Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

231쪽

ξυσμοὶ καὶ διῶ συμβόλων καταλαμβανὰμενοι οἱ εξ αγρυπνίας. βάρους, δισκινησίας, ὀνειρογμοὐ, άχροίας, ανορεξίας καὶ assignatio sobrilis alimentiam distributioni ineptiam, sed probe

concoctum ac jam corpori familiare redditiam suscipiat, sedata invasione alimenta praebet; quod tempus a futuro Paro Xylino plurimuin abest. Praeterea vero et in libro advectus Cnimas sententias ea adjungit quae tum praedi clis tu ut artis operibus Consentiant. Diraeterices maximum es febrium tum intensiones turn remissones ut in acutis sc in longis morbis obferυare et caυere, ita ut tem Ora

quando cibi os serendi non flnt et quando tuto offerendi sint observat e setas; atque etiam quando Plurirnum ab intensione abfuerint. Atque liaec ruisus satebitur qui in artis Operibus fuerit eXercitatius. Ca D. IX. Maximum entiri est diuturmis in morbis

observat e tempora; quaa obseuri ac latentes sunt paroxysini qui per syuibola ex Vigiliis, gravi tate, motus dissicialia te, insonaniorum perturbatione, decoloratione, ini appetentia ac similibus deprehemiuntur. In acutis enim

232쪽

τωδεστερον εσται, ώς καὶ υεθρος ουγιεινότατον. θυτως η naorliis, quibus potissimum febres continuae subjacent, magna sunt inter paroXJ sinos et remissIones discrimina; ita ut et ab idiotis etiam saepenumero dignoscantur. In diuturnis autem exiles si ui lena ac lentae sunt febres vix que deprelaenduntur, et eariana occulti sunt paro xystani ac potissina una ubi plumna iam processeriint, ut et ipsos aegros inultoties lateant. Unde Vel ex qui si luna omnino sgnium

orit illi qui aliquantulum ipsoritin disserentias possit di

gnoscere. Cap. X. In febribus autem non renaittentibus, quas et continentes VO carnias, mane laborantibus alimentum exlaibere consentaneum est. Saepius enim trini alibi luna in epidernior uni secundo cliena anno comparaVit, ita ut tempus imalia liniana veri assii nitatum sit, mera: dies aestati, pomeridian una temptas autumno, nocturnum denique latenai. Unde tit porta eradian ina tempus clia od autumno analo umesse tracti limus, si matutino, quod vera simile esse diximus, comparetur, eXitialisliinu ui erit, sicuti 'matutinum saluber

233쪽

τῶν τἀ μεν εἰς τὰ περὶ εθυυς γραφησόμενον ημῖν, τὰ δε

ranatina. Ita sane crepusculum Verspertiniam contiarbaris et eXa Cerbaris est, ni a tutiniana Vero tempus benignitatis ac re missionis efficiens: tanquam annus circuitu in hiabeat mora

borunn, quale dies 3morbi es, quale es et eliserrinurri terri usad exace basionern tale es ni orbi et uniuscujusque confli- tutionis inter se insicein. Quare si nulliina sit veniissionis Vestigi vim, tempus Veris temperamento assinit alunt eligas. Id autem existit titio 1 circa in aliutinum crepuscii tum est id lite tum ceteris renae diis tum cibis exin bendis naaximo idoneum esse deprelienditi ir. Haec qiuidem sat1s sint ad id suadendium quod a nobis propositiana est. Portionem enim se legi ex infinitis prope quae apud Hippocratem leguntur, ex arte lamen erit citiae enunciatu a sunt eorum quae clana in libriana de consueti uti ne a nobis conscriberi dirin, quaedana vero in librum de clia antitate et clii alitate reponere. Illic ergo ex Hippocrate clia ana plia Prima ponuntur quae ait praesenti libro silentio praetermisinus largaque copia in unoquoque theoremate scriptis tradentur.

234쪽

φεσθαι την civiῶν ἀμάθειαν ασάφειαν κατηγοροεσι διὰ την οἰκείαν ασθενειαν οὐ δυνάμενοι χωρησαι τὼ μεγεθος της εκεἱνου δυνάμεως. τοιαύται γάρ οἶμαι πεπόνθασι προς την Ἱπποκράτους γραφὴν αἱ τῶν ασυνετων καὶ ταπεινῶν ciνθρώπων et νυχαὶ, ὀποῖαι αἱ oφεις αἱ προς τον ξλιον ἀποβλέπουσαι. και γάρ ῶσπερ εκειναι περι τῆς ιδίας ἀσθε- ωδίας από του ἡλιου κάλλους ῶλίσκονται και ἀπελεγχονται, διαν ἐΠιμονως ακάματοι προς αυτόν ἀποβλεπειν Ουκ εδυνήθησαν , ἄλλα δή ποτε ἀμβλυώττοντες εἰς τἀ σκοτώδεα σψῶς Gτρεφουσι ' Ουιω καὶ αἱ τῶν αμυητων ανθρώπων ψυχαὶ αἱ μη προτεrελεσμεναι τοῖς εν τῆ εγκυκλοΠαιδία οροις περια-στραπτόμεναι τῶ κάλλει τῆς γραφῆς etου Ἱπποκράτους καιτῶν δογμάτων φωτὶ καιαλαμπόμεναι τρόπω τινὶ τυφλώττουσι. καὶ άποσrραφεῖσαι τῶν μει νων ἡ κατ αὐτους επὶ

τὰ μικρὰ και αλαμπῆ καὶ ἄσύμμετρα ταῖς αυτῶν ἀμαθἱαις Cap. XI. Qui ergo ad Hippocratis scripta anaparati

Prius accedunt quam primas literas didicerrint, temere illi adversantur. Suam enim ipsorum Ignorantiam Incusare quum deceret, Hippocratis obscuritatem reprehendunt,ninairum ob propriani imbecillitatem non possint Hippocraticae virtutis in agnitum nena assequi. Ita enim, opinor, assectae sunt ad Hippocratis scripturas Imperatorum abjectoruni iue libininum animae ut oculi ad solem, dum ipsum contuentur. Quenia id moduni etenim hi de propria imbecillitate a solis pulchritudine redarguuntur conVincuntur que perseveranter citra laborem in ipsiana intueri nequeunt, sed tandem caecutientes ad tenebrosa se ver- tunt, ita profanorum hominum an inaae in encyclopaedia prius Non educatae, scriptor na Hippocratis fulgore perculsi, sententiariana splendoribus offusi qilodammodo caeculiunt. Otiana obrem et ab iis quae majora sunt quam ut ipsae serre queant aversae parva quaedani ac obscura suaeque ipsorum imperitiae accouimodata procedunt. Nos

235쪽

τρικὰ πάλιν ἀναγραφης ἀξιώσομεν. alitem non eorum gratia, sed ut illis qui probe instituit

sunt congratulemur, tum haec consci ripsimus turn omnia quibus res inesticae ex Hippocratis sententia absolutis1inassiant digna ut rursus scribantur censebimus.

236쪽

; ἀρ άδηλων κατάλη ψιν βεβαίαν λαβεῖν των χαλεπωτάτων

GALENI DE HISTORIA PHILOSO PHICA LIBER SPURIUS.

C a p u i I. Qualis PhilosopHα fuerit ante Socratem quas et 1. Parara addiderit; ac de libro Proposito. Quiani qui at, initio ptii losopliati sunt ii solum playsica in elegissent ean que stiae pili losoplaiae finem consil-lta issent, uitillis post lona poribus natus Socrates ipse id hil o litae genus ii omini latis inaccessu in esse censuit. Remi ira enitia ab titaruiri cognitionetia ceriani assequi perar-

237쪽

εἶναι ἐνόμισε, et o δε ζητειν οπως cis εινον διάγοι τις και των μεν κακῶν ἀπors απη, τῶν δε καλῶν ώς πλε ἱστων μετάσII, Toυro μαλλον συνοίσειν. καὶ τουτο νυμίσας χρησιμώτερ0ντης μῖν φυσιολογιας ημεληκεν ου πάνυ τι πρυς Τον χρη--σιμον βίον συμβαλλ0μενης, ηθικην δε τινα διάθεσιν ἐπινενοηκὼς ἀγαθῶν τε καἰ κακῶν, αισχρῶν τε καὶ καλῶν, τι- μιων et ε. και τῶν ἐναντίων τοῖς προ 0υμενοις ταυδα πάντων α πηλλάχθαι τῶν αλυσιτελῶν Mγει τυ sadίως, διῖ προσε- πάγεται τῆ φιλοσοφία τὼ ηθικὰν, καθ' ὁ συνεσε ηοε rnν προαιρεσιν τῶν κάλλιστα ζην πεισθησομενων. κατιδὼν δε, t ἔτι δεήσει τυν τ0ύτων προστησόμενον esΠειθειας μετέχειν. τυοιο ὁ ' άν υπάρξειεν ει λόγοις διαλεκτικοῖς φαίνοιτο προς, i τους προσιόντας καλῶς κεχρημένος και την διαλεκτικην θυ-l ναμιν τελεονς επινενοηκοῖς, δι ης πειθόμενοι άπαλλαξόμεθα τῶν βλαβερῶν, επελευσόμεθα δε ἐπὶ τἀ πάντως ώφελειν πε-θμ φυκότα ταύτην συνεστησεν. ῶς τε διὰ τον Σωκράτην γε- ό. νίσθαι τριμερζ,τΓν φιλ0σοφίαν πρότερον επὶ etsi ις φυσικοῖς

iit, duum esse existina avit. At quaerere quonaodo quis emeni datius viveret et a malis avocaretiar NeCHOn bonorumi plurimorum particeps seret, id magis profuturum.' Quuinque lioc utilius hi dicast et, physicam neglexit ad iis una

Vitae laon multuna Cora serentem ἰ moralem Vero clitanda indisciplinam excogitavit quae eoru ui es , quae bona Vel mala diucuntur, turpia vel laonesta, Itonore vel liis Contraria ari,itratus eos qui liaec providissent ab Duinil laris Ditae inco uiuio dis se sacile explicaturos. Qua molarem

pars plailosophiae ipsa moratis accesss1t, eoru in quibus Visum est honestissinae vivere propositum astruit. Pro spiciens autem oportere l1ujus auctorem artem Callere sua soriam et Iioc futuriana si rationibus dialecticis pi me clare uti Videretur api id eos qiii eum convenirent, disserendi lacultatem meditatus qua persuasi ab iis quae noxia sunt liberi ad ea evehi naui quae ornu in O prodesse alata sunt, eam constituit. Sic ita itie a Socrate ties in par es Plii losophia divisa est prius sola xerum naturali uiri spe-

238쪽

περὶ τούιον σπουδην , ἀλλἀ χρησr0ho η ποιησαι βουληθεντες τοῖς εκ φιλοσοφίας λοβεῖν τι χρήσιμ0ν προεγνολκόοιν. οῖ νομίσαντες φιλοσο- 22J φεῖν oti μόνον τοῖς τά τριβώνια περιειμένους, ἀλλἀ και τοῖς πρόοδον μiν τοῖς πολλοῖς os οἱανενσιησαμένους, την δε διάνοιαν φιλοσοφωτάτην εχειν suoυδάσαντας. άπλουστερως δε ῖσα παρὰ τῶν πεπαιδευκότων ημῶς ἀκηκόαμεν και δι αναγνωσμάιων εμάθομεν νυν συνά-

culatione circumscripta videliatur. Hoc igitur praesari oportebat, ut ex quo lani initio philosoplii cana li istoriani conderemus. At de ista materia disserere proposuimus Non qiuod proprium quid inveneriimus, sed quod quae ab plastanti liuioribus sparsini fuseque dicta sunt ea colligentes in ut dilucide ac concise studueramus de ea disserere; ut qui ld cendi 1luclio ducti ad lia eo accesserant intei pretibus non indigeant, sed se ipsis quae dicta sunt singi ita apertius intelligant. Sed tutius enitamur de eo Verba facere Captiosis et inultopere exornatis dialecti cortina ratiocinatio nibus praetermissis. Elon enim ostentationis gratia de eo studium suscepimus, sed voluerimus lais honese Pro ls e, qui pratis ali liuod ex philosophia emolumen tuu PTO uina ere decreveriant arbitrati pili losophari non solum detrital xiiii veste indutos, sed et eos consimili ceteris incessu gra-li etidientes mentem maxinie pliilosophicam Iiabere studuerunt. Paucioribus autem quaecunque ab iis qui nos edocueriintilaudivimus et quae ipsi perlegendo didicinius nunc in unui f

239쪽

ειν επεχειρησαμεν , ἴνα ἐξ απάντων et ις γινώσκειν πό- λεν τε φιλοσοφία πρωτον μiν εις τους Ελληνας παρελη-υθε καὶ τίνες οἱ ταύτην εισαγαγόντες καὶ τοῖς δοκουντας α τὰ την παιδείαν διενηνοχέναι πων επι ταὐrα τετραμ

Ἀσιι mos υν ὁ πρωτος υπὰ των πλείστων υπειλημμε- ος τυν φιλόσοφον τρόuον εις τοὐς 'γωνας εισηγμενος Θαης ὁ Μιλησιος. δι υν και την κατ ε κεῖνον σοφαν 'Iωνι- ην ἄπαντες ὀνομάζουσιν. τούτου δε γνωριμος 'Aναξίμανδρος εγ0νως υμ0ίως φιλοσοφων γεγονε. και τὸν υνα ξιμενηνιετὰ ταυτα ζηλωτην εἶναι της avr οὐ προαιρέσεως πεποιη- ὼς 'Aναξαγόρου καθηγητὴν γενεσθαι παρεσκευασεν. οἶτος. την μιλοον ἀαολελοιπως ηκεν εἰς τὰς Ἀθηνας καὶ - ον ' Ἀρχελαον Ἀθηναῖον Πρωτον εἰς φιλοσοφίαν παρωρμη-ogere tentavi nixis, ut 6x omnibus alicui nolum sit underimum philosophia ad Graecos pervenerat, qui ipsam in roduxerant, qui denique doctrina aestimati fuerant praeellere ceteras qui ad haec animum appuleriant.

Primus est igitur, ut quamplurinia augurantur, qui hilosophiana disciplinam apud Ionas introduxit Tlialestilesius , a sapientiam quae ejiis aetatis fuit Ioniani omnes appellant. Huic sanailiaris sactus Anaximander σdem modo philosophatus est, qui Anaximenena doctrinaeiae aemulum successorem constituit et AnaXagorae prae eptorem fieri curavit. Hic Mileto 1elicta venit Athenagit Arcthelaum Atheniensem primum ad philosophiam con

240쪽

υστερον γεγονότονν και των κατ' αυτυν αἴrιος του φιλοσοφεῖν εἰλικρινως γεγονε. και 20υς επιγενομενους σχεδὼν ἄπαντας, ως εἰπειν, φιλοσοφίας επιθυμηrἀς άπες ηνε. των δε Σωκρατικῶν πολλῶν γεγονότων ἀναγκαιόν εστι νυν μόνοι ποιησασθαι μνήμην των κατὰ διαδοχὴν λελοιπότων. Πλάτων τοίνυν μάλιστα διενήνοχε των ἄλλο, ν επὶ φιλοσοφία, ελθων, ως ἄν φαίη τις ἀνεπέφθονον Σωκρατικὴν μαρτυριαι παρεσχηκώς τῆς αρχαἰας δεχομενης ακαδημίας κατῆρξε διαβεβοημενος. Σπεύσιππος μεν ουν χρόνον τινὰ βραχὐν επτῆς αυτῆς αἱρεσεως διαμεμενηκὼς , ἀρθριτικοῖς ει νοσήμασὶ

shheitavit. Cujus auditor suit Socrates qui in multis posteris et coaevis causa fuit ut sincere philosophiae incultiberent. Qui namque ad ipsum accedebant prope omnes ut dicitur, pliH'sophiae desiderio inflananiatos dinaisit Quiana autem Socratici multi exstiterint, necesse est num solum eorum mentionein facere, ejus leni sectae relici fuero successores. Plato igitur plurimuin Ceteris praecei Ιuit philosophiae adyta ita penetrans, ut diceret inviilia superata Socratici nomen assequutus est, suscepta Veteris academiae princeps suit sana a celebratissInaus. Speu sippus auteni brevi aliquo tempore secta in an si sed arthriticis morbis obsesses in suuna locum Xenocraten dogmatum Platonicorum interpretem constituit. Hii iotem successit Polemon aurabat in verba Platonis nec alon Crantoris praeceptor factus est, in quo vetus academit sinem Italauit.: p x e

is ac

Crantorris altilityr fuit Axcesilaus qui merit iam acadena iam invexit et epocheia, Itoc ost tacitam, senntentiam, excogitavit. Huius Carneades successor constitutuit illi' ii iiii

라틴어 텍스트