장음표시 사용
561쪽
Omnia certissima , ut ais, sunt, etsi locus , & tempus incerta . Deinde dicis, sanctum Franciscunt potuisse in uno Coenobio inchoasse tirocianium , in alio absolvisse , vel in pluribus Coenobiis per diversa temporum spatia convixisse II. Ego admitto in rebus alias coustantibus & eertis parum ossicere historicorum, aut relatorum disicrepantias circa Iocum, aut tempus, &de rei substantia dari posse certitudinem, licet circunt stantiae loci, aut temporis sint prorsus incertae . Hujus generis sunt ista, quae profers exempla: at iste , de quo agimus , Monachatus aliunde nullam habet certitudinem, totusque quantus est, innititur verbo aequivoco habitur Eraminei, & testimonio horum potissimum Auctorum , quorum inter λrelationes sunt diversae. Tesmoniis certis in rebus ineretis utendum es. Haee res adeo incerta est, ut toto nutet sundamento; idque praecipuum habet, quod hi dixerint, qui sibi contradicunt. In rebus alias summe probabilibus, & aliunde noscibilibus monetur judex inquirere de loco ,
& tempore. Puduis si etiam es, ut rer, ita tempora rerum
Maxime si tempus, aut locus sint de substantia ejus, de quo agitur ia od si ei rea haec testes varia deponant, inficiatur testimonium, & dcttota rei substantia valde dubitatur. III. Primi, quos producis testes, & Augustiniani Monachatus apertos Auctores, Henricus Urimarius, &Iordanus Saxo inter se de loco, uti ipse admittis, non Obscure dissident. Ille ex aliis reseri, sanctum franei seum fuisse Fratrem ordinis soLII Augustis in rejanui Deoθi de Massiva juxta Pisas'. huic indicat, factum Augustinianum apud Budriolum prope Grymam; neque alibi quidquam agunt de hoc Monaehatu, sed totum testimonii pondus, & rei substantia ad haee pauca verba de Ioeo fuseepti Instituti reducuntur. Atqui in hac unica assertione, & brevi relatione manifestum est dissidium. Ita satetur tuus Magister Marqueet :Bien, inquit, echo devere, fur auoue οι Hores ale dos conruerdanen que san Francisco ne fruis de Osra Orsen, discrepan unos de otros en D eon utuslidad. & inserius, rejectis Henrico Urimario, R Paulo Moriagia ei rea Conventum discrepantibus, opinionem amplectitur Iordani Saxonis asserentis, tranactum novitiatum Budrioli prope Caesenam . Uide ergo quam fragile sit Monachatu S sundamentum . Reliqui etiam testes, et ii tibi non videantur, vere contrarii sunt. Ambrosius Coriolanus I quens de uniformitate habituum, & controversa inde exorta, dicit inde processisse, quia ut duit Irdanus, talem formam accepit beatus Fran- essetis in quodam noWro Eremitorio vad Saxetum prope Lavernar , ubi junctus Franciscus seeupaenitentiam , nec voluit discre re a nobis, nisi in cingulo. Iordanum, qui aperte locutus est de loco tirocinii prope Caesenam , testem citat, & tamen longo terrarum ab eo tractu dissentit, si tui Magistri sensiuna sequamur; sed ego inserius Coriolanum aliter intelligendum esse monstrabo. AEgidius Viterbiensis nonne Ioannis Bonidi stipulum facit, sub eo habitum induisse assirmat, eoque praeter alia probat argumento , quod habitus Franciscanus Beretinus vocetur a Bi-egrinis, loco non procul a Pisauro, quem Ioannes Bonus Acoluerat Z Quid hie pereipiet lector , nisi Franciscum a Ioanne Bono habitum Beretitamaeeepi se in loco Bictrinensi , quem Ioannes incolebat Z Istae apertae contradictiones respuunt omnino tuas selutiones de duabus domibus tirocinii , una inchoati, altera completi; una novitiatus , altera adoptionis, dum loeum dumtaxat assignant suscepti habitus, aut initi Instituti.
IV. Quod Pamphilus dicit, sanctum Franciseum apud Pisas vixisse
562쪽
eu in Ioanne de Ceila, Critana Augustinianis convixisse , & prope Lavernam, etiam post accepta stigmata, cum eis habitasse; Morigia Coenobii ad sanetum Salvatorem prope Senas ineolam suisse, admittere posisint iIlam, quam adhibes explicationem, de diversis incolatu in variis
Tusciae Monasteriis, dum Romam e Caesena iret, aut ex urbe in Roman-diolam rediret. Oportebat tamen , ut prius constaret Augustinianum fuisse . & peregrinationem Romanam e Caesena suscepisse, quam ego ex Umbria iniisse abunde probaveram. At nullum ex praenominatis CoenObiis hae via obvium est, neque ex illa Provincia per Tusciam in Urbem est iter. Id etiam mirum, unde novi recentesque historici post tot secula isthm hauserunt, aut cur sui asserti sundamentum, vel auctores non protulerunt Nullos praecessisse putaverim , qui tam turpiter labi potuerunt circa designati temporis varietatem , aut praescriptorum generalium confusionem. Eam ipse improbas , Sc acriter Critanani reprehendis. Nostri seculi Scriptores sunt; quo longius ab origine receditur, facilius aberratur; & quo tardius de rebus vetustis scribitur, majori caligine offuscantur. Qid ergo hic inter tot dubia certum taut quid super nutantia sundamenta firmum , constansve potuit aedificari p
Respondetur ad ea quae in responsione IV. asseruntur
Probatur sanctum Franciscum nullo umquam tempore vixisse sub habitu Eremuleo Augustiniano . I. o Rima inde desunipta occasio Franciscum Augustinianum asserendi, quod aliqui eum Vincentio Belluaeensi dixerint, illum ante sui ordinis institutionem habitum Eremiticum gestasse . Quasi vero Eremiticus idem esset ac Augustinianus. Non desuerunt, qui posteriori seculo
regularem sacerent, & Monachatus auctorem, & tirocinii locum praescriberent. Toto demum conatu M. Marque et probatum voluit non alia
quam Augustiniana veste illo biennio incessisse, dum habitum omnem,& singulas partes Augustinianis appropriare contendit. Ego ad singulas ejus rationes me plene satisfecisse judicavi, neque quidquam posse amplius in contrarium adferri. Non me sesellit opinio , dum nihil a te novum opponi, sed jam scripta rescribi conspicio. Quae tuus Magister Hispano, tu Latino profers idiomate; & per multas distinguis partiti nes . In tanta rerum amplitudine , & spatiosb modo dicendi ego me colligam , & paucis absolvam, quae alias dixi, breviter repetam, & si quae sunt apud te insoluta dissolvam.
II. Prolixae disputationi de ipsius sanisti Augustini habitu nolo me
immiseere: libenter abstinebo ab iis controversiis , quae odium pariant, aut offensionem. Per me liberum sit, Augustinum hoc, vel illud ge-sasse vestimentum: illud nunc meo suscit argumento, ut probem Ere miticam Francisti vestem non suisse Augustinianam. Atque ut ab ipso nomine ducam exordium: Hemitae vox adeo lata est, ut non solum Monachi, aut qui regularibus instituuntur disciplinis, sub ea comprehen-d ntur , verum & eo nomine censeantur, qui sui juris sunt, qui nullam Profitentur Regulam, aut eoenobilici Instituti rationem. Eremum, se ἀ
563쪽
lora Plitaria sussieit incolere, ut Eremita quis nuncupetur. Qui velit ergo universos Eremitas , aut eremitice incedentes, Augustinianis agglomerare, vim inseret nomini, & sacro Instituto injuriam irr tabit .
III. Secundo , qui Eremiticum primi dixerunt habitum , ita dixerunt quod supra admonui ) ut regularem non fuisse clarius indicarint. Cum edi Eremuteum appellarunt , qui omnium primi de eo mersetionem secerunt, ipsi semcti Francisci Socii. Honesum or Eremiticum vocavit Antoninus , atque alii aliis affecerunt epithetis ; nemo regularem , aut Augustinianum nuncupavit.
IV. Tertio: neque tempus, quod cum tuo Magistro praescribis huic vestireligiola suscipiendae, cohaerere potest cum iis , quae Bona Ventura, & alii recensent. A renunciatis patri vestibus vestras tribuitis , &Monachatum inchoatis: sed alia postea peregisse supra ostendi , quaeliberum , non religiosium hominis statum indicant, imo & aperte refert
Bonaventura, vestem eo tempore, quo vos praescribitis susceptam, alia apud Eugubium commutasse. V. Quarto : ex iis, quae praecipui hujus rei Auctores Franciscum reserunt abjecisse, manifeste constat, nihil in illius biennii veste adeo reI giosum, aut sacrum fuisse , ut livagis, aut secularibus Eremitis possit interdici. Legenda trium Sociorum, Ac Bonaventura. Misit proinde ea eramenta de peribus , deponit baculum, peram resecit, ρο ρecuniam execratur, unoque conrotus turiculo, rejecta corrigia , Aro tangulo funem sumis. Vineentius Belluaeensis : Duplicibus e mora depostis, ex hoe jam calce mentis , virga, saeculoque, ct pera non utent, tunicam eontemptibilem plurimum, , inculta erit, rejectaque eorrigia inunicula eam cinxit. Α ntoninus eadem restri put verba tit. 2q. cap. a. & mox cap. 7. id ipsum reserens : Illico , inquit, calceamenta deposuit, peram e eeuriam abricarix rejectisve baculo ct corrina, uua contentui tunicula pro tinguis funem sum t. Quid inter omnia haec adeo peculiare, aut regulari Instituto proprium, quod omnibus Anachoretis & Eremteolis, imo & diveris hominum statui non sit commune iUI. Qu id , nonne haec ipsa verba procul allegant omnem religiosi habitus conce tum Z Rejecisse, inquiunt, baculum , ct corrigiam ; quod si haee Religiosii viri essent instignia , aut Monachalis vestis partes , uti voseontenditis , non ea contemptibiliter reiicere, aut aspernari, quod alias notavi , diceretur Franciscus. Scio , te voluisse mitigare verbum hoe rejicere, & placidiori significatione cupii se actionem hane Francisici eo- honestare. Non placuerunt tibi vocis proprietates , quas ego ab eloquentiae magistro Cicerone deduxi spem e , aspernari, refutare, &proinde ex quibusdatu vocabulariis ita interpretandam docuisti: retro - eere , repellere, vile habere. Ego tuas admittoexplicationes ,& te interprete dico, Francistum retro jecime, repulisse , vilia habuisse baculum Sccorrigiam, vel hic Francisci pietatem, & religionem condemna ; vel ab istis insgnibus omne Religionis abrade vestigium . Nonne etiam cum reliquis vestis eremiticae partibvsperam, pecuniam ,saeculum gestasse , abdicata, rejecisse ab iisdem Auctoribus refertur Anne & haec etiam vestri habitus siunt partes t an potius pauperum & Anachoretarum adminiculaὶ Eodem orationis contextu cuncta reseruntur , eodemque sensu , aut judicio , vel profanis, vel sacris usibus deputanda . VII. At tu pergis adhuc religiosum ex habitu probare; si enim ab exili baltheo Ioannes Diaconus dicit,Gregorium Benedi hinum suisse; &ex habitu albo , & corrigia angusta , vel lata Dominicanum , aut Augustinianum,Monachum defunctum cognosci posse,assirmat Antonius yepes,& Fran-D
564쪽
& Franei seus Esqui vel Arcti lepiseopus Calaritanus cum aliis, ex lapido m uis. L. εἰ ad caput appolito, cui incisulii erat eor sagitta transfixum , sculptis his litteris Mar. Episcopus, & ex ampla fibula inter ossa reperta, conjectavit corpus ea in urbe repertum, sancti Episcopi esse , ex Eremitis Augustinianis assumpti : ut quid non valebunt tot notae, & omnes vestis A guttinianae partes, ut Franciscum Augustinianum suisse saltem probabiliter ostendant rVIII. Plane Ioannes Diaconus, non solum ex mediocritato haebitus , & balthei exilitate probat , sanctum Gregorium Divi Benedicti Regulam observasse, sed insuper data opera ostendit, non sui se ordinis sancti Balilii. Haec duo dumtaxat tunc temporis , quando Diaconus scripsit, erant Monastica Instituta apud Europaeos, illud frequentius , hoc rarius; & Basiliani latum , Benedicti ni unius pollicis cingulum , aut baltheum deserebant. Constituto itaque certamine inter duos Monasticos ordines , recte ad judicatur Monachatus Gregorii Benedictinis , quorum exile, non latum Basilianum baltheum portabat. Idque appocto exemplo confirmavit Yepes quod tu loco secundi argumenti producis ; si
enim , inquit, nune inveniretur corpus alicujus sanisti Monachi albo con
tectum habitu , qualem portant interius Fratres ordinum sancti Augustini , M sancti Dominici, & dubitaretur utrius esset Instituti: si in loculo, seu sepulcro reperiretur ampla corrigia , quatuor digitos lata , indubitanter diceremus, ordinis sui me sancti Augustini, non sanisti Dominici, cujus cingulum angustum est, & exile, simile Benedicti no Apud utrumque Auctorem tamquam res certissima sapponitur Monachatus; & eo deducitur controversia, ut uni, vel alteri Religioni adjudicetur alumnus. Recto porro judicio tribuitur, cujus notiora portat insignia . Athie in nostro casu nihil incertius ipso Monachatu : de isto maxime controvertitur , neque a corrigia , aut a reliqua veste ullum sumit adminiculum , dum totam sibi aequo jure vendicare possit laicus & Coenobita. Atque, ut argumentorum exempla retorqueam , da mihi aequales in baltheo , SS. Basilii & Benedicti Monachos, aut SS. Augustini & Domini ei sectatores , cui tribuas Instituto; allax ex signis indiscretum , ex solo cingulo non persipicies. Quas in Francisco refers notas, utrique statui see
lari & regulari pares sunt: unde ergo huie soli adjudieabis tIX. od ad fibulam Calaritanam attinet, dixerim , leve esse fund mentum , ut Augustinianus efformetur qai in Basilica sancti Saturnini repertus est. Etenim praeterquam quod de hac tanta multorum corporum
inventione varium sit Sardorum, & severum in Urbe judicium , multi Episcopi, aliique graves viri, sive Martyres , sive Consessores, varii status , variique habitus potuerunt cum cingulis fibulati&sepeliri. Insigne autem sagittati cordis petrae incisum , etsi communiter nunc approprietur sancto Augustino , propter illa Viri sancti verba : sagittaveras Domine
cor meum', tamen ita frequens erat in tabulis marmoreis , & memoriis
Martyrum, ut in quamplurimis sepulcris Sardiniae fuerit insculptum, tam in Templo S.Saturnini , quam in Luciferiana , aliisque Ecclesis. Imo& in Sulcitana Basliea in inventione corporis sancti Antiochi Martyris, sub Imperatore Adriano, longe ante Augustinum passi, hoe signum arparuit in petra marmorea , & in sepulcro cujusdam piae se minae conjugatae. Uide libellum, seu relationem ipsius , quem citas, Esquivelli, Ecpassim ad singula serme solia hoc tibi symbolum occurret. Vide etiam triumphos Sanctorum Sardiniae a Dionysio Bonsanto editos , & ubique hoe ipsum offendes; imo in selo uno Gaudiois Martyris epitaphio ipsis litteris interei sa, tredecim numerabis hujus odi eorda sagittata , quibus ita Auctor subjungit. Singular eoo , γ notabis es, hallabe en esie latre
565쪽
spador irrae cor oner, I sis puedo Vplicarios a Gros tantos tormentosque deviostadger , γ resisIr eon intrepido cora n. Vide ibidem epitaphia beati Luciani Martyris , & beati Leontii Palatini, qui Augustinum prae-eesserunt. Novi aerem esse circa inventa haec corpora concertationem , variumque judicium. Ego meum opportuniori tempori reservo .
X. Adhuc conaris probare , sub illo habitu Eremitico Monachum fuisse ex Bulla Gregorii IX. ad Episcopum Olomu censem non Clom rensem, ut tu habes ubi ait, quod postquam Raeligionis assum it habitum
vacando virtutibus, carnis continuum subiit erueiatum: Sed per illud biennium ante institutum suum ordinem carnis continuum subiit cruciatum ;ergo intelligendus est Pontifex de prima illa assumptione habitus Eremitiei & Religiosi.
XI. Secundo , quia Bonaventura reddens rationem, quare sanctus Franciscus novam Regulam & ordinem instituerit, sic ait . Et euia non sinerat ei ut tua in propria persona tantum ageret, voluit Distituere ordinem , ut multos cooperatores haberet. Indicat itaque, ante institutum suum
ordinem fuisse Religiosum , alias non diceret, quia non su ecit ei e sed quia non sae Iebat, & clarius in prologo Legendae sancti Francisci ;ibi enim agitur primo de conversatione ejus in habitu seculari ', secundo de persecta ejus conversione ad Deum , & de reparatione trium Ecclesi rum; tertio de institutione Religionis, & approbatione Regulae &e. Fuit ergo ante institutionem sui ordinis persecte conversus, & non in habitu seculari. Unde merito doctus vir Ioannes de Pineda Minorita dixit debeato Francisco: Fue suprimera coneterson at stilorpor sida religiosa a MCCvr. Licet in anno, inquis, ipsum salii valde sit probabile: eam
enim conversionem aecidisse anno MCC v II., ais, probabiIissimum est , ut te alias ostendisse commemoras.
XII. Consului Gregorii Bullam, admiratusque sum , adeo tenui tesundamento ductum, ut ex illa hunc deducas Monachatum. Ita planum est , Pontificem loqui de susiceptione habitus Minoritici, seu Instituti, ut nemo ab assectu liber, aliter ea verba possit interpretari. Non ne a- mus , sub illud biennium Eremiticae vestis aliquos carnis erectatus subiis. se, & virtutibus floruisse ; non adeo tamen eontinuus suit eruciatus in seculo , qualis postea suit in Religione ; neque adeo excelsae in primo , uti in secundo statu fuere virtutes. Id aperte docet sanctus Bonaventura: etenim , postquam refert Eremitici habitus in Minoritanum translati nem , statim subjungit: omnem sollicitudinem cordis apponit, qualiter audita perficiat, or Assoluaeremtudinis regulae per omnia se coaptis. Corsit ex hoe Vir Dei divino instinctu Evangelieae per monis aemulator messere,or ad paenitentiam reteros invitare. Ex illo itaque tempore vacavit virtutibus continuum subiit carnis cruciatum. XIII. Minori adhuc iundamento nititur secunda argumentatio , neque ego prorsus ullum invenio. Quod enim illud disierimen inters est desinetebat, ut illud religiosum suisse probet, istud neget: mira subti-
Iitas in diserimine excogitando, mira facilitas in Monachatu asserendo . Quod vero Bonaventura praeponat titulum persectae conversionis Religionis institutioni , illud solum infert, quod persecte abdicaverit terrena, renunciatis patri etiam intimis vestibus , & iure successionis nihil sibi in heroiea illa expropriatione reliquit, qui nudum se commisit brachiis Pontificiis. Persecte ad Deum conversus est, qui nihil retinuit, quo teneretur. Sic tuetur, inquit Bonaventura, servus Regis Altissimi nudus
relictus es, ut nudum sequeretur crura um Dominum, puem amabas. XIV. Testimoniunt Pinedae partim probas, partim reprobas: respuis. dum anno MCcvI. ait, Franciscum conversum, quia non congruit iis , quae DissiliZ sic
566쪽
quat alias seripsisti de tardiori sanisti Viri conversione, de qua supra actum est ; admittis dum primo conversum asserit per vitam religiosam . Sed in anno reliquis potioris notae Scriptoribus eohaerere ostendi, & sen tentiam hanc ipia paulo insta confirmat, dicens obiisse , sam tum Uirum
anno MCCXUI. vigesimo a prima sua conversione. Quod autem dixerit, tunc conversium per vitam religiosam, de praeludio intellexit religionis , quod a mundi abnegatione , & recessu a seculo incoepit; neque enim amplius mundana , aut secularia repetiit, sed continuo virtutum ascensu ad Apostolicae vitae eulmen pervenit. Qui sua abnegarunt ,& Deo in eremis,
silitariisque locis deservierunt, non sistum conversi , verum & Religiosi& professi a tuo dicuntur Iordano, etsi vero nullam profiteantur Religionem. Audi ejus verba lib. I. c. 9. SanLII Patres in eremo nemini quidem profestione ecerunt , sed disiuo dum eonsilio , ad ereinum con olarunt, ibi secundam gratiam a Deo euilibet datam, Domino servierunt. Et talis satur in illo proposto Deo semiendi, vocatur prinessio , a qua quando Deureis aliud inspirasit ,pro suo ρο aliorum profectu, recedere potuerunt Ino hoc itaque sensu locutum suisse Pinedam , neque vel leviter vestram sequutum sententiam circa Monaehatum Augustinianum, aut magisterium Joannis Boni: imo contrarium aperte sensisse , claris verbis ipso eodem loco monstravit. Ita habet: Fuesuprimera conperson albenorpor viii religiosa ago de ΜCcv I. a quien et est revelo maraetulosamente la vida que asia de barer Hi H Padre Henasenturado diae ensu tesumento , ue ningo hombre te ensesso a servis a Dios, mas que et jenor is Impus vivir conforme si sancto Evangelio, que quas es is que san Pabis duo asime iselestarece mucho que no retibio et Ia domina, que enseεava deboea de astan hombre , O de Ia det momo Dios . A Deo solo non ab hominibus edoctum dicit: 8c paulo insta refert , ex biennali habitu Eremitico
causam suscepisse Bergomensem astruendi huiusmodi Monachatum Augustinianum. Alia quae profers ad confirmandum hunc Monachalum , aut religiosum habitum Eremiticum , non tanti sunt ponderis, ut serio indigeant examine. Inconcussa adhuc manent, quae de hae re produxi in Apologetico .
penditur uta series contropersae exortae inter Minoritas ct Eremitas sannis Boni circa habitussimilitudinem. I. Mnem hanc in Apologetico posui narrationem , sed quia variis glossulis totam niteris convellere , ex ipsis , quibus stabilivi, Bullis Apostolicis, solidius, &per partes confirmabo. Ita porro se habet : Missi a Gregorio IX. sub annum M ccxxxvi I. Raynaldus Episcopus Ostiensis, & Thomas Capuanus Presbyter tituli sanctae Sabinae, Cardinales ad partes Lombardiae , ut Ecclesiae partes contra Fridericum Imperatorem tuerentur, monuerunt Pontificem controversiae exortae inter
Fratres Minores, &Eremitas Ioannis Boni, ordinis sancti Augustini, circa exterioris vestimenti s militudinem . Adeo enim variabant Eremitae sui ordinis siubstantiam , & habitus formam , ut omnino similes viderentur Minoritis , in multiplieem derogationem eorumdem , & scandaluia aliorum . Iussit itaque Pontifex ut Eremitae albo , vel nigro incederent habitu; admissoque ab illis nigro colore, praecepit ut largas &proten fas manicas, peram plas eorrigias omnibus patentes , baculos quinque palmorum gestarent, vestium longitudinem ita temperarent, ut ab omnibus videri possent calceamenta, & in petendis eleemosynis, cujus es Tow.II. Aaaa a sent
567쪽
sent ordinis declararent. Verum cum aliqui praelati ordinis, &alli Religiosi supradictis Eremitis habitu consormes in Marchia Antonitanaeonstituti, formam praedictae identitatis prohibitam gestare dicerentur, ingravem Minoritarum jaeturam 3, scripsit Pontifex illius regionis Praelatis, ut ad praeseriptam a se habitus sormam universos Eremitas , ac religiosos praedictos compellerent. Illi aliquanto segnes fuerunt mandati Apostolici executores, propter appellationem , quam praediisti ReIigiosi ad Sedem Apostolicam interposuerunt; qua de causa a Pontifice suerunt reprehensi. II. Interim frater Andreas Prior Brictinensis , & Generalis majoris partis Eremitarum Marchiae , cum quibusdam ex suis Fratribus in Urbem venit appellationem prosecuturus . Pontifex frivolam existimans noluit exaudire. Hinc humiliter rogarunt , ut permitteret eis cucullas portare discinctas, per quas lassicienter habitu distinguerentur a Minoritis . A nuit Pontifex , praescripto termino , insta quem compellerentur ab Ecclesiarum Praelatis ad praedietas cucullas discinetas ; reliqui vero Eremitae, qui istas nollent, cogerentur ad observationem primi statuti. Toto Gregorii Pontificatu non convenit universim inter Eremitas de habitu; quare sacta unione quarumdam Congregationum per Innocentium IV. Richardus Cardinalis Protector, de consilio quorumdam discretorum Fratrum, ad disserentiam aliorum ordinum , eis certum habitum praescripsit, illum scilicet, quem Gregorius ordinavit. III. Demum Alexander IV. considerans, neque Brictinenses stetisse eum Gregorio pactis circa eucullas discin stas, neque alios Eremitas ejusdem Gregorii statutum observasse, decretum edidit, quo diserte eommemorat , se tunc in Lonabardia legationem Obiisse , quando Gregorius ad discriminandos a Minoribus Eremitas, horum habitum determinavit, & stricte praecepit , ut omnes Apostolico obediant statuto, &Brictinenses , quod ipsi petierunt, inviolabiliter observent. Deinde i het universios totius Italiae Antistites , ut ita fiat, diligenter invigilent
Tamdem in unum habitum nigrum omnes Eremitae convenerunt, sed b culum continuo portandi mandatum aegre tulerunt; qua de causa instam ter egerunt cum Innocentio & Alexandro ,&obtinuerunt, ut circa hoe cum omnibus dispensaretur; atque ita sublatis baculis , reliquum a Gregorio praescriptum habitum retinuerunt.
IV. E e compendiosam, & fidelem totius rei gestae historiam , quam alias per varios numeros insertis litteris Apostolicis dispertivi. Sed etsi haec probatissima videantur ex Pontificum rescriptis , quae j es . produxi, multa tamen tu velis improbata , dc serio studes impugnaere . Ante omnia dubitas circa ipsas Legatorum personas, & secundum, dicis, non Thomam Capuanum fuisse , sed Gregorium Crescentium . Illinc te. i. dicis quod in Bulla Gregorii IX. innuatur Thomas defunctus ,
Pan vinus & Ciaconus obiisse reserunt sub Innocentio IU. eius. que nomine epistolam scripsisse ad Frideri cum Imperatorem. At ex Bullis ipsius legationis, quae habentur in Regesto Gregorii anno XI. nunt 88.& 89. mani seste constat, hunc Thomam, non alium, ad Fridericum simul eum Raynaldo missum; quas Bullas citat BZovius , eumdemque Thomam nominat Capuanum . Deinde Bullam citatam Gregorii quam ego ex Magistri Marqueet libro transeripsi ) occasione tuae obiee ionis denuo in Regesto Vaticano eonsului, ubi ita habetur: Bor me. Thom. tDHi ctre. Et similiter legitur apud Bullarium Augustinianum constit. S. Gregorii,3c ibidem constit. ai. Alexandri IV. cujus autographum , seu originale eum sigillo plumbeo asservatur in archivo Augustiniano Romano . Neque post ejus mortem , quae incidit in annum Mccxxx IR. alius suit Cardin
568쪽
lis tit. sanistat Sabinae, usque ad Hugonem a sancto Caro creatum anno Μ CCXLIV. QEomodo ergo potuit esse Gregorius ille tuus Crestentius, illius legationis consers , qui in nupera Ciaconi editione obiisse refertur v. Idus Maii anno MCCvrii. sub Innocentio III. & non nisi Diaconus sancti Theodori nuncupabatur; eius autem Raynaldi erat Presbyter tit. sine at Sabinae . Unde plane lapsi sunt Pan vinus & Ciaconus , eosque sequutus Michael Monachus in Sanctuario Capuano, qui sub anno MCCXLIII. & Innocentio IV. hujus Thomae mortem reponunt. Adde quod &ipse Ciaeonus eum reserat uegationem hanc obiisse,socio Raynal-do ad urbes Lombardiae . quae Friderici imperium dei rei habant. Merum itaque est figmentum , quod de epistola ab eo Innocentii nomine ad Friderieum stripta narratur.
U. Secundo dicis, inde exortam vestium utriusque ordinis similitudinem , quod Eremitae Ioannis Boni aliquando albo habitu, & sine haeulis incedebant. Hunc autem habitum & colorem illis licuisse , & proprium suisse sui Instituti ex eo probas, quod Gregorius IX. & Alexander IV. in suis Bullis a me produistis dieant, quod illorum exteriora vestimentani ra vel albi debebant esse coloris. Non ergo, insers , alienum assumpserunt habitum, sed ex proprio . quem gellabant, similitudo illa consurgebat: quod etiam probas ex illis verbis Innocentii IU. 8Q. quia eorum habitus, ραι habitui Fratrum Minorum videbatur commis , apud aliquot scandalum quodammodo suscitabat, ubi ponderas eorum diei habitum, non alienum. Praeterea si de usiirpatione habitus Franci stant aliquid hujusmodi scandali oriretur, id declararet Pontifex . uti secit Gregorius IX. Diplomate a te producto, quo prohibuit, ne foeminae ullae Clarissarun
habitum gestarent. VI. Proculdubio vel litteras Apostolicas non legisti, vel violenter nimis in tuam sententiam adduxisti. Ea prorsus de causa emanarunt, ut tolleretur vestium similitudo : Qualis porro potuit esse inter album Zecinereum, inter candidum 8c leucophaeum. Quomodo consormitas & identitas vestium oriri poterant ab uno extremo, & altero medio colore :qualiter eidem aut limites dicerentur habitus omnino dissimiles At discolores t Ιmo tantum abest ut illi Eremitae albo incesserint habitu , ut vel albo, vel nigro , tamquam maxime dissimili, discriminari a Minoritis maxime cupierint Pontifices . Nonne unius ex his duobus coloribus optionem dedit Gregorius, illique nigrum elegerunt Z Exteriora, inquit, vestimenta nigri, vel albi debeant esse coloris, quorum altero , videlicet nigro, jam electo ab eis, ipsos volumus manere contentos. Nonne post aliquot annos Alexander IU. hujus meminit Gregoriani statuti, eiusque observationem & executionem impense repetitis Bullis commendavit
omnibus Italiae Epitcopis, districteque praecepit, ut Brictinensibus permitterent cucullas portare distinctas 3 Eo, in Nait, quod talis usus eum Drum ad disinctionem praedictorum habituum sincere sidebatur '. in alios Vero omnes qui nigras non floriabant, seu albas, excommunicationis serrent sententiam; idque alia 3e tertia repetit Bulla, & mandato rigorose exequendo terminum praefigit. inomodo ergo consormitas & identitas habituum ex colore albo potuit provenire, si hic ipse destinabatur ad difformitatem & divertitatem Z Si in eodem colore albo illis, ut alseris , essentiali, & a prima origine deducto persisterent, quomodo in tot Bullis diceret Gregorius , eos variasse ordinis sui subsantiam; &totiles affereret Alexander, qui praesens viderat in Lombardia , eos adeo variasse habitur sui formam, ut Fratribus Minoribus uniformes, In derogationem multiplicem iborum ordinis, erederentur λ Qualem illi gestaverint habitum ante acceptam Regulam sancti Augustini, vel qualem sibi constituerint s
569쪽
rint, postquam coeperunt regularibus obsereantiis infrui, ct regulariter se habere, omnino nescio. Scio ex testimonio Pontificum, & relatione Legatorum , quod illum , qualistumque fuerit, ita variarint, or Ordinii sui DUantiam adeo alterarint, ut uni mersis ut Minoribus, ut exinde identitas amaruerit vestium, & habituam confuso , sicut Pontificia Diplomata testantur verbatina . Atque hinc uterque Pontifex hujusmodi variationem esumptionern vocavit, & Gregoriusformam'aedinari emtitatis prohibuit, de Innocentius Papa, & Richardus Cardinalis Protector addi erantiam aliorum ordinum certum habitum silium ipsum, quem Gregorius praescripsi ) deferendum emcesserunt , eosque certis ignis in habitu voluerunt inrigniri. VII. Quomodo haec tuo concordabis afferto de gestatione habitus albi, exortaque inde similitudine Z & qua via, quo statuto, qua Regu tute formula, aut initiationis exordio, probabis nigrum , aut album indifferenter, Eremitis a sua origine habitum esse praescriptum 7 Ex illo scilicet verbo nigri, vel albi debebant esse coloris. At neque in Regesto Vaticano, ex quo Gregorii Bullas extraxi, neque in tuo Archivo Romano , ubi Alexandri Bulla habetur originalis, pendente plumbeo sigillo, & transcripsit Empolinus in Bullario Augustinianonum. a I. legitur debebat sed debeat, verbo scilicet, & te ore respiciente praeceptum primum Pontificium , ad Legatos transmissum de statuendo per alterutrum colorem, album, aut nigrum, manifestum discrimen inter Minores REremitas. Illine non aliunde primitus hoc debitum est ortum , & hac formula loquendi utuntur Gregorius & Alexander Bullis toties repetitis; atque ita legit vester Coriolanus in acerrimo illo sui ordinis defen- serio . Quod si tibi velim concedere, utendum esse verbo debebant , ipse idem sensus perseverat, scilicet ex praeseripto & ordine Pontificio ad
Legatos transmisso de cogendis Eremitis ad colorem nigrum, vel album, ut palam discriminaremui a Minoritis, debitum hoc habuisse principium Vel si hoe tibi non placet, da mihi ex antiquo aliquo monumento , vel probato Auctore, aliam hujus debiti originem, aut tandamentum . VIII. Cetera, quae profers , leviora sunt, quam quae responsionem
expostulent: quid enim illa vocula eorum aliud indicat, quam vestem illam , quam gestabant, & propterea eorum dictam , similem sui Minoriticae 3 An etiam Pontifices Gregorius, & Alexander suffcienter Rapertissiime significarint de uniformitate, & identitate habitus nata e incommoda & scandala, qui vel perfunctorie illorum legerit Diplomata , satis superque perspiciet. IX. Tertio, dicis, Gregorium determinasse veterem habitum , non vero novum instituita: & lieet aliqua aecidentalia praeseripserit, nihil tamen essentiale mutata in habitu vetusto. Essentiale ais ) erat vestis
alba, vel nigra, corrigia praecincta; accidentalia sunt mensiura habitus, amplitudo manicarum, continua baculorum delatio. Prius ergo Eremitae indifferenter deserebant. habitum album, seu nigrum; Pontifex jussit ut alterutrum eligerent, electoque nigro, quippe sancti Augustini vestibus consormiori, reliqua adjunxit accidentalia, atque ita non instituit, neque variavit habitus essentiam. X. II is manifeste obstant, quae modo produximus, Pontificum testimonia, dum Eremitas Ioannis Boni ordinis sancti Augustini reserunt adeo variasse Orini ui substantiam , or habitus sui formam, ut F Iribur
Minoribus informes erederemur. Statuisse autem, &dedisse eis certum& determinatum habitum Gregoriunt, praeterquam quod pleraque ipsus& Alexandri Diplomata recenseant, id aperte testantur Ricbardus Cardinalis Protector, & Innocentius IV. eadem praescribentes vestimenta .
570쪽
ortum, inquit Pontifex, habitam deferendum de eonsula quorumdam discretorum Fratrum vesrorum vobis provida deliberatione Richardus e nee sit. Deinde suo Diplomati inserit Richardi constitutionem , qua id ipsum recenset, & praemittit ita dicere, ut essent certis si is insus habitu infinitI. Ille autem habitus prose rum ipse ille erat, quem Gregorius constituit. Addo, quod si e sisentialis esset ille habitus, & ab Institutore, ut contendis, praescriptus, neque tantum laborarent Bri tinenses ab eo recedere ; neque adeo facile eis Pontifex concederet, ut cucullas portarent discinctas; neque toties oporteret Sedem Apostolicam praecipere, ut habitum istum a Gregorio adeo suis partibus distinctum , &determinatum , in liniversio ordine omnes reciperent. XI. Sed tu , quarto , dicis , solos Brictinenses restitisse , & interminatim quaereris, quod assirmaverim, alios etiam Eremitas 2Iugustinianos aegre admisisse vestem Gregoriano statuto contentam . Contendis enim neque Ioannis Boni, neque Congregationis Eremitarum saneti Augustini sectatores reluctatos fuisse, sed solos Brictinenses , appellatione interposita, decreti executionem distulisse. XII. Quod a me scriptuni est, Pontificiis litteris fuerat praescripuim& quae rei gestae narrationem mihi siuggesserunt, eamdem nunc confirmabunt. Gregorius IX. in erima, quam protuli, Bulla, postquam retulit , quae ipse praecepit circa habitum deserendum ab Eremuis Fratris annis Boni ordinis sancti Augustini, ne viderentur Minoritis consormes , statim subjungit: Verum cum quidam Eremitae praefati ordinis sancti AUUini, ae alii Religios supradimi semitis conformes habitu , in eadem Marchia constituti, formam prindicta identitatis prohibitam gesare dicantur, in eorumdem Fratrum Minorum infamiam, O seandatum plar morum . Eosdem ipsos Fratres, de quibus antea locutus erat, seu ipsos eosdem Eremitas fratris Ioannis Boni, quos paulo antea narravit, in Lombardia apparuisse, Minoribus in habitu uniformes, jussitque ut vestem hane deponerent, & a se praescriptam assumerenta, hos, inquam, narrat sub prohibita perseverare, monetque Episcopos , ut ad dimittendam compellant. Praest , inquit, Ordisit sanHI Augustini ; sed de solo Eremitarum Fratrum Ioannis Boni Ordine praefatus erat, ad quem sequentes Bullae clausulae reseruntur , additque, ultra hos, alios Religioso, siupradictis Eremitis , scilicet Joannis Boni, conformes habitu in e dem Marchia constitutos, eamdem vestem prohibitam gestasse. Iam ergo ex relatione Pontificis, perstiterunt quidam ex Ioan-Bonitis in prima veste, & ultra Brictinenses alii aegre adduicti sunt ad sumendum habi, tum a Gregorio praescriptum.
XIII. Rem hane amplius probo ex ejusidem , alteriusque Pontificis rescriptis. Gregorius in alia Bulla data anno XIV. Pontificatus xv. Κ lendas Augusti, postquam inseruit totam supra citatam Bullam, in qua solos Eremitas Fratris Ioannis Boni specificaverat, valde invehitur in Episcopos Marchiae decreti Apostolici segnes executores: Tepidi, inquit, erremis, ocrisione cujusdam araeuationis, quam ad nos super his interposuisse Leuntur illi Eremitae fratris Ioannis Boni, de quibus solis
nominatiui tota Bulla locutus erat ) mandaIum nos,um exegis, contra promussonis nostrae eontemptores procedere, de quo miramur plurimum, omisitis. Neque in tota hae Bulla, neque in praeeedenti ullum habetur verbum de Briistinensibus, sed de selis Ioan-Bonitis nominatim , atque horum etiam nomine interposita est appellatio . Idipsunt repetit in Bulla data XV.ΚaIendas Septembris, meminitque appellationis a Joan-Bonitis, de quibus locutus fuerat, interpositae, reserique, fratrem Andream Priorem Generalem majoris partis Eremitarum Marchiae ad suam prae