendo, Monasterium de Silva- lacus , cui Gregorius ex approbatis Regulis unam jussit praescribi, non illud sui siesancti Salvatoris , de quo Critana & Morigia, sed aliud sancti Leonardi
huic per praedictum Alexandrum unitum, quod desis lacus dicebatur ;& post incorporationem adhaesiste denominationem Misa lacus Mon sterio sancti Salvatoris. XU. Mirum certe quam sacile haec adinvenias, & inanibus eoniecturis elarissima Pontificum testimonia coneris eludere. An ipsi tuo cro-i: Dii Morigiae t Audi quid dicat de varia hae appellatione unius ejusdemque Monasterii: Ula, inquit, abi Congregatio e it Iluetana prope urbem Senarum , assu vocatur de Fultignano ue posea nuncupatus es Er mitorium Silvae Fultignani sancti Salvatoris; deiis, sancti Salvatoris de Iliceto ad Silvam-laeus; ct nune voeatur Sancti Salvatoris de Iliceto, propter ilicum abodatiam. Ulterius, quot, quaeso, elapsi anni post hanc tuam incorporationem , usque ad Innoeentii VIII. Pontificatum, &tamen ille distinctim & separatim,enumerato Monasterio sancti Leonardi retulit etiam illud sancti Salvatoris, sub illo appellativo SII--laeus. Reeensens etenim domos secietatis, seu Congregationis Ilicet anar, ilia, ait: Pro parte dilemrum suorum Priorum Fratrum Dum Salvatoris Sila lacus de Iorato, crI AB Leonari, ae sanctae Mariae de Monte Spectio, necnon sancti Antonii supra balaeum Petrioia, domorum Societatis de Pliaeeto nuneupatae, ordinis Fratrum Hemitarum Dum Augustri Senen-st, ex ossetanae diaerest. Innocentii litteras lege in tuo Bullario Augustiniano , constit. 2. eodemque etiam modo loqui comperies Eugenium I U. eonstit. I. 8cq.
XVI. Aliquid hujusnodi diffieultatis, seu eontradictionis, ipse
' sub orasti, cum num .aa. recitatis verbis Ambrosii Landuecti asserentis, praedictum Bandinum fuisse Priorem Coenobii Ilicetani hujus sei-
licet sancti Salvatoris, quod caput evasit Congregationis Ilicet anae , &ab Innocentio VIII. citato vocatur Caenobis anni Salvatoris Siloae-laemis Itieeto anno MCCxκ. subjunxisti, non apparere convenientia testimonia, ad id determinate asterendum, neque immerito; quomodo enim
582쪽
enim tune Prior potuit esse Augustinianus in Coenobio Ilieetano, in quo sub illud tempus adhue institutum non erat Augustinianum , introducta ibidem sancti Doctoris Regula non nisi post annum MCCκx XI. Congre-' gatio autem Ilicetana ab hac domo exordium & denominationem accepit
sub Priore Generali Tolomaeo Veneto circa annum ΜCCCLXXXV. Ita
vestri Pamphilus, Crusenius , 8c alii sub praedictum annum : unde rejiciendus venit Myraeus a te num. 22 S. citatus , qui anno Μ L. institutam asseruit.
XVII. Sed ingenti studio, collectisque undique testimoniis,probare conaris, ante illud tempus praetensae initiationis sanisti Francisti fuisse
in Tuscia Coenobia Augustiniana. At vero omnia, eaque a recenti Dibus, &domesticis Auctoribus aecepta, id unum serme inculcant, Augustinum per Tusciam in Africam abeuntem, multa invenisse ibi de , sanctorum Uirorum habitacula , & eum eisdem conversatum fuisse . Monasteria autem Augustiniana fuisse , aut postea, ante sanini Francisci aetatem, talia evasisse, nullus clare probat; neque aliquem mihi dabis vetustum & exterum Auetorem, qui id vel leviter insinuet. Iordanus tuus refert, sanctum Augustinum Fratres Eremitas in Tuscia Centum tellis zistas , velut in quodam transitu ; non enim diu eam eis manere potuit. Et Franciscus Suareet diffuse probat, nullos habuisse , aut landasse Augustinum Monachos Eremitas, neque Regulam dedisse , antequam in Africam transfretaret, imo & donee rediret in patriam, distulisse executionem propositi vitae Monastieae , quod habebat. Et licet multi suerint graves Scriptores Etrusci ante Innocentium III. , da mihi unum, qui vel semel meminerit Eremitarum Augustinianorum in Tuscia. XVIII. Demum ad faeram uti loqueris anchoram confugis, testimonium stilicet Iordani de Saxonia , dicentis, se vidisse formam privilegii Innocentii III. quo confirmatum voluit Coenobium vestrum sancti Antonii in Ardigneta Provineiae Senensis. Anchoram hanc sacram pluribus alligas retinaculis, adductis aliorum testimoniis, qui id ipsum
affrment. Sed neque anchora tam sacra, cui navigii salus committi possit, neque rudentes tam firmi, ut secure subsistat. Primus id obtrudit Iordanus; secuti sunt alii. Ille asserit, Innocentium hunc omnium Pontificum primum fuisse , a quo hic ordo privilegium aliquod scriptum
receperit: & licet quantum potuerit , indagarit, & proximo Innocentiiseeuto floruerit, nihil potuit ab aliis Pontificibus concessum videre. Ambrosius Coriolanus, duobus seculis Innocentio posterior, tot invenit,& refert, ut continua ferme serie ab Innocentio I. & Zolimo miram texuerit historiam indulgentiarum, privilegiorum, confirmationum , aliarumque concessionum Pontificalium , quae omnem Iordani solertiam subterfugerunt. Deinde Iordanus uno dumtaxat Diplomate Coenobium illud Innocentium confirmasse ait, &Compendium rerum ordinis sancti Augustini, quod eitas num. 23 i. pluribus id Bullis secisse pulchro incremento confirmat, & aliam similem confirmationem Coenobii Lucentis ab eodem Innocentio factam producit. His abunde accedit Hieronymus
Romanus, & quod Jordanus dixit, se vidisse privilegium confirmationis praedicti Coenobii, hie ait, illi Conventui directum , in eoque confirmari ab Innocentio privilegia suorum Praedecessorum , idque ipsium Pontificem praestitisse Conventui Lucensi . Demum ais , te habere ex relatione MS. Conventus Ilicetani,ibidem in Archivo registratum hoc Innocen--tii privilegium , cujus initium : Solet annuere; & finis . Datum Laterani XII. Kalendas Iunii anno ΜCXCvrii. Omnia haec mihi valde suspecta: ultra enim tot incrementa, additamenta, & contradictiones testium ,
ille finis principium, & processum omnem evertit. Ubi enim aliquando Tom. II. Ccec a in
583쪽
in Bullis Pontifieum ante tempus Martini U. vidisti apponi ad Kalendas, vel computum dierum annos Christi, sed annos Pontificatus Breve etiam, non Bullam vocat Romanus; & tamen in fine ait, subscriptum illud signum: Fae mecum signum in bonum. Ubi, quae Q, aliquando vidit ille hujusimodi tenorem Brevium t Non Brevi, sed Bullae lixe signorum verba in Pontificii nominis orbem adjiciuntur. Postremo ut rem concludam , omnia Innocentiani Regesti volumina ego diligentisis me percurri, & neque istud, quod solum potuit invenire Iordanus . privilegium, neque ullam ex pluribus Bullis, quas Compendium Augustinianum, Sc Romanus, Innocentium largitum fuisse reserunt, ne verbum ullum de Ordine Eremitico Augustiniano potui reperire . Potissima pars huius Reges i jam communis faeta est, juris praeli beneficio ; ipse
XIX. Quod vero de petita licentia ab istis Prioribus , ut arctiorem
vitam assumeret Franciscus , & de nemorum secessu post mutatas vestes dicitur, plene ex Bonaventura in Apologetico refellimus; nec quidquam ex utraque tua resiponsione elicere potui, quod amplius improbare
XX. Claudo tamdem totum hunc de Henrici testimonio discursiam , objecto tibi scrupulo uno circa tractatum , ex quo desumptum est, altero circa Auctorem . Mirum est, Iordanum de Saxonia, Henrico familiarem , omnino hunc tractatum ignorasse, praesertim suo libro de Viti; Fratrum concinnando summe opportunum; neque inter alia ejus opera istud retulisse, neque verbum ullum de eo secisse ; et si salpissime Sc pastini de Henrico loquatur. Secundo, qui hunc ei librum tribuunt , scriptuma junt anno MCCCX xxiv. 8c Atustorem pervenisse ad annum M CCCXL. Scultra ex variis ipse probas Auctoribus num. 13. & tamen ex initio ipsius tractatus dicis num. II. eum cognovisse Generalem Lansrancum Mediolanensem , qui electus est anno MCCLii. eumque unionem sub Innocentio IV factam praecessisse, non semel testatur Laurentius Enipolinus ad finem sui Bullarii. Expende, quaeib, an qui unionem jam in ordine Augustiniano praecessit, & in unione electum Lanstaneum, se ipso teste, cognovit, potuerit anno MCCCXXXIV. hunc scribere trahatum. Nihil mirum si Iordanus eum inter Henrici opera non recitarit.
Expenditur Iordanus de Saxonia . I. Α Uctoritatem Iordani de Saxonia libravi, eamque minoris ponderis deprehendi, quam quod propter illam admitti possit hie Monachatus , aut illius afferendi primatus negari Bergomensi. Suspicionem objeci corrupti textus, & dubia produxi circa ipsius operis Auctorem . Talia ea suspicor, ut quibuscumque Viris doctis, etiam in hac arte versatis , negotium facessant, eamque tibi molestiam advexerunt, ut multis paginis fuerint dissolvenda . Sed neque adhuc, tota hae tua industria omnino esse soluta, statim perspicies; neque te adeo apposite in me illa verba sancti Bonaventurae: Pravus es auditor, qui 1 nfesa vult obscure intelligi, contorsisse . II. Haud exiguo labore decurris in probando libri, de quo agitur, auctorem virum fuisse doctum , gravem, sianctum, Saxonem, sive Germanum , quae, absque tanti operis impendio, tibi iacile concesierint. At quod floruerit tercentis annis ante Magistri Marqueae scriptionem, &quod Auctor fuerit Jordanus , hic paululum haerebo, 8c ostendam, non adeo
584쪽
adeo nianisest uni hoc esse , ut qui obscurum putet, pretius sit censendus au uor. Primum ex ipso libro, probatisque Auctoribus temporum intervalla distribuam; deinde ex annorum computo, quod iit judiciunia serendum circa Opus ipsunt , operi sique Auctorem, tibi ultro subji
III. Porro hic Auctor lib. a. eap. g. ait, se interfuisse Capitulo Generali, in quo beatus Simon Tudertinus indigne accusatus est. Hic vero decessit Bononiae anno MCCC xxii. Indict. I. die XX. Aprilis, uti ipse num. O3. ex processu authentico refers, & narrat Joannes Baptista Possevinus , libro de semctis Tudertinis. Probabile autem judicas, Capitulum illud Ariminense suisse , quod anno MCccx Um. celebratum est,& necessario fatendum judicas, illum tamquam Capituli membrum intersuisse . Fuit itaque aliquot antea annis initiatus; neque enim e Saxonia in Italiam ad Comitia generalia destinaretur tiro juvenculus. Unde soportet annos ad minimum natum viginti, & ortum ante annum tercen telimum supra naillesimum. IV. Deinde num. 7oa. asseris, et sactam revelationem de statuendo vestro Sodalitio in loco , quo sincti Augustini, corpus requiescit; eamque ex ipsis lib. i. cap. IX. aliisque Au istoribus probas, contigist y naensibus duobus ante constitutionem Joannis XXII. He hac re an
V. Tertio, ex eodem lib. a. cap. 8. probas num. 7 3. circa eumdem annum M Cccxxvii. illum Bononiae studuisse sub Priore Ioanne de Lana, Magistro Prospero Rhegino. Sed expende eumdem ibidem cap. 8. asserentem toto infirmitatis tempore inserviisse Hermanno de Allis sere per annum aegrotantem. Atqui hune in Germania obiisse circa annum H cccxxi X. scribunt Pamphilus, MCrusenius. VI. Quarto , narras num. O3. eum legationem obiisse ad Clementem VI. nomine Capituli Generalis Mediolanensis , celebrati anno CCCXLIII. quod Sc ipis recenset lib. 2. cap. Iq. addisque, non committendam ei tam insignem lanistionem , nisi post xi Ir. vel xvi. annos ab expletis studiis, quibus incubuisse asseruisti circa annum ΜCCCκXVII. vel MCCCXX κ. Agebat ergo ultra annos XL. VII. Quinto familiarem suisse Henrico Urimario , sue Alemanno , admittis, num. 7 q. quippe ipse lib. I. cap. 2 a. ait, se eumdem septiis aliqua narrantem audivisse. At hic non excessit annum M CCCXL. unde infers, floruit se hune Auctorem annis a tua scriptione tercentum, aut amplius. VIII. Verum Iordanus a Saxonia , vel te ipso relatore, praetergressus est annum M CCCC. quippe Philippus Bergomeniis eum circa annum M CCCC vi. Iosephus Pamphilus , Hieronymus Romanus , Nicolaus Crusenius sub annum Μ ccc viii. Guillelmus Eysen grenius, & Compendium rerum ordinis Augustiniani sub annum M CCCC lx. Ioannes Trithemius , Sixtus Senensis, Thomas Gratianus, & Conradus Gemerus sub annum M CCCCX. Alphonsus Ciaconus sub annum Μ CCCCX l. floruisset stantur. Perpende, quaeso , an quem omnes, qui de striptoribus agunt, praeter unum Possevinum, etiam circa annum Μ CCCLXXXIX. vixisse asserentem ) concorditer post annum M CCCC. floruisse conscribunt, nullo assignato mortis tempore , quae in posteriores annos transnittenda est, potuerit tamquam Generalis Capituli membrum , ut ipse loqueris,& ex ejus libro bene deducis, Ariminensi anno MCCCvli I. interesse , &consequenter nasci ante annum naillesimum tercentesimum .
IX. His facile occurris, dicendo nuin. a . probabilius tibi videri non adeo longo tempore vixisse, imo diem obiisse sine dubio sub an
585쪽
num ΜcCCLXXX. assirmas nῆm 7o6. inde ductus, quod in Regesto Bar-lliolomaei Veneti Prioris Generalis ab anno MCCCLX xxvII. usque ad annum ΜccCXCIi I. nulla Iordani habeatur mentio, etsi passim occurrat aliorum Patrum Germanorum. X. Leve hoc ego puto sundamentum , ut tot Auctorum summa concordia contestantium post annum quadringentesimum florui sise , fidem instingas. Quod annis sex in illo Regesto nulla suerit Iordano commissa Provincia , neque quidquam ille petierit a Priore Generali, quid hoc mirum t aut unde locus, ut in rerum natura tunc esse desierit Z Quid si Bartholomaeus, Iordano parum propitius, illius opera uti noluerit quids Iordanus sibi sili vaeaverit λ quid si scribae incuria seribenda exciderint3Quoties, quaeso, per totum tuum opus potioris sundamenti ab auctoritate negativa , vel ab Auctorum silentio deducta argumenta refellis & sexennalis Regesti quid si mutili, aut imperfecti taciturnitas eam tibi ingeret fiduciam , ut quem non legis ibi Iordanum , sine dubio contra tot Auctorum fidem tune asseras defunctum Z XI. Sed quid , si ego absque dubio post annum M ccc xxx. vixisse
demonstrem Ipso illo opere, cuius hunc vis auctorem, lib. 2. cap. 22. agit de Bonaventura Patavino Cardinali iam defuncto , quem tamen evivis proditorie siublatum anno MCCCL xx xxx. scribunt Onuphrius Pan-vinus, Ciaconus , BZovius , Scardeonius , Portenarius. Hoc argumentum in eas te reduxit angustias, ut vel hanc de Bonaventura narrationem ab alio posteriore adjectam, vel duas editiones secisseIordanum,
unam circa annum MCCCLVI. aliam circa annum ΜCCCL xxX. & exemplar MS. a te in Bibliotheca Angelica repertum , in quo similiter de hoc Bonaventura agitur, post annum M CcκC. scriptum existimes. Vide quae circa haec num. 7oS. 7o s. & 7 I g. varie scripsisti. Quod autem num. 68 I. de morte Bonaventurae reducenda ad annum Μ CCCLXXIX. ex inscriptione sepuleri deduxisti etsi tui immemor, num. I S. scripseris, obiisse anno MCCCLκκκικ. subsistere non potest ; etenim in duabus Bullis Anti- papae Clementis VlI. vidi connumeratum Bonaventuram inter Cardinales viventes anno MCCCLXXι X. & Μ CCCLXXX. & eum aliis Cardinalibus seripsit anno Μ CCL xxx I. die Idunii investiturae Regni Neapolitani concessae ab Urbano Carolo Regi. Unde omnino enunciatus est Cardinalis non increatione quarta Urbani VI. uti imaginantur Panvinus, &Cia conus, sed in prima anno Μ CCCLXXVIII. XXIX. Septembris facta , uti certissimum habeo ex se pradictis , &ex actis consistorialibus . XII. Sed quid dices de Ioanne de Lana , quem se habuisse Bononiae Priorem, & se praesente mirum exhibuisse patientiae exemplum , refert lib. a. cap. 8. quem etiam in bona senectute Bononiae ex hac vita emigrasse ibidem recenset At eum decessisse anno MCCCXCvr l. habet catalogus Beatorum Bononiensium apud Cardinalem Paleotium, libro de regimine Eeelesiae Bononiensis, & Hieronymus Romanus, centuria II., eumque proinde sub annum ΜCCCC. enumerant Pamphilus &Crusenius, quibusteistores firmius adhaerebunt, quam leviusculae tuae conjecturae, & suppositioni a te iactae nu. 7o8.propter quam , eum obiisse ante annum ΜCCCLVI. imaginaris. XIII. Quid etiam dices de Ludolso Camosiario, quem ad annum UcCcC. deducunt Iosephus Pamphilus, & Nicolaus Crusenius ,&de quo tuus Iordanus agit lib. a. cap. IX. Nullae hic notae M. Antonii Massae circa codicum varietatem, uti apposuit ad cap. 2 a. in quo tractatum est de
XIV. Quid etiam de illa peste,& anno Iubilaei, de quibus scribit eodem libro cap. a o. quaeque in annum M CCCC. probabilius rejicienda vi
586쪽
dentur, quam in annum MCCCL. ut tu num. 7 S. contendis. Eleuim
pestis illa sub Clemente VI. anni Μccc ι. suit triennalis, incoepitque MCCCXLVIII. ut communiter omnes illius temporis testantur Aufiores: hanc vero sub Bonisaeio IX. incoepisse ipὶ anno Iubilaei anno MCec . scribunt Antoninus : Pesis signa quaedam incavi H ab initis Ba I anni MCCCC. . at a. e. terrere homines inceperant, quae mox per aesarem murimum desaeviit. 3 si M'Auctor vitae sancti Bernardini. Saeviente Hapse terristia O generali V s. aeri M. noDistis MCCCC. in quem incidit Pubmur. Iacobus Meyerus Romam ibi
propter Iubilaeum mulaI eurrebant ore. grassata es Dei hoe sum per 'rotum fere orbem, His eoassinant verba hujus nostri codicis . Nuper inquit in anno Iubilaei permadentemsilentia per mundum, additque paulo infra, transacto ubilaeo, sedatam Lisse pestilentiam ; quod & illius temporis concordat historiis. Habemus ergo sive Iordanum , sive alium hujus libri Auctorein millesimum quadringentesimum excessisse.
xerim , non unius viri opus esse ; neque enim qui Comitiis Ariminensibus anno MCCCXVIlI. tamquam vir Capitularis, aut Capituli membrum uti loqueris, intersuit, potuit de rebus sub annum M cc C. transtetis historiam contexere. Atque id ipsit ni tu mecum sentis , dum aliqua aposteriore quopiam fateris adjuncla. operis corpus, & in quatuor illas communiones distributionem variis rationibus, multorumque testimoniis Iordano Saxoni tribuendam existimaverim , non tamen universa exempla in confirmationem adducta. Potuit hunc laborem ante annum MCCCL. subire; quippe ex Chronicis Magdeburgensibus, & Notis ad illius urbis Praesiuies, mihi constat, sub annum Moccxxx. virum suisse gravem &doetum . Etenim anno MCCCκκκi. lector erat Ersordiensis , &Magde- burgum a censuris absolvit; c anno Mocoxκκvi. Tangermundae oppidum dioecesis Brandeburgensis a Luciferiana haeresi , simul cum Nicolao Min sum Guardiano, purgavit. Liber per aliorum manus transivit, & augmentum accepit, iisque crevit annorum gestis , ut nihil mirum sit, qui descriptoribus egerunt Ecclesiasticis , Iordanum , libri inscriptum mist
rem , ultra annos ΜCCCC. transuexisse. Hinc corrupta, contorta, & d
pravata exemplaria, uti dixisse Fivizanium in Apologetico adnotavi: seu corrupta, contorta, & depravata multa in exemplaribus, quod in idem recidit ; etsi tu num. i6. valde puras diversa. Neque post tot additamenta ; integrum adhue habemus librum; etenim lib.a. cap. i I. in fine asserit, ad libri finem tractatum specialem haberi de quibusdam miraculis beati Nicolai Tolentini, quem tamen desiderari adnotavit Fivi-Σanius, ita ut auctus , diminutus, depravatus suetit hic liber, dc co
Monachatu , adeo praepropere, & inconcinne assixum , contexere potuerunt i Qui multaJordano , viro sane docto, indigna, dc quaedam non adeo probabilia miscuerunt, nonne 3c hanc ipsb eontextu male cohaerentem assertiunculam compinxerunt i Admittis ipse num. i 3. suspicionem hic esse corrupti textus, levem tamen & voluntariam. At vide, quaeso, an ea tam levia, quae objiciuntur, ut haerere volentem amplius non retardent. Dicis num. 7I6. animadversurum Eviranium, aut Massisa in Notis, si quid circa veritatem hujus loci ambiguitatis oecurreret, sicuti ad caput I 8. & aa. aliqua, quae in quibusdam exemplaribus deerant, adnota runt. An notarunt quae objecimus, & annis ΜcCCC. posteriora produxi mus; cum tamen circa Argentinatem , Bonaventuram Cardinalem, &alios illo tempore priores notas addiderunt, & tu ipse circa ista n. 7OS.
587쪽
XVII. Omnes quos illi viderunt, & habuerunt codices, nune asseris vantur in bibliotheca vestra Romana , accepitque Angelus a R ea , saerario Apostolieo Praefectus , & Bibliothecae auetor , & instructor a Fi- vitanto suo in eodem munere praedecessore , cui etiam per sexennium fuerat a secretis. Inter hos nullus est , qui Philippi Bergomensis aetatem praecedat. Omnium primus, & qui tempus reserat, quo exaratus est, solus ille est, quem tu num. 7l9. a Sanguino Pergamensi de Uavasdribus dicis anno MCCCCLVII i. seriptum ; unde & triumphas te invenisse e dicem aetate Bergomensis priorem, idque probas, quia Bergomensis suum
opus primo edidit anno Μ CCCCL xxxv I. annis scilicet viginti octo post codicem istum exaratum. Sed praeterquam quod ante annum N CCCCLXXXul. Bergomensis liber prodierit, ut infra narrabo; considerandum erat , me notanter non delibro, aut opere Bergoniens s , sed de aetate loquutum, & signanter dixisse, non adeo iacile proferri posse codices scriptos ante aetatem Bergomensis . Opinionem hanc etenim potuit voee transfundere , & amicis ante librorum editionem eommunicare , atque hi suis, vel alienis lucubrationibus committere . Sed nec , uti putas, ille Christi annus praedicto codici sussigitur, sed potius M CCCCXCVIII. adeo enim nota arithmetica exarata est, ut qui tuo apparuit conspectui numerus quintus, vere sit nonus, ut scriptores periti, quos adhibui huic conspiciendo codici testes , condixerunt. XUIII. Obiter hic animadverto, tria illic me vidisse exemplaria hujus Iordani, neque aliquem reperire potui, in quo habeatur, quod tu re spons. IV. num. 36o. affirmas de correcto illo errore capitis i S. libri
primi , ubi beato Gregorio Papae tribuitur origo deserendi baculi , quod
Gregorio IX. attribuendum est. Ais in uno ita haberi: Unde etiam olim per Gerarium Papam IX. ore. ego in omnibus ita reperiper Beatum gorium Papam satum uerat ore. XIX. Iam tamdem ex toto hoc de ordano discursu patet, quod in Apologetico notavi , non scripsisse Iordanum ante Marqueae annis ter e tum; quod ex ejus verbis eum voluisse mihi videbatur nimis manifestum Illum hic defendis num. 7 a S. & aliter loeutum clicis, dum bis scribit,bula'. c. . Auctorem fuisse tercentum annorum ὁ & alibi asserat, Iordanum praeces.sisse illud tempus, quo ipse scribebat, scilicet annum MDCκviI i. per annos tercentos . Sed ego percipere non possum, quomodo possit esse auctor tercentum annorum, si ante totidem annos nihil scripsit. Licet enim sexaginta quis vixerit annis, si toto illo tempore nihil scripserit. auctor scriptae opinionis, sententiae, aut libri ante annos sexaginta non diretur. Idiotisimus ille Hispanicus, es author de sterientios Mos, nihil aliud vult innuere, quam ante, vel Qb illam annorum mensuram scripsisse. Qui autem deIordano dicit a uepasso CCC. Mos, asserit, post ejus mortem elapsos annos tercentos. Adde his Ruietantum , qui primus librum edidit, in impressione Italica, dcepistola nuncupatoria ad Augu- sinenses dixisse, librum hunc compositum circa annum Μ CCCLXXX. x
in editione Latina , & vistola ad Sixtum V. scripsisse , librum a primo suo ortu sepultum jacuisse per annos ducentos . Ille autem publici juris
quo Marqueet scripsit, elapsi sunt anni triginta. Conser haec cum aliis, a. r. .. .. α quae supra diximus ,&e pende, an absque suffcienti causa in haere Magistrum tuum sugillavi tq. III. Dissilirco by Corale
588쪽
'. Augustiniano anno Μ cccxv. indictus est cultus , parum, aut nihil bule conducere argumento ostenderim , adhuc persistis in confirmanda tui Magistri sententia. Licet enim, inquis , summi Pontifices in Apotheosi Sanctoruin hortentur fideles ad eorum venerationem, laudesque divino officio celebrandas ; non tamen cogunt praeceptive: unde liberum erit cuique Ecclesiae, vel Sodalitati eorum cultum admittere ,
vel negligere. Ut itaque huic, vel illi prae aliis cultus adhibeatur, m vere debent vel vinculum aliquod , vel affinitas, vel peculiaris devotio. Credi proinde potest, in cultu sancti Francisti indieendo,intervenisse vinculi, aut affinitatis eum saneto Augustino rationem . II. Ut quid non adjungis tertium membrum a te antea num. 73 I. 3c 34. productum specialis de turis; atque ex hoe capite non potuerit religio Augustiniana sanctum Franciscum mis libris Ritualibus adseribere tNonne adeo excellenti virtute & heroica pietate meruit sanctus Franciscus apud insignem, sanctamque dalitatem speetali diligi assediu , & devotione celebrari Z Talem eum Dominus formavit , ut ei quilibet Christfersari omni esse teneatur affectione desolus : Si vester erat, Sc titulo hoc vestri eon datis eum ad cultum admisistis , ut quid tam praeclaro vestro Constatri honorem hunc per integram serme annorum centuriam denegastis 3 In catalogum Sanctorum relatus est a Gregorio IX. anno ΜCCXXvIII. tanta solemnitate, quanta sorte nullus , aut paucissimi fuerunt canonietati; & Augustiniani Patres , apud quos initiatus , educatus , professus ,&ex quibus ad immensam eonstituendam Rempublicam prodierat, dignos &meritos honores a Pontificibus summopere omnibus commendatos, ad annum Mecc κν. distulerunt Potiori exemplo Canonici regulares Conimbricenses, statim ut iam hum Antonium Ulymponensem , olim suum Consbdalem, audierunt inter sanetos relatum , divinis laudibus sunt prosecuti. III. Aliae Religiones, quae nullum jus in sanctissimum hunc Heroem praetendebant, honorificentius & liberalius cum eo egerunt; pleraeque enim , Cisteretensis, Benedictina, & Dominicana, paulo post apotheolim, divinis honoribus coluerunt. Prosecto excellentius sortitus est nomen , quam ut a vobis potuerit ignorari, iisque meruit apud vos titulis Minorum Sodalitium, ut situm Institutorem vestrum alumnum citius decuerit in vestris dypticis reponi . Ad mensuram auctoritatis Protectoris ordinis Minorum , ab Alexandro IV. taxatur vestri potestas. Ritus divini Oiscii eoncessus est ab Innocentio IV. Tusciae Eremitis Augustinianis secundum ordinem sanctae Romanae Ecclesiae , excepto psalterio, ex statuto suae Regulae, uti similiter stib iisdem verbis in Regula Minorum continetur. Ad urbes ex solitudine per eumdem Pontificem redacti sunt Augustiniani, ut ipsi, inquit tuusJordanus, 1icut Praedicatores St Minores, finem salubrem Sc fructum in Ecclesia Dei producere possent. Fluctuante per triennium inter multiplices contentiones & disicordias Congregatione beati Joannis Boni, scissaeque in duas partes sub bino capite, pacem 3cunitatem advexerunt Electus tunc Paduanus Episcopus, & Simon Minori talector Mediolanensis, Pontificis Innocentii socii& Cappellani, ruorum prudenti directione eo res devenit; ut extincto schisnate, Lania rancus Mediolanensis Prior Generalis crearetur, qui postmodum totius
589쪽
ordinis in unione magna sub Alexandro gubernaeula sisseepit. Admiror, quod neque Instituti merita , neque Institutoris assinitas, aut eiusdem , quam praetenditis, Religionis professio maturiorem potuerint Francisco conciliare cultus honorem . Tamquam exterum sane , & alienum usque ad
illud tempus neglexistis: neque enim adhue sub illam aetatem quid quam circa hujusmodi professionem somniatum est.
Iuid de Ambroseo Corisono . I. Uando Magistri MarqueZ libro respondebam , Coriolani opus, utpote sub Sixto IV. in ipa Typographiae insantia editum, Ec justequidem, vel propter sistam virulentiam praeceptis Ap stolicis suppressum , non potui reperire. Legi apud Marqueet Coriolani
verba, ex quibus suum dupliciter comprobatum voluit intentum . Ea sunt: Seeunda eausa fuit, quia , ut dicit Iordanus , talem Drmam accepit beatus Franciseus in quodam nosero eremitorio, apud Saxetum, prope Lave
ras, Mi sanctus Francisur feeit poenitentiam, nee voluit discrepare, a m-bi nisi in eis D. Explicat Marqueet illa verba talem formam aetetit, de vera susteptione babitus in illo eremitorio ; & propterea noluisse Franciseum in institutione sui ordinis omnino variare formam habitus ab Amgustinianis suscepti, sed cingulum dumtaxat. Secundo , illa verba hute suo praetensis Monachatui adstipulari judicavit, quia reserunt , eum poenitentiam feeisse in illo eremitorio,instar sui magistri Ioannis Boni, quem regularem vitam in asperrima poenitentia transegisse testanturIordanus& Antoninus. II. Nolui haec tune impugnare; neque enim ausus sum temere aucto
rem interpretari , quem non legeram , neque quidquam his verbis objicere , quia fortassis posset ex ipso contextu retorqueri. Solum quod ex verbis Marqueet , ejusque assertione videbatur manifeste deduei, scilicet Coriolanum voluisse sanctum Franeiscum initiatum fuisse, vel tirocinium egisse apud Saxetum, objeci contra assertores hujus Monachatus , qui mirum in modum inter se dissidebant circa locum novitiatus . aut sustepti Instituti. Tamdem reperto libro Coriolani, dum ad praedicta verba pervenio , & sensum expendo, longe alienum comperio ab illo , quem Marque et obtrudit. Atque ut aperte constet quid iis verbis voluerit, seribendi causam aperiam, totumque contextum scribam . III. obieeerunt Canonici Regulares Congregationis Frisbnariae Gregorii IX. R Alexandri IV. Diplomata, quae nos in Apologetico produximus,& per quae identitatem, aut similitudinem vestium utriusque R ligionis Minorum, δι Eremitarum Pontifices tolli voluerunt. Ne ex his Bullis Coriolanus cogeretur admittere Augustinianum Institutum recens esse, &Minoritano, quod praetendebant Canonici, posterius , aliam sexcogitavit causam identitatis, aut similitudinis vestium, dixitque Minoritas potius ab Eremitis formam & paritatem habitus, quam istos ab illis aecepisse. Adducta itaque clausula Bullis Gregorianae, qua jubentur Eremitae nigras vestes , protensas manicas & corrigiam deserre , rudi subdit
stylo : Pro eujus textur declaratione es primo notandum, quod isa dissenso
de Ga uniformitate vesimentorum erat inter Fratres Minores, O Fratres
sancti Augustim , O causata fuit ex duabus causi; primo , quia IIII pauperes
Eremitant se ebant vesimenta de hixo nigro , 'M Hxum nigrum tene δant , tum propter paupertatem, tum propter contemptum mundi, quia solum in eremis maneboni, nibus itur de gloria mundi curanter. Secunda e se
590쪽
fuit, quia, ut dicit 'Drdanus, talem Drmam accepit beat. Frane. In quodam nostra eremitorio apud Saxetum prope Lavernas, Misanctus Franciseu erit paenitentiam, nee voluit discrepare a nobis, ni in tangulo. Ita quod quantam ad modum testendi adbue tenemus uniformitatem: setam es diserepantis In cingula, quis Minores scinant chordonem, O nos eorrigiam: discrepantia autem in colore non erat tune temporis; sed Gregorius Pontifex pro quiete . satu utriusique orinis putat quod ius nigredo nostrorum sest-mentorum non esset ismum naturalis, quae tendis ad bixum , sed etiam a ridentalis , ut expresse a areret di inctio ex intensare nigressine. IV. Admitto, quod tu longissimo discursu contra me probatum volebas resp. 3. num. 8 s. usque ad 93. nihil hie agi de loco tiroeinii, neque id voluisse Coriolanum , ut contendit Marqueet, Franciscum siuscepisse habitum Augustinianum in eremitorio Saxeti, quasi illie fuerit initiatus , eis tui immemor res ac v. n. 7 37. coneris confirniare sententiam
Marqueet , & ex his verbis Coriolani probare Monachatum Augustinia-nuni sancti Francisci, in eoque asserendo Coriolanum Bergoniensi fuisse priorem. Id solum intendebat Coriolanus, sanctum Franeiscum accepi sise , vel desumpsisse formam habitus ab Augustinianis in illo loeo Saxeti, quali diceret: dum sarustus Franciscus a monte Lavernarum, seu Alvernae, descenderet ,& ad nostros Eremitas digrederetur apud Saxetum, ei placuit forma , seu modus nostrae vestis , eumque accepit, seu imitari voluit . de suis Fratribus praescripsit: atque hinc orta illa similitudo , seu uniformitas vestium a Pontifice interdicta , non quod nos a Franciscanis, sed Franci stant a nobis hanc formam inutuarint; atque adeo liquet, nos esse priores Francisico , ejusque Instituto . Ecce genuinum tibi Coriolani discursum, neque alium quis eringere sensum , etsi velit, posset . Ait enim , hanc formam accepisse in Eremitorio Saxeti prope Lavernas . ubi eit poenitentiam . Sed neque in Tusciam, ubi Lavernae , prosed us est Franciscus; neque in montem ascendit usque ad annum Μ ccxv. institutae ab eo Religionis octavum ; neque tunc ibi substitit poenitentiam acturus. Propagato Sodalitio, frequenter illuc abiit longas moras illic traxit, mirosque subivit corporis cruciatus. Non id dixit Coriolanus, quod Mar-quez perperam intellexit, ut apud Saxetum Franciscus secerit poenitentiam , sed in Lavernis , atque inde duplex Magistri tui error , unde duplicem sumebat sui asserti confirmationem; putavit scilicet, quod apud Saxetum Franciscus initiatus sit, aut habitus formam , ut ille ait , induerit , 8c quod apud Saxetum egerit poenitentiam .. U. incul autem ad ipsam Coriolani assertionem attinet, quoeumque sensu intelligatur , contraria est praecipuis hujus Monachatus assertoribus , qui ante institutum ordinem Minorum formam hanc vestis accepis se Franciscum , non in Tuscia, sed in Romandiola ; non apud Saxetum, sed prope Caesenam, sub magisterioJoannis Boni contendunt. Hujus sententiae est potissimum Iordanus , quem ille citat in libro, quem ei tribuunt de Vitis Fratrum, ubi nihil omnino habet de eremitorio apud Saxetum : sed neque in ordinis Apologia , quam tu hie suggeris, ut C riolano via pateat evadendi. En conspicis, neque Coriolanum hunc Monachatam tradidisse, neque in hae sententia Bergomensi suisie priorem.