Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

251쪽

uae brevi commemoratione rem propositam nobis diluciana efficit. At definition una aliae quidem sunt essentiales, anethliae vero notiora ales, et accidentales. Da divisione. Divisione ira existimant eorum qiuae in unum coie1 int junctioneni distinctionenave esse. Dividi vero censent otia ina in significantia et non significantia, tot lina in Parmi siculares partes, genei a in species et disserentias in singuaria et haec in aceidentia, accidentia an se' a tum ire

De Iudicio. Iudicitam est rem discemiens animadversio. Duplex

lutem est Judicium, aueriani cui is iam Vitam ducimus, i iterum existere vel non existero diiudicanaus. icitur vero judiciti in tribus maxinae modis, Comrmuniter, iroprie et maNime ProPrie.

252쪽

Ἐπειδη δοκεῖ τυι λογικω με ρει της φιλοσοφως προση- κειν ὀ περ ι των αποδείξεων λόγος, ευλογόν εστι καὶ περὶ

De Mero

Verum est alicui oppositum mon re conυenit. Dissert autem verum a veritate substantia, constitutione, potentia. Substantia quoniam Venim incorporeum est, essatum enim est et dictum, verritas auteai corpus: nam omnium rerum scientia est ac praecipue Verarum. Princeps 1acultas spiratus esse videtur qui merito corporeus existimatur: constitutione vero laaec disserunt quia evidens est, ut ego displuto ideo veritatem nobis esse indaganda ira, quod universa compreliendat: potentia quoniam Verum pesssimo cuique inest: nam Vera interdum dicit vel modio criter literas instructus: Veritas autem non nisi probis et eruditis viris inesse potest.

νύ ius i. iii De dvino ratione. Quandoquidem ad rationalena Plialosoplitae parte inspectare videtur sermo de demonstrationibus, consentane uni

alui latali illo

253쪽

τούtων διπε άποδεδεις καλω συλλογισμους τους διὰ τὰς ε ναργεῖς πρόθεσιν και ληψιν συμπέρασμα ἀποδεικνυν rας. Ου δεομένους ἐνέρου μηνύματος. εἰσι δε οιδε, πρῶτος ὁ

est de sis verba facere. Denaonstrationes voco syllogismos, ex evidentibus propositione et assumptione conclusionem inseriant vel qui nulla alia opus habent probatione. Sunt auteni : ejusmodi. Prinius quando ex Conjuncto antecedentis consequens infertur, ut dies est, ergo lux est. Secundus quando ex antecedenti . et Opposito consequentis

antecedentis oppositum infertur, ut si dies est, lux est, lux non est, dies igitur non est. Tertius in ex negato conneXo et unius partis oppositio alterius partis oppositum deducituae, ut, si non dies est, nox est, sedi dies est,i, igitur 11OX non est. Quartus in quo ex disjuncto et unius partis opposito reliquum insertur, ut, vel dies est vel nox est. Atqui dies non est, igitur nox est. Quintus in quo exi disjuncto et opposito uno eomina quae sunt in disiuncto oppositi reliquum ansertur, ut, dies est, Nox non est: ι ait qui nox non est: i ergo dies est.

254쪽

γικον μερος της φιλοσοφίας εἰπεῖν ἐν ἐτέρω διηλθον διὰ

πλειόνων. ημεις δε συντομωτατα περὶ Σουεων διαλεχμεν- τες συμμετρία μεν ἐαὶ τὰ φυσικώτερα. καὶ περὶ τουrων εἰ λεγοι τις , πῶσι ραdAaς επιτιμῶντες μη πάνυ δυσχεραίνομεν ' και περὶ τούτου δυνατὸν εἶναι νομίζομεν εμφανηκαίεστάναι ' και τοῖς πρῶτα μαθοῖσιν οὐ τως ἄν Nuoλάβωμεν διά ραπτυννην υπάρχειν άn ὀ τούrων, τί προτελεια των κατῶ φιλοσοφίαν. λαμβάνομεν et Οἰνυν πρότερον απὸ των ἀρνῶν τε και χων δρασrικῶν και τῶν υλικῶν ηγημενων της φυσικης πραγματεὶας. τούτοις μεν εἰκότως διανοηθεντες άρμόττειν νομίζομεν ποικίλα τῶν παλαιῶν φιλοσόφων δόγμματα υΠερ ε κείνων και , περ τοὐ θεου, οσΠερ δραστικώτατος μεν εστο πάντων τῶν οντων και τῶν γινομενων αAιος

De physica seu rer m naturalium sciet tia. Quaecunque igitur par fuit iis ageretiola alena plialosoplia ae partem attinent, alio in opere pluribus verbis enarravimus. Nos auteni pauca de his solummodo perstringentes adhibito quod a in dispiatam i modo ad ea recensenda properamus, quae de natura Terum antiqui tradidere. At ille de his si quisqtiani dicat, licet omnes facile reprellendamus, non moleste tarmen feremus et liac de re manifesta constitui posse arbitramur et sauepra naum discentibus tironibus ab his propter facilitatemplailosophiae exordium capiendum censuerimus. Initium ergo Petennas a primis remana naturalium principiis tamessicientibus quam uiaterialibus: quae qui deni ut par fuit, ubi agitavitnus antino, aptum esse et consentaneum judi-CaVinius Varias antiquorum de illis philosoplior uni opiniones ac de deo qui est prima et essicientissima rerum om- frit; In

255쪽

ειν. 'Enίκουρος ει διισχυρἱζειαι λεγων τυ μακάριον καὶ

θιάφθαρrον ουτ αυτὰ πραγματείας εχειν οὐθ' etερω παρ- tum quae sunt quaeque in dies gignuntur causa et, ut a sticana, Opis ex in meditana asserre. Plato siquidem et eno Stoicus do clei essentia disputantes non mundumisiana esse di Xerunt, sed praeter thaeo omnia quiddam liud: incorporeuna quidem deum esse Plato sentit; corus vero seu corporeum Zeno asseverat. Tamen de ejus,rnia nillil statueriant. Epicurus autem humanam ipsuna abere figurana credidit. Stoici propriam quidem euna in per non retinere, sed igneus spiritus cum sit omni una albus aflluxerit formam facile suscipere illisque similenisci, certum et definitum locum habere et digrediendo

sum moveri Epicurus asseverare conatus est. Stoici in tum et innatum per Onania penetrare et singulis rebusu naturas similem essectum cuni eisdem et moVera et cum mutare dicunt atqtie ex ingenita sibi virtute rebus

bi con)unctis prospicere: iidem quoque deum quid eniincta gubernare dixemant, sed nullius Tei Curam pecu- iter habere. At vero Epicurus assirmat beatam incor

ptibile iue naturam neque ipssim in se molestias ullas inere neque alicui lacessere , universis

256쪽

με rαβολην και τινα χρόνον της Γλης ανο παυομενης της επὶ ληξιν λαμβανούσης ' αυθις δε των οντων ἀνανευο μενων εκ πυρὰς καὶ μεταβαλλόννων κατ' ἀρχάς εἰς την τω ἄλλων στοιχείων φύσιν και πάλιν συγκρινομενων και σωρια voποιουμενων υuὀ του θεου και τά πάντα εκ νεας κοσμο noιουμενων. οἱ μεν ἄλλοι πάντες υπολαμβάνοντες εἶναι θεὰν απάντων δημιουργόν αὐτω μόνω δην &ιrίαν ιῶν- νομενων προσάΠτειν επικεχειρηκασι. Πλάτων δε και et . ιδεας εἰσηγαγεν, εἰς ὁσα μεν άΠεργάσασθαι δύναται. εἰσί lamen 11ona inibi is bona deum elargim:. Plato auteni opinatus est deum largitore in esse rerum omni una quae avitani spectant, non alium esse sensit. Quicunque nauidum genitum esse putaverunt, deum dixerunt ipsius opiscem suille: alii vero qui genitum Diundum Conces. ruia non eandena apsius sine sententiam habuerunt. VerulPlato imimortalem esse intemius eXpei te in proptopificis industriam existi uiat. Stoici contra interire nauidum putant ignis opera qui in infinituna diffvncllur, ipsius mutationem contingere mate1ia aliquod tempquiescente et cessante: Hirsus Vero in contrari uni statu ex igne vergentibus rebus et conversis principia alioriam elementoruin naturaim et marsus coagmentatis aque a deo in unum corpus redactis ac omnino ex nonatura in munduin coalescentibus. Ac celeii quidem ornes qui deum cuia Clariun rerum auctorenI Crediderus ipsum quoque uti uni hortina omnium causam statuere cnati sunt. Solus Plato' ideas infrbduxit in intue

257쪽

illu

litate calentem, ex qua singula quaeque non inaequalia conficeret, sed ab ipsa omnes gignerentur essectus. πιιπι quoniam de siciente Principio fatis multa attiιliurus, teni laus est ut de niateria qLaoque aliquid iticamus. Cynici qui de ea locuti sunt principium materiale esse una et mente et Voce Onanes Consenserunt, quodnam Vero sit non onanes Consentiunt. Sed Plieirecydes Syrus terram id osse credidit. Thales autem aviana. Anaximander infinitum. Anaximenes et Diogenes Apodoniata aerem. Heraclitus et Ilippasus Metapontiniis igne na. Xenoplianes Colopho Nius te ana et a cluam. Hippo Blaeginus ignem et Oenopio Clitus,agnem et aerem. Democritus Vero in So- pthisticis terraria et ignem et aquam. Stoici sitiatuor ele-ulenta terrana e t ignem et aquam et aerem. Aristoteles autem liis aditidit co1 pus quod in orbem agitur. Einpedocles quatuor elementis anaicitiam et litem adjungit: I cum enim quatuor sint elementa materialia, amicitia liaec

258쪽

χωρισεῖν αuῖ του ἀποτελεσμαιος και τοὐτο, ο πεποίηκε ' , copulat, lis vero eadeni dissolvit et dissipat. Deiriocritus Fet Epicurus atomos omnium rerum principia esse opinantur. Heraclides Ponticus et Asclepiades Bithynus remana principia faciunt moles quasdam non compactas. AnRXagoras Clagonaenius mini uias quasdam similes rerum particulas. Diodorus qui Cronus cogno nainatus est individuaminina aque corpuscula. Pythagoras numeros. Mathematici corporum sines. Strato cognomine plaγsicus qualitates.

De principu et causae disserentia. Principi uiri et causam aliqui nihil in lor se dis erreputant: aliqui principium quidem rerum omni una originem praecedere existima iit , non tamen ipsum eventus cujuscunque causam esse dicitiit, sed id quo secundum unum-s itemque modum res fiunt. Causarum genera quatuor si dena statuunt. Antecedens ab eventu separari potest tel

ii l. stillit ir ili

illi

259쪽

st a quod Jam essecit permanet. Continens qia Od rem uarii iacit non deserit et quo praesente adest essectus et essante immutatur, crescente a Liae scit et de Crescente de- rescit. Persectiana quod per se solum rem peragit. Ad -uVans quod ceteris pares vires in effectrina confert, ut in rando Videmus, in quo Vel plurimum ad 'Vare Vicietur,uod leve et exiguum ad effectum assert momentum, ut obias quidem duo ibus sit opus: attamen arator multo fa ilius arabit opusque absolvet, si tertius adducatur quiliorum laborenti sublevet. De etermentoraιm et Principra dis erentia.

Cum Ionici piri losoplii elementiam a principio nihillisserre arbitrarentur, plurimum Plato interesse judicavit, adii I enim prius esse censuit principio ex quo gigni poli uerat. Contingit vero elementis priorem esse insomnemi sil ubstantiam, quam alii materiam qualitatis eXpertem Domini, alii formani seu perfectionem et privationem. Prae'

260쪽

στοιχεῖα οἱ ι ἐν συνθετα και cino τελεσματα. τὴν δ' άρχην ΟυMrεραν τούτων υπάρχειν. ωστ εἰκότως ό Πλάτων την ἐν του toις παραλλαγην κατειληφὼς ἀποφαίνεται. Περὶ φύσεως. οισιν τινἐς ει ναι λέγουσι πνευμα εντεχνον, Oδοποιητι- κον. ἄλλοι δε την rων σωμάτοιν συγκρισιν Eiναι και διώ- κρισιν την φυσιν ΓΠ0λαμβάνουσιν. 'Αρισro τέλης δε αρχην τε κινησεως καὶ ηρεμίας εἴρηκεν, ἐν ω υπάρχει πρώεως καθ' cis x0 και μ/ὶ κατὰ συμβεβηκὰς γεγενησθαι νομίζων. φυσικὰ δε ε ἐναι λέγει τὰ στοιχεῖα τέσσαρα και τὼ εβ αυrων γιγνο-

terea .elernenta aliqui composita essectias Dominant. Principium Vero neutrum lioraim esse censent. Quamobrennierito Plato depreliensam in his disserentiam demonstrat

De natura.

arullai rei Nati ira in desiniunt aliqui spiritu in arte praedit uni eali tui aditum facientena. Alii corporurn concretio neret dissolutio nona. Aristoteles pra ncipi iam motus et quieti ejus in quo est primo per se et non per accidens essexistimavit. Natura a vocat tum elementa quatuor, tur Cetera quae eX eas sunt, animalia, stirpes, nae lalla et qira in aere generantur, inabres et alia id genus. I e yn Otia. Molum onanes pene concedunt quicunque paulo didigentius plillosopliati sunt locoriam com nautationem, ut Culquis a loco ad locum videtur transire. Physici tua cuiIhlli e silath hi